Είμαι ανθρωπος;

[alvo]

Καλησπέρα σε όλους. Η δική μου ιστορία είναι μεγάλη μπορεί ομως να περιγραφέι και με λίγες λέξεις. Το θέμα μου είναι ότι εχω χάσει την ανθρώπινη ιδιώτητά μου. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είμαι απλώς ένα άγριο πλάσμα.
Θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτικός, έτσι και αλλιώς δεν μιλάω πολύ. Λοιπόν είμαι 22 χρονών και για όσους δεν κατάλαβαν το πρόβλημά μου είναι ότι ζω απομονωμένος. Μέχρι τα 16 η ζωή μου ήταν πάνω κάτω φυσιολογική. Έιχα καλούς φίλους, παρέες, έβγαινα, διασκέδαζα, έκανα τις αταξίες μου και γενικά ήμουν αρκετά δραστήριος, χωρίς βεβαια να είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός.
Σιγά σίγά όμως άρχισα να αλλάζω και να απομακρύνωμαι από τους άλλους. Άρχισα να νιώθω ένα κενό και πίστευα πως δεν είχα αυτό που χρειαζόμουν στη ζωή. Η αλλαγή ολοκληρώθηκε όταν πήγα να σπουδάσω σε μια επαρχιακή πόλη. Στην άρχή μου άρεσε πολύ η ίδέα ότι θα μείνω μόνος και δεν φοβόμουν καθόλου τη μοναξιά. Γένικά είχα μια άνεση και ένα θάρρος να αντιμετωπίσω την κατάσταση που έβλεπα ότι οι άλλοι δεν το έχουν. Τους έβλεπα απεγνωσμένα να ψάχνουν για παρέες, για σχέσεις όμως εμένα δε με ένοιαζε καθόλου. Και κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες και οι μήνες. Ήμουν ολομόναχος σε ένα νέο τόπο, όμως και πάλι δε με πείραζε και τόσο. Ήμουν δυναμικός χαρακτήρας και αρκέτά εγωιστής για να παραδεχθώ ότι είχα ανάγκη τους άλλους. Στη σχολή δεν πήγαινα σχεδόν καθόλου και σχεδόν όλη μέρα ήμουν σπίτι. Δεν μιλούσα με κανέναν και η στάση μου απέναντι στους άλλους δεν τους ενθάρρινε να μου μιλήσουν.
Φυσικά έκανα και παραγωγικά πράγματα οπως να διαβάζω ή να κάνω γυμναστική που είναι και το πάθος μου. Όμως και αυτά μόνος τα έκανα. Ετσι πέρασαν τα χρόνια και η ανάγκη μου για επικοινωνία μεγάλωσε τόσο που άρχισε να με πνίγει. Εξακολουθόυσα όμως να μη μιλάω με κανένα και όταν το λέω αυτο εννοώ όχι ότι δεν είχα φίλους, αλλά ούτε καν γνωστούς. Για να καταλάβεται μετά από δύο χρόνια σε αυτή την πόλη και δεν είχα το τηλέφωνο ούτε ενός παιδιού στο κινητό μου, το οποίο φυσικά δεν χτυπούσε ποτέ. Ότι δυσκολία μου συνέβεναι την αντιμετώπιζα μόνος μου και δεν είχα κανένα να με ακούσει αλλά και να με βοηθήσει πρακτικά. Με τη σχολή έτρεχα σαν τρελος να βρω σημειώσεις και ύλη από καθηγητές και δεν αποδεχόμουν να μείνω πίσω επειδή δεν είχα κάποιον να συνεργαστώ. Πάντα έκανα την καρδιά μου πέτρα, έσφυγγα τα δόντια και έκανα αυτό που έπρεπε. Έτσι δεν χρωστούσα κανένα μάθημα.
Όμως ήξερα ότι η κατάσταση δεν ήταν φυσιολογική. Υπήρχαν μέρες που δεν άκουγα καν τη φωνή μου, κυριολεκτικά δεν μιλούσα καθόλου. Είχα τόσο πάθος μέσα μου αλλά κανένα να το μοιραστώ. Μερικές φορές ένιωθα ο πιο δυνατός άνρθωπος του κόσμου και άλλες φορές φτερό στον άνεμο. Απλά δεν ζούσα. Ίσα ίσα που κάθε μέρα καλύπτα τις βιολογικές μου ανάγκες και οι ψυχολογίκες έμενα εκεί να μου διαμαρτύρωνται συνεχώς. Οι αναμνήσεις μου είναι πολύ θολές. Πηγαινα βόλτες ή και καμιά φορά για πότό αλλά μόνος. Πήγαινα που και που στη σχολή και μετά στο γυμναστήριο. Το καλοκαίρο πήγαινα και στην παραλία, αλλά μαντεψτε τι... και εκεί μόνος. Με την εμφάνιση δεν έχω κάποιο θέμα, ίσως όμως να είναι λίγο επιβλητική λόγο της γυμναστικής.
Ποτέ δεν ερχόταν κάποιος να μου μιλήσει και καμιά φορά αντιλαμβανόμουν σχόλια πίσω από την πλάτη μου. Όμως δεν έδινα σημασία. Ετυχε να αντιλυφθώ βέβαια και κοπλημέντα από κοπέλες για την εμφάνισή μου φυσικά γιατί το χαρακτήρα μου δεν τον ήξερε κανείς. όμως και εκεί δεν έκανα κάτι απλά απάθεια.
Έτσι πέρασαν γύρω στα τεσσεράμιση χρόνια, απόλυτης μοναξιάς. Έφυγα απο εκεί και το μονο που έχω κρατήσει έιναι πληγές και σημάδια. Το ξέρω ότι έκανα τεράστια λάθη και ότι ο μόνος υπέυθυνος είμαι εγώ, όμως δεν ξέρω τι να κάνω. Το θάνατο το σκέφτηκα πολλές φορές όμως δεν θα αυτοκτουνούσα ποτέ, δεν είναι του χαρακτήρα μου. Τώρα καλούμε να συνεχίσω να ζω.
Δεν έχω μιλήσει ποτέ σε κανένα για αυτό το θέμα και ετσι η μόνη γνώμη που έχω για εμένα είναι η δική μου. Γι αυτο πήρα την απόφαση να γράψω εδώ. Να ακούσω τη γνωμη άλλων που έχω τόσο ανάγκη. Σας ευχαριστώ

[Anna M.]

Γνωμη σε τι καλο μου...?? Τι ακριβως σε προβληματιζει? Οτι δεν εχεις ανθρωπο να μιλησεις?? Δηλαδη στην καθημερινοτητα σου οταν πας πχ στο περιπτερο να παρεις τσιχλες, δεν λες στον ανθρωπο ενα ευχαριστω..? ?? Που δυσκολευεσαι? Βοηθησε με να καταλαβω λιγο ακομη τι εννοουν οι λεξεις σου: Εχω χάσει την ανθρώπινη ιδιώτητά μου. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είμαι απλώς ένα άγριο πλάσμα.

Εχεις δει πολλα αγρια πλασματα να χρησιμοποιουν το internet??

[αλεξανδρος_77]

to moναδικο πραγμα που δε καταλαβενω ειναι ο τιτλος του θεματος σου τι ενοεις ειμαι ανθρωπος?

ο θέμα μου είναι ότι εχω χάσει την ανθρώπινη ιδιώτητά μου. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είμαι απλώς ένα άγριο πλάσμα.

δυσκολευομαι να πιστεψω οτι μιλας σοβαρα

ζω απομονωμένος.

ενταξει απο αυτο συμπερανες οτι δεν εισαι ανθρωπος??????????? το οτι ζεις απομονομενος σημαινει απλα οτl δεν επιδιωξες να βρεlς ανθρωπους που ταlριαζουν μαζl σου

Μέχρι τα 16 η ζωή μου ήταν πάνω κάτω φυσιολογική. Έιχα καλούς φίλους, παρέες, έβγαινα, διασκέδαζα, έκανα τις αταξίες μου και γενικά ήμουν αρκετά δραστήριος, χωρίς βεβαια να είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός.

εγω το ακρlβος αντlθετο απο τα 12 εως 17 ειμουν μαλλον μονος κ μετα αρχισα ξαφνικα να εχω παρεες

Σιγά σίγά όμως άρχισα να αλλάζω και να απομακρύνωμαι από τους άλλους.

αρχllζες να αλλαζεις η απλα δεν εισουν με τους καταληλους ανθρωπους καπllα στιγμη καταλαβες οτι δε σου ταιριαζουν κ ετσι απομακρυνθηκες απο αυτους??????????6

Τους έβλεπα απεγνωσμένα να ψάχνουν για παρέες, για σχέσεις όμως εμένα δε με ένοιαζε καθόλου Τους έβλεπα απεγνωσμένα να ψάχνουν για παρέες, για σχέσεις όμως εμένα δε με ένοιαζε καθόλου

l να σου πω περασα μια φαση κ εγω που το ειχα ζησει αυτο κ πιστευα οτι θα περα6ω μια ζωη μονος τελικα καπια στlγμη καταλαβα οτι χρειαζομουν κ αλλους ανθρωπους κ δε μπορουσα αλλο μονος

Πάντα έκανα την καρδιά μου πέτρα, έσφυγγα τα δόντια και έκανα αυτό που έπρεπε.

ναι αλλα... l κ παλι εκανες αυτο που επρεπε στο σχολεlο γιατι στη ζωη εισουν μονοσ

Όμως ήξερα ότι η κατάσταση δεν ήταν φυσιολογική.

αρα αφου ξερεις οτι αυτη η κατασταση δεν ειναι φυσιολογικη βρες παρεεες μη καθεσε αλλο μονος ειναι απλο llll

[alvo]

Αnna έχω δει άγρια πλάσματα να χρησιμοποιούν αεροπλάνα και πολυβολά και καθετι τελευταίας τεχνολογίας.
Η γνώμη που ζητάω είναι σχετικά με το πως θα αντιμετωπίζαται εσείς κάποιον σαν κι εμένα και τι πρέπει να κάνω για να έρθω πιο κοντά στους άλλους ανθρώπους.
Αλλα μάλλον έκανα ένα λάθος, γιατί για να με καταλάβει κανείς θε πρέπει να έχει περάσει παρόμοιες καταστάσεις μονοξιάς..

[Anna M.]

Αnna έχω δει άγρια πλάσματα να χρησιμοποιούν αεροπλάνα και πολυβολά και καθετι τελευταίας τεχνολογίας.
Η γνώμη που ζητάω είναι σχετικά με το πως θα αντιμετωπίζαται εσείς κάποιον σαν κι εμένα και τι πρέπει να κάνω για να έρθω πιο κοντά στους άλλους ανθρώπους.
Αλλα μάλλον έκανα ένα λάθος, γιατί για να με καταλάβει κανείς θε πρέπει να έχει περάσει παρόμοιες καταστάσεις μονοξιάς..

Δεν μπορεις να ξερεις τι εχει περασει ο καθενας απο τον κοσμο γυρω σου στην ζωη του. Τι το διαφορετικο θεωρεις οτι εχεις και χρειαζεται να σε αντιμετωπισω?
Το τι πρεπει να κανεις για να ερθεις κοντα σε αλλους ανθρωπους ειναι απλο!!! Οπως πηγες στον καθηγητη να παρεις σημειωσεις.

[αλεξανδρος_77]

το θεμα ειναι απλο νομιζω για να πλησιασεις καπιον απλα αφου τον επιλεξεις ρεπει να του μιλας αρκετα οσο του μιλας τοσο το γνωριζεις καλυτερα

[betelgeuse]

Alvo με τους φιλους που ειχες πριν φυγεις απο την πολη σου εχεις επαφη?
Οταν πηγαινες για επισκεψη στον τοπο απο τον οποιο καταγεσαι , παλι δεν μιλουσες με κανεναν?

[Pandemonium]

Μπορω να πω οτι εχω περασει απο αυτη την φαση ΑΚΡΙΒΩΣ στην ηλικια που την περνας και εσυ, στο σχολειο ως το λυκειο ειχα φιλους/γνωστους και εβγαινα που και που γενικα ειχα μια κοινωνικη ζωη μετα το λυκειο και για τα επομενα 6 χρονια περασα την ζωη μου χωρις φιλους χωρις σχεση, παρα μονο οικογενειακες.

Ελεγα ακριβως τα ιδια που λες και εσυ, δεν χρειαζομαι κανεναν και μπορω να τα ξεπερασω ολα μονος μου και οντως τα ξεπερνουσα οπως και εσυ ολα μονος μου αλλα παντα ειχα την αναγκη για επικοινωνια αλλα ημουν πολυ εγωιστης και ενιωθα πολυ γαματος που ζουσα μονος και τα καταφερνα.

Μπηκα στον στρατο, εβλεπα τους περισσοτερους να μιλανε στα κινητα και να στεναχωριουνται που ειναι μακρια απο την γκομενα τους και εμενα απλα δεν με επιανε τιποτα, ημουν απαθης και αισθανομουν πολυ δυνατος! αισθανομουν οτι κοιτα τους κοινους θνητους πως εξαρτιουνται απο αλλους και εγω δεν εχω αναγκη κανεναν.

Συνεχισα βρηκα δουλεια εκανα τις βολτες μου παντα μονος μου,εγινα ακραιος σε πολλα πραγματα και δοκιμαζα απιστευτα τα ορια μου (καλα αυτο ακομα το εχω...) δεν με ενδιεφερε σε πολλες φασεις να μιλησω με κανεναν γιατι πολυ απλα σκεφτομουν δεν τον εχω αναγκη οποτε ποιος ο λογος... Συνεχως ομως αυτη η αναγκη για επικοινωνια μεγαλωνε και τα χρονια περνουσαν και καταλαβαινα τον εαυτο μου οτι οντως κατι δεν παει καλα, αρχισα να μετανιωνω που δεν ειχα μια σχεση η καποιον φιλο να μοιραστω ολες τις εμπειριες που ειχα ζησει αυτα τα χρονια και οπως λες και εσυ οι αναμνησεις μου ειναι θολες για το τι ακριβως εκανα και πως περναγε η μερα... ειναι απιστευτο που διαβασα και καποιον αλλον να εχει περασει παρομοια εμπειρια...

Σε μια φαση πριν 1.5 χρονο σκαει κατι στο μυαλο μου και λεω τερμα ως εδω ηταν, δεν μου αρεσει ετσι οπως ειμαι οποτε θα κανω οτι κανουν οι "φυσιολογικοι" για να το αλλαξω, ετσι αρχισα με το να γραφτω σε γυμαστηριο επειδη ειναι το παθος μου και εμενα και πριν εκανα στο σπιτι μονος μου με οργανα που ειχα αγορασει,αρχισα πολεμικες τεχνες να δω ποια μου ταιριαζει,αρχισα να μιλαω σε κοπελες και να βγαινω ραντεβου που ενα απο αυτα κατεληξε σε σχεση,αρχισα να γραφω σε φορουμ και γνωρισα ατομα και εκανα φιλιες,αρχισα να προσπαθω να μιλαω περισσοτερο ακομα και στον υπαλληλο στο ψιλικατζιδικο για να μου γινει συνηθεια να γινω πιο κοινωνικος.

Γενικα εμπιστευομαι πιο ευκολα ανθρωπους και μοιραζομαι ιστοριες που εχω ζησει μαζι τους κατι που ποτε δεν εκανα και συνεχιζω να κανω διαφορετικα πραγματα καθε μερα η πραγματα που με φοβιζαν παλια γιατι δεν θελω να ξαναπαω σε εκεινη την φαση που ημουν...

Αυτο που πρεπει να κρατησεις ειναι αν δεν σου αρεσει το πως ειναι αυτη την στιγμη η ζωη σου,χρειαζεται να δρασεις,χρειαζεται να το βαλεις στο μυαλο σου και να το θελεις πραγματικα, γιατι στο εγγυωμαι αν δεν κανεις κατι εσυ ο ιδιος δεν προκειται να αλλαξει τιποτα απολυτως. Πιθανον να σκεφτεσαι πω τι μαλακιες λεει αυτος, τα κανει να φαινονται τοσο ευκολα, ε και ομως θα καταλαβεις ποσο ευκολα ειναι οταν τα καταφερεις και θα με θυμηθεις.

[αλεξανδρος_77]

Δεν μπορεις να ξερεις τι εχει περασει ο καθενας απο τον κοσμο γυρω σου στην ζωη του.

με προβληματιζεις.. αυτη τη φραση μου την ελεγε ενας φιλος μου που οντος δεν ηξερα το παρελθον του τελικα κ αυτο το καταλαβα αργα

[Tomhet]

Πανικός...
Πολλά μου έρχονται στο μυαλό και δεν ξέρω με τι να πρωτοξεκινήσω...
Σίγουρα πολλά απο αυτά που περιγράφεις τα ζω, όχι όμως στα 22 μου πλέον. :P
Δεν κάνεις κάποια αναφορά στο "γιατί" ζεις έτσι τώρα....το έχεις σκεφτεί ποτέ?
Δεν παίζει κάποιο ρόλο η απαντηση στο ερώτημα ...δηλαδή, δεν θα σε βοηθήσει νομίζω σε κάτι, σε ρωτάω απο δική μου περιέργεια γιατί κάποια απο τα πράγματα που περιγράφεις τα ζω τώρα και τα ζω έτσι εδώ και πολύ καιρό.
Ξέρεις, απο την εμπειρία μου ειδικά με τον κόσμο στο forum αυτό που περιγράφουν παρόμοιες καταστάσεις έχω μάθει πως όλοι έχουν μιά τάση να υπερβάλουν.
Τα λεγόμενα "βεγγαλικά" όπως τους ονομάζω...κοινώς έρχεται κάποιος να πει τον πόνο του και περιγράφει μια κατάσταση που δεν ειναι και απόλυτα ακριβής αλλά του βγαίνει έτσι ίσως λόγω κάποιου γεγονότος που τον ερέθισε πρόσφατα.

Τώρα....στο διατάυτα...
ΑΝ ισχύουν όλα αυτά που περιγράφεις...που όντως τα περιγράφεις πολύ συνοπτικά, ναι είσαι αγρίμι. Ναι είσαι αντικοινωνικός, περιθωριακός, δεν έχεις μάθει να ζεις με τους ανθρώπους, για κάποιο λόγο συνειδητό ή ασυνείδητο ίσως να τους διώχνεις, να τους απωθείς,ίσως να έκανες ή κάνεις επιλογές που κατα κάποιο τρόπο καταλήγουν στο να είσαι μόνος. Ίσως πάλι να ζητάς πολλά.
Άποψη μου ειναι πως υπάρχει ένα σημείο που αν το περάσεις τότε ναι, ειναι πολύ αργά για τα πάντα. Ειναι πολύ αργά χρονικά για να επανορθώσεις, ειναι πολύ αργά λόγω συνθηκών να ξαναδημιουργήσεις δεσμούς, φιλίες, γνωριμίες και να επανενταχθείς σε αυτό που λένε κοινωνία. Εγώ θεωρώ πως το έχω περάσει... στην ηλικία που αναφέρεις πως είσαι δεν νομίζω να ισχύει αυτό.
Μόνο και μόνο αν λάβεις υπόψη τα πράγματα που δεν έχεις κάνει και που θα πρέπει να κάνεις, σου ανοίγονται αρκετές ευκαιρίες...Δεν έχεις πάει στρατό φαντάζομαι οπότε ορίστε η πρώτη...θα γνωρίσεις κόσμο, ίσως κάνεις φιλίες, θα ξεχαστεί το μυαλό σου απο όλα αυτά κλπ...έπειτα θα αναγκαστείς να βρεις μια δουλειά...δώστου πάλι και εκεί νέος κόσμος κλπκλπ. Αν συνεχίσεις τις σπουδές σου...ορίστε και πάλι...
Γενικά έχεις πολλές ευκαιρίες να το ανατρέψεις αυτό που μάλλον περιγράφεις και σου λέω με απόλυτη σιγουριά πως θα το κάνεις και μάλιστα πολύ σύντομα.

[Konstans]

Ναι alvo δικαιο έχουν τα παιδιά:νομίζω οτι η επικοινωνία ερχεται απο απλά πράγματα,απο μια καλημέρα που λες οταν πας στο super market απο το περίπτερο που πας ν΄αγοράσεις εφημεριδα,τσιγάρα κτλ.Και εσύ εχεις ενα επιπλέον προσόν:πας γυμναστήριο!Πολύ σημαντικο.....

[viky]

βρε εσυ εκανες ποτε προσπαθεια να κανεις καποιον φιλο σου?η περιμενες παντα απο τους αλλους???