Υπάρχει κάποιο chatroom με θεμα την ψυχολογία;Αν οχι γιατί δεν φτιάχνουμε ένα;

[shifter]

Υπάρχει κάποιο chatroom με θεμα την ψυχολογία;Αν οχι γιατί δεν φτιάχνουμε ένα;
Τουλάχιστον εγω περνάω αρκετές ώρες βαρεμάρας και θα θελα να μιλήσω με κανα "συνάδερφο"...

[panicgirl]

Shifter πως τα πάς με τις εξόδους?Όλα καλά?

[shifter]

Παρόλο που κερδίζω καθε μέρα έδαφος δεν το χαίρομαι γιατι δεν παθαίνω πανικούς.Οταν παθω πανικό και κάτσω εκει να μου περάσει χωρις να τρεχω σπίτι πανικόβλητος τοτε θα πω οτι έκανα ενα μεγάλο βήμα.

[betelgeuse]

Υπαρχει αν θες μπες.
http://xat.com/Remedyandfriends

Εδω μπαινουν διαφορα ατομα απο το φορουμ

[christos78]

Kata th gnwmh mou, dn einai kalh idea

[shifter]

φτου πανω που εφτιαξα.http://tinychat.com/psychologychat οποτε θέλετε μπείτε σε αυτο

[panicgirl]

Βρε shifter μου αντί για να χαίρεσαι που δεν σε πιάνει πανικός,στεναχωριέσαι?Κατ'� �μέ κάνεις τρομερή πρόοδο.Να σου πώ κάτι?Και εγώ οταν βγαίνω έξω με άλλους πανικό δεν έχω.
Α παίρνεις και φάρμακα?Αν παίρνεις και φάρμακα πως να σε πιάσει πανικός,ένα μικρό άγχος θα το έχεις σίγουρα όπως και να έχει...

[shifter]

panicgirl Το να βγαίνεις εξω σαν το ποντικι όπως βγαίνω εγω με τον φόβο καθε φορα μη με βρεί η γατα στην διαδρομή δεν ειναι ζωη.Μπορει σημερα να παω και λιγο παραπέρα.Και αυριο ισως ακομη πιο περα.Καποια μερα όμως καπου θα δυσκολευτω και θα έρθει ο πανικός.Η μαγκια ειναι να πεις θα παω εκει που θελω και αν με πιασει πανικός θα το αντιμετωπίσω.

Τωρα βγαίνω μόνος μεν αλλα πάντα ξέρω οτι θα έρθει ένας δικός μου αν πάθω κάτι.Ειναι μεν μια μικρή πρόοδος αλλά δυστυχώς έχω πολύ δρόμο μπροστά μου.

[panicgirl]

Shifter και εγώ δεν πάω πουθενά μόνη μου, προσπαθώ όμως να κάνω βηματάκια όσα μπορώ,τουλάχιστον μέχρι να πατά πιο καλά στα πόδια μου και να κάνω μεγαλύτερα.Αυτή την στιγμή δεν μένω κάν μόνη μου, ένω σκέψου οτι έμενα μόνη για 8 χρόνια και τα τελευταία 4 συγκατοίκηση.Μέχρι πριν απο τεσσέρις μήνες η ζωή μου ήταν φυσιολογικότατη.Με τις κρίσεις όμως άλλαξε δραματικά. 4 μεγάλες κρίσεις μέσα σε ένα μήνα είναι αρκετές για να σου αλλάξουν την ζωή.Μπορεί να πάθαινα και πιο μικρές και να μην τους έδινα σημασία σε σχέση με αυτές τις "μεγάλες".Τώρα υποφέρω.Δεν θέλω να βγαίνω κάν έξω από το σπίτι.Για να καταλάβεις δουλειά με πηγαινοφέρνουν άλλοι ή ταξί.Βεβαίως έχω αρχίσει και τα φάρμακα και έχω τρελές παρενέργειες.Δεν κατεβαίνει καθόλου φαί,το στομάχι μου συνεχώς είναι σκατά,ο ύπνος απαίσιος,τα όνειρα εφιαλτικά,με πονάει όλο το σώμα μου,και θέλω να ουρλιάξω να κλάψω και δεν μπορώ.Τώρα έχω 3 μέρες που γύρισα στην δουλειά,και έχω απίστευτο άγχος και φόβο ακόμη και αν είμαι με κάποιον άλλο.Οι 2 απο τις 4 κρίσεις που έπαθα ήταν εν ώρα εργασίας,και μην φανταστείς πως δεν το σκέφτομαι συνέχεια.Και αν με ξαναπιάσει και τι θα κάνω κτλ.Και μετα λέω ας με ξαναπιάσει αλλά τουλάχιστον να μην είναι αυτό το πράγμα που βίωσα το καλοκαίρι.Εγώ μέχρι και πυρετό-δέκατα ανέβαζα από το φόβο μου.Το να έρθει κάποιος να σε πάρει δεν είναι ντροπή,και εμένα όταν με έπιασε στο αμάξι ήρθαν και με μαζέψαν γιατί αν συνέχιζα να οδηγούσα στην κατάσταση μου θα κοιτούσα τα χόρτα ανάποδα πια.Κάθε μέρα περνάνε χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μου πως δεν θα γίνω ποτέ καλά,πως δεν θα μπορέσω να ξαναμείνω ποτέ πια μόνη και σιγά μην παντρευτώ ποτέ έτσι όπως έχω καταντήσει και πως δεν θα μπορώ να πάω ούτε σε μια τράπεζα κτλ.
Όλοι έχουμε δρόμο μπροστά μας, προσπαθώ να είμαι θετική γιατί δεν αντέχω άλλο πια,έχω τραβήξει της παναγιάς τα μάτια τα τελευταία 2 χρόνια απο στεναχώριες και άγχος και μου,μου βγήκε πολύ άσχημα και φυσικά φοβάμαι μην μου ξαναβγεί,για αυτό και ελπίζω στα φάρμακα,γιατί ο εγκέφαλος μου τα κλάταρε.Πάω για ολικό service λέω από μέσα μου.Και έγω πέρυσι λόγω υγείας και φόρτου εργασίας βγήκα έξω το πολύ 10 φορές,πράγμα που με είχε κάνει ήδη αντικοινωνική και λίγο αγοραφοβική και με τις κρίσεις ενισχύθηκε απίστευτα. Δεν ξέρω πως είναι οι δικοί σου πανικοί.Προσωπικά έχω μια φίλη η οποία όσο σπουδάζαμε έπασχε απο κρίσεις πανικού,αλλά δεν ήταν τόσο δυνατές.Μετά απο χρόνια και με το καιρό της φύγανε,αλλά μετά από συζήτηση μαζί της, μου είπε πως αυτό που βιώσα εγώ δεν είχε καμία σχέση σε ένταση με αυτό που βίωνε αυτή.

[shifter]

Ε για να εχω παθει αγοραφοβία όπως καταλαβαίνεις παθαίνω κρισάρες.

Ειναι λογικό να μη θες να μείνεις μόνη.Εδω δεν θελω εγω που ειμαι αντρας.Ειναι οτι χειρότερο να σε πιάσει πανικός και να εισαι μόνος σου.Και πόσο μάλλον να σε πιάσει κάτι που κρατάει για ώρες όπως σου έχει συμβει και σενα και σε μένα.Κοιτα αν θυμαμαι καλα εισαι και αθήνα.Οπότε τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο εκει γιατι οι αποστάσεις ειναι και τεράστιες.Κράτα οσο μπορείς την δουλεία σου.Θα σου κάνει μεγάλο καλο.

Δεν ξερω ακομα και σήμερα μου ειναι δύσκολο να το δεχτω αυτο που περνάω.Αλλα αυτό ειναι.Πρεπει να το παρουμε απόφαση.Προσπαθησε με ηρεμια να ενημερωθείς για τα συμπτωματα γιατί τα περισσότερα εχουν λογική εξήγηση.Ειναι μεγάλη υπόθεση να εξηγήσεις τα συμπτωματα ωστε να μην σε φοβίζουν τόσο.Θα θελα να σου πω να μη το σκεφτεσαι γιατι οσο πιο πολυ ανησυχεις τοσο χειρότερα γίνεσαι.Αλλα ειναι τόσο δυσκολο να ηρεμήσεις και να μην σε προβληματίζει.

Και μενα με ανυσηχεί το μέλλον και οτι θελω να κανω οικογένεια.Αλλα οκ κόπελα εισαι ελεος.Οι περισσότερες κοπέλες δεν κανουν τίποτα στην ζωή τους καθονται όλη μερα και παλι εχουν και 100 άτομα να τις παρακαλάνε. Αστο αυτός ο προβληματισμός ειναι καθαρά αντρική υποθεση.

[panicgirl]

Α βρε shifter κανείς δεν θα μας καταλάβει ποτε!Αν δεν το έχεις περάσει δεν ξέρεις πως είναι.Εμένα το κεφάλι μου έχει μπεί σε ένα mode μόνιμης αρνητικής σκέψης, κάνω υπομονή, προσπαθώ να εμπιστευθώ τους γιατρούς μου,ψυχίατρο και ψυχολόγο.Τι αγωγή πέρνεις?Δηλάδή δεν έχεις δεί καθόλου αποτελέσματα ώς προς το άγχος και τις ανησυχίες σου?Καλά οι φοβίες είναι φοβίες και ξέρω πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε για να τις ξεπεράσουμε.
Είσαι και από Βόλο απο οτι βλέπω,εμένα το αγόρι μου είναι απο εκεί καθώς και πάρα πολλοί φίλοι και γνωστοί,αν μένεις στο κέντρο τότε μια χαρά είσαι,πιστεύω πως θα το ξεπεράσεις 100% σταδιακά. Εξάλλου και ο Βόλος δεν είναι και καμιά τεράστια πόλη,να αρχίσεις να πηγαίνεις βόλτες στην παραλία με κάποιον.Τώρα που μιλάμε είμαι μόνη μου στο γραφείο εδώ και κανά μισάωρο και δεν έχω πάθει κάτι.Πίστη και ελπίδα γαμώτο να έχουμε.Δεν ξέρω τι άλλο να πώ.Εγώ κάθε πρωί που σηκώνομαι, λέω άλλη μια κωλομέρα γαμώτο...Μου έχουν γίνει τα νεύρα τσατάλια,τι να πρωτοσκεφτώ,τις κρίσεις,τα κωλοχάπια του θυρεοειδή που με ξεκάνουν,την αυτοανοση θυρεοδείτιδα που έχω,την αυτοπεποίθηση μου που έχει πιάσει πάτο,που κάθε φορά που είναι να βγώ έξω βγαίνω σαν το βρεγμένο γατί γιατί είμαι χεσμένη πάνω μου απο τις κρίσεις?
Και όσο για αυτό που λες για τις κοπέλες που δεν κάνουν τίποτα,έτσι την πάτησα και εγώ,γιατί είμαι κοπέλα σπουδαγμένη και έτρεχα σαν το Βέγγο ενώ ψυχολογικά τα είχα κλατάρει και κρατούσα ένα σπίτι ολάκερο μονάχη μου και ας συζόυσα. Και τα έφτυσα.Και είμαι και τόσο σκληρή με τον εαυτό μου, που τώρα που έπαθα αυτό το πράγμα δεν μου αναγνωρίζω πράγματα.Δηλαδή,κατάφερα και μπήκα στο λεωφορείο,στο μετρό,να περπατήσω στο κέντρο της Αθήνας 50 ολόκληρα λεπτά χωρίς να πάθω κάποια κρίση,να οδηγώ μονάχη μου στο προάστιο μου και να μπορώ να επισκέπτομαι φίλους και γνωστούς που μένουν κοντά στο σπίτι,να πηγαίνω μέχρι και μισή ώρα μακρυά απο το σπίτι κάπου μόνη,να καταφέρνω να δουλέψω έστω και για 6 ώρες και πάλι πιστεύω πως δεν θα γίνω καλά.Μου τα έχωσε και η ψυχολόγος μου και ησύχασα. Στο σπίτι ούτε tv, είμαι πεποισμένη πια πως έχω και κατάθλιψη,δηλαδή δεν παίζει να είναι μόνο ο φόβος πιά. Τώρα σκέψου το πόσο βουνό μου φαίνεται να με ξαναγαπήσει κάποιος όταν εγώ η ίδια δεν με αγαπάω. Και δυστυχώς, είχα σχέσεις μόνιμα απο τα 17 μου μέχρι και σήμερα. Και τώρα έχω μείνει παντελώς μόνη,μιάς και το αγόρι μου μεταναστεύει λόγω κρίσης (οικονομικής και όχι πανικού ), πάρε και άλλο ένα πακετάκι.

[panicgirl]

Άσε που εγώ είμαι και πεποισμένη οτί οι κρίσεις μου οφείλονται λόγω θυροειδή και των δυνατών χαπιών.όταν η ΤΗS σου είναι και θα πρέπει να είναι στο 0,01 για τα επόμενα 2 χρόνια για να μην ξαναρχίσει να δουλεύει το υπόλειμμα ιστού που έχω απο την εγχείρηση και μου ξανακάνει κακοήθεια τι να κάνω? Ξέρεις τι σημαίνει THS 0,01? Ψάξε να δείς για υπερθυρεοδισμό και θα δείς πως τα συμπτώματα είναι ίδια με αυτά των κρίσεων πανικού.Οπότε, τα βάζεις κάτω και λές...Η θα κάτσω σπίτι για τα επόμενα 2-3 χρόνια μέχρι να ξεπεράσει το σοκ το σώμα και να τρελλαθώ ή θα χαπακωθώ και θα το παλέψω. Ε επέλεξα το δεύτερο.Όσο κατά και αν είμαι όσον αφορά τα φάρμακα,γιατί αυτά είναι χημείες στον εγκέφαλο και εμένα νομίζω ο δικός μου έχει μπεί σε mode μαλακίτιδας (συγνώμη για την λέξη) και δεν λέει να παράξει καμιά ορμόνη ευτυχίας.

[shifter]

Εισαι σε καλο δρόμο.Πήγες αμεσως σε κάποιο γιατρό και σε μια ψυχολόγο.Εγω ειχα ενα χρόνο να καταφέρω να παω.Παραπονιόμουν ολη μερα οτι ειχα μεγάλο πρόβλημα αλλα ολοι νόμιζαν οτι είμαι αδύναμος χαρακτήρας και απλά γκρινιάζω.Δεν θα ξεχάσω και την κοπέλα που ειχα τότε που μου πε αφου εχεις πρόβλημα τι τις θες τις σχέσεις.Φανταστική κοπέλα!

Τα αντικαταθληπτικά εμενα δεν με βοηθάνε.Τωρα τελευταια βέβαια μου εγραψε ο γιατρος τα zyprexa σαν ηρεμιστικό.Ειναι το μόνο χαπι που καταλαβαίνω οτι μου κανει καποια διαφορα.Δεν αφήνει τις σκεψεις να περάσουν στο σώμα μου.Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.Εμενα τρέχουν οι σκέψεις συνεχώς και αρχίζω και γίνομαι χάλια και πανικοβάλλομαι.Αυτο το χάπι βάζει ενα όριο και ετσι δεν μπορώ να πανικοβληθω.Τι να σουπω επειδή την πάτησα και όλο απεφευγα πράγματα μη το κανεις.Αν το κάνεις μετά ειναι πολύ δύσκολο να το ξανακερδίσεις.Το ξερω οτι το λογικό ειναι να πείς μα αφου θα παθω κατι αν παω, αλλα πήγαινε όπου μπορείς.

[shifter]

Εχω υπερθυρεοδισμο και πρεπει να κανω εγχειρηση τα επόμενα χρόνια οπότε ξέρω τι σημαίνει.Σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο και αυτο.Το πόσο όμως δεν το ξέρω.

[panicgirl]

Να την κάνεις την εγχείρηση να ησυχάσεις.Σίγουρα ο υπερθυρεοειδισμός δεν βοηθάει στην κατάσταση μας.Ο θυρεοειδής είναι το όργανο που ελέγχει όλες μας τις ορμόνες.
Καλά απο άποψη σχέσεων άστο...Γιατί και εγώ να κλαίω και να πέφτω στα πατώματα και να λέω δεν μπορώ δεν είμαι καλά δεν νιώθω καλά και αυτά πολύ πιο πρίν από τις κρίσεις και να τρώς στραπάτσο και να σου λέει ο άλλος "έλα μια χαρά είσαι " εμ έλα μου ντέ όμως που δεν ήμουν...και έπαθα τις κρισάρες και αφού τις έπαθα η αντιμετώπιση ήταν η εξής "σιγά και έγω είχα κρίσεις πανικού στα 15 και δεν είναι κάτι, να πάρεις το αμάξι και να βγείς". Ναι αλλά φίλτατε μου άλλο ειναι στα 15 που έχεις ένα σχολείο να πάς και δεν έχεις άγχος οικονομικό και άλλο στα 29 που πρέπει να βγείς να δουλέψεις και να μείνεις μόνος σου και να παλέψεις.
Να φανταστείς την πρώτη φορά που μπήκα μέσα στο αμάξι για να το κουνήσω μέσα στο πάρκινγκ της πολυκατοικίας βλέπε Αύγουστος, χωρίς καν να το σκεφτώ,χωρίς να σκεφτώ κρίση πανικού γιατί μέχρι τότε δεν ήξερα τι είχα για να το κουνήσω τρέμαν χέρια και πόδια σαν ψάρι έξω από το νερό,για γέλια είναι αλλά το υποσυνείδητο την κάνει την ζημιά,και αν δεν ησυχάσει το ρημάδι τίποτα δεν ξεπερνιέται.