μπερδεμα στο μυαλο...

[pandelic85]

καλησπερα

ειχα στειλει κ παλαιοτερα ενα μηνυμα περιπου για τον ιδιο λογο..
ειμαι 27 ετων κ πτυχιουχος ανεργος
ειχα καποια περιστατικα με κρισεις πανικου, καταθλιψη κ αγχωδεις διαταραχες παλαιοτερα με ποικιλα συμπτωματα τα οποια αντιμετωπισα με επιτυχια με ωφελιμες θεραπευτικες αγωγες (ladose) ομως δεν ειναι πανακια απ οτι φαινεται. συνηθως ολα τα συμπτωματα ερχονται μετα απο μια αιφνιδια κριση πανικου η οποια με πιανει οταν ειμαι πολυ πεσμενος ψυχολογικα η πολυ αγχωμενος.και φτου απο την αρχη που λεμε.τελευταια φορα που μου συνεβη αυτο ηταν πριν απο 2 χρονια οπου αν κ βασανιστηκα κανενα 6μηνο μη ξεροντας τι συμβαινει, πηρα μια αγωγη απο ειδικο ιατρο κ το ξεπερασα κ παλι (ειχα παρει κ το 2007 οταν ειχα καταθλιψη κ αγωδης νευρωση)...εδω και περιπου ενα μηνα κ μετα απο συναισθηματικη φορτιση για καποιο λογο ενιωθα πολυ πεσμενος ψυχολογικα(εδω και αρκετους μηνες) κ μια μερα καθως καθομουν ηρεμος μετα απο αρρυθμιες που ειχα στην καρδια νομισα πως ειχα ενα "πλακωμα" κ οτι κτ παθαινω.αν και ηξερα πως ειναι κτ αναλογο με αυτα που παθαινα στο παρελθον παρ ολ αυτα δεν μπορεσα να ηρεμησω κ πανικοβληθηκα με συνεπεια να παθω μια κριση πανικου την οποια προσπαθησα να ελεγξω καπως και σε καποιο βαθμο το καταφερα.ηξερα ομως πως θα επελθουν καποια συμπτωματα οπως παλαιοτερα και ετσι κ εγινε. εκτοτε λοιπον νιωθω πως δεν ειμαι καλα γενικοτερα. δεν εχω διαθεση αν και κανω πραγματα που εκανα κ πριν ομως νιωθω σαν να ειμαι αναγκασμενος να τα κανω κ μπορει καπως να ξεχνιεμαι που κ που αλλα δεν τα πολυευχαριστιεμαι κ παντα εχω κακιστη ψυχολογια.εχω πολυ χαμηλη αυτοεκτιμηση(παντα ειχα), σαν να μην μπορω να ανταποκριθω στις απαιτησεις της ζωης αν κ εχω ονειρα κ φιλοδοξιες αν κ ετσι οπως ειναι τα πραγματα γενικοτερα ειναι δυσκολα για ολους μας. νιωθω σαν να μην εχω πυγμη, διακατεχομαι συνεχως απο φοβιες κ αμφιβολιες κτλ. ειμαι ευαιρεσθητος και νευρικος με ολους κ συνηθως η δεν θελω η δυσκολευομαι να κανω καποια πραγματα καθημερινα (οπως να διαβασω π.χ.). το μυαλο μου ειναι συνεχεια σε ενα μονιμο μπερδεμα σκεψεων και συναισθηματων. νιωθω και αισθανομαι κυριως οτι πολλες φορες "δεν ειμαι εγω", η συνολικη αντιληψη του περιβαλλοντος μου, ειναι καπως "παραξενη" (αποπραγματοποιηση που με ωθει σε κρισεις με τασεις φυγης), οτι "δεν υπαρχω" εγω και οι γυρω μου, οτι βρισκομαι στο πουθενα (δεν ξερω πως αλλιως να το εξηγησω αυτο που νιωθω),οτι ειμαι μια καμερα που γυριζει ταινια κ οτι ολα ειναι "πλαστικα" η οτι ζω σε ενα ονειρο. πολλες φορες οταν μιλαω νιωθω πως δεν μιλαω εγω η οτι δεν εχω συναισθηση του εαυτου μου. το μυαλο μου κατακλιζεται απο σκεψεις εντονες κ ασχημες (υπαρξιακες, ποιος ειμαι,τι ειμαι, που ειμαι,γτ δεν νιωθω καλα κ αν νιωθω καλυτερα γτ νιωθω καλα αφου εχω προβλημα κτλ.) που συνιστουν εναν φαυλο κυκλο μπερδεματος και νομιζω οτι θα τρελαθω, οτι θα περιελθω σε απαθεια κ θα "χασω" το μυαλο μου και την συνειδηση μου κ οτι δεν θα μπορω να μιλησω γτ θα εχω τρελαθει. αισθανομαι επισης, ας πουμε πριν λιγο το αισθανθηκα πολυ εντονα κ συνεχιζει κ τωρα αυτο, οτι το μυαλο μου φευγει απτο κεφαλι μου, ενα κενο,ενα χασιμο,οτι χανω την συνειδητοτητα μου ως ανθρωπος, νομιζω οτι δεν μπορω να μιλησω και να εκφραστω, η αναρωτιεμαι για πραγματα που επραξα (αν ηταν ορθα δλδ.μια χειραψια π.χ η κτ που θα πω σε καποιον αν το ειπα σωστα), οτι χανω την μνημη μου και την αντιληψη του περιβαλλοντος, σαν να μην αναγνωριζω που ειμαι, ποιος ειμαι, ακομα ακομα σαν να μην αναγνωριζω τους οικειους μου, (συγγενεις, γονεις), φοβαμαι οτι μπερδευω τα λογια μου κ εχω προβλημα ομιλιας (δεν υπαρχει πρακτικα), δεν μπορω να συγκεντρωθω και ξεχναω πολυ ευκολα η εχω ελλειψη προσοχης, χανω την αισθηση του χρονου (οτι η ωρα περναει παρα πολυ γρηγορα) κ δεν μπορω να συγκεντρωθω στην καθημερινοτητα κ οτι οι σκεψεις μου δεν ειναι συγκροτημενες (αμφιβολιες για τις αναμνησεις μου, την ηλικια μου κτλ.) συν τοις αλλοις προσφατα εχω αγχωθει πολυ για μια αρρωστεια που φοβαμαι οτι μπορει να εχω κολλησει και εχω στρεσσαριστει πολυ.ολα αυτα τα συναισθηματα ειναι ενας φαυλος κυκλος κ με κανουν να νιωθω πολυ ασχημα κ αποξενα απτον εαυτο μου (γενικοτερα ειμαι ανθρωπος πολυ αισιοδοξος, ευχαριστος, κοινωνικος, καλοπροαιρετος, συναισθηματικος κ με γεμιζουν απλα πραγματα στην ζωη ακομα κ αν υπαρχουν δυσκολιες π.χ ηλιος-θαλασσα και δεν ξερω πως καταντησα ετσι τα τελευταια χρονια ) ακομα κ οταν μιλαω με καποιον π.χ, την μητερα μου εχω αμφιβολιες αν διεξαγεται αυτη η συζητηση στην πραγματικοτητα η οχι. (τρελες σκεψεις αν και γνωριζω πως η πραγματικοτητα παραμενει ανεπαφη). ολες αυτα τα συναισθηματα-σκεψεις με κανουν και αισθανομαι πολυ ασχημα κ νιωθω οτι ειμαι καπου εγκλωβισμενος κ δεν μπορω να σηκωσω κεφαλι. επισης ο υπνος μου ειναι κακιστος (παντα ειχα προβληματα στον υπνο),κοιμαμαι αλλοκοτες ωρες( συνηθως δεν κοιμαμαι το βραδυ αλλα αργα το πρωι), βλεπω εφιαλτες, τρελα ονειρα κ πολλες φορες ξυπναω εντρομος κ νιωθω οτι εχω χαθει η εχω χασει το μυαλο μου κ δεν ξερω που βρισκομαι κ ποιος ειμαι. το πρωι δε οταν ξυπναω αναρωτιεμαι αν ξυπνησα η κοιμαμαι ακομα αν κ εχω ξυπνησει κ εχω ανοιχτα ματια κ ολα παλι απτην αρχη.οταν αισθανομαι καλυτερα παντα δοκιμαζω τον εαυτο μου αν ειμαι οντως καλα κ αν αισθανομαι παλι τα ιδια κ ξαμακυλαω στις σκεψεις μου μετα.(αμφιβολιες για την πραγματικοτητα,φοβος,αγχος , αναζητησεις).νιωθω σαν να μην ειμαι εμπεριστατωμενος ανθρωπος κ σαν να ειμαι φτερο στον ανεμο κ δεν μπορω να ανταπεξελθω στην καθημερινοτητα. στα σωματικα μου τωρα συμπτωματα παντα εχω μυικες συσπασεις κ τσιμπηματα, μουδιασματα στο κεφαλι σαν να μου ερχεται κτ σαν εγκεφαλικο, αρρυθμιες, ταχυκαρδιες σπανια, πονους στο στηθος κ "καψιμο" στο κεφαλι και συνεχεια ειμαι κουρασμενος, η ακοη μου ειναι μειωμενη (η ακουω υποκωφα η απτο ενα αυτι) πολλες φορες νιωθω σαν να μην αισθανομαι τπτ για οτιδηποτε (απαθεια). τα εχω ξαναπερασει αυτα αλλα καθε φορα που παθαινω κτ τετοιο τρομαζω και μπλεκομαι σε φαυλους κυκλους κ μπερδευομαι κ νομιζω πως ειναι πολυ σοβαρο κ οτι θα τρελαθω στο τελος κ θα χασω τον εαυτο μου, οτι δεν θα εχω συνειδηση κ σκεψη κ δεν υπαρχει γυρισμος και γιατρεια. επισης δεν θελω να παρω παλι καποια χημικη θεραπεια(με αγχωνει κ η οικονομικη δυνατοτητα μου κ το τρεναρω) αλλα δεν ξερω τι να κανω εν τελει. φοβαμαι οτι τρελενομαι! τι πιστευετε κ τι θα μπορουσα ν κανω??ευχαριστω για τον χρονο σας.

[teokon]

βασικα σε κατααλαβαινω γιατι και εγω τα ιδια περναω καιρο τωρα,,,,δεν εχω βρει τροπο να το ξεπερασω ,αλλα να σε πωτησω αφου σε βοηθουν τα φαρμακα γιατι δεν τα ξεκινας,,,,εγω παιρνω αγωγη αλλα καθε τοσο τρεχω στον ψυχιατρο για να του περιγραψω αυτα που νιωθω.και η απαντηση δεν τρελενεσαι αγχος εχεις,ναι αλλα εχω πεσει σε μια λουμπα που καποιεσ φορεσ νιωθω το μυαλο μου μπερδεμενο ,ειδικα οταν πεφτω να ξεκουραστω ,κλεινω τΑ ματια και νομιζω οτι με χανω ...

[pandelic85]

καταρχας ευχαριστω που μοιραζεσαι το προβλημα σου κ συ μαζι μου teokon..δεν εχω παει ακομα στον ψυχιατρο κ παλι γτ ενω γνωριζω οτι χρειαζομαι παλι καποια αγωγη, γενικα ειμαι ανθρωπος που πεισμωνω κ προσπαθω να υπερπηδαω τις δυσκολιες μου κ νευριαζω με μενα που νιωθω ετσι κ καθε μερα προσπαθω να το καταπολεμω μονος μου (γιαυτο δεν εχω πει τπτ σε κανεναν κ παλι,ουτε στους γονεις μου).γιαυτο κ τις 2 φορες που το επαθα αυτα την 1η εκανα να παω 8 μηνες κ την αλλη 6 μηνες κ βασανιζομουν καθε μερα..απ την αλλη αισθανομαι ασχημα να αναζητησω βοηθεια παλι απο ειδικο κ παλι να παρω χαπια γτ νιωθω ασχημα (οχι για καποιον αλλον αλλα για μενα) οτι τελικα δεν μπορω να τα καταφερω χωρις βοηθεια. ξερω πως σκεφτομαι λαθος και καθε μερα που το αφηνεις ειναι χειροτερα αλλα ετσι ειμαι. στο τελος βεβαια ξερω πως θα αναζητησω κ παλι βοηθεια τελικα απ οτι βλεπω.οσο για την λουμπα που λες ξερω τι εννοεις κ γιατι ειναι μπερδεμενο το μυαλο σου. η αγωγη ειναι ωφελιμη κ θα το δεις.θελει 3-4 εβδομαδες ομως να δρασει..ξερω οτι αγχωνεσαι και για την δραση της κ ποτε θα γινεις καλα αλλα μην ανησυχεις.οταν θα αρχισει το μυαλο σου να "καθαριζει" σιγα σιγα θα φυγει...

[VanGogh]

Εφ'οσον γνωριζεις πανω κατω τι σου συμβαινει μιας, και οπως ειπες, εχεις ξαναπερασει παρομοια κατασταση, νομιζω οτι δεν πρεπει να καθυστερησεις την επισκεψη σου σε καποιον ειδικο. Γιατι, βασικα, εσυ παιδευεσαι και θα παιδευεσαι. Οσο γι'αυτο που λες οτι δεν θελεις να παρεις χαπια γιατι νιωθεις ασχημα επειδη δεν μπορεις να τα καταφερεις μονος σου, σκεψου μονο οτι απλα τα χαπια θα σου δωσουν μια μικρη και προσωρινη βοηθεια, μια μικρη ενισχυση ας πουμε. Τα υπολοιπα θα πρεπει να τα δουλεψεις εσυ με τον εαυτο σου και να αγωνιστεις για να τα ξεπερασεις. Ισως αν σκεφτεις ετσι, να νιωσεις καλυτερα για το κομματι των χαπιων.