..μάλλον είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους στο θέμα του ψυχοθεραπευτή αλλά θυμάμαι όταν μπήκα στο γραφείο του για πρώτη φορά, σκεφτόμουνα οτι εάν δεν δημιουργηθεί ίχνος ασφάλειας στις πρώτες - για να μην πω πρώτη- συνεδρίες τότε θα απευθυνθώ αλλού βασισμένη στα ελάχιστα σημεία λογικής που μου είχαν απομείνει.

Δεν ξέρω όμως πόσο επικίνδυνο είναι να εκλογικεύεις καταστάσεις όταν είσαι έντονα προβληματισμένος γενικά, και ειδικά όταν έχεις αποφασίσει να λύσεις δια παντός τα φαινομενικά σου προβλήματα, που είναι και πιο σημαντικό στην τελική.

Πάντα ήμουν της άποψης ότι τους συμμάχους σου πρέπει να τους επιλέγεις με προσοχή και οτι δικαιωματικά θα πρέπει να ψάξεις τον καλύτερο. Ίσως όμως αυτό να μην είμαστε όλοι σε θέση να το καταλαβαίνουμε και να το υποστηρίζουμε και δυστυχώς η ημιμάθεια είναι ο σύγχρονος σύμβουλος, αλλά μήπως τελικά στην εποχή μας είμαστε όντως ικανοί να ξεχωρίζουμε τον καλό απο τον κακό επιστήμονα?