ΤΡΟΜΟΣ

[HaMLeT-MachiNe]

Έχω ξαναμιλήσει γι'αυτό το θέμα πολλές φορές..Έχω μεγάλο πρόβλημα με τη σεξουαλική μου ταυτότητα,καθώς δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι. Μιλώντας σε συνεδρίες με την ψυχολόγο,καταλήξαμε ότι είμαι bi. Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να διαπιστώσω ερωτική έλξη προς τους άντρες. Μπορεί να δω κάποιον εμφανίσιμο στον δρόμο και να πω "ωραίο παιδί" αλλά ως εκεί. Το 2011 ερωτεύτηκα μια κοπέλα χωρίς ανταπόκριση κι από τότε μπήκα στο τρυπάκι να το ψάξω.Έκανα μια γνωριμία με μια κοπέλα που κατέληξε σε σχέση, την οποία όμως λόγω δικών μου ενοχών ως προς το θέμα και ίσως επειδή δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί της,τη σταμάτησα.Από τότε έχουμε ξαναβρεθεί,και ερωτικά αλλά βλέπω ότι δεν οδηγεί πουθενά και είναι μια σχέση που πρέπει να σταματήσω γιατί αισθάνομαι ότι η κοπέλα έχει παραπάνω προσδοκίες από μένα, κι εγώ δεν μπορώ να τις εκπληρώσω.
Είναι εδώ και κάτι μέρες που δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι από φόβο μήπως δω κάποια κοπέλα και μου αρέσει.Κλείνομαι μέσα και για να μην σκέφτομαι το θέμα πίνω ότι ηρεμιστικά βρώ.Από λεξοτανίλ,βαλεριάνες μέχρι και κάποια άλλα που μου είχε γράψει ο γιατρός μου παλαιότερα.Έτσι καταφέρνω και κοιμάμαι.Όταν είμαι ξύπνια,όλο το θέμα γιγαντώνεται στο κεφάλι μου και ανακαλύπτω ότι δεν μπορώ με τίποτα να δεχτώ την gay φύση μου,η οποία υπάρχει θέλοντας και μη. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να πάω να εξομολογηθώ αλλά δεν ξέρω τι θα πω στον πνευματικό,καθώς δεν είμαι και πολύ σύμφωνη με αυτά που πρεσβεύει η εκκλησία πάνω σε αυτό το θέμα και φοβάμαι μήπως με μπερδέψουν χειρότερα. Χαίρομαι φίλους που έχω και είναι gay και ζουν μια χαρά με τον εαυτό τους και τους συντρόφους τους,αλλά δεν μπορώ να το δεκτώ για μένα. Με τρομοκρατεί η ιδέα ότι μπορεί να καταλήξω με γυναίκα για το υπόλοιπο της ζωής μου και από την άλλη δεν νιώθω ιδιαίτερη έλξη για το άλλο φύλο.Αισθάνομαι κυρίως ασεξουαλική αυτή την περίοδο,να μη με ελκύει σχεδόν τίποτα,αλλά φοβάμαι ότι μπορεί πάλι να ερωτευτώ ή να μου αρέσει μια γυναίκα κι έτσι προτιμώ να μην βγαίνω. Το νιώθω όλο αυτό σαν φαύλο κύκλο, σαν εμμονή από την οποία δεν ξέρω πώς να βγω. Αισθάνομαι και βρώμικη απέναντι στο Θεό ως ένα βαθμό.
Η ψυχολόγος μου είναι αισιόδοξη ότι θα την ξεπεράσω αυτή τη φάση.Εγώ πάλι όχι τόσο.Μου είπε ότι πέφτω σε κατάθλιψη και να μιλήσω με τον γιατρό μου (είμαι διπολική τύπου 2).Όταν του μίλησα ήμουν σε καλή διάθεση και δεν έκανε κάποια αλλαγή στα φαρμακά μου.Μου είπε απλώς να κάνω τα συνηθισμένα επίπεδα λιθίου. Οι εξετάσεις τα έδιξαν αρκετά χαμηλά,κάτι που δικαιολογεί την εμμονή μου ως προς αυτό το θέμα. Υπάρχει όμως περίπτωση να έχει γίνει λάθος και θα ξανακάνω την άλλη εβδομάδα.
Είμαι τρομοκρατημένη.Βαρέθηκα να μένω σπίτι και να κλαίω,και να παίρνω ηρεμιστικά (τα οποία δεν τα ξέρει ο γιατρός μου). Έχω πανικοβληθεί με το όλο θέμα. Όποιος έχει μια συμβουλή, καλοδεχούμενη

[nflu]

με το τελευταιο πραγμα που ασχολειτε ο θεος αμλετ...αν υποθεσουμε οτι υπαρχει..ειναι με το αν σου αρεσουν εσενα οι γυναικες....
Κοιτα γυρω σου...ο κοσμος μας σαπιζει..απο μεσα προς τα εξω....κοιτα πως εχουν καταντησει οι ανθρωποι..και σε τι επιπεδα κακιας και κτηνωδιας μπορουν να φτασουν...
και πιστευεις σταληθεια πως ακολουθωντας κατι που ειναι στην φυση σου αμαρτανεις?
σιγουρα ειναι δυσκολο σε αυτο τον ηλιθιο κομπλεξικο κοσμο που ζουμε να σηκωσεις το τιμημα των επιλογων σου...αλλα αν αυτο σε κανει υγιη και ευτυχισμενη πρεπει να το κανεις.....
ακομα κι αν πλακωθεις στα χαπια..και δεν ξαναβγεις απο το σπιτι...σορυ..αλλα ποιος χεστηκε..ποιος θα νοιαστει και γιατι?
μονο εσυ οφειλεις να προστατεψεις και να φροντισεις τον εαυτο σου...κανενας δεν εχει λογο...γιατι κανενας δεν θα μπει στο πετσι σου να ζησει αυτο που περνας....
εισαι αυτο που εισαι και πρεπει να εισαι περηφανη γιαυτο...και οχι να το καταδικαζεις....
μας εχουν φυτεψει στα μυαλα αρρωστες ιδεες για το πως πρεπει και τι πρεπει να ειναι ενας ανθρωπος...αντι να κοιταξει ο καθενας να καλυτερεψει την ψυχη του.....
κι επειδη βλεπω οτι πιστευεις....ο Χριστος ειπε ..μη κρινεται για να μη κριθειτε....εσυ ποια εισαι που κρινεις και καταδικαζεις τον εαυτο σου?

[nflu]

...σορυ αν το μηνυμα μου ειναι λιγο επιθετικο...
δεν παει σε σενα η επιθεση...
παει σε αυτον τον σκατοκοσμο που ζουμε...που δεν αφηνει τους ανθρωπους να ειναι ευτυχισμενοι....

[HaMLeT-MachiNe]

Έχεις δίκιο σε όσα λες και σε ευχαριστώ για την απάντησή σου. Υπήρξαν φορές που ένιωθα άνετα και δεν είχα πρόβλημα με όλο αυτό το θέμα. Τελευταία όμως μου προκαλεί πανικό η σκέψη ότι μπορεί να καταλήξω με γυναίκα και ακόμα χειρότερα να μην μου ξανα αρέσει ποτέ πια άντρας. Ακούγεται γελοίο για σας, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ για μενα. Κι επειδή βγαίνοντας βλέπω ότι δεν με ελκύουν οι άντρες τόσο όσο θα ήθελα,ενώ μπορεί να νιώσω κάτι για κάποια γυναίκα,κλείνομαι στο σπίτι. Φοβάμαι όσο δεν παίρνει να ανακαλύψω ότι είμαι gay και ότι έγινα ξαφνικά στα 33 μου...μου είναι ασήκωτο βάρος..

[λιλιουμ]

με ηδη επιβαρυμενη ψυχολογια φορτωνεις με αυτο τον τροπο τον εαυτο σου ακομα περισσοτερο!! Επικεντρωσου στο να νιωθεις καλα, να εισαι καλα!! Το να χωνεσαι μες στο σπιτι και να καταπινεις ηρεμιστικα δεν λυνει κατι, αντιθετα επιβαρυνει την ψυχικη σου κατασταση και τα μεγενθυνει ολα μες στο μυαλο σου..
Ξεπερνα τις ενοχικοθρησκευτικες προκαταληψεις..
Το προβλημα δεν ειναι ποιος ειναι ο σεξουαλικος σου προσανατολισμος, γιατι αν ηταν αυτο ολους τους γκει που βλεπεις και ζηλευεις με τις σχεσεις τους δε θα τους εβλεπες, θα ηταν σε ενα ντουλαπι κλεισμενοι οπως εσυ.. Το προβλημα ειναι οτι φοβασαι πολυ, αγχωνεσαι περισσοτερο, πνιγεσαι απο τα πρεπει και τα μη, θυμωνεις ισως με τον εαυτο σου και την κοινωνια, σκεφτεσαι σκεφτεσαι και σκεφτεσαι και αναλυεις και αναρωτιεσαι και χανεται το μυαλο στις σκεψεις και τις τυψεις.. Και δε ζεις.. Και αυτο εχει αντικτυπο και στην υγεια σου.. Αυτο πρεπει να διορθωσεις, τπτ αλλο.

Μην σκεφτεσαι τοσο πολυ, και μην αισθανεσαι ενοχες.. Αν ημουν γιατρος αυτη τη συνταγη θα σου εγραφα!

[olga18]

Σε καταλαβαίνω απόλυτα HaMLeT-MachiNe..απόλυτα όμως. Είναι ό,τι χειρότερο το να μην μπορείς να αποδεχτείς τον εαυτό σου..το να μην μπορείς να σε δεχτείς.. Αναρωτιέσαι γιατί οι άλλοι να το έχουν αποδεχτεί και να ζουν την ζωή τόσο ''κανονικά''??
Τα χάπια δεν είναι η λύση σε καμία περίπτωση..κι εγώ σε αυτά βρήκα αρχικά λύση, αλλά μαχαίρι τα έκοψα όταν συνειδητοποίησα την βλακεία μου.
Το ένστικτο σου θα σε οδηγήσει στο σωστό. Εμπιστέψου το. Δεν θα σε προδώσει. Η ζωή είναι μικρή για να τη χαραμίζεις τόσο εύκολα. Βρίσκομαι στην ίδια θέση με εσένα. Σε καταλαβαίνω

[sDimitris]

Κατ'αρχάς άσε τους θεούς και του δαίμονες στη μακαριότητα τους!
Από όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν, δεν υπήρξαν και ούτε πρόκειται!
Οι εν λόγω ανύπαρκτοι "φίλοι μας" είναι κατασκευάσματα μιας αηδιαστικής τάξης πραγμάτων η οποία σιγά σιγά -επιτελούς- αρχίζει να φλερτάρει με το θάνατο της!
Δεν την αφήνουμε όμως να ξεψυχήσει, αντίθετα την κρατάμε στη ζωή με το αποτελεσματικότερο φάρμακο-δηλητήριο που έχει εφευρεθεί ποτέ το οποίο λέγεται τυφλή πίστη!

Ζητώ συγνώμη που γίνομαι λίγο εριστικός και στέκομαι μόνο σε αυτό, αλλά όταν ακούω νέους ανθρώπους να ασχολούνται με θεούς, δαίμονες, και κάθε είδους δεισιδαίμονες όπως μάτια, μύτες, αυτιά κτλ. ειλικρινά παθαινω κρίση πανικού!

Φίλη HaMLeT-MachiNe δεν κάνω επίθεση σε εσένα απλώς θα ήθελα να σου προτείνω το εξής: για 1 λεπτό άσε στην άκρη το θεό, τα κοινωνικά και ετεροκανονικά πρότυπα και τις ταμπέλες, ξέχνα ακόμα και το όνομά σου και δες τι μένει!
Είχα διαβάσει ένα σύνθημα σε τοίχο κάποτε "άσε με γυμνό, χωρίς ταυτότητα, χωρίς θεό για να δεις ποιος είμαι"

[Frini]

για 1 λεπτό άσε στην άκρη το θεό, τα κοινωνικά και ετεροκανονικά πρότυπα και τις ταμπέλες, ξέχνα ακόμα και το όνομά σου και δες τι μένει!
Είχα διαβάσει ένα σύνθημα σε τοίχο κάποτε "άσε με γυμνό, χωρίς ταυτότητα, χωρίς θεό για να δεις ποιος είμαι"[/QUOTE]

ΕξΑΙΡΕΤΙΚΟ Δημήτρη

[HaMLeT-MachiNe]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.Νιώθω ότι δεν είμαι μόνη..και ναι, το θέμα ταυτότητας με προβληματίζει πολύ. Καμιά φορά νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα κι απλά πρέπει να ζήσω.Χθες βγήκα από το σπίτι για έναν καφέ με στενούς φίλους που ξέρουν το θέμα και στο τέλος πάλι ξέσπασα σε κλάμματα.Έκανα όμως μια αρχή..Το θέμα "Θεός" είναι πολύ προσωπικό για τον καθένα. Για κάποιον λόγο έχω την ανάγκη να πιστεύω,μου δίνει δύναμη. Παρακαλάω να με βοηθήσει να αποδεκτώ τον εαυτό μου γι'αυτό που είμαι και να σταματήσει να με τρομάζει τόσο.Κουράστηκα να το αναλύω συνεχώς στο κεφάλι μου,και ξέρω ότι οι ενοχές που νιώθω είναι κυρίως κοινωνικές.
Σήμερα ξύπνησα πιο αισιόδοξη.Θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχιστεί..
Σας ευχαριστώ όλους!

[Θεοφανία]

...αμλετ θα σου πω μια μικρή ιστορία...
Την τελευταία φορά που έκανα δίαιτα μου είχαν κατσει στο μυαλό γλυκά. Καταρχήν το μέλι, μετά η μερέντα, μετά σκεφτόμουν παγωτά κλπ.
Μιλάμε πως πήρα μέλι για να κάνω μάσκα στα μαλλιά μου και ήταν τρομερή δοκιμασία για μένα να το έχω στα μαλλιά μου και να μη μπορώ να το φάω. "Άντε", έλεγα "δεν θα τελειώσει η διαιτα? θα φάω όλο το βάζο!"
Έκρυψα τη μερέντα και το μέλι για να μη κολάζομαι και φυσικά εκείνη την εποχή μείωσα στο ελάχιστο τις εξόδους μου για να μη παραυρθώ.
Τελείωσε η δίαιτα και πλέον ήμουν ελεύθερη να φάω όσο μέλι και μερεντα ήθελα...:)
Δεν έφαγα τίποτα απ τα δύο.
Με αυτή τη μικρή παραβολή θέλω να σου πω, πως το απαγορευμένο πολλές φορές γίνεται σημαντικό χωρίς λόγο.
Εσύ τα χεις όλα στο κεφάλι σου: θρησκεία/κοινωνία/αυτομαστίγωμα.
Είμασι σίγουρη πως αν άφηνες τον εαυτό σου ελεύθερο να ζήσει ΚΑΙ αυτή τη σεξουαλική σου πλευρά, όλο αυτό το βουνό που βλέπεις μπροστά σου θα γινόταν σκόνη και θα σκόρπιζε στον αέρα.
Κάνε ένα πέιραμα: κάνε πλύση εγκεφάλου στον εαυτό σου, (αφού δεις πρώτα το στρειτ στόρυ) πως το "φυσιολογικό" είναι να βγεις έξω και να κοιτάς γυναίκες και απαγορευεται να κοιτάς άντρες.
Κάντο να δεις πως θα νιώσεις....;)

[μαρκελα]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.Νιώθω ότι δεν είμαι μόνη..και ναι, το θέμα ταυτότητας με προβληματίζει πολύ. Καμιά φορά νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα κι απλά πρέπει να ζήσω.Χθες βγήκα από το σπίτι για έναν καφέ με στενούς φίλους που ξέρουν το θέμα και στο τέλος πάλι ξέσπασα σε κλάμματα.Έκανα όμως μια αρχή..Το θέμα "Θεός" είναι πολύ προσωπικό για τον καθένα. Για κάποιον λόγο έχω την ανάγκη να πιστεύω,μου δίνει δύναμη. Παρακαλάω να με βοηθήσει να αποδεκτώ τον εαυτό μου γι'αυτό που είμαι και να σταματήσει να με τρομάζει τόσο.Κουράστηκα να το αναλύω συνεχώς στο κεφάλι μου,και ξέρω ότι οι ενοχές που νιώθω είναι κυρίως κοινωνικές.
Σήμερα ξύπνησα πιο αισιόδοξη.Θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχιστεί..
Σας ευχαριστώ όλους!

Και πολύ καλά κάνεις καλή μου κι έχεις αυτή την ανάγκη κι ειδικά σήμερα.. μπορεί αρκετοί εκπρόσωποι της εκκλησίας(ίσως οι περισσότεροι!)
νάναι ακατάλληλοι, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εμείς δεν θα αναζητάμε δύναμη απ' την όποια πίστη διαθέτει ο καθένας!
Βέβαια οι θρησκευτικές έννοιες είναι παρεξηγημένες και σκόπιμα παρερμηνευμένες π.χ. για μένα δεν υπάρχει θεός τιμωρός, ούτε αμαρτία,
ούτε κόλαση, ούτε παράδεισος αλλού όσο εδώ.., αλλά υπάρχει θεός αγάπης, λάθη κι αποτυχίες για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, εξάλλου
κι ετυμολογικά η λέξη αμ-αρτία μη αρτιότητα σημαίνει άγνοια.. αν θες ρίξε μια ματιά στα πμ..

[λιλιουμ]

Κεξάλλου
κι ετυμολογικά η λέξη αμ-αρτία μη αρτιότητα σημαίνει άγνοια.. αν θες ρίξε μια ματιά στα πμ..

αμαρτανω ετυμολογικα σημαινει χανω το στοχο μου!!! Και ποιος αλλος ειναι ο σημαντικοτερος στοχος στη ζωη μας, απο το να ειμαστε ευτυχισμενοι σε αυτην.. Αμαρτανουμε λοιπον οταν δεν ειμαστε ευτυχισμενοι.. :)

[μαρκελα]

αμαρτανω ετυμολογικα σημαινει χανω το στοχο μου!!! Και ποιος αλλος ειναι ο σημαντικοτερος στοχος στη ζωη μας, απο το να ειμαστε ευτυχισμενοι σε αυτην.. Αμαρτανουμε λοιπον οταν δεν ειμαστε ευτυχισμενοι.. :)

Λίλη μου, μεγάλη λέξη η ευτυχία κι ειδικά για σήμερα! Μόνο που κι η ευτυχία είναι αποτέλεσμα γνώσης! Κι εμείς σήμερα σχεδόν δεν γνωρίζουμε τα στοιχειώδη,
π.χ. ούτε πως να ζήσουμε, ούτε πως να τρώμε, ούτε πως μπορούμε να βρούμε τον εαυτό μας και γενικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε με την ζωή μας.. :)

[Θεοφανία]

αμαρτανω ετυμολογικα σημαινει χανω το στοχο μου!!! Και ποιος αλλος ειναι ο σημαντικοτερος στοχος στη ζωη μας, απο το να ειμαστε ευτυχισμενοι σε αυτην.. Αμαρτανουμε λοιπον οταν δεν ειμαστε ευτυχισμενοι.. :)

κοντά είσαι....:Ρ

http://www.greek-language.gr/greekLa...mma.html?id=24

[λιλιουμ]

οχι κοντα, μεσα :p