Άτομο που κινδυνεύει και προτιμά να πεθάνει απ' το να νοσηλευτεί.

[Felicidad]

Καλησπέρα,

Καταρχήν συγχωρέστε μου τον μπερδεμένο τρόπο που γράφω αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, στην ουσία θέλω μια φιλική συμβουλή από ανθρώπους που ξέρουν αυτή την ασθένεια και που την βιώνουν και την έχουν υπό έλεγχο γιατί την κάθε στιγμή που περνάει όσο και να κρατάω την ψυχραιμία μου ζω σ' ένα φόβο και κάθομαι σ' αναμμένα κάρβουνα.

Η αδελφή μου, 31 ετών πάσχει από μανιοκατάθλιψη από την εφηβεία. Έχει περάσει πολλά επεισόδια και νοσηλεύτηκε σε αρκετά νοσοκομεία. Την τελευταία φορά, πριν τέσσερα χρόνια αναγκαστήκαμε να κάνουμε με εισαγγελική εντολή γιατί είχε κλειστεί στο σπίτι της μόνη (ο άντρας της την άφησε) έκοψε τα μαλλιά της, έπεφτε και χτυπούσε, δεν μας άνοιγε, παραληρούσε κλπ. Πέρασαν περίπου τρία χρόνια από τότε και τώρα βρίσκεται στην ίδια κατάσταση και μένει από κάτω μας. Κάνει πάλι τα ίδια, την έχει αφήσει ξανά ο άντρας της - αυτή τη φορά φαίνεται να μην υπάρχει πλέον καμία υπομονή από μέρους του - το θέμα των φαρμάκων και των γιατρών δεν τολμάμε να το πιάσουμε γιατί ταράζεται υπερβολικά. Πήγε και έζησε για λίγο στο εξοχικό μας γιατί ισχυριζόταν ότι δεν θέλει να μας έχει από πάνω της - ενώ δεν την πιέζαμε ούτε ερώτηση "παίρνεις τα φάρμακά σου" δεν της κάναμε.- Εκεί στο εξοχικό ο γείτονας πήγε να την πλακώσει στο ξύλο γιατί ειχε δυνατά τη μουσική κι ήταν εριστική απέναντί του. Τη φώτισε ο Θεός και γύρισε πίσω τουλάχιστον να ξέρουμε ότι είναι καλά. Την επόμενη πήρε χάπια να πεθάνει, πήγε στο νοσοκομείο και πήρε εξιτήριο. Ευτυχώς δεν έπαθε κάτι. Απ' τη στιγμή που βγήκε όμως μας λέει κάντε δουλειά σας εγώ θα κάνω ότι μου καπνίσει, θα πάω διακοπές κλπ Τώρα δεν κοιμάται, δεν παίρνει κανονικά την αγωγή που πρέπει,γιατί τα φάρμακα που την έριχναν αποφάσισε να μην τα πάρει και αυτή τη στιγμή προτιμάει να είναι σ' αυτή την κατάσταση της συνεχούς μανίας.Έπεσε κάτω και χτύπησε το κεφάλι της, δίπλα στο μάτι της και έτρεχε αίματα (τώρα έχει μια ουλή εκεί). Ζήτησε βοήθεια, της το φρόντισε η μητέρα μου και μετά πάλι την έδιωξε. Μέσω του facebook εξαθλίωσε τη ζωή της, έβγαλε όλα της τα άπλυτα στη φόρα. Έπειτα το έκλεισε και το άνοιξε με ένα διαφορετικό όνομα. Την ακούμε από πάνω που μιλάει μόνη της και σε κάποιεσ στιγμές κλαίει σπαραχτικά ή τραγουδάει και δεν ξέρουμε πώς να τη βοηθήσουμε. Πληρώθηκε με το επίδομα που παίρνει και κανονίζει διακοπές μόνη της. Όπως καταλαβαίνετε αναγκαστήκαμε να πάμε ξανά στον εισαγγελέα παρόλο που μας απείλησε ότι αν ξανακάνουμε εισαγγελική θα κρεμαστεί στο ψυχιατρείο και ότι μόνο μέσα στην κάσα ξαναμπαίνει σε ψυχιατρείο. Οι γονείς μου είναι μεγάλοι και άρρωστοι (η μητέρα μου κάνει ινσουλίνη) και δεν ξέρω πόσο θα αντέξουν. Η γιατρός της που είχαν μια καλή συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια, μας κάλεσε να μας πει ότι βρίσκεται σε επικίνδυνη φάση και μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό της. Πριν καιρό όταν ανέβαζε μανία και της έδωσε κάποια παραπάνω φάρμακα ώστε να τη ρίξει, με την υπνηλία που της έφερε μετά έκανε του κεφαλιού της με αυτά και έχασε το τρένο του να γίνει καλά γρηγορότερα. Αν το 'κανε τότε και έπαιρνε τα φάρμακα που έπρεπε θα χρειαζόταν κάνα δεκαπενθήμερο και πέρασαν δυο μήνες και χειροτερεύει. Τώρα μιλάει για τη γιατρό ξεφτυλίζοντάς την.
Τώρα η θέση μας είναι δύσκολη. Κάναμε εισαγγελική και επειδή δεν είχαμε τα χαρτιά των νοσηλειών της (τα έχει κάπου η ίδια και είναι αδύνατον να μπούμε στο σπίτι της να της τα πάρουμε. Δεν επιτρέπει ούτε ένα κουδούνι να χτυπήσουμε να τη ρωτήσουμε αν είναι καλά) αγνοηθήκαμε πλήρως. Μετά από τρεις μέρες η μητέρα μου ξανακάλεσε και της είπαν ελάτε να κάνετε δήλωση ότι δεν έχετε εσείς τα χαρτιά... Σήμερα που εφημερεύει το αττικό νοσοκομείο και θα είναι και η γιατρός της είναι ιδανικό να ερχόταν να την πάμε με τη θέλησή της. Σας παρακαλώ, μήπως σας έρχεται κάποιος τρόπος που θα μπορούσαμε να την πείσουμε να πάμε να νοσηλευτεί με τη θέλησή της; Κάθε μέρα είναι και χειρότερα και φοβόμαστε μην γίνει κάνα κακό... Οι γονείς μου είναι ηλικιωμένοι και δεν ξέρω πόσο θ' αντέξουν. Τι να κάνουμε; Να περιμένουμε υπομονετικά να διαβάσει ο εισαγγελέας την επείγουσα αίτηση που του στείλαμε; Μήπως την αγνοήσει πάλι και γίνει κάνα κακό;

[fragile]

καλη μου διαβασα προσεχτικα ολο το κειμενο σου.
απ'οτι καταλαβαινω απ'τα γραφομενα σου, ειναι πολυ δυσκολο να την πεισετε να πατε στο αττικο με τη θεληση της.
η γνωμη μου ειναι για το καλο κυριως της ιδιας να την πατε στο νοσοκομειο με το "ετσι θελω".
ειναι σκληρο, αλλα ειναι μονοδρομος.
δυστυχως.
σου ευχομαι ολοψυχα κουραγιο!

[edim]

δυστυχως και εγω ακριβως το ιδιο θα ελεγα. Αναγκαστικα να την πατε με το ζορι προκειμενου να κανει κακο στον εαυτο της. Και οτι και να λεει οτι θα αυτοκτονησει και τετοια, δεν ισχυουν! Δεν γινεται να το κανει -και να θελει- ενω ειναι μεσα. Απο την αλλη συμφωνα με την εμπειρια μου:Εχω νοσηλευτει 2 φορες σε μια κλινικη στα μελισσια με δικη μου θεληση σαφως και παρ'ολα αυτα με πειραξε πολυ το κλεισιμο. Βεβαια η αγωγη μου ρυθμιστηκε αψογα τοτε. Μετα αλλαξα ψυχιατρο και τα ιδια σκ@τ@. Αλλα παιδια τον εγκλεισμο (και φανταστειτε οτι και τις 2 φορες καθησα 1 μηνα, οχι παραπανω), δεν τον ξεπερναμε ποτε! Σας μιλαω ως παθουσα. Ειναι αρκετα ασχημη εμπειρια!

[λιλιουμ]

Η αδερφη σου δεν εχει συναισθηση οτι μπορει να πεθανει, η τουλαχιστον δε μπορει να ελεγξει τις αυτοκτονικες της τασεις, λογω χημικης ανισορροπιας.... Οποτε, οπως ειπανε και απο πανω, πρεπει να την πατε με καποιον τροπο, σηκωτη. Eιδα τον τιτλο και το μυαλο μου πηγε αλλου... Ατομο ενηλικο που πχ εχει σοβαρο προβλημα με την καρδια του και προτιμα να μην κανει οτι του λενε οι γιατροι για να ζησει αρκετα παραπανω, αλλα κανει του κεφαλιου του δεν παιρνει τα φαρμακα του ρισκαρωντας σε λιγο καιρο, μπορει και αυριο, να μην ειναι εδω.. Εκει πες μου τι κανεις.. Ουτε εισαγελικες εντολες εχει εκει ουτε ψυχοφαρμακα ουτε εγκλεισμο......

[Lacrymosa]

Η αδερφη σου δεν εχει συναισθηση οτι μπορει να πεθανει, η τουλαχιστον δε μπορει να ελεγξει τις αυτοκτονικες της τασεις, λογω χημικης ανισορροπιας.... Οποτε, οπως ειπανε και απο πανω, πρεπει να την πατε με καποιον τροπο, σηκωτη. Eιδα τον τιτλο και το μυαλο μου πηγε αλλου... Ατομο ενηλικο που πχ εχει σοβαρο προβλημα με την καρδια του και προτιμα να μην κανει οτι του λενε οι γιατροι για να ζησει αρκετα παραπανω, αλλα κανει του κεφαλιου του δεν παιρνει τα φαρμακα του ρισκαρωντας σε λιγο καιρο, μπορει και αυριο, να μην ειναι εδω.. Εκει πες μου τι κανεις.. Ουτε εισαγελικες εντολες εχει εκει ουτε ψυχοφαρμακα ουτε εγκλεισμο......

Οχι λιλι ως προς το τελευταιο που γραφεις δν ειναι ετσι. Μπορει βεβαια να μην υπαρχουν στα αμιγως "παθολογικα" θεματα εισαγγελικες αλλα θα σου πω 2 περιπτωσεις που γνωριζω : 1) Πριν χρονια γειτονισσα απο την απεναντι πολυκατοικια πονουσε το στομαχι της επασχε αυτη απο καρκινο χρονια κ δν ηθελε με τπτ να παει νοσοκομειο. Ε λοιπον τα παιδια της καλεσαν ασθενοφορο κ την πηγε με το ζορι. Να εκαναν τι δλδ, να αφηναν τη μαμα τους να πεθανει? Σε τετοιες περιπτωσεις δυστυχως μπορει οι λυσεις να φαινονται σκληρες κ "βαρβαρες" κατα τροπον, αλλα δν γινεται να χρησιμοποιησουμε ημιμετρα οταν κινδυνευει η ψυχολογικη κ προπαντων σωματικη ακαιρεοτητα του ασθενους. 2) Μαρτυρας του Ιεχωβα πριν χρονια επισης το κοριτσακι του ειχε χτυπησει σε τροχαιο νομιζω κ χρειαζοταν οπωςσηποτε μεταγγιση αιματος για να κρατηθει στη ζωη. Αυτοι ξερεις λογω της αιρεσης τους δν δεχονται τη μεταγγιση κ αυτος αρχικα δν επετρεπε στους γιατρους. Τελικα επενεβη εισαγγελεας κ εγινε η μεταγγιση κ σωθηκε το κοριτσακι.
Τι θελω να πω. Κ στην παραπανω περιπτωση, που ειλικρινα στενοχωρεθηκα απιστευτα για την κοπελα, μπορει μια τετοια λυση (εισαγγελικη) να φανταζει ακραια κ σκληρη, αλλα οταν τα πραγματα εχουν εξελιχθει ετσι δν γινεται αλλιως. Δυστυχως. Ειναι κριμα να αφηνεται το παιδι να ταλαιπωρειται διοτι βασανιζεται κ δν εχει μεγαλη επιγνωση του τι κανει. Βοηθεια χρειαζεται. Κ στηριξη κ αγαπη βεβαια.

[λιλιουμ]

μακαρι να υπηρχε λυση για την περιπτωση που εχω στο μυαλο μου, αλλα δεδομενων των συνθηκων και του ατομου, ειναι σχεδον αδυνατον να αλλαξει κατι. Ελπιζουμε μονο σε κανα θαυμα.

[elis]

κατά τη γνώμη μου αν την πείσετε να παίρνει μόνο τον σταθεροποιητη έχετε να κερδίσετε κάποια πράγματα πρώτον νομίζω δε φέρνει υπνηλία κ δεύτερον μερικούς τους πιάνει κ την παλεύουν καλά γνώμη μου είναι να πόνταρετέ εκεί

[Veroniki]

Με το ζόρι μέσα και όσο το δυνατόν συντομότερα. Μην το αναβάλετε άλλο. Αν μείνει έξω θα κάνει ούτως ή άλλως κακό στον εαυτό της και ίσως και σε κανέναν άλλο που δε φταίει και σε τίποτα. Τα υπόλοιπα τα συζητάτε μετά την αγωγή. Τώρα δε συζητάτε, πράξτε.

[riri]

δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον ακούσιο εγκλεισμό
ήδη την έχετε κλείσει την καημένη την κοπέλα στο παρελθόν
και μένα όταν με είχαν κλείσει ήθελα να αυτοκτονήσω
μη νομίζετε ότι δεν καταλαβαίνει τι σκαρώνετε πίσω από την πλάτη της
φυσικό να είναι επιθετική απέναντί σας
αυτά περί χημικής ανισορροπίας είναι μπούρδες
απλά η κοπέλα χειρίστηκε κάποιες καταστάσεις λάθος
και παράλληλα η αποξένωση την έφερε σε αδιέξοδη κατάσταση
έχετε κάτσει ποτέ να τη νιώσετε και να την καταλάβετε?
αν την αγαπάς την αδερφή σου γιατί δε πάτε να κάτσετε μαζί στο εξοχικό να ηρεμήσει
και ναι, να τα σπάσει και να φωνάξει και να "παραληρήσει"
να τα βγάλει από μέσα της η κοπέλα αυτά που την καταπιέζουν
το μίσος για τους "γιατρούς" είναι ότι πιο φυσικό θα μπορούσε να νιώσει
δεν νομίζω να θέλει να αυτοκτονήσει, αν ήθελε θα το είχε κάνει
τώρα αν την κλείσετε μέσα μάλλον ανεβάζετε τις πιθανότητες να θέλει να το κάνει
η κοπέλα δεν είναι άρρωστη, είναι ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ, και αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που την αντιμετωπίζετε
αυτό που χρειάζεται είναι να νιώσει αυτόνομη και υπεύθυνη για τις πράξεις της
αφήστε την και μην την μεταχειρίζεστε σαν να ήταν μικρό παιδί

[riri]

και το κλασσικό που λέω: να δει έναν ψυχολόγο που δεν κάνει διαγνώσεις, αν το θέλει και αυτή βέβαια
και ναι, να πάει διακοπές η κοπέλα, καλό θα της κάνουν
δεν καταλαβαίνετε ότι της κάνει κακό το αόρατο λουρί που την κρατάτε οικογενειακά?
αλλά ναι, τις "ασθένειες" τις βρίσκουν και για να αποποιείται τις ευθύνες της η οικογένεια, εκτός των άλλων...