Νικολάι Γκόγκολ

[mama]

καλημέρα λοιπόν...
αφού η πλειοψηφία στο προηγούμενο θέμα (Βαν Γκογκ) βρήκε ότι ταιριάζει στο φόρουμ η αναφορά στη λογοτεχνία "της ψυχής" συνεχίζω μέχρι να με κράξετε οριστικά:

"Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα θριάμβου και μεγαλείου! Η Ισπανία έχει βασιλιά. Βρέθηκε. Αυτός ο βασιλιάς, είμαι εγώ. Και εγώ ο ίδιος, μόλις σήμερα το έμαθα. Ομολογώ πως η είδηση με βάρεσε ξαφνικά, σαν αστραπή. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως ήταν δυνατόν να νομίζω πως είμαι γραφέας. Πώς είναι ποτέ δυνατόν να μπήκε στο μυαλό μου αυτή η παλαβή ιδέα. Πάλι καλά που δεν βρέθηκε τότε κανένας να με κλείσει στο τρελοκομείο. Τώρα πια μου έχουν αποκαλυφθεί τα πάντα. Τώρα πια τα βλέπω όλα πεντακάθαρα, σαν την παλάμη του χεριού μου. Πιο πριν όμως, δεν το κατάλαβα πως τα πάντα ήταν θολά, σαν μέσα από ομίχλη. Και όλα αυτά νομίζω πως συμβαίνουν εξαιτίας της εντύπωσης που έχουν οι άνθρωποι πως το ανθρώπινο μυαλό βρίσκεται στο κεφάλι. Μέγα λάθος, το φέρνει ο άνεμος απ' τη μεριά της Κασπίας θάλασσας".

Νικολάι Γκόγκολ «το ημερολόγιο ενός τρελού» (απόσπασμα)

Σύμφωνα με μελετητές του, ο Γκόγκολ βάζει αυτοβιογραφικά στοιχεία στο έργο, προσωπικές του εμπειρίες από τις ψυχώσεις που τον βασάνιζαν… το έργο αυτό έχει αξιολογηθεί όχι μόνο λογοτεχνικά αλλά και από την πλευρά της κοινωνιολογίας και της ψυχιατρικής

υ.γ.: η μέρα η δική μου ξεκίνησε έτσι: Δευτεριάτικα, πρωί- πρωί, πάτησα το μικρό γατάκι μου με την όπισθεν φεύγοντας για τη δουλειά... το σκότωσα και δεν είμαι καθόλου καλά... ήταν και ο γιός μου στο αυτοκίνητο αλλά δεν ξέρει ότι πέθανε τελικά το γατί... ήθελα να ξερα τι θα του πω το μεσημέρι που θα γυρίσει από το σχολείο...

[Remedy]

χαρα στο κουραγιο σου να χεις σκοτωσει τον γατο σου και να μας μιλας για τον γκογκολ....
εγω δεν θα μπορουσα ουτε καφε να πιω.

[marian_m]

χαρα στο κουραγιο σου να χεις σκοτωσει τον γατο σου και να μας μιλας για τον γκογκολ....
εγω δεν θα μπορουσα ουτε καφε να πιω.

Εγώ και ξένο γατί να πατούσα δεν θα μπορούσα να ησυχάχω. Όχι τα δικά μου!

[mama]

έχω πολύ κουράγιο, αυτό είναι αλήθεια...
επίσης αλήθεια είναι ότι σ' αυτό το φόρουμ δεν βρισκόμαστε επειδή πατήσαμε κάποιο (δικό μας ή ξένο) γατί, αλλά για άλλο λόγο...
γι αυτό, ο Γκόγκολ μας αφορά πιο πολύ...

το υστερόγραφο με το γατάκι το έγραψα γιατί είχα την απόλυτη ανάγκη να το πω... βλέπεις, ακόμα δεν το έχω χωνέψει ότι πήγε από το δικό μου αναθεματισμένο αυτοκίνητο... και να φανταστείς ότι είχα κοιτάξει από κάτω πριν ξεκινήσω... το κάνω κάθε πρωί...

[marian_m]

έχω πολύ κουράγιο, αυτό είναι αλήθεια...
επίσης αλήθεια είναι ότι σ' αυτό το φόρουμ δεν βρισκόμαστε επειδή πατήσαμε κάποιο (δικό μας ή ξένο) γατί, αλλά για άλλο λόγο...
γι αυτό, ο Γκόγκολ μας αφορά πιο πολύ...

Ο καθένας βρίσκεται για τους δικούς του λόγους εδώ. Οπότε, για κάποιον μπορεί να είναι πιο σημαντικό ότι πέθανε το γατάκι του από το τι μας λέει ο Γκόγκολ.
Πάντως, σίγουρα ένα μέλος δεν μπορεί ούτε να μαντέψει άλλα ούτε και να καθορίσει τι αφορά ή δεν αφορά τον καθένα εδώ μέσα και για ποιο λόγο βρίσκεται εδώ.

[mama]

Ο καθένας βρίσκεται για τους δικούς του λόγους εδώ. Οπότε, για κάποιον μπορεί να είναι πιο σημαντικό ότι πέθανε το γατάκι του από το τι μας λέει ο Γκόγκολ.
Πάντως, σίγουρα ένα μέλος δεν μπορεί ούτε να μαντέψει άλλα ούτε και να καθορίσει τι αφορά ή δεν αφορά τον καθένα εδώ μέσα και για ποιο λόγο βρίσκεται εδώ.

δεν τα βάζω στη ζυγαριά αυτά τα δύο πράγματα για να δω ποιό βαραίνει πιό πολύ... είναι διαφορετικά... και με τα δύο μαζί και με πολλά άλλα στο κεφάλι, συνεχίζω να βρίσκομαι στη δουλειά γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς... και αυτά που μας στεναχωρούν και αυτά που μας συγκινούν ή μας δίνουν χαρά βρίσκονται μέσα στην ίδια ζωή...

και βέβαια το κακόμοιρο γατί μου μπορεί να σας αφορά (επειδή έκανα την αρχή και σας το είπα) και φυσικά έχετε το δικαίωμα από εδώ μέσα να μου λέτε ό,τι νομίζετε... έτσι κι αλλιώς είμαι ήδη αρκετά σκασμένη... ήταν μόνο δύο μηνών και μόλις είχε αρχίσει να χοροπηδάει...

όμως, δεν είναι εντυπωσιακό ταυτόχρονα και το (δικαίωμα σας) να μην σας αφορά "τι λέει ο Γκόγκολ"? είναι αυτά που θα μπορούσε να λέει ο καθένας σε μια κρίση ψευδαίσθησης μεγαλείου έχοντας απωλέσει την αίσθηση της πραγματικότητας... είναι η ίδια η πραγματικότητα της ψύχωσης... τέτοια θέματα δεν απασχολούν το φόρουμ εξ ορισμού του? υποθέτω (δεν μαντεύω) και φυσικά δεν τα καθορίζω εγώ...

[Remedy]

έχω πολύ κουράγιο, αυτό είναι αλήθεια...
επίσης αλήθεια είναι ότι σ' αυτό το φόρουμ δεν βρισκόμαστε επειδή πατήσαμε κάποιο (δικό μας ή ξένο) γατί, αλλά για άλλο λόγο...
γι αυτό, ο Γκόγκολ μας αφορά πιο πολύ...

το υστερόγραφο με το γατάκι το έγραψα γιατί είχα την απόλυτη ανάγκη να το πω... βλέπεις, ακόμα δεν το έχω χωνέψει ότι πήγε από το δικό μου αναθεματισμένο αυτοκίνητο... και να φανταστείς ότι είχα κοιτάξει από κάτω πριν ξεκινήσω... το κάνω κάθε πρωί...

συλλυπητηρια για το γατι, αλλα θα επιμεινω, οτι ειναι πολυ πιο σημαντικος λογος να μιλησεις για το γατι, οταν βρισκεσαι σε αυτο το φοορυμ, παρα για τον γκογκολ....

[mama]

συλλυπητηρια για το γατι, αλλα θα επιμεινω, οτι ειναι πολυ πιο σημαντικος λογος να μιλησεις για το γατι, οταν βρισκεσαι σε αυτο το φοορυμ, παρα για τον γκογκολ....

όχι βρε παιδιά... δεν είναι ούτε πιό σημαντικό, ούτε λιγότερο σημαντικό... είναι διαφορετικό... είναι δικό μου το λάθος που τα μπέρδεψα, απλά σε ένα θέμα που ήθελα να βάλω, μου βγήκε και η σημερινή μου κακοτυχία αυθόρμητα

[Remedy]

όχι βρε παιδιά... δεν είναι ούτε πιό σημαντικό, ούτε λιγότερο σημαντικό... είναι διαφορετικό... είναι δικό μου το λάθος που τα μπέρδεψα, απλά σε ένα θέμα που ήθελα να βάλω, μου βγήκε και η σημερινή μου κακοτυχία αυθόρμητα

πραγματι, ηταν καπως ... μια συντομη θεωρητικη τοποθετηση και υστερογραφο 'το πρωι σκοτωσα κατα λαθος τον γατο μου"..

[mama]

πραγματι, ηταν καπως ... μια συντομη θεωρητικη τοποθετηση και υστερογραφο 'το πρωι σκοτωσα κατα λαθος τον γατο μου"..

εεε... δεν ήταν θεωρητική τοποθέτηση, ήταν απόσπασμα από έργο...

όσο για το υστερόγραφο μην το υποτιμάς, συχνά εκεί αναφέρονται πολύ σοβαρά πράγματα...
θα σταματήσω όμως εδώ... σέβομαι το γεγονός ότι το γατάκι μονοπώλησε το ενδιαφέρον σας, το θεωρώ φυσικό και ανθρώπινο και σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε (έστω και κάπως δηκτικά)... όμως θα σταματήσω εδώ γιατί το περιεχόμενο της κουβέντας δεν αντιστοιχεί καθόλου στο θέμα και αυτό δεν είναι ωραίο...

αναγνωρίζω το φταίξιμο μου γι αυτό,
όπως αναγνωρίζω και το φταίξιμο μου για το φτωχό γατάκι μου...
ως εδώ όμως... ήδη για το παιδάκι μου παίρνω τρία tavor την ημέρα και δεν με πιάνουν (και να 'ταν μόνο αυτό)
φτάνει...

[Remedy]

......

Σύμφωνα με μελετητές του, ο Γκόγκολ βάζει αυτοβιογραφικά στοιχεία στο έργο, προσωπικές του εμπειρίες από τις ψυχώσεις που τον βασάνιζαν… το έργο αυτό έχει αξιολογηθεί όχι μόνο λογοτεχνικά αλλά και από την πλευρά της κοινωνιολογίας και της ψυχιατρικής

...

αυτο, ειναι συντομη θεωρητικη τοποθετηση....
υπερβολικα συντομη θα ελεγα...

οσο για το υστερογραφο, ακριβως αυτο ειπα κι εγω.
οτι ηταν το σημαντικο κομματι του μηνυματος σου και γραφτηκε σαν υ.γ....

[Remedy]

...

... αναγνωρίζω και το φταίξιμο μου για το φτωχό γατάκι μου...
ως εδώ όμως... ήδη για το παιδάκι μου παίρνω τρία tavor την ημέρα και δεν με πιάνουν (και να 'ταν μόνο αυτό)
φτάνει...

μαλλον μονο εσυ αναγνωριζεις το φταιξιμο σου για το γατακι σου.
εγω δεν θεωρω οτι εφταιξες για ενα ατυχημα.
το σχολιο μου αφορουσε στο οτι επιλεγεις να μην μιλησεις γι αυτο το μεγαλο ψυχικο σου φορτιο (τον χαμο του γατου) αλλα πετας ενα αποσπασμα του γκογκολ..

τα υπολοιπα περι χαπιων , δεν τα γνωριζω, δενε χω διαβασει αλλα θεματα σου.

υ.γ. το "ως εδω", δεν το καταλαβα καθολου. οι συνομιλιες ειναι προαιρετικες....

[mama]

το απόσπασμα (από ένα πραγματικά σπουδαίο έργο) δεν το "πέταξα"... το παρέθεσα με την ελπίδα κάποιος να το διαβάσει...

για το ζωάκι έφταιξα γιατί οι δικές μου ρόδες το έλιωσαν... αν σου είχε συμβεί, θα καταλάβαινες...

το "ως εδώ" θέτει τα δικά μου όρια, δεν επιχειρώ να οριοθετήσω κανέναν άλλον...

ήταν προφανώς μια άτυχη μέρα απ' όλες τις απόψεις...

[Θεοφανία]

...για να ηρεμήσεις, όταν θα σου έρχεται αυτή η σκέψη, θα σκέφτεσαι: ήθελα να το κάνω? Αν ήξερα πως θα γινόταν θα έκανα όπισθεν με τόση φόρα?
Θεωρώ πως ο λόγος που πήγες να το περάσεις ως αναφορά, ήταν γιατί δεν άντεχες να αντιμετωπίσεις τη σοβαρότητα του.
Αν δεν θες να το συζητήσεις άλλο, οκ.

[mama]

...για να ηρεμήσεις, όταν θα σου έρχεται αυτή η σκέψη, θα σκέφτεσαι: ήθελα να το κάνω? Αν ήξερα πως θα γινόταν θα έκανα όπισθεν με τόση φόρα?
Θεωρώ πως ο λόγος που πήγες να το περάσεις ως αναφορά, ήταν γιατί δεν άντεχες να αντιμετωπίσεις τη σοβαρότητα του.
Αν δεν θες να το συζητήσεις άλλο, οκ.

δεν έκανα όπισθεν με φόρα και μάλιστα έλεγξα τις ρόδες, όπως κάθε μέρα... όμως νιώθω το φταίξιμο, είναι φυσιολογικό κι ας μην είναι λογικό... και βέβαια το είπα γιατί δεν το άντεχα... το αποτέλεσμα ήταν να ακούσω ότι σκότωσα το γατί μου και ασχολούμαι με το Γκόγκολ...
δίκαια... βλέπεις, η τύχη ενός αληθινού γατιού, μαύρου με μπλε μάτια, επισκιάζει την τύχη του κάθε μυθιστορηματικού ήρωα... και καλά κάνει...
αυτά...