ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

[Kassi]

Α μια χαρά χάλια και ο Μπουσκάλια.....Μιλώντας για την αγάπη έλεγε το βιβλίο του και το είχε κάψει φαίνεται πριν για να μπορέσει να βγάλει αισιοδοξία...Δεν εξηγείται αλλιώς...

[Kassi]

θα πάω κι εγώ να συγγράψω κανά βιβλίο τότες...

[Τίνα]

Ανακάλυψα πρόσφατα έναν καταπληκτικό άνθρωπο και συγγραφέα. Λέγεται Dan Millman \\και έχι γράψει βιβλία που απευθύνονται σε όλους μας. \"Ο Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή\", \"Οι 12 νόμοι του πνεύματος\" \"The life we were born to live\". Βρέθηκαν στα χέρια μου τυχαία, πριν από 2 μήνες και τα διάβασα μονορούφι. Άλλαξε τελείως ο τρόπος σκέψης μου και μάλιστα πριν από 20 μέρες, όταν έχασα τη δουλειά μου ,(κάτι που μου στοίχισε πολύ), κατάφερα και μέσα σε 2-3 μέρες χαμογελούσα ξανά. Έχω περάσει τρελλές φάσεις κατάθλιψης και πάντα φοβάμαι μη ξαναπέσω πάλι στα ίδια. με τα βιβλία του πιστεύω ότι δεν θα ξαναγίνει. Τα εχει διαβάσει κανείς?

[La_ViTa]

Originally posted by ΤΙΝΑ
Ανακάλυψα πρόσφατα έναν καταπληκτικό άνθρωπο και συγγραφέα. Λέγεται Dan Millman \\και έχι γράψει βιβλία που απευθύνονται σε όλους μας. \"Ο Δρόμος του Ειρηνικού Πολεμιστή\", \"Οι 12 νόμοι του πνεύματος\" \"The life we were born to live\". Βρέθηκαν στα χέρια μου τυχαία, πριν από 2 μήνες και τα διάβασα μονορούφι. Άλλαξε τελείως ο τρόπος σκέψης μου και μάλιστα πριν από 20 μέρες, όταν έχασα τη δουλειά μου ,(κάτι που μου στοίχισε πολύ), κατάφερα και μέσα σε 2-3 μέρες χαμογελούσα ξανά. Έχω περάσει τρελλές φάσεις κατάθλιψης και πάντα φοβάμαι μη ξαναπέσω πάλι στα ίδια. με τα βιβλία του πιστεύω ότι δεν θα ξαναγίνει. Τα εχει διαβάσει κανείς?

Δεν τον ξέρω,αλλά από από τους τίτλους των βιβλίων του τουλάχιστον μοιάζει να είναι λίγο αλληγορικός,τύπου Paolo Cohelio. Ισχύει?

[La_ViTa]

Originally posted by Ifigeneia24

Originally posted by Alterego
Καλησπερα.Ναι εχω διαβασει καποια βιβλια του.Να ζεις να αγαπας και να μαθαινεις και το να αγαπατε τον αλλον και καποια αποσπασματα του απο αλλα βιβλια του.
Δεν ξερω,ειναι καλος δεν λεω απλα ειναι φορες που σε μελαγχολει αλλες που ελπιζεις.
Αληθεια πως ενας ανθρωπος που σου μεταδιδει την ελπιδα βρηκε την δυναμη να αυτοκτονησει; καπου διαβασα οτι πριν πεθανει ειπε το εξης \"Δεν αυτοκτονω απο αδυναμια αλλα απο δυναμη\" κατι τετοιο..

Ηθελα να σημειωσω εδω,οτι ο Μπουσκαλια δεν αυτοκτονησε.Πεθανε απο ανακοπη καρδιας.
Εδω θα βρειτε πληροφοριες:http://www.buscaglia.com/about.htm

¨Εχει δίκο η Ιφιγένεια.Τουλάχιστον απ\' ό,τι λένε όρμσμένα άρθρα στο διαδίκτυο

[Sharpedon]

Originally posted by Mοναξιά

Συντροφικότητα εννοώ σχέση. Κανονική σχέση αγάπης με συναίσθημα που συμπαραστέκεται ο ένας στον άλλον. Με τους επαγγελματίες δεν είμαι απόλυτος. Αλλά πολλοί από δαύτους ξέρω ότι τους βολεύει να κρατάνε τον \'\'ασθενή\'\' ασθενή. Ποιοί φταίνε για τη μοναξιά ; Οι θεραπευτές ; Δεν έγραψα αυτό, εννοώ όμως ότι ο παράγοντας συντροφικότητα και αγάπη θεραπεύει πολύ πιο γρήγορα και εύκολα από κάθε θεραπευτή και ότι από προσωπική εμπειρία ξέρω ότι σε εποχές μοναξιάς κυριολεκτικά αρρωσταίνω, ενώ όταν νοιώθω συντροφευμένος δεν έχω ανάγκη κανέναν ψυχαναλυτή. Επίσης διαπιστώνω μετά λύπης μου ότι πολλοί άνθρωποι εξιδανικεύουν τους θεραπευτές τους και στο υποσυνείδητό τους καταγράφονται ως αναπληρωτές των εραστών. Ο έρωτας για τον ψυχαναλυτή είναι γνωστή παλιά υπόθεση (κάτι ξέρω που προτιμάω τους ραμολί ψυχολόγους που δεν έχω κίνδυνο να τους ερωτευθώ

Μοναξιά άϊ λάϊκ γιου..

[bee]

«Ο μύθος της ψυχικής νόσου» του Φιλόθεου Φάρου

\"Ο άνθρωπος έχει πληρότητα ζωής στο ποσοστό πού έχει ικανοποιήσει τρεις κύριες ανάγκες του. Την ανάγκη να αγαπά, την ανάγκη να τον αγαπούν και την ανάγκη να αισθάνεται ότι έχει αξία. Η ικανοποίηση όμως αυτών των αναγκών έχει κάποιο κόστος. Φέρνει τον άνθρωπο σε σύγκρουση με την κοινωνική σύμβαση, την οικογένεια, τούς φίλους και τούς γνωστούς και μπορεί να τού δημιουργήσει επαγγελματικές και οικονομικές δυσκολίες. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη για την ικανοποίηση των καίριων αναγκών τους και αποδρούν στην ψυχική διαταραχή. Το πρόβλημά τους δεν είναι ούτε βιολογικό αλλά ούτε το βεβαρημένο ιστορικό τους, αλλά η απροθυμία τους να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους.
Γι’ αυτό η θεραπεία τους δεν θα επιτευχθεί ούτε με φάρμακα ούτε με αναδρομές στο παρελθόν αλλά με την ενίσχυση της δυνατότητος, που έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση έχουν, να τολμήσουν αυτό που χρειάζεται για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να αγαπούν, να αγαπώνται και να αισθάνονται ότι έχουν αξία.\"

Πολύ καλό βιβλίο.
Απο τότε που το έπιασα στα χέρια μου σταμάτησα να λέω πως είμαι άρρωστη.

[kallia13]

Ξέρετε κανένα βιβλίο για την ζήλια ?

[psychangel]

Originally posted by kallia13
Ξέρετε κανένα βιβλίο για την ζήλια ?

Το σημάδι του Κάιν - Η ανατομία της ζήλιας

Συγγραφείς : Μάργκαρετ & Γουίλαρντ Μπήτσερ
Εκδόσεις : ΓΛΑΡΟΣ

Οι δύο ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι η ζήλια είναι μια ασθένεια που επηρεάζει πολύ σοβαρά και διάχυτα τη διαχείριση της καθημερινής μας ζωής και αναλύουν τον τρόπο με τον οποίο η ζήλια μεταμφιέζεται, με εξαιρετική συχνότητα, σε χιλιάδες μορφές, προσδιορίζοντας τις βαθύτερες αιτίες, την ανικανότητα δηλαδή, πολλών ατόμων να ωριμάσουν και να βγουν προς τα έξω, προς την πραγματική ζωή, με υπευθυνότητα.

[psychangel]

Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας

Συγγραφέας: Miller, Alice
Εκδόσεις : ΡΟΕΣ
Ημερ/νία έκδοσης: 2003

Το διάβασα το καλοκαίρι , είναι πολύ καλό βιβλίο !!
και διαβάζεται ... μονορούφι
Παραθέτω λίγα λόγια από την περιγραφή του εκδότη:

Πολλοί άνθρωποι αναγκάστηκαν, όταν ήταν παιδιά, να μάθουν να κρύβουν πολύ επιδέξια τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των γονέων τους και να κερδίσουν την «αγάπη» τους.
Ως ενήλικες μπορεί να κυνηγούν την επιτυχία, έχουν όμως ταυτόχρονα μια υποβόσκουσα αίσθηση ότι δεν αξίζουν τίποτα. Χωρίς ποτέ να τους έχει επιτραπεί να εκφράσουν τα πραγματικά τους συναισθήματα, και έχοντας χάσει την επαφή με τον αληθινό τους εαυτό, εκδραματίζουν τα καταπιεσμένα σναισθήματά τους με επεισόδια κατάθλιψης ή καταναγκαστικής συμπεριφοράς, ή ακόμα και με ιδέες μεγαλείου. Στη συνέχεια, με τη σειρά τους, μεταφέρουν αυτή την κληρονομιά της καταπίεσης στα δικά τους παιδιά. Αυτό το σπαρακτικό και οξυδερκές βιβλίο είναι ένα πρώτο βήμα για την ανακάλυψη των αναγκών μας και της δικής μας αλήθειας στην προσπάθειά μας να ξεφύγουμε από αυτό το φαύλο κύκλο.


Σπάνιο και ακαταμάχητο με το γεμάτο συμπάθεια, ανεπιτήδευτο λόγο του. Τα παραδείγματα της Alice Miller είναι τόσο ζωντανά και συνηθισμένα που αγγίζουν το πληγωμένο παιδί που υπάρχει μέσα σε όλους μας

[Adzik]

Originally posted by bee
«Ο μύθος της ψυχικής νόσου» του Φιλόθεου Φάρου

\"Ο άνθρωπος έχει πληρότητα ζωής στο ποσοστό πού έχει ικανοποιήσει τρεις κύριες ανάγκες του. Την ανάγκη να αγαπά, την ανάγκη να τον αγαπούν και την ανάγκη να αισθάνεται ότι έχει αξία. Η ικανοποίηση όμως αυτών των αναγκών έχει κάποιο κόστος. Φέρνει τον άνθρωπο σε σύγκρουση με την κοινωνική σύμβαση, την οικογένεια, τούς φίλους και τούς γνωστούς και μπορεί να τού δημιουργήσει επαγγελματικές και οικονομικές δυσκολίες. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη για την ικανοποίηση των καίριων αναγκών τους και αποδρούν στην ψυχική διαταραχή. Το πρόβλημά τους δεν είναι ούτε βιολογικό αλλά ούτε το βεβαρημένο ιστορικό τους, αλλά η απροθυμία τους να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους.
Γι’ αυτό η θεραπεία τους δεν θα επιτευχθεί ούτε με φάρμακα ούτε με αναδρομές στο παρελθόν αλλά με την ενίσχυση της δυνατότητος, που έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση έχουν, να τολμήσουν αυτό που χρειάζεται για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να αγαπούν, να αγαπώνται και να αισθάνονται ότι έχουν αξία.\"

Πολύ καλό βιβλίο.
Απο τότε που το έπιασα στα χέρια μου σταμάτησα να λέω πως είμαι άρρωστη.

Με θυμωνει ο τροποσ που μιλαει σε αυτο το αποσπασμα...

με προσβαλει σαν ολουσ εκεινουσ που δεν πιστευουν ποσο πολυ δισκολο ειναι να μην νιωθεισ δυστυχισμενοσ ,και ποσο θελεισ να εισαι καλα...αλλα δεν ειναι στο χερι σου..σαν ολουσ εκεινουσ που ακουσα να λενε...
-δεν σε πιστευω πωσ πονασ.Δεν εχεισ λογουσ.


Λεσ και ολοι εμεισ που εχουμε η ειχαμε καταθλιψη την θελαμε...θελαμε να νιωθουμε διστυχισμενοι και θελαμε την συγχυση και την τρελα που εκεινη μασ προκαλουσε,..αν ειναι δυνατον.

[Adzik]

psychangel... θα το διαβασω... κι εγω φιλια..

[Adzik]

Θα το λεω και θα το ξαναλεω

\"ο μικροσ πριγκιπασ\" toy Antoine De Saint Exypery

Ο Μικρός Πρίγκηπας
(αποσπάσματα)

...............
Αυτή τη στιγμή φάνηκε η αλεπού.
-«Καλημέρα», είπε η αλεπού.
-«Καλημέρα», απάντησε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας που γύρισε μα δεν είδε τίποτα.
-«Εδώ είμαι», είπε η φωνή, «κάτω από την μηλιά...»
-«Ποιός είσαι;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Είσαι πολύ χαριτωμένος...»
-«Είμαι αλεπού», είπε η αλεπού.
-«Έλα να παίξεις μαζί μου», της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας. «Είμαι τόσο λυπημένος...»
-«Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου» είπε η αλεπού. «Δεν έχω ακόμη εξημερωθεί»!
-«Α συγνώμη» είπε ο μικρός πρίγκιπας. Αλλά μετά από μια μικρή σκέψη πρόσθεσε: «Τι θα πει εξημερώνω»;
-«Δεν είσαι από δω»; είπε η αλεπού, «Τι ζητάς»;
-«Ζητώ ανθρώπους» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Τι θα πει, εξημερώνω»;
-«Οι άνθρωποι» είπε η αλεπού, «έχουν όπλα και πυροβολούν. Είναι πολύ ενοχλητικό. Τρέφουν ακόμη και κότες. Αυτό είναι το μοναδικό ενδιαφέρον. Ψάχνεις κότες»;
-«Όχι», είπε ο μικρός πρίγκιπας, «ψάχνω φίλους. Τι θα πει εξημερώνω»;
-«Είναι ένα πράγμα που έχει λησμονηθεί», είπε η αλεπού. «Θα πει, εξοικειώνομαι».
-\"...\"
-«Ναι» είπε η αλεπού. «Για μένα δεν είσαι όπως ένα μικρό παιδί, που μοιάζει εντελώς με εκατό χιλιάδες μικρά παιδιά. Εγώ δεν σε χρειάζομαι και συ με χρειάζεσαι ακόμη λιγότερο. Για σένα είμαι μια αλεπού μόνο που μοιάζει με εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αλλά αν με εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Για μένα θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα θα είμαι εγώ μοναδική στον κόσμο...»
-«Αρχίζω να καταλαβαίνω», είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Υπάρχει ένα λουλούδι. Νομίζω ότι μ\' έχει εξημερώσει...»
-«Μπορεί» είπε η αλεπού. «Στη γη όλα μπορούν να συμβούν...»
-«Ω!, δεν έγινε στη γη», είπε ο μικρός πρίγκιπας.
Η αλεπού φάνηκε πολύ ερεθισμένη:
-«Σ\' έναν άλλο πλανήτη»;
-«Ναι».
-«Υπάρχουν κυνηγοί σ\' αυτόν τον πλανήτη»;
-«Όχι».
-«Είναι σπουδαίο! Και κότες»;
-«Όχι».
-«Τίποτα δεν είναι τέλειο», αναστέναξε η αλεπού.
Μα η αλεπού ξαναγύρισε στις σκέψεις της: «Η ζωή μου είναι μονότονη. Εγώ κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι κυνηγούν εμένα. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους και όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Βαριέμαι λοιπόν λιγάκι. Μα αν με εξημερώσεις, η ζωή μου θα φωτιστεί. Θα γνωρίζω τον ήχο των βημάτων σου, που θα ξεχωρίζει απ\' όλων των άλλων. Τα άλλα βήματα με διώχνουν κάτω από τη γη. Τα δικά σου θα με δελεάζουν σαν μουσική από την φωλιά. Και κοίτα! Βλέπεις εκεί κάτω τα σιταροχώραφα; Εγώ δε τρώω ψωμί. Για μένα το σιτάρι είναι άχρηστο. Τα σιταροχώραφα δε μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι λυπηρό. Αλλά εσύ έχεις μαλλιά ξανθά σαν το σιτάρι. Ω! θα ήταν θαυμάσιο, αν με δάμαζες. Το χρυσάφι των σιταροχώραφων θα μου θύμιζε σένα. Και εγώ θ\' αγαπώ το μεθύσι του ανέμου στα σιτηρά...»
Η αλεπού σώπασε και κοίταξε πολύ ώρα τον πρίγκιπα:
-«Παρακαλώ... εξημέρωσέ με!» είπε.
-----------------------------------------------------------------------------------

Ο βασιλιάς, ντυμένος με πορφύρα κι ερμίνα, καθόταν σ\' ένα θρόνο πολύ απλό και μαζί μεγαλόπρεπο.
-\"Α, να ένας υπήκοος!\" φώναξε μόλις είδε το μικρό πρίγκιπα. Κι ο μικρός πρίγκιπας αναρωτήθηκε: «Πώς άραγε με γνώρισε, αφού δε μ\' έχει ξαναδεί;» Δεν ήξερε ότι για τους βασιλιάδες ο κόσμος είναι πολύ απλοποιημένος. Όλοι οι άνθρωποι είναι υπήκοοι.
\"Πλησίασε να σε δω καλύτερα\", του είπε ο βασιλιάς, πολύ περήφανος που, επιτέλους, ήταν βασιλιάς κάποιου.
Ο μικρός πρίγκιπας έψαξε με το βλέμμα πού να κάτσει, αλλά ο εξαίσιος μανδύας από ερμίνα κάλυπτε ολόκληρο τον πλανήτη. Έμεινε λοιπόν όρθιος κι έτσι που ήταν κουρασμένος, χασμουρήθηκε.
-\"Σύμφωνα με την εθιμοτυπία, δεν επιτρέπεται να χασμουριέσαι μπροστά στο βασιλιά\", του είπε ο μονάρχης. \"Σου το απαγορεύω\".[...]
Ο μικρός πρίγκιπας όμως απορούσε. Αφού ο πλανήτης ήταν μικροσκοπικός, ποιους κυβερνούσε ο βασιλιάς;
-\"Μεγαλειότατε...\" του είπε, \"με συγχωρείτε που ρωτάω...\"
-\"Σε διατάζω να με ρωτήσεις\", βιάστηκε να πει ο βασιλιάς.
-\"Μεγαλειότατε... τ;i κυβερνάτε\";
-\"Τα πάντα\", απάντησε ο βασιλιάς πολύ απλά.
-\"Τα πάντα\";
Ο βασιλιάς, με μια διακριτική χειρονομία, έδειξε τον πλανήτη του, τους άλλους πλανήτες και τα αστέρια.
-\"Όλα αυτά;\" είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-\"Όλα αυτά...\" απάντησε ο βασιλιάς. Γιατί ήταν όχι μόνοn απόλυτος αλλά και παγκόσμιος μονάρχης.
-\"Και τα αστέρια σας υπακούουν\";
-\"Ασφαλώς!\", είπε ο βασιλιάς. \"Υπακούουν αμέσως. Δεν ανέχομαι ανυπακοές\".
Τόση δύναμη εντυπωσίασε το μικρό πρίγκιπα. Αν την είχε αυτός, θα μπορούσε να δει όχι σαράντα τέσσερα, μα εβδομήντα δύο, ακόμα κι εκατό ή και διακόσια ακόμα ηλιοβασιλέματα μέσα σε μια μέρα, χωρίς να χρειαστεί να τραβήξει καθόλου τη καρέκλα του. Κι έτσι που αισθανόταν και κάπως λυπημένος στη σκέψη του μικρού του πλανήτη που είχε αφήσει, πήρε θάρρος να ζητήσει μια χάρη από το βασιλιά:
-\"Θα ήθελα να έβλεπα ένα ηλιοβασίλεμα... Κάντε μου τη χάρη... Διατάξτε τον ήλιο να βασιλέψει...\"[...]
-\"Το ηλιοβασίλεμα σου θα το \'χεις. Θα το απαίτησω. Μα θα περιμένω, σαν έμπειρος κυβερνήτης, πότε θα γίνουν ευνοϊκές οι συνθήκες\".
-\"Και πότε θα συμβεί αυτό;\" ρώτησε ο μικρός πρίγκιπας.
-\"Χμ, χμ!\" απάντησε ο βασιλιάς αφού συμβουλεύτηκε πρώτα ένα χοντρό ημερολόγιο. \"Χμ, χμ! Θα γίνει, γύρω... γύρω... θα γίνει απόψε γύρω στις επτά και σαράντα! Και τότε θα δεις πως με υπακούουν εμένα\".
Ο μικρός πρίγκιπας χασμουρήθηκε. Λυπόταν για το χαμένο του ηλιοβασίλεμα. Ύστερα, είχε αρχίσει να βαριέται και λιγάκι,
-\"Δεν έχω τίποτα να κάνω πια εδώ\", είπε στο βασιλιά. \"Φεύγω\".
-\"Μη φεύγεις\" απάντησε ο βασιλιάς, που ήταν τόσο περήφανος που είχε έναν υπήκοο. \"Μη φεύγεις, σε κάνω υπουργό\"!
-\"Υπουργό; Σε τί\";
-\"Σε... Σε υπουργό της δικαιοσύνης\"!
-\"Μα δεν υπάρχει κανείς για να δικαστεί\"!
-\"Πού ξέρεις;\" είπε ο βασιλιάς. \"Ακόμα δεν έχω γυρίσει ολόκληρο το βασίλειο μου. Είμαι πολύ γέρος, δεν έχω χώρο για άμαξα και κουράζομαι να περπατάω\".
-\"Α, μα κοίταξα κιόλας!\" είπε ο μικρός πρίγκιπας, που έσκυψε να ρίξει ακόμα μια ματιά στην άλλη μεριά του πλανήτη. \"Ούτε κι εκεί υπάρχει κανείς...\"
-\"Τότε θα κρίνεις τον εαυτό σου!\" του απάντησε ο βασιλιάς. \"Είναι το δυσκολώτερο. Είναι πολύ πιο δύσκολο να κρίνεις τον εαυτό σου παρά να κρίνεις τους άλλους. Αν καταφέρεις να κρίνεις τον εαυτό σου σωστά, θα είσαι πραγματικά σοφός\".
-\"Εγώ», είπε ο μικρός πρίγκιπας \"μπορώ να κρίνω τον εαυτό μου όπου κι αν βρίσκομαι. Δεν υπάρχει λόγος να μένω εδώ\".

[Adzik]

Jontahan Carroll

http://www.glasssoup.com/

εδω βρισκετε αποσπασματα απο το \"γιαλινη σουπα\"

για ανοιχτα μυαλα,ειναι λιγο ομωσ αλλα απιστευτα κινιματογραφικοσ σαν να βλεπεισ ταινια, ο αγαπημενοσ μου.


A Child Across the Sky (1989), (Ένα Παιδί στον Ουρανό)

[bee]

Originally posted by Adzik

Originally posted by bee
«Ο μύθος της ψυχικής νόσου» του Φιλόθεου Φάρου

\"Ο άνθρωπος έχει πληρότητα ζωής στο ποσοστό πού έχει ικανοποιήσει τρεις κύριες ανάγκες του. Την ανάγκη να αγαπά, την ανάγκη να τον αγαπούν και την ανάγκη να αισθάνεται ότι έχει αξία. Η ικανοποίηση όμως αυτών των αναγκών έχει κάποιο κόστος. Φέρνει τον άνθρωπο σε σύγκρουση με την κοινωνική σύμβαση, την οικογένεια, τούς φίλους και τούς γνωστούς και μπορεί να τού δημιουργήσει επαγγελματικές και οικονομικές δυσκολίες. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη για την ικανοποίηση των καίριων αναγκών τους και αποδρούν στην ψυχική διαταραχή. Το πρόβλημά τους δεν είναι ούτε βιολογικό αλλά ούτε το βεβαρημένο ιστορικό τους, αλλά η απροθυμία τους να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους.
Γι’ αυτό η θεραπεία τους δεν θα επιτευχθεί ούτε με φάρμακα ούτε με αναδρομές στο παρελθόν αλλά με την ενίσχυση της δυνατότητος, που έστω και σε λανθάνουσα κατάσταση έχουν, να τολμήσουν αυτό που χρειάζεται για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν την ανάγκη τους να αγαπούν, να αγαπώνται και να αισθάνονται ότι έχουν αξία.\"

Πολύ καλό βιβλίο.
Απο τότε που το έπιασα στα χέρια μου σταμάτησα να λέω πως είμαι άρρωστη.

Με θυμωνει ο τροποσ που μιλαει σε αυτο το αποσπασμα...

με προσβαλει σαν ολουσ εκεινουσ που δεν πιστευουν ποσο πολυ δισκολο ειναι να μην νιωθεισ δυστυχισμενοσ ,και ποσο θελεισ να εισαι καλα...αλλα δεν ειναι στο χερι σου..σαν ολουσ εκεινουσ που ακουσα να λενε...
-δεν σε πιστευω πωσ πονασ.Δεν εχεισ λογουσ.


Λεσ και ολοι εμεισ που εχουμε η ειχαμε καταθλιψη την θελαμε...θελαμε να νιωθουμε διστυχισμενοι και θελαμε την συγχυση και την τρελα που εκεινη μασ προκαλουσε,..αν ειναι δυνατον.

Έχεις παρεξηγήσει μάλλον το περιεχόμενο του βιβλίου. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σε προσβάλει η περιγραφή. Θεώρησες πως είναι γραμμένο από κάποιον που δεν γνωρίζει τι είναι ψυχική διαταραχή; Ο Φάρος είναι ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος. Είναι ένας σοφός γεράκος που γνωρίζει πολύ καλά τον χώρο και σέβεται τον άνθρωπο, δεν τον κοροϊδεύει. Το βιβλίο είναι πολύ κατατοπιστικό για το τι συμβαίνει στον χώρο των ψυχικών διαταραχών.
Θέλει να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι προκαλεί την διαταραχή, τα λάθη που έκανα οι γονείς μας, τι δεν μας έδωσαν, τι μπορούμε να κάνουμε αν θέλουμε να εξαφανιστεί το πρόβλημα της διαταραχής και τι να προσέχουμε στον χώρο των –ψ-. Είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο όχι μόνο για εμάς τους ψυχικά διαταραγμένους ανθρώπους αλλά και για τους ψυχολόγους και τους ψυχιάτρους που ξεκινάνε την καριέρα τους και που έχουν την υποχρέωση να πάρουν στα σοβαρά τον ρόλο τους και να μην διατηρούν έναν άνθρωπο σε διαταραχή κάνοντας το πρόβλημα τους χρόνιο.

Έχει ως σκοπό να βοηθήσει τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει πως θα πρέπει να βρει λύσεις στο πρόβλημα του στοχεύοντας στην ωριμότητα, την ευσυνειδησία και την υπευθυνότητα. Συχνά αρνούμαστε να δεχθούμε να ζήσουμε την πραγματικότητα και κάνουμε εκείνο που μας κάνει κέφι και όχι αυτό που έχουμε πραγματικά ανάγκη χάνοντας έτσι τον δρόμο για την πληρότητα. Και η πληρότητα ζωής είναι πολύ σημαντική.



Δεν έχω λόγω να προσπαθήσω να πείσω κανέναν να το διαβάσει. Είναι ένα βιβλίο που μου πρότεινε ο γιατρός μου και ήθελα απλώς να το μοιραστώ μαζί σας. Εμένα με βοήθησε να καταλάβω πως δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Δεν είμαι άρρωστη, απλώς δεν έχω βρει τον προσανατολισμό μου για να ζω όμορφα την ζωή μου. Ναι οι γονείς μου έκαναν λάθη στην ανατροφή μου και γι’ αυτό βρίσκομαι σε διαταραχή αλλά τι θα πρέπει να γίνει τώρα; Να τους κατηγορώ για αυτά που δεν μου έδωσαν ή να προσπαθήσω να βρω λύση; Δεν βγάζει πουθενά το ξύσιμο των πληγών μας. Ότι έγινε έγινε και δεν αλλάζει. Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε όσο και να θέλουμε. Τώρα τι κάνουμε είναι το θέμα. Αυτό διαπραγματεύεται το βιβλίο, το εδώ και τώρα.