Και αυτή είναι η μισή ιστορία της ζωής μου (και όποιος αντέξει...) :)

[away]

Η ερώτηση που βρίσκεται μέσα σε όλους τους ανθρώπους και που σε τακτά χρονικά διαστήματα "επιτίθεται" και σε εμένα είναι η κλασσική... Ποιός είμαι?

Πάντα μέχρι τώρα έπρεπε να υπάρχει ένας ενδόμυχος φόβος, ο οποίος έδιωχνε αυτή την ερώτηση απο την επιφάνεια... Έπρεπε να είναι φόβος γιατί δεν υπάρχει άλλο συναίσθημα το οποίο μπορεί να καταστείλει τόσο καλά τις υπαρξιακές αναζητήσεις των ανθρώπων...

Και να μαι εδώ. Τριαντα ενός χρονών και ακόμα προσπαθώ να απαντήσω στο ίδιο ερώτημα που μου είχε γεννηθεί απο το ξεκίνημα της εφηβείας. Ποιός πραγματικά είμαι?

Οι φοβίες της ζωής μου με αφήνουν να βιώσω κάποια επιφανειακά συναισθήματα με το σταγονόμετρο, για να με πείσουν ότι είμαι εδώ και ζω, αλλά μέχρι εκει. Ο χαμός του πατέρα μου δε θρηνήθηκε ποτέ, γιατί δεν ήταν πρέπων σύμφωνα με τη μητέρα μου να φαίνεται παραέξω αυτή η "αδυναμία" της οικογένειας. Και όλοι χαμογελούσαμε μεταξύ μας και στους υπόλοιπους με το χαμόγελο της θλίψης. Χωρίς την παραμικρή εκτόνωση, και ας έβραζε όλοκληρο ηφαίστειο λύπης και θυμού μέσα μας. Στη συνέχεια ο χαμός του κολλητού μου απο τη ζωή μου, λόγω γυναίκας. Λόγω γυναίκας που δήθεν άρεσε και στους δύο. Το δήθεν παραδόξως πάει σε εμένα, γιατί παρότι η ομορφιά αυτής της κοπέλας ήταν εκθαμβωτική, δεν μου άρεσε...

Επίσης ξέχασα να αναφέρω πως παρότι αρκετά εμφανίσημος, ποτέ δεν ήμουνα καλός με τις γυναίκες. Κυρίως γιατί με τρομάζανε. Με τρομάζανε τα συναισθήματα, που προσπαθούσαν να τρυπώσουν στο σκοτάδι του φόβου μου, και αυτό με αναστάτωνε. Και έτσι δεν άφηνα στη ζωή μου γυναίκες που μου προκαλούσαν δυνατά συναισθήματα... Ίσως αυτό γινόταν για καλό, γιατί στην περίπτωση ενός άσχημου χωρισμού, δε ξέρω τι ψυχολογικές "ιδιοτροπίες" θα μου εμφανιζόντουσαν.

Επιστρέφοντας, μετά απο ένα πρώτο "περίεργο" ραντεβού στο οποίο προσπαθούσα να φανώ μάγκας και αδιάφορος, ακολούθησε ένα αποτυχημένο δεύτερο στο οποίο και έμαθα απο την ίδια ότι ενδιαφέρεται για τον φίλο μου. Δε θα με πείραζε πιστεύω, αν απλά μάθαινα ότι δεν ενδιαφέρεται. Αλλά το ότι ενδιαφερότανε για τον φίλο μου χτύπησα βαθιά μέσα μου τον εγωισμό που δεν αποδεχόταν την απόρριψη λόγω του φίλου μου (ο οποίος δεν θεωρούταν και ιδιαίτερα όμορφος... Δε το λέω εγώ, κατα κοινή ομολογία πάντα). Εκεί λοιπόν ξεκίνησε μια αρρωστημένη καψούρα για διεκδίκηση, που η βαθιά κατάθλιψη που μου προκάλεσε, ήταν το κερασάκι στην τούρτα του δεσμού του φίλου μου με αυτήν, και στη συνέχεια με τσακωμό και χωρισμό με τον προαναφερθέν φίλο. Και σε μεγάλο βαθμό τα προκάλεσα εγώ έτσι τα πράγματα.

Μετά απο αυτό άρχισα να αμφιβάλλω για τον ανδρισμό μου, αφού "δεν γίνεται" να μην μου άρεσε μια τόσο ωραία γυναίκα και πίστευα πως κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Βέβαια με βάση τις πάντα σωστές γονικές συμβουλές, το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι ότι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Και όχι δεν το πάω εκεί, γιατι δεν είμαι ομοφυλόφιλος... Απ όσο ξερω τουλάχιστον, μιας και πάντα με τις γυναίκες ένιωθα να φουντόνουν τα σωθικά μου. Αλλά ο φόβος της ομοφυλοφιλίας είχε φυτρώσει και δεν μπορούσα να τον σταματήσω... Όποτε πήγαινα να νιώσω κάτι, ο φόβος της ομοφυλοφιλίας με κατέκλυε. Έτσι αυτό πέρασε στην καθημερινότητά μου, και μάλιστα ακόμα και με πράγματα που δεν είχανε καμμία σχέση με τη σεξουαλικότιτα. Η εξέλιξη αυτού του φόβου κέρδιζε τόπο μέσα μου και μεγάλωνε. πχ. είχα διαγώνισμα και δεν ήθελα να διαβάσω? "Είμαι ομοφυλόφιλος. Όλα είναι μαύρα". Η' είχα ραντεβού με κοπέλα? "Αφου είμαι ομοφυλόφιλος, τι πάω να κάνω? Δεν αξίζω." Με αποτέλεσμα να το χρησιμοποιώ σαν εμπόδιο παντού και να αρχίσω να κλείνομαι...

Η ιστορία συνεχίζεται... Αλλά (σταματάω κυρίως λόγω νύστας)... :) :Ο

Θα μου άρεσε πολύ να ακούσω σχόλια σας για τα παραπάνω!

Cheers!

[alex5]

καλησπερα σου,αυτο που εχω να σου πω εγω ειναι το εξης,οτι περα απο αυτα που θελουμε εμεις υπαρχουν και αυτα που θελουν οι αλλοι δλδ η κοπελα εκανε τις επιλογες τις και διαλεξε για τους δικους της λογους τον φιλο σου(αυτο δεν εχει να κανει με εσενα)τωρα απο κει και περα γιατι μαλωσες με τον φιλο σου ειναι αλλου παπα ευαγγελιο,ισως να υπηρχε ανταγωνισμος και ζηλεια στο βαθος!!!
Στο τελευταιο κομματι πραγματικα δεν μπορω να σε βοηθησω...ευχομαι να βρεις αυτο που ψαχνεις!!!

Υ.Γ Οσο ζουμε μαθαινουμε καινουγια πραγματα για τον εαυτο μας,ο υποκειμενικος ορισμος ειναι ανυπαρκος, γιαυτο καλυτερα απολαυσε την ζωη σου και ολα τα αλλα θα ερθουν!!!!

[viky]

γεια σου!βασικα ναι η κοπελα εκανε την επιλογη της,αφου της αρεσαι ο φιλος σου τι να κανουμε,δε μπορουμε να τα εχουμε ολα.αλλα εσυ σα φιλος δε θα επρεπε να χαρεις που ο φιλος σου εκανε σχεση με μια κοπελα?νομιζω απλα ζηλεψες επειδη εσυ δεν εχεις καποια γυναικα αυτη τη στιγμη στη ζωη σου.αν ειχες μπορει να μη ζηλευες...τωρα αυτο για την ομοφυλοφιλια αφου το λες και μονος σου οτι δεν εισαι.φοβασαι μηπως εισαι και δε το ξερεις?καλυτερα μη τα σκαλιζεις τοσο πολυ τα πραγματα.ασχετο αλλα ισως να ειναι και σχετικο,θα ηθελα να σε ρωτησω,μηπως μεγαλωσες σενα περιβαλλον που δε σου επετρεπε να εκφραζεις τα συναισθηματα σου οπως θα ηθελες?

[away]

ασχετο αλλα ισως να ειναι και σχετικο,θα ηθελα να σε ρωτησω,μηπως μεγαλωσες σενα περιβαλλον που δε σου επετρεπε να εκφραζεις τα συναισθηματα σου οπως θα ηθελες?

Καλησπέρα βίκυ,
ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

Σε αυτό που ρωτάς, νομίζω πως ναι, αλλά απ την άλλη αυτό είναι το μοναδικό περιβάλλον στο οποίο έχω μεγαλώσει, οπότε δε ξέρω να σου πω αντικειμενικά αν ισχύει.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήμουν ένα γελλαστό παιδί. Αλλά μετά τον χαμό του πατέρα μου, έπρεπε να μην είμαι τόσο χαρούμενος σύμφωνα με τα λεγόμενα της μητέρας μου. Τι να πω? Μπερδεμένη και αυτή και εγώ ακόμα περισσότερο, παρότι μόλις έμπαινα στην εφηβεία. Θα με ενδιέφερε όμως να μου πεις γιατί το ρωτάς αυτό αν δε σου είναι κόπος.

[away]

καλησπερα σου,αυτο που εχω να σου πω εγω ειναι το εξης,οτι περα απο αυτα που θελουμε εμεις υπαρχουν και αυτα που θελουν οι αλλοι δλδ η κοπελα εκανε τις επιλογες τις και διαλεξε για τους δικους της λογους τον φιλο σου(αυτο δεν εχει να κανει με εσενα)τωρα απο κει και περα γιατι μαλωσες με τον φιλο σου ειναι αλλου παπα ευαγγελιο,ισως να υπηρχε ανταγωνισμος και ζηλεια στο βαθος!!!
Στο τελευταιο κομματι πραγματικα δεν μπορω να σε βοηθησω...ευχομαι να βρεις αυτο που ψαχνεις!!!

Υ.Γ Οσο ζουμε μαθαινουμε καινουγια πραγματα για τον εαυτο μας,ο υποκειμενικος ορισμος ειναι ανυπαρκος, γιαυτο καλυτερα απολαυσε την ζωη σου και ολα τα αλλα θα ερθουν!!!!

Γειά σου Άλεξ,
ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

Είμαι στην φάση ανακάλυψης του εαυτού μου (όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι), και μάλλον προσπαθώ να την "επιταχύνω" γιατί μου φαίνεται πως τα χρόνια περνάνε γρήγορα απο τα 25 - 30 και μετά. Δε θα ήθελα να γνωρίσω τον εαυτό μου (και κατα συνέπεια και το τι θέλω τελικά απο τη ζωή μου) στα 50 μου γιατί ίσως να μην μου είναι τόσο εύκολο να κυνηγήσω τα όνειρά μου μετά. Θα ήθελα να φτάσω σε αυτή την ηλικία και να ξέρω γιατί έχω αποφασίσει να κάνω ότι έκανα στη ζωή μου και να μην αναρωτιέμαι "τι δεν πήγε καλά?". Ίσως γράφω θεωρίες και ιδανικά πράγματα... και ίσως να είμαι τυχερός αν ανακαλύψω τον εαυτό μου στα 50 μου, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν ανακάλυψαν ποτέ τον πραγματικό τους εαυτό. Απλά, όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και σε αυτό... πάντα ελπίζω.

[viky]

γενικα δε θεωρω οτι ειναι προβληματα αυτα που περιγραφεις,οταν διαβαζα το κειμενο σου μου εδωσε την εντυπωση οτι πνιγεσαι σε μια κουταλια νερο.ολοι το κανουμε αυτο λιγο πολυ βεβαια.απλα εσυ λες οτι δε ξερεις τον εαυτο σου και σου εκανα αυτη την ερωτηση σκεπτομενη οτι ο λογος μπορει να ειναι γτ οπως ειπες κ εσυ δε θρηνησες το πατερα σου γτ η μητερα σου το θεωρουσε αδυναμια.ισως εσυ υιοθετησες αυτη τη συμπεριφορα,δλδ να μην εκφραζεις ανοιχτα αυτα που σκεφτεσαι η αυτα που νιωθεις για λογους αμυνας.για να προστατεψεις τον εαυτο σου.ομως μαζεψες τοσα πολλα μεσα σου σε σημειο να εχεις μπερδευτει και να μη ξερεις που βαδιζεις.δε κατηγορω τη μητερα σου προς θεου γτ εκεινη προσπαθησε να προστατεψει τη ζωη της αλλα και σενα.μαλλον φοβηθηκε για ''το τι θα πει ο κοσμος'' αν θρηνησετε.κατι μου λεει οτι και στις σχεσης σου δεν εκφραζεις τα συναισθηματα σου.ισως να ειναι αυτο η πηγη του κακου λοιπον...ξεκινα να μη κρατας πραγματα μεσα σου!!!

[away]

...ξεκινα να μη κρατας πραγματα μεσα σου!!!

ευχαριστώ Βίκυ,

η αλήθεια είναι ότι είμαι σε μια περίοδο που -λόγω σπουδών- έχω επαφή με πάρα πολύ κόσμο, οπότε μπορώ να πειραμάτιστώ με το να αφήνομαι πιο ελεύθερος συναισθηματικά.

[Θεοφανία]

..away μου έδωσες την καλύτερη πάσα με το θέμα σου :)
Σε άλλο θέμα έγραφα λοιπόν, πως ένας άνθρωπος που παραιτείται εξωτερικά δεν έχει και πολλές πιθανότητες να τραβήξει το ενδιαφέρον κάποιας/καποιου..
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η εξωτερική εμφάνιση εξασφαλίζει πνεύμα και συναισθήματα που θα επίσης είναι το ζητούμενο απ όλους μας.
Ανναρωτιέσαι γιατί επέλεξε τον φίλο σου που δεν είναι τόσο εμφανίσιμος σε σχέση με σένα.
Ξέρεις πόσες χιλιάδες παράμετροι υπάρχουν γι αυτό?
Μπορεί να της έβγαλες αγένεια, μπορεί να της έβγαλες μιζέρια, μπορεί να της έβγαλες επιφανειακότητα (αδόκιμο αλλά κολλάει), μπορεί, μπορεί μπορεί...
Αυτό μόνο εσύ μπορείς να το ξέρεις....

[alex5]

Γειά σου Άλεξ,
ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.

Είμαι στην φάση ανακάλυψης του εαυτού μου (όπως και οι περισσότεροι φαντάζομαι), και μάλλον προσπαθώ να την "επιταχύνω" γιατί μου φαίνεται πως τα χρόνια περνάνε γρήγορα απο τα 25 - 30 και μετά. Δε θα ήθελα να γνωρίσω τον εαυτό μου (και κατα συνέπεια και το τι θέλω τελικά απο τη ζωή μου) στα 50 μου γιατί ίσως να μην μου είναι τόσο εύκολο να κυνηγήσω τα όνειρά μου μετά. Θα ήθελα να φτάσω σε αυτή την ηλικία και να ξέρω γιατί έχω αποφασίσει να κάνω ότι έκανα στη ζωή μου και να μην αναρωτιέμαι "τι δεν πήγε καλά?". Ίσως γράφω θεωρίες και ιδανικά πράγματα... και ίσως να είμαι τυχερός αν ανακαλύψω τον εαυτό μου στα 50 μου, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν ανακάλυψαν ποτέ τον πραγματικό τους εαυτό. Απλά, όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και σε αυτό... πάντα ελπίζω.

Καταρχην εχουμε και την ιδια ηλικια και σε ενα βαθμο μπορω να σε καταλαβω αλλα θελω να σου πω και κατι αλλο,ολα καλα,ειναι ωραιο και δημιουργικο που θελεις να ανακαλυψεις τον εαυτο σου αλλα ετσι οπως το θετεις ειναι σαν να κοιτας το δεντρο και να χανεις το δασος, γιαυτο μιλησα στο να το αφησεις και να την απολαυσεις την ζωη σου μιας και απο οτι ειπες σπουδαζεις κιολας!!!οσον αφορα την επιταχυνση ειναι φυσιολογικο αλλα καθολου δημιουργικο γιατι και παλι ειναι εμποδιο στην απολαυση της ζωη σου,ειναι αυτο που λεει και ο καβαφης,σημασια εχει το ταξιδι για να απολαυσεις τους καρπους της ιθακης στην τελικη!!!
Και κατι αλλο,νομιζω οτι φοβασαι την απορρηψη και στην τελικη ψαξε τι τυπος γυναικας σε εκφραζει (περα απο αυτα που θελουν οι αλλοι)κ πραξε αναλογος και οπως λεει κ ενας ξαδερφος μου 14 χρονων,το πολυ πολυ να φαμε και καμια πιτα,δεν θα τα βαψω και μαυρα παει να πει οτι δεν ηταν για μενα!!!!
επισης να ξερεις οτι ειναι ευλογια να εχεις ομορφη εξωτερικη εμφανιση,το θεμα ειναι ομως να μην σταθεις μονον εκει..!!!

[Giorgos1984]

Η απαντηση στο ερώτημα σου ειναι πολυ απλή. Όταν βλέπεις γυμνό εναν άντρα τι νιώθεις?αν νιώθεις έλξη ναι είσαι. Αν νιώθεις οτι βλέπεις απλα εναν άντρα γυμνό δεν είσαι... Καλο ε? το ίδιο και με τις γυναίκες βλέπεις γυμνή μια γυναίκα. Ερεθιζεσαι? ναι η όχι?

[away]

Καλησπέρα,
θα απαντήσω εδώ για να μην γεμίσω παραπάνω με παραθέσεις...
Πριν απαντήσω, να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας. Με το που γράφτηκα στο site θέλησα να εξωτερικεύσω κάποιες σκέψεις μου, και ομολογουμένως οι απαντήσεις που μου δώσατε είναι το λιγότερο "τροφή για σκέψη". Όπως αναφέρει για τους προβληματισμούς μου και η Βίκυ παραπάνω δεν πρόκειται για κάτι σοβαρό, απλά και εγώ συχνά πυκνά πέφτω για να κολυμπήσω στη δική μου κουταλιά νερού. Αντίστοιχα θα προσπαθήσω να βοηθήσω και εγώ με τη σειρά μου σε άλλα θέματα του site με βάση τις δικές μου εμπειρίες, αλλά και θα συνεχίσω να γράφω για δικά μου θέματα τα οποία με απασχολούν μιας και υπάρχει πρόσφορο έδαφος για συζήτηση.

@Θεοφανία: Γειά σου Θεοφανία, και εσύ με τη σειρά σου μου έδωσες πάσα με την απάντηση σου. :)
Η αλήθεια είναι οτι τον επέλεξε γιατί εγώ δεν ήμουν και δε μπορούσα να το παίξω κολλημένος μαζί της. Στο πρώτο ραντεβού μας, δεν ήμουνα και ο καλύτερος, λόγω άγχους και φόβου για το αντίθετο φύλο. Και μάλιστα για μια πολύ όμορφη εκπρόσωπο του αντίθετου φύλου. Αλλά δε θέλω να επικεντρωθώ σε αυτό. Αυτό που με προβληματίζει είναι ο φόβος που έχω για την προσέγγιση του αντίθετου φύλου. Όσο περισσότερο μου αρέσει μια γυναίκα, τόσο περισσότερο τη φοβάμαι και θα απομακρυνθώ απο αυτή. Προσπαθώ να την μειώσω μέσα μου για να μου αποδείξω ότι δεν αξίζει και τόσο, ώστε να ξεκολλήσω. Έχω κάνει βέβαια και κάποιες καλές και με μεγάλη διάρκεια σχέσεις, αλλά αν μπορούσα να αντιμετωπίσω αυτό το φόβο, θα είχα κάνει πολύ περισσότερες. Αυτή είναι η δική μου πάσα. Ξέρω οτι χωράει πολύ συζήτηση το θέμα, αλλά εδώ είμαι και περιμένω για απαντήσεις, για να ξαναματααπαντήσω.. :)

@alex5: Άλεξ, ομολογουμένως ο ξάδερφός σου σε αυτό το θέμα είναι αρκετά πιο σοφός απο εμένα, γιατί την πίτα την τρέμω σα το διάολο! Έχω κάνει προόδους βέβαια, αλλά αν ήμουν όπως ο ξάδερφός σου στα 14 μου, τώρα θα ήμουν τελείως ακομπλεξάριστος σε αυτό το θέμα...

@Giorgos1984: Γιώργο με βάση την κλίμακα του kinsley θα με τοποθετούσα σαν straight κατα 80%. Μπορεί να παρατηρήσω κάποιο χαρακτηριστικό σε κάποιο άντρα και να μου αρέσει, όπως πχ πλάτη, ή κοιλιακούς, αλλά δε θα με ερεθίσει ερωτικά. Άντε ίσως λίγο, αλλά χωρίς να έχω κάποια φαντασίωση. Αντίθετα με τις γυναίκες υπάρχουν φαντασιώσεις full. Αυτό που με είχε προβληματίσει σαν μικρό παιδί, ήταν οτι είχα ανακαλύψει την αυτοικανοποίηση μέσω μασαζ του προστάτη. Βέβαια μόλις κατάλαβα την ηδονή απο το.. αχεμ... μπροστινό σύστημα ας το πούμε, επικεντρώθηκα εκει σε όλα τα χρόνια της εφηβείας μου. Μόλις έφτασα 20 όμως, άρχισα να θυμάμαι οτι σαν παιδί, εύρισκα ικανοποίηση αλλιώς, και σε αυτή την ηλικία ήξερα πως με αυτό τον τρόπο βρίσκουν ικανοποίηση κυρίως ομοφυλόφιλα άτομα. Άρα αυτό, με το τότε μυαλό μου με έκανε το λιγότερο "περίεργο" και το περισσότερο ομοφυλόφιλο (το "περίεργο" δε το λέω σαν κάτι κακό, απλά εκφράζω το πως το βίωνα τότε). Μετά απο πολλά χρόνια, ανακάλυψα με κάποια σύντροφο πως αυτός ο τρόπος ικανοποίησης μπορεί να γίνει απολαυστικός και απο straight ζευγάρια. Το έχω ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό αυτό το θέμα, αλλά σε μεγάλα ζόρια είτε λόγω δουλείας, είτε άλλης συναισθηματικής πίεσης, επιστρέφει αυτός ο φόβος.

[viky]

away καποια στιγμη γραψε και την αλλη μιση ιστορια της ζωης σου για να εχουμε μια πιο ολοκληρωμενη εικονα για σενα και να μπορεσουμε να σε βοηθησουμε να ξεμπερδεψεις καπως τα πραγματα