ΕΝΤΟΝΗ ΖΗΛΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ

[stefanos14587]

Τι ηθελα και κατεβηκα σημερα στην αγορα; Τελευταια με πιανει εντονη, πολυ εντονη ζηλια. Ειχε πολυ κοσμο σημερα και υπεφερα. Ζηλευα τους παντες. Οσους ηταν πιο ωραια ντυμενοι, οσους ηταν με παρεα και κυριως τα ζευγαρακια. Δεν ηταν απλα ζηλια. Ενιωθα...δεν ξερω πως να το περιγραψω. Ηταν απαισιο παντως. Και δε μου εφτανε αυτο, ζητησα λεφτα απο τη μανα μου και αφου μου τα πρηξε μου εδωσε 50 ευρω λες και μου εκανε χαρη. Της λεω "παρε τα, δεν τα θελω" και εφυγα θυμωμενος και σκεφτομουν οτι εχω φτασει 25 χρονων και παρακαλαω τους γονεις μου να μου δωσουν λεφτα να παω να ψωνισω κανα ρουχο της προκοπης. Πως εγω να νιωσω αυτοπεποιθηση μετα; Μεχρι ποτε θα συνεχιστει αυτο; Δεν την παλευω αλλο. Πραγματικα. Δεν ξερω πια πως να αντιδρασω, τι να σκεφτω, πως να ξεσπασω, πως να το κανω να σταματησει ολο αυτο. Νιωθω τοσο μονος...Ειναι λες και ολοι οι συνομιληκοι μου εχουν προχωρησει στη ζωη τους και εγω εχω μεινει πολυ πισω, 4-5 χρονια. Ποσο ευκολο ειναι να το δεχτω αυτο; Ειμαι ο μονος; Με νιωθει κανεις αλλος; Ποτε και πως θα σταματησει αυτο; Επισης, λετε με αυτα που σας ειπα, να εχω ή να μπορει να παθω αγοραφοβια;

[deleted-member30-03]

κατι παρομοιο εγραψα και στο αλλο θεμα, φτασαμε σε ηλικια που θα επρεπε να εχουμε δικια μας οικογενεια, αλλα λογο της καταστασης που βρισκεται η χωρα παραμενουμε ομηροι στα χερια των γονιων. η ζηλεια ειναι αρρωστια, και γενικα προσπαθω κι εγω να μη πεφτω στη παγιδα να συγκρινω τον εαυτο μου με τους αλλους, γιατι αυτο με χαλαει παρα πολυ και νιωθω οτι δεν εχω αξια. αυτος ειναι ενας λογος που σβηνω συνεχως και το φεησμπουκ, να μη βλεπω συμμαθητες πχ παντρεμενους με δουλεια κλπ, και νιωθω καθυστερημενος. τι να γινει δεν ειμαστε ολοι το ιδιο τυχεροι σε τουτη τη χωρα. αδιαφορησε κι εσυ οσο γινεται και σκεψου οτι εισαι ξεχωριστος. δε μπορει, ολο και καπου αλλου θα εισαι καλυτερος τους.

[fragile]

δεν ειμαστε ολοι το ιδιο τυχεροι σε τουτη τη χωρα. αδιαφορησε κι εσυ οσο γινεται και σκεψου οτι εισαι ξεχωριστος. δε μπορει, ολο και καπου αλλου θα εισαι καλυτερος τους.

ΚΕΝΟ +1000

[fragile]

Στεφανε τελικα πηγες στην ψυχολογο που σου συστησα?

[Ήρα288]

Κάποιες φορές νιώθω κι εγώ αυτό το συναίσθημα. Σε πάει απίστευτα πίσω.Αν το δούμε όμως θετικά είναι μία υπενθύμιση που σε ξυπνάει από την παθητικότητά σου.Τότε είναι που σκέφτεσαι ότι πρέπει να δράσεις στη ζωή σου, να βρεις τα δικά σου ταλέντα ή ενδιαφέροντα και να εστιάσεις σε αυτά.Σίγουρα όλοι έχουμε τουλάχιστον από ενα, το θέμα είναι να μην το παρατάμε.Δουλεύοντας πάνω σε αυτό εξελισσόμαστε και αν εξελισσόμαστε δε θα υπάρχει λόγος να ζηλεύουμε τους άλλους.Ο καθένας πετυχαίνει στο τομέα του.Τι λέτε;

[deleted-member30-03]

Δουλεύοντας πάνω σε αυτό εξελισσόμαστε και αν εξελισσόμαστε δε θα υπάρχει λόγος να ζηλεύουμε τους άλλους.Ο καθένας πετυχαίνει στο τομέα του.Τι λέτε;

υπο κανονικες συνθηκες αυτο θα ηταν σωστο. ελα ομως που η κοινωνια μας θελει ολους ιδιους ρομποτακια. ετσι χανεται η διαφορετικοτητα και τελικα προσπαθουμε να μοιασουμε ολοι στα προτυπα που μας πλασαρουν. κι επηρεαζομαστε ακομα κι αν δε το καταλαβαινουμε, οι μεν αντρες πχ θελουν την πιο ομορφη κι εντυπωσιακη, οι δε γυναικες τον πιο εξυπνο και δυνατο. και γι'αυτο καταληγουμε να λιωνουμε και στα γυμναστηρια ν'αποκτησουμε κορμαρα, αποδυκνυουμε την αξια μας με τα πτυχια (λες και χρειαζεται τρομερη εξυπναδα για να γινεις ενας σκλαβος χρησιμος μονο να υπακους εντολες και να δουλευεις), και σκορπαμε τα λεφτα μας σε μαλακιες ρουχα κι οτι αλλο προσταζει η μοδα.

[Ήρα288]

υπο κανονικες συνθηκες αυτο θα ηταν σωστο. ελα ομως που η κοινωνια μας θελει ολους ιδιους ρομποτακια. ετσι χανεται η διαφορετικοτητα και τελικα προσπαθουμε να μοιασουμε ολοι στα προτυπα που μας πλασαρουν. κι επηρεαζομαστε ακομα κι αν δε το καταλαβαινουμε, οι μεν αντρες πχ θελουν την πιο ομορφη κι εντυπωσιακη, οι δε γυναικες τον πιο εξυπνο και δυνατο. και γι'αυτο καταληγουμε να λιωνουμε και στα γυμναστηρια ν'αποκτησουμε κορμαρα, αποδυκνυουμε την αξια μας με τα πτυχια (λες και χρειαζεται τρομερη εξυπναδα για να γινεις ενας σκλαβος χρησιμος μονο να υπακους εντολες και να δουλευεις), και σκορπαμε τα λεφτα μας σε μαλακιες ρουχα κι οτι αλλο προσταζει η μοδα.

Συμφωνώ απόλυτα, η κοινωνία πνίγει τη διαφορετικότητα και την ελευθερία σκέψης, το θέμα όμως είναι εμείς τι κάνουμε γι'αυτο.Μπορεί να ακούγομαι ονειροπόλα αλλά πιστεύω πως από τη στιγμή που θα καταλάβεις πώς έχουν τα πράγματα, θα μπορέσεις να προσαρμοστείς σε αυτά χωρίς να εξαφανίσεις αυτό που πραγματικά είσαι.Μπορεί να μην είσαι απόλυτα ελεύθερος στις επιλογές σου αλλά ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης το έχουμε οι ίδιοι.Ο καθένας έχει την ευθύνη του εαυτού του μέχρι ένα σημείο.Η πλήρης παραίτηση και κατηγορίες προς τρίτους είναι δικιολογίες που προδίδουν έναν αδύναμο χαρακτήρα.Δε κατηγορώ τον αδύναμο χαρακτήρα, αλλά κάποιες φορές μπορεί να βοηθάει να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας, είναι το αντίθετο της ηττοπάθειας.

[stefanos14587]

νομιζω πως οταν βλεπουμε τους αλλους να ειναι και καλα κανονικοι και να κανουν κανονικα πραγματα και εμεις οχι (βεβαια ειναι μεγαλη συζητηση τι ειναι τελικα το κανονικο) και αυτο ειναι κατι που μας κανει να νιωθουμε ασχημα, πρεπει να λεμε 2 λεξεις : fuck normality.
Πρεπει να σκεφτομαστε, επισης, τα θετικα του να ειμαστε διαφορετικοι απο τους αλλους. Πρεπει αυτο να μας κανει να νιωθουμε ξεχωριστοι, οτι με αυτη τη διαφορετικοτητα εχουμε πολλα πλεονεκτηματα που δεν εχουν οι "κανονικοι". Και τι αν οι αλλοι εχουν σχεση, ειναι παντρεμενοι κτλ; Ειναι κιολας ευτυχισμενοι; Και τι που δεν εχουμε δουλεια; Καλυτερα. Ευκαιρια να ασχοληθουμε με τα χομπι μας και τον εαυτο μας. Ας δουμε τα θετικα της καταστασης μας.
Και στην τελικη ουτε κατι κακο καναμε ουτε εχουμε λογο να δωσουμε λογαριασμο σε κανεναν.
Καλα μη χαιρεστε...σημερα με επιασε αυτη η αισιοδοξια...ελπιζω να κρατησει.

[stefanos14587]

Εγω ο βλακας ολο το καλοκαιρι ημουν χαλια ψυχολογικα επειδη δεν ειχα δουλεια, δεν ειχα σχεση, και σκεφτομουν οσα δεν ειχα και νομιζα πως ολοι περνανε τελεια. Μαλακιες. Επρεπε να απολαυσω το οτι ειχα ελευθερο χρονο απλετο και να σκεφτω τι πραγματικα μου αρεσει, να ασχοληθω με κατι δημιουργικο, να μη σκεφτομαι ουτε παρελθον ουτε μελλον, να διαβασω κατι ουσιαστικο και οχι τα ηλιθια λαιφσταιλ περιοδικα που σου επιβαλουν την καλοπεραση, εναν "κανονικο" τροπο ζωης κτλ. Ολα τα εκανα λαθος το καλοκαιρι. Και ετσι ξεκινησα με τη χειροτερη δυνατη διαθεση τη νεα μου σχολη και τα πηγα χαλια μεχρι τωρα. Η ζηλεια μου και η θλιψη μου για οσα δεν εχω εγινε ακομα πιο εντονη. Ετσι συνεχισα να παιρνω χαπια, να πηγαινω σε γιατρους, να κοιμαμαι με τις ωρες, να χανω το χρονο μου σε ασκοπα πραγματα και να νιωθω χαλια. Ξερετε τι επρεπε να κανω; Να τους γραψω ολους και ολα...ξερετε που. Και να πω απλα "δε με νοιαζει". Να εκτιμησω οσα εχω και να προσπαθω απλα για το καλυτερο. Αυτο προσπαθω να κανω τωρα. Γιατι δεν το κανετε και εσεις;
Νομιζω, παντως, πως ηταν αναποφευκτο να περασω τοσο απαισιο Καλοκαιρι.

[Ήρα288]

Τώρα μιλάς σωστά και αισιοδοξα! Παίζουμε με τα χαρτιά που μας δίνονται σωστα; Δεν εχει νοημα να λυπόμαστε για κάτι που δεν έχουμε.Ή θα προσπαθήσουμε γιαυτα που θέλουμε ή θα απολαύσουμε αυτά που μας δώθηκαν τη συγκεκριμένη στιγμή.Ο συνδυασμός ίσως ειναι το καλύτερο.

[deleted-member30-03]

Συμφωνώ απόλυτα, η κοινωνία πνίγει τη διαφορετικότητα και την ελευθερία σκέψης, το θέμα όμως είναι εμείς τι κάνουμε γι'αυτο.Μπορεί να ακούγομαι ονειροπόλα αλλά πιστεύω πως από τη στιγμή που θα καταλάβεις πώς έχουν τα πράγματα, θα μπορέσεις να προσαρμοστείς σε αυτά χωρίς να εξαφανίσεις αυτό που πραγματικά είσαι.Μπορεί να μην είσαι απόλυτα ελεύθερος στις επιλογές σου αλλά ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης το έχουμε οι ίδιοι.Ο καθένας έχει την ευθύνη του εαυτού του μέχρι ένα σημείο.Η πλήρης παραίτηση και κατηγορίες προς τρίτους είναι δικιολογίες που προδίδουν έναν αδύναμο χαρακτήρα.Δε κατηγορώ τον αδύναμο χαρακτήρα, αλλά κάποιες φορές μπορεί να βοηθάει να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας, είναι το αντίθετο της ηττοπάθειας.

μπα εγω ειμαι λιγο πιο απολυτος, μαυρα-ασπρα μου φαινονται ολα. ειτε προσαρμοζεσαι και εχεις ολες τις επιλογες που σου προσφερουν, ειτε δεν προσαρμοζεσαι και δεν προχωρας ή προχωρας μονος μετα δυσκολιας. ειμαι ο ορισμος του δευτερου, ισως ειμαι αδυναμος χαρακτηρας τελικα, μα στη πραγματικοτητα προσπαθω κι εγω να προσαρμοστω με τους δικους μου κανονες και θελω.

Γιατι δεν το κανετε και εσεις;

γιατι ειναι δυσκολο να μη σε νοιαζει που εισαι μονος. οταν ολοι εχουν καποιο ατομο να τους φροντιζει και βοηθαει, ενω εσυ κανενα, τοτε και ζηλεια να μη νιωθεις, παλι καπου αναγνωριζεις την αδυναμια σου με τους αλλους ανθρωπους.

[Ήρα288]

[QUOTE=KENO;417800]μπα εγω ειμαι λιγο πιο απολυτος, μαυρα-ασπρα μου φαινονται ολα. ειτε προσαρμοζεσαι και εχεις ολες τις επιλογες που σου προσφερουν, ειτε δεν προσαρμοζεσαι και δεν προχωρας ή προχωρας μονος μετα δυσκολιας. ειμαι ο ορισμος του δευτερου, ισως ειμαι αδυναμος χαρακτηρας τελικα, μα στη πραγματικοτητα προσπαθω κι εγω να προσαρμοστω με τους δικους μου κανονες και θελω.

Κενο μαλλον έκανα λάθος χρησιμοποιώντας τις λέξεις "αδύναμος χαρακτήρας".Είναι υποκειμενικό για τον καθένα αυτό, όλοι εχουν το τροπο τους για να επιβιώσουν.