Μια συμβουλή

[Clementine]

Καλησπέρα

Θα ήθελα την συμβουλή σας σε ένα θέμα ειδικά αν υπάρχει κάποιος που έχει περάσει κάτι παρόμοιο.Πριν λίγους μήνες γνώρισα ένα παιδί (21 στα 22 εγώ,25 αυτός).Ενώ γενικά είμαι πολύ ντροπαλή και κλειστή με άτομα που δεν ξέρω μαζί του ήμουν άνετη από την πρώτη φορά που τον είδα.δεν ξέρω γιατί απλά μου έβγαλε κάτι πολύ ωραίο που ελάχιστοι μου βγαζουν.Ξεκινήσαμε να βγαίνουμε και από το πρώτο ραντεβού είπαμε ο ένας στον άλλο τι νιώθαμε(ήταν αμοιβαίο) ε και από τότε βγαίναμε σχεδόν κάθε μέρα.Να σημειώσω εδώ ότι πέρα από κάτι μεθυσμένα φασώματα και μερικά ψιλοαποτυχημένα φλερτ και ραντεβού δεν είχα άλλες εμπειρίες.Παρόλα αυτά αυτος δεν είχε κανένα πρόβλημα,μου φερόταν άψογα,φαινόταν να γουστάρει πολύ έκανε και κάποια σχέδια για εμάς(ταξίδι και τέτοια).Στην αρχή εγώ ήμουν πολύ δύσπιστη για το αν τα εννοούσε όλα αυτά και γενικά φοβόμουν γιατί την είχα πατήσει εξαρχής μαζί του και αυτός σε κανα μήνα θα έφευγε για το εξωτερικό να ολοκληρώσει τις σπουδές του.Του είχα μιλήσει κάποιες φορές για το τι ένιωθα και για το τι φοβόμουν και αυτός πάντα με καθυσήχαζε και έδειχνε ότι ήθελε να το δώσουμε μια ευκαιρία παρόλη την απόσταση.Έτσι και εγώ αφέθηκα σε όλο αυτό,του ανοίχτηκα αρκετά,προχωρήσαμε κιόλας,περάσαμε καλά μέχρι που αυτός έπρεπε να φύγει.Φεύγει λοιπόν και για κανα 2-3 βδομάδες μιλούσαμε καθημερινα με μνμτα και σκάιπ και ήταν όλα καλά.Ώσπου μια μέρα μου ανακοινώνει οτι έχει μπερδευτεί,ότι δεν ήθελε να δεθεί μαζι μου,ότι το είχε ξαναδοκιμάσει και δεν πέτυχε,ότι έπρεπε να το πάμε πολύ χαλαρα και διαφορα άλλα ωραία που μάλλον τα είχε ξεχάσει όσο βγαίναμε.Τεσπά μετά από αρκετες συζητησεις μου έριξε χ γιατί θεωρούσε οτι εγώ θα πληγωνόμουν στην πορεία δεδομένου ότι δεν μπορούσα να διαχειριστώ την "χαλαρότητα" του πράγματος,και αυτός δεν ήταν σε φάση να δοθεί σε κάτι από απόσταση.τον ρώτησα αν έτρεχε κάτι άλλο(ξενέρωσε με την πάρτη μου,βρήκε άλλη κτλ) αλλά σε όλα μου έλεγε όχι και όχι.Γενικά ήθελε να κρατήσουμε μια επικοινωνία αλλά του το ξέκοψα γιατί απλά δεν θα αντεχα να μιλάμε και να μην είμαστε όπως παλιά.Παιρνούν 2-3 βδομάδες χωρις επικοινωνία και μαθαίνω απο κοινή μας γνωστή ότι έχει γυρίσει ελλάδα γιατί έπαιζε ένα πού σοβαρό οικογενειακό θέμα.Προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του γιατί είχα ανησυχήσει και στενοχωρηθεί πάρα πολύ και ηθελα να τον στηριξω όσο και αν με πλήγωσε η στάση του.δεν απάντησε ούτε στις κλήσεις μου ούτε στο μνμ που του έστειλα.Το σεβάστηκα και δεν προσπάθησα άλλο.Ξέρω ότι περνάει πολύ δύσκολη φάση οπότε προφανώς και δεν του κρατάω κακία για αυτο

Το πρόβλημα τώρα είναι ότι αισθανομαι πολύ πληγωμένη από όλο αυτο.Ξερω οτι δεν κρατησε ουτε 2 μηνες και πραγματικά δεν μπορω να καταλαβω γιατι νιωθω ετσι.ενταξει ηταν ο πρωτος μου και για κάποιο λόγο τον εμπιστέυτηκα και του είπα πράγματα για μένα (κάτι που μετανιώνω γιατι γενικά δεν εμπιστεύομαι εύκολα).ειδικα τωρα που ξέρω οτι ειναι εδω και ειναι χαλια αισθανομαι ακομα χειροτερα.δεν ξέρω πως να το εξηγησω αλλα έχω πέσει σε μια περιεργη λούμπα όπου απο την μια εκνευριζομαι η στενοχωριεμαι,την αλλη κατηγορω τον εαυτο μου που με παρατησε και την αλλη θελω παρα πολυ να τον δω και να του μιλησω.Συν τοις αλλοις η αυτοπεποιθηση μου εχει φτασει στο ναδιρ(χωρις να ηταν ιδιαιτερα ανεβασμενη εδω που τα λεμε) και τρεμω στην ιδεα οτι στην επομενη προσπαθεια για καποια σχεση θα περασω τα ιδια.φοβαμαι πλεον οτι θα καταληξω εντελως μονη μου και μονιμως ψαχνω τι εκανα λαθος ωστε να μην το επαναλαβω.Ισως φταιει το οτι στα ματια μου φαινοταν τελειος(ουσιαστικα εχει αυτα που εψαχνα και μ αρεσουν) και μου ειναι πολυ δυσκολο να ξενερωσω(σε σημειο που αν μου ζηταγε να το ξαναπροσπαθησουμε εγω θα πετουσα απο την χαρα μου,πραγμα που ειναι εντελως αξιολύπητο το αναγνωριζω).προσπαθω πραγματικα να το δω απλα σαν μια φαση ή μια ξεπετα αλλά δεν καταφερνω και πολλα.θελω γενικα να προχωρησω και να μην το αφησω να με επηρεασει σε επομενες σχεσεις(που ευελπιστω να ερθουν καποια στιγμη) αλλα δεν ξερω πως.ειναι σαν να επεστρεψαν ολες οι φοβιες και οι ανασφαλειες που είχα καπως ξεπερασει και πρπ παλι να αντιμετωπισω.αν εχετε να μου προτεινετε κατι ευχαριστως να το ακουσω.(σας παρακαλω οχι ειρωνιες του στυλ "ουτε 2 μηνες δεν ησασταν μαζι,τι προλαβες να νιωσεις ή τι περίμενες κτλ".το ξερω και η ιδια αλλα παρολαυτα εχω μπλοκαρει

Ευχαριστω πολυ :)

[andy87]

Να πω την αλήθεια δεν έχω περάσει κάτι παρόμοιο αλλά θα ήθελα να πω τη γνώμη μου.Το γεγονός ότι προχωρήσατε γρήγορα και ήταν ο 1ος σου διαφωνω κάπως μιας και θα έπρεπε να
είσαι καπως σίγουρη για αυτον.Εσύ εισαι φοιτήτρια σε άλλη χώρα και αυτος γύρισε ελλάδα χωρίς να σου πει το λόγο?Εντάξει πιθανώς να ήταν κάτι σοβαρό αλλά εφόσον και εσυ του ανοιχτηκες τόσο πολύ τουλάχιστον θα έπρεπε να σου πει τι συμβαίνει.Έτσι απλα για να μην νιώθεις και εσυ ότι ήταν μια ξεπέτα.Πάντως και να γυρισει ακόμα και να σε κάνει τρελή απο χαρά όπως λες καλύτερα να πεις όχι.
Πρόσφατα ανακάλυψα προς μεγάλη λύπη μου πως αν κάποιος σου κάνει κάτι κακο σίγουρα θα το ξανακάνει γιατι επαναπαύεται στο γεγονός ότι θα τον ξανασυγχωρέσεις.
Αυτα τα λίγα και ελπίζω να το ξεπεράσεις σύντομα το όλο θέμα :) Εδω άλλοι ξεπερνάνε χωρισμους μετά απο σχέσεις ετών...

[trinity0]

Γεια σου αγαπητη μου.Θελω να σου πω οτι σε καποια σημεια διαφωνω με το τροπο που σκεφτεσαι.Το αν ηταν σωστο η λαθος το γεγονος οτι ερωτευτηκες και ανοιχτηκες και ηταν ο πρωτος σου....αυτο ειναι κατι που δεν μπορεις να του κολλησεις ταμπελακι...τα ενιωσες ολα αυτα και τα εκανες..τιποτα απο αυτα λοιπον δεν αλλαζει και τιποτα δεν μπορει να ξεγινει..μην λες τη φραση ''μετανιωνω''...Κατα τη γνωμη μου απλα οσο ηταν εδω περνουσε ομορφα με αυτο που ειχατε και οταν εφυγε συνειδητοποιησε την πραγματικοτητα..αν το σκεφτεις και μπεις στη θεση του ισως να εκανες και εσυ το ιδιο..ειστε και οι 2 σε μικρη ηλικια,ακομα σπουδαζετε..και η αποσταση οπως και να το κανουμε παιζει ενα σημαντικο ρολο..αλλοι τα καταφερνουν και αλλοι οχι..Επισης πιστευω οτι πρεπει να σταματησει αυτο το στερεοτυπο ''ο πρωτος μου πρεπει να ειναι ο τελειος,ο ιδανικος''...να σκεφτεσαι οτι ο πρωτος σου (αν εχει τοση σημασια για σενα η πρωτη φορα) οτι ηταν καποιος για τον οποιο ενιωσες πραγματα εντονα παροτι κρατησε για λιγο..δεν εγινε και τιποτα..κανεις δεν ειπε οτι με τον ''πρωτο σου'' θα μεινεις μαζι για μια ζωη..Χαλαρωσε και μην τον πιεζεις,μην του τηλεφωνεις,μην του στελνεις μηνυματα..εαν υπαρχει και θεμα με την οικογενεια του καλυτερα να τον αφησεις στην ησυχια του..και να σκεφετσαι το εξης...''ημουν εγω σωστη απενατντι του?..εκανα ο,τι μπορουσα?...τοτε ολα καλα''...μην κρατας κακιες και ασε τους εγωισμους..δεν σε ''πληγωσε'' οπως λες σκοπιμα..και να σαι σιγουρη οτι καποια στιγμη θα παρεις ολες τις απαντησεις που ψαχνεις,αρκει να μην πιεζεις καταστασεις.χαλαρωσε και ολα θα γινουν..

[αλεξανδρος_77]

σπου μια μέρα μου ανακοινώνει οτι έχει μπερδευτεί,ότι δεν ήθελε να δεθεί μαζι μου,ότι το ε

φτινες δικαιολογιες την απαντηση για το τι συνεβει τη δθνεις εσυ λιγο πιο κατω λες

Στην αρχή εγώ ήμουν πολύ δύσπιστη για το αν τα εννοούσε όλα αυτά

αυτη ειναι η εξηγιση

γιατί θεωρούσε οτι εγώ θα πληγωνόμουν στην

η απαντηση ειναι κ παλι αυτη

Στην αρχή εγώ ήμουν πολύ δύσπιστη για το αν τα εννοούσε όλα αυτά

απλά δεν θα αντεχα να μιλάμε και να μην είμαστε όπως παλιά

σε καταλαβενω

χω πέσει σε μια περιεργη λούμπα όπου απο την μια εκνευριζομαι η στενοχωριεμαι,την αλλη κατηγορω τον εαυτο μου που με παρατησε

η απαντηση ειναι για τριτη φωρα η ιδια

Στην αρχή εγώ ήμουν πολύ δύσπιστη για το αν τα εννοούσε όλα αυτά

[Clementine]

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις.το οτι τον εμπιστευτηκα οφειλεται εν μερει στο οτι εκανε και εκεινος το ιδιο μαζι μου και μου ελεγε κιολας οτι του αρεσε αυτο,που μαζι μου μπορουσε να μιλαει κτλ και γενικα η ολη του συμπεριφορα ασχετως του το τι ελεγε μετα ηταν σαν να ειμαστε σε σχεση .δεν μετανιωνω που προχωρησα μαζι του,το ενιωθα και το εκανα και στην τελικη δεν ηταν κατι τραγικο απλα στις τοσες φορες που βγηκαμε θα ηθελα να μου ειχε δωσει μια προειδοποιηση του στυλ "το χω ξαναδοκιμασει και δεν πετυχε.δεν μπορω να σου υποσχεθω κατι για μετα" και θα το καταλαβαινα.ακομα και οταν εφυγε,δεν τον πιεζα για κατι,ηθελε και εκεινος να μιλαμε και εδειχνε οτι του ελειπα.Τελοσπαντων ποτε δεν περιμενα οτι θα κρατουσε και πολυ,λογω της αποστασης απλα μετα απο ολα αυτα που ελεγε και εκανε περιμενα οτι θα του διναμε εστω μια ευκαιρια και δεν θα μου ελεγε απο την μια μερα στην αλλη "δεν θελω να ερθεισ να με δεις (πραγμα που εκεινος προτεινε επανειλλημενα,εγω ποτε δεν ελεγα τπτ) γιατι φοβαμαι οτι θα δεθω" κτλ κτλ.Τι να πω,ισως αυτο που λενε "πολυ καλο για να ειναι αληθινο"ισχυει τελικα

[Remedy]

μην θεωρεις δεδομενο οτι σε κοροιδεψε σε κατι, παντως. μπορει να ηταν ειλικρινης μαζι σου, αλλα να του τελειωσε γρηγορα.
εφοσον εσυ αισθανοσουν πραγματι τοσο καλα μαζι του και προχωρησες σε οτι εγινε απο πραγματικη επιθυμια και ενθουσιασμο, δεν κοροιδεψες κανεναν, εισαι ενταξει και απεναντι του και με τον εαυτο σου και με ολους.
ο πονος θα περασει με τον χρονο.

[trinity0]

μην θεωρεις δεδομενο οτι σε κοροιδεψε σε κατι, παντως. μπορει να ηταν ειλικρινης μαζι σου, αλλα να του τελειωσε γρηγορα.
εφοσον εσυ αισθανοσουν πραγματι τοσο καλα μαζι του και προχωρησες σε οτι εγινε απο πραγματικη επιθυμια και ενθουσιασμο, δεν κοροιδεψες κανεναν, εισαι ενταξει και απεναντι του και με τον εαυτο σου και με ολους.
ο πονος θα περασει με τον χρονο.

συμφωνω απολυτα...αυτο που σου ειπα και πιο πανω..εσυ να εισαι καλα και να ξερεις οτι ησουν σωστη απεναντι του και να νιωθεις καλα με τον εαυτο σου..και μην κατηγορεις και μην νιωθεις θυμο,δεν θα σε ωφελησει σε τιποτα..ασε τον χρονο να περασει...

[Clementine]

απλα τωρα που ξερω και το οικογενειακο του θεμα και ποσο χαλια ειναι μου ειναι δυσκολο γιατι στενοχωριεμαι που δεν ειναι καλα.γενικα ασχετως του τι ειπε αυτος και τι εγω νοιαζομαι πολυ για εκεινον και με στενοχωρει που δεν μπορω να κανω τιποτα για να τον βοηθισω καπως ή εστω να τον στηριξω.κατα πασα πιθανοτητα ειμαι το τελευταιο ατομο που εχει αναγκη αυτη την στιγμη και λογικο,απλα μου ειναι δυσκολο να το διαχειριστω

[marsia]

Το ότι έχει κάποιο οικογενειακό θέμα δικό του δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να σε στεναχωρεί. Αλλο τα μεταξύ σας και αλλο τα οικογενειακα.
Να μην νιώθεις άσχημα εφόσον χωρίσατε δεν μπορείς να κάνεις οτιδήποτε άλλο.

[ioannis2]

Στα "μάτια σου φαινόταν τέλειος" επειδη ηταν η πρώτη σου σχεση, δεν ειχες μέτρο σύγκρισης, και η πρωτη σχεση μας στιγματιζει, κάποτε την εξειδανικευουμε, αμα τελειωσει νομίζουμε πως χασαμε τον άνθρωπο της ζωης και στο εξης θα μεινουμε μονοι.

Αν σε ήθελε στα δυσκολα του θα επικοινωνουσε μαζι σου με δικη του πρωτοβουλία και θα θελε να σαι διπλα του για να νιωθει τη στηριξη σου. Το ταξίδι και η παραμονη στο εξωτερικο φαινεται του ηταν η ευκαιρια που εψαχνε για να τα τελειωσει. Μπορει στη σκεψη του η όλη κατασταση να ειχε τελειωσει απο πιο πριν, δεν ηθελε φαινεται να δωσει τελος με αποτομο τροπο ώστε να πληγωθεις, ηθελε να στο φερει με πιο ομαλο τροπο, η παραμονη στο εξωτερικο ηταν η ευκαιρια. Και για να τα χαλασει μαζι σου δε σημαινει οπωσδηποτε πως βρηκε άλλη. Αυτα που γενικα λες πως ηταν άψογος, ειχε ωραιους τροπους, εδινε καλες υποσχεσεις κλπ και αρα ενδιαφεροταν πραγματικα για σενα ειναι συμπερασματα μεσα απο το δικο σου τροπο σκεψης. Την ολη του σταση εναντι σου την ερμηνευες με βαση αυτο που ηθελες να συμβει μεταξυ σας. Στη σκεψη του δε συνεβαινε το ίδιο. Ειχατε ερωτικη επαφη, φιλια στο στομα, χάδια? Μπορει να τα αποφευγε για να μη σε κανει να θες να δεθεις μαζι του επειδη ηξερε πως δεν γουσταρε, ίσως, όντως μη γουσταρωντας σε να δειξε σεβασμο στην αθωοτητα σου. Οι κουβεντες του ηταν της στιγμης και για μετα βλέπουμε, χωρις να τα εννοει. Ειναι οι περιπτωσεις που σαν αντρες ξεκιναμε να μιλαμε για καποιαν χωρις να μαστε βεβαιοι γι αυτην, επειδη δεν βρηκαμε κατι άλλο ή επειδη μας περασε η σκεψη πως ισως αλλαξει η αβεβαιοτητα μας γι αυτην χωρις ομως τελικα να συμβει αυτο, και στην πορεια, αμα πλεον ειμαστε βεβαιοι πως δε γουσταρουμε, με μια καλη ευκαιρια φευγουμε. Αν σε γουσταρε απ το εξωτερικο που ηταν δεν θα σε αφηνε ουτε μερα να ησυχασεις, με τα τηλεφωνα, τα μηνυματα, τα σκάιπ κλπ για να ξερει οτι εισαι δικη του ώστε με το που θα επεστρεφε να σε ειχε δικη του.

Δεν σπουδαζεις για να ασχοληθεις με τα μαθηματα σου? δεν εχεις φιλες να κανεις παρεα? χόμπι? οικογενεια να σαι κοντα στους δικους σου? Κατευθυνε τη σκεψη σου σε αυτα. Μεσα στην απογοητευση σου για το συμβαν προσπαθησε να αντικρισεις κατι θετικο, οτι πηρες την εμπερια, οτι ειδες πως ειναι μια σχεση και ευτυχως που δεν ηταν μακροχρονια ωστε να πληγωθεις, ότι εμαθες να κρατας χωρο για σενα σε μια σχεση για καθε ενδεχομενο, ότι σε γουσταρε κι αρα εισαι γυναικα που εχει προτασεις κι ετσι μπορεις να επιλέγεις.

[Clementine]

Τα ειχα σκεφτει και εγω ολα αυτα που λες,απλα το γεγονος το οτι φαινοταν τοσο χαρουμενος οταν ημασταν μαζι και το οτι ηταν τοσο εκδηλωτικος και τρυφερος μαζι μου καθε φορα που βγαιναμε με μπερδευε.Καποιες μερες κιολας που μειναμε μαζι εντελως μονοι μας με "φροντιζε" ας πουμε παρα πολυ.Γενικα αν ο σκοπος του ηταν να μην δεθω δεν μπορω να πω οτι προσπαθησε και πολυ για να το πετυχει.Ακομα και οταν εφυγε επιδιωκε και ο ιδιος να μιλαμε καθημερινα,δεν ηταν κατι μονοπλευρο.για αυτο μου εκανε εντυπωση η σταση του στο τελος,γιατι πραγματικα αλλαξε απο την μια μερα στην αλλη.Τι να πω,ισως ειναι απλα αυτο το στυλ του και εγω χωρις να τον ξερω την πατησα.Οσον αφορα σχολη,ενδιαφεροντα,φιλους,� �ικογενεια κτλ κτλ ευτυχως εκει τα πραγματα ειναι καλα και με βοηθουν να ξεχνιεμαι απλα οταν μενω μονη μου αρχιζουν τα δυσκολα :P

[Remedy]

Τα ειχα σκεφτει και εγω ολα αυτα που λες,απλα το γεγονος το οτι φαινοταν τοσο χαρουμενος οταν ημασταν μαζι και το οτι ηταν τοσο εκδηλωτικος και τρυφερος μαζι μου καθε φορα που βγαιναμε με μπερδευε.Καποιες μερες κιολας που μειναμε μαζι εντελως μονοι μας με "φροντιζε" ας πουμε παρα πολυ.Γενικα αν ο σκοπος του ηταν να μην δεθω δεν μπορω να πω οτι προσπαθησε και πολυ για να το πετυχει.Ακομα και οταν εφυγε επιδιωκε και ο ιδιος να μιλαμε καθημερινα,δεν ηταν κατι μονοπλευρο.για αυτο μου εκανε εντυπωση η σταση του στο τελος,γιατι πραγματικα αλλαξε απο την μια μερα στην αλλη.Τι να πω,ισως ειναι απλα αυτο το στυλ του και εγω χωρις να τον ξερω την πατησα.Οσον αφορα σχολη, ενδιαφεροντα, φιλους, οικογενεια κτλ κτλ ευτυχως εκει τα πραγματα ειναι καλα και με βοηθουν να ξεχνιεμαι απλα οταν μενω μονη μου αρχιζουν τα δυσκολα :P

εδω ομως, δεν μπορει παρα να σου πει καποιος, οτι παρα τα αγαθα αισθηματα που αμεσως εσυ ανεπτυξες, τον ανθρωπο αυτο δεν τον ηξερες παρα δυο μηνες...
τον ειχες δει πως φεροταν σε αλλες γυναικες? κι αν ηταν καλος, ενθουσιωδης και περιποιητικος ακομα και με την πιο ασχετη του γνωριμια?κι αν οταν πραγματικα θελει μια γυναικα κανει τα 10πλασια! απο αυτα που εκανε για σενα??? κι αν ... κι αν... κι αν...
οταν ξερεις καποιον τοσο λιγο, δεν μπορεις να συμπεραινεις οτι ειχε συναισθηματα οταν φευγει τοσο αποτομα και τοσο γρηγορα. η πραξη του τα λεει ολα..

εσυ κρατα τα καλα, το οτι εχεις περιβαλλον και ασχολιες που θα σε βοηθησουν να ξεχασεις, παρε το μαθημα σου για τις συντομες γνωριμιες, και προχωρα παρακατω...