Ενα στιγμιοτυπο
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 1 of 2 12 LastLast
Results 1 to 15 of 16
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    4

    Ενα στιγμιοτυπο

    Χαιρετω το forum,
    Ξέρω πως πέρα από την εξωτερικευση όσων αισθάνομαι η παρούσα δημοσίευση δεν πρόκειται να μου προσφέρει κάτι αν δεν προσπαθήσω από μόνος μου.Πολλές φορές φορές καταρέω..Πέφτω...Δεν κρατάει πολύ γιατι ξέρω πως δεν οφελεί σε τίποτα η θλίψη και κανείς δεν θα νιαστεί.Ειναι στιγμές που δεν μπορώ άλλο.Η φωνή της λογικής μου λέει «Πως κάνεις έτσι;Τοσο εγωιστής εισαι να θεωρείς το πρόβλημα σου τόσο μεγάλο και να θλίβεσε έτσι;Υπάρχουν και άλλοι που έχουν περισσότερα ή παρόμοια προβληματα με λιγότερες ελπίδες».Ομως ουτε αυτο μπορεί να με συνεφέρει.Ούτε τα πακέτα τσιγάρα που κάνω το ενα μετα το αλλο μονο όταν ειμαι χάλια.Γινομαι τόσο θλιμένος που πολλές φορες οι περαστικοί μου λένε «Κουράγιο».Δεν κρατάει όμως πάνω απο μια μέρα αυτό.Ξέρω πως δεν έχω πολλές επιλογές παρά να προσπαθήσω ακόμα πιο σκληρά και σοβαρά.Και συνέρχομαι.Με πονάει πολύ που δεν μπορώ να συνυπάρξω με άλλους ανθρωπους.Το εννοω το οτι δεν μπορώ.Με την έννοια πως ένιωθα στο παρελθον τρομερά άβολα,κρίσεις πανικού χωρις ουσιαστικά να έχω κάποιον να μιλήσω για 3 χρόνια.Το γιατί ,δεν μπόρεσα να το προσδιόρισω ακριβώς.Δεν έχω κάποιο πρόβλημα στην εμφάνιση απλά δεν ήξερα ούτε πως να μιλήσω ,ούτε πως να φερθώ είχα μηδενική αυτοεκτίμηση ,μονομερή ενδιαφέροντα και πολλά ψυχολογικά –ψυχοσωματικά προβλήματα.Αυτο που με κάνει να λυγίζω τόσο πολύ ειναι ότι οι προσπαθειες μου ,μου προσκομίζουν ελάχιστα κέρδη.Καταφερα να γνωριστώ με πάνω απο 100 άτομα σε ένα χρόνο όχι απο τη σχολή μου μονο ως πρωτοετής, ένα σχετικά μικρό μερίδιο ήταν απο εκεί (το γιατι ειναι σχετικά μικρό ειναι άλλη ιστορία) και σπατάλησα πάρα πολλά χρήματα με το να στερηθώ κάποια άλλα πραγματα ,ξεκίνησα κάποιες δραστηριότητες κτλ κτλ και παρότι κάποιος με τόσες ευκαιρίες θα είχε φτιάξει έναν πολύ καλό κύκλο εγώ καταφερα να διατηρήσω επαφες με ελάχιστα άτομα απο αυτά μέχρι σήμερα. 2-3 αλλά τουλάχιστον αξίζουν το κόπο.Βέβαια ακόμα και οι επαφές που έχω είναι άτομα με λίγα χρόνια παραπάνω απο μένα ,δύσκολα ταιριάζω με συνομίληκους.Αλλά και παλι αυτά τα άτομα έχουν φτιάξει τη ζωη τους κατα κάποιο τρόπο. Και όμως το εμπόδιο είναι κάτι εσωτερικό.Κάτι που με δεσμευει που παγώνει τη σκέψη και το σώμα.Κατι που πολεμώ και δεν μπορώ να νικήσω ,απλά το αποδυναμώνω σιγα σιγα. Και το κουραστικό είναι,όταν ύστερα απο τόσο κόπο δεν έχεις εναν ανθρωπο να αγκαλιάσεις να μιλήσεις πολύ ανοιχτα που να εναδιαφέρεται για σένα ανεξάρτητα το πόσο επιτυχημενος η αποτυχημένος είσαι.Είναι όταν προσπαθείς για κάτι και δεν καταφέρνεις τίποτα.Οταν προσπαθείς για κάτι να σου δώσει κάποια ηρεμία,κάποια βάση για να συνεχίσεις την εξελιξή σου σε όλους τους τομείς.Δεν ξέρω αν γινομαι φαιδρός αλλά νιώθω πολύ μόνος μέσα μου.Και θέλω να τονίσω πως όταν δεν έχεις απολύτως κανέναν να μιλήσεις είναι απείρως χειρότερο απο το να έχεις έστω 1 επιφανιακή τελείως φιλία,απο προσωπική εμπειρία.Ειμαι μοναχοπαίδι και οι γονεις μου όσο ζω δεν είχαν κάποια φιλία ποτέ έστω και τα τυπικά.Μια φορά τα δυο χρόνια έρχεται κάποιος άνθρωπος στο σπίτι και αν.Μια ψυχολόγος που είχα πάει όταν ψαχνόμουν μια φορά αλλά και γνώμες άλλων ανθρώπων και ειδικών μου είχε πει οπως και άλλοι πως σε ότι έχω φταίνει οι προβληματικές σχέσεις στην οικογένεια.Πλέον αφού περάσαν τα χρόνια ευτυχώς δεν υπάρχει βία στο σπίτι και πολλές φασαρίες.Απλά από ότι βλέπω η μάνα μου που ουσιαστικά δεν έχει κάποιον άνθρωπο να μιλήσει ούτε οι γονείς της ζούνε δεν αντέχει αυτη τη κατασταση,ούτε τα πηγαίνει καλά με τον πατέρα μου.Δεν ταιριάζουν σε τίποτα απολύτως.Τωρα ταιλευταία που είμαι εδω και διαβάζω λόγο εξεταστικής βλέπω πόσο χάλια ειναι και δεν μπορώ ουσιαστικά να κάνω τίποτα.Νομίζει πως θα πεθάνει ,κυκλοφορεί με εικόνες αγίων και νομίζει πως έχει κάποια αρρώστια και θα πεθάνει.Νόμιζε πως είχε εμφραγμα.Βέβαια ο καρδιολόγος δεν βρήκε τίποτα.Ο πατέρας μου δεν ασχολείται ιδιαίτερα ασχολείται με άλλα πράγματα.Eυτυχώς που είχε κάποια λεξοτανίλ που έπαιρνε οταν έδινα πανελληνιες και της έδωσε και ηρέμησε.
    Οσες ενοχές και να μου ρίχνει η μάνα μου που θα πεθάνει οπως λέει κτλ δεν με αγγίζουν πλέον.Κατανοώ πως θα έχει πολά προβληματα αλλά έχω και εγώ πολά επίσης.
    Για να μην πολυλογώ ο υπογραφων θα προσπαθεί με όλο και περισσότερο ζήλο να καταπνίξει ότι τον κυριεύει.Αν και δεν έγραψα πολλά κουράστηκα και θα πάω λίγο έξω να πάρω αέρα.

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2006
    Posts
    248
    δε σε δουλεύω: η εξεταστική είναι μεγάλο ζόρι ακόμη και για τους ισορροπημένους, πόσω δε μάλλον για μας τους πιο ευαισθητους. Το τόσο γίνεται τόοοοσο. Φυσικά δε θεωρώ ότι σε απασχολει κάτι ελάχιστο. Είσαι μικρός, ασφαλώς δε μεγάλωσες και με τον ιδανικοτερο τροπο, αλλα ευτυχως εχεις πολυ δρομο μπροστα σου. Γιατί λες οτι αλλος στη θεση σου θα τα πηγαινε καλυτερα στις επαφες του; δεν το πιστευω. Εκτος κι αν θεωρεις λιγο να εχεις εστω και αυτους τους 2-3. Ακόμα κι αν τους θεωρεις λιγους, σκεψου και δες τί έκανες και τί κάνεις: ψάχνεσαι, παλέυεις, αποφευγεις το παραδειγμα των γονιων σου -και μαλιστα ηρωικα γιατι δεν ειναι ευκολη η \"προικα\" που σου άφησαν- θέτεις στόχους και έχεις προσδοκίες από τον εαυτό σου. Δεν είσαι απελπισμένος και μπράβο σου. Μετά τον αέρα που θα πήρες, συνέχισε έτσι και ό,τι καλύτερο, μέσα από την καρδιά μου

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    133
    Αγαπητέ Νίκο...
    Καταλαβαίνω απόλυτα (πιστεύω) την κατάσταση σου... Είμαι 18 χρονών κι όποτε αλλάζω περιβάλλον φροντίζω να τους διαγράφω όλους, να σβήνω αριθμούς και να αλλάζω κινητό κι όσο το δυνατόν να εξαφανίζομαι. Όλα αυτά επείδη νιώθω \'\'περίεργα\'\' με όποιον γνωρίζω. Κι έτσι δεν βλέπω την ώρα να τον/την ξεφορτοθώ. Πριν το κάνω αυτό αναρωτιόμουν συνεχώς γιατί μία ζωή πρέπει να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση για να μιλήσουμε, και γιατί όταν θα γνωριστούμε καλύτερα νιώθω πως θέλω να φύγω... Και στις πιο ευτυχισμένες στιγμές μου ένιωθα αποξενώμενη (ίσως κι από μένα).
    Κι εγώ προτοετής ήμουν φέτος και δεν μπόρεσα/ ήθελα να γνωρίσω κανέναν. Δεν ενδιαφέρομαι πλέον γιατί απ\'την αρχή μπορώ και βλέπω στον άλλον αν έχουμε κάτι κοινό (όχι απαραίτητα την κατάθλιψη :) ).
    Πολλά απ\'όσα αναφέρεις ισχύουν και για \'μένα αλλά δεν θα \'θέλα να συγκεκρινοποιήθω...
    Δεν έχω να σου δώσω κάποια συμβουλή μιάς και δεν βρίσκομαι σε καλύτερη θέση.
    Απλώς να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος (όσο αυτό βοηθάει..).
    Τουλάχιστον έχεις 2-3 φίλους, κάτι που έγω αποφεύγω τελίκα.
    Χαίρομαι που δεν ακούς πια την μητέρα σου, εγώ ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω τίποτα με κανέναν, καταβάθος...
    Ελπίζω να φτιάξουν τα πράγματα... το γνωρίζω πως είναι πολύ κουραστικό να ζεις έτσι...

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    133
    Συγνώμη! Το \'\'το γνωρίζω οτί είναι πολύ κουραστικό να ζεις έτσι\'\' το εννοούσα με τον τρόπο ότι με λίγο κουράγιο και προσπάθεια κι αισιοδοξία, σίγουρα θα άλλαζαν πολλά, και το εύχομαι...

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2007
    Posts
    3,217
    Με συγκίνησες..Υπάρχω κι εγώ που αισθάνομαι κάπως έτσι και ναι οι προβληματικές σχέσεις στην οικογένεια παίζουν μεγάλο ρόλο.Πάντως δεν ταιριάζουμε και με τα 100 άτομα που γνωρίζουμε.Αυτό είναι αδύνατο και για τον πιο κοινωνικό...Σου εύχομαι να βρεις τι είναι αυτό που σε πνίγει και σε εμποδίζει από το να κάνεις σχέση και να μου το πεις μια μέρα κι εμένα να ξέρω.....Ήταν πολύ αυθεντικό το μήνυμά σου.....

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2007
    Posts
    3,217
    Νικόλα να προσθέσω πως οι περισσότερες σχέσεις δη φιλικές τη σήμερον εποχή είναι κάπως επιφανειακές.Μάλλον λυκοφιλίες και όχι φιλίες θα έπρεπε να λέγονταν.Γι\'αυτό πολλοί άνθρωποι πέφτουν σε κατάθλιψη και τρέχουν σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους για να τους μάθουν πως να επικοινωνούν καλύτερα με το περιβάλλον τους.Είναι ενθαρρυντικό για εσένα αυτό;Το ότι θες να σπάσεις το καλούπι των γονιών σου που δεν έχουν φίλους είναι πολύ καλό αλλά και κουραστικό για εσένα.Γιατί κάνεις κόπο για να έχεις φίλους όταν δεν ταιριάζεις με αυτούς μόνο και μόνο για να μην είσαι όπως οι γονείς σου.....

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Feb 2007
    Posts
    334
    Originally posted by shannyn
    Το \'\'το γνωρίζω οτί είναι πολύ κουραστικό να ζεις έτσι\'\' το εννοούσα με τον τρόπο ότι με λίγο κουράγιο και προσπάθεια κι αισιοδοξία, σίγουρα θα άλλαζαν πολλά, και το εύχομαι...
    Φανταζομαι να δινεις τις ιδιες συμβουλες κ στον εαυτο σου http://homepage.eircom.net/~bray/em/mssmile3.gif

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    133
    Panta :)

  9. #9
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    4
    Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!Ειχα γράψει κείμενο για απάντηση,αρκετά μακροσκελές αλλά καταλάθος σβήστηκε.Θα το ξαναγράψω κάποια άλλη στιγμή γιατι τώρα πρέπει να φύγω..
    Kassi αυτό που είπες πως πολλοί ανθρωποι πάνε σε ψυχολόγο για να μάθουν να επικοινωνούν καλύτερα με το περιβάλλον τους και με ότι συνεπάγεται αυτό έχω να συμπληρώσω πως έχουν γραφτεί πολλά πάνω σε αυτό το θέμα ακόμα και μεταφυσικές εξηγήσεις.Και είναι απολύτως λογικό γιατί σίγουρα και κάποιοι άλλοι ανθρωποι είχαν /έχουν ιδιους προβληματισμους.Θέλω να πω πως με προσωπική μελέτη μπορεί κάποιος να πετύχει περισσότερα απο μια συνεδρία με ψυχολόγο.Θα αναφερθώ πιο αναλυτικά μετά..
    Ευχαριστω και χαιρετίσματα σε ολους

  10. #10
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2007
    Posts
    3,217
    Οκ....Περιμένουμε.Πάντως το πολύ μεταφυσικό με είχε φάει στην ηλικία των 15-16 και είπα να το αφήσω για μια άλλη φορά...Άλλωστε από τότε που πάω σε ψυχίατρο έχω γράψει πως είμαι πολύ επιφυλακτική με τα μεταφυσικά ως προς τον εαυτό μου.Βλέπω σκιά στους τοίχους ή αποτρελάθηκα;Κάπως έτσι....Γι\'αυτό είπα άσε να γίνω καλά και βλέπουμε και για το μεταφυσικό.Πάντως υπάρχει η ενδότερη ανάγκη και δεν το κρύβω να πιστεύω ότι πέρα από την κοινή λογική υπάρχει και μια άλλη.....Ο ψυχολόγος καλό θα σου κάνει και όχι κακό....αν θες να μάθεις περισσότερο τον εαυτό σου..

  11. #11
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    4
    Κρατώ τον ευατό μου να μην πέσει την ημέρα.Δεν μπορώ να αποσοβήσω την θλίψη της μοναξιάς και της συνεχούς αππόριψης.Διαβάζω για την εξεταστική,και κάνω όσα περισσότερα πράγματα δύναμαι για να βγω απο το πρόβλημα.Δεν θέλω να κάνω το προβλημα μου ύψιστης σημασίας αλλά δυστυχώς για τον κάθε εναν το προβλημα του είναι μείζονος σημασίας.Ακόμα αναζητώ τρόπο,φιλοσοφία ζωής ώστε να μπορώ να συνυπάρχω με τους άλλους ανθρώπους.Συνήθως ελκύω άτομα κοντά μου και ύστερα απο λίγο με αποφεύγουν για άγνωστο λόγο.
    Πιο συγκεκριμένα δεν περιμένω να πάρω κάτι.Επιδιώκω την αμοιβαιότητα.Να μπορώ να κάνω ένα σύνολο ανθρώπων ευτυχισμένους και να μπορώ να ερωτευτώ και να με ερωτευτούν.Δεν επιδιώκω κάτι το τέλειο μιας και ελάχιστοι το έχουν βρει,απλά το στοιχειώδες.Θα μπορούσα να χαρακτηρηστώ ως ανέραστος.
    Και όμως δεν μπορώ να το καταφέρω.Δεν είναι πως πιστεύω ότι δεν μπορώ.Απλά δεν γίνεται!Άφησα τα πράγματα στην τύχη ,δεν έγινε τίποτα.Προσπάθησα με κάποιους τρόπους και λιγοστά κατάφερα.Ξέρω πως δεν έχω σοβαρή προσέγγιση στο πρόβλημα μου.
    Όμως αυτό που με κατατρώει είναι πως δεν μπορώ να το λύσω.Ειναι κάτι που με καταδιώκει 24 ώρες την ημέρα!Μου έχει γίνει εμμονή απο ότι αντιλαμβάνομαι αυτή η βασανιστική έννοια της μοναξιάς ,ερημιάς κτλ.Ειναι κάτι που με τρώει όσο και αν το παραμερίζω για να μπορώ να λειτουργήσω.Αντιδρώ,προσπα θώ και δεν καταφέρνω τίποτα.Η μάλλον καταφέρνω με ρυθμούς χελώνας.Και με καταδιώκει και στον ύπνο μου.Εφιάλτες σωρό,και τελευταία αυπνία.Κουράζομαι τρομακτικά τη μέρα αλλά το βράδυ καθόλου ύπνος μέχρι αργά.Σαν να δίνεις ένα μάθημα για πολλά χρόνια και να μην μπορείς να γράψεις πάνω απο 1.

  12. #12
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2007
    Posts
    3,217
    Ε,χμμ..Δεν το κοιτάς να το συζητήσεις με κάποιον ειδικό;Τέτοια προβλήματα, δυστυχώς φίλε μου, δεν λύνονται δια της φιλοσοφικής οδού.Διάβαζα το άρθρο της κεντρικής σελίδας για την κατάθλιψη όπου λέει ότι η θεραπεία είναι μια μακροχρόνια διαδικασία..Προβλήματα διαπροσωπικών σχέσων δύσκολα λύνονται σε μία μέρα και μόνος σου,από προσωπική εμπειρία,θα δυσκολευτείς να βρεις το γιατί......

  13. #13
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    133
    ναι έχει δίκιο η κασσι.

    όμως εγώ δεν θα πάω ποτέ σε ειδικό επειδή σταμάτησα να πιστεύω ότι έχω εμμονή μ\'αυτό.
    Συνήθισα κάτι που όλοι αποφεύγουν, να είμαι μόνη μου. Δεν το ψάχνω πια. Κ απτους γνωστούς μου είναι μέρες που εξαφανίζομαι με δικαιολογίες. Δεν εννοώ την οικογενειά μου! Μ\'αυτούς είπαμε έχω \'\'εμμονή\'.
    Καλή τύχη Νίκο, ότι κ αν αποφασίσεις...

  14. #14
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    4
    Πολλές φορές επικρατεί μια αντίφαση στο μυαλό μου.Για κάθε σκέψη που κάνω υπάρχει άλλη μια που επιχειρματολογεί εναντίων της.Μπορούμε να το πούμε και αναποφασιστικότητα.Κάσι Είχα ψαχτεί αρκετά με ειδικούς στο παρελθόν πριν και δεν ήταν σε θέση να με βοήθησουν,μερικοί παραδέχονταν πως δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατι να μου συμβαίνουν κάποια πράγματα.Ψυχολόγος μπορεί να γίνει ο καθένας κάνοντας κάποιες σπουδές.Και όπως σε όλους τους τομείς λίγοι είναι καλοί.Και είναι κάτι τόσο αχανές το θέμα που αφορά τον καθένα που δεν νομίζω ότι μπορεί να λυθεί στο χρόνο μερικών συνεδριων.Ξέρω κάσι πως είναι δύσκολο.Όμως διαβάζοντας και παρατηρόντας εντόπισα κάποιες συμπεριφορές που είχα και ήταν απωθητικές θα έλεγα!Το δύσκολο ειναι να τις εντοπίσεις.Γιατι λειτουργούμε με έναν τρόπο και απο τη συνήθεια δυσκολευομάστε να δούμε καθαρά.
    shannyn δεν ξέρω αλλά απο τα λεγομενα σου διαφένεται πως παρότι το συνήθισες δεν ήθελες να ήσουν στην κατασταση που βρίσκεσε.Βέβαια δεν ξέρω πως ήσουν παλαιότερα ούτε πως είσαι τώρα..Δεν ξέρω τι δραστηριότητες έχεις και πως περνάς την μέρα σου.Αλλά ακόμα και αν συνήθισες όπως λες πιθανότατα να ξεσυνηθίσεις ή κάποια στιγμή να σου βγει αυτό το πράγμα ως \"ξέσπασμα\"..Αυτό στο λέω απο προσωπική εμπειρεία και από 2-3 άτομα που είχα γνωρίσει στο παρελθόν...Δεν με νιάζει δεν με νιάζει και τρέχαν και δεν φτάναν μετά.
    Σε καταλαβαίνω όσο μπορώ απο αυτά που γράφεις.Δεν ξέρω πως περνάς τώρα το καλοκαίρι.
    Και εγώ νιώθω περίεργα τις περισσότερες φορές όπως γράφεις.Είναι αυτή η αμηχανία ,το πάγωμα..
    Η αυτοεκτιμηση μου ήταν τοσο χαμηλή που πίστευα πως μπορώ να ταιριάξω μόνο με άτομα με πολυ σοβαρά προβληματα και πολύ καταθλιψη για πολύ καιρό.Βέβαια τα όμοια ελκύουν όμοια και κάπως έτσι έγιναν τα πραγματα αλλά σιγά σιγά αλλάζουν....

  15. #15
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    133
    gia akrivos auto to logo den dialego na pao se eidiko... den mporoun oi eidikoi na allaksoun to simpan otan auto sinomotei enantion mas. einai stigmes pou nomizo oti merikoi anthropoi gennithikan gia na autoktonisoun. den ksero giati.

    fisika k misousa tin katastasi mou, mporei akoma, alla den to paradexomai ara den simbainei...elpizo na katalaves!
    tora to kalokairi den asxoloumai me tpt sxedon. kano mathimata odigisis, psonia k stin paralia gia kafe me tous goneis mou pou k pou otan thelo k den exo neura. kata ta alla mpania ta sav/kir. kai ton augousto sxedon 1 mina diakopes k meta katathlipsi sto uk.
    esi?

    to ksero para poli kala oti tha ksespaso... opos k exei simbei. einai frikto pragmati. sinithos akouo mousiki k klaio akatapausta. isos k na me xtipiso :) o somatikos ponos mporei na se aposintonisei apton psixiko (gia ligo)!

    pragmati pisteva oti tairiazo me atoma me psixologika provlimata (autos einai k enas logos pou mpika sto forum), i proti mou sxesi basistike se auto. k opos eipes ta pragmata siga siga allazoun... k oxi aplos allaksan... kata metopo epithesi

Page 1 of 2 12 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •