Πως εισασταν πριν παθετε ψυχωση?

[mihalis]

Αληθεια πως εισασταν πριν αρρωστησετε?Εγω μπορω να πω πως ημουν ευτυχισμενος.Μηπως γι αυτο ευθυνεται η ντοπαμινη?Ο γιατρος μου λεει οτι η ντοπαμινη ειναι η ορμονη της ευτυχιας.Αρα μηπως ειχα υπερεκκριση ντοπαμινης αλλα οχι στο σημειο του να παθω ψυχωση.Τωρα επικρατει πληρης ανηδονια και δεν με ευχαριστει τιποτα.Παλια πριν αρρωστησω εβρισκα χαρα σε μικρα πραγματα οπως για πχ σε ενα ωραιο τραγουδι.Εσεις πως εισασταν πριν την ψυχωση?

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

εγω πηγαινα στο πολυτεχνειο, δουλευα και ημουν συνεχεια χαρουμενος.και χωρις να φανταστεις κανεναν φασαρτζη το δικιο μου το κρατουσα.κοπελες.αδυνατος.� �ωρα ολα αυτα αλλαξαν και ειμαι δυστυχης

[deleted-member30-03]

ενα πολυ κοινωνικο ατομο που εκανε παρεα κυριολεκτικα με οποιον να ναι χωρις να ξεχωριζει, και χωρις να νοιαζεται για να κανει μια σχεση με τις κοπελες, αλλα απλα να περασει την ωρα του με τα τοτε χομπι του. μιλαμε για περιοδο γυμνασιου τωρα, που μολις ειχα πρωτοερθει Αθηνα, και παλευα να αφομοιωθω στις παρεες εδω, εχωντας μαθει με λιγοτερα ατομα, αλητεια και οπου βγαλει.

[Soulfly]

σιγουρα ημουν πιο ευτυχης σε ολους τους τομεις η ανηδονια τωρα χτυπαει συχνα κοκκινα..δεν εχω κανει σχεση για χρονια κτλπ παρολα αυτα δεν δηλωνω δυστυχης...απο το να ειμαι σε κριση κ να μη ξερω που παταω κ που βρησκομαι προτιμω αυτη τη μετρια κατασταση και ειμαι ικανοποιημενος.. ευτιχισμενος δεν ειμαι παντως με τη καμμια

[colaz]

Ένας κομπλεξικός μισάνθρωπος, φυτουλας όσο δεν πάει, που χαιρόταν με τη δυστυχία των άλλων. Ένα ψώνιο που δεν δίσταζε να προτάσει την "ανωτερότητά" του σε κάθε ευκαιρία. Ένας φασίστας μέσα στην οικογένεια, που περνούσε πάντα το δικό του και έβγαζε την πίστη των γονιών του καθημερινά με αποτέλεσμα οι ηλίθιες απαιτήσεις του, να γίνονται νόρμα και απο ένα σημείο και μετά "αυτονόητες". Αυτό ήμουν.
Μάλλον μου αξίζουν αυτά που τραβάω τώρα.

[Lacrymosa]

Ένας κομπλεξικός μισάνθρωπος, φυτουλας όσο δεν πάει, που χαιρόταν με τη δυστυχία των άλλων. Ένα ψώνιο που δεν δίσταζε να προτάσει την "ανωτερότητά" του σε κάθε ευκαιρία. Ένας φασίστας μέσα στην οικογένεια, που περνούσε πάντα το δικό του και έβγαζε την πίστη των γονιών του καθημερινά με αποτέλεσμα οι ηλίθιες απαιτήσεις του, να γίνονται νόρμα και απο ένα σημείο και μετά "αυτονόητες". Αυτό ήμουν.
Μάλλον μου αξίζουν αυτά που τραβάω τώρα.

Οχι μν το λες αυτο σε παρακαλω σε κανεναν δν αξιζουν! Δν ειναι επιλογη κανενος η ψυχικη ασθενεια! Ουτε παει αναλογα με το αν εχεις συμπεριφερθει ασχημα σε αλλους ανθρωπους στο παρελθον! Καταλαβαινω το σκεπτικο της συνδεσης π κανεις αλλα ειναι εντελως λανθασμενο!

[path]

MIXALIS ωραίο θέμα !!!!!!

[sheldon]

Πρέπει να πάμε πίσω στο 2005 και πριν. Ήταν λοιπόν μια εποχή τόσο αγνή και τόσο αθώα. Ήμουνα τότε πολύ πιο αισιόδοξος και δε σκεφτόμουν καθόλου το μέλλον. Από φιλίες δυσκολευόμουν και πάλι να πλησιάσω άλλα άτομα, αλλά δε φοβόμουν την απόρριψη, περισσότερο ανησυχούσα μην μπλέξω με πειραχτήρια. Η σχέση με το άλλο φύλο με άφηνε επιεικώς αδιάφορο και απαξιούσα, γιατί δεν ένιωθα τίποτα. Είχα περισσότερη όρεξη για ασχολίες από τώρα, ενώ απορροφούσα τη γνώση σαν το σφουγγάρι. Συνοψίζοντας, δεν ήταν όλα μέλι γάλα ούτε και τότε, αλλά υπήρχε μέσα μου η ελπίδα ότι τα πράγματα θα φτιάξουν και ήμουνα πιο αφελής, γιατί η ψυχή μου δεν είχε στιγματιστεί ακόμα από τις τραυματικές εμπειρίες του παρόντος.

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ17817]

ναι ηταν η αισθηση οτι ολα θα φτιαξουν παρολο που ηταν καλα αλλα αντι για αυτο πηραμε το αυγο στην μασχαλη

[sheldon]

ναι ηταν η αισθηση οτι ολα θα φτιαξουν παρολο που ηταν καλα αλλα αντι για αυτο πηραμε το αυγο στην μασχαλη

Ναι... Δεν ξέρω αν είμαστε η ίδια περίπτωση, αλλά εμένα ήρθε η παρατεταμένη απόρριψη από μια παρέα συμμαθητών μου για να με γονατίσει κατά κράτος. Και αφού έκανα τα πάντα για να τους ξανακερδίσω και στο Λύκειο ένα μεγάλο μέρος της τάξης συναναστρεφόταν αυτούς τους ίδιους, πήρα την ηλίθια απόφαση να απομονωθώ, με την οποία σφραγίστηκε η μοίρα μου. Απορώ τότε πως άντεχα τα ατελείωτα διαλείμματα μόνος κόβωντας βόλτες πέρα δώθε στο ίδιο σημείο, χωρίς να μιλάω με ΚΑΝΕΝΑΝ. Το πνιγηρό σφίξιμο της μοναξιάς και της έλλειψης επικοινωνίας. Που γυρνούσα πάντα σπίτι πεσμένος με εξαντλημένα ψυχικά αποθέματα, άκεφος και δυστυχής. Δε βρέθηκε ένας κερατάς από την αρχή να μου πει να χ#σω όλους αυτούς που με απορρίπτουν και να βρω καμιά άλλη παρέα. Ούτε καν ο ψυχολόγος, στον οποίο ξόδευα ένα σκασμό λεφτά που προς απογοήτευσή μου δεν έπιαναν καθόλου τόπο. Θα ήμουν τελείως διαφορετικός τώρα. Μπορεί να ανήκα κι εγώ σε καμιά μεγάλη παρέα από αγόρια και κορίτσια από αυτές που βλέπω έξω στις καφετέριες και φαντάζουν σαν ένα άπιαστο όνειρο.

[εσωτερική_σήψη]

ειχα ονειρα για το μελλον!
διαβαζα βιβλια ακουγα μουσικη καθαριζα το σπιτι μου!
τωρα ουτε μια κωλοσχολη δεν μπορω να τελειωσω!

[path]

καλως ξανάρθες !!!!
μήπως αυτη η κωλοσχολη ειναι τελικα που δεν αξιζει τον κοπο ???
μήπως το κάνεις για τους αλλους ; κι οχι για σένα ;

[BrokeN_DoLL]

μπορει να ειχα απο παντα ψυχωση και τωρα να ειμαι φυσιολογικη λογω των φαρμακων γιατι μου λενε ολοι πως πριν ημουνα 10 φορες χειροτερη

[elis]

εγω παντα για τον πεο φαινομουν κ τωρα που δε φαινομαι παλι τα ιδια γινονται οποτε ουτε εχασα ουτε κερδισα συνολικα ιδια σκατα

[BrokeN_DoLL]

μαρεσει η αισιοδοξια σου elis