Ένα άρθρο μου για νέους ασθενείς που (μπορεί) να πάσχουν απο ΙΔΨ

[manolis79]

Αν σου χτυπήσουν την πόρτα τα ψυχολογικά σου , σε σημείο να μην μπορείς να τα ελέγξεις τότε βουρ σε ψυχολόγο. Μην κάνεις το λάθος που έκανα εγώ.

Τα ψυχολογικά μου χτύπησαν την πόρτα τέλη του 2010. Έκτοτε και λόγω του ότι ήμουν και είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα, που προτιμά να αγχωθεί χωρίς να ζητήσει την βοήθεια ειδικού άρχισα με μανία να ψάχνω σε φόρουμς για να βρω τι πραγματικά έχω και να το λύσω μόνος μου. Όπως έκανα πάντα. Χωρίς να ζητήσω βοήθεια.

Πέρασαν 4 μήνες όπου ζούσα εντελώς μηχανικά , χωρίς να έχω ευχαρίστηση από τίποτα. Ιδεοληψίες καθημερινές , εμμονές και ψυχαναγκασμοί έρχονταν να προστεθούν σε ιστορίες άλλων ατόμων από τα εκάστοτε φόρουμς. Ιστορίες που το μυαλό μου δεν μπορούσε να τις αντέξει και τις έκανα κτήμα μου χωρίς να ισχύουν. Σχημάτιζα με το ήδη καταπονημένο μυαλό μου ιστορίες που μπορούσαν να συμβούν οι ασθένειες ψυχολογικές οι οποίες δεν είχαν καμία σχέση με την δική μου περίπτωση.

Ο ψυχίατρος μετά από την 1η συνεδρία μου είπε ότι αν καθυστερούσα λίγο ακόμα θα ήταν πολύ δύσκολη η περίπτωση μου. Και χαίρομαι που αποφάσισα να αφήσω στην άκρη τον εγωισμό μου και την υπερηφάνεια μου η οποία έλεγε ότι μόνος μου θα βρω την άκρη.

Σήμερα 3 και πλέον χρόνια μετά (κοντεύω τα 4) χαίρομαι που μπορώ να γράψω κάτι το οποίο θα βοηθήσει.

Το ως άνω άρθρο αναφέρεται στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή με συμπτώματα κατάθλιψης

[ioannis2]

Δεν εμφανίζεται το αρθρο σου...
Κι εμεις εχουμε βρει τους τροπους για να ξεπερασουμε τοσο την Ιψδ οσο και καποιες φασεις καταθλιψης, τροπους τους οποιους βρηκαμε σωστους κι αποτελεσματικους, κι οσο τους δοκιμάζουμε δουλευουν. Όμως να ξέρεις πως όσο πιο μακρια στο παρελθον πάει το πρόβλημα τόσο πιο δύσκολο ειναι να το ξεπερασει κανεις, ίσως και να μην κατορθωσει ποτέ να καθαρίσει πλήρως απ αυτό έστω κι αν στην πορεια έχει βρει τους τροπους κι εγινε ο καλός δασκαλος για τους αλλους.

[manolis79]

Δεν εμφανίζεται το αρθρο σου...
Κι εμεις εχουμε βρει τους τροπους για να ξεπερασουμε τοσο την Ιψδ οσο και καποιες φασεις καταθλιψης, τροπους τους οποιους βρηκαμε σωστους κι αποτελεσματικους, κι οσο τους δοκιμάζουμε δουλευουν. Όμως να ξέρεις πως όσο πιο μακρια στο παρελθον πάει το πρόβλημα τόσο πιο δύσκολο ειναι να το ξεπερασει κανεις, ίσως και να μην κατορθωσει ποτέ να καθαρίσει πλήρως απ αυτό έστω κι αν στην πορεια έχει βρει τους τροπους κι εγινε ο καλός δασκαλος για τους αλλους.

Καλή σου μέρα φίλε Γιάννη. Το άρθρο είναι αυτά που γράφω. Ούτε εγώ έχω καθαρίσει πλήρως από την ασθένεια. Αλλά δεν με ρίχνει πλέον. Το τελευταίο εξάμηνο άντε να με έριξε 2 φορές αλλά την επόμενη ημέρα σηκώθηκα πάλι στα πόδια μου. Έφτασα στον πάτο στην αρχή. Πίστεψα πολλές φορές ότι δεν θα ξανασηκωθώ. Αλλά βρήκα την δύναμη. Έχω πολλά πρέπει και πολλούς ψυχαναγκασμούς από τα παιδικά μου χρόνια. Λόγω της μητέρας μου .Πράγματα που τα κατάλαβα όταν πλέον αρρωστησα. Μια ζωή πρέπει και μια ζωή γεμάτη νεύρα και διαμάχες με τον πατέρα μου για τα χρήματα. Και γω στη μέση. Δεν είχα ποτέ εμμονές με τα χρήματα. Αλλά απέκτησα λόγω των καταστάσεων. Και ένας από τους φόβους μου είναι η απληστία. Κυρίως το να βγάλω χρήματα με παράνομο , παραπλανητικό τρόπο η χωρίς καθόλου εργασία. Για αυτό και όποια προσπάθεια έκανα με διάφορα sites στο Internet τα παράταγα. Ήθελα να βγάλω χρήματα αλλά και να προσφέρω κάτι καλό στον κόσμο. Απλά δεν ήμουν ο εαυτός μου. Ασχολήθηκα με το να βοηθήσω ομάδες αλληλεγγύης , να δημοσιεύω καλά νέα, ξεχωριστούς ανθρώπους , να βοηθάω μαγαζιά να αυξήσουν την πελατεία τους. Έχω ένα blog τώρα απλά προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου.

[Miss Despoina]

μπράβο μανόλη για ότι γράφεις..δίνεις κουράγιο σε πολλούς ανθρώπους που νομίζουν ότι δεν θα ξανασηκωθούν ποτέ...

Αν σου χτυπήσουν την πόρτα τα ψυχολογικά σου , σε σημείο να μην μπορείς να τα ελέγξεις τότε βουρ σε ψυχολόγο. Μην κάνεις το λάθος που έκανα εγώ.

Τα ψυχολογικά μου χτύπησαν την πόρτα τέλη του 2010. Έκτοτε και λόγω του ότι ήμουν και είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα, που προτιμά να αγχωθεί χωρίς να ζητήσει την βοήθεια ειδικού άρχισα με μανία να ψάχνω σε φόρουμς για να βρω τι πραγματικά έχω και να το λύσω μόνος μου. Όπως έκανα πάντα. Χωρίς να ζητήσω βοήθεια.

Πέρασαν 4 μήνες όπου ζούσα εντελώς μηχανικά , χωρίς να έχω ευχαρίστηση από τίποτα. Ιδεοληψίες καθημερινές , εμμονές και ψυχαναγκασμοί έρχονταν να προστεθούν σε ιστορίες άλλων ατόμων από τα εκάστοτε φόρουμς. Ιστορίες που το μυαλό μου δεν μπορούσε να τις αντέξει και τις έκανα κτήμα μου χωρίς να ισχύουν. Σχημάτιζα με το ήδη καταπονημένο μυαλό μου ιστορίες που μπορούσαν να συμβούν οι ασθένειες ψυχολογικές οι οποίες δεν είχαν καμία σχέση με την δική μου περίπτωση.

Ο ψυχίατρος μετά από την 1η συνεδρία μου είπε ότι αν καθυστερούσα λίγο ακόμα θα ήταν πολύ δύσκολη η περίπτωση μου. Και χαίρομαι που αποφάσισα να αφήσω στην άκρη τον εγωισμό μου και την υπερηφάνεια μου η οποία έλεγε ότι μόνος μου θα βρω την άκρη.

Σήμερα 3 και πλέον χρόνια μετά (κοντεύω τα 4) χαίρομαι που μπορώ να γράψω κάτι το οποίο θα βοηθήσει.

Το ως άνω άρθρο αναφέρεται στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή με συμπτώματα κατάθλιψης

[ioannis2]

Το κατα ποσο έχεις πραγματικα ξεπερασει το προβλημα το διαπιστωνεις όταν βρεθεις μπρος σε νεες δυσκολες καταστασεις. Αμα τις καταστασεις αυτες τις αντιμετωπίζεις με τον ίδιο αδυναμο τροπο όπως παλιά τοτε σημαινει πως δεν προχωρησες, δεν αλλαξες. Στην καθημερινη ρουτινα, στην ομαλότητα, αμα δεν βρισκομαστε προσωπο με προσωπο με κατι δυσκολο, επειδη ηδη καναμε τη ψυχοθεραποεια και την εμπεδωσαμε πιστευουμε πως τα καταφεραμε, πως εχουμε ξεπερασει το προβλημα. Στη δυσκολία όμως θα φανει αυτο και συνηθως η τοτε σταση μας δε διαφερει κατα πολύ απ αυτην που τηρουσαμε σε παρομοια συμβαντα παλια. Μπορει απλα να εχουμε καλύψει ελαχιστο δρομο και να νομιζουμε πως αλλάξαμε σελίδα...

[manolis79]

Αγαπητέ Γιάννη. Δεν έχω αλλάξει σελίδα. Είμαι ιδεοψυχαναγκαστικός. Απλά έχω μάθει να διαβάζω τα κρυφά μηνύματα της κακής σελίδας. Τα μηνύματα που λένε ότι αυτός είσαι ρε Μανώλη. Είσαι συνειδητός άνθρωπος ,δεν γουστάρεις να κοροιδευεις , δεν γουστάρεις να παίζεις με τους άλλους, δεν γουστάρεις να κάνεις μ....κιες στον δρόμο όταν οδηγείς. Και για πολλά τέτοια νευριάζω όταν τα κάνουν άλλοι. Και σίγουρα έχω δώσει περισσότερες ευκαιρίες στον εαυτό μου.Παλαιότερα δεν έβγαινα από το σπίτι ειδικά τα βράδια γιατί φοβόμουν μην πάθει η γυναίκα μου υπογλυκαιμία (έχει διαβήτη). Τώρα πλέον δεν υπάρχουν τέτοιοι καταναγκασμοί. Άγχος έχω , γιατί πχ τα παιδιά μου είναι συνέχεια κρυωμένα, γιατί είμαστε χάλια οικονομικά, για πολλούς αλλους λόγους.Αλλά έχω μάθει να ζω με αυτές μου τις παραξενιες , με το άγχος , με τα νεύρα που έχω κατα καιρούς λογω άγχους.

[betelgeuse]

Πιστευω , το εχω ξαναγραψει κατα καιρους , οτι δεν ξεπερνιεται ποτε πληρως.
Ενας ανθρωπους που εχει συμπτωματα ΙΨΔ μια ζωη , δεν νομιζω πως μπορει να ξυπνησει απο την μια μερα στην αλλη και μην εχει ιδεοληψιες ή καταναγκασμους , αλλα μπορει καλλιστα να το διαχειριστει ετσι ωστε να μην του δημιουργει πλεον κανενα προβλημα .

Μανωλη αν σε βοηθαει να γραφεις για αυτο , συνεχισε αλλα να εχεις υποψην σου οτι αυτα που λες ισχυουν για την δικη σου περιπτωση και περιγραφουν τις δικες σου εμπειριες.
Η εμπειρια καποιου αλλου , μπορει να διαφερει απο την δικη σου.

[ioannis2]

Συμφωνώ οτι το πρόβλημα δεν ξεπερνιέται ποτέ πλήρως. Έχεις μάθει όμως τον τροπο, εκπαιδεύοντας τη σκέψη σου να το αναγνωρίζεις και να σαι σε θεση να το περιοριζεις. Αυτο το τελευταιο ειναι που τελικά βοηθάει στο να το περιορίσεις.
Το ζητημα ειναι κατα πόσο η ιψδ μολύνει τη μνήμη, παραποιεί γεγονότα οπως καταγραφονται σ αυτην, πχ όταν τη στιγμη που συνεβησαν σου ειχε προκληθει αιφνιδια ένταση και εκνευρισμός και στη συνεχεια στη σκεψη λόγω της ιψδ τα ερμηνευες διαστρεβλωμένα και ετσι σε στερει από την ικανότητα να βλεπεις αντικειμενικά την πραγματικότητα.