Θα μας τρελλάνουνε μου φαίνεται...

[Smoky]

Χαιρετώ όλους και καλώς σας βρήκα.
Δεν είμαι ιδιαίτερα ¨φίλη" του internet παρά μόνο για αναζήτηση πληροφοριών. Προτιμώ την άμεση... "παραδοσιακή" επικοινωνία. Αλλά εδώ-αναμφισβήτητα- υπάρχει ένα δείγμα της καλής χρήσης του.

Γενικά είμαι ένας μάλλον υπερευαίσθητος άνθρωπος χωρίς αυτό να φαίνεται εύκολα -κατά τα λεγόμενα δικών μου ανθρώπων. Κλαίω και εύκολα. Από μικρή. Επίσης έχω πολύ καλή μνήμη -δυστυχώς για την περίπτωση κακών αναμνήσεων! Είμαι κυκλοθυμική, μάλλον παρορμητική και πιθανώς κατά βάθος πάσχω και λιγάκι από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Και γενικά με ένα σώμα που αντιδρά άμεσα σε ψυχικά ερεθίσματα. Χωρίς να σας κουράσω με τους λόγους, ταλαιπωρήθηκα από σύνδρομο πανικού για έξι μήνες προ 6ετίας, σε σημείο να μην κοιμάμαι γιατί νόμιζα ότι θα κατάπινα τη γλώσσα μου. Νύχτα σε εφημερεύοντα για το τίποτα... Απουσία από τη δουλειά λόγω ιλίγγων. Δεν ήξερα καν τί ήταν, το έψαξα, το ξεπέρασα. Πήγε να μου "επιτεθεί" κάποιες φορές, ίσως και πρόσφατα αλλά καμμία τύχη δεν του χάρισα.

Μία από τις καλύτερές μου φίλες είναι -σε σωστή πορεία πλέον-θεραπείας για μανιοκατάθλιψη. Ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ, αλλά όλα καλά τώρα. Αφορμή στάθηκε ο θάνατος του πατέρα της. Και κάποια προδιάθεση ίσως? Έτσι είπε ο γιατρός αν και δεν είχε κάποια τάση ποτέ, παρά μόνο μετά το συμβάν με τον πατέρα της... Είχα και μια πολύ σημαντική σχέση με ένα παιδί που πρέπει να έπασχε από μανιοκατάθλιψη, μου έκρυβε τα φάρμακα και δεν το είχαμε συζητήσει ποτέ, ό,τι κατάλαβα μόνη μου. Η ψυχολογία με ενδιαφέρει πολύ γιατί πιστεύω ότι η γνώση της είναι ταυτόσημη με την θέληση να γνωρίσεις και να σεβαστείς τους ανθρώπους. Πού θέλω να καταλήξω...

Βρέθηκα εδώ καθώς έψαχνα πληροφορίες για κάποιους πόνους που έχω και είμαι σίγουρη ότι είναι ψυχοσωματικοί...

Αλλά θα μου επιτρέψετε να πω αυτά που αισθάνομαι διαβάζοντας στο φόρουμ εδώ και 3 ώρες περίπου όσα γράφονται...

Χωρίς να θέλω να ακουστώ θρασύς και με όλο το σεβασμό στις περιπτώσεις παιδιών εδώ που η ζωή τους γίνεται δύσκολη έως κόλαση γιατί υπάρχει προδιάθεση σε παθολογικό πλέον επίπεδο (γιατρός δεν είμαι αλλά από όσα διαβάζω γενικά). Τα δύο άτομα που ανέφερα παραπάνω είναι καλά παιδιά. Γι' αυτό και αρρώστησε η ψυχούλα τους. Οι χοντρόπετσοι καλά κρατούν...

Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν αυτό τον κόσμο όπως είναι -ούτε τον ήλιο από το παράθυρο δεν βλέπουμε οι περισσότεροι για να μην επεκταθώ... Οι άνθρωποι που τους είναι δύσκολο κάποια στιγμή να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, είτε γιατί είναι πιο αδύναμοι από κάποιους άλλους, είτε γιατί αυτό που τους έτυχε δεν θα το ξεπερνούσε κανένας... Πρέπει να τους βάζουμε την ταμπέλα της "χ" διαταραχής? Πρέπει να ξεκινάνε παίρνοντας κάποιο φάρμακο? Αυτό τελικά δεν φωτίζει και "εγκαθιστά" την κατάσταση?

Έχω ξεπεράσει κάποια πράγματα μόνη μου, όπως είπα παραπάνω. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι κάλλιστα σε 5 χρόνια μπορεί και να καταρρεύσω από οτιδήποτε άλλο που ούτε που φαντάζομαι τώρα... Αλλά είμαστε μηχανές και αντιδρούμε στην χρήση. Μήπως να μην καταφεύγουμε στο "service" κατευθείαν?

Ένας φίλος μου με πήρε τηλέφωνο 1 τη νύχτα γιατί είχε πάθει πανικό και δεν ήξερε καν τί ήταν, τρομοκρατημένος... Το πάλεψε μόνος του και το κέρδισε. Ένας άλλος χρησιμοποιεί διάφορα "ελαφρά" φάρμακα μόνος του για τις έντονες μεταπτώσεις διάθεσης που έχει -ενώ πάντα αυτές οφείλονται σε πασιφανέστατους πρακτικούς λόγους ζωής! Και η πλειοψηφία των ανθρώπων που μιλάμε σε προσωπικό επίπεδο, όλο και κάτι αντιμετωπίζει, γιατί... μπορούμε να ζήσουμε υπέροχες στιγμές αλλά είναι μια ρεαλιστική και όχι απαισιόδοξη άποψη ότι... "μα είναι ζωή αυτή"? Ε μα πια, κυρίως δεν είναι...

Δεν προσπαθώ να ακουστώ... "δάσκαλος". Απλά να πω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Ότι μεγάλο μέρος είναι στο χέρι μας. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και να είμαστε πάντα γεροί και δυνατοί. Κι όταν δεν είμαστε, να έχουμε το κουράγιο να το πολεμάμε.

[gramle]

Εχεις δικιο αλλα εχει να κανει με το ποσο δυνατος εισαι εκεινη την δυσκολη στιγμη. Διστυχως ολοι οι ανθρωποι δεν μπορουν να τα καταφερουν το ιδιο ευκολα. Εξαρταται και απο τις καταστασεις.

[keep_walking]

Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν αυτό τον κόσμο όπως είναι -ούτε τον ήλιο από το παράθυρο δεν βλέπουμε οι περισσότεροι για να μην επεκταθώ... Οι άνθρωποι που τους είναι δύσκολο κάποια στιγμή να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, είτε γιατί είναι πιο αδύναμοι από κάποιους άλλους, είτε γιατί αυτό που τους έτυχε δεν θα το ξεπερνούσε κανένας... Πρέπει να τους βάζουμε την ταμπέλα της \"χ\" διαταραχής? Πρέπει να ξεκινάνε παίρνοντας κάποιο φάρμακο? Αυτό τελικά δεν φωτίζει και \"εγκαθιστά\" την κατάσταση?

Προσωπικα για εμενα ηταν ανακουφιση μια ταμπελα...δεν μπορουσα να τα ριχνω ολα στον εαυτο μου και στην \"αδυναμια του\" να αντεπεξελθει στις καταστασεις...και φυσικα πηρα τα καταλληλα φαρμακα και ειμαι μια χαρα.
Αλλα εγω πιστευω ειμαι αρκετα \"βαρια\" περιπτωση...αλλα πιστευω οτι καποιος που υποφερει συνηθως το εχει ψαξει πολυ πριν παει σε ψυχολογο ή πριν παρει φαρμακα ειδικα εν Ελλαδι που ειναι λιγο \"ταμπου\" ολα αυτα που αρχιζουν απο \"ψυχο...\"
Χρειαζεται ανακουφιση και αυτο του προσφερει ο γιατρος ειτε με φαρμακα ειτε με καταλληλη ψυχοθεραπεια.
Οταν καποιος παιρνει μια ασπιρινη επειδη τον ποναει το κεφαλι του δεν το σκεφτεται και πολυ ή ενα αντιβιοτικο για τη γριππη...καπως ετσι ισχυει και εδω.
Φυσικα και ισχυει και εδω το \"μετρον αριστον\"...μην γινουμε και υπερκαταναλωτες αχρειαστων φαρμακων.

[Smoky]

Μόλις διάβαζα το θέμα σου κι εύχομαι καλή δύναμη...
Ή μήπως \"σωστή δύναμη\"? Νομίζω ότι ακόμα και οι ευάλωτοι ή βασανισμένοι άνθρωποι αρκεί να συγκεντρωθούν σε ένα πράγμα κάθε φορά. Το οποίο όμως να είναι καθοριστικό για τη λύση... Όπως σε μια φουρτούνα, δεν κοιτάς όλο το καράβι. Από μία και σωστή κίνηση μπορεί να σωθείς κι ας μην είσαι ο πιο γενναίος καπετάνιος.

[Smoky]

Originally posted by keep_walking

Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν αυτό τον κόσμο όπως είναι -ούτε τον ήλιο από το παράθυρο δεν βλέπουμε οι περισσότεροι για να μην επεκταθώ... Οι άνθρωποι που τους είναι δύσκολο κάποια στιγμή να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, είτε γιατί είναι πιο αδύναμοι από κάποιους άλλους, είτε γιατί αυτό που τους έτυχε δεν θα το ξεπερνούσε κανένας... Πρέπει να τους βάζουμε την ταμπέλα της \"χ\" διαταραχής? Πρέπει να ξεκινάνε παίρνοντας κάποιο φάρμακο? Αυτό τελικά δεν φωτίζει και \"εγκαθιστά\" την κατάσταση?

Προσωπικα για εμενα ηταν ανακουφιση μια ταμπελα...δεν μπορουσα να τα ριχνω ολα στον εαυτο μου και στην \"αδυναμια του\" να αντεπεξελθει στις καταστασεις...και φυσικα πηρα τα καταλληλα φαρμακα και ειμαι μια χαρα.
Αλλα εγω πιστευω ειμαι αρκετα \"βαρια\" περιπτωση...αλλα πιστευω οτι καποιος που υποφερει συνηθως το εχει ψαξει πολυ πριν παει σε ψυχολογο ή πριν παρει φαρμακα ειδικα εν Ελλαδι που ειναι λιγο \"ταμπου\" ολα αυτα που αρχιζουν απο \"ψυχο...\"
Χρειαζεται ανακουφιση και αυτο του προσφερει ο γιατρος ειτε με φαρμακα ειτε με καταλληλη ψυχοθεραπεια.
Οταν καποιος παιρνει μια ασπιρινη επειδη τον ποναει το κεφαλι του δεν το σκεφτεται και πολυ ή ενα αντιβιοτικο για τη γριππη...καπως ετσι ισχυει και εδω.
Φυσικα και ισχυει και εδω το \"μετρον αριστον\"...μην γινουμε και υπερκαταναλωτες αχρειαστων φαρμακων.

Το χρήσιμο για το καθένα... Αν εσένα σε βοήθησε δεν το συζητώ, σίγουρα. Τώρα που το λες, δεν είναι φοβερά εκνευριστικό αυτό το \"ταμπού\"? Κι όμως, όλοι αντιμετωπίζουν κάτι λίγο ή πολύ... Αν είμασταν πιο ανοιχτοί κι αυτό θα βοηθούσε...

[Smoky]

Originally posted by Smoky
Μόλις διάβαζα το θέμα σου κι εύχομαι καλή δύναμη...
Ή μήπως \"σωστή δύναμη\"? Νομίζω ότι ακόμα και οι ευάλωτοι ή βασανισμένοι άνθρωποι αρκεί να συγκεντρωθούν σε ένα πράγμα κάθε φορά. Το οποίο όμως να είναι καθοριστικό για τη λύση... Όπως σε μια φουρτούνα, δεν κοιτάς όλο το καράβι. Από μία και σωστή κίνηση μπορεί να σωθείς κι ας μην είσαι ο πιο γενναίος καπετάνιος.

Σόρυ, αυτό ήταν για την gramle

[perpatontas..]

Είμαι κι εγώ υπέρ της άποψης σου σμοκυ οτι πρέπει να το πολεμάμε πρώτα μόνοι μας...αλλά σίγουρα εμείς δεν ξέρουμε τι είναι καλό για τον διπλανό μας.
Ο καθένας έχει εναν ξεχωριστό τρόπο να αντεπεξέρχεται στα προβλήματα του.

[Sofia]

ο Χ μπορεί να καταπολεμήσει κάτι μόνος του, ο Ψ όχι...Ο καθένας είναι διαφορετικός...Γιατί ο καθενας πρέπει να αποδειξει ότι μπορεί να το παλέψει μόνος του και τί σημαινει αυτό?

Ξέρεις κανεναν π.χ. που να χει σχιζοφρένεια κ να το καταπολεμα μόνος του? Μήπως διπολική διαταραχή και να το καταπολεμα μόνος του? Και τί θα καταλαβει? Να βασανίζεται κανεις μόνος του είναι προτιμότερο?

Και στην τελική, καλύτερα δεν είναι να μοιραστεί το φόβο του, τα όποια προβλήματα του και να απαλύνει την ψυχή του? Πάλι μόνος του θα το κάνει, ακομα κι αν υπάρχει ενας ψυχίατρος ή καποιος ψυχολόγος εκεί κοντά του....

Όσο για τη δύναμη, δεν είναι σταθερή αξία...ερχεται και φεύγει...Μια ζωή δεν είμαστε το ίδιο δυνατοι, το ίδιο σταθεροι, το ίδιο ανθεκτικοι....

[Sofia]

και φυσικα μπορούμε να τα καταφέρουμε, αλλά αν κανουμε ότι δεν τρεχει τίποτα και ειμαστε συνέχεια στο \"έλα μωρε....αλλοι τόσοι ανθρωποι υποφέρουν\" φυσικα και δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε....

[Helena]

για μένα o σκοπός (εν προκειμένω να είμαστε λειτουργικοί και να ζαύμε μια <νορμάλ>ζωή αγιάζει τα μέσα(απο μόνοι μας ή με βοήθεια ειδικού)

[Sofia]

αυτο με το μόνοι μας...εχω βαρεθεί να το ακούω...οκ, την άλλη φορά που θα δώ εναν άρρωστο θα του πω να μην πάει πουθενα...να δείξει πώς μπορεί και μόνος του!

Αν καποιος μου ζητήσει βοήθεια, θα του πώ το ίδιο...Μόνος σου θα του πω, μπορείς!!!!

[keep_walking]

Ξέρεις κανεναν π.χ. που να χει σχιζοφρένεια κ να το καταπολεμα μόνος του?

Ναι υπαρχουν πολλοι που προσπαθουν να την καταπολεμησουν μονοι τους και η καταληξη δεν ειναι καθολου καλη...για αυτο η σχιζοφρενεια εχει ασχημες στατιστικες καταληξης.
Εγω προσωπικα χωρις να θελω να γινω μελοδραματικος αλλα μαλλον δεν θα ημουνα ζωντανος.

[Sofia]

Keep εκει ακριβώς ήθελα να καταλήξω....

[keep_walking]

Το ξερω Sofia εγω συμφωνω μαζι σου:)

[MaZanG]

Και εγω σου λεω αντε και τα καταφερνεις ποιος ο λογος να πολεμας κατι αν μπορεις να παρεις βοηθεια απο καπου και να φτασεις ποιο γρηγορα....ποιος ο λογος να πας κολυμποντας οταν μπορεις να πεταξεις ,,για να πεις οτι τα καταφερες μονος σου δεν αξιζει να μαχεσαι συνεχεια πρεπει να ζεις συγχρονως