Η ιστορία μου,Ναι ξεπέρασα την κατάθλιψη.

[solanz]

Καλησπέρα σε όλους. Πριν αρχίσω την ιστορία μου, θα ήθελα πρώτα απ'όλα να σας ευχαριστήσω όλους εδώ μέσα,
γιατί την περίοδο της αρρώστιας μου , έμπαινα εδώ και μου κρατάγατε παρέα , διάβαζα τις ψυχούλες σας και δυναμώνατε και την δική μου προσπάθειά κόντρα στην κατάθλιψη-και τις φοβίες που με κατάπιναν...
Ήθελα τόσο πολύ κι εγώ να γράψω αλλά δεν μπορούσα ούτε αυτό να κάνω! Τώρα πιά είμαι εντελώς καλά.Έχω και 3-4 μήνες που τελείωσα και την αγωγή των αντικαταθλιπτικών.

Το βασανιστήριο μου ξεκινάει περίπου τον Δεκέμβριο του 2012. Είναι αστείο αλήθεια όταν κάποιοι περίμεναν ακόμα μια φορά το ''τέλος του κόσμου'' για μένα ήρθε αυτό το ''τέλος'' κι έκατσε στο κεφάλι μου για έναν χρόνο και βάλε!

Τέλη Δεκέμβρη- ξεκινάει ο γολγοθάς. Κάποια γεγονότα (που τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει) με ρίχνουν στις αρνητικές σκέψεις και την απαισιοδοξία απαλά απαλά...
Καλή χρονιά 2013 Ιανουάριος- Βυθίζομαι όλο και περισσότερο στο σκοτάδι. Ξυπνάω κάθε πρωί με ένα τεράστιο βάρος στο στομάχι, με άγχος που δεν με αφήνει να αναπνευσω. Πονάω παντού..και κυρίως μέσα μου. Απο την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα να πάω για ύπνο το μυαλό μου κατακλύζετε από χιλιάδες αρνητικές σκέψεις.
Κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολη,άγχος,θλίψη,απαισι� �δοξία....δεν μπορω να εξηγήσω το γιατί. Κάθε τι αρνητικό που πρίν δεν θα με τρόμαζε και θα το ξεπέρναγα εύκολα ,τώρα με τρομάζει παρα πολύ και γιγαντώνεται μέσα μου.....γίνεται έμμονη ιδέα. Μαυρίλα. Θέλω να ξαπλώνω τις περισσότερες ώρες τις μέρες και να κοιμάμαι... Νιώθω πολύ ασχημα και ζητάω συνέχεια συγνώμη απο τους δικούς μου που με βλέπουν έτσι. Οι δικοί μου επιμένουν να πάμε σε ένα γιατρό. Στην αρχή δεν καταλαβαίνω τι έχω κι έτσι ζητάω κανένα ηρεμιστικό φυτικό απο το φαρμακειο (βαλεριάνα). Μου ηρεμεί λίγο το βάρος που νιώθω στο στήθος αλλά δεν διώχνει τις αρνητικές σκέψεις. Η μητέρα μου, με συμβουλεύει να δω μια ψυχίατρο και μου λέει ίσως να έχω καταθλιψη... είχε δίκιο! Πηγαίνω στην γιατρό η οποία διαγιγνώσκει κατάθλιψη πράγματι, και μου χορηγεί φαρμακευτική αγωγή.

Φλεβάρης -Μάρτης-Απρίλιος καμμά καλυτέρευση δυτυχώς . Κλείνομαι πιο πολύ στον εαυτό μου...φοβάμαι τα πάντα....αγχώνομαι για τα πάντα....με πιάνουν και υπαρξιακά από πάνω. Τρώω φρίκες όπως για παράδειγμα να μην πλησιάζω στα παράθυρα στα τζάμια γιατι φαντάζομαι ότι είναι πολύ εύκολο να δώσω μία με το κεφάλι μου και να τραυματιστώ!!! Καθηλώνομαι στον καναπέ με ένα κουβερτάκι και δεν σηκώνομαι παρά μόνο για πάω στην τουαλέτα και αυτό με το ζόρι.....Δεν βγαίνω από το σπίτι,δεν αλλάζω ούτε δωμάτιο!!!Ο φιλός μου προσπαθεί να με πάει κανένα περιπατο αλλα αρνούμαι.Κλαίω,στεναχωριέμ αι,σκέφτομαι πως έτσι θα είναι η ζωή μου απο εδώ κι πέρα και δεν θέλω,αρνούμαι την κατάθλιψη μου.... Ο φίλος μου με στηρίζει μου εξηγεί πως θα περάσει.Μια ασθένεια είναι κι αυτή και ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!! οι γονείς μου με στηρίζουν αλλά εγω νιώθω τύψεις κι ότι τους ταλαιπωρώ όλους.

Μάιος - Αρχίζω να δέχομαι την κατάθλιψη...σκέφτομαι πως αν είχα σπασμένο πόδι δεν θα μπορούσα να περπατήσω για ένα διάστημα,αλλά κάποια στιγμή θα πέρναγε/ οπότε πρέπει να κάνω υπομονή και με την κατάθλιψη και να μην νιωθω επιπλεον και ασχημα για την κατάστασή μου. Εξακολουθώ να ξυπνάω με βάρος στο στήθος.Ψάχνω τα πάντα γύρω απο την αρρώστια στο ίντερνετ.Παίρνω κουράγιο διαβάζοντας τα συμπτώματα που μοιάζουν με τα δικά μου.Διαβάζω και παρακάτω....ειναι κατι που ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...!!!
Ιούνιος-Ένα μικρό φως στην άκρη του τούνελ. Ξυπνάω χάλια κάθε πρωί αλλά προς το βράδυ αρχίζω να είμαι πολύ καλύτερα. Αρχίζω με το ζόρι τις πρώτες βόλτες...μέχρι το περίπτερο. Την άλλη μέρα σε έναν φίλο για καφέ. Η δυσκολία είναι τεράστεια αλλά τωρα θα το πολεμίσω.Οι βόλτες με βοηθάνε μέρα με τη μέρα να ξεχνέμαι,ο ήλιος μου κάνει καλό....

Ιούλιος-Αύγουστος -Ζητάω από την ψυχιατρο μου (που όλο αυτόν το καιρό με παρακολουθεί) να μου αυξήσει τη δοσολογία των φαρμάκων.Εκείνη το κάνει αλλά με συμβουλεύει να κάνω συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο. Έχω αποφασίσει πια πως θα το πολεμίσω.Βρίσκω μια ψυχολόγο και πηγαίνω στα ραντεβου,σιγά σιγά με βοηθάει να βρω τη ρίζα του όλου κακού.
Οι συνεδριες συνεχίζονται κανονικά, τα φάρμακα επίσης. Πλέον κάθε μέρα βγαίνω έξω,αρχίζω να ασχολούμαι πάλι με πράγματα που με ευχαριστούν και περιορίζω συνεχώς τις αρνητικές σκέψεις....κάθε μέρα είμαι και καλύτερα....Χαμογελάω. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω χωρίς τις αρνητικές σκέψεις και το άγχος και μέρες που είναι όπως πριν.Όμως παίρνω κουράγιο.Κάνω λίγη γυμναστική καθημερινά,τρώω φρούτα και λαχανικά , ψάχνω όλους τους δυνατούς τρόπους να βοηθηθώ...θα περάσει.
Πλέον το νιώθω, κάθε μέρα το επαναλαμβάνω μέσα μου.Θα περάσει.
Αύγουστος-Σεπτέμριος - Μικρές διακοπές καλοκαιρινές,όχι οι καλυτερες μου αλλά βοηθήσανε!

Από εδώ και πέρα δεν πολυθυμάμαι....αλλά κάπου προς το τέλος του Σεπτέμβρη βρίσκω πάλι δουλειά(είχα σταματήσει).Απασχολούμαι.... ...δημιουργώ...μου κάνει καλό.
Και μια μέρα , έτσι απλά μια μέρα ξυπνάω και ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!! Απλά....ειμαι καλά.

Απλά έφυγε....πέρασε...τέλειωσε. Είμαι καλά.Το συναίσθημα αφού ξεπεράσεις όλο αυτό το βάσανο είναι απίστευτο.
Τα φαρμακα τα συνέχισα βέβαια,τα μείωνω λίγο λίγο με την καθοδήγηση της γιατρού μου και τελικά τα έκοψα.ΤΕΛΟΣ. Η κατάθλιψη είναι παρελθον. Τωρα χαμογελαω,Γελαω,ζΩ ΞΑΝΑ.
Λένε πως όποιος περάσει κατάθλιψη, δυναμώνει σαν άνθρωπος.Πιάνει πάτο και ανεβαίνει από την αρχή στο φως.Βλέπει βαθιά μέσα του και χτίζει γερότερα τον εαυτό του.Ναι νιώθω να με αγαπάω τώρα περισσότερο, ....ακόμα δεν καταλαβαίνω αν δυνάμωσα όντως απο αυτη τη δοκιμασία , ίσως είναι νωρις για να βγαλω συμπεράσματα.

Το θετικό είναι πως το ξεπέρασα κι έτσι μπορω να σας πω με σιγουριά πως περνάει. Αρκει να το πιστέψετε πως περνάει και να το επαναλαμβάνετε μέσα σας . Περνάει.... Εύχομαι μεσα απο την καρδιά μου όποιος αυτη τη στιγμη βρίσκετε μεσα σε αυτη τη μαύρη τρύπα, να βγει σύντομα! ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΈΡΕΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ πάντως. Αυτό να θυμάστε. Μην το βάλετε κάτω.Η απαισιοδοξία είναι χαρακτηριστικό της κατάθλιψης.Όχι δικό σας. Αργά ή γρήγορα αυτή η παλιοασθένεια θα είναι παρελθόν, κι ίσως γίνεται πιο δυνατοι άνθρωποι!!!!!
Υ.Γ. συγνώμη για το μεγάλο κείμενο!Μακάρι να έδωσα έστω και μια στάλα κουράγιο σε κάποιον εδώ μέσα!!! Σας φιλώ όλους.Και καλή δύναμη, μην το βάζετε κατω.
Σας παρακαλώ μην το βάζετε κάτω!

[solanz]

Κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολη,άγχος,θλίψη,απαισι� �δοξία....δεν μπορω να εξηγήσω το γιατί. Κάθε τι αρνητικό που πρίν δεν θα με τρόμαζε και θα το ξεπέρναγα εύκολα ,τώρα με τρομάζει παρα πολύ και γιγαντώνεται μέσα μου.....γίνεται έμμονη ιδέα. Μαυρίλα. Θέλω να ξαπλώνω τις περισσότερες ώρες τις μέρες και να κοιμάμαι... Νιώθω πολύ ασχημα και ζητάω συνέχεια συγνώμη απο τους δικούς μου που με βλέπουν έτσι. Οι δικοί μου επιμένουν να πάμε σε ένα γιατρό. Στην αρχή δεν καταλαβαίνω τι έχω κι έτσι ζητάω κανένα ηρεμιστικό φυτικό απο το φαρμακειο (βαλεριάνα). Μου ηρεμεί λίγο το βάρος που νιώθω στο στήθος αλλά δεν διώχνει τις αρνητικές σκέψεις. Η μητέρα μου, με συμβουλεύει να δω μια ψυχίατρο και μου λέει ίσως να έχω καταθλιψη... είχε δίκιο! Πηγαίνω στην γιατρό η οποία διαγιγνώσκει κατάθλιψη πράγματι, και μου χορηγεί φαρμακευτική αγωγή.

Φλεβάρης -Μάρτης-Απρίλιος καμμά καλυτέρευση δυτυχώς . Κλείνομαι πιο πολύ στον εαυτό μου...φοβάμαι τα πάντα....αγχώνομαι για τα πάντα....με πιάνουν και υπαρξιακά από πάνω. Τρώω φρίκες όπως για παράδειγμα να μην πλησιάζω στα παράθυρα στα τζάμια γιατι φαντάζομαι ότι είναι πολύ εύκολο να δώσω μία με το κεφάλι μου και να τραυματιστώ!!! Καθηλώνομαι στον καναπέ με ένα κουβερτάκι και δεν σηκώνομαι παρά μόνο για πάω στην τουαλέτα και αυτό με το ζόρι.....Δεν βγαίνω από το σπίτι,δεν αλλάζω ούτε δωμάτιο!!!Ο φιλός μου προσπαθεί να με πάει κανένα περιπατο αλλα αρνούμαι.Κλαίω,στεναχωριέμ αι,σκέφτομαι πως έτσι θα είναι η ζωή μου απο εδώ κι πέρα και δεν θέλω,αρνούμαι την κατάθλιψη μου.... Ο φίλος μου με στηρίζει μου εξηγεί πως θα περάσει.Μια ασθένεια είναι κι αυτή και ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!! οι γονείς μου με στηρίζουν αλλά εγω νιώθω τύψεις κι ότι τους ταλαιπωρώ όλους.

Μάιος - Αρχίζω να δέχομαι την κατάθλιψη...σκέφτομαι πως αν είχα σπασμένο πόδι δεν θα μπορούσα να περπατήσω για ένα διάστημα,αλλά κάποια στιγμή θα πέρναγε/ οπότε πρέπει να κάνω υπομονή και με την κατάθλιψη και να μην νιωθω επιπλεον και ασχημα για την κατάστασή μου. Εξακολουθώ να ξυπνάω με βάρος στο στήθος.Ψάχνω τα πάντα γύρω απο την αρρώστια στο ίντερνετ.Παίρνω κουράγιο διαβάζοντας τα συμπτώματα που μοιάζουν με τα δικά μου.Διαβάζω και παρακάτω....ειναι κατι που ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...!!!
Ιούνιος-Ένα μικρό φως στην άκρη του τούνελ. Ξυπνάω χάλια κάθε πρωί αλλά προς το βράδυ αρχίζω να είμαι πολύ καλύτερα. Αρχίζω με το ζόρι τις πρώτες βόλτες...μέχρι το περίπτερο. Την άλλη μέρα σε έναν φίλο για καφέ. Η δυσκολία είναι τεράστεια αλλά τωρα θα το πολεμίσω.Οι βόλτες με βοηθάνε μέρα με τη μέρα να ξεχνέμαι,ο ήλιος μου κάνει καλό....

Ιούλιος-Αύγουστος -Ζητάω από την ψυχιατρο μου (που όλο αυτόν το καιρό με παρακολουθεί) να μου αυξήσει τη δοσολογία των φαρμάκων.Εκείνη το κάνει αλλά με συμβουλεύει να κάνω συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο. Έχω αποφασίσει πια πως θα το πολεμίσω.Βρίσκω μια ψυχολόγο και πηγαίνω στα ραντεβου,σιγά σιγά με βοηθάει να βρω τη ρίζα του όλου κακού.
Οι συνεδριες συνεχίζονται κανονικά, τα φάρμακα επίσης. Πλέον κάθε μέρα βγαίνω έξω,αρχίζω να ασχολούμαι πάλι με πράγματα που με ευχαριστούν και περιορίζω συνεχώς τις αρνητικές σκέψεις....κάθε μέρα είμαι και καλύτερα....Χαμογελάω. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω χωρίς τις αρνητικές σκέψεις και το άγχος και μέρες που είναι όπως πριν.Όμως παίρνω κουράγιο.Κάνω λίγη γυμναστική καθημερινά,τρώω φρούτα και λαχανικά , ψάχνω όλους τους δυνατούς τρόπους να βοηθηθώ...θα περάσει.
Πλέον το νιώθω, κάθε μέρα το επαναλαμβάνω μέσα μου.Θα περάσει.
Αύγουστος-Σεπτέμριος - Μικρές διακοπές καλοκαιρινές,όχι οι καλυτερες μου αλλά βοηθήσανε!

Από εδώ και πέρα δεν πολυθυμάμαι....αλλά κάπου προς το τέλος του Σεπτέμβρη βρίσκω πάλι δουλειά(είχα σταματήσει).Απασχολούμαι.... ...δημιουργώ...μου κάνει καλό.
Και μια μέρα , έτσι απλά μια μέρα ξυπνάω και ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!! Απλά....ειμαι καλά.

Απλά έφυγε....πέρασε...τέλειωσε. Είμαι καλά.Το συναίσθημα αφού ξεπεράσεις όλο αυτό το βάσανο είναι απίστευτο.
Τα φαρμακα τα συνέχισα βέβαια,τα μείωνω λίγο λίγο με την καθοδήγηση της γιατρού μου και τελικά τα έκοψα.ΤΕΛΟΣ. Η κατάθλιψη είναι παρελθον. Τωρα χαμογελαω,Γελαω,ζΩ ΞΑΝΑ.
Λένε πως όποιος περάσει κατάθλιψη, δυναμώνει σαν άνθρωπος.Πιάνει πάτο και ανεβαίνει από την αρχή στο φως.Βλέπει βαθιά μέσα του και χτίζει γερότερα τον εαυτό του.Ναι νιώθω να με αγαπάω τώρα περισσότερο, ....ακόμα δεν καταλαβαίνω αν δυνάμωσα όντως απο αυτη τη δοκιμασία , ίσως είναι νωρις για να βγαλω συμπεράσματα.

Το θετικό είναι πως το ξεπέρασα κι έτσι μπορω να σας πω με σιγουριά πως περνάει. Αρκει να το πιστέψετε πως περνάει και να το επαναλαμβάνετε μέσα σας . Περνάει.... Εύχομαι μεσα απο την καρδιά μου όποιος αυτη τη στιγμη βρίσκετε μεσα σε αυτη τη μαύρη τρύπα, να βγει σύντομα! ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΈΡΕΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ πάντως. Αυτό να θυμάστε. Μην το βάλετε κάτω.Η απαισιοδοξία είναι χαρακτηριστικό της κατάθλιψης.Όχι δικό σας. Αργά ή γρήγορα αυτή η παλιοασθένεια θα είναι παρελθόν, κι ίσως γίνεται πιο δυνατοι άνθρωποι!!!!!
Υ.Γ. συγνώμη για το μεγάλο κείμενο!Μακάρι να έδωσα έστω και μια στάλα κουράγιο σε κάποιον εδώ μέσα!!! Σας φιλώ όλους.Και καλή δύναμη, μην το βάζετε κατω.
Σας παρακαλώ μην το βάζετε κάτω!

[solanz]

Κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολη,άγχος,θλίψη,απαισι� �δοξία....δεν μπορω να εξηγήσω το γιατί. Κάθε τι αρνητικό που πρίν δεν θα με τρόμαζε και θα το ξεπέρναγα εύκολα ,τώρα με τρομάζει παρα πολύ και γιγαντώνεται μέσα μου.....γίνεται έμμονη ιδέα. Μαυρίλα. Θέλω να ξαπλώνω τις περισσότερες ώρες τις μέρες και να κοιμάμαι... Νιώθω πολύ ασχημα και ζητάω συνέχεια συγνώμη απο τους δικούς μου που με βλέπουν έτσι. Οι δικοί μου επιμένουν να πάμε σε ένα γιατρό. Στην αρχή δεν καταλαβαίνω τι έχω κι έτσι ζητάω κανένα ηρεμιστικό φυτικό απο το φαρμακειο (βαλεριάνα). Μου ηρεμεί λίγο το βάρος που νιώθω στο στήθος αλλά δεν διώχνει τις αρνητικές σκέψεις. Η μητέρα μου, με συμβουλεύει να δω μια ψυχίατρο και μου λέει ίσως να έχω καταθλιψη... είχε δίκιο! Πηγαίνω στην γιατρό η οποία διαγιγνώσκει κατάθλιψη πράγματι, και μου χορηγεί φαρμακευτική αγωγή.

Φλεβάρης -Μάρτης-Απρίλιος καμμά καλυτέρευση δυτυχώς . Κλείνομαι πιο πολύ στον εαυτό μου...φοβάμαι τα πάντα....αγχώνομαι για τα πάντα....με πιάνουν και υπαρξιακά από πάνω. Τρώω φρίκες όπως για παράδειγμα να μην πλησιάζω στα παράθυρα στα τζάμια γιατι φαντάζομαι ότι είναι πολύ εύκολο να δώσω μία με το κεφάλι μου και να τραυματιστώ!!! Καθηλώνομαι στον καναπέ με ένα κουβερτάκι και δεν σηκώνομαι παρά μόνο για πάω στην τουαλέτα και αυτό με το ζόρι.....Δεν βγαίνω από το σπίτι,δεν αλλάζω ούτε δωμάτιο!!!Ο φιλός μου προσπαθεί να με πάει κανένα περιπατο αλλα αρνούμαι.Κλαίω,στεναχωριέμ αι,σκέφτομαι πως έτσι θα είναι η ζωή μου απο εδώ κι πέρα και δεν θέλω,αρνούμαι την κατάθλιψη μου.... Ο φίλος μου με στηρίζει μου εξηγεί πως θα περάσει.Μια ασθένεια είναι κι αυτή και ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!! οι γονείς μου με στηρίζουν αλλά εγω νιώθω τύψεις κι ότι τους ταλαιπωρώ όλους.

Μάιος - Αρχίζω να δέχομαι την κατάθλιψη...σκέφτομαι πως αν είχα σπασμένο πόδι δεν θα μπορούσα να περπατήσω για ένα διάστημα,αλλά κάποια στιγμή θα πέρναγε/ οπότε πρέπει να κάνω υπομονή και με την κατάθλιψη και να μην νιωθω επιπλεον και ασχημα για την κατάστασή μου. Εξακολουθώ να ξυπνάω με βάρος στο στήθος.Ψάχνω τα πάντα γύρω απο την αρρώστια στο ίντερνετ.Παίρνω κουράγιο διαβάζοντας τα συμπτώματα που μοιάζουν με τα δικά μου.Διαβάζω και παρακάτω....ειναι κατι που ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...!!!
Ιούνιος-Ένα μικρό φως στην άκρη του τούνελ. Ξυπνάω χάλια κάθε πρωί αλλά προς το βράδυ αρχίζω να είμαι πολύ καλύτερα. Αρχίζω με το ζόρι τις πρώτες βόλτες...μέχρι το περίπτερο. Την άλλη μέρα σε έναν φίλο για καφέ. Η δυσκολία είναι τεράστεια αλλά τωρα θα το πολεμίσω.Οι βόλτες με βοηθάνε μέρα με τη μέρα να ξεχνέμαι,ο ήλιος μου κάνει καλό....

Ιούλιος-Αύγουστος -Ζητάω από την ψυχιατρο μου (που όλο αυτόν το καιρό με παρακολουθεί) να μου αυξήσει τη δοσολογία των φαρμάκων.Εκείνη το κάνει αλλά με συμβουλεύει να κάνω συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο. Έχω αποφασίσει πια πως θα το πολεμίσω.Βρίσκω μια ψυχολόγο και πηγαίνω στα ραντεβου,σιγά σιγά με βοηθάει να βρω τη ρίζα του όλου κακού.
Οι συνεδριες συνεχίζονται κανονικά, τα φάρμακα επίσης. Πλέον κάθε μέρα βγαίνω έξω,αρχίζω να ασχολούμαι πάλι με πράγματα που με ευχαριστούν και περιορίζω συνεχώς τις αρνητικές σκέψεις....κάθε μέρα είμαι και καλύτερα....Χαμογελάω. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω χωρίς τις αρνητικές σκέψεις και το άγχος και μέρες που είναι όπως πριν.Όμως παίρνω κουράγιο.Κάνω λίγη γυμναστική καθημερινά,τρώω φρούτα και λαχανικά , ψάχνω όλους τους δυνατούς τρόπους να βοηθηθώ...θα περάσει.
Πλέον το νιώθω, κάθε μέρα το επαναλαμβάνω μέσα μου.Θα περάσει.
Αύγουστος-Σεπτέμριος - Μικρές διακοπές καλοκαιρινές,όχι οι καλυτερες μου αλλά βοηθήσανε!

Από εδώ και πέρα δεν πολυθυμάμαι....αλλά κάπου προς το τέλος του Σεπτέμβρη βρίσκω πάλι δουλειά(είχα σταματήσει).Απασχολούμαι.... ...δημιουργώ...μου κάνει καλό.
Και μια μέρα , έτσι απλά μια μέρα ξυπνάω και ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!! Απλά....ειμαι καλά.

Απλά έφυγε....πέρασε...τέλειωσε. Είμαι καλά.Το συναίσθημα αφού ξεπεράσεις όλο αυτό το βάσανο είναι απίστευτο.
Τα φαρμακα τα συνέχισα βέβαια,τα μείωνω λίγο λίγο με την καθοδήγηση της γιατρού μου και τελικά τα έκοψα.ΤΕΛΟΣ. Η κατάθλιψη είναι παρελθον. Τωρα χαμογελαω,Γελαω,ζΩ ΞΑΝΑ.
Λένε πως όποιος περάσει κατάθλιψη, δυναμώνει σαν άνθρωπος.Πιάνει πάτο και ανεβαίνει από την αρχή στο φως.Βλέπει βαθιά μέσα του και χτίζει γερότερα τον εαυτό του.Ναι νιώθω να με αγαπάω τώρα περισσότερο, ....ακόμα δεν καταλαβαίνω αν δυνάμωσα όντως απο αυτη τη δοκιμασία , ίσως είναι νωρις για να βγαλω συμπεράσματα.

Το θετικό είναι πως το ξεπέρασα κι έτσι μπορω να σας πω με σιγουριά πως περνάει. Αρκει να το πιστέψετε πως περνάει και να το επαναλαμβάνετε μέσα σας . Περνάει.... Εύχομαι μεσα απο την καρδιά μου όποιος αυτη τη στιγμη βρίσκετε μεσα σε αυτη τη μαύρη τρύπα, να βγει σύντομα! ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΈΡΕΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ πάντως. Αυτό να θυμάστε. Μην το βάλετε κάτω.Η απαισιοδοξία είναι χαρακτηριστικό της κατάθλιψης.Όχι δικό σας. Αργά ή γρήγορα αυτή η παλιοασθένεια θα είναι παρελθόν, κι ίσως γίνεται πιο δυνατοι άνθρωποι!!!!!
Υ.Γ. συγνώμη για το μεγάλο κείμενο!Μακάρι να έδωσα έστω και μια στάλα κουράγιο σε κάποιον εδώ μέσα!!! Σας φιλώ όλους.Και καλή δύναμη, μην το βάζετε κατω.
Σας παρακαλώ μην το βάζετε κάτω!

[jim1992]

Τα μηνύματά σου έχουν κενά. Για ξαναπροσπάθησε. Με ενδιαφέρει πολύ να μάθω πώς ξεπέρασες την κατάθλιψη. Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ!!!

[Macgyver]

Μας τοκοψες στο καλυτερο ...........

[Remedy]

Καλησπέρα σε όλους. Πριν αρχίσω την ιστορία μου, θα ήθελα πρώτα απ'όλα να σας ευχαριστήσω όλους εδώ μέσα,
γιατί την περίοδο της αρρώστιας μου , έμπαινα εδώ και μου κρατάγατε παρέα , διάβαζα τις ψυχούλες σας και δυναμώνατε και την δική μου προσπάθειά κόντρα στην κατάθλιψη-και τις φοβίες που με κατάπιναν...
Ήθελα τόσο πολύ κι εγώ να γράψω αλλά δεν μπορούσα ούτε αυτό να κάνω! Τώρα πιά είμαι εντελώς καλά.Έχω και 3-4 μήνες που τελείωσα και την αγωγή των αντικαταθλιπτικών.

Το βασανιστήριο μου ξεκινάει περίπου τον Δεκέμβριο του 2012. Είναι αστείο αλήθεια όταν κάποιοι περίμεναν ακόμα μια φορά το ''τέλος του κόσμου'' για μένα ήρθε αυτό το ''τέλος'' κι έκατσε στο κεφάλι μου για έναν χρόνο και βάλε!

Τέλη Δεκέμβρη- ξεκινάει ο γολγοθάς. Κάποια γεγονότα (που τότε δεν είχα συνειδητοποιήσει) με ρίχνουν στις αρνητικές σκέψεις και την απαισιοδοξία απαλά απαλά...
Καλή χρονιά 2013 Ιανουάριος- Βυθίζομαι όλο και περισσότερο στο σκοτάδι. Ξυπνάω κάθε πρωί με ένα τεράστιο βάρος στο στομάχι, με άγχος που δεν με αφήνει να αναπνευσω. Πονάω παντού.. και κυρίως μέσα μου. Απο την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα να πάω για ύπνο το μυαλό μου κατακλύζετε από χιλιάδες αρνητικές σκέψεις.
Κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολη, άγχος, θλίψη, απαισιοδοξία.... δεν μπορω να εξηγήσω το γιατί. Κάθε τι αρνητικό που πρίν δεν θα με τρόμαζε και θα το ξεπέρναγα εύκολα ,τώρα με τρομάζει παρα πολύ και γιγαντώνεται μέσα μου..... γίνεται έμμονη ιδέα. Μαυρίλα. Θέλω να ξαπλώνω τις περισσότερες ώρες τις μέρες και να κοιμάμαι... Νιώθω πολύ ασχημα και ζητάω συνέχεια συγνώμη απο τους δικούς μου που με βλέπουν έτσι. Οι δικοί μου επιμένουν να πάμε σε ένα γιατρό. Στην αρχή δεν καταλαβαίνω τι έχω κι έτσι ζητάω κανένα ηρεμιστικό φυτικό απο το φαρμακειο (βαλεριάνα). Μου ηρεμεί λίγο το βάρος που νιώθω στο στήθος αλλά δεν διώχνει τις αρνητικές σκέψεις. Η μητέρα μου, με συμβουλεύει να δω μια ψυχίατρο και μου λέει ίσως να έχω καταθλιψη... είχε δίκιο! Πηγαίνω στην γιατρό η οποία διαγιγνώσκει κατάθλιψη πράγματι, και μου χορηγεί φαρμακευτική αγωγή.

Φλεβάρης -Μάρτης- Απρίλιος καμμά καλυτέρευση δυτυχώς . Κλείνομαι πιο πολύ στον εαυτό μου... φοβάμαι τα πάντα.... αγχώνομαι για τα πάντα.... με πιάνουν και υπαρξιακά από πάνω. Τρώω φρίκες όπως για παράδειγμα να μην πλησιάζω στα παράθυρα στα τζάμια γιατι φαντάζομαι ότι είναι πολύ εύκολο να δώσω μία με το κεφάλι μου και να τραυματιστώ!!! Καθηλώνομαι στον καναπέ με ένα κουβερτάκι και δεν σηκώνομαι παρά μόνο για πάω στην τουαλέτα και αυτό με το ζόρι..... Δεν βγαίνω από το σπίτι,δεν αλλάζω ούτε δωμάτιο!!! Ο φιλός μου προσπαθεί να με πάει κανένα περιπατο αλλα αρνούμαι. Κλαίω,στεναχωριέμαι,σκέφτο μαι πως έτσι θα είναι η ζωή μου απο εδώ κι πέρα και δεν θέλω,αρνούμαι την κατάθλιψη μου.... Ο φίλος μου με στηρίζει μου εξηγεί πως θα περάσει. Μια ασθένεια είναι κι αυτή και ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!! οι γονείς μου με στηρίζουν αλλά εγω νιώθω τύψεις κι ότι τους ταλαιπωρώ όλους.

Μάιος - Αρχίζω να δέχομαι την κατάθλιψη... σκέφτομαι πως αν είχα σπασμένο πόδι δεν θα μπορούσα να περπατήσω για ένα διάστημα,αλλά κάποια στιγμή θα πέρναγε / οπότε πρέπει να κάνω υπομονή και με την κατάθλιψη και να μην νιωθω επιπλεον και ασχημα για την κατάστασή μου. Εξακολουθώ να ξυπνάω με βάρος στο στήθος.Ψάχνω τα πάντα γύρω απο την αρρώστια στο ίντερνετ. Παίρνω κουράγιο διαβάζοντας τα συμπτώματα που μοιάζουν με τα δικά μου. Διαβάζω και παρακάτω.... ειναι κατι που ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...!!!
Ιούνιος- Ένα μικρό φως στην άκρη του τούνελ. Ξυπνάω χάλια κάθε πρωί αλλά προς το βράδυ αρχίζω να είμαι πολύ καλύτερα. Αρχίζω με το ζόρι τις πρώτες βόλτες... μέχρι το περίπτερο. Την άλλη μέρα σε έναν φίλο για καφέ. Η δυσκολία είναι τεράστεια αλλά τωρα θα το πολεμίσω. Οι βόλτες με βοηθάνε μέρα με τη μέρα να ξεχνέμαι,ο ήλιος μου κάνει καλό....

Ιούλιος-Αύγουστος -Ζητάω από την ψυχιατρο μου (που όλο αυτόν το καιρό με παρακολουθεί) να μου αυξήσει τη δοσολογία των φαρμάκων.Εκείνη το κάνει αλλά με συμβουλεύει να κάνω συνεδρίες με κάποιον ψυχολόγο. Έχω αποφασίσει πια πως θα το πολεμίσω.Βρίσκω μια ψυχολόγο και πηγαίνω στα ραντεβου,σιγά σιγά με βοηθάει να βρω τη ρίζα του όλου κακού.
Οι συνεδριες συνεχίζονται κανονικά, τα φάρμακα επίσης. Πλέον κάθε μέρα βγαίνω έξω, αρχίζω να ασχολούμαι πάλι με πράγματα που με ευχαριστούν και περιορίζω συνεχώς τις αρνητικές σκέψεις.... κάθε μέρα είμαι και καλύτερα.... Χαμογελάω. Υπάρχουν μέρες που ξυπνάω χωρίς τις αρνητικές σκέψεις και το άγχος και μέρες που είναι όπως πριν. Όμως παίρνω κουράγιο. Κάνω λίγη γυμναστική καθημερινά,τρώω φρούτα και λαχανικά , ψάχνω όλους τους δυνατούς τρόπους να βοηθηθώ... θα περάσει.
Πλέον το νιώθω, κάθε μέρα το επαναλαμβάνω μέσα μου. Θα περάσει.
Αύγουστος-Σεπτέμριος - Μικρές διακοπές καλοκαιρινές,όχι οι καλυτερες μου αλλά βοηθήσανε!

Από εδώ και πέρα δεν πολυ θυμάμαι .... αλλά κάπου προς το τέλος του Σεπτέμβρη βρίσκω πάλι δουλειά (είχα σταματήσει) . Απασχολούμαι. ...... δ ημιουργώ... μου κάνει καλό.
Και μια μέρα , έτσι απλά μια μέρα ξυπνάω και ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!! Απλά....ωειμαι καλά.

Απλά έφυγε.... πέρασε... τέλειωσε. Είμαι καλά.Το συναίσθημα αφού ξεπεράσεις όλο αυτό το βάσανο είναι απίστευτο.
Τα φαρμακα τα συνέχισα βέβαια,τα μείωνω λίγο λίγο με την καθοδήγηση της γιατρού μου και τελικά τα έκοψα.ΤΕΛΟΣ. Η κατάθλιψη είναι παρελθον. Τωρα χαμογελαω, Γελαω, ζΩ ΞΑΝΑ.
Λένε πως όποιος περάσει κατάθλιψη, δυναμώνει σαν άνθρωπος. Πιάνει πάτο και ανεβαίνει από την αρχή στο φως. Βλέπει βαθιά μέσα του και χτίζει γερότερα τον εαυτό του.Ναι νιώθω να με αγαπάω τώρα περισσότερο, .... ακόμα δεν καταλαβαίνω αν δυνάμωσα όντως απο αυτη τη δοκιμασία , ίσως είναι νωρις για να βγαλω συμπεράσματα.

Το θετικό είναι πως το ξεπέρασα κι έτσι μπορω να σας πω με σιγουριά πως περνάει. Αρκει να το πιστέψετε πως περνάει και να το επαναλαμβάνετε μέσα σας . Περνάει.... Εύχομαι μεσα απο την καρδιά μου όποιος αυτη τη στιγμη βρίσκετε μεσα σε αυτη τη μαύρη τρύπα, να βγει σύντομα! ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΈΡΕΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ πάντως. Αυτό να θυμάστε. Μην το βάλετε κάτω.Η απαισιοδοξία είναι χαρακτηριστικό της κατάθλιψης.Όχι δικό σας. Αργά ή γρήγορα αυτή η παλιοασθένεια θα είναι παρελθόν, κι ίσως γίνεται πιο δυνατοι άνθρωποι!!!!!
Υ.Γ. συγνώμη για το μεγάλο κείμενο!Μακάρι να έδωσα έστω και μια στάλα κουράγιο σε κάποιον εδώ μέσα!!! Σας φιλώ όλους.Και καλή δύναμη, μην το βάζετε κατω.
Σας παρακαλώ μην το βάζετε κάτω!

κολλας λεξεις και τελειες μεταξυ τους.
άφηνε διαστηματα (δεν το διαβασα)

[Diana1982]

Το διάβασα όλο το άρθρο σου και χαίρομαι πολύ που επανήλθες...
αλλά δεν μας είπες τον λόγο που έπεσες σε κατάθλιψη.!

[Gandalf32]

Το διάβασα όλο το άρθρο σου και χαίρομαι πολύ που επανήλθες...
αλλά δεν μας είπες τον λόγο που έπεσες σε κατάθλιψη.!

Δεν χρειαζεται απαραιτητα λογο για να "πεσει" κανεις στην καταθλιψη.
Παντως συγχαρητηρια solanz!! Η συνειδητοποιηση της καταθλιψης, η ωριμη αντιμετωπιση της καταστασης και η αποφασιστικοτητα σου ηταν αυτα που βοηθησαν να το ξεπερασεις! Ευχαριστω που ηρθες στο φορουμ για να δωσεις ελπιδες σε αυτους που ακομη υποφέρουν... Και πάλι μπράβο!!!

[solanz]

Γειά σας παιδιά!
Remedy σε ευχαριστώ πολύ που έκανες την αναδημοσίευση! Κάτι πήγαινε στραβά και δεν ήξερα τι....
Κόλαγε κι ο υπολογιστής μου πολύ και έτσι δεν το ''χτένισα'' το κείμενο πριν το ανεβάσω.
Κρίμα που σε δυσκόλεψε!
Diana , ο λόγος όντως δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο. Ενα κλικ ήταν απλά. Μια αφορμή.
Είχα μείνει άνεργη μετά από μια πολύ δημιουργική δουλειά , σε συνδιασμό την επιδείνωση της αρρώστειας που εχει η μητέρα μου.(ΧΑΠ)
Gandalf32 Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Εύχομαι σε όποιον είναι τώρα σε αυτήν την κατάσταση,να το ξεπεράσει όσο πιο ανώδυνα και γρήγορα.
Και να μην το βαζει κάτω...

[αλεξανδρος_77]

(ΧΑΠ) (?) πολυ καλα εκαλες κ τη ξεπερασες μπραβο. αν κ το κειμενο σου ετσι οπως το γραψες δε το πολυεπιασα αλλα δεν εχει σημασια.

[ioannis2]

"ρίζα του κακου" τι ήταν? κάποιο άσχημο συμβαν ή αλυσίδα άσχημων συμβάντων κάποια στιγμη ή καποια περίοδο της ζωης σου? πριν απ αυτα απο πλευρας ψυχολογιας πως ήσουνα?
Τα ρωταω αυτα επειδη πιστευω πως η καταθλιψη πιο εύκολα ξεπερνιεται αμα εχει τις ριζες της σε ενα μεμονωμενο συμβαν/αποτυχία/ατυχία και κατα τα λοιπα η μεχρι το συμβαν ζωη του ατομου υπήρξε καθαρή από ψυχολογικά θεματα. Συνηθως οι πιο ευαισθητοι χαρακτηρες σε τετοιες ασχημες περιστασεις ειναι πιο επιρρεπεις στην καταθλιψη.
Για να σου κοψει ο γιατρος τα φαρμακα εδω και τεσσερεις μηνες παει να πει το ξεπερασες για τα καλα. Τα φαρμακα σιγουρα κανουν δουλεια αλλά ειναι και το πως χειριζομαστε το θεμα με τη σκέψη μας.

[Remedy]

Γειά σας παιδιά!
Remedy σε ευχαριστώ πολύ που έκανες την αναδημοσίευση! Κάτι πήγαινε στραβά και δεν ήξερα τι....
Κόλαγε κι ο υπολογιστής μου πολύ και έτσι δεν το ''χτένισα'' το κείμενο πριν το ανεβάσω.
Κρίμα που σε δυσκόλεψε!
....

παρεξηγησες! δεν με δυσκολεψε καθολου. απλα δεν ειχα τον χρονο χθες να το διαβασω ολο. το σχολιο μου ηταν για να καταλαβεις οτι δεν το σχολιαζω περαιτερω, επειδη δεν το διαβασα.
το διαβασα σημερα, ομως.
πολυ ωραιο και ελπιδοφορο μηνυμα ευχομαι να πανε ολα καλα και στο μελλον.

[solanz]

ΧΑΠ= χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια
- Μάλλον επειδή ήμουν φορτισμένη συναισθηματικά ίσως και το έγραψα σαν κατεβατό.Συγνώμη γι'αυτό! Να'σαι καλά!

(ΧΑΠ) (?) πολυ καλα εκαλες κ τη ξεπερασες μπραβο. αν κ το κειμενο σου ετσι οπως το γραψες δε το πολυεπιασα αλλα δεν εχει σημασια.

[solanz]

"ρίζα του κακου" τι ήταν? κάποιο άσχημο συμβαν ή αλυσίδα άσχημων συμβάντων κάποια στιγμη ή καποια περίοδο της ζωης σου? πριν απ αυτα απο πλευρας ψυχολογιας πως ήσουνα?
Τα ρωταω αυτα επειδη πιστευω πως η καταθλιψη πιο εύκολα ξεπερνιεται αμα εχει τις ριζες της σε ενα μεμονωμενο συμβαν/αποτυχία/ατυχία και κατα τα λοιπα η μεχρι το συμβαν ζωη του ατομου υπήρξε καθαρή από ψυχολογικά θεματα. Συνηθως οι πιο ευαισθητοι χαρακτηρες σε τετοιες ασχημες περιστασεις ειναι πιο επιρρεπεις στην καταθλιψη.
Για να σου κοψει ο γιατρος τα φαρμακα εδω και τεσσερεις μηνες παει να πει το ξεπερασες για τα καλα. Τα φαρμακα σιγουρα κανουν δουλεια αλλά ειναι και το πως χειριζομαστε το θεμα με τη σκέψη μας.

Το κλικ έγινε από σειρά γεγονότων ,
α) ήμουν σε μια πολύ υπεύθυνη και δημιουργική δουλειά που έλαβε τέλος και ξαφνικά βρέθηκα για μεγάλο διάστημα στην αδράνεια.
β) η επιδείνωση μιας χρόνιας ασθένειας της μάνας μου
γ) η πρώτη σοβαρή συγκατοίκηση με σχέση μου
Όμως απ'ότι καταλαβαίνω τώρα πια η πραγματική αιτία ήταν η ''ενηλικίωση'' μου. Δηλαδή από κοριτσάκι σε γυναίκα...
Είναι πάλι πολύ γενικό έτσι όπως το γράφω , αλλά ελπίζω λίγο να βοήθησα να καταλάβεις τι έπαθα... (Πάντα ήμουν πολύ ευαίσθητη και συναισθηματική)
Να 'σαι καλά

[solanz]

Υ.Γ Θέλω να συμπληρώσω , πως με την κατάθλιψη και τα φάρμακα πήρα 10 κιλά (χωρίς να αλλάξω τις διατροφικές μου συνήθειες) . Και τώρα προσπαθώ να επανέλθω σιγά-σιγά στα προηγούμενα κιλά μου!
Με ενοχλεί αυτό , αλλά δεν θα πρέπει να γκρινιάζω...αφού ξεπέρασα την κατάθλιψη , που είναι το πιο σημαντικό!!
Το έχει πάθει κανείς σας αυτό;
Φιλιά σε όλους!