Φοβάμαι οτι θα έχω για πάντα κατάθλιψη..

[blue_bubble]

Καλησπέρα σας....αν και καινούρια στο forum, έχω ήδη διαβάσει κάποια θέματα για την κατάθλιψη, δεν ξέρω αν είναι κακό που ανοίγω καινούριο θέμα, όμως θα ήθελα τη συμβουλή σας.Είμαι 19 χρονών και ο μεγάλος μου αδερφός πριν λίγα χρόνια είχε περάσει βαριά κατάθλιψη, σήμερα έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και συνεχίζει κανονικά τη ζωή του..Εγώ πάντα φοβόμουν μην 'πάθω' το ίδιο, έτσι, όταν πριν απο 6 μήνες άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια, πολύ αραια, πχ μια φορά το δίμηνο ένιωθα άσχημα, δεν αναγνώριζα τον εαυτο μου και ήθελα να πάω μια βόλτα να ξεσκάσω, μου μπήκαν υποψίες, όμως δεν ήθελα να παραδεχτώ οτι μπορεί να είχα κάτι κι έτσι έβρισκα άλλους τρόπους να σηκώνω το ηθικό μου όταν ένιωθα άσχημα, πχ αγόρια, κλπ..Να μην τα πολυλογώ, άρχισαν να εμφανίζονται πιο συχνά οι στενχώριες μου, είχα χάσει το κεφι μου χωρίς να ξέρω τι φταίει, ώσπου μια μέρα ξέσπασα σε κλάμματα, κι εκεί κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά...Επισκεύτηκα ψυχολόγο, με βοήθησε μπορώ να πω αρκετά και σε θέματα αυτοπεποιήθησης, συνεχίζω ακόμα 1-2 φορές το μήνα και μέχρι στιγμής με έχει βοηθήσει...Ενώ αρχικά πανικοβαλλόμουν όταν με έπιαναν οι μαύρες μου, είχα αρχίσει να μη δίνω βαρύτητα στο πρόβλημα και να μην αγχώνομαι όταν δεν ήμουν καλά, πάντα σκεφτόμουν στις μαύρες μου οτι δεν είναι τα πράγματα έτσι, οτι εγώ τα βλέπω άσχημα και με βοηθούσε, κρατούσα μια ισορροπία...Το πρόβλημά μου έιναι όμως ότι με πήρε πραγματικά απο κάτω όταν σταμάτησα το μπαλέτο, που από μικρή με θυμάμαι κάνω...Σιγά σιγά άρχισα να κουράζομαι, να νιώθω αδύναμη με το που ξύπναγα, πόσο μάλλον να πρέπει να ανταπεξέλθω και στο βαρύ πρόγραμμα, στις πρόβες για την παράσταση που χρόνια περίμενα, ώσπου με έπιασε κρίση πανικου κι από τότε σταμάτησα το μπαλέτο..Από τότε έχω απογοητευτεί με τον εαυτό μυο και φοβάμαι οτι δε θα μπορέσω να ξανακάνω χορό, γιατί θα με πιάσουν τα κλάμματα αν ξανακάνω μάθημα...Ενώ πάντα μου άρεσε και με ηρεμούσε, τώρα έχει γίνει ο φόβος και ο τρόμος μου..και το χειρότερο είναι οτι μου λείπει και στενοχωριέμαι που το παράτησα..Μου λείπει ο παλιός μου εαυτός που χαιρόταν και με τα πιο ασήμαντα πράγματα, που ήμουν αυθόρμητη, γεμάτη ενέργεια...Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο, απλώς θα ήθελα όσοι έχετε περάσει την ίδια φάση, να με συμβουλέψετε..ακούεται λίγο ανώριμο αυτό, αφού κάθε άτομο είναι διαφορετικό, αλλά πιστεύετε πως άργησα να το αντιμετωπίσω? Δεν έχω συζητήει για φαρμακευτική αγωγή με το θεραπευτή μου, δε μου έχει προτείνει κάτι προς το παρόν...Όταν καταφέρνω να κάνω κάποια πρόοδο, κρατάει για 3 μέρες, άντε μια βδομάδα το πολύ και μετά πάλι τα ίδια..το ξέρω πως όλα είναι στο μυαλό, απλώς απογοητεύομαι...Πιστεύετε πως μπορεί να φύγει μια και καλή αυτό??

[Demmy]

Καλησπέρα blue bubble.....πιστεύω πως δεν πρέπει να σε ανησυχεί το γεγονός για το πως θα είσαι στο μέλλον αν θα έχεις κατάθλιψη ή όχι. Αυτό που όφειλες να κάνεις να ζητήσεις βοήθεια ειδικού ψυχολόγου το έχεις κάνει ήδη και από τη στιγμη που λες ότι σε βοηθάει αρκετά αυτό είναι πολύ σημαντικό. Μην περιμένεις να δεις θαύματα στη διάθεση σου άλλωστε δεν υπάρχει μαγική θεραπεία από απλά μικρά καθημερινά πράγματα θα δεις διαφορά δηλαδή θα πρέπει αρχικά να κάνεις ψυχαναγκαστικά κάποια πράγματα όπως το να μην αφήσεις το χορό που έκανες, να κάνεις παρέα με φίλους και γενικά να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν και θα σε αποτρέπουν από τις αρνητικές σκέψεις, πράγμα πολύ δύσκολο στην αρχή αλλά μέρα με τη μέρα θα δεις μικρή διαφορά σε διάστημα χρόνου. Όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή που ανέφερες θεωρώ πως μπορείς να το συζητήσεις με τον ψυχολόγο σου και αν το κρίνει απαραίτητο ίσως να σε παραπέμψει σε κάποιο ειδικό ψυχίατρο ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη συνταγογράφηση φαρμάκων και να κρίνει και αυτός την κατάσταση της ψυχικής σου υγείας. Σε καμία περίπτωση μην περιμένεις να σου έρθει η θεία φώτιση που θα σε σώσει από το πρόβλημά σου, εσύ πρέπει να είσαι η πρώτη που θα κινητοποιηθείς και θα κάνεις πράγματα να βοηθήσεις τον εαυτό σου!!! Κανένας άλλος δεν θα σε σώσει από αυτή την κατάσταση παρά μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις πραγματικά τον εεαυτό σου!!! Εύχομαι όλα να σου πάνε καλά και κοίταξε να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή της ζωής σου γιατί αν ενδιαφέρεσαι για το αύριο, χάνεις το τώρα οπότε άσε τα πράγματα να σου έρθουν από μόνα τους!!!

[Demmy]

Ακόμη ήθελα να σου πω πως δεν βοηθάει καθόλου το να προεξοφλείς στον εαυτό σου πως θα είναι για πάντα έτσι τα πράγματα γιατί αυτό δεν του δίνει περιθώρια να αλλάξει και να θέλεις να το επιτύχεις!!! Έτσι θα σου πρότεινα να αλλάξεις οπτική γωνία στις σκέψεις σου όσο είναι δυνατόν και φυσικά να προσπαθείς με κάθε τρόπο να βοηθάς εσύ η ίδια τον εαυτό σου πράγμα που δε συμβαίνει όταν τον υποβιβάζεις λεγοντάς του πως θα είσαι για πάντα έτσι. Να είσαι σίγουρη πως αν το θέλεις πραγματικά δεν θα είσαι έτσι, σε συνεργασία πάντα με τον ψυχολόγο σου!!!

[Lacrymosa]

Εγω θα σου ελεγα να ξαναρχισεις δειλα δειλα το χορο εφοσον ειναι κατι π παντα σ αρεσε κ ανεκαθεν σε ευχαριστουσε.. τωρα επειδη λες οτι φοβασαι μν παθεις κριση πανικου αν ξαναπας στο μαθημα, συζητα το αυτο με τον ψυχολογο π πας πως θα μπορουσες να κανεις σταδιακη απευαισθητοποιηση κ να αρχισεις παλι τις παλιες σου δραστηριοτητες!!

[blue_bubble]

ευχαριστω πολύ για τις απαντησεις!!
ναι βασικα αυτό που με προβληματίζιε έιναι το να ξαναπάω, αλλά δίκιο έχεις, όλο και κάτι θα μου προτείνει ο ειδικός..