Απόγνωση

[HaMLeT-MachiNe]

Καλησπέρα.Δεν ξέρω αν έγραψα στην σωστή κατηγορία,αλλά θα ήθελα την προσωπική σας άποψη πάνω σε ένα ζήτημα που με απασχολεί πάρα πολύ. Εδώ και ενάμιση χρόνο ανακάλυψα ότι μου αρέσουν και οι γυναίκες.Αφορμή ήταν μια κοπέλα που γνώρισα στη σχολή μου και την ερωτεύτηκα. Επειδή θεώρησα ότι μπορεί να ήταν κάτι πλατωνικό,το έψαξα παραπάνω.Μέσω ίντερνετ γνώρισα διάφορες κοπέλες με τις οποίες δεν έγινε τίποτα, ώσπου από εκεί εμφανίστηκε η Ε. Ξεκινήσαμε μια σχέση χαλαρά,ήξερε ότι εγώ δεν είχα ξανακάνει κάτι τέτοιο κι ότι είχα πολλές ενοχές επάνω στο θέμα και για έναν μήνα πήγαιναν σχετικά καλά τα πράγματα.Δεν ένιωθα ερωτευμένη μαζί της,την ήθελα ως κάποιο βαθμό και αισθανόμουν πολύ κολακευμένη ότι έπειτα από πολύ καιρό κάποιος μου έδινε τόση σημασία. Μετά τον μήνα φρίκαρα και της ζήτησα να χωρίσουμε.Το μετάνιωσα μετά από μια βδομάδα και της είπα ότι θέλω να ξαναείμαστε μαζί.
Αυτό το σκηνικό συνεχίστηκε για 3 μήνες,όπου τελικά το έληξε εκείνη. Εγώ ένιωθα μια αβάσταχτη πίεση γιατί καταλάβαινα ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου κι εγώ όχι κι εκείνη έψαχνε κάτι σταθερό.
¨Επειτα από απουσία ενός μήνα ξαναβρεθήκαμε. Της εξήγησα ότι δεν θέλω να τα ξαναβρούμε,ότι δεν είμαι έτοιμη για καμια είδους σχέση κι ότι δεν θέλω να με περιμένει.Σεξουαλικά ταιριάζουμε πολύ,κι όταν κάνουμε έρωτα δεν αισθάνομαι καμία ενοχή.Σίγουρα δεν λέω ότι μου είναι απεχθής,αλλά κάθε φορά που απομακρύνομαι από κοντά της αισθάνομαι τρομερές τύψεις.Σαν να την εκμεταλλεύομαι παρόλο που της έχω πει ότι δεν θέλω καμία δέσμευση.

Είμαι σε μια φάση που προσπαθώ να αποδεκτώ την ομοφυλοφιλική μου πλευρά και να συμφιλιωθώ μαζί της.Ήξερα πάντα ότι μου άρεσαν οι γυναίκες,αλλά δεν το είχα ζήσει τόσο έντονα και τώρα που το βίωσα με τρομάζει.Δεν έχει βρεθεί κι ένασ άντρας στον δρόμο μου που να μου αρέσει αρκετά ώστε να πω,ότι ακόμα ισχύει και αυτή η πλευρά.
Φρικάρω τόσο πολύ με την ιδέα αυτή που μου έχει γίνει εμμονή,ώστε να μην σκέφτομαι παίρνω με τις χούφτες τα ηρεμιστικά για να κοιμάμαι.Επίσης δεν σας έχω αναφέρω ότι είμαι διπολική,με σταθερή αγωγή που με βοηθάει,αλλά φοβάμαι ότι όλο αυτό μπορεί να με ρίξει ανα πάσα στιγμή σε φάση κατάθλιψης.
Απέναντι στο άτομο αυτό,αισθάνομαι μια υποχρέωση κι αυτό με πνίγει.

Αν έχετε να μου πείτε ο,τιδήποτε θα το εκτιμούσα.
Ευχαριστώ

[betelgeuse]

Προσωπικα πιστευω πως δεν χρειαζεται να αισθανεσαι τυψεις . Απο την στιγμη που εισαι ξεκαθαρη οτι δεν θελεις δεσμευση , και οτι εισαι ακομα σε φαση που προσπαθεις να συμφιλιωθεις με αυτη την πλευρα σου . Αλλα θεωρω πως θα ηταν δικαιο για την κοπελα να ξεκοψεις μαζι της αν ειναι ερωτευμενη ενω εσυ οχι.