Τρίτος χρόνος χωρίς φάρμακα

[donald_girl]

Καλησπέρα σε όλους

Κάποιοι με ξέρετε, άλλοι όχι, κάποιοι με θυμάστε άλλοι όχι...
Τι με φέρνει ξανά εδώ; Ίσως η ανάγκη για επικοινωνία. Δε μπορώ να υποσχεθώ παρόλα αυτά πως θα γίνω ξανά συχνός θαμώνας εδώ, θα δείξει...
Ίσως να πάνε και περίπου 3 χρόνια από τότε που έγραψα τελευταία φορά εδώ, ίσως κάτι λιγότερο.
Αυτό το Σεπτέμβριο συμπληρώνονται 3 χρόνια από τότε που αποφάσισα να κόψω τα φάρμακα μαχαίρι, φάρμακά που με είχαν σε καταστολή και ήμουν ανήμπορη να κάνω οτιδήποτε, καθώς ήμουν σωματικά αδύναμη αλλά και είχα μπει και στο ρόλο του αρρώστου. Σημείωση: ΔΕΝ προτρέπω κανέναν σας να ακολουθήσει ότι έκανα εγώ, δεν είναι προτροπή, είναι απλά κατάθεση της προσωπικής μου εμπειρίας. Το ξεκαθαρίζω εξαρχής προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.
Ίσως το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς στον εαυτό του είναι να τον βάλει σε ρόλους, στο ρόλο που τον έβαλε το σπίτι του, η γειτονιά, το σχολείο, ο γιατρός του, ή όποιος άλλος. Μια μέρα έτσι απλά αποφάσισα να σταματήσω να είμαι αυτό που λένε οι άλλοι πως είμαι και ξεκίνησα με κόπο να γίνομαι αυτό που πιστεύω εγώ πως είμαι.
Με κόπο πολύ λοιπόν, πριν λίγες μέρες συμπλήρωσα 2 χρόνια σε μια δουλειά κανονική (δεν βγάζω τρελά χρήματα αλλά μπορώ και συντηρώ τον εαυτό μου και το σπίτι μου σε ικανοποιητικό βαθμό αν και υπάρχουν περιθώρεια βελτίωσης), ζούμε μαζί με το Χρήστο και πάλι ο οποίος βρήκε και αυτός μια κανονική δουλειά αφού ένα χρόνο μετά τη φυγή μου στη Ρόδο με ακολούθησε, υπάρχουν σχέδια για γάμο (αν και θα πρέπει να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι για αυτό), έχουμε βρει μεγάλο μέρος της ηρεμίας και της γαλήνης μας ανακαλύπτοντας το Θεό (αν και έχουμε ακόμα δρόμο πολύ μπροστά μας), έχω πάνω από ενάμισι χρόνο να σκεφτώ σοβαρά την αυτοκτονία και δεν είχα για πολύ καιρό τέτοιες σκέψεις, ακόμα και όταν πιέζομαι πραγματικά βρίσκω τρόπους να σηκώνομαι αργά ή γρήγορα και να συνεχίζω την ανηφόρα που ξεκίνησα, στα μάτια των γύρω μου πλέον είμαι η πιο ψύχραιμη (πχ στη δουλειά μου) και όταν όλοι φρικάρουν εγώ απλώς κάνω υπομονή και συνεχίζω να παλεύω.
Και μετά μια σκέψη περνάει από το μυαλό... Ίσως τελικά να μην ήμουν και τόσο "άρρωστη" όσο με παρουσίαζαν, ίσως απλά ήθελα κάπου να κρατηθώ, ένα χέρι απλά να με τραβήξει και να ξεκινήσω την ανηφόρα. Εμένα με είχανε όλοι για καμένο χαρτί... Και εκεί που όλοι περίμεναν πως εγώ θα χαθώ, βλέπω ανθρώπους γύρω μου που όλοι λέγαν πως είναι καλά και χαρούμενοι ή πως θα πετύχουν ή πως έχουν πετύχει να αυτοκτονούν αυτοί αντί για μένα ή να βλέπω πρεζόνια παλιές συμμαθήτριες που ήταν στην "cool παρέα"... Και βλέπω πολλές φορές εμένα να γίνομαι στήριγμα στους άλλους...
Λίγα πράγματα έχουν μείνει να με λυπούν. Ένα από αυτά είναι πως καμιά φορά σηκώνω εγώ τα βάρη των άλλων και τα δικά μου και είναι πολλές φορές ασήκωτα. Και πως οι σχέσεις μου με τους γονείς μου δυστυχώς δεν καλυτερεύουν. Και οι ανασφάλειες επειδή είναι σαν να μην έχω οικογένεια, δεν έχω κανέναν να με στηρίξει αν συμβεί κάτι δύσκολο. Απλά ελπίζω στο Θεό, ευτύχως υπάρχει αυτός να με κρατάει και να είναι πιο δυνατός και πιο ασφαλές καταφύγιο από τους ανθρώπους.

Αυτά τα ολίγα

[pngts]

Respect. Αυτό.

[Deleted-member-19102015]

Συγχαρητήρια που δεν το έβαλες κάτω και συνεχίζεις να προσπαθείς.

[fragile]

μπραβο σου κοριτσι μου!!!!
αντε....και στα δικα μας :P

[donald_girl]

Αυτό που θέλω να πω είναι πως είναι εφικτό να βγει κάποιος από αυτη την κατάσταση. Θέληση θέλει, σκληρή δουλειά και προσπάθεια. Εγώ δε φανταζόμουν ποτέ πως θα έβγαινα από αυτό. Αν διαβάσετε παλια μου μηνυματα βλεπέτε την απόλυτη θλίψη. Ζούσα το θάνατο.
Πολλές φορές όταν καμιά φορά νιώθω θλίψη φοβάμαι, φοβάμαι μη γυρίσω εκεί γιατί ακόμα δεν το έχω πιστέψει πως βγήκα από αυτό.
Μη το βάζετε κάτω.
Αν τα κατάφερα εγώ μπορείτε και εσείς.
ΑΛΗΘΕΙΑ
Εύχομαι ολόψυχα αυτό το φόρουμ να γεμίσει από μηνύματα ανθρώπων που ξέφυγαν από τη θλίψη!

[fragile]

Αν τα κατάφερα εγώ μπορείτε και εσείς.
ΑΛΗΘΕΙΑ
Εύχομαι ολόψυχα αυτό το φόρουμ να γεμίσει από μηνύματα ανθρώπων που ξέφυγαν από τη θλίψη!

αμην!!!!!!

[Θεοφανία]

Αυτό που θέλω να πω είναι πως είναι εφικτό να βγει κάποιος από αυτη την κατάσταση. Θέληση θέλει, σκληρή δουλειά και προσπάθεια. Εγώ δε φανταζόμουν ποτέ πως θα έβγαινα από αυτό. Αν διαβάσετε παλια μου μηνυματα βλεπέτε την απόλυτη θλίψη. Ζούσα το θάνατο.
Πολλές φορές όταν καμιά φορά νιώθω θλίψη φοβάμαι, φοβάμαι μη γυρίσω εκεί γιατί ακόμα δεν το έχω πιστέψει πως βγήκα από αυτό.
Μη το βάζετε κάτω.
Αν τα κατάφερα εγώ μπορείτε και εσείς.
ΑΛΗΘΕΙΑ
Εύχομαι ολόψυχα αυτό το φόρουμ να γεμίσει από μηνύματα ανθρώπων που ξέφυγαν από τη θλίψη!

..κοριτσάκι μου, τι κάνεις?
Χαίρομαι μετά από τόσο καιρό να φέρνεις τόσο αισόδοξα μνμτα.
Είσαι η τρανή απόδειξη όσων έγραφα πριν δέκα λεπτά.

[fragile]

οντως επιβεβαιωνεις τα γραφομενα της Θεοφανιας που εχει διαχωρισει τα μελη του φορουμ σε αξια θαυμασμου και σε τελειωμενους/γκρινιαριδες/τεμπεληδες και απαξιει οχι μονο να τους απαντησει αλλα εχει την καλοσυνη να βγαζει τα προσωπικα τους δεδομενα στη φορα.
για να μην παρεξηγουμαι και γω οπως προειπα σε θεωρω αξια συγχαρητηριων, απλα μου τη σπανε ορισμενα ατομα που το παιζουν σε αλλους προσινη και καλοσυνατα και σε αλλους βγαζουν χολη, κακια και απαξιωση.

[Deleted-member-19102015]

Η ψυχική ασθένεια δεν είναι σαν την σωματική.Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης για να ξεφύγεις απο αυτόν τον "διάολο".Απο λόγια του αέρα του στυλ "σκέψου θετικά κτλ" κανείς δε σώθηκε.Η μόνη ελπίδα αν σε χτυπήσει αυτή η "κατάρα" ειναι να φύγει όπως ήρθε.Να ξυπνήσεις ένα πρωϊ και να νιώθεις,όπως ένιωθες πριν αρρωστήσεις.Να ξαναγυρίσει το μυαλό στη προηγούμενη του κατάσταση.Και εγώ είμαι της άποψης ότι τα φάρμακα δε βοηθάνε.Και όχι δεν το λέω αυτό απο προσωπική πείρα.Γιατί εγώ ως άνθρωπος πάντα ήμουν χαμηλών τόνων.Ποτέ δεν έπαιρνα ρίσκα και γιαυτό δεν κατάφερα όσα θα ήθελα στην ζωή μου.
Το λέω όμως απο αυτό που βλέπω σε πολύ κοντινό μου πρόσωπο.Που ήταν άνθρωπος "έξω καρδιά",δε μασούσε πουθενά και γενικά ο άνθρωπος που τον έβλεπες και έλεγες ότι έχει όλα τα προσόντα για να χτίσει μια θαυμάσια ζωή.Και μια μέρα ξαφνικά του "γυρισε το μυαλό" και βρέθηκε στον πάτο.Και κοντά 18 χρόνια τώρα,έχει περάσει απο πλειάδα γιατρών,ψυχολόγων και ψυχιάτρων και το αποτέλεσμα μηδέν.Κάθεται και κλαίει την μοίρα του.Kαι τα φαρμακά βοηθούν για να σε κρατούν σε μια σχετική ηρεμία ώστε να μην πας να κάνεις καμμία τρέλα.Να έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ζωντανός.
Η μόνη λύση τελικά είναι να μην πάθεις αυτή την κωλοαρρώστεια που σου γυρνάει το μυαλό και χάνεις τα πάντα.Λυπάμαι που το λέω,αλλά όποιος το πάθει αυτό δεν έχει επιστροφή.Η τουλάχιστον για την πλειοψηφία θεωρώ ότι δεν έχει επιστροφή.

[fragile]

Το λέω όμως απο αυτό που βλέπω σε πολύ κοντινό μου πρόσωπο.Που ήταν άνθρωπος "έξω καρδιά",δε μασούσε πουθενά και γενικά ο άνθρωπος που τον έβλεπες και έλεγες ότι έχει όλα τα προσόντα για να χτίσει μια θαυμάσια ζωή.Και μια μέρα ξαφνικά του "γυρισε το μυαλό" και βρέθηκε στον πάτο.Και κοντά 18 χρόνια τώρα,έχει περάσει απο πλειάδα γιατρών,ψυχολόγων και ψυχιάτρων και το αποτέλεσμα μηδέν.Κάθεται και κλαίει την μοίρα του.

συμφωνα με την κοσμοθεωρια ενος μελους που θεωρει οτι ειναι η απολυτη κατοχος της αληθειας, ο φιλος σου δεν υποφερει.
ειναι φυγοπονος, γκρινιαρης και κουραστικος.
μα βρε παιδια μην γραφετε ζοφερα πραγματα.
της χαλατε την ηρεμια και την ευτυχια την οποια βιωνει.
δεν ειναι κριμα?
γραφετε για γκομενους, για διασκεδαση, για ζωαρα!
εξ αλλου δεν βρισκομαστε στο ι-σαικολοτζι , αλλα σε εναν χωρο που κατα την κριση της, δεν εχουν χωρο τα ατομα που βρισκονται στο χειλος του γκρεμου και λογω απογνωσης δεν μπορουν να προχωρησουν παρακατω...
σεβαστειτε την λιγακι.
της χαλατε την ζαχαρενια!

[donald_girl]

..κοριτσάκι μου, τι κάνεις?
Χαίρομαι μετά από τόσο καιρό να φέρνεις τόσο αισόδοξα μνμτα.
Είσαι η τρανή απόδειξη όσων έγραφα πριν δέκα λεπτά.

Ευχαριστώ πολύ Είμαι καλά και παλεύω
Εσύ πως είσαι;

[donald_girl]

@ Fragile

"οντως επιβεβαιωνεις τα γραφομενα της Θεοφανιας που εχει διαχωρισει τα μελη του φορουμ σε αξια θαυμασμου και σε τελειωμενους/γκρινιαριδες/τεμπεληδες και απαξιει οχι μονο να τους απαντησει αλλα εχει την καλοσυνη να βγαζει τα προσωπικα τους δεδομενα στη φορα.
για να μην παρεξηγουμαι και γω οπως προειπα σε θεωρω αξια συγχαρητηριων, απλα μου τη σπανε ορισμενα ατομα που το παιζουν σε αλλους προσινη και καλοσυνατα και σε αλλους βγαζουν χολη, κακια και απαξιωση."

Μήπως είναι λίγο άσχημο να μπαίνεις στο thread που μόλις άνοιξα μετά από καποια χρόνια με υπονοούμενα και βολές κατά κάποιου-ας, και που δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάς. Αν μη τι άλλο είναι εκτός θέματος πιστεύω. Δηλαδή άνοιξα το θέμα αυτό σαν μια ευκαιρία να "μαλώσουν κάποιοι". Λυπάμαι... Ίσως και να μπήκα στο λάθος μέρος να μιλήσω για όλα αυτά... Θεωρώ όμως πως όφειλα να το κάνω για να δώσω ίσως λίγη ελπίδα σ όσους περνούν ό,τι εγώ κάποτε. Κρίμα όμως...

@ kozhr
"Η μόνη λύση τελικά είναι να μην πάθεις αυτή την κωλοαρρώστεια που σου γυρνάει το μυαλό και χάνεις τα πάντα.Λυπάμαι που το λέω,αλλά όποιος το πάθει αυτό δεν έχει επιστροφή.Η τουλάχιστον για την πλειοψηφία θεωρώ ότι δεν έχει επιστροφή."
Έχει... Μακάρι να μπορούσα να το αποδείξω πιο χειροπιαστά, αλλά θα το αντιληφθείς μονάχα όταν το ζήσεις και το εύχομαι ολόψυχα

[Θεοφανία]

Ευχαριστώ πολύ Είμαι καλά και παλεύω
Εσύ πως είσαι;

...είμαι πολύ καλα
Συνέχισε να παλεύεις. Μεγαλύτερη κ@@α από το να μάχεσαι και να κερδίζεις δεν υπάρχει.

[μυσπ]

Καλα να εισαι φιλη μου μαζι με το αγορι σου κ ευγε!Δεν γνωριζω την ιστορια σου ομως πρεπει να εχει ορισμενα κοινα με την δικη μου ναι απο οταν ειναι το αγορι μου στην ζωη μου που θελουμε κανουμε οικογενεια κ πηγα κ σε πνευματικο εκκλησια ορισμενες φορες ειμαι αρκετα καλυτερα,Συνιστω ανεπιφυλακτα την επισκεψη σε πνευματικο σε οσους υποφερουν η καταθλιψη κ τα ψυχολογικα με αναλογο κοπο θεραπευονται!

[fragile]

ντοναλντ-γκριρλ σορρυ!
οντως πολυ ελπιδοφορο και ευχαριστο το μνμ σου κοριτσι μου!
την καλημερα μου