Πού ειναι αυτη η ζωη, που λενε ότι ειναι τόσο ωραια;

[howtodream8]

Αγαπητα μου μελη καλησπερα. Σημερα το απογευμα, ειχα λιγο χρονο να φιλοσοφησω καποια πραγματα και να σκεφθω λιγο ακομη παραπανω. Δεν ξερω εαν ετυχε αυτες τις μερες ή εαν ειναι οντως τα πραγματα ετσι, αλλα μερα με τη μερα, συνειδητοποιω ποσο δυσλειτουργικες και δυσκολες ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις. Την τελευταια εβδομαδα μονο, γνωρισα εκτος δουλειας παντα, παρα πολυ ακραιες καταστασεις. Γαμους αποτυχημενους, παιδια να κακοποιουνται, τσακωμοι, βρισιες, αγωγες, ασφαλιστικα μετρα, καταθλιψη, αγχος, φαρμακα. Και οχι ενα ή δυο περιστατικα, αλλα πολλα. Ακομη και αυτοι που ξεκινανε με πολυ ερωτα, κατανοηση, σεβασμο, καταληγουν ή να πλακωνονται, ή να χωριζουν, ή να απατα ο ενας τον άλλον, ή να ξεσπανε στο παιδι. Πού ειναι οι ευτυχισμενες οικογενειες; Εγω δηλαδη γιατι να μην κοιταξω μονο την παρτη μου και να φαω τα μουτρα μου τουλαχιστον μονη μου, απο το να σερνω απο πισω τα ερειπια μιας σχεσης ή ακομη χειροτερα ενα παιδι που να κουβαλαει χιλια ψυχικα τραυματα; Και εν τελει, λενε η ζωη ειναι ωραια. Πώς, που; Ειδικα τωρα με την κριση, που υποφερουν χιλιαδες οικογενειες και οι σχεσεις πανε κατα διαολου. Πώς να πειστω οτι η ζωη λοιπον ειναι ομορφη;

[Deleted-member-18-05-2015]

Η ζωη με την κριση ειναι δυσκολη επειδη ειχαμε συνδεσει το ευ ζην με τα λεφτα..Νομιζω μπορουμε και χωρις αυτα.Τα λεω για να τα ακουω και εγω.

Οι σχεσεις πραγματι γινονται δυσκολες και νοσηρες οταν δεν εχουν θεμελια γερα οπως την αγαπη και τον σεβασμο..Ομως δεν ειναι ολες οι σχεσεις ετσι,ουτε ολοι οι ανθρωποι νοσηροι οποτε προς τι το τσουβαλιασμα?Ολα ρισκο ειναι στην ζωη,ακομα και ο ανθρωπος που θα επιλεξουμε προχωραμε ομως και δεν μενουμε μονοι επειδη ισως να εχουμε φοβους για ολα τα παραπανω πιθανα σεναρια που ανεφερες.

Τελος η ζωη ειναι δυσκολη ή μαλλον εμεις την κανουμε δυσκολη,αλλα ειναι ομορφη :)

[Deleted-member-220416]

Η ζωη με την κριση ειναι δυσκολη επειδη ειχαμε συνδεσει το ευ ζην με τα λεφτα..Νομιζω μπορουμε και χωρις αυτα.Τα λεω για να τα ακουω και εγω.

Οι σχεσεις πραγματι γινονται δυσκολες και νοσηρες οταν δεν εχουν θεμελια γερα οπως την αγαπη και τον σεβασμο..Ομως δεν ειναι ολες οι σχεσεις ετσι,ουτε ολοι οι ανθρωποι νοσηροι οποτε προς τι το τσουβαλιασμα?Ολα ρισκο ειναι στην ζωη,ακομα και ο ανθρωπος που θα επιλεξουμε προχωραμε ομως και δεν μενουμε μονοι επειδη ισως να εχουμε φοβους για ολα τα παραπανω πιθανα σεναρια που ανεφερες.

Τελος η ζωη ειναι δυσκολη ή μαλλον εμεις την κανουμε δυσκολη,αλλα ειναι ομορφη :)

Καλησπέρα ...Κατά κάποιο τρόπο συμφωνώ γιατί όλα τα είχαμε συνδέσει με το χρήμα.Έχουμε ρίξει όλα τα ελλατώματά μας στην οικονομική κρίση και πλέον έχουμε το πάτημα να τα ρίχνουμε όλα εκεί χωρίς όμως να καταλαβαίνουμε ότι τελικά η κρίση δεν είναι οικονομική,αλλά κρίση αξιών που σε συνδιασμό με την έλειψη παιδείας μας κάνει να έχουμε περίεργες (?) αντιδρασεις....Στην ουσία είναι μια αφορμή,που ίσως και να ψάχναμε....
howtodream δεν ξέρω αν βγήκα τελειως από το θέμα,αλλά προσωπικά πιστεύω και θα το ξαναπώ,ότι για όλα ευθύνεται η παιδεία μας κι όχι καποιας μορφή κρίση.......

[Deleted-member-18-05-2015]

Ακριβως κριση αξιων βιωνουμε..Πιστευω θα περασουμε δυσκολα,αλλα κατι καλο θα βγει απο αυτο..

[howtodream8]

Μα, βλεπετε, οτι προβληματα υπηρχαν παντα, αλλα πλεον η κατασταση εχει ξεφυγει. Οχι μονο αδυνατω να εμπιστευτω ατομο, αλλα σκεφτομαι οτι δε θα θελα ποτε να περασω τετοιο λουκι, απατες, χωρισμους, παιδι με προβληματα, κτλ. Κοινως, δε βρισκω πλεον ομορφια στην ζωη, οταν δεν υπαρχει ουσιαστικη αγαπη.

[Alucard]

Τσουβαλιαζεις τους ανθρωπους.....

[Κλειδί Σκέψης]

Η ζωή είναι όσο όμορφη θέλουμε να την δούμε και είναι τόσο άσχημη όσο θέλουμε να την δούμε.... Η ευτυχία δεν είναι ο σκοπός αλλά το μέσο της ζωής http://www.tokleidi.com/2013/02/%CE%...C%CE%AD%CF%83/

Πραγματικά θα μπορούσα να γράψω πολλά πολλά πολλά... θα επικολλήσω αυτά τα δύο άρθρα που έχω γράψει για να μην γράψω εδώ ένα χαλί και είναι δύσκολο στην ανάγνωση...
Ευτυχία… Στάση ζωής http://www.tokleidi.com/2013/06/eytyxia-stasi-zois/

[howtodream8]

Αγαπημενο μου κλειδι, γιατι δε με πειθουν ολα αυτα;

[Tomhet]

Γιατί απλά είναι όλα εκεί....
Αυτά που πιστεύεις...είναι όλα εκεί....
Είμαστε όμως διαφορετικοί άνθρωποι και το τι πειράζει εσένα δεν πειράζει κάποιον άλλο.
Το τι παρατηρείς εσύ δεν το παρατηρεί κάποιος άλλος....και όσο τα παρατηρείς τόσο πιο εμφανή γίνονται.
Προσωπική μου άποψη είναι πως έχει να κάνει με τον βαθμό ανοχής και προσοχής του καθενός. Είναι όλα εκεί....απλά κάποιοι απο εμάς δεν ενοχλούνται απο αυτά, κάποιοι άλλοι δεν τα παρατηρούν κλπ. Και υπάρχει και μια μερίδα (μαζί και εγώ) που άπαξ και δει κάτι δεν μπορεί να το ξεχάσει ή να το αγνοήσει. Υπάρχουν άλλοι που έχουν την δυνατότητα να κάνουν ένα απο τα δύο αυτά.
Επίσης ρόλο παίζει και το περιβάλλον σου....όταν σε γαργαλάνε πχ, ξεχνάς για λίγο οτι χτύπησες το πόδι σου, σωστα?...δεν δίνεις σημασία, περνάει ο χρόνος μέχρι που είτε έχει ξεχαστεί, είτε γιατρευτεί κλπ.

ΥΓ:Επίσης προσωπική μου άποψη είναι πως ο κόσμος γενικά γίνεται όλο και πιο απαιτητικός. Λίγο το κουτσομπολιό λίγο ο εγωισμός λίγο τα κοινωνικά πρότυπα...δες πχ και στο forum εδω...η κατηγορία "Οικογένεια, σχέσεις, σεξουαλικότητα" έχει αυτή τη στιγμή 92,713 post, σχεδόν τα διπλάσια απο οποιαδήποτε άλλη ακόμα και απο το κύριο χαρακτηριστικό όλων εδω....τις φοβίες και το άγχος. Είναι ένα θέμα που απασχολεί την συντρηπτική πλειοψηφία του κόσμου και μέσα απο τον διαρκή σχολιασμό γεγονότων, την τριβή και τα τρία πράγματα που ανέφερα πιο πάνω μετατρέπεται σε εμμονή και τρόπο ζωής για πολλούς. Αυτό μας κάνει γενικά να παρασυρρόμαστε μάλλον απο καταστάσεις κάνοντας τις περισσότερες λάθος επιλογές σε αυτόν παρά σε οποιοδήποτε άλλο τομέα της ζωής.

[Κλειδί Σκέψης]

η εύκολη απάντηση είναι πως δεν θέλεις να το κάνεις.... η δύσκολη απάντηση είναι πως δεν έχεις την βιωματική εμπειρία της ευτυχίας. Το έχω ξαναπεί σε άλλο άρθρο...πριν 13 χρόνια περίπου έκανα απόπειρα και ήμουνα κάποιες μέρες σε κώμα μετά που συνήλθα πάλεψα με την κατάθλιψη για 2 χρόνια περίπου ... Μία μέρα ψάχνοντας για κάτι (δε θυμάμαι τι) βρήκα κάτι παιδικά μου παπούτσια και χαμογέλασα εκεί ένιωσα ευτυχισμένη που ζω που πέρασα ότι καλό και κακό... που έκλαψα ... σιγά σιγά άρχισα να με αγαπώ και βλέποντας εμένα με πιο θετικό τρόπο άρχισα να αντιλαμβάνομαι θετικότερα και την ζωή... Αυτή ήταν για μένα η βιωματική μου εμπειρία και μετά από αυτό επέλεξα να είμαι ευγνώμων και ευτυχισμένη που ζω ...

[The_Little_Prince]

η εύκολη απάντηση είναι πως δεν θέλεις να το κάνεις.... η δύσκολη απάντηση είναι πως δεν έχεις την βιωματική εμπειρία της ευτυχίας. Το έχω ξαναπεί σε άλλο άρθρο...πριν 13 χρόνια περίπου έκανα απόπειρα και ήμουνα κάποιες μέρες σε κώμα μετά που συνήλθα πάλεψα με την κατάθλιψη για 2 χρόνια περίπου ... Μία μέρα ψάχνοντας για κάτι (δε θυμάμαι τι) βρήκα κάτι παιδικά μου παπούτσια και χαμογέλασα εκεί ένιωσα ευτυχισμένη που ζω που πέρασα ότι καλό και κακό... που έκλαψα ... σιγά σιγά άρχισα να με αγαπώ και βλέποντας εμένα με πιο θετικό τρόπο άρχισα να αντιλαμβάνομαι θετικότερα και την ζωή... Αυτή ήταν για μένα η βιωματική μου εμπειρία και μετά από αυτό επέλεξα να είμαι ευγνώμων και ευτυχισμένη που ζω ...

Πολυ ομορφο ποστ...

[Deleted20082014]

Κλειδί Σκέψης, συγκινήθηκα με όσα έγραψες... Ουφ... :(

[howtodream8]

Δεν ξερω γιατι μου ειναι τοσο δυσκολο να το συλλαβω αυτο. Ισως επειδη εχω απογοητευτει πολυ στη ζωη μου, ισως γιατι να τα σκεφτομαι ολα πολυ ρομαντικα και οχι ρεαλιστικα. Αλλα και πως θα γινει, μεγαλωσα ετσι. Με τις αξιες της αγαπης, της αφοσιωσης, του σε κοιταω στα ματια αληθινα. Ολη αυτη η διαφθορα με αρρωσταινει, κυριως οι ιστοριες που καθημερινα ακουω. Γιατι δε σεβομαστε πλεον τον συνανθρωπο μας; Πού ειναι ο ερωτας; Αυτος που σε παει μπροστα, που σε κανει να θαυμαζεις τον αλλον, η εκπληξη, η συναντηση. Καταντησαμε να κανουμε τα παντα προγραμματισμενα, μεχρι και τα ραντεβου πλεον γινονται διαδικτυακα. Γιατι; Γιατι δε φλερταρει ο κοσμος, που ειναι το κακο; Γιατι δεν τολμαει; Γιατι φοβαται τη δεσμευση, την αλληλουποστηριξη. Εχουν αλλαξει ριζικα οι εποχες και δυστυχως βιωνουμε μια απο τις χειροτερες φασεις.

[ioannis2]

Δεν ξερω γιατι μου ειναι τοσο δυσκολο να το συλλαβω αυτο. Ισως επειδη εχω απογοητευτει πολυ στη ζωη μου, ισως γιατι να τα σκεφτομαι ολα πολυ ρομαντικα και οχι ρεαλιστικα. Αλλα και πως θα γινει, μεγαλωσα ετσι. Με τις αξιες της αγαπης, της αφοσιωσης, του σε κοιταω στα ματια αληθινα. Ολη αυτη η διαφθορα με αρρωσταινει, κυριως οι ιστοριες που καθημερινα ακουω. Γιατι δε σεβομαστε πλεον τον συνανθρωπο μας; Πού ειναι ο ερωτας; Αυτος που σε παει μπροστα, που σε κανει να θαυμαζεις τον αλλον, η εκπληξη, η συναντηση. Καταντησαμε να κανουμε τα παντα προγραμματισμενα, μεχρι και τα ραντεβου πλεον γινονται διαδικτυακα. Γιατι; Γιατι δε φλερταρει ο κοσμος, που ειναι το κακο; Γιατι δεν τολμαει; Γιατι φοβαται τη δεσμευση, την αλληλουποστηριξη. Εχουν αλλαξει ριζικα οι εποχες και δυστυχως βιωνουμε μια απο τις χειροτερες φασεις.

Σ αυτα τα ωραια που ζητας δεν εισαι μονη. Υπαρχουν και άλλοι που τα επιζητανε. Αυτους να ψαξεις να βρεις και να τα μοιραστεις, εστω κι αν εχουν απομεινει λιγοι. Ολοι αυτοι τους οποιους περιγραφεις στο πρωτο σου μηνυμα που χωριζουν, σκοτωνονται στο ξηλο κλπ απλα μάθε απο το πάθημα τους και βρες τον τροπο να μην κινδυνεψεις να πάθεις κι εσυ τα ίδια και μην τους θεωρεις τον κανονα στη ζωη.
Να κανεις αυτο που θετεις υπο τυπο ερωτησης στο πρωτο σου μηνυμα, δλδ να κοιταξεις την πάρτη σου, βολευοντας την με αυτο τον πολύ ωραιο τροπο με τις αξιες που ονειρευεσαι στις οποιες απ οτι αντιλαμβανομαι έχεις κατασταλαξει. Αρα ξερεις τι θελεις στη ζωη κι αυτο ειναι πολύ σημαντικο. Απομενει το να τα βαλεις ως στοχο και να μην τα βαζεις κατω οσα στραβα κι αν συμβουν στην πορεια. Ετσι, θα εχεις τις πιθανοτητες με το μερος σου. Τα μουτρα σου θα τα σπασεις αμα εισαι επιπολαιη, δινεσαι ευκολα στους αλλους χωρις να κρατας για σενα σημαντικο χωρο ασφαλειας ή όταν αφηνεις τον εαυτο σου να τον παρει το ρεμα (σημειωση, στο ρεμα δε μας ριχνουν αλλα αφηνουμε τον εαυτο μας να πέσει).

[Tomhet]

Σίγουρα με τον καιρό ο κόσμος γίνεται όλο και πιο σκληρός.
Είναι τέτοιες οι συνθήκες και με την πάροδο του χρόνου όλο και περισσότεροι έχουν τέτοιες εμπειρείες που τους κάνουν να σκληραίνουν.
Απο την άλλη έχω παράδειγμα πολύ στενό συγγενικό μου πρόσωπο που όλη του η ζωή ήταν/είναι προστατευμένη απο μια φούσκα που παρέχει ο σύντροφος του και το έχει κρατήσει μακρυά απο τέτοιου είδους εμπειρίες σκληραγώγησης. Έχει τα αρνητικά έχει και τα θετικά της η κατάσταση αυτή φυσικά.
Προσωπικά έχω δεί/μάθει και τελικά αποδεχτεί την σκληρότητα αυτή χωρίς όμως να την αφήσω να αλλάξει εμένα.
Βλέπω απλά την καθημερινότητα μου να είναι διαφορετική απο την φόρμα αυτή που αναφέρεις στο τελευταίο σου post και ξέρω πως όπως υπάρχω εγώ υπάρχουν και άλλοι.
Αυτό βέβαια δεν με αποτρέπει απο το να νιώθω τραγική απογοήτευση καθότι ξέρω πως οι πιθανότητες να ζήσω σε ένα περιβάλλον που θεωρώ πως μου ταιριάζει είναι αδιανόητες.
Προσπαθώ όμως να μην με αλλάξει και να μην το αποδεχτώ σαν μια κατάσταση την οποία δεν μπορώ να αλλάξω όπως κάνουν πολλοί και καταλήγουν να γίνονται όλα αυτά που μισούν μόνο και μόνο με την δικαιολογία του "έτσι ειναι όλοι, τι νόημα έχει να μην είμαι και εγώ".
Υπάρχει καλοσύνη, ειλικρίνια, ρομαντισμός, αυθορμητισμός, έρωτας, σεβασμός, τόλμη κλπ howtodream αν αυτά είναι που ψάχνεις...το ξέρω μόνο και μόνο για μένα, αλλά θα ήταν πολύ εγωιστικό να πιστέψω ότι είμαι μόνος μου...απλά είναι δύσκολο να τα βρεις.
Και τα λέω όλα αυτά λίγες μέρες αφότου αποπειράθηκα να δώσω ένα χαρτάκι σε κάποια σε ένα φανάρι και έβαλε τις φωνές χωρίς να πω κουβέντα όπως έγραψα και σε άλλο thread εδω.
Τι άλλο υπάρχει απο το να πάω παρακάτω...? πήγαινε και εσύ.