Δίλλημα

[costas79]

Καλησπέρα σε όλους και όλες.
Αποφάσισα να κοινοποιήσω το θέμα που με απασχολεί σχεδόν καθημερινά εδώ και καιρό με σκοπό να πάρω και κάποιες γνώμες-απόψεις απο τρίτους με αντικειμενικότητα που ίσως να με βοηθήσουν να δω τα πράγματα διαφορετικά και να αποφασίσω για το δίλλημα που με ΄βασανίζει'.

Συνοπτικά να σας πω οτι ζούσα στη Θεσσαλονίκη εως 29 ετών προερχόμενος απο μία μακροχρόνια σχέση που κατέληξε σε έναν άδοξο χωρισμό.
Μετά απο κάποιο καιρό γνώρισα τη γυναίκα μου η οποία κατάγεται απο την Κύπρο-σπούδαζε Θεσσαλονίκη, και φύγαμε για δουλειά εγώ και σπουδές στην Αγγλία για 2χρόνια. Έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδε΄ςκαι βλέποντας οτι η συνέχιση της ζωής εκεί ήταν δύσκολη γιαδιάφορους λόγους αποφασίσαμε απο κοινού να μετακομίσουμεστην Κύπρο για μια νέα αρχή. Περισσότερο επέμενα εγώ ενώ η γυναίκα μου με προειδοποιούσε για την ζωή στη Κύπρο και αυτή προτιμούσε Αθήνα. Ενθουσιασμένος λόγω πληθώρας εργασιακών επιλογών τότε(2010) μετακομίσαμε τελικά Κύπρο. Βρήκα εργασία αμέσως και για 1.5 χρόνο μέναμε στα πεθερικά μουμέχρι να κάνουμε ένα κομπόδεμα και να μετακομίσουμε σε δικόμας σπίτι. Με τον ερχομό μου άρχισα να αντιλαμβάνομαι οτι εδώ δεν θα μπορούσα να προσαρμοστώ εύκολα συνιθισμένος απο μιαμεγαλούπολη με τους φίλους μου και τους γονείςμου (είμαι μοναχοπαίδι) ξαφνικά άλλαξε η ζωή μου τελείως. Κλείστηκα σεένα σπίτι με άγνωστους και έπρεπε να συνιθήσω πολλά διαφορετικά πράγματα για μένα.

Να μη τα πολυλογώ περάσαμε πολλές όμορφες και μοναδικές στιγμές σε αυτά τα 4 χρόνια (γάμος και παιδί) όμως το μόνιμο θέμα διαμάχης μας ήταν η παραμονή μας εδώ. Όσο περνούσε ο καιρός εγώ συνεχώς κλεινόμουν στον εαυτό μου δεν μου άρεζε τίποτα εδώ με αποτέλεσμα να εμφανιστούν και διάφορα ψυχοσωματικά προβλήματα όπως κρίσεις πανικού κτλ. Εγώ γκρίνιαζα και ήθελανα φύγουμε αλλά ταυτόχρονα φοβόμουν και να φυγω λόγω εργασίας εδώ αν και είχα 1-2προτάσεις απο Ελλάδα. Η γυναίκα μου και αυτή πολλές φορές αντιδρούσε νευρικά χωρίς να μπει στη διαδικασία να με καταλάβει με αποτέλεσμα να μαλώνουμε πολύ άσχημα ανταλλάσοντας βαρίεςεκφράσειςμέχρι και για χωρισμό. Στο τέλος επειδή δεν ήμαστε εγωιστές τα βρίσκαμε και συνεχίζαμε.

Με τον ερχομό του παιδιού αποφάσισα να χαλαρώσω καινα μην πιέζω τις καταστάσεις για το καλό και του παιδιού. Καλυτέρευσαν κάπως τα πράγματα και χαλαρώσαμε λίγο ενώ και η γυναίκα μου με κατανοόυσε κάπως. Όμως το τελευταίο διάστημα με αφορμή την δουλεία μου ξανααισθάνομαι πιό έντονα την τάση για φυγή και αλλάγή. Θέλω να αλλάξω δουλειά και αναζητώ στην πατρίδα μου την Θεσσαλονίκη. ¨Εχω προτάσεις αλλά κάθε φορά που γίνεται νίξη για να φύγουμε καταλήγουμε πάλι να μαλώνουμε. Απο την μια με καταλαβαίνει απο την άλλη αισθάνεται και αυτή ανασφάλεια έχοντας εδώ τους γονείς της και βοήθεια με το μωρό.
Εγώ βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά. Η δουλεία μπυ εδώδεν με ικανοποιεί πια και καθώς και η δουλεία της γυναίκας μου δεν πάει καλά φέτος δυσκολευόμαστε πολύ με τα έξοδα μένοντας και σε ενοίκιο ταυτόχρονα. Σκέφτομαι οτι αφού άλλαξαν τα πράγματα αποτοτε που ήρθαμε έιτε εδώείτεεκέι είναι το ίδιο απο άποψη δουλειας. Προτιμώ να βρω οπότε εκεί παρά να αλλάξω δουλειάκαι να παραμείνω εδώ γιατι δεν θέλω.
Στο μεταξύ ενώ είχαμε και παρέες στην αρχη τώρα λόγω διάφόρων καταστάσεων δεν έχουμε ούτε φίλουςπου μενα κάνουμε παρέα ενώ στην Θεσσαλονίκη έχω και φίλους αλλά και συγγενεί. Πολλές φορές θέλω να βγω με ένα φίλο μιαφοράκαι νοιώθω τόσο μόνος.Οι γονείς μου είναι και αυτοί μεγάλοι σε ηλικια και ενώ ποτέ δεν ανακατεύονται νοίθω οτι γερνάνε και με θέλουνε εκέι. Νοί θω τύψεις που τους έχω αφήσει τόσα χρόνια. ¨ηταν επιλογή μου να΄έρθω εδώ αλλάδεν είπα ποτέ οτι θα μείνω για πάντα.¨ημουν ενθουσιασμένος που βρήκα δουλειά και έτσι ήρθαμε τότε.

Τώρα δεν με κρατάει τίποτα εδώ. Συνεχώςμου έρχονται εικόνες απο την πόλη μο. Μου λείπει η παραλία της και η θάλασσα.Θέλω να ήμουν εκέι να περπατήσω μια βόλτα το απόγευμαμετάπο την δουλειάμε την γυναίκα και το παιδί μου. Τα καλοκαίρια μου λείπει το εξοχικό μου και η θάλασσα. Μένω κλεισμένος εδώ μέσασ τη ζέστη και πάω αυθημερόν για ένα μπάνιο.Μου λείπει ένας καφές μετον κολλητό μου και μια Κυριακή στο γήπεδο. Καθε μέρα ΄ζηλέυω' αυτούς που ζούνε εδώ στον τόπο τους, ταπεθερικά μου που έχουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους μαζί ενώ οι γονείςμου είναι μόνοι. Σκέφτομαι γιατί εγώ δεν μπορώ και είναι έτσι οι καταστάσεις. Αυτό μου φέρνει μεγάλη στεναχώρια, θλίψη και με πνίγει. Προσπάθώ να περνάω όμορφα με την οικογένεια μου και να το ξεχνάω αλλά είναι εκέι πίσω στο μυαλό μου κάθε μέρα.

Τώρα αποφασίσαμε να μην το συζητάμε και η γυνάικα μου μου είπε οτι ας κάνω οτι θέλω θα με ακολουθήσει. Δεν την καταλαβαίνω όμως ενώ έζησε τόσα χρόνια Ελλάδα και της άρεσε έχει πιο πολλούς φίλους εκεί και με παντρεύτηκε συνειδητά γνωρίζοντας οτι θα ζήσει με έναν άνθρωπο απο άλλο τόπο με οτι συνεπάγεται γιατί μου φέραται σαν να μην με καταλαβαίνει η σαν να μην ξέρει ποιον παντρέυτηκε.
Σας παρακαλώ βοηθήστε με να αποφασίσω τι είναι σωστό και τι λάθος αν υπάρχει. Να φύγω με την πρώτη ευκαιρία με την οικογένεια μου ή και μόνος αρχικά ή να μείνω και μέχρι πότε; Νοίωθω όλο και πιο έντονα την πλήξη και την ανάγκη να επιστρέψω στην πόλη μου πιστεύοντας οτι εκέι θα είμαι πιο ευτυχισμένος κάθε μέρα και έτσι θα μπορώ να κάνω πιο ευτιχισμένη και την οικογένεια μου. Με συγχωρείτε αν κούρασα αλλά θα ήμουν ευγνώμων να ακούσω τα σχόλιακαι τις απόψεις σας. Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία.

[αλεξανδρος_77]

σορυ δε διαβασα ολα τα κατεβατα γιατι το πενιχρο μυαλουδακι μου ειναι λιγο κουρασμενο! :)
παντως αυτο που παρατηρισα ειναι οτι δεν δικαιολογιται να σε πιανουν κρισεις πανικου εφοσον σε καλυπτει η γυναικα σου αυτο σημαινει οτι κατι δε παει καλα με την επικοινωνια που εχετε .
μηπως υπαρχει κατι που σε πειραζει σε αυτη? κ αν ναι λυνετε αν το συζητισετε?

[costas79]

ευχαριστώ για την απάντηση σου.
με πειράζει που δεν με καταλαβαίνει μερικές φορέςκαιμου θυμώνει. μετά απο τόσα χρόνια ένα γάμο και ενα παιδί θα περίμενα να δείχνει πιο πολλή κατανόηση και να μην με υποβαθμίζει με τα λόγια της υποννοώντας οτι είμαι επιπόλαιος και παράλογος. δεν θεωρώ οτι λέω κάτι παράλογο εν τέλει.

[αλεξανδρος_77]

ο καθε ανθρωπος διχνει κατανοηση αρκει απλα να το θελει αν δε το θελει μπορει να βρει απειρες δικαιολογιες για να μη το κανει.

[Deleted-member-18-05-2015]

Κωστα δεν νομιζω οτι εισαι παραλογος..στο δια ταυτα αφου η γυναικουλα σου λεει οτι θα σε ακολουθησει σταματα να πιεζεσαι και παρε την οικογενεια σου και φυγετε , οχι μονος σου.

[costas79]

Κωστα δεν νομιζω οτι εισαι παραλογος..στο δια ταυτα αφου η γυναικουλα σου λεει οτι θα σε ακολουθησει σταματα να πιεζεσαι και παρε την οικογενεια σου και φυγετε , οχι μονος σου.

Σ'ευχαριστώ φίλε μου. 'Έχεις δίκιο πρέπει όπως και να'χει να σταματήσω να πιέζομαι και να χαρώ την γυναίκα μου και το παιδί μου.

[αλεξανδρος_77]

Σ'ευχαριστώ φίλε μου

μονο που ειναι.. γυναικα...

[Θεοφανία]

...κωστα, δεν υπάρχει δίλημμα απ΄π τη στιγμή που υποφέρεις εκεί και η γυναίκα σου είναι δίπλα στις όποιες αποφάσεις σου.
Σήκω φύγε και πάρε το όποιο ρίσκο νομίζεις ότι θα πάρεις με αυτή την απόφαση.

[kerasi]

το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

[αλεξανδρος_77]

για αυτο εγω το σκεφτομαι πολυ σοβαρα πριν πλησιασω τον οπιαδηποτε δεν σκεφτομαι το πως τον θελω αλλα το τι ειναι καταληλο για μενα γιατι δεν υπαρχει χειροτερο απο το να την πατησεις καλυτερα να σε ενοχλουν τα ελατωματα καπιου αλλα να σου τεριαζει παρα να διαλεξεις τον ευκολο δρομο δηλαδη να ερωτευτεις οτι πιο ευκολο κ διαθεσιμο κ μετα να βρεθεις σε αδιεξοδο δεν υπαρχει χειροτερο σε ολα τα θεματα φιλιες σχεσεις γνωστοι κλπκλπ... οι δυσκολοι δρομοι παντα αποδιδουν....