γιατι οι ανθρωποι γινονται δυστηχισμενοι...

[Lena01]

αα ωραίο αυτό!τι θες να πεις όμως?ας πούμε για παράδειγμα τον...?(δε θυμάμαι ποιος ήτανε)που είχε γράψει διηγήματα και μετά τον κλείσανε στο ψυχιατρείο?(ο Παπαδιαμάντης ήτανε?)

Ο Βιζυηνός ήταν, αλλά το έπαθε από σύφιλη, όχι επειδή έκαψε το μυαλό του από την πολλή σκέψη...

[αλεξανδρος_77]

για παραδειγμα εγω ασχοληθηκα με την επεξεργασια εικονας στο photoshop περασα χρονια ολοκληρα πανω απο τον υπολογιστη εμεθα σχεδον τα παντα πανω στην επεξεργασια εικονας κ παραληλα καταπονησα τα ματια μου απο το πολυ κουτιασμα κ εκανα μαυρους κυκλους

[αλεξανδρος_77]

ή ένα άλλο παράδειγμα ενός γλύπτη που αφού βγήκε απ'το ψυχιατρείο άρχισε να φτιάχνει γλυπτά?

να σου πω το ειχα νιωσει κ αυτο.. ενα διαστημα οταν ειμουν νεος ζωγραφιζα συνεχεια 24 ωρες αφου καναμε μαθηματικα στη σχολη κ εγω εκανα σκιτσο τα βιβλια του απεναντηνου κ καπια στιγμη ενω ειχα απομονοθει εντελως αρχισα να συνηδητοποιω οτι εμεινα μονος μεσα σε ενα σορο εργα τεχνης κ με επιασαν διαφωρα ψυχολογικα οπος διαταραχη πανικου κ αλλα πολα κ γενικος συνηδιτοποιησα οτι αποτρελαθηκα!

[ioannis2]

'εχεις θέμα στην αυτοπειθαρχία? και εγώ....
Μια λύση είναι τα baby steps που λέει και ο Ioannis! μικρά μεθοδικά βήματα, σα να ανεβαίνεις ένα σκαλοπάτι καθημερινά σε μια σκάλα που η κορυφή της ταυτίζεται με το στόχο σου! αρχικά το παίρνεις απόφαση και μετά μένεις πιστός στο στόχο...Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά πίστεψε με, η αρχή είναι που πονάει, μετά η όλη φάση κυλάει εύκολα.
..

Είναι πολύ δύσκολο και η όλη φαση συχνά δεν κυλάει εύκολα. Εξαρταται πόσο ήδη εχουν παγιωθει μεσα σου τα προβλήματα. Τα πισωγυρίσματα, οι υποτροπές και η διαπίστωση ότι εισαι εκει που ήσουν κάποια χρόνια πριν θα τα βρίσκεις συνέχεια μπροστά σου. Ωστόσο, καποιες υπερβασεις, καποια βηματα με ρίσκο που κανεις, που εως πριν η σκεψη σου τα θεωρουσε βουνό, η επιτυχια που τα επακολουθεί καθως και η διαπιστωση σου εκ των υστερων ποσο εύκολα τελικα ηταν και η χαρα που νιωθεις γι αυτο που εκανες ειναι απο τις καλύτερες πηγες δυναμης σ αυτη την προσπάθεια.

[ioannis2]

όχι είναι καλή η σχολή δε λέω..και το αγαπάω το αντικείμενο απλά λέω από μέσα μου:εντάξει μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτήν την γνώση..εε κι άμα το λέω αυτό δεν προχωράω και δεν κάνω τπτ..έχω συνηθίσει εν τω μεταξύ να χαζεύω και να μην κουράζω το μυαλό μου και δυσκολεύομαι να κάτσω κάτω να διαβάσω..οικονομικά στηρίζομαι στον πατέρα μου..ντρέπομαι που το λέω αλλά έτσι είναι..
Και δε φτάνει να σ'αρέσει κάτι..πρέπει να το κυνηγήσεις ό,τι και να είναι αυτό..πρέπει να κοπιάσεις και εκεί στον κόπο και την προσπάθεια χωλαίνω!

favvel, ειναι η άσχημη ψυχολογια η οποία αφορα βεβαια άλλους τομεις της ζωης σου που σε εμποδιζει στο να αποδωσεις σ αυτο που μου φαινεται πως αγαπας, τη σχολή σου. Ειναι οπως τα συγκοινωνουντα δοχεια, κατι δυσαρεστο ή σειρα από δυσαρεστα αμα μας εχουν συμβει, η αρνητική ψυχολογια που αυτα προκαλουν διοχετευεται σε όλα τα υπόλοιπα, μας κοβεται η ορεξη στο να δειξουμε ενδιαφερον, στο να αποδωσουμε σε κατι για το οποιο κατα τα λοιπα εχουμε τις ικανοτητες. Η επιτυχια ειναι αμα να καταφερουμε να τα διαχωρισουμε στη σκεψη μας πχ η αποδοση μου στα μαθηματα παλευω να ειναι στο μαξιμουμ παρα το ότι συμβαίνουν πραγματα στη ζωη μου που με λυπουν.

[favvel]

favvel, ειναι η άσχημη ψυχολογια η οποία αφορα βεβαια άλλους τομεις της ζωης σου που σε εμποδιζει στο να αποδωσεις σ αυτο που μου φαινεται πως αγαπας, τη σχολή σου. Ειναι οπως τα συγκοινωνουντα δοχεια, κατι δυσαρεστο ή σειρα από δυσαρεστα αμα μας εχουν συμβει, η αρνητική ψυχολογια που αυτα προκαλουν διοχετευεται σε όλα τα υπόλοιπα, μας κοβεται η ορεξη στο να δειξουμε ενδιαφερον, στο να αποδωσουμε σε κατι για το οποιο κατα τα λοιπα εχουμε τις ικανοτητες. Η επιτυχια ειναι αμα να καταφερουμε να τα διαχωρισουμε στη σκεψη μας πχ η αποδοση μου στα μαθηματα παλευω να ειναι στο μαξιμουμ παρα το ότι συμβαίνουν πραγματα στη ζωη μου που με λυπουν.

έχεις δίκιο,τα λες όλα πολύ σωστά..πράγματι έτσι ακριβώς συμβαίνει όταν κάποιος έχει άσχημη ψυχολογία..δε θέλει να κάνει τπτ ούτε αυτό που αγαπάει..
Μόνο που η ψυχολογία μου τώρα είναι πολύ καλή οπότε δεν έχω δικαιολογία για να μην κάτσω να διαβάσω..εκτός κι αν έχουν μείνει κατάλοιπα της άσχημης φάσης που πέρασα,πράγμα που δε νομίζω να συμβαίνει εκτός από έναν χωρισμό που συνέχεια τον σκέφτομαι και που ακόμα δεν μπορώ να δεχτώ..
Άλλωστε έχω ακούσει και από άλλες περιπτώσεις ανθρώπων που πέρασαν κάτι ανάλογο με αυτό που πέρασα εγώ κι έπειτα συνέχισαν τη ζωή τους κανονικά και προόδευσαν..
Και ο γιατρός μου διαβεβαιώνει ότι μπορώ να παρακολουθήσω τη σχολή μου..
Αυτό που νομίζω συμβαίνει είναι ότι από ένα σημείο και μετά έκανα μια στροφή στον τρόπο σκέψης μου..
Υπάρχουν άνθρωποι που διαλέγουν τον εύκολο δρόμο στη ζωή που δεν απαιτεί κόπο αλλά απ'την άλλη δεν έχει και τπτ να σου προσφέρει και άλλοι που προτιμούν το δύσκολο
δρόμο που απαιτεί κόπο αλλά που σε ανταμείβει στο τέλος με αγαθά(πνευματικά,ψυχικά)..
Εε εγώ απ'το δύσκολο δρόμο αποφάσισα να περάσω στον εύκολο..
Νομίζω ότι το έκανα αυτό επειδή δοκίμασα το δύσκολο δρόμο,δοκίμασα και τα αγαθά του και μετά είπα από μέσα μου:
δε βαριέσαι αφού και οι δύο δρόμοι έχουν ο καθένας τις δικές του χαρές και λύπες,θετικά και αρνητικά,γιατί τώρα να μην ακολουθήσω τον εύκολο δρόμο που δεν έχει να μου προσφέρει αγαθά μεν(αλλά αφού τα έχω γευτεί δεν τα έχω ανάγκη πια,οπότε είναι σαν να μην είναι πια πρόκληση ο δύσκολος δρόμος),και που δεν απαιτεί κόπο δε..
Οπότε η ζυγαριά κλίνει υπέρ του εύκολου δρόμου!

Δύσκολο θεωρώ το να αποκτήσει κανείς πνευματικά αγαθά γιατί απαιτεί πολλές ώρες διαβάσματος που είναι μια μοναχική εργασία(και έχω διαπιστώσει πως όταν κάθομαι να διαβάσω νιώθω μοναξιά ειδικά όταν ακούω τους άλλους να μιλάνε ή να γελάνε,άσε που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ κιόλας λόγω των άλλων πολλές φορές)..

Δλδ δεν είναι που έχω ψυχολογικά προβλήματα ή σκέψεις που με λυπούν ή κάτι που να με κρατάει πίσω τέλος πάντων και δε διαβάζω..
Νομίζω είναι μια συνειδητή επιλογή το να μη διαβάζω..
Ο λόγος που γκρινιάζω είναι γιατί ο δύσκολος δρόμος σε ανταμείβει συνέχεια και ας πούμε εγώ δε θα γευτώ ποτέ τη χαρά να πάρω ένα πτυχίο ή να γίνω ανεξάρτητη έτσι όπως το κόβω..
Οπότε απ'ό,τι καταλαβαίνω θέλω και τους δύο δρόμους χωρίς τα αρνητικά του καθενός..
Ελπίζω να κατάλαβες αυτά που έγραψα..

(Συγνώμη που έχω μονοπωλήσει το θέμα με το δικό μου θέμα)

[betelgeuse]

Δλδ δεν είναι που έχω ψυχολογικά προβλήματα ή σκέψεις που με λυπούν ή κάτι που να με κρατάει πίσω τέλος πάντων και δε διαβάζω..
Νομίζω είναι μια συνειδητή επιλογή το να μη διαβάζω..
Ο λόγος που γκρινιάζω είναι γιατί ο δύσκολος δρόμος σε ανταμείβει συνέχεια και ας πούμε εγώ δε θα γευτώ ποτέ τη χαρά να πάρω ένα πτυχίο ή να γίνω ανεξάρτητη έτσι όπως το κόβω..


(Συγνώμη που έχω μονοπωλήσει το θέμα με το δικό μου θέμα)

Favvel , μην το προδικαζεις . Κατα την γνωμη μου υπαρχει παντα περιθωρειο αλλαγης.
Εγω σαν μαθητρια ημουν ασυνεπης , δεν διαβαζα και δεν ειχα μεθοδο . Απλα ειχα την τυχη να ειμαι αριστη στα μαθηματα που με ενδιεφεραν , ενω σε αυτα που δεν με ενδιεφεραν ημουν μετρια ή και κατω του μετριου .
Το αστειο δε , ειναι οτι μπορουσα να διαβαζω εξωσχολικα βιβλια για ωρες , το προβλημα ηταν μονο οταν ημουν υποχρεωμενη να διαβασω κατι , και αυτο μου στοιχισε αρκετα οταν περασα στην πρωτη σχολη.
Τωρα που ειμαι σε μια αλλη , αρκετα απαιτητικη σχολη αλλα ειναι ακριβως αυτο που ηθελα μια ζωη , μπορω και διαβαζω χωρις κοπο και κυριως με συνεπεια.
Το παραδοξο ειναι πως πλεον μπορω να με χαρακτηρiσω και ως επιμελη φοιτητρια , κατι που θεωρουσα αδυνατο για μενα.

Για αυτο σου προτεινω να αφησεις στην ακρη τα εφιαλτικα σεναρια που σε θελουν απτυχιωτη (!!!) και εξαρτημενη και να κανεις μια προσπαθεια να πετυχεις .

[deleted-member30-03]

αυτο που κανει τους ανθρωπους δυστυχισμενους ειναι οταν ζητουν παραπανω απο οσα εχουν

εν καιρω κρισης που ο κοσμος κυριολεκτικα πειναει και δε καλυπτει ουτε τα βασικα, ζηταει παραπανω απ'οσα εχει, δηλαδη απ'το μηδεν ? οι περισσοτεροι αυτης της γενιας δε νομιζω πως ζηταν καν αμαξαρες, αλλα εναν ανθρωπο να τους καταλαβαινει, εστω να τους ανεχεται. σε συγκριση με τη προηγουμενη γενια που ειχε σπιταρωνες κι εξοχικα, εμεις τωρα δεν εχουμε τιποτα. τους περισσευαν φαινεται γι'αυτο εβαλαν αλβανους στη χωρα, μεχρι και πακιστανια τα τελευταια χρονια. καλα κανουν οσοι τους εκδικουνται ή τους ληστευουν, ακομα και σπαζωντας τους στο ξυλο μεχρι θανατου, γιατι κι εμας μας πηραν τη ζωη μας με τις αποφασεις τους.

[ioannis2]

.....
Δλδ δεν είναι που έχω ψυχολογικά προβλήματα ή σκέψεις που με λυπούν ή κάτι που να με κρατάει πίσω τέλος πάντων και δε διαβάζω..
Νομίζω είναι μια συνειδητή επιλογή το να μη διαβάζω..
Ο λόγος που γκρινιάζω είναι γιατί ο δύσκολος δρόμος σε ανταμείβει συνέχεια και ας πούμε εγώ δε θα γευτώ ποτέ τη χαρά να πάρω ένα πτυχίο ή να γίνω ανεξάρτητη έτσι όπως το κόβω..
...

Γνωμη μου, αν κατα βαθος αγαπας την επιστημη σου ή τουλάχιστον γενικά σ' αρεσει, να αλλαξεις τον τροπο σκεψης/νοοτροπια που σε αποτρεπει απο του να διαβασεις (μπορει να ναι και συνεπεια της ασχημης ψυχολογιας το να μη θελεις να διαβαζεις, με τον καιρο δλδ μεσα απ τις συνεπειες της σε εχει ωθησει προς τα κει και δεν το εχεις παρει ειδηση οτι περι αυτου προκειται ή βαριεσαι και τεμπελιαζεις ή το εχεις ριξει στο εξω, τιβι, παρεες και πισι - κατι απ αυτα που σου ανεφερα εν παρενθέσει ειναι ο λόγος πιστευω) και βρεις μέσα σου και το κουραγιο, την αυτοπειθαρχία και την όρεξη να στρωθεις στο διαβασμα. Τα αγαθα κόποις κτώνται. Αμα περασουν τα χρονια θα ναι πολύ δυσκολο να κανεις αυτα που μπορεις σαν νεα να κανεις τωρα. Το πτυχίο, ενας καλος βαθμος ακόμα, τουλάχιστον (στη χειροτερη περιπτωση) σου δινουν ελπίδες για να επιδιωξεις κατι αξιοπρεπες, που θα σε ευχαριστει να το κανεις στο μελλον. Χωρις πτυχίο θα χάνεσαι απο δουλεια σε δουλεια. Τωρα ειναι που βαζεις τις καλες βασεις για το μετεπειτα σου επαγγελματικα, αλλα μαλλο δεν το εχεις συνηδητοποιησει.

[αλεξανδρος_77]

εν καιρω κρισης που ο κοσμος κυριολεκτικα πειναει και δε καλυπτει ουτε τα βασικα, ζηταει παραπανω απ'οσα εχει, δηλαδη απ'το μηδεν ? οι περισσοτεροι αυτης της γενιας δε νομιζω πως ζηταν καν αμαξαρες, αλλα εναν ανθρωπο να τους καταλαβαινει, εστω να τους ανεχεται. σε συγκριση με τη προηγουμενη γενια που ειχε σπιταρωνες κι εξοχικα, εμεις τωρα δεν εχουμε τιποτα. τους περισσευαν φαινεται γι'αυτο εβαλαν αλβανους στη χωρα, μεχρι και πακιστανια τα τελευταια χρονια. καλα κανουν οσοι τους εκδικουνται ή τους ληστευουν, ακομα και σπαζωντας τους στο ξυλο μεχρι θανατου, γιατι κι εμας μας πηραν τη ζωη μας με τις αποφασεις τους.

αν μαζευεις λεφτα μπορεις να κανεις τα παντα για παραδειγμα αν μαζευεις 40 ευρω ανα μηνα επι τρια χρονια θα μαζεψεις 1440 ευρω αν κατι το θες πολυ κανεις αποταμιευση κ το παιρνεις

[αλεξανδρος_77]

εφοσον εχεις καπιο εισοδημα

[Diana1982]

Γινονται δυστυχισμενοι, μια εξηγηση ειναι κι αυτη, επειδη η ζωη που κανουν δεν ειναι ανταξια των προσδοκιων που ειχαν, επειδη ειτε υπερεκτιμησαν τις δυνατότητες τους, εβαλαν δλδ τον πυχη περαν των δυνατοτητων τους κι ετσι τελικα απογοητευτηκαν ή υποτίμησαν τον εαυτο τους και βρεθηκαν τελικα να κανουν πραγματα κατωτερα απ αυτα που αξιζαν.

Το να καθεσαι όλη μερα στην καρεκλα με τα χερια σταυρωμενα ή με τα χερια στο πληκτρολογιο του πισι και να σκοτωνεις την ωρα σου θα σου φερει δυστυχια στο μελλον, όταν θα βλεπεις τους αλλους να εχουν προχωρησει τη ζωη τους, και θα τραβας τα μαλια σου (οσα θα εχεις τοτε δλδ) για το χρονο που εχανες μπρος στο πισι επειδη ησουν τεμπελης και δεν εβαζες το νου σου να δουλεψει σωστα ενω οι αλλοι δημιουργουσαν.

Η δυστυχία επιλέγεται, μεταξυ αλλων, όταν το μυαλο ειναι θολωμενο απ τα ψυχολογικα.

Εάν δεν έγραφες το τελευταίο δε θα συμφωνούσα καθόλου,αλλά μόλις το διάβασα-συμφώνησα σε όλο το κείμενο,νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι γιατί η ζωή τους τα έφερε άσχημα...υπάρχει βέβαια και η περίπτωση των πολύ υψηλών προσδοκιών,αλλά κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει υψηλές προσδοκίες και το οφείλει και στον εαυτό του(σε λογικά πλαίσια πάντα)
και με την miss Despoina συμφωνώ ότι και κάθε άνθρωπος είναι τί θεωρεί δυστυχία....
αλλά βασικά η υγεία και το χρήμα είναι τα βασικά στοιχεία,αλλά ο άνθρωπος πάντα θα βρίσκει ένα λόγο για να μην είναι καλά-όχι από μιζέρια,αλλά από πραγματικότητα

Είχα μία δασκάλα πριν λίγα χρόνια που φαινόταν ότι τα είχε όλα....ομορφιά όμορφο σύζυγο,μόρφωση,εργασία....αλ λά είχε φτάσει 35 και δεν μπορούσε να κάνει παιδί....
και ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση γιατί έκανε συνέχεια εξετάσεις και εξωσωματικές...

Ολά δεν τα είχε;
Ενα και μόνο πράγμα να μην σου πηγαίνει καλά-είναι λόγος να αρρωστήσει ψυχικά κάποιος....!!!
Συμφωνείτε;

[Macgyver]

Η ευτυχια και η δυστυχια ειναι καθαρα θεμα επιλογης . Δυσνοητο , αλλα ετσι ειναι , περιφραστικα .

[Diana1982]

Η ευτυχια και η δυστυχια ειναι καθαρα θεμα επιλογης . Δυσνοητο , αλλα ετσι ειναι , περιφραστικα .

Τώρα εσύ φιρί φιρί το πας..................
και όχι τίποτα αλλο αλλα ειμαι τίγκα στα νευρα

[αλεξανδρος_77]

Εάν δεν έγραφες το τελευταίο δε θα συμφωνούσα καθόλου,αλλά μόλις το διάβασα-συμφώνησα σε όλο το κείμενο,νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι γιατί η ζωή τους τα έφερε άσχημα...υπάρχει βέβαια και η περίπτωση των πολύ υψηλών προσδοκιών,αλλά κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει υψηλές προσδοκίες και το οφείλει και στον εαυτό του(σε λογικά πλαίσια πάντα)
και με την miss Despoina συμφωνώ ότι και κάθε άνθρωπος είναι τί θεωρεί δυστυχία....
αλλά βασικά η υγεία και το χρήμα είναι τα βασικά στοιχεία,αλλά ο άνθρωπος πάντα θα βρίσκει ένα λόγο για να μην είναι καλά-όχι από μιζέρια,αλλά από πραγματικότητα

Είχα μία δασκάλα πριν λίγα χρόνια που φαινόταν ότι τα είχε όλα....ομορφιά όμορφο σύζυγο,μόρφωση,εργασία....αλ λά είχε φτάσει 35 και δεν μπορούσε να κάνει παιδί....
και ήταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση γιατί έκανε συνέχεια εξετάσεις και εξωσωματικές...

Ολά δεν τα είχε;
Ενα και μόνο πράγμα να μην σου πηγαίνει καλά-είναι λόγος να αρρωστήσει ψυχικά κάποιος....!!!
Συμφωνείτε;

ΝΑ ΠΑΣ ΑΛΛΟΥ ΡΑΟΥΣ ΠΗΓΕΝΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΔΡΟΜΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΓΑΒ ΓΑΒ ΓΑΒ γρααρρρρρρρρρρ γαβ γαβ γαβ http://dougleschan.com/the-recruitme...allpaper_2.jpg