περι πενθους δυσκολες ερωτησεις......

[Θεοφανία]

interappted...
Να ήξερες πόσο σε καταλαβαίνω...
Ούτε χαρτάκια με τηλέφωνα που έγραφε η μαμα μου δεν μπορώ να πετάξω..
Κουράγιο καλή μου

[anwnimi]

Weird μου καλή, υπέροχο βιβλίο, έχεις ταλέντο στο να διαλέγεις βιβλία. Με έκανε να κλαίω από τις πρώτες τρεις γραμμές. Το κλάμα αυτό όμως δεν είναι κακό, είναι ανακουφιστικό, λυτρωτικό... Λένε τόσες αλήθειες αυτά τα κομμάτια, είναι τόσο αγγιχτικά, τόσο τρυφερά, τόσο αληθινά...
Σ\'ευχαριστούμε...Σ\'ευχαρισ� �ώ και προσωπικά...Πέτυχες πάλι διάνα.

Συνέχισε έτσι, να μας γράφεις λίγο λίγο τα κομμάτια αυτού του βιβλίου.

Ίντερ μου με μια λέξη τα λες όλα \"ολα ειναι εκει εκτος απο αυτον\" και αυτό δυστυχώς είναι που μας πονάει σε κάθε αλλαγή της ζωής μας. Στην ορκωμοσία μου δεν ήθελα να πάω γιατί δε θα ήταν εκεί ο μπαμπάς μου. Πέρασα τα σήματα και έκλαιγα αργότερα στην καφετέρια γιατί εκείνος ήταν που μου είχε αγοράσει το βιβλίο πριν χρόνια και δεν μπορούσα να τον πάρω τηλέφωνο να του πω ότι επιτέλους κάθησα και τα διάβασα... Και η φάση είναι ότι μερικές φορές το ξεχνάς ότι έχει φύγει. Δηλαδή έκανα ασυναίσθητα τη σκέψη ότι θέλω να τον πάρω τηλέφωνο και σε χιλιοστά του δευτερολέπτου ήρθε η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Όπως και το αντίστροφο μερικές φορές... Αμφιβάλλω αν μια ανάμνησή μου πραγματικά την έζησα, αφού πια αυτός δεν υπάρχει. Πολύ βασανιστικό.

Το άσχημο είναι ότι πολλές φορές ξεχνάμε τους ζωντανούς και ζούμε μόνο με τους νεκρούς. Δηλαδή αντί να σκεφτώ ότι κάποιοι άλλοι δικοί μου άνθρωποι θα χαρούν με κάποιο ευχάριστο νέο μου όπως τα παραπάνω, εμένα δε με ενδιέφεραν πλέον αυτοί σε σημείο πολύ ακραίο. Καθόμουν κι έκλαιγα στην καφετέρια μπροστά στο αγόρι μου που μες στον κόσμο δεν ήξερε τι να κάνει. Ξέρω πόσο λάθος είναι να ξεχνώ παντελώς τους ζωντανούς μερικές φορές... Αλλά και πόσο δύσκολο είναι να κρατήσω τις ισορροπίες... Δεν είναι άδικο για τους ζωντανούς να τους αγνοούμε; Κι εγώ που το συνειδητοποιώ δεν το εφαρμόζω πάντα... Δεν ξέρω πλέον που βρίσκεται η ισορροπία...

Βίωσε τον πόνο σου καλή μου Ίντερ για την έλλειψη του άντρα σου ειδικά σε αυτή τη νέα αρχή της ζωής σου αλλά να έχεις πάντα στο νου σου το γλυκό σου αγοράκι...Είναι ζωντανό, είσαι ζωντανή, η αγάπη είναι το μόνο που αξίζει να ζεις τελικά...

Ελπίζω να βρεις περισσότερη ηρεμία και να διαβάσεις τα υπέροχα αποσπάσματα της weird. Με την ησυχία σου...

[interappted]

μπαινω κ προσπαθω...προσπαθω να διαβασω κ κοντοστεκομαι...ξερω οτι θα παρω κουραγιο αλλα δεν ξερω τι εγινε με το πενθος μου
γυρισα στις πρωτες μερες
σαν να το μαθα τωρα
ποναει η ψυχη μου
θελω να ανασανω να βρω ιχνος δυναμης κ να διαβασω αυτα τα λογια
νιωθω ελεηνα αδυναμη

[weird]

Γενικά αυτο που εχω παρατηρησει εγω απο το δικό μου πένθος είναι οτι προσπαθώ με καθε ευκαιρία να γυρνω πίσω.. όλο πίσω σε εκείνα τα παιδικά μου χρόνια. Σ εκείνη την απώλεια που καθως δεν την εχω δουλέψει, εχει γίνει στο μυαλό μου κατι μυθικό, κάτι που κινείται μεταξύ αληθειας και φαντασίας.. Ειναι εκεινο το κομματι της παιδικής ηλικίας που χαθηκε στα αλήθεια, χαθηκε αναμεσα στα συγκεχυμενα μου συναισθήματα, την θολή αναμνηση που μπεδευεται απο εκεινη την επιθυμία να ωραιοποιούμε, να τραγικοποιούμε κιόλας ενδεχομένως εκεινο που δεν βιωθηκε όπως ήταν να βιωθέι. Μεσα σε αυτό το πλαίσιο της παλινδρόμησης, προσεξα οτι καθε αλλαγή μου ήταν επώδυνη και δύσκολη. Καθε προσαρμογη αδιανότητη. Η αλλαγη εμπεριεχει το πηγαινω μπροστά προχωράω. Ισως γι αυτο να φερνει μαζί της τόση αντισταση, τοσο πολύ συναισθημα. Δωσε όσο χρόνο σου χρειαζεται. Αφουγκράσου την και δες το πηγαινω μπροστά σαν ενα μερος της κοινής ζωής σας, αφου το παιδί είναι ενα βλαστάρι που μεγαλώνει. Κι εσύ εισαι νεα, αλλα φανταζομαι πόσο δύσκολο θα σου ειναι να αισθανθεις τη νιότη σου, γι αυτο δες το καλυτερα μεσα απο το παιδι. Φιλακια.

[weird]

Ανωνυμη. Εισαι ενας τοσο γλυκος ανθρωπος, σ ευχαριστω για τα καλα σου λόγια, μικρη μου ηλιαχτιδα! Σε φιλω.

[interappted]

Originally posted by weird
Γενικά αυτο που εχω παρατηρησει εγω απο το δικό μου πένθος είναι οτι προσπαθώ με καθε ευκαιρία να γυρνω πίσω.. όλο πίσω σε εκείνα τα παιδικά μου χρόνια. Σ εκείνη την απώλεια που καθως δεν την εχω δουλέψει, εχει γίνει στο μυαλό μου κατι μυθικό, κάτι που κινείται μεταξύ αληθειας και φαντασίας.. Ειναι εκεινο το κομματι της παιδικής ηλικίας που χαθηκε στα αλήθεια, χαθηκε αναμεσα στα συγκεχυμενα μου συναισθήματα, την θολή αναμνηση που μπεδευεται απο εκεινη την επιθυμία να ωραιοποιούμε, να τραγικοποιούμε κιόλας ενδεχομένως εκεινο που δεν βιωθηκε όπως ήταν να βιωθέι. Μεσα σε αυτό το πλαίσιο της παλινδρόμησης, προσεξα οτι καθε αλλαγή μου ήταν επώδυνη και δύσκολη. Καθε προσαρμογη αδιανότητη. Η αλλαγη εμπεριεχει το πηγαινω μπροστά προχωράω. Ισως γι αυτο να φερνει μαζί της τόση αντισταση, τοσο πολύ συναισθημα. Δωσε όσο χρόνο σου χρειαζεται. Αφουγκράσου την και δες το πηγαινω μπροστά σαν ενα μερος της κοινής ζωής σας, αφου το παιδί είναι ενα βλαστάρι που μεγαλώνει. Κι εσύ εισαι νεα, αλλα φανταζομαι πόσο δύσκολο θα σου ειναι να αισθανθεις τη νιότη σου, γι αυτο δες το καλυτερα μεσα απο το παιδι. Φιλακια.

ακριβως καλη μου ακιβως.....

[interappted]

2 χρονια κ 2 μηνες περιπου
δεν ξερω τι εχω παθει
πως γυρισα τοσο πισω...
τον σκεφτομαι συνεχεια
θελω να τον δω να ακγαλιαζει το παιδι μας
μου λειπει
οχι πρακτικα αλλα συναισθηματικα
που πηγε η δυναμη μου???
πως γυρισα αποτομα 2 χρονια ξανα πριν
δεν μπορω να κοιταξω καν οπως θελω το παιδι μου
το βλεμμα μου οταν συναντιεται με του μικρου μου γενναν την απουσια του..το προσωπο του...πασχιζω εδω κ 3 βδομαδες να κανω το ενα βημα μπροστα οπως παλι
αλλα αδυνατω

[interappted]

βαρεθηκα να αγκαλιαζω τζαμια κ κορνιζες ψαχνω κατι με ζωη μα το μονο ζωντανο ειναι η θυμηση η απουσια του κ η μονη αληθεια κρυβεταο στα ματια τα δικα μου κ του μικρου μας

[weird]

Ειναι επωδυνο και δυσκολο.. Σκεψου το σαν ενα εντονο κυμα που σε παρεσυρε προσωρινα αλλα θα ξαναβρεις τις οποιες ισορροπιες ειχες χτισει. Ιντερ, μπορεις να διαβασεις και τα αποσπασματα που εγραψα, ισως βοηθησουν. Εξαλλου θυμησου τι ελεγε κι εκει για το πενθος:Οτι ειναι ενας δρομος που εχει διαρκως πισωγυρισματα. Κανε κουραγιο και γινε οσο πιο πολυ μπορεις ο βοηθος του εαυτου σου. Δεν εισαι ερμαιο, εχεις τη δυναμη να αντιδρασεις σε καποια κατασταση που σε θλιβει. Καν το ποιημα, καν το τραγουδι, καντο ενεργεια για το γυμναστηριο, καντο παραμυθι για τον γιο σου, ή, όπως και κανεις, μιλα μας, απλα. Αληθεια Ιντερ μου, πως παει η θεραπεια σου με τον ψυχιατρο? Φιλακια.

[interappted]

weird σε ευχαρισυω για το ενδιαφερον
δεν μπαινω πια συχνα στο forum γιατι δεν εχω να πω κατι ειμαι σε μια αθλια καταθλιψη κ μεχρι να την περασω ισως κ να μην μπαινω δεν εχω κανενα κουραγιο δεν παω στον ψυχιατρο πια απλα στο ικα κ γραφω μονο τα χαπια μου
ειμαι σε μια απολυτη αρνηση που δεν θελω να την μεταδωσω η να την μοιραστω με κανεναν γιατι κρυβομαι στο καβουκι μου οταν δεν νιωθω δυνατη
ντρεπομαι που κοντα εδω κι ενα μηνα δεν εχω κουραγιο για μενα κ να το μοιραστω μαζι σας
ξερω οτι καποια στιγμη θα βγω πο το οστρακο μου κ τοτε ισως να ξαναμοιραστουμε εκεινες τισ μαγικες καταχωρησεις
να εισαι καλα κι εσυ κι ολοι οσοι με στηριξανε κ με στηριζουν στο forum
ευχομαι να ειστε καλα ολοι κ συ weird μου να διαβαζεις τισ μαγικες σειρες απο τα βιβλια που τοσο βοηθανε
κ ευχομαι να μη με ξεχασετε γιτατι κι εγω αν κ δεν μπαινω πια συχνα
σας σκεφτομαι κ ευχομαι να ειστε καλα

[Φοίβη]

Originally posted by interappted
ειμαι σε μια απολυτη αρνηση που δεν θελω να την μεταδωσω η να την μοιραστω με κανεναν γιατι κρυβομαι στο καβουκι μου οταν δεν νιωθω δυνατη
ντρεπομαι που κοντα εδω κι ενα μηνα δεν εχω κουραγιο για μενα κ να το μοιραστω μαζι σας
ξερω οτι καποια στιγμη θα βγω πο το οστρακο μου κ τοτε ισως να ξαναμοιραστουμε εκεινες τισ μαγικες καταχωρησεις
να εισαι καλα κι εσυ κι ολοι οσοι με στηριξανε κ με στηριζουν στο forum
ευχομαι να ειστε καλα ολοι κ συ weird μου να διαβαζεις τισ μαγικες σειρες απο τα βιβλια που τοσο βοηθανε
κ ευχομαι να μη με ξεχασετε γιτατι κι εγω αν κ δεν μπαινω πια συχνα
σας σκεφτομαι κ ευχομαι να ειστε καλα

Χαίρομαι καλή interrapted που ακούς τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου και δέχομαι οτι αυτή την εποχή αισθάνεσαι την ανάγκη να κλειστείς στο καβούκι σου. Από μένα δεν υπάρχει κανένα θέμα με αυτή σου την απόφαση. Να \'σαι σίγουρη οτι δεν θα σε ξεχάσω, παρόλο που δεν μπαίνεις πια συχνά.

[Dalia]

Ιντερ μου κουράγιο,θα περάσει κι αυτό το δύσκολο διάστημα.
Ετσι αντιδρώ κι εγώ όποτε πέφτω πάρα πολύ.Κλείνομαι και απλώς περιμένω να περάσει,δεν έχω κουράγιο για τίποτα,ούτε να αντιδράσω ούτε καν να ζητήσω βοήθεια κάποιες φορές.
Δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεσαι άσχημα που αντιδράς έτσι.Λογικό είναι να χάνουμε το κουράγιο μας μερικές φορές με όλα όσα περνάμε.Θα το ξαναβρείς,μην ανησυχείς.Και εύχομαι να το βρεις σύντομα.

[psychangel]

Originally posted by interappted
.... δεν μπαινω πια συχνα στο forum
γιατι δεν εχω να πω κατι
ειμαι σε μια αθλια καταθλιψη κ μεχρι να την περασω ισως κ να μην μπαινω
δεν εχω κανενα κουραγιο
δεν παω στον ψυχιατρο πια απλα στο ικα κ γραφω μονο τα χαπια μου
ειμαι σε μια απολυτη αρνηση που ..
δεν θελω να την μεταδωσω
η να την μοιραστω με κανεναν
γιατι κρυβομαι στο καβουκι μου οταν
δεν νιωθω δυνατη
ντρεπομαι που κοντα εδω κι ενα μηνα
δεν εχω κουραγιο για μενα κ να το μοιραστω μαζι σας
ξερω οτι καποια στιγμη θα βγω πο το οστρακο μου
κ τοτε ισως να ξαναμοιραστουμε εκεινες τισ μαγικες καταχωρησεις
.........

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ..... :

Όστρακο κλειστό ,
καβούκι , τρύπα , καταφύγιο , σκοτάδι ,
σιωπή , συρρίκνωση , απομόνωση , ...
ντροπή(

\'γιατί\' ... ,
\'θάπρεπε αλλιώς\' ... ,
οι άλλοι κι εγώ , ... ,
εγώ στο κέντρο ... , κι όλα γύρω ... , κι όλοι γύρω ...
σ΄άλλες τροχιές ... σ΄άλλες διαδρομές ...
παράλληλες , ασύμπτωτες ...
και πού να καταλάβουν ; ...
ποιοί θάθελαν να (ΜΕ) καταλάβουν ; ...
σε ΠΟΙΟΥΣ θάξιζα νάμαι κοντά; δίπλα; ,
... για ΜΕΝΑ ... ΠΟΙΟΣ ;
... ΓΙΑΤΙ ;
... ΕΓΩ στο κέντρο .. (ΜΟΥ)
... στην τρύπα (ΜΟΥ)
... στο ΧΡΟΝΟ τον δικό (ΜΟΥ) ... ΠΙΣΩ ... ΕΚΕΙ ... που (ΜΕ) πονάει ...
... και τον γυρεύω για να (ΜΕ) πονάει ... ΠΑΛΙ κ ΠΑΛΙ ...
... Γυρνάω ΠΙΣΩ ... για να (ΜΕ) πονάω

... τουλάχιστον ο ΠΟΝΟΣ με κάνει να ΝΟΙΩΘΩ ...
... με κάνει να ΠΛΗΡΩΝΩ για όσα ΘΑΠΡΕΠΕ αλλά ... ΔΕΝ πρόλαβα
... για όσα έπρεπε να ΚΡΑΤΗΣΩ κι ΑΦΗΣΑ να ... φύγουν ...
... να (ΜΟΥ) Ξεφύγουν ...
... ΧΑΝΩ τον ... έλεγχο ...
... ΧΑΝΩ τον ... κόσμο ...
... ΧΑΝΩ τη ... ζωή μου ...

.... χωμένη σε ...

Όστρακο κλειστό ,
καβούκι , τρύπα , καταφύγιο , σκοτάδι ,
σιωπή , συρρίκνωση , απομόνωση , .... ,
ντροπή (
... ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ .....

καλή μου, ΔΕΝ ΕΊΣΑΙ (Η) ΜΟΝΗ ...

αυτή η τρύπα η τόσο ... γνώριμη ...
είναι τόσο μεγάλη ... τόσο ... \'μαύρη\'...
ΚΑΙ με την έννοια της ... \'μαυρίλας\'
ΚΑΙ με την έννοια της ΦΥΣΙΚΗΣ που ...
μας χωράει ΟΛΟΥΣ ...
γυρεύοντας να μας ... ΚΑΤΑΠΙΕΊ
... σαν πραγματική \"BLACK HOLE\" ... !!!!

τουλάχιστον ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ...
κι αν αυτό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα σκέψου πως για κάποιον πιτσιρικά ...
ΕΙΣΑΙ (Η) ΜΟΝΑΔΙΚΗ (ΤΟΥ)

Originally posted by interappted
... ευχομαι να μη με ξεχασετε γιτατι κι εγω αν κ δεν μπαινω πια συχνα
σας σκεφτομαι κ ευχομαι να ειστε καλα

.... ευτυχώς που η μνήμη αντέχει ακόμα και ... τη σιωπή
και μας ... συνδέει έστω και ΔΙΧΩΣ λόγια ή φυσική ..e-παρουσία ...


ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΩΡΕ ... !


---------------------------------------------
εξ΄αποστάσεως .... δίπλα σου ...!

[weird]

Σε σκεφτομαι καθε φορα που ακουω για καποια γυναικα που εχασε τον αντρα της. Εχεις ολο το χρονο να ανακαμψεις! Εγινα κι εγω μαρτυρας της δυναμικης σου καλη μου και θα περιμενω μεχρι να εισαι ετοιμη να μιλησεις, να πεις οτιδηποτε, ξανα. Σε φιλω.

[interappted]

ευχαριστω για τα ενθαρρυντικα σας λογια
αλλαξα παλι θεραπεια
ευελπιστω να επανελθω
συντομα!
φιλια!