Random αποριες

[Διαστημικος]

Καλησπερα σας και καλωσηρθα... καλως σας βρηκα.
Ειμαι και εγω ενας απο τους πολυπροβληματικους νεους η αρρωστος η διαφορετικος η οπως θελετε παρτε το και ειμαι καλα. Εχω καποια απο τις παραπανω ψυχικες αρρωστιες που αναφερεται η ενα μειγμα αυτων. Δεν με πολυνοιαζει η ακριβης λεξη , περισσοτερο θα ελεγα νοιαζει τους ψυχολογους-θεραπευτες-ψυχαναλυτες-ψυχιατρους. Λυση δεν χρειαζεται να ψαξω να βρω, το χω βαλει καλα μες το ξερο μου , ετσι θα την παλεψω, ετσι θα ειμαι μεχρι να αλλαξει καποιος εξωτερικος παραγων. Περασα απο λογιων διαφορετικους ψυχο-τετοιους και το μονο που μου καταφεραν να μου κανουν ειναι να μου φορτωσουν ενα 3χιλιαρο χρωστουμενο σε συγγενεις και φιλους.Δανεικα κι αγυριστα μιας και μ αγαπανε πολυ ως φαινεται. ΤΙΠΟΤΑ, ενα ΤΙΠΟΤΑ με μπολικο καθολου. Πως περασε η μερα σου και ΠΩΣ στο κορακα ΝΙΩΘΕΙΣ? Αυτο το πως νοιωθεις το ειδα και σε ενα θεμα εδω στο φορουμ.jesus δηλαδη, δεν βρισκω καμια ΜΑ ΚΑΜΙΑ σημασια να εξωτερικευω αυτο που νοιωθω, πραγματικα, ηθελα ειδικα την τελευταια στις τελευταιες συνεδριες να την πιασω απο τον κοτσο και να την κανω πανω κατω σαν στους flinstones. Εσυ πως λες να νοιωθω κοριτσακι μου? Λες να πεταω απο τη χαρα μου και ειπα να περασω να πιουμε καφε? Πως νιωθεις πριν την συνεδρια, πως νιωθεις αφου σε πηρε η μαμα σου κατα τη διαρκεια της συνεδρειας και επρεπε να την απαντησεις , πως νοιωθεις στο τελος της συνεδριας.Και μετα ενα συμπερασμα που ουτε κι η ιδια δεν το πιστευει...Αυτο το "μαραμενο" το πως νιωθεις τι στον ... αντιπροσωπευει? Υποτιθεται οτι με βγαζει απο τη δυσκολη θεση να αισθανομαι σκατα μοιραζοντας τα σκατα στους αλλους? Η μηπως ειναι διαφορικη διαγνωση για τον ιατρο? Η μηπως ειναι αλλα λογια να αγαπιωμαστε? Και αν με ρωτησετε , ταπεινα θα σας πω, οτι οταν δεν με ρωταει ο αλλος πως νιωθω καθε ωρα και στιγμη νοιωθω ηδη καλυτερα...και αυτο σε σχεση με τις προηγουμενες πιπες ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ.
Επισης, δεν ξερω αν σας τυχαινει εσας, εμενα 5 στους 10 μου το κανουν...Ειδικα μεσα στην οικογενεια το ποσοστο ειναι 100%. Το παιζουν ψυχολογοι, λιγο να σε "κοψουν" οτι δεν εχεις και πολυ ορεξη, να σε δουν οτι τους αποφευγεις, βροχη τα τηλεφωνα, που ειναι το παιδι μας το μονακριβο και αν τυχει και το τηλεφωνο απαντησει (:P), αρχιζουν τα σπαστικα, που εισαι? που χαθηκες? γιατι δεν μας μιλας? Και ΕΓΩ περασα καποια φαση μοναξιας στο παρελθον και το πολεμησα και βγηκα νικητης.Μιλα, ξερνα τα ολα και θα δεις οτι θα νιωσεις κυριαρχος του εαυτου σου, θα σου φυγουν οι αγοραφοβικες τασεις, η χαλια ψυχολογια, οι παρανοιες κτλ. ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ! Το θεμα ειναι οτι κυριε μου η κυρια μου ΔΕΝ μου λες κατι καινουριο. Το χω δει το χω καταλαβει οτι με το να εξωτερικευω αυτο που νιωθω με απελευθερωνει απο αυτη τη λουπα. Ελα ομως που ορισμενες φορες η μαλλον τις περισσοτερες ΔΕΝ ΕΧΩ ορεξη να εξωτερικευτω, να βγαλω τα σωψυχα μου, γιατι μου ειναι ανουσιο. Και οχι πλεον δεν με βοηθαει αυτο που μου λες οτι υπηρξαν ανθρωποι σε χειροτερη θεση απο εσενα και το ξεπερασαν και τωρα ζουνε μια φυσιολογικη ζωη.DUDE, αυτοι ειναι oι winnerz και εγω ειμαι ο loozer... ΝΙΩΣΤΟ?
Ενα ακομα που με εκανε και τσιναγα καθε φορα που "προσπαθουσα" με καποιον ψυχολογο ειναι οτι δρομολογουσαν την συζητηση καθε φορα εκει που οι ιδιοι ηθελαν, και αυτο νταξ, δεν ακουγεται κι ασχημα απο το να με αφηναν εμενα να ελεγα τα δικα μου παραληρηματα... Αλλα ξεκινουσαν με την ιδια ερωτηση, και κατεληγαν στον ιδιο επιλογο.Πχ:
-Δεν αισθανομαι τιποτα, μονο μισος, θυμο.
-Αγαπας τον εαυτο σου?
-Μπα.
-Ασε εμας να αγαπησουμε εμεις τον Γιαννη μεχρι να μαθει ο Γιαννης να αγαπαει τον εαυτο του.
-(επρεπε να μεινω εκθαμβος αλλα ΔΕΝ).Ισως οι περισσοτεροι απο οσους πηγαν μου το ειπαν στις πρωτες συνεδρειες...
Και αυτο με τη θρησκεια? Οσο εγω αναβα οταν με ρωτουσαν "ΠΩΣ ΝΙΩΘΕΙΣ?" αλλο τοσο αυτους τους επιανε το δαιμονιο οταν τους ελεγα οτι εχω πνευματικο, οτι η οικογενεια μου ειναι "της Εκκλησιας". Αυτο και στις παρεες μου συμβαινει αλλα οι γιατροι ηταν καθετοι οτι θα ηταν καλο να αφησω την θρησκεια για αρχη, να κοιταξει η επιστημη τι εχει να βοηθησει και μετα με γεια σου με χαρα σου.

[αλεξανδρος_77]

νομιζω οτι ακομα κ καπιος που δεν ειναι κ ο πιο γκουρου στη ψυχολογια θα εβλεπε οτι το προβλημα αρχιζει απο δω

-Αγαπας τον εαυτο σου?
-Μπα.

συνεχιζετε καπως ετσι

Δεν αισθανομαι τιποτα, μονο μισος, θυμο.

κ καταλιγει καπως ετσι

καλως σας βρηκα.
Ειμαι και εγω ενας απο τους πολυπροβληματικους νεους η αρρωστος η διαφορετικος η οπως θελετε παρτε το και ειμαι καλα. Εχω καποια απο τις παραπανω ψυχικες αρρωστιες που αναφερεται η ενα μειγμα αυτων.

αυτο λοιπον οδηγει σε καπια συμπερασματα...

οταν καπιος ειναι απολυτος πεπεισμενος οτι κατι δε του παει καλα η πραγματικοτητα απλα θα συμφωνισει μαζι του

το μυαλο μιαζει με ενα εργοστασιο κ καθε φορα που σκεφτεται καπιος κατι ειναι σα να πεταει χαρτακια μεσα στο εργοστασιο με οδιγιες για το τι θα κανουν οι εργατες μεσα σε αυτο...

πολες φορες οι υπερβολικες αρνιτικες σκεψεις καταληγουν απλα σε ψυχολογικη ταλαιπωρια.

[Tomhet]

Απο την δική μου εμπειρία με γιατρούς του χώρου θα σου έλεγα πως ειναι απλοί άνθρωποι και κουβαλάνε και οι ίδιοι ελαττώματα κομπλεξ κλπ.
Ειδικά στην εποχή που ζούμε έχει γίνει, όπως τα περισσότερα άλλωστε, περισσότερο επάγγελμα παρά λειτούργημα. Είδα πρόσφατα μια ταινία μάλιστα (σχετικά παλιά αλλά μου είχε ξεφύγει) με τον kevin spacey, λέγεται K-PAX (ωραία ταινία στην προτείνω :P) και επειδή γενικά όταν παρακολουθώ χολυγουντιανές παραγωγές είναι λες και παίζω "βρες τις ανακρίβειες" έπεσε το μάτι μου κατευθείαν σε κάτι που ενδεχομένως να έχει σχέση με το θέμα αυτό....
Το οτι ο ψυχίατρος στην ταινία, (ορισμένος απο το κράτος μάλιστα απο οτι κατάλαβα, που το κάνει ακόμα πιο εξωπραγματικό) έδειξε προσωπικό ενδιαφέρον για κάποιον τυχαίο ασθενή και μάλιστα απο την πρώτη-δευτερη συνεδρία. Όταν το είδα αυτό είπα "ρε φύγε απο εδω... ταινία επιστημονικής φαντασίας βλέπω μου φαίνεται...".

Στην πρώτη (και παράλληλα άσχημη) εμπειρία που είχα με γιατρί του χώρου, η συγκεκριμένη γιατρός είχε μάλιστα τόσο γεμάτο το πρόγραμμα της που έβλεπε ασθενείς 7 μέρες τη βδομάδα, όλη μέρα. Θεωρώ πως ειναι αδύνατο να δείξεις προσωπικό ενδιαφέρον για τον κάθε ένα απο αυτούς. Ένα το κρατούμενο....
Το δευτερο είναι πως ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός, μπορεί να τρέξουμε σε κάποιον τέτοιο γιατρό όχι όταν βρισκόμαστε στο 10 της ανάγκης μας ,αλλά στο 7... στο 6...στο 5...στο 3! Όχι οτι αυτό ειναι απαραίτητα κακό, ο κάθε ένας έχει δικαίωμα να ζητήσει όποτε και όπου θέλει βοήθεια αλλά.... τροφοδοτεί το προηγούμενο που είπα...
Στην συνέχεια οι άνθρωποι έχουμε γενικά την τάση να διορθώνουμε τα πάντα στα μέτρα μας. Όταν σου πονάει εσένα το πόδι, θεωρώ πως σου πονάει όπως μου πόνεσε και εμένα και όταν εσύ σκεφτείς να πας δεξιά θα θεωρήσω πως θα έπρεπε να πας αριστερά όπως είχα πάει και εγώ κάποτε. Και αυτό το εξωτερικεύουμε και ανάλογα με την προσωπικότητα και πάλι του καθενος αυτό θα είναι λίγο εντόνο, πολύ, κοκ...
Οπότε για κάθε φορά που πόνεσες εσύ και το εκφράζεις, σίγουρα όλοι γύρω σου έχουν πονέσει... αν εσύ τώρα βρίσκεσαι πχ στο 10 της ανάγκης σου και ο άλλος έχει βιώσει το 5 της ανάγκης του γιατί έτυχε ποτέ να μην φτάσει στο 10 τότε καταλαβαίνεις πως αυτόματα λόγω της διάθεσης για διόρθωση θα προσπαθήσει να σε εξισορροπίσει στο δικό του μέτρο.
Παράλογο δεν ειναι? και όμως συμβαίνει.
Ίσως έχει παρακλάδια στην εγωιστική φύση ορισμένων να πιστεύουν πως έχουν πάντα δίκιο.

Παράλληλα οπότε ο χώρος της ψυχολογίας δεν ειναι λογικό να έχει συμμορφωθεί ανάλογα? Αν δηλαδή ένας γιατρός παρακολουθεί ασθενείς που έρχονται στο 5 της ανάγκης τους και τους παρακολουθεί μαζικά θα ακολουθεί έναν συγκεκριμένο δρόμο μαζί τους.... εσύ εισαι ο 100+1 σε αυτή την λίστα ασθενών οπότε απλά θα σε πάρει και εσένα η μπάλα και η "λύση" που βρέθηκε για τον Νο88 ενδεχομένως θα "πρεπει" να εφαρμοστεί στον Νο90, στον Νο95, στον Νο100+1.

Και μετά φυσικά θα απογοητευτείς και απο τον γιατρό (εγώ τουλάχιστον αυτή την γνώμη έχω σχηματίσει απο την δική μου εμπειρία) και όταν θα βγεις έξω για να εκφράσεις τις ίδιες απόψεις σε κάποιον μη-ειδικό, αυτόματα γίνεται εκείνος ο ειδικός και .... "α...ξερω τι έχεις.. το είχε και η Σουλα... άκου εδω πως θα περάσει γιατί ξέρω εγω" και δεν έχει τελειωμό αυτό.

Προσωπικά νομίζω πως ειναι πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ δύσκολο να βρείς κάποιον που θα ακούσει αυτό που έχεις να πεις (σκέψεις/προβληματισμούς) και δεν θα έχει διάθεση να σε διορθώσει σύμφωνα με τα δικά του μέτρα. Άσχετα με το ποια ειναι αυτά. Πάντα θα προσπαθήσει να σε διορθώσει να σε συμμορφώσει, πάντα θα εισαι ο παράλογος, αυτός που πήγε αριστερά ενώ έπρεπε να πάει δεξιά, αυτός που ειναι υπερβολικός κλπκλπ.
Αν πάλι βρεις κάποιον που θα δεχτεί τα δεδομένα σου όπως του τα παρουσιάζεις.... κράτα τον! :P

[Διαστημικος]

Χαχαχα ευχαριστω Τομχετ.

Και να δεις ρε παιδι μου οτι θα εβαζα restrictions στις απαντησεις αλλα λεω σαν νεοπας στο φορουμ να μην παιξω απο τωρα τον εξυπνο.

Αλεξανδρε ησουν μεσα στη μαυρη λιστα αυτων που ηθελα να μην μου απαντησουν lol.
Και αληθεια οταν κανεις ενα ποστ, ξαναδιαβαζεις αυτο που εγραψες? Το κινητρο σου μπορει να ειναι καθαρα για να βοηθησεις αλλα ... δεν ρε παιδι μου, και συγνωμη γι αυτο.

Τομχετ αντιθετως ησουν ο λογος που εκανα εγγραφη.Διαβασα πολλα απο τα ποστ σου και ειπα υπαρχουν εξυπνοι και ψαγμενοι ανθρωποι εδω μεσα, ας κανω και εγω ενα ακαουντ μπας και παρω τιποτα.

Kαι επιστροφη στο θεμα.

Ποιο θεμα δηλαδη? Το να μην ευχεσαι ουτε στον εχθρο σου να περασει μια δυσκολη φαση στη ζωη του για τον απλουστατο και μονο λογο να μην μπλεξει με ψυχολογους. Οπως το περιμενα και το περιεγραψες τομ, ολη η " επιστημη" τους κινειται γυρω απο στατιστικα, κανοντας τον ασθενη, που πολλες φορες δεν ειναι αλλα λογω κρισης του φορτωνουν εκει 2-3 ψυχωσεις με 4 φρασεις ακαταλαβιστικες και πλεον ο ψυχολογος ειναι στο εβδομαδιαιο προγραμμα κι ας μην εχουμε να φαμε, αντικειμενο προς ερευνα και οχι πασχων.Χωρις φυσικα να ειμαι απολυτος.

[Tomhet]

Κοίτα στο δικό μου μυαλό, η προσωπική ενασχόληση με κάποιον που όντως πάσχει απο κάτι το οποίο του δυσκολεύει την ζωή σίγουρα είναι "θεραπεία". Θεραπεία όμως αντίστοιχα όπως έχω γράψει ξανά μπορεί να είναι πολλά άλλα πράγματα...
Μπορεί να είναι κάποιο χομπυ που ανακάλυψες και σε έχει συνεπάρει και νιώθεις ευχάριστα, μπορεί να είναι κάποια γνωριμία (Νο1 λόγος κατ'εμε), μπορεί να είναι κάποιος φίλος που θα σε βοηθήσει να μην εστιάζεις σε αυτό που σε ενοχλεί κλπ.
Μπορεί να κάνω λάθος αλλά ο ρόλος του επαγγελματία θεραπευτή είναι να δρα σαν υποκατάστατο όλων αυτών χωρίς να τα αντικαθιστά όμως αλλά χρησιμοποιώντας τεχνικά μέσα που προκύπτουν απο την επιστήμη του κλάδου.
Την στιγμή όμως που δεν υπάρχει διάθεση ή/και χρόνος για την προσωπική αυτή ενασχόληση (γιατί μιλάμε για ανθρώπινη-ατομική ψυχολογία και νομίζω οτι η προσωπική ενασχόληση ειναι απαραίτητη προυπόθεση) δεν νομίζω οτι μπορεί να υπάρχει και αποτέλεσμα.
Έπιανα πχ τον εαυτό μου πολλές φορές να νιώθω οτι έχω απέναντι μου (οταν πηγαινα στην γιατρό) κάποιον για πρώτη φορα. Να μην θυμάται τι είναι αυτό που με απασχολεί, να μην μπορεί να παρακολουθήσει το τι ακριβώς συμβαίνει στην ζωή μου και στο μυαλό μου όλο το διάστημα που την επισκέπτομαι και να πρέπει ουσιαστικά να περιγράφω απο την αρχή όλα τα "γιατί" ενώ ένιωθα πως ήταν αυτονόητα εφόσον τα είχαμε συζητήσει ήδη!
Και απο πλευράς της έβλεπα απλά μια διάθεση να με ακούσει εκείνη τη στιγμή, για τα 45 λεπτά που μου αναλογούν λες και θα με έκανε να νιώθω καλύτερα το απλά να πω το παράπονο μου, κάτι το οποίο προφανώς δεν έχει κανένα νόημα.
Δεν έχω καταλήξει στο αν θα έπρεπε να "κατηγορήσω" κάποιον... είναι μάλλον μια κατάσταση που απλά υπάρχει και σαν αυτό την δέχτηκα.
Είναι όμως σίγουρα πιστευω, προιόν της γενικότερης κατάστασης που ανέφερα πιο πάνω.... αν δηλαδή ο θεραπευτής βλέπει τους περισσότερους να είναι εντάξει με το να τους δίνει χάπια για να νιώθουν ΤΩΡΑ καλά και απλά να λένε τον πόνο τους, μάλλον θα προσπαθήσει να κάνει και για εμένα το ίδιο... ως γνωστόν μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, τσουβάλιασμα ftw και άλλα τέτοια ... :P

Γιαυτό εξάλλου δεν έχω και πολλούς δημόσιους "οπαδούς" στο φόρουμ εδώ, γιατί ακολουθώντας την πιο πάνω λογική όλοι προσπαθούν να εφαρμόσουν τις λύσεις τους πάνω μου και όταν βλέπουν οτι δεν μου κάθεται καλά αυτή η τακτική, ε...τότε ξεκινούν οι αντιπαραθέσεις που οδηγούνται σε χαρακτηρισμούς, κλπκλπ... γιατί σιγά μην δεχτεί κάποιος να του πουν οτι κάνει λάθος :P Και φυσικά το "λάθος" ειναι απλά το οτι δεν γίνεται να εφαρμοστεί η λογική κάποιου σε κάποιον άλλο.
Τρέχα γύρευε...
Ίσως η λύση ειναι να μην έχεις ποτέ απαιτήσεις... απαιτήσεις πως κάποιος θα σε καταλάβει, πως κάποιος θα ασχοληθεί, πως κάποιος θα σε ακούσει κλπκλπ. είτε αυτός είναι επαγγελματίας είτε όχι... :P
Εγώ πάντως το έχω κάνει πολλές φορές το λάθος αυτό! και πάντα το αποτέλεσμα ήταν άσχημο.