Γιατί συμπεριφέρομαι έτσι;

[missPrim]

Γεια σας! Είμαι 19 χρονών και σπουδάζω. Στα 13 μου δέχτηκα σεξουαλική παρενόχληση από άτομο κατά 10 (απ' 'ο,τι θυμάμαι) χρόνια μεγαλύτερό μου. Το γεγονός αυτό το είχα θάψει μέσα μου, δεν το είπα ποτέ στους γονείς μου επειδή ένιωθα ενοχές και δεν είχε επηρεάσει ιδιαίτερα την καθημερινότητά μου μέχρι τα 17 μου. Τότε έβγαινα με έναν κατά 8 χρόνια μεγαλύτερο τον οποίο και γνώριζα καλά. Αυτός μια φορά από εκεί που δεν το φανταζόμουν ποτέ μου, είχε ένα βίαιο ξέσπασμα επάνω μου(στο ερωτικό κομμάτι). Από τότε με βασανίζουν οι εικόνες από το περιστατικό στα 13 μου.
Το πρόβλημά μου είναι το εξής: Μετά από όλα αυτά συνεχίζω να επιλέγω άντρες μεγαλύτερους σε ηλικία. Δεν μπορώ να ανοιχτώ με τίποτα, φέρομαι μαζί τους σαν απροσάρμοστη κάποιες φορές, δεν μπορώ να δεθώ συναισθηματικά,χρησιμοποι� � το σέξ σαν ασπίδα.
Τώρα βγαίνω με έναν 30χρονο εδώ και 2 μήνες, μου αρέσει πολύ αλλά δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, φέρομαι συνεχώς αδιάφορα και με σκληρότητα που δεν μπορώ να ελέγξω. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όλη αυτή η συμπεριφορά μου οφείλεται στις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος (και τι μπορώ να κάνω γι'αυτο) ή αν πρέπει να αποδεχτώ ότι αυτή είμαι από τη φύση μου.

Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, γράφω πρώτη φορά στο φόρουμ!

[Gothly]

Γεια σας! Είμαι 19 χρονών και σπουδάζω. Στα 13 μου δέχτηκα σεξουαλική παρενόχληση από άτομο κατά 10 (απ' 'ο,τι θυμάμαι) χρόνια μεγαλύτερό μου. Το γεγονός αυτό το είχα θάψει μέσα μου, δεν το είπα ποτέ στους γονείς μου επειδή ένιωθα ενοχές και δεν είχε επηρεάσει ιδιαίτερα την καθημερινότητά μου μέχρι τα 17 μου. Τότε έβγαινα με έναν κατά 8 χρόνια μεγαλύτερο τον οποίο και γνώριζα καλά. Αυτός μια φορά από εκεί που δεν το φανταζόμουν ποτέ μου, είχε ένα βίαιο ξέσπασμα επάνω μου(στο ερωτικό κομμάτι). Από τότε με βασανίζουν οι εικόνες από το περιστατικό στα 13 μου.
Το πρόβλημά μου είναι το εξής: Μετά από όλα αυτά συνεχίζω να επιλέγω άντρες μεγαλύτερους σε ηλικία. Δεν μπορώ να ανοιχτώ με τίποτα, φέρομαι μαζί τους σαν απροσάρμοστη κάποιες φορές, δεν μπορώ να δεθώ συναισθηματικά, χρησιμοποιώ το σέξ σαν ασπίδα.
Τώρα βγαίνω με έναν 30χρονο εδώ και 2 μήνες, μου αρέσει πολύ αλλά δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, φέρομαι συνεχώς αδιάφορα και με σκληρότητα που δεν μπορώ να ελέγξω. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όλη αυτή η συμπεριφορά μου οφείλεται στις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος (και τι μπορώ να κάνω γι'αυτο) ή αν πρέπει να αποδεχτώ ότι αυτή είμαι από τη φύση μου.

Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, γράφω πρώτη φορά στο φόρουμ!

Καλησπέρα missPrim,
Γιατί επιλέγεις μεγαλύτερους? Τυχαίνει? και πώς αφου είσαι 19..
δλδ με άτομα της ηλικίας σου παρέα κάνεις? Δεν υπήρχε κανένας κοντά στην ηλικία σου να σου αρέσει ή να του αρέσεις?

Προσωπικά η γνώμη μου (αλλά μη βασίζεσαι και πολύ πάνω της δεν είμαι "ειδικός") είναι οτι οι πρώτες μας επαφές/εμπειρίες στον ερωτικό τομέα παίζουν ρόλο είτε αρνητικό είτε θετικό ώς προς τη μελλοντική μας επιλογή συντρόφων.
Δλδ έτσι εχω απλα καταλάβει και απο τον εαυτό μου, παλιότερα διάλεγα κι εγώ μεγαλύτερους (ασυνείδητα) για τους δικούς μου λόγους..
Όμως τώρα κατάλαβα οτι δεν ήταν λογικοί λόγοι.

[missPrim]

Γεια σου Gothly, σ'ευχαριστώ για την απάντηση!
Οι παρέες μου είναι με συνομήλικους και είμαι ανοιχτή, φυσιολογική και δεμένη μαζί τους.
Το πρόβλημα είναι στον ερωτικό τομέα που δεν μπορώ με τίποτα να είμαι ο εαυτός μου..
Έχω δοκιμάσει να βγω με συνομήλικους, αλλά το ενδιαφέρον μου έφευγε αμέσως.
Εσύ πώς κατάλαβες ότι οι επιλογές σου ήταν λάθος; Πιστεύεις ότι αυτή η "σχέση" που έχω τώρα δεν είναι φυσιολογική;

[Gothly]

Γεια σου Gothly, σ'ευχαριστώ για την απάντηση!
Οι παρέες μου είναι με συνομήλικους και είμαι ανοιχτή, φυσιολογική και δεμένη μαζί τους.
Το πρόβλημα είναι στον ερωτικό τομέα που δεν μπορώ με τίποτα να είμαι ο εαυτός μου..
Έχω δοκιμάσει να βγω με συνομήλικους, αλλά το ενδιαφέρον μου έφευγε αμέσως.
Εσύ πώς κατάλαβες ότι οι επιλογές σου ήταν λάθος; Πιστεύεις ότι αυτή η "σχέση" που έχω τώρα δεν είναι φυσιολογική;

H αλήθεια είναι οτι κι εγώ στις παλιές μου σχέσεις που το 99% ήταν με μεγαλυτερους δεν ημουν "ανετη" ο εαυτος μου που λες.
Και λογικό δεν ηταν φυσιολογικες σχέσεις ήταν σχέσεις που εξιδανίκευα κάτι σε κάποιοιν αλλο μεγαλυτερο και κολλούσα απο ανασφάλεια, ή απο ασφάλεια οτι "οκ μεγαλύτερος είναι μικρότερη είμαι δε θα με παρατήσει τόσο εύκοκλα".

Εγώ καταλαβα οτι εκανα λαθος με τη τελευταια σχεση που ειχα με μεγαλύτερο γιατί καταλαβα πως δεν ήταν σχέσεις αυτες που εκανα τόσα χρόνια, άλλο σχέση αλλο να εχεις να καλύπτεσαι σεξουαλικά απο καποιον. Πιστευω πως ηταν κυριως ερωτικες σχέσεις και όχι πραγματικές.
Και το επιβεβαίωσα με τη τωρινή μου σχέση που δεν εχουμε διαφορα ηλικιας και ταιριαζουμε απολυτα.
Πιστευω οταν βρεις καποιον που να μπορείτε να τα συζητάτε όλα, και να νιώθεις ο εαυτος σου, τότε ναι αυτή θα είναι πιο 'φυσιολογικη' σχέση κατα την αποψή μου.

Δε ξερω συνήθως ειναι γνωστοι οι λογοι που σε μικρές κοπέλες αρέσουν οι μεγαλυτεροι.απλα δε θελουμε να τους παραδεχτούμε για να θεωρήσουμε φυσιολογικη τη σχέση μας. δε μου ειπες τελικα τι βρισεις στους μεγαλυτερους.
Και για να διαχωρίσω κατι δεν λεω πως ειναι κακο να εχεις με καποιον μεγαλυτερο σχέση, αλλά να επιλέγεις καποιον με κριτηριο την ηλικια ή αν 9 στις 10 σχέσεις είναι με μεγαλυτερους ε, τοτε υπαρχει καποιο θεμα.
Τώρα είσαι με μεγαλύτερο?

Για τη σεξ.παρενοχληση σου δε το συζητησες με κανέναν? Αν θέλεις μπορείς να το γράψεις εδώ αν δεν εχεις πρόβλημα.

Τωρα σκέφτομαι ενα αλλο θέμα που εχει ανοίξει μια αλλη κοπέλα (Παιδικα απωθημενα ή κατι αλλο?) που σε μια απαντηση αναφέρθηκε το "σύνδρομο της στοκχόλμης" αν θέλεις ψάξτο, το εψαξα και ήταν ενδιαφέρον γενικα, απλα δε ξερω αν ταιριάζει στη περιπτωσή σου, εσύ θα ξέρεις καλύτερα αν διαβασεις για αυτό.

[Θεοφανία]

...πριμ έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να μιλήσεις με κάποιον ειδικό για όσα έγιναν τότε?
Πιστευω πως θα σε βοηθούσε πάρα πολύ να καταλάβεις τον εαυτό σου και τα πιθανά καταλοιπα που σου άφησε αυτή η ιστορία.

[missPrim]

Gothly μακάρι να ήξερα γιατί προτιμώ τους μεγαλύτερους, πάντως σίγουρα παίζει και αυτό που είπες ότι νιώθω την ασφάλεια " είμαι μικρή και δεν θα με παρατήσει".
Έγραψα ότι βγαίνω εδώ και 2 μήνες με έναν 30χρονο με τον οποίο έχουμε μεν κοινά (κάνει διδακτορικό στη σχολή μου), αλλά δεν νιώθω κοντά του συναισθηματικά και πολλές φορές νιώθω φόβο (ότι δηλαδή μπορεί να με κακομεταχειριστεί, χωρίς να έχει δώσει τέτοιες ενδείξεις).
Δεν ξέρω αν εμφανίζεται ολόκληρο το μήνυμα...
Έχω προσπαθήσει να μιλήσω για το θέμα της παρενόχλησεις παλιότερα στις κολλητές μου με μισόλογα αλλά δεν βοήθησε καθόλου αφού δεν ήθελα να το συζητήσω και από τότε δεν ξαναναφέρθηκε ποτέ το θέμα.
Χθες πρώτη φορά τα είπα όλα σε εναν συμφοιτητή μου που κάνουμε στενή παρέα (μάλλον το φόρουμ με βοήθησε σε αυτό).. Δεν ξέρω κατά πόσο βοήθησε... Από τη μία εκτονώθηκα και άκουσα πρώτη φορά φωναχτά τα όσα συνέβησαν και από την άλλη μετά ένιωθα σαν ένα άδειο τσουβάλι..πολύ εκτεθημένη.....

[missPrim]

Θεοφανία, σ'ευχαριστώ για την απάντηση! Το έχω σκεφτεί από το Σεπτέμβρη που άλλαξα πόλη και μένω μόνη μου. Επειδή έχω άγχος με όλη την αλλαγή και τη σχολή, οι σκέψεις του περιστατικού έχουν ενταθεί πολύ και παίζουν στο μυαλό μου κάθε βράδυ, μαζί αυξήθηκε και ο φόβος προς το αντρικό φύλο. Αλλά δεν το έχω πει στους γονείς μου επομένως δεν μπορώ και να ζητήσω χρήματα...

[kerasi]

missprim κατι ασχετο, με τον δοκτορα εχεις σχεση ή απλως βγαινεις κ κανετε παρεα?

[missPrim]

Μάλλον, δεν ανέβηκε όλο το μήνυμα κεράσι! Ερωτική σχέση έχουμε...

[kerasi]

Mαλιστα. Κατι αλλο, τωρα που δεν εισαι πλεον 10 και εισαι μεγαλυτερη, αρα σκεφτεσαι πιο συγκροτημενα σε σχεση με την παιδικη ηλικια, γιατι δεν κανεις κατι ωστε να τιμωρηθει ο τυπος?

[missPrim]

Γιατί δεν έχω καμιά απόδειξη, δεν πρόκειται να τιμωρηθεί για τίποτα.

[kerasi]

Πιστευεις οτι συνεχιζει τη δραση του μεχρι σημερα? Ειναι δηλαδη παιδοφιλος ή ειναι ενας βιαστης που ετυχε τοτε και βρηκε την ευκαιρια? Αν ειναι παιδοφιλος δεν υπαρχει περιπτωση να μη συνεχιζει.

[missPrim]

Κατάλαβα πού το πας.. Η αλήθεια είναι ότι έμαθα πως παλιότερα είχε ερωτικές επαφές με μια 14χρονη την οποία προφανώς και χειραγωγούσε αλλά αυτή συνέχιζε να διατηρεί επικοινωνία μαζί του μέχρι και τα 18 της..
Ό,τι να'ναι δηλαδή! Το να μπω στη διαδικασία της καταγγελίας πάντως μου φαίνεται κάτι τελείως μακρινό, αν σκεφτείς ότι δεν το έχω πει ούτε στους γονείς μου.

[kerasi]

Οπως λες και συ πλεον δεν υπαρχουν αποδειξεις. Απλα λεω μηπως με αλλη περιπτωση γινοταν κατι και βοηθουσες σ αυτο με καποιο τροπο. Κατι αλλο, στους γονεις γιατι δε το χεις πει τωρα που μεγαλωσες?

[missPrim]

Γιατί φοβάμαι ότι θα στεναχωρηθούν πολύ.. Ώρες ώρες νιώθω την ανάγκη να το πω, αλλά νομίζω πως αυτή η ανάγκη πηγάζει πιο πολύ από το "Πώς γίνεται να μην καταλάβατε ότι κάτι δεν πάει καλά, δεν με προστατέψατε". Γι'αυτό δεν θέλω να κάνω κάτι με κίνητρο το να προκαλέσω πόνο, επειδή ένιωσα εγώ πόνο..
Εσύ τι θα έκανες; Θα το έλεγες μετά από τόσα χρόνια; Και πώς θα διαχειριστώ τις λεπτομέρειες;;;