''Εν λευκώ''

[strange_girl]

''Τα προβλήματα σε έκαναν να υποτιμάς την αξια του'' ioannis2 διάβασα και ξαναδιάβασα την απάντησή σου διότι με προβλημάτισε κυρίως εκείνη η φράση.

[ioannis2]

''Τα προβλήματα σε έκαναν να υποτιμάς την αξια του'' ioannis2 διάβασα και ξαναδιάβασα την απάντησή σου διότι με προβλημάτισε κυρίως εκείνη η φράση.

}} Βγαίνει απ αυτο το κομμάτι του πρωτου σου μηνυματος: "Τον τελευταίο καιρό έχω κλειστεί σπίτι, ούτε να κλάψω μπορώ. Η σχολή μου περνάει αδιάφορη."

Σκεψου το .....

[carry]

Κάνεις λάθος που παραμελάς τη σχολή σου, κι απ ότι λες εισαι σε πολύ καλή σχολή. Εκει θα παρεις ενα δυνατο χαρτι, που παρα την ανεργια και τον ανταγωνισμό, θα σου ανοίξει το δρομο, μεταξύ άλλων, για να φυγεις από αυτη τη βασανιστικη κατασταση. Αλλιώς προσοντα δε θα χεις, δουλεια δε θα βρισκεις καθολου ευκολα και ετσι θα κινδυνευεις να μεινεις δεσμευμενη σε εκεινο το χωρο. Τα προβλήματα σε έκαναν να υποτιμάς την αξια του, κι αυτο θα το καταλαβεις χρονια μετα αν δεν παρεις τα μετρα σου τωρα. Μεσα στο βουρκο κρατας κάτι καλό. Πάλεψε το!!
Μαθε να αντιμετωπιζεις με ψυχραιμια και δυναμη τις δυσκολιες, συναμα όμως κρατα τον ψυχικο σου κόσμο καθαρο και ανεπαφο από αυτες επειδη την πραγματικη ζημια θα την παθεις εν σχεσει με το ατομο σου αν δεν καταφερεις αυτο.
Απ ότι φαινεται τα πραγματα ειναι καλύτερα τωρα που χωρισαν, ισως αυτο θα πρεπε να γινοταν χρονια πριν όταν τα τραυματα ήταν πιο λίγα.

+1!


@ strange_girl

Τα προβλήματα θα λυθούν με τον αυτοματισμό της προσωπικής μας ανέλιξης. Αν εστιάζεις αλλού, αλλού θα πηγαίνεις. Και αυτό είναι κουραστικό και θα σε γονατίσει

[μαρκελα]

Καλημέρα κοριτσάκι :)
συμφωνώ κι εγώ απόλυτα με τον Γιάννη! Και θα προσθέσω, ότι όχι μόνο τα χρόνια προβλήματα της οικογένειάς σου ευθύνονται για την χαμηλή σου
αυτοεκτίμηση, αλλά και για το γεγονός, ότι άδικα θεωρείς τον εαυτό σου υπεύθυνο για όσα συμβαίνουν, μ' αποτέλεσμα να νιώθεις ενοχές κι έτσι
ν' αυτοτιμωρείσαι. Αυτή τη δύσκολη χρονική στιγμή για σένα, απ' την οποία εξαρτάται και το μέλλον σου, δεν πρέπει να κρίνεις τα δεδομένα με βάση
το λάθος συναίσθημα, αλλά αντικειμενικά και με βάση τη λογική. Αν πιστεύεις, ότι χρειάζεται ν' απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό για να σε καθοδηγήσει να δεις
πιο ξεκάθαρα ίσως την κατάσταση, μπορείς να ρίξεις μια ματιά στην ενότητα Γενικά του φόρουμ και στο πρώτο θέμα για Δωρεάν Υποστήριξη. Καλή συνέχεια.

[VICKY88]

Φοβόταν να χωρίσει διότι δεν ήξερε αν μπορούσε να τα καταφέρει μόνη της. Δεν ήξερε αν θα έχει στήριξη. Την πίεσα να πάρει την απόφαση λέγοντας της πως θα τα καταφέρουμε και ότι δεν χρειαζόμαστε κανέναν. Ουδέποτε την απασχόλησε τι θα πουν οι άλλοι, απλά λόγω του ότι είναι ευάλωτη και αδύναμη φοβόταν. Το γεγονός του χωρισμού έχει ξεπεραστεί και δεν τίθεται θέμα επανασύνδεσης ή κάτι παρόμοιο.

καπως ετσι εδιωξα και εγω με τον αδερφο μου τον πατερα μου απο το σπιτι που εκανε τα ιδια.την προσβαλε εμφανω και εστελνε μηνυματα στη γκομενα μπροστα της..κανενας σεβασμος..τον διωξαμε,της ειαπκαι εγω πως δεν τον εχουμε αναγκη. περναμε και εμεις δυσκολα οικονομικα γιατι εχω αναλαβει τον ρολο του πατερα μου και την οικονομικη στηριξη βεβαια. και τι να κανεις? να αφησεις την μανα μονη χωρις βοηθεια? εκεινη που σε εφερε στον κοσμο και εμεινε βραχος ακλονητος πλαι σου να σε αναθρεψει και ειναι ακομα εκει? θα μπορουσε και εκεινη να τα βροντηξει και να φυγει να κανει τη ζωουλα της..δεν το κανει ομως... χρειαζονται στηριξη..εγω ειμαι 28,5 εχω 2,5 χρονια σχεση και θελουμε να μεινουμε μαζι... πως θα γινει ομως αυτο οταν τα 300 απο τα 600 που παιρνω πανε σπιτι? σε καταλαβαινω...πεμε πισω τη ζωη μας αν και εκεινοι κανανε τις επιλογες τους ...και εζησαν τη ζωη τους οπως την εζησαν...ομως οι μητερες μας μας χρειαζονται ειδικα τωρα..αν τις αφησουμε και εμεις.. φοβαμαι πως σε ψυχιατρειο θα τις επισκεπτομαστε..στηριξε την ..μην την αφηνεις..και αφου δεν εχετε την δυνατοτητα να πατε σε ψυχολογο οπως και εμεις..μεινε πλαϊ της..οπως ηταν και εκεινη τοσα χρονια σε σενα και αντεξε τοσα...

[strange_girl]

Ευχαριστώ όλους που ανταποκριθήκατε και πραγματικά διάβασα γνώμες ε διαφορετική οπτική γωνία που βοήθησε.
VICKY88, πόσο κατανοώ αυτά που γράφεις...εκείνη θυσίασε ολόκληρη τη ζωή της για εμάς, πώς μπορώ εγώ να μη της σταθώ?

[kerasi]

Αφου δεν ενιωθες για την κοπελα γιατι εκανες σχεση μαζι της?

[strange_girl]

Αφου δεν ενιωθες για την κοπελα γιατι εκανες σχεση μαζι της?

Αρχικά είχαμε συμφωνήσει πως απλά θα βγαίνουμε, θα περνάμε όμορφα αλλά μέχρι εκεί.Αργότερα, άρχισαν να υπάρχουν συναισθήματα από την πλευρά της και τα εκδήλωνε. Εγώ της ξεκαθάρισα πως δεν είμαι σε φάση ''ρομαντισμού-έρωτα'' και δεν ήμουν σε θέση να της προσφέρω ασφάλεια και αγάπη. Έπειτα από ένα διάστημα και αφού συνειδητοποίησε πως δεν αλλάζω εξαφανίστηκε.