Οταν το μυαλο φερνει τουμπες...

[Umarex]

Καλησπερα.
Ο λογος που γραφω ειναι ωστε να βρω μια απαντηση σε κατι που με απασχολει και εν τελει με βασανιζει για ποιο πολυ καιρο απο οσο μπορω να θυμηθω.
Το θεμα ειναι το εξης. Εχω μια φυσιολογικη, σχετικα απροβληματιστη ζωη. Μπορει να περασω μια επιφανιακα ομορφη μερα. Δηλαδη να παω μια βολτα, να συναναστραφω με ανθρωπους, να φαω ενα παγωτο, να κολυμπησω κτλ. Απλα καθημερινα πραγματα, καποιες φορες καταστασεις που βγαινουν εξω απο τα ορια της ρουτινας, τα οποια την στιγμη που τα βιωνω δεν μου προκαλουν καποια ιδιαιτερη ευχαριστηση (δηλαδη σχεδον καμια) αλλα δεν ειναι και κατι που με κανει να νιωθω ασχημα. Στο τελος της ημερας ομως, ερχονται αυτες οι σκεψεις. Οι σκεψεις που με κανουν να τα βλεπω ολα ματαια, ανουσια και ανοητα. Σκεφτομαι πραξεις που εκανα ή λογια που ειπα την μερα αυτη και σκεφτομαι "τι γελοιος, πως μπορεσα να πω/κανω κατι τετοιο, ειμαι ενα ηλιθιος". Αλλα παραδειγματα των σκεψεων μου ειναι τα εξης, αν και ειναι σχετικα γενικοποιημενα.
"Την ειχες δει πολυ μαγκας εκεινη την στιγμη αλλα στην πραγματικοτητα ησουν ενα ηλιθιος"
"Ποσο ηλιθιο ηταν αυτο που ειπε ο ταδε, απορω πως το ειχα παρει σοβαρα εκεινη την στιγμη"
"Κανενα οφελος, καμια ελπιδα. δεν υπαρχει ελπιδα. ολα ειναι ματαια."
"Θα κλειστω μεσα στο σπιτι και δεν θα ξαναβγω ποτε, δεν υπαρχει τιποτα εκει εξω για εμενα ποια"
"Χριστε μου,πως μπορεσα να πραξω/συμπεριφερθω ετσι" (ενω η συμπεριφορα μου ηταν κοσμια και χαμηλων τονων)

Νομιζω πως αυτα δινουν μια γευση του ψυχικου μου κοσμου αυτες τις στιγμες, αλλα ειναι ποιο πολυ πραγματα που νιωθω παρα λεω απο μεσα μου, σε προτασεις οπως τα παραθεσα εδω. Δεν ξερω πως λειτουργει ο εγκεφαλος τον αλλων ανθρωπων αλλα εγω σκεφτομαι κυριως με εικονες, συναισθηματα, φλασμπακς ή τρελα αποκοματα της καθημερινοτας που παιζουν στο μυαλο μου με εναν μακαβριο, μεταλαγμενο τροπο που θα εκαναν τον Stephen King να παρατησει την συγγραφη βιβλιων και να γινει αγροτης.
Εν μερη, εχω αντιληφθει τι παιζει και το αντιμετωπιζω με καποιον τροπο. Συνηθως οταν παιρνουν μπρος αυτες οι σκεψεις αρχιζω να μετραω μεχρι το δεκα και μετα προσπαθω να συνεχισω οτι εκανα κρατωντας μακρια καθε ειδους σκεψη απο το μυαλο μου.
Αξιο αναφορας πιστευω ειναι οτι αυτα εμφανιζονται κυριως τις μεταμεσονυχτιες ωρες. Τουλαχιστον ετσι νομιζω....

Το ποιο ενοχλητικο ειναι οτι οπως καθε συναισθημα μου και σκεψη μου, ολα αυτα εχουν μια τελεια λογικη μεσα στο μυαλο μου, τα καταλαβαινω απολυτα οταν ομως παω να τα περιγραψω, πχ τωρα, απλα δεν μπορω. Ισως λογο του τροπου που λειτουργει το μυαλο μου, οπως τον περιεγραψα, ή τουλαχιστον προσπαθησα να τον περιγραψω, παραπανω.Αυτος ειναι και ο κυριως λογος που δεν εχω επισκεφτει ψυχολογο, παρολο που μου εχει περασει πολλες φορες απο το μυαλο.

Επισης θελω να αναφερω οτι δεν ειμαι ιδιαιτερα ομιλητικος τυπος, εκτος απο οταν ειμαι με ατομα που τους τρεφω σεβασμο και εκτιμηση και ξερω οτι κανουν το ιδιο για μενα. Και αυτο μονο για φιλοσοφικα θεματα. Κοινοτυπες συζητησεις οπως πχ κουτσομπολια ή επικαιροτητα, μου ειναι ακρως αδιαφορες και δεν μπορω να τις παρακολουθησω καθως το μυαλο μου τρεχει σε αλλα πραγματα τα οποια θεωρω πιο ενδιαφεροντα.

ΥΓ : Ειναι η πρωτη φορα που προσπαθω να περιγραψω τις σκεψεις αυτες καθως και την προσωπικοτητα μου, εστω και ετσι απλοικα και βιαστικα. Ελπιζω να μην σας κουρασα με το μεγεθος του κειμενου μου, εγραψα οσα θεωρησα απαραιτητα,οσο πιο συνοπτικα μπορουσα (νταξει ψεματακι αυτο).


Αμα καποιος εχεις παρομιες εμπειριες ή μπορει να πει τι ειναι ή απο τι προκαλειτε αυτος ο δαιμονας που καιει το μυαλο μου καθε βραδυ, θα μου κανει μεγαλη χαρη.
Ευχαριστω

[McHouse]

egw auto to onomazw minor depression, eisai dipolikos ? eisai se fasi pou sou theleis na kaneis hypomania? ki egw tha variomouna mia tetoia zwi kai tha perimena hypomania na taraksei ligo ta nera. to therapy tha se voithisei nomizw vevaia eksartate ti therapy tha kaneis ... kai mia allagi sta farmaka dn tha itan kaki idea...

[Umarex]

Καλησπερα!
Απο οσο γνωριζω δεν ειμαι διπολικος, απλα αυτη η αμεση αλλαγη στην διαθεση μου με εκανε να το βαλω σε αυτην την κατηγορια. Δεν παιρνω κανενα φαρμακο ουτε βιωνω hypomania.Το αντιθετο μαλιστα, ειμαι αρκετα αλεξιθυμος οσον αφορα τις ανθρωπινες σχεσεις και τις διαφορες καταστασεις. Δεν νιωθω ευχαριστηση, μερικες φορες στα ακυρο νιωθω πεσμενος, αλλα κατα κυριο λογο ακομα και οταν κανω κατι ωραιο (πχ σεξ) δεν νιωθω τιποτα, απλα το κανω και προσπαθω να μιμηθω συναισθηματα αλλων για να εγκλιματιστω στην κατασταση

[Antreas MpR]

"Την ειχες δει πολυ μαγκας εκεινη την στιγμη αλλα στην πραγματικοτητα ησουν ενα ηλιθιος"
"Ποσο ηλιθιο ηταν αυτο που ειπε ο ταδε, απορω πως το ειχα παρει σοβαρα εκεινη την στιγμη"
"Κανενα οφελος, καμια ελπιδα. δεν υπαρχει ελπιδα. ολα ειναι ματαια."
"Θα κλειστω μεσα στο σπιτι και δεν θα ξαναβγω ποτε, δεν υπαρχει τιποτα εκει εξω για εμενα ποια"
"Χριστε μου,πως μπορεσα να πραξω/συμπεριφερθω ετσι" (ενω η συμπεριφορα μου ηταν κοσμια και χαμηλων τονων)

Γεια.
Και εγώ τα ίδια σκέφτομαι,όχι τόσο ευγενικά όμως,πιο σκληροτράχηλα.
Όσο για το sex,πάλι το ίδιο.Φαίνεται κάπως ανούσιο,ωραίο μεν αλλα δεν υπάρχει ο ενθουσιασμός που υπήρχε κάποτε,απλά συμβαίνει.
Επίσης δεν συμφωνώ με την όλη "ψυχοθεραπεία"και τα συνταγογραφημένα ναρκωτικά,μιας και ξέρω αρκετά τα οποια δεν είναι συνταγογραφημένα,και προσφέρουν περισσότερη χαρά,διαύγεια,έμπνευση,αλλ� � και πάλι δεν έχουν νόημα μιας και δεν αλλάζουν κάτι μόνιμα αλλα μονο για κάποιες ώρες.
Τώρα πως αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση.
Προσπαθώ να είμαι όσο πιο ενεργητικώς γίνεται έτσι ώστε να πράττω περισσότερα και να σκέφτομαι λιγότερα.
Το δικό μας πρόβλημα είναι η "υπεραναλυση" των πάντων.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις την κάνουμε 100 χιλιάδες και λογικό είναι κάπου εκεί μέσα να χαθούμε.
Σου προτείνω να αρχίσεις να απασχολείς το σώμα σου με δραστηριότητες οι οποιες δεν επιτρέπουν "υπεραναλυση".Και στην περίπτωση που δεις των εαυτό σου να μπαίνει πάλι στο τρυπάκι να κανεις κάτι άλλο ώστε να μην φας φλασιά πάλι από την αρχή.
Δεν είναι εύκολο,αλλα γίνετε σταδιακά.

[Antreas MpR]

Δεν εμφανίζεται όλο το μήνυμα,οποτε πατα "απάντηση με παράθεση" για να το δεις.

[Umarex]

Γεια.
Και εγώ τα ίδια σκέφτομαι,όχι τόσο ευγενικά όμως,πιο σκληροτράχηλα.
Όσο για το sex,πάλι το ίδιο.Φαίνεται κάπως ανούσιο,ωραίο μεν αλλα δεν υπάρχει ο ενθουσιασμός που υπήρχε κάποτε,απλά συμβαίνει.
Επίσης δεν συμφωνώ με την όλη "ψυχοθεραπεία"και τα συνταγογραφημένα ναρκωτικά,μιας και ξέρω αρκετά τα οποια δεν είναι συνταγογραφημένα,και προσφέρουν περισσότερη χαρά,διαύγεια,έμπνευση,αλλ� � και πάλι δεν έχουν νόημα μιας και δεν αλλάζουν κάτι μόνιμα αλλα μονο για κάποιες ώρες.
Τώρα πως αντιμετωπίζω αυτή την κατάσταση.
Προσπαθώ να είμαι όσο πιο ενεργητικώς γίνεται έτσι ώστε να πράττω περισσότερα και να σκέφτομαι λιγότερα.
Το δικό μας πρόβλημα είναι η "υπεραναλυση" των πάντων.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις την κάνουμε 100 χιλιάδες και λογικό είναι κάπου εκεί μέσα να χαθούμε.
Σου προτείνω να αρχίσεις να απασχολείς το σώμα σου με δραστηριότητες οι οποιες δεν επιτρέπουν "υπεραναλυση".Και στην περίπτωση που δεις των εαυτό σου να μπαίνει πάλι στο τρυπάκι να κανεις κάτι άλλο ώστε να μην φας φλασιά πάλι από την αρχή.
Δεν είναι εύκολο,αλλα γίνετε σταδιακά.

Γεια σου Αντρεα, και εγω αυτα που ειπα ειναι ενδεικτικα, ετσι ωστε να δωσω μια ιδεα.
Δεν ειμαι ακομα για ψυχοφαρμακα και ελπιζω να μεινω ετσι. Οσο για τα αλλα ναρκωτικα, δεν θελω να το ρισκαρω κιαλλο.
Αυτο με την υπεραναλυση το εχω σκεφτει και εγω και ισχυει πολυ καθως παντα μεσα απο συμπερασματα και μεσα απο εντονη αναλυση καταστασεων καθως και απο υποθεσεις που συνηθως ειναι εναντιων μου και βασιζονται σε λεπτομεριες, καταληγω σε αυτην την κατασταση.
Ηθελα ομως να δω μηπως ειναι η αρχη απο κατι μεγαλυτερο. Το γεγονος οτι δεν ειμαι μονος εκει εξω με καθυσηχαζει, σε ευχαριστω για την απαντηση

[Antreas MpR]

Γεια σου Αντρεα, και εγω αυτα που ειπα ειναι ενδεικτικα, ετσι ωστε να δωσω μια ιδεα.
Δεν ειμαι ακομα για ψυχοφαρμακα και ελπιζω να μεινω ετσι. Οσο για τα αλλα ναρκωτικα, δεν θελω να το ρισκαρω κιαλλο.
Αυτο με την υπεραναλυση το εχω σκεφτει και εγω και ισχυει πολυ καθως παντα μεσα απο συμπερασματα και μεσα απο εντονη αναλυση καταστασεων καθως και απο υποθεσεις που συνηθως ειναι εναντιων μου και βασιζονται σε λεπτομεριες, καταληγω σε αυτην την κατασταση.
Ηθελα ομως να δω μηπως ειναι η αρχη απο κατι μεγαλυτερο. Το γεγονος οτι δεν ειμαι μονος εκει εξω με καθυσηχαζει, σε ευχαριστω για την απαντηση

Μπα,δεν"χειροτερεύει".
Είμαστε από τους τυχερούς,που το μονο κακό είναι ότι σκεφτόμαστε πολύ.Από κει και πέρα,μπορούμε να κάνουμε κάτι με αυτό.
Και αυτό είναι,το να σκεφτόμαστε και να αφοσιωθούμε σε πράγματα που μας ικανοποιούν και μας γεμίζουν.
Θα χάνεσαι κάποιες φορες πάλι στα σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού σου,αλλα σταδιακά θα μάθεις να το ελέγχεις.
Μην το αφήνεις να σε καταναλώνει,εκμεταλλεύσου το.
Kati pou bohthaei,einai na grafeis,na zwgrafizeis,na dhmiourgeis mousiki,h na trabas fotografeies.Genika otidhpote tha sou prosferei eikones eyxarhstes etsi wste to myalo sou na mhn exei perithoria na ksefeygei pros ta katw.