Βιολογικό Ρολόι

[Lygeri]

Επισκέφτηκα την ιστοσελίδα με εξαιρετικό ενδιαφέρον και ομολογώ ότι εξεπλάγην με τα θέματα που ανοίγονται.
Είμαι 27 ετών, αδέσμευτη, με πολύ καλή δουλειά και μένω στην επαρχία. Θέλω να μιλήσω για ένα θέμα που πιστεύω ότι απασχολεί πολλούς νέους: τον γάμο. Τον τελευταίο καιρό νιώθω μια μεγάλη αποστροφή για το θέμα και γενικά την δημιουργία οικογένειας, παιδιών κτλ.
Στο περιβάλλον το οποίο εργάζομαι υπάρχει μια διάχυτη ʽπροπαγάνδαʼ προς τους νέους να βρούμε ένα καλό κορίτσι ή ένα καλό παιδί να ʽτακτοποιηθούμεʼ. Ο κοινωνικός περίγυρος και η οικογένεια μιλάνε διαρκώς για αυτό το πράγμα.
Και ενώ όλοι μου λένε να παντρευτώ και να κάνω παιδιά γιατί αυτά είναι το νόημα της ζωής, η ελπίδα, η ομορφιά κτλ κτλ, αυτοί οι ίδιοι είναι που μιλάνε για τον γάμο τους και τα παιδιά τους με μεγάλη δυσαρέσκεια. Έχω βαρεθεί να ακούω τη μιζέρια των παντρεμένων που, ωστόσο, με ενθαρρύνουν με μεγάλη επιμονή να παντρευτώ και να κάνω παιδιά! (Καμιά φορά αναρωτιέμαι: «είναι τόσο κακοί άνθρωποι που δεν αντέχουν να είναι κάποιος ανύπαντρος και τον πρήζουν να παντρευτεί, για να μοιράζονται όλοι οι παντρεμένοι την παγκόσμια μιζέρια του γάμου?!»).
Επίσης, έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια όπου οι γονείς μου παντρευτήκανε πολύ μικροί, δηλώνοντας τρελά ερωτευμένοι και ορεξάτοι να κάνουν οικογένεια. Το αποτέλεσμα ήταν να βιώσουμε άσχημες καταστάσεις εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών που γεννούσαν σκληρούς τσακωμούς μπροστά σε εμένα και τον αδερφό μου. Συν τοις άλλοις, επειδή ο πατέρας μου χρειαζόταν να λείπει πολλές ώρες από το σπίτι, είχα τον ρόλο του υποκατάστατου του πατέρα μου. Έχω σηκώσει, ψυχολογικά κυρίως, πολλά οικογενειακά βάρη, διότι ο μπαμπάς έλειπε. Αυτό το τελευταίο χρειάστηκε να ζητήσω βοήθεια ψυχολόγου, προκειμένου να το συνειδητοποιήσω.
Η μαμά μου, που είχε το όνειρο να κάνει οικογένεια, δεν αποδείχτηκε κατά τη γνώμη μου και τόσο πετυχημένη μάνα. Σε μεγάλους τσακωμούς με έχει διώξει από το σπίτι με πολλές βρισιές και είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που μου έχει φερθεί τόσο σκληρά.
Τώρα, η μαμά μου συνεχώς μου λέει «πότε θα μου κάνεις εγγονάκια?» και είναι μια κουβέντα που με πληγώνει. Δεν την ενδιαφέρει να είμαι ευτυχισμένη, αλλά να της κάνω εγγονάκια να καλύψει την πλήξη της. Στο παρελθόν, υπήρξα ευάλωτη και μπήκα σε ένα περίεργο κυνήγι γαμπρού και αποκατάστασης γιατί αυτό ζητάει η μαμά, οι συνάδελφοι, η κοινωνία κτλ. Ευτυχώς κάποια στιγμή κατάλαβα ότι σημασία έχει να ζω τη ζωή μου και να είμαι καλά, και όχι να προσπαθώ να ικανοποιήσω τις επιθυμίες που προβάλλουν οι άλλοι επάνω μου. Από τότε κάθε φορά που μου δίνουν την ευχή «άντε, με ένα καλό παιδί!», σπάω πλάκα αντί να τσαντίζομαι ή να αγχώνομαι.
Τώρα διακατέχομαι από μια φοβερή άρνηση και απαξίωση του γάμου και των παιδιών. Πνίγομαι μόνο που το σκέφτομαι. Θέλω να είμαι μόνη μου, ανεξάρτητη, ελεύθερη, χωρίς δεσμεύσεις.
Και δεν μπορώ να καταλάβω καθόλου μα καθόλου τους συνομήλικους μου και ιδίως τις κοπέλες που ψάχνουν μανιωδώς να παντρευτούν και να γεννήσουν. Ο γάμος και η οικογένεια είναι στόχος τους, που δεν μπορώ να τον κατανοήσω. Αναρωτιέμαι πού ακριβώς βρίσκεται το ωραίο στο να αλλάζεις πάνες σε μωρά; Πού βρίσκεται το ωραίο στο να μην κοιμάσαι, να βάζεις πλυντήρια, να σιδερώνεις, να μαγειρεύεις, να μην βγαίνεις έξω γιατί δεν φτάνουν τα λεφτά, να έχει γίνει ο σύντροφός σου χοντρός και απωθητικός; Πού βρίσκεται το ωραίο στο να σου αντιμιλάνε τα παιδιά σου και να κάνουν τις επιλογές τους, να έχεις χαθεί από τις παρέες σου, να είναι πρώτη σου προτεραιότητα κάποιος άλλος και όχι ο εαυτός σου;
Έτσι ήταν η οικογένειά μου και έτσι είναι οι περισσότερες οικογένειες που γνωρίζω. Η φράση «ευτυχισμένη οικογένεια» είναι κάτι που σηκώνει πολλή συζήτηση, και δυστυχώς, επειδή εδώ είναι επαρχία, αποτελεί μεγάλο ταμπού να αμφισβητήσει ένας οικογενειάρχης το θέμα γάμος και οικογένεια δημοσίως. Θα είναι σαν να αυτοαναιρείται ή να παραδέχεται ότι τελικά η επιλογή του γάμου και δημιουργίας οικογένειας, δεν του βγήκε και τόσο πετυχημένη.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι έξω από το στερεότυπο του γάμου και της ευτυχίας που έρχεται με τα παιδιά, είναι οι φίλοι μου. Σκέφτονται πάνω-κάτω όπως εγώ. Βέβαια, δεν είναι τόσο ακραίοι όπως εγώ, αλλά θέλουν κάποια στιγμή να παντρευτούνε και να κάνουν παιδιά. Ωστόσο, τους προβληματίζει πολύ η βιωσιμότητα μιας τέτοιας επιλογής που μας την παρουσιάζουν ως μια επιβεβλημένη αναγκαιότητα οι γονείς, οι συγγενείς, ο ευρύτερος περίγυρος και τα μέσα ενημέρωσης.
Προβληματίζομαι για την αντιδραστική μου λειτουργία απέναντι σε όλο αυτό το πακέτο πίεσης. Δεν θέλω να υπηρετώ τις επιθυμίες άλλων, αλλά ούτε και να είμαι αντιδραστικό περιθωριακό στοιχείο. Θα στεναχωρεθώ πολύ αν μετά από χρόνια διαπιστώσω ότι όλα αυτά που τόση ώρα περιγράφω ήταν μια παγίδα που έστησα στον εαυτό μου και μπορεί να θελήσω να κάνω οικογένεια, αλλά τότε θα είναι από βιολογικής άποψης πολύ αργά.
Υπάρχει βιολογικό ρολόι και πότε τέλος πάντων χτυπάει αυτό;

[Relia]

Τα ίδια πάνω κάτω σκεφτόμουν και καμιά φορά σκέφτομαι και τώρα. Αν και ευτυχώς η μάνα μου δε με πρήζει για γάμο (πιστεύω επειδή θέλει να μείνω όλη μου τη ζωή δίπλα της να τη νταντεύω και να με ελέγχει), ένα μεγάλο μέρος φίλων μου έχει παντρευτεί και έχει κάνει παιδιά. Ομοίως δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω προς τι η όλη καούρα και μου τι δίνει που επειδή έχω σχέση 6 χρόνια με ρωτάνε δήθεν από ενδιαφέρον πολλοί \"πότε με το καλό\" κοιτώντας με περίεργα όταν δεν απαντάω ή δίνω αόριστες απαντήσεις (π.χ. είμαι συχνά σίγουρη ότι σκέφτομαι παπάρες του τύπου \"α, δεν την παίρνει\" ή \"δεν τη θέλουν οι γονείς του\"). Παρόλα αυτά, με το συγκεκριμένο άνθρωπο νιώθω ότι θέλω να παντρευτώ όταν και εφόσον υπάρχει η δυνατότητα για το λόγο ότι μου λείπει όταν δεν είμαστε μαζί. Θέλω να κοιμάμαι και να ξυπνάω κοντά του και να του προσφέρω πράγματα (σε αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται το πλύσιμο σωβράκων). Η αντίφαση έγκειται στο ότι δεν είμαι στυλ γάμου, δεν είμαι του νοικοκυριού-βαριέμαι (εφόσον ασχολείται η μάνα μου), δεν μπορώ γενικά να ζήσω συμβατικά. Αυτό που θα κάνω είναι απλά να μην ακολουθήσω την πεπατημένη. Αν π.χ. δεν θέλω να περνάμε τα ΣΚ με όλο το σόι (όπως πολλοί φίλοι) απλά δεν θα πηγαίνω κι ας λέει όποιος θέλει ότι θέλει. Το κλειδί είναι ένα: Όχι να παντρευτείς επειδή πρέπει, δηλαδή πρώτα να το αποφασίσεις και μετά να ψάχνεις τον υποψήφιο γαμπρό, αλλά να περιμένεις πότε θα γνωρίσεις κάποιον με τον οποίο θα σου προκύψει η ανάγκη να είσαι μαζί του για την υπόλοιπη ζωή σου. Αποτυχημένοι γάμοι είναι οι περισσότεροι επειδή γίνονται για λάθος λόγους:1.Οικονομικό συμφέρον.2. Συνήθεια.3. Από ανάγκη λόγω ετών σχέσης και κράξιμο από περιβάλλον.4.Από απόγνωση επειδή περνάει ο καιρός. Λάθος λάθος λάθος. Για να παντρευτεί κανείς πρέπει να το θέλει πραγματικά, τόσο απλά. Κάποτε μου είπε μία καλή φίλη, ότι ο τότε φίλος της της έκανε πρόταση γάμου και του είπε ότι θα το σκεφτεί και με ρώτησε τη γνώμη μου. Ξέρεις τι της είπα; \"Δεν θέλεις\". Επειδή αν ήθελες θα το ήξερες. Αν δεν είσαι σίγουρη, απλά δεν θέλεις. Η κοπέλα όντως χώρισε μετά από λίγο και σήμερα είναι παντρεμένη με κάποιον άλλο και έχουν και μωρό.
Εν ολίγοις, μη φρικάρεις με τα κουλά που ακούς. Και προς Θεού, μη σε πιάνει αντίδραση για το όλο θέμα. Προφανώς δεν είσαι με κάποιον που να σου βγάζει τα περί \"συμβίωσης και γάμου\". Να είσαι σίγουρη ότι αυτός ο κάποιος θα έρθει γρήγορα στη ζωή σου, αρκεί να είσαι ανοιχτή για να τον δεις. Και τότε εσύ η ίδια θα εκπλαγείς με τον εαυτό σου και τις αναπάντεχες σκέψεις που θα κάνεις π.χ. να κοιμάται το βράδυ κοντά σου. Μη βάζεις στεγανά και μη γενικεύεις. Λογικό είναι να την έχεις δει ανάποδα, αλλά απλά ξεπέρασέ το. Η ζωή σου είναι δική σου κι εσύ θα αποφασίσεις τι θα την κάνεις, πότε θα κάνεις τι και με ποιον.

[Helena]

ότι και να κάνεις πάντως είναι άσχημο να το κάνεις υπο πίεση..να παντρευτείς πχ γιατί πρέπει η γιατί όλοι το κάνουν...το κάθε τι πρέπει να γίνεται στην κατάλληλη ώρα ...το πότε θα έρ8ει και αν θα έρθει εξαρτάται απο άνθρωπο σε άν8ρωπο διαφέρει
μην στεναχωριέσαι και μήν αναστατώνεσαι για βλακείες..γιατί είναι βλακείες αυτά..αν δείς απο τί υποφέρουν παιδιά εδώ μέσα..θα εκπλαγείς δυσάρεστα..βάλε τα πράγματα στη θέση τους..και ζήσε τη ζωή σου όπως σου ανήκει..και θές...είναι δική σου και μόνο δική σου..

[Blue9791]

Γιατί δεν τους ξεκαθαρίζεις τις απόψεις σου για να σταματήσουν;
Οκ θα γκρινιάξουν αλλά θα το πάρουν απόφαση κάποια στιγμή.

[krino]

Ο γαμος ειναι μια νομικη, κοινωνικη και ηθικη δεσμευση με δυο τουλαχιστον κατευθυνσεις:
Την πρωτη να κατοχυρωσει εκατερωθεν το ζευγαρι την σχεση του με τις παραπανω δεσμευσεις (πχ νομικα)
και δευτερον προς τους τριτους να δηλωσουν οτι ειναι επισημως μαζι.
Η χρησιμοτητα αυτα ειναι οτι ο ενας \"δενει\" (χειροποδαρα) τον αλλο.

Με οσα αυτα τα γνωστα θα πρεπει να συνυπολογισουμε οτι η Ελλαδα ειναι μια συντηριτικα θρησκευομενη χωρα και το να ξεφευγεις λιγο απο τα κλασικα αμεσως σε κοιτανε με μισο ματι....
Εχει βεβαια ξεφτισει αυτο το στυλακι, γιατι ολοι το εχουν συνηθειο να παντρευονται και μεσα σε 1-2 χρονια να χωριζουν ξανα. Οποτε η προοπτικη ενος γαμου δεν ειναι τοσο ελκυστικη πλεον, παραμενει ομως ακομα αναγκαια.


Μαλλον θα φαμε μια μπορει και δυο δεκαετιες ακομα μεχρι να μπορεσουμε να ζουμε σαν ανθρωποι με τους συντροφους μας. Πχ στη Γαλλια ισχυει το συμφωνητικο συμβιωσης (εφαρμοζεται τοσο σε ετεροφυλους οσο και ομοφυλοφιλους) το οποιο με μια αιτηση στο δημαρχειο δηλωνεις απλα οτι μενεις με καποιο/α μαζι.
Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να εχεις τις φορολογικες ελαφρυνσεις που εχει ενα παντρεμενο ζευγαρι αλλα απο την αλλη αμα θες να χωριζεις δεν σου κανουν ολα αυτα τα νουμερα που θες για να διαλυσεις την σχεση σου.

Στην ουσια ο γαμος ειναι ενας ωμος εκβιασμος, αφου αμα μπλεξεις - δυσκολα ξεμπλεκεις....

[kanella]

sorry αν ακουστω αποτομη,αλλα αφου εισαι τοσο ξεκαθαρη στις αποψεις σου και δεν σου αρεσει το θεμα γαμου τοτε πως εξηγειται οτι εχεις και καποιες αμφιβολιες;δηλαδη, με λιγα λογια το πρωτο μερος αυτων που γραφεις ερχεται σε πληρη αντιθεση με το δευτερο.εγω ετσι οπως το βλεπω καταλαβαινω οτι ναι μεν αντιστεκεσαι πεισματικα γιατι απλα δεν ειχες καλες προσωπικες εμπειριες και γιατι εχεις και μια γενικοτερη αντιπαραθεση με τους γονεις σου αλλα δε θα ηθελες να χασεις την ευκαιρια αν σου παρουσιαστει.μα γιατι πρεπει οπωσδηποτε να παντρευτεις οταν καποτε γνωρισεις τον ανθρωπο σου;γιατι και θα τον γνωρισεις και οταν γινει αυτο θα δεις που δε θα το αφησεις να φυγει με τιποτα.μπορεις μια χαρα να συζησεις μαζι του οσο εσυ θελησεις και αν καποτε αλλαξεις γνωμη περι γαμου,αν αλλαξεις, κανενα βιολογικο ρολοι δε σε περιοριζει.και μη νομιζεις οτι αυτα δε γινονται στην επαρχια.δηλαδη δεν υπαρχουν ανθρωποι στην επαρχια που κανουν πραγματα για ειναι ευτυχισμενοι;ολοι με γνωμονα την αποψη των αλλων λειτουργουν;δεν μπορει θα εχεις γνωρισει τετοιους ανθρωπους.και εγω απο επαρχια ειμαι και με τον αντρα μου συζουσα αρκετα χρονια πριν παρουμε την αποφαση να παντρευτουμε φετος.και αν δε σου αρεσει η επαρχια ή δε σου κανει εχει και αλλου σπιτια και δουλειες και αν εχει περασει η ηλικια να κανουμε παιδακια και θελουμε τοσο πολυ υπαρχουν και τα ορφανα.παντως,κατι τελευταιο για να μη σας ζαλιζω,το πιστευω βαθια πως ενα παιδακι εχει αναγκη και απο τους δυο γονεις.οπως τους ειχαμε εμεις και οπως, οσοι δεν τους ειχαν διπλα τους, οταν μεγαλωσαν το εβγαλαν σαν παραπονο ή απωθημενο.
Ps. ειπα πολλα γιατι μου θυμιζεις απιστευτα δυο πολυ καλες φιλες που εχω και που και εκεινες τα ιδια πανω-κατω λενε λες και η ευτυχια ειτε στο γαμο ή αλλου ειναι δοκιμασμενη συνταγη και μονο αν ακολουθησεις την πεπατημενη θα τη βρεις.

[kanella]

βρε κρινο και εσυ πως εισαι τοσο απολυτη;θα σε καταλαβω μονο αν ειχες μια πολυ ασχημη προσωπικη εμπειρια.κατα τη γνωμη μου οσο κακο ειναι να λες σε καποιον συνεχεια οτι πρεπει να κανει κατι αλλο τοσο κακο ειναι και να τον αποτρεπεις.η καθε εμπειρια ειναι τοσο προσωπικη και ξεχωριστη και ειδικα οταν μπαινει στη μεση και ενας δευτερος διαφορετικος ανθρωπος αλλαζουν τα παντα.ειμαστε ενηλικοι ξερουμε να ξεχωριζουμε λιγο-πολυ τι καλο απο το κακο αλλα και το κακο ακομα υπαρχει για να μας κανει και πιο σοφους και καλυτερους ανθρωπους.συμφωνεις;

[La_ViTa]

Καλησπέρα κι από εμένα lygeri και καλώς ήρθες στο forum.
Επειδή είμαστε συνομήλικες,και όπως καταλαβαίνεις ακούω κι εγώ τα ίδια με εσένα κατά καιρούς, θα σου πω το εξής:
ΑΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΕΝΕ!
\'Οταν βρεις κάποιον άνθρωπο που πιστεύεις ότι θα κατανοεί τα προβλήματά σου,τον χαρακτήρα σου, θα τον αγαπήσεις και θα σε αγαπήσει πραγματικά,πιστεύω ότι κάποια στιγμή μπορεί να έρθει αυθόρμητα στο μυαλό σας η ιδέα του να κάνετε οικογένεια.Και τότε είναι στο χέρι σας να αποφασίσετε εάν θα παντρευτείτε ή όχι.
Κοίτα όσο είσαι αδεύσμευτη να περάσεις όσο καλύτερα γίνεται. Φλέρταρε και \"γεύσου\" τη ζωή με τις καλές και τις αναποδιές της.
Και όταν νιώσεις ότι \"χτυπάει\" το βιολογικό ρολόι σου,βλέπεις τι θα κάνεις.Μην τρελαίνεσαι από τώρα! ;)

[krino]

Ειμαι λιγο απολυτη (χμμ) αυτο ειναι γεγονος.

Εμπειριες εχω και μερικες ειναι οντως ασχημες αλλα οχι τοσο που να μην μπορεσα να τις κουμανταρω, τουτεστιν δεν εχω παντρευτει ποτε - και μαλλον δεν το κοβω.

Τωρα ο μεσος ορος που βαζεις δεν μου κανει.
Εγω οταν ξερω οτι οι σχεσεις που καταληγουν σε γαμο ειναι οι ηθικες (και οχι μονο) αλυσιδες μας τι να πω?? δεν σε προτρεπω πουθενα???
Δηλαδη εσυ οταν βλεπεις τον αλλον και πηγαινει στο γκρεμο τι του λες?? πηγαινει ευθεια, αλλα αμα θες στριψε κιολας??

Η καθε εμπειρια ειναι οντως προσωπικη και προτρεπω καποιους εαν θελουν να παντρευτουν εφοσον εχουν βρει το ατομο το οποιο ΔΕΝ προκειται ουτε μια στο εκκατομυριο να εκμεταλευτει το γεγονος οτι εχεις παντρευτει μαζι του. Δηλαδη αυτο σημαινει οτι ποτε μα ποτε δεν θα γινει επικληση αυτου του γεγονωτος για να αλλαξει οποιαδηποτε κατευθυνση η σχεση του ζευγαριου.

Το οτι ειμαστε ενηλικοι αυτο δεν σημαινει οτι παντα παιρνουμε σωστες αποφασεις.
Αν ηταν ετσι ξερεις θα ειχαμε μηδενικα διαζυγια.
Εσυ πως εξηγεις το γεγονος οτι τα νεα ζευγαρια που παντρευονται σε ενα μεγαλο ποσοστο (αγνοω πιο) μετα απο 1-2 χρονια χωριζουν???
Δεν ηταν ενηλικες αυτοι?? δεν πηραν σωστες αποφασεις ???
τι απο ολα συμβαινει??

Εγω συμφωνω μαζι σου σε ολα, η κατασταση διαφωνει μαζι μας....
:P

[Lygeri]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας!

[kanella]

κατι παρομοιο λεω και εγω.απλα λεω οτι μαλλον πρεπει να δοκιμασεις πρωτα για να καταλαβεις. ειναι ενα θεμα που καταληγει τοσο διαφορετικα για τον καθενα που στην ουσια δεν μπορεις ουτε να αποτρεψεις ουτε να προτρεψεις.δεν ειναι κατι τοσο προφανες οπως ενας γκρεμος μπροστα μας που την ξερεις σιγουρα την καταληξη.και σου ειπα...υπαρχουν και οι εναλλακτικες λυσεις.δεν ειναι αναγκη να πας με κατευθειαν εκκλησια.κανε μια σταση για εναν καφε πρωτα.δηλαδη ζησε με τον ανθρωπο σου...αν σου κανει και πιστευεις οτι το θες προχωρα.ειναι κατι πολυ ιδιαιτερο και εντελως προσωπικο.για τον καθενα διαφορετικο.
δηλαδη κρινο μου συμφωνουμε διαφωνοντας και μαλλον την μπερδεψαμε τη φιλη μας περισσοτερο απο οτι τη βοηθησαμε.το ζουμι για μενα ειναι ενα.εχουμε αρκετα πραγματα που μας περιοριζουν (οι αναγκες μας,οι ευαισθησιες ή ακομα οι δουλειες και τα οικονομικα μας)ας μην αφησουμε τη γνωμη τον αλλων να γινει αλλο ενα απο αυτα.

[krino]

ε οχι και να δοκιμασω για να καταλαβω....
σαν πολυ δεν παει??? εδω ηδη κανεις μια σχεση και μετα απο ενα διαστημα πνιγεσαι, θα το κανεις και με βουλα κιολας???

Για τον καθενα καταληγει διαφορετικα γιατι ο καθενας μας λειτουργει διαφορετικα ως προς τις φοβιες του, τις ανασφαλειες του, τις προσδοκιες του και ενα σωρο αλλα.

Το προβλημα δεν ειναι αν θα κανεις σταση (εις) για καφε η αν θα τεσταρεις τον ανθρωπο με τον οποιο ζεις.
Το προβλημα ειναι οτι ο ιδιος ανθρωπος οταν γινεται ο γαμος, αλλαζει απο την μια νυχτα στην αλλη. (η αντε απο τον ενα χρονο στο αλλο, δεν εχει σημασια)
Ξαφνικα, ξυπνας μια μερα και ο κοσμος ειναι αλλιως, σιγουρα οχι οπως τον περιμενες.
Οι υποχρεωσεις που καλεισε να φερεις σε περας σε ξεπερνουν, ουτε καν ειχες φανταστει τετοιο κυκεωνα.
Συχνα πυκνα σου ερχεται η παροιμια, δεν ηξερες, δεν ρωταγες???

Εν ολιγεις,
προκειται για ζητημα που εχει να κανει με τον καθενας μας, στην ουσια ομως ολοι μας φερομαστε με τον ιδιο κλασικο τροπο: Μεγαλωνουμε οπως περιπου μεγαλωσε η οικογενοια μας, ρουτινιαρικα και μεσα στα κοινωνικα κλισε. Οτιδηποτε αλλο φερνει απομονωση, γκρινια, χωρισμο....
Η μονη ελπιδα που εχει κανεις ειναι να ειναι αποστασιοποιημενος απο οποιοδηποτε τετοιας μορφης δεσμα.
Γιατι απο την αλλη δεν καταλαβαινω τι πιο ομορφο μπορει να προσφερει σε μια σχεση ενας γαμος??? ποσο μπορει να την κανει πιο ισχυρη?? Πριν το γαμο δεν αγαπας τον συντροφο σου ενω μετα τον ερωτευεσαι τρελλα??
Τι αλλο να θελει κανεις παρα να \"φυλακισει\" το συντροφο του ακομα πιο σφιχτα και πιο σιγουρα??
Γιατι ειναι βεβαιο οτι αμα εχεις σχεση και δεν σου κανει το διαλυεις οποτε σου κανει κεφι.
Αμα εισαι παντρεμενος ομως δεν ειναι και τοσο απλα τα πραγματα.....


Εγω προχωραω ακομα πιο μακρια,
ειμαι κατα ακομα και της συμβιωσης γιατι αυτη ειναι που φερνει την φθορα στις σχεσεις.
Η καθημερινοτητα και η ρουτινα ειναι που σκοτωνει καθε ομορφο συναισθημα και στο τελος ξυπνας μια μερα και συχαινεσε να βλεπεις τα ξυνισμενα μουτρα του ανθρωπου που αγαπας....

[Sofia]

Ειμαι υπέρ της συμβίωσης, το να την αποφεύγω δεν σημαινει σε καμία περίπτωση οτι θα αποφύγω και την φθορά στη σχέση. Αυτη θα επέλθει απο άλλους παράγοντες όχι λόγωτου οτι συζώ με καποιον. Αντίθετα πιστεύω πως η συμβίωση στρώνει το έδαφος για να δεις πιο γρήγορα κάποια πραγματα που διαφορετικά παιρνει περισσοτερο χρόνο να τα δεις.

Οσο για το γάμο, υπέρ ή κατά δεν νομίζω οτι έχει σημασία, όση του τί είδους σχέση έχεις. Οι υγιεις σχέσεις δεν ειναι υποχρεωτικά εκτος γάμου και οι χειροτερες εντος (και το αντίστροφο βεβαια). Φθαρμενες και νοσηρες καταστάσεις υπάρχουν σε καθε πλαισιο.Είτε εντος γάμου είτε εκτος.

Και το οξυγόνο ή ο αέρας που χρειάζομαι για να αναπνεύσω στη σχέση δεν καθορίζεται απο το γάμο, αλλα από τί σχέση ειμαι ικανη να διαμορφώσω μαζί με το σύντροφο μου...

[krino]

Originally posted by Sofia
Και το οξυγόνο ή ο αέρας που χρειάζομαι για να αναπνεύσω στη σχέση δεν καθορίζεται απο το γάμο, αλλα από τί σχέση ειμαι ικανη να διαμορφώσω μαζί με το σύντροφο μου...

Νομιζεις....
παντρεψου και ξαναελα να τα πουμε.
Αν δεν πληρωσεις δεν μαθαινεις.

:P

[Sofia]

έχεις παντρευτει :).....?

Ναι,φανταζομαι με παπα κ με κουμπαρο!!!!!Μη σου πω ειμαι σίγουρη:)

Προσωπικα αν δεν νιωθω ελευθερη,δεν αντεχω τη σχέση.Αλλωστε οποιος νοιαζεται, δεν περιορίζει αλλα σε αφήνει να πετας...