Ξαφνική αλλαγή διάθεσης

[Ο Σελτζούκος]

Καλησπέρα.

Σήμερα είναι μια απο τις ωραιότερες ημέρες της Καλαμάτας. Και αυτό γιατί σήμερα ξεκινά για πρώτη φορά ο θεσμός της λευκής νύχτας, κατά την οποία τα μαγαζιά και κέντρα μένουν ανοιχτά μέχρι και τις 2 ή 3 ή 4 το βράδυ.

Ήμουν αποφασισμένος να το χαρώ, και έτσι αποφάσισα να βγω έξω και να πάω στο μαγαζί που έχει ένας συγγενής μου, ώστε να τον βοηθήσω με τη τρελή πελατεία που είχε. Στο δρόμο φυσικά γινόταν πανικός. Μουσική παντού, τα καταστήματα γεμάτα, σόου μές στους δρόμους, μέχρι και ο κεντρικός πεζόδρομος είχε φρακάρει απο τη πολυκοσμία και αναγκάστηκα να πάω απο τα σοκάκια αριστερά και δεξιά. Ήμουν σίγουρος οτι θα εξελιχθεί σε μια πολύ ωραία βραδιά για μένα.

Και όταν έφτασα στο μαγαζί του συγγενή μου, όλα χάλασαν.

Ξαφνικά με έπιασε μια στεναχώρια και θλίψη που έβλεπα όλους τους ανθρώπους να περνάνε καλά και να διασκεδάζουν στα κέντρα, και ένιωσα πολύ μόνος, γιατί αντί να κάνω το ίδιο, έπρεπε να δουλέψω.

Μετά, η ανικανότητα μου να βοηθήσω τους πελάτες με αυτό που χρειαζόντουσαν (φυσικά ως αποτέλεσμα ενος συνδιασμού που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, μικρή πείρα στη συγκεκριμένη εργασία και ντροπή μπροστά σε υπερπληθυσμό που με οδηγεί στο άγχος) μου χτύπησε εντελώς τη ψυχολογία. Άρχισα να στεναχωριέμαι και να μελαγχολώ, μία δυσθυμία να με κατακλύζει.

Έτσι ξαφνικά αποφάσισα να "τιμωρήσω" τον εαυτό μου και να επιστρέψω σπίτι... στις 10:30. Δηλαδή η πόλη διασκεδάζει και περνάει ωραία και εγώ κάθομα και μαλακίζομαι. Ακούω το κόσμο και τις μουσικές απο έξω αυτή τη στιγμή και με πιάνει ακόμα μεγαλύτερη κατάθλιψη.

Δε περιμένω απαντήσεις απο εσάς. Μου αρέσει η ψυχολογία και πάνω - κάτω ξέρω (εν μέρει) γιατί το έπαθα αυτό. Είναι αποτέλεσμα κάποιων ελαφρων ψυχολογικών προβλημάτων που έχω, όπου όμως είναι υπο έλεγχο και ξέρω πως να τα διαχειριστώ, να τα αντιμετωπίσω και να τα εξαλείψω, σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Σήμερα όμως ένιωσα τόσο αδύναμος και εκνευρισμένος απο αυτό.

Αυτό που θα ήθελα είναι να μου πείτε τις απόψεις και τις εμπειρίες σας πάνω σε κάτι αντίστοιχο, δηλαδή την απότομη και ξαφνική αλλαγή διάθεσης, και τη κατάθλιψη και δυσθυμία που ίσως να προκαλεσει, και αν σας έχει γίνει ποτέ αυτό.

[hapydays]

δν ξερω αν ειναι η καταλληλη απαντηση στο θεμα... αλλα εγω ειμαι ετσι καιρο τωρα!!! δν ξερω ποσο!!!

ζηλευω το κοσμο που βλεπω να γελαει απο τα βαθη της ψυχης του!!! μακαρι να ξαναημουν κ γω ετσι!!!
αυτο που λες συμβαινει τοσο συχνα που εχει καταντησει συνηθεια... αλλα παραμενει ενοχλητικη μεχρι το κοκκαλο!!!

που ειναι η ενεργεια μας?
κ γω σημερα νιωθω μονη μου... βγηκα μια βολτα στη πολη... ολοι καλοντυμενοι για τν εξοδο του σαββατοβραδου κ γω γυρισα παλι σπιτι!
χμ... τι να πω? τοσος κοσμος κ ομως τοση μοναξια!!!
γιατι ρε γαμωτο?
πεθυμησα τοσο πολυ το χωριο μου, που οτι ωρα κ να βγεις εισαι καλοδεχουμενος σε ολες τις παρεες!! εδω τι?

πω πω!!! μαλλον πρεπει να ξανααρχισω τα χαπια μου!!!
ολο κ συχνοτερα το σκεφτομαι τελευταια!!!

[unlucky]

Εννοειται και εμενα μου συμβαινει αυτο που περιγραφεις και ειναι φρικτο οταν το αισθανεται καποιος... αλλα εμαθα τον εαυτο μου υστερα απο λιγα λεπτα να αναθεωρω και να μην πανικοβαλλομαι. Προσπαθω να μη με νοιαζει αν οι αλλοι περνουν καλα ομορφα ή ασχημα, στο κατω κατω τι με αφορα??? Ας κανουν οτι θελουν. Η κατασταση αυτη μου μοιαζει με το μελαγχολικο συναισθημα των γιορτων οπου ολοι πρεπει να ειμαστε χαρουμενοι γιατι ειναι γιορτες και καταπιεζουμε τον εαυτο μας γιατι ετσι "επιβαλλεται" ή ενω εγω ειμαι χαλια ο γειτονας μπορει να κανει παρτυ.
Επισης δε νομιζω να εισαι ο μονος σε ολη την πολη που δεν εισαι σε καλη ψυχολογια. Και σε ρωταω εσυ θα περνουσες καλα με τον τροπο που περνουν οι αλλοι αυτη τη στιγμη?

Α και ενα μικρο αστειακι περυσι Μ.Παρασκευη στην πολη σου αντι οι ανθρωποι να ακολουθουν τον Επιταφιο με κατανυξη χαζευαν τις βιτρινες στον πεζοδρομο και μολις αρχισε να ψιχαλιζει ( ψιχαλες οχι καταιγιδα) εξαφανιστηκαν μη βραχουν!!!! απο τοσο κοσμο τελικως μονο 20 ανθρωποι καναμε ολοκληρη την περιφορα

[Rebos999]

Την αποτομη αλλαγή διαθεσης πιστεύω ότι την προκαλεσες εσυ ο ιδιος με το να επιθυμείς να διασκεδάσεις οπως οι υπόλοιποι. Εχω την εντύπωση ότι ζηλευοντας τους άλλους δημιούργησες μια εικονα του τι ήθελες για εσενα εκεινη την στιγμή με αποτελεσμα να περασει στο υποσυνείδητο, το οποίο με την σειρα του σου εφερε την δυσθυμια για να σε κάνει να πας και εσυ να διασκεδάσεις.Φυσικα επαιξε ρολο και το οτι δεν ησουν έμπειρος με αποτελεσμα να σε πιασει αγχος το οποιο εκανε χειροτερη την ψυχολογια σου και γι'αυτο μετα προτίμησες να φυγεις, αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι γιατι τελικά δεν το διασκεδασες οπως οι αλλοι, αλλα πηγες σπιτι. Ισως γιατί αισθανόσουν τοσο χαλια που ενιωθες οτι μονο εαν πας σπίτι θα ηρεμησεις. Σκεφτηκες καθόλου οτι καποιοι απο τους πελατες μπορει να ηταν ανεργοι και να ζηλευαν εσενα που δούλευες. Γιατι αραγε ο νους να επιθυμει παντα κατι που δεν έχει...δεν ξερω.. Εμενα αυτο που λες μου συμβαινει όταν για καποιο λογο δεν εχω ορεξη στην δουλεια, δεν μπορω να δρασω σαν ρομποτακι, μακάρι να μπορουσα να δουλέψω οποτε ειχα ορεξη,, ισως να μην ηξερα τι θα πει δυσθυμια. Οταν το παθαινω λοιπον προσπαθώ να να αλλαξω την εντυπωση που εχω εκεινη την στιγμή, πχ λεω ξερεις ποσοι θα ηθελαν να δουλεψουν και δεν μπορούν εσυ γιατί να μην εχεις ορεξη...ή λεω αφου ξερεις οτι οταν δεν εχεις ορεξη το 8ωρο πχ σου φαινεται αιώνας. Δηλαδη προσπαθω να αλλάξω οτιδηποτε μου φέρνει δυσθυμια αφου πρωτα βρω την αιτια, νομιζω απο την εμπειρία μου οτι ειναι η μονη λυση.

[Ο Σελτζούκος]

Την αποτομη αλλαγή διαθεσης πιστεύω ότι την προκαλεσες εσυ ο ιδιος με το να επιθυμείς να διασκεδάσεις οπως οι υπόλοιποι. Εχω την εντύπωση ότι ζηλευοντας τους άλλους δημιούργησες μια εικονα του τι ήθελες για εσενα εκεινη την στιγμή με αποτελεσμα να περασει στο υποσυνείδητο, το οποίο με την σειρα του σου εφερε την δυσθυμια για να σε κάνει να πας και εσυ να διασκεδάσεις.Φυσικα επαιξε ρολο και το οτι δεν ησουν έμπειρος με αποτελεσμα να σε πιασει αγχος το οποιο εκανε χειροτερη την ψυχολογια σου και γι'αυτο μετα προτίμησες να φυγεις, αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι γιατι τελικά δεν το διασκεδασες οπως οι αλλοι, αλλα πηγες σπιτι. Ισως γιατί αισθανόσουν τοσο χαλια που ενιωθες οτι μονο εαν πας σπίτι θα ηρεμησεις. Σκεφτηκες καθόλου οτι καποιοι απο τους πελατες μπορει να ηταν ανεργοι και να ζηλευαν εσενα που δούλευες. Γιατι αραγε ο νους να επιθυμει παντα κατι που δεν έχει...δεν ξερω.. Εμενα αυτο που λες μου συμβαινει όταν για καποιο λογο δεν εχω ορεξη στην δουλεια, δεν μπορω να δρασω σαν ρομποτακι, μακάρι να μπορουσα να δουλέψω οποτε ειχα ορεξη,, ισως να μην ηξερα τι θα πει δυσθυμια. Οταν το παθαινω λοιπον προσπαθώ να να αλλαξω την εντυπωση που εχω εκεινη την στιγμή, πχ λεω ξερεις ποσοι θα ηθελαν να δουλεψουν και δεν μπορούν εσυ γιατί να μην εχεις ορεξη...ή λεω αφου ξερεις οτι οταν δεν εχεις ορεξη το 8ωρο πχ σου φαινεται αιώνας. Δηλαδη προσπαθω να αλλάξω οτιδηποτε μου φέρνει δυσθυμια αφου πρωτα βρω την αιτια, νομιζω απο την εμπειρία μου οτι ειναι η μονη λυση.

Καταλαβαίνω πολύ καλά τι θες να πεις εδώ Rebos, και συμφωνω απόλυτα μαζί σου. Η τακτική που περιγράφεις είναι μια τακτική που ακολουθώ καιρό τώρα, δηλαδή βγάζω στην επιφάνεια αυτά που έχω και τα εκτιμώ ακόμα πιο πολύ (το οτι εχω φαϊ και σπίτι να μείνω, το οτι μένω σε ωραία πολη, το οτι κατάφερα και σπούδασα) αλλά αυτό με τη δουλειά δε μπορούσα να το πω, γιατί ουσιαστικά είμαι άνεργος, εκεί πηγαινω σποραδικα μόνο για να βοηθήσω. Ίσως να έκανα και λάθος που απαιτούσα απο μένα να είμαι παραγωγικός προς τους πελάτες...

Κατα τα αλλα συμφωνω με το νόημα σου.

[Ο Σελτζούκος]

δν ξερω αν ειναι η καταλληλη απαντηση στο θεμα... αλλα εγω ειμαι ετσι καιρο τωρα!!! δν ξερω ποσο!!!

ζηλευω το κοσμο που βλεπω να γελαει απο τα βαθη της ψυχης του!!! μακαρι να ξαναημουν κ γω ετσι!!!
αυτο που λες συμβαινει τοσο συχνα που εχει καταντησει συνηθεια... αλλα παραμενει ενοχλητικη μεχρι το κοκκαλο!!!

που ειναι η ενεργεια μας?
κ γω σημερα νιωθω μονη μου... βγηκα μια βολτα στη πολη... ολοι καλοντυμενοι για τν εξοδο του σαββατοβραδου κ γω γυρισα παλι σπιτι!
χμ... τι να πω? τοσος κοσμος κ ομως τοση μοναξια!!!
γιατι ρε γαμωτο?
πεθυμησα τοσο πολυ το χωριο μου, που οτι ωρα κ να βγεις εισαι καλοδεχουμενος σε ολες τις παρεες!! εδω τι?

πω πω!!! μαλλον πρεπει να ξανααρχισω τα χαπια μου!!!
ολο κ συχνοτερα το σκεφτομαι τελευταια!!!

Μάλλον να ηρεμήσεις πρέπει. Συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις σκέφτομαι μια μεγάλη αλήθεια: Ποτέ τα πράγματα δεν είναι τόσο σπουδαία και τρομακτικά όσο φαίνονται.

[Ο Σελτζούκος]

Εννοειται και εμενα μου συμβαινει αυτο που περιγραφεις και ειναι φρικτο οταν το αισθανεται καποιος... αλλα εμαθα τον εαυτο μου υστερα απο λιγα λεπτα να αναθεωρω και να μην πανικοβαλλομαι. Προσπαθω να μη με νοιαζει αν οι αλλοι περνουν καλα ομορφα ή ασχημα, στο κατω κατω τι με αφορα??? Ας κανουν οτι θελουν. Η κατασταση αυτη μου μοιαζει με το μελαγχολικο συναισθημα των γιορτων οπου ολοι πρεπει να ειμαστε χαρουμενοι γιατι ειναι γιορτες και καταπιεζουμε τον εαυτο μας γιατι ετσι "επιβαλλεται" ή ενω εγω ειμαι χαλια ο γειτονας μπορει να κανει παρτυ.
Επισης δε νομιζω να εισαι ο μονος σε ολη την πολη που δεν εισαι σε καλη ψυχολογια. Και σε ρωταω εσυ θα περνουσες καλα με τον τροπο που περνουν οι αλλοι αυτη τη στιγμη?

Α και ενα μικρο αστειακι περυσι Μ.Παρασκευη στην πολη σου αντι οι ανθρωποι να ακολουθουν τον Επιταφιο με κατανυξη χαζευαν τις βιτρινες στον πεζοδρομο και μολις αρχισε να ψιχαλιζει ( ψιχαλες οχι καταιγιδα) εξαφανιστηκαν μη βραχουν!!!! απο τοσο κοσμο τελικως μονο 20 ανθρωποι καναμε ολοκληρη την περιφορα

Όντως Unlucky αυτό με τις γιορτές το έχω νιώσει και εγω, οι γιορτες φέρνουν κάτι σαν μελαγχολία, ή νοσταλγία για τα παλιά, κάτι αντίστοιχα συναισθήματα τέλος πάντων, αν και γενικότερα δεν επηρεάζομαι απο αυτά, χθες επηρεάστηκα.

Όσον αφορά τους Καλαματιανούς, πω πω σου έχουμε αφήσει τραύματα στη καρδούλα σου. Δε μπορούσες να μην τους αναφέρεις

Έτσι είμαστε εμεις πάντως, ασυμβίβαστοι και ισχυρογνώμονες, οι άνθρωποι θέλουν να περνανε καλα σε αυτη τη πόλη και αν αυτο είναι εις βαρος της θρησκευτικής παράδοσης, ίσως και να το κάνουν.