Φοβος της ιδιας μου της υπαρξης-υπερεπιγνωση

[primal71]

tg1, εγω πάντως είμαι πολύ καλά!! και το κλειδί ειναι να καταλάβεις ό,τι όλο αυτο τροδοτείται απο τον φόβο σου και το χώρο που του δινείς! οπως ειπες και εσυ αν το απομυθοποιησουμε σιγα σιγα η επιδραση του δεν θα ειναι η ιδια και στο τέλος σίγα σίγα θα φύγει.. Τώρα αν ξαναεπανελθει καποια στιγμή δν σημαίνει και τπτ! με την ίδια λογική θα γύγει και πάλι!! Κατά τι γνώμη μεγάλο ρόλο παιζει να καταλάβεις οτι δν είναι αρρώστια αλλα ένα κόλλημα και τπτ άλλο!! Και τα κολλήματα είναι για να ξεκολάνε αργά ή γρήγορα!!

τροφοδοτειτε απο το φοβο σου ...και ο φοβος απο που περνει τη δυναμη του.....με τη ιδια λογικη θα φυγει παλι.....ο φοβος που επιμενει ειναι θεμα λογικης?κατα τη γνωμη σου δεν ειναι αρρωστια ....τι γνωμη του ποιου καποιου ερευνητη ας πουμε η κατι αλλο?κολλημα τι ειναι το κολλημα μια ιδεα που ξεπερνας και λες το βλακα που κολαγα τοσο καιρο .......και τα κολληματα ειναι για να ξεκολαμε.....φιλε η φιλη δε ξερω ουτε ναρκωτικα κανω ουτε η πρωτογενη θεραπεια ειναι μαλακιες χρειαζεται και παραπανω να διαβασεις και τα κοτσια για να δεις οτι για να υπαρχει ελπιδα πρπει να ενημερωθεις σωστα να βαλεις στοχο και να ανατρεψεις οτι πεθαμενο και καταπιεσμενο μεσα σου με αερολογιες σαν αυτα που γραφεις δε παμε πουθενα ......

[Brrr]

primal71, εγω το μόνο που έκανα ήταν να αναφέρω τους τρόπους και τους μηχανισμούς που χρησιμοποιησα για να ηρεμησω και να φτάσω σε σημείο να πω οτι ειμαι ψυχολογικά καλα!! δν ειπα όμως οτι αν δν κανει καποιος αυτα που εκανα εγώ δν θα γίνει ΠΟΤΕ καλα!! κατι που εσυ έγραψες και αυτο δν είναι σωστο!! δν ξερω αν η μεθοδος σου ειναι σωστη η λαθος και δν με ενδιαφερει κιολας να μάθω γτ αισθάνομαι καλα με τον εαυτο μου!! στην τελικη έχεις δικαιωμα να προτεινεις ό,τι θέλεις αλλά να ισχυριζεσαι οτι χωρίς τη δικιά σου μέθοδο ο άλλος ειναι καταδισκασμένος αυτό δν είναι σωστο!! σε αυτο το φόρουμ ειμαστε μια κοινοτητα που αλληλοστηριζόμαστε και βοηθαμε ο ένας τον άλλο, ΔΕΝ κάνουμε διαφημιση! απλα προτείνουμε κάτι χωρίς να το παρουσιάζουμε σαν μονόδρομο!!

[tg1]

tg1, εγω πάντως είμαι πολύ καλά!! και το κλειδί ειναι να καταλάβεις ό,τι όλο αυτο τροδοτείται απο τον φόβο σου και το χώρο που του δινείς! οπως ειπες και εσυ αν το απομυθοποιησουμε σιγα σιγα η επιδραση του δεν θα ειναι η ιδια και στο τέλος σίγα σίγα θα φύγει.. Τώρα αν ξαναεπανελθει καποια στιγμή δν σημαίνει και τπτ! με την ίδια λογική θα γύγει και πάλι!! Κατά τι γνώμη μεγάλο ρόλο παιζει να καταλάβεις οτι δν είναι αρρώστια αλλα ένα κόλλημα και τπτ άλλο!! Και τα κολλήματα είναι για να ξεκολάνε αργά ή γρήγορα!!

Brrr αισθανομαι οτι ειμαι haunted απο ολο αυτο,οταν τρομαζω δλδ συμβαινει αυτοματα με επακολουθω να διωνιζω ολη αυτη την κατασταση.
Δεν εχω τον ελεγχο του πραγματος,καθε φορα που τρομαζω πεφτψ ψυχολογικα με αποτελεσμα να με παρασερνει προς τα κατω ολο αυτο..
Πώς θα μπορεσω να μη δινω σημασια στον φοβο οταν αυτο συμβαινει αντανακλαστικα??

[lawer]

πηγα χθες στον γιατρο μου tg1..για αλλη μια φορα με καθυσηχασε και μου ειπε οτι ολο αυτο δεν ειναι τιποτα παρα μονον αγχος και ψυχαναγκαστικα στοιχεια..ειναι πολυ κλτερα μου δωσε κουραγιο !ας ελπισουμε οτι τα πραγματα θα πανε κλτερα!

[tg1]

Χαιρομαι που εισαι καλυτερα!ας ελπισουμε οτι θα το ξεπερασουμε και θα ειμαστε οι εαυτοι μας παλι!

[Brrr]

Tg1, αυτο που με συμβούλεψε έμενα ο ψυχίατρος ειναι οτι κάθε φορά που σου συμβαίνει αυτο και τρομάζεις ειναι να αφήσεις τον εαυτό σου να εκτεθεί στο φόβο και να σκεφτείς οτι αυτο που σου συμβαίνει δν ειναι τπτ τρομερό και δν υπάρχει λόγος να το φοβάσαι ! Δν θα τρελαθείς ! Αν το κάνεις συνέχεια αυτο σιγα σιγα θα τρομάζεις όλο και λιγότερο.. Μετέπειτα σε πιο επιθετικάο στάδιο της θεραπείας προκαλούμε αυτές τις σκέψεις επίτηδες και φτανωντας σε σημείο να παίζουμε μαζι τς.. Δλδ τις αποδυναμώσουμε εντελώς με το να μν τις φοβόμαστε καθολου.. Μπορεί τώρα να σου ακούγεται αδύνατο όλο αυτο αλλα σταδιακά γινεται και ενέχει αποτέλεσμα!

[tg1]

Brrr ισως ειναι καλη μεθοδος αυτη,αλλα δεν ειναι μονο το τρομαγνα που με απασχολει.
Ειναι και το γεγονος οτι αισθανομαι ενοχη για ολο αυτο που προεκυψε στη ζωη μου και κυριολεκτικα εφερε τα πανω κατω(χωρισα,παρατησα σχολη και δουλεια,μετακομισα στους γονεις μου),αισθανομαι οτι ειμαι ενοχη και δεν μπορω να δω τον εαυτο μου να αισθανεται νορμαλ παλι,επισης με κανει να εχω ενα μειονεκτικο συναισθημα απεναντι στους αλλους επειδη αυτοι μπορουν και ζουν την ζωη τους ανετα,οπως θελουν και τα βγαζουν περα μια χαρα..

[Brrr]

Καταλαβαίνω αυτο που λες και ειναι λογικό.. Και μένα με εχει επηρεάσει όλο αυτο στη ζωή μου και φοβάμαι πολυ το μέλλον μου και γενικά να κάνω σχέδια.. Αυτο που προσπαθώ να σκέφτομαι όταν αισθάνομαι ένοχη ή μειονεκτικά ειναι οτι ειναι απλα σκέψεις που δν βοηθάνε την παρούσα κατάσταση και την ψυχολογία μου οποτε θα τις αγνοήσω.. Όλοι μας όταν αναλαμβάνουμε κάποια υποχρέωση και ευθύνη η οποία μας αγχώνει, μας περνάει απτό μυαλό οτι δν θα τα καταφέρουμε και θα είμαστε ανεπαρκείς. Στο χέρι μας είναι όμως κατα πόσο σοβαρά θα τις πάρουμε και να μν πτωουμαστε απο αυτες.. Επίσης ειναι πολυ αποθαρρυντικό να εχεις υψηλές προσδοκίες για τον εαυτό σου και να απαιτείς συνέχεια καλα! Και στην τελική δν είναι φυσιολογικό για κανένα άνθρωπο να ειναι για όλη του τη ζωή χαρούμενος και ευτυχισμένος!! Θα αντιμετωπίσουμε αντιξοότητες θα πέσουμε κατω θα αποτύχουμε και όλα αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα! Σημασία όμως δν έχει πόσες φορές θα πέσεις αλλα πόσες θα σηκωθείς.. Μν κουβαλάς το παρελθόν δν εχει νόημα γτ δν δν πρόκειται να αλλάξει.. Όσο χάλια και βουνό μα σου φαίνονται να είσαι αισιόδοξη χωρις να πρεπει να την δικαιολογήσεις κάπου απαραίτητα..

[Brrr]

Και μν νομίζεις οτι όλοι υπόλοιποι ζουν τη ζωή τς άνετα και τα βγάζουν πέρα μια χαρα! Ο καθένας τι σταυρό κουβαλάει μόνο αυτός ξέρει! Όλοι μας πρεπει να είμαστε δυνατοί οποίο πρόβλημα και να αντιμετωπίζουμε. Δν οφελεί να εύχεσαι να μν εχεις το πρόβλημα που εχεις μόνο πίσω σε παει αυτο!!

[tg1]

Ισως ειμαι ακομα στο σταδιο της αρνησης,αρνηση να δεχθω ολα αυτα που μου συνεβησαν..
Με εχω στο μυαλο μου σαν ενα ατομο που δεν μπορει να του συμβαινουν τετοια πραγματα παρολο που μου εχει ξανασυμβει αλλες 2 φορες(δεν ειχα ιδεα βεβαια για την αποπρ.)
Εκει λοιπον που ειχα βαλει την ζωη μου σε μια ταξη μου συνεβη αυτο πιο δυνατη απο ολες τις φορες και ξαφνικα πελαγωσα,ημουν τις πρωτες μερες πανω απο την λεκανη γιατι εκανα συνεχεια εμετους απο τον φοβο που βιωνα 24/7.. εναμιση μηνα ετρωγα μονο 2-3παξιμαδια την μερα..
Δε μπορουσα να βγω εξω γιατι ολα με τρομαζαν.. οταν βιωνεις κατι τοσο τρομαχτικο νιωθεις να εχεις μια μονιμη απειλη οτι μπορει να σου ξανασυμβει και ενοχη/ντροπη γιατι να σου συμβει εσενα αυτο ενω ολοι οι αλλοι απολαμβανουν την ζωη..

[lawer]

ποσο σας καταλαβαινω δεν μπορειτε να φανταστειτε!ειμαστε τοσο ιδιοι!το να νιωθεις οτι φτανεις στο σταδιο της τρελας ειναι κατι απιστευτα τρομακτικο γιατι οχι μονο υποφερεις στο παρον αλλα σκεφτεσαι και το μελλον!πολλες φορεσεχω σκεφτει μεσα στη μαυριλα μου οτι αυτο που περναω ειναι σοβαρη ψυχασθενεια και φανταζομαι τον εαυτο μου σε ενα ψυχιατρειο να εχω χασει τα παντα και μακρυα απο ολους και απο ολα!τελος ακομα πιο δυσκολο το κανει η ντροπη που νιωθω και δεν μιλαω σε κανεναν και το κραταω μεσα μου!

[66psy]

Ισως ειμαι ακομα στο σταδιο της αρνησης,αρνηση να δεχθω ολα αυτα που μου συνεβησαν..
Με εχω στο μυαλο μου σαν ενα ατομο που δεν μπορει να του συμβαινουν τετοια πραγματα παρολο που μου εχει ξανασυμβει αλλες 2 φορες(δεν ειχα ιδεα βεβαια για την αποπρ.)
Εκει λοιπον που ειχα βαλει την ζωη μου σε μια ταξη μου συνεβη αυτο πιο δυνατη απο ολες τις φορες και ξαφνικα πελαγωσα,ημουν τις πρωτες μερες πανω απο την λεκανη γιατι εκανα συνεχεια εμετους απο τον φοβο που βιωνα 24/7.. εναμιση μηνα ετρωγα μονο 2-3παξιμαδια την μερα..
Δε μπορουσα να βγω εξω γιατι ολα με τρομαζαν.. οταν βιωνεις κατι τοσο τρομαχτικο νιωθεις να εχεις μια μονιμη απειλη οτι μπορει να σου ξανασυμβει και ενοχη/ντροπη γιατι να σου συμβει εσενα αυτο ενω ολοι οι αλλοι απολαμβανουν την ζωη..

δεν θα ξεχασω μια φορα που ημουν στο λεωφορειο και πηγαιναμε για μπυρα στο κεντρο.
η χειροτερη αποπραγματοποιηση εβερ..
εβλεπα τα πραγματα περιεργα, σαν σκηνες απο ταινια.
το κεφαλι μου ενιωθα οτι δεν βρισκεται στην γη.
νομιζω πως τρελαινομαι . πως ολα αυτα ειναι μια παραισθηση.. πως δεν βρισκομαι καν στο λεωφορειο αυτη την στιγμη, πως τα φανταζομαι ολα αυτα.
καθομουν και δεν ενιωθα να καθομαι.
ακουγα τις φωνες του κοσμου στο λεωφορειο, αλλα δεν ενιωθα πως ημουν εγω αυτη που τις ακουω.
τρελα.
ενας απο τους λογους που με φοβισε τοσο πολυ το εξω ειναι κι αυτος.
παντως τγ1 προσπαθησε να τρως ! με αδειο στομαχι ειναι πιθανον να ζαλιστεις, να νιωθεις αδυναμη και δεν ξερω εμενα προσωπικα κατι τετοιο θα με αγχωνε

[tg1]

ποσο σας καταλαβαινω δεν μπορειτε να φανταστειτε!ειμαστε τοσο ιδιοι!το να νιωθεις οτι φτανεις στο σταδιο της τρελας ειναι κατι απιστευτα τρομακτικο γιατι οχι μονο υποφερεις στο παρον αλλα σκεφτεσαι και το μελλον!πολλες φορεσεχω σκεφτει μεσα στη μαυριλα μου οτι αυτο που περναω ειναι σοβαρη ψυχασθενεια και φανταζομαι τον εαυτο μου σε ενα ψυχιατρειο να εχω χασει τα παντα και μακρυα απο ολους και απο ολα!τελος ακομα πιο δυσκολο το κανει η ντροπη που νιωθω και δεν μιλαω σε κανεναν και το κραταω μεσα μου!

Lawer τις ιδιες σκεψεις περι ψυχιατριου τις εκανα κ γω! Νιωθεις οτι πραγματικα τρελενεσαι κ δε μπορεις να κανεις τπτ γι αυτο!..
Γι αυτο εχω ακομα τον φοβο οτι απο την στιγμη που εχω βιωσει ολα αυτα πώς μπορει το μυαλο να επανελθει??

[tg1]

ακουγα τις φωνες του κοσμου στο λεωφορειο, αλλα δεν ενιωθα πως ημουν εγω αυτη που τις ακουω.
τρελα.

Ποσο σε καταλαβαινω! Μην ανησυχεις παντως τρωω: Ρ
Απο την στιγμη που ηρθα στο πατρικο μου ανελαβε την συτιση η μαμα..
Θυμαμαι καποιες νυχτες που απλα ηθελα καποιος να μου κραταει το χερι για να νιωσω καποια ασφαλεια απο την απειλη του ιδιου μου του εαυτου.. ηταν τοσο φριχτο επαναλαμβανα συνεχεια την φραση "ειμαι καλα-ειμαι καλα" και προσπαθουσα να με καθησυχασω λιγο μπας κ καταφερνα να κοιμηθω κανα 5λεπτο,συνεχομενος ΤΡΟΜΟΣ!!..

[66psy]

Γι αυτο εχω ακομα τον φοβο οτι απο την στιγμη που εχω βιωσει ολα αυτα πώς μπορει το μυαλο να επανελθει??

το μυαλο ειναι σχεδιασμενο για να μαθαινει...
πιστευω πως οπως μαθαινεις να ζεις ετσι μαθαινει κι αυτο.
π.χ αν πιστευεις οτι εισαι τρελος για δεσιμο και το επαναλαμβανεις και συνεχεια τι περιμενεις απο το μυαλο ? αφου αυτο σκεφτεσαι αυτο θα νομισει...
αν ομως λες οτι εισαι μια χαρα, οτι μια φαση ειναι και θα περασει, επαναλαμβανεις οτι θα τα καταφερω κλπ, ειμαι απολυτως καλα -ακομη κι αν δεν νιωθεις- τοτε σιγα σιγα το μυαλο θα αρχιζει να μαθαινει αυτον τον τροπο σκεψης..
εγω ετσι εκανα.. στην αρχη δεν επιανε, ελεγα τι βλακειες ειναι αυτες, και τωρα πια ομως βλεπω τα αποτελεσματα..
αν αγχωθω και πω 10 φορες χαλαρωσε χαλαρωσε, τιποτα δεν ειναι θα περασει ... περναει! τουλαχιστον τα συμπτωματα φευγουν και ηρεμω..
οολα θεμα μυαλου ειναι!