νιώθω ότι έχω καταστρέψει το μέλλον μου

[silverfish]

Φοιτώ σε μια σχολή 4ετούς φοίτησης. Αυτή τη στιγμή διανύω το 5ο έτος...Χρωστάω κοντά στα 20 μαθήματα (έχω χάσει το μέτρημα)...Οι γονείς μου νομίζουν ότι χρωστάω λίγα και ότι τον Ιούνιο το αργότερο θα έχω ξεμπερδέψει. Στην αρχή κάθε εξαμήνου έθετα υψηλούς στόχους και έλεγα ότι θα κλειστώ στο σπίτι και θα' μαι ολημερίς σκυμμένη πάνω απ' τα βιβλία. Δυστυχώς αυτό μόνο εν μέρει το τηρούσα...Κλεινόμουν στο σπίτι, αλλά κυρίως γιατί ντρεπόμουν και δεν είχα διάθεση να συναναστραφώ με κόσμο λόγω του ότι ένιωθα τελείως αποτυχημένη (εξαιτίας των μαθημάτων που δεν κατάφερνα να περάσω). Κατέληγα να ξοδεύω ώρες στο ίντερνετ για να ξεφύγω απ' το πρόβλημά μου και γιατί δεν είχα κάτι άλλο στη ζωή μου που να με γεμίζει. Η τόση απομόνωση τα τελευταία χρόνια μόνο καλό δε μου έχει κάνει...Βλέπω άτομα πολύ μικρότερης ηλικίας να έχουν ζήσει πολύ περισσότερα πράγματα απ' ό,τι εγώ. Λέω ότι όταν ξεμπερδέψω με τα (άπειρα) μαθήματα θα αρχίσω και πάλι να ζω τη ζωή μου...Όμως το γεγονός ότι αυτό πλέον φαίνεται άπιαστο όνειρο, αλλά και το ότι δεν έχω πια κάτι ενδιαφέρον στη ζωή μου με κάνει αδιάφορη για το αν θα τελειώσω κάποτε (πριν χρόνια ήμουν φιλόδοξη, τώρα δε με νοιάζει τίποτα...μόνο το τί θα φάω και το πότε θα κοιμηθώ...). Ουσιαστικά είναι ένας φαύλος κύκλος. Η ζωή μου αυτή τη στιγμή δεν έχει καθόλου πρόγραμμα (έχω χάσει ακόμα και τον ύπνο μου). Έχω απομακρυνθεί από όλους (οι λίγες φίλες που μου έχουν απομείνει με έχουν μόνο για να συζητάμε τα δικά τους προβλήματα). Με έχουν κουράσει και τα ψέμματα που λέω στους γονείς μου...Απ' τη μία έχω τρομερές τύψεις, αλλά απ' την άλλη σκέφτομαι τη μεγάλη απογοήτευση που θα ένιωθαν... Νιώθω ότι έχω μείνει στάσιμη και ότι έχω καταστρέψει οριστικά το μέλλον μου (το επαγγελματικό και μη)...

[ioannis2]

Δεν εχεις καταστρεψει οριστικα το μέλλον σου. Φτανει αυτο που σπουδαζεις να σε γεμιζει ως επαγγελματικη αποκατασταση. Βαλε σε πρόγραμμα τα 20 μαθηματα, τοσα ανα εξεταστικη ώστε να ειναι εφικτο να τα παιρνας. Βρες τη δικη σου μεθοδο που σου δινει περισσοτερες πιθανοτητες να παιρνας τα μαθηματα. πχ περισσότερη συγκεντρωση και πιο προσεκτικη μελέτη οταν εισαι πανω απο το βιβλιο, περισσότερες επαναλήψεις πριν την εξεταστικη για να μπορεις να τα εμπεδωσεις, διαβασμα μονο των sos τα οποια θα εντοπιζεις απο τις σημειωσεις ή απο παλαιότερους κλπ. Κατα πασα πιθανοτητα η μεθοδος διαβασματος που χρησιμοποιουσες μεχρι τωρα δεν ηταν και η καλύτερη, εκτος κι αν εισαι δε δυσκολη σχολη που και εκει ακομα με μια σωστη μεθοδο και εστω μετα δυσκολιών τελικά θα τα καταφερεις. Δεν σε πειρανε τα χρονια. Καλυτερα να καθυστερησεις και να ταλαιπωρηθεις να παρεις το πτυχιο παρα να μην το πάρεις ποτέ, διότι τοτε ειναι που πραγματικα θα μετανιωσεις, διοτι θα εισαι ανειδίκευτη και σαν ανειδίκευτη κι οχι πτυχιουχος της Χ επιστημης θα ψαχνεις για δουλεια.

[1-555-Confide]

Μήπως έθετες τους υψηλούς στόχους ξέροντας από τα πριν ότι δε θα τους έφτανες και έτσι θα είχες την κατάλληλη δικαιολογία
για την αποτυχία? Ή την κατάλληλη αυτοτιμωρία μέσω των τύψεων? Δηλαδή κοίτα το σχήμα λιγάκι.
Θέλω να διαβάζω διακόσιες ώρες τη μέρα και να περάσω τα μαθήματα ΟΛΑ, ΤΩΡΑ! Μετά έρχεται η πραγματικότητα και σου ρίχνει δύο ξεγυρισμένα
σκαμπίλια! Πως δεν περνάς ούτε το ένα και το μόνο που θες να κάνεις, είναι να κάθεσαι να σκέφτεσαι πως δε θες να κάνεις τίποτα!

Λοιπόν, αυτό που έχω να προτείνω, είναι να κόψεις τα άπιαστα όνειρα. Άνθρωπος δίχως κανένα πρόγραμμα, γιατί να κρατήσει πρόγραμμα στη μελέτη?
Και να μάθεις στον εαυτό σου να κρατάει ένα πρόγραμμα, αλλά να τον μάθεις να το κάνει ΣΤΑΔΙΑΚΑ. Αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Δηλαδή, μη λες, σήμερα θα διαβάσω 25 ώρες το 24ωρο! Θα πεις, σήμερα θα διαβάσω μία ώρα, θα βγαλω αυτό το κεφάλαιο.
Θα σε βοηθήσει να φτιάξεις ένα πλάνο, κάντο γραπτά κιόλας και βάλτο σε ένα σημείο που θα το βλέπεις ΣΙΓΟΥΡΑ.
πχ στην πόρτα του ψυγείου. Ξεκίνα με μικρά βήματα, ρεαλιστικούς και πιασιάρικους στόχους.

[andy87]

Καλησπέρα και απο μένα.Και εγώ ήμουν σε μαι σχολή 4ετούς και είχα φτάσει τέλος 3ου ετους να χρωσταώ πάνω απο 25 μαθηματα + πτυχιακή +πρακτική.
Δεν μπορούσα να κοιμηθω τα βραδια και σκεφτόμουν όπως εσύ.Οι γονείς να πιέζουν κτλ..Και ξεκινώντας το 4ο έτος λέω αυτό ειναι δεν πάει άλλο.1 εξεταστική 11 μαθηματα.Μετά αρχίζω πρακτική + εξεταστική άλλα 6-7 μαθήματα.Μετά στρατό και ταυτοχρονα να γραφω πτυχιακη και όσα μου μεινανε.Οπότε τελειωσα τη σχολη στα 5.5 χρόνια περίπου ενώ ταυτόχρονα τελείωσω και το στρατό. Και αν σου πω την αλήθεια δνε ήμουν ιδιαιέτερα δαιβαστερός ή αποφασιστικός πριν το κάνω αυτό!!!Αλλά μετα απο αυτην την απόφαση άρχισα να πράτω διαφορετικά.
Θα σε βοηθήσει να πισμώσεις και να πεις "Ναι θα τα τα καταφέρω"..Αφου το έκανα εγώ μπορείς και εσύ

[silverfish]

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας. Μου έχουν δώσει κάπως θάρρος. Η αλήθεια είναι πως όντως βάζω υπερβολικά υψηλούς στόχους (είμαι της λογικής του ή όλα ή τίποτα), απ'την άλλη όμως με αγχώνει το γεγονός ότι μου έχουν μείνει τα πιο δύσκολα μαθήματα (κυρίως μαθηματικού περιεχομένου) που μπορεί να χρειαστεί να τα δώσω δέκα φορές μέχρι να τα περάσω. Η σχολή μου έχει την αναμενόμενη δυσκολία που έχουν οι περισσότερες σχολές ΑΕΙ, εάν κάποιος ασχοληθεί εξαρχής μπορεί να την τελειώσει περίπου στην ώρα του, αν όμως αφήσει τα μαθήματα να μαζευτούν θα τα βρει σκούρα. Εγώ για διάφορους λόγους δεν πήγαινα καν σε εξεταστικές και σε άλλες πήγαινα αδιάβαστη...Μέχρι στιγμής φαίνεται πως και στην τωρινή έχω πατώσει, αν και μπορώ να πω πως αυτή τη φορά ήμουν σχετικά καλά προετοιμασμένη και έδωσα ένα λογικό αριθμό μαθημάτων...
Δεν ξέρω τι να κάνω, δε θέλω να την παρατήσω αλλά νιώθω ότι ίσως κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Μετά τα τελευταία αποτελέσματα περιττό να πω πως έχω αρχίσει να πανικοβάλλομαι. Σκέφτομαι ακόμη και την πιθανότητα να με διαγράψουν από τη σχολή πριν προλάβω να περάσω όλα τα μαθήματα (με το νόμο έχω άλλα τρία χρόνια, αλλά αν συνεχίσω με τον ίδιο ρυθμό ακόμα κι εκείνα δε θα μου φτάσουν).

[ioannis2]

Τι ειναι αυτα που θα σου τόνωναν την ψυχολογία ώστε να μπορείς να διαβάσεις? Αμα κάποιες καταστασεις ριχνουν την ψυχολογια μας, τρόπον τινά αυτόματα πέφτει και η απόδοση μας στα μαθήματα (δεν μπορουμε να συγκεντρωθουμε για να διαβασουμε), και ιδιως αν αυτα έχουν βαθμο δυσκολίας τοτε ευκολα κοβόμαστε.
Καποτε όμως η ελλειψη ενος εξαρχης σωστου προγραμματισμου και μια λάθος μεθοδος μελέτης εχουν αποτελεσμα αποτυχίες, στα πρωτα εξαμηνα βασικα. Ετσι συσσωρευονται μαθηματα αλλα και η απογοητευση επειδη δεν τα περασαμε κι αυτο απο μονο του ειναι γενεσιουργος παραγοντας στο να πεσει η ψυχολογια μας τοσο ως προς τη σχολή όσο και γενικα ασχετως αν κατα τα λοιπα στη ζωη μας δεν υπαρχει κατι αλλο που να μας ριχνει τη ψυχολογια. Καποτε ειναι και η ελλειψη ανθρωπων διπλα μας να μας ενθαρρυνουν, να μας τονωνουν οταν εχουμε αποτυχίες.
Κατα τη γνωμη μου, δεν εχεις αλλη επιλογη απο το να τελειωσεις τη σχολή για τους λογους που σου ειπα στο προηγουμενο μου μηνυμα. Κι οπως σου ξαναπα θα τα καταφερεις με ενα σωστο προγραμμα, καταλληλη μεθοδο μελετης και με το να βρεις τροπους, εστω καλλιεργωντας τη σκεψη σου, που να σε τονωνουν ψυχολογικα.

[cherrybanana]

αστα να πανε silverfish εγω ειμαι στο β' ετος και παω ντουγρου για να καταστραφω

[Naffatos]

silverfish εισαι 5ο ετος και νομιζεις πως εχεις καταστραφει? Ξερω ατομα που ειναι 13 ετος(!) και κανουν ζωρα πραγματικα και κοινωνικοι και δραστηριοτητες και δεν τους καιγεται καρφι! Γενικα εχεις ΠΑΡΑ πολύ χρόνο μπροστά σου για τα επαγγελματικα, οι περισσοτεροι σπουδαζουν και κατι αλλο απο το πρωτο τους γιατι εισαι πολυ μικρος στις πανελληνιες για να αποφασισεις. Αχ, αυτό το άγχος για το τι θα πουν οι γονείς, κάτι μου θυμίζει! Προτείνω να κάνεις μια υπερπροσπάθεια για κάποιους μήνες να περάσεις ό,τι μπορείς και στη χειρότερη θα το πεις στους γονείς σου, θα στην πουν λίγο αλλά αν χρωστάς λίγα πια θα τους περάσει γρήγορα και μετά συνεχίζεις τη ζωή σου και στα άλλα θέματα οκ?

[Θεοφανία]

...καλά, εγώ ξέρω άτομο που είναι 30 και παλεύει ακόμη να τελειώσει ένα τει :ΡΡΡΡ

[betelgeuse]

απ'την άλλη όμως με αγχώνει το γεγονός ότι μου έχουν μείνει τα πιο δύσκολα μαθήματα (κυρίως μαθηματικού περιεχομένου) που μπορεί να χρειαστεί να τα δώσω δέκα φορές μέχρι να τα περάσω.

Το προβλημα στα μαθηματα μαθηματικου περιεχομενου που λες οφειλονται , οσο περιεργο και αν ακουγεται , σε κενα στα σχολικα μαθηματικα και στο οτι δεν εχει αναπτυχθει μαθηματικη διαισθηση.
Φτιαξε ενα προγραμμα διαβασματος με στοχο να καλυψεις πρωτιστως τα κενα που εχεις και μετα θεσε στοχο μεχρι το σεπτεμβρη να περασεις δεκα μαθηματα, κατι που νομιζω ειναι εφικτο.
Επειδη ξερω πως οι καθηγητες συνηθως προτεινουν τα δικα τους βιβλια και τις σημειωσεις τους, που μερικες φορες ειναι εντελως για τον π.....ο , ψαξε να βρεις συγγραμματα , κυριως αγγλικα , που να σου ταιριαζουν. Στο νετ κυκλοφορουν διαφορα pdf απο ξενα πανεπιστημια που ειναι αρκετα καλογραμμενα .
Προσπαθησε επισης να χωρισεις αυτα τα 20 μαθηματα σε ομαδες με σχετικα παρομοια θεματολογια .

[μυσπ]

Κουραγιο αγαπητο μελος πιστευω οτι 20 μαθηματα δεν ειναι παρα πολλα βγαινουνε μεσα σε 1 ετος αν προσπαθησεις κ εξεταστικη γεναρη ιοιυνιου κ σεπτεμβριου,Αυτο που με ανησυχει ειναι η διαθεση σου,Πιθανον να εισαι σε αρχες καταθλιψης πρεπει να το δεις,καλη δυναμη!

[silverfish]

Διάβασα προσεκτικά τις απαντήσεις όλων. Δυσκολεύομαι να βρω κάτι που να μου ανεβάζει τη διάθεση. Όποτε ξεκινάω το διάβασμα σκέφτομαι πόσα μου απομένουν και αρχίζουν να μου φαίνονται όλα άθλια. Σίγουρα υπάρχουν άτομα σε χειρότερη θέση, όπως υπάρχουν και άτομα που πήραν πτυχίο τον Ιούνιο στην ώρα τους και τώρα κάνουν μεταπτυχιακό ή δουλεύουν. Γιατί να συγκριθώ με τους πρώτους και όχι με τους δεύτερους; Το θεωρώ πιθανό να έχω κενά απ'το λύκειο, όπως και το να ακολουθώ λανθασμένη μέθοδο. Αν λοιπόν στα επόμενα τρία έτη δεν καταφέρω να βρω το σωστό τρόπο διαβάσματος θα με πετάξουν έξω απο τη σχολή (δηλαδή και να ήθελα να φτάσω 13ο έτος δε θα μπορούσα). Ο χρονικός περιορισμός είναι κιόλας η αιτία που διστάζω να μοιράσω τα μαθήματα στις εξεταστικές. Βρίσκομαι μονίμως σε μια κατάσταση μελαγχολίας. Το χειρότερο είναι ότι όταν βρίσκομαι ανάμεσα σε κόσμο νιώθω πως αποτελώ (μεγα) βάρος για την κοινωνία. Έχω και άλλα πράγματα στη ζωή μου που εύχομαι να ήταν διαφορετικά, αλλά αν απέδιδα σ' αυτόν τον τομέα θα ήμουν αναμφίβολα πιο ευτυχισμένη. Το οφείλω στους γονείς μου (που με συντηρούνε τόσα χρόνια) και νιώθω άσχημα που τους απογοητεύω. Απ'τη μία έχω την ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου, αλλά απ'την άλλη προτιμώ να αποκρύπτω από αυτούς την αλήθεια γιατί δε θέλω να τους φορτώνω ψυχολογικά.

[λιλιουμ]

Οποτε, οταν ξεκινας το διαβασμα μη σκεφτεσαι ποσα σου απομενουν.

[lili25]

Να εχεις στο μυαλο σου οτι καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος. Μην κοιτας τις επιδοσεις των αλλων. Η επιτυχια και η ευτυχια στη ζωη δεν κρινεται απο το ποσο γρηγορα τελειωνεις τη σχολη. Ημουν απο τους ανθρωπους που τελειωσα μια δυσκολη σχολη στα 4,5 χρονια και δεν ευτυχησα λογω αυτου. Δε σου λεω να μην προσπαθεις. Αυτο ειναι αλλο. Να μη σκεφτεσαι ομως μονο το αποτελεσμα. Να σκεφτεσαι οτι παντα μετραει η προσπαθεια και οτι η ζωη ειναι ενας διαρκης αγωνας. Θα μαχεσαι συνεχως ανεξαρτητου αποτελεσματος. Η κολλητη μου τελειωσε τη σχολη της στα 8,5 χρονια κ τωρα να φανταστεις κανει διδακτορικο!!! Κ η οποια σε διαβεβαιω ειχε μπλοκαρει ακριβως οπως εσυ με τοσα μαθηματα κ με τετοια διαθεση. Κ επισης ξερω οτι ειναι δυσκολο αλλα μη νιωθεις ενοχες που οι γονεις σου σε στηριζουν οικονομικα. Οι γονεις ειναι εκει για να προσφερουν στα παιδια τους. Αν τους ανοιχτεις κ τους πεις τι πραγματικα αισθανεσαι κ πως ασυνειδητα η σταση τους σε αγχωνει πιο πολυ, πιστευω θα λυτρωθεις.

[silverfish]

λιλιουμ-thanks για την εικόνα, θα είναι το νέο μου wallpaper

lili25 με εμψυχώνει η ιστορία της φίλης σου. Είχα αρχίσει να αποδέχομαι ότι μόνο σε φαστφουντάδικο θα με έπαιρναν (χωρίς να θέλω καθόλου να μειώσω τα άτομα που κάνουν τέτοιες δουλειές-κι αυτές είναι απαραίτητες). Σκεφτόμουν ότι ακόμα και ένα μεταπτυχιακό θα ήταν απαγορευτικό αφού θα τελειώσω αρκετά αργότερα απ'το προβλεπόμενο. Ξέρω ότι ο καθένας έχει τους δικούς του ρυθμούς. Πρέπει να σταματήσω λοιπόν να κλαίω τη μοίρα μου και θα βάλω τα δυνατά μου (κι ό,τι γίνει). Δεν είμαι ακόμα έτοιμη να το πω στους γονείς μου, αλλά κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον θα γίνει κι αυτό.