Γιατί να μην αυτοκτονήσω;

[msu]

Καλησπέρα.
Εξηγώ τον τίτλο.

Ήμουν μέχρι προ ολίγου καιρού φοιτητής. Ξεκίνησα ως πολύ καλός και ως ένα βαθμό κοινωνικός, αλλά η εντονότατη ντροπή μου στην κοινωνικοποίηση με κράτησε από τη συναναστροφή μου με το άλλο φύλλο γενικά. Υπήρξαν κοπέλες που μου άρεσαν ως ένα βαθμό και κάποιες από αυτές το έδειχναν ξεκάθαρα ή έκαναν πρώτες κίνηση, αλλά εγώ απομακρυνόμουν. Ίσως ο λόγος να ήταν ότι πάντα ήθελα κάποια άλλη (συγκεκριμένη) που την γνώριζα από πριν και δεν είχα ποτέ την τόλμη να της το πω.

Τώρα είναι και το άλλο... Δεν υπολόγισα ποτέ ότι το συναισθηματικό έλλειμμα θα έπαιζε τόσο μεγάλο ρόλο στις σπουδές μου. Σκεφτόμουν ότι θα τελειώσω στην ώρα μου το πτυχίο και θα συνεχίσω τις σπουδές μέχρι τέλους, γιατί αυτό πάντα ήθελα από μικρός και η πορεία μου μέσα στο πανεπιστήμιο έδειχνε ότι μπορούσα να το καραφέρω. Μετά οι σχέσεις...

Λογάριαζα, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Το συναισθηματικό έλλειμμα, η έντονη θέλησή μου να είμαι με τη συγκεκριμένη κοπέλα και η αδυναμία μου να της το εκφράσω, με συνέτριψε και στο θέμα των σπουδών. Πέρασα μία μεγάλη περίοδο έντονης αϋπνίας και μετά μία ακόμη μεγαλύτερη περίοδο έντονης υπνηλίας. Σε πρακτικό επίπεδο μου ήταν αδύνατο να συνεχίσω τις σπουδές, γιατί ή που θα ήμουν πολύ κουρασμένος, ή που δε θα έχω διάθεση να διαβάσω.

Πλέον με τα χίλια ζόρια έχω πάρει το πτυχίο, αλλά φυσικά δεν έχω καμία διάθεση, ούτε χρήματα για να συνεχίσω τις σπουδές. Συνεχίζω να είμαι μόνος, αλλά πλέον και στο επίπεδο της φιλίας. Βλέπετε, αν κοιμάσαι όλη μέρα, πού όρεξη για παρέες;...

Πλέον έχω ένα πτυχίο ισχυρό, βέβαια, αλλά που δεν μου δίνει εργασία που να με ικανοποιεί χωρίς μεταπτυχιακές σπουδές. Και νιώθω κατεστραμμένος. Πλέον, θα πρέπει σε σύντομο χρονικό διάστημα, να αφήσω το σπίτι που μένω για να μείνω με τη μητέρα μου, γιατί δε βρίσκω δουλειά πουθενά και δεν έχω καμία διάθεση να συνεχίσω να κάνω δουλειές του ποδαριού. Τη μάνα, επίσης, δεν την αντέχω με τίποτα, πάντα όταν μένουμε για πάνω από εβδομάδα μαζί, ξεκινούν οι καβγάδες.

Να συνοψίσω. Δεν έχω φίλους, δεν έχω κοπέλα, δε μπορώ να συνεχίσω τις σπουδές, δε μπορώ να κάνω μια δουλειά που να μου αρέσει, δεν έχω χρήματα, δεν έχω προοπτική. Και φυσικά το κακό είναι ότι θα ήθελα όλα αυτά να ήταν αντίθετα από ό,τι είναι.

Πλέον είμαι απελπισμένος από κάθε άποψη, έχω πάρει μόνος μου πολλά αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά κατά καιρούς και κανένα απολύτως δε βοήθησε, ενώ δεν υπήρχε/υπάρχει καθόλου η δυνατότητα για ψυχιάτρους/ψυχολόγους κλπ Νιώθω ότι ακόμη και να είχα πλέον τη δυνατότητα να πήγαινα σε κάποιον ειδικό, πλέον δεν έχει νόημα. Το πρόβλημά μου δε λύνεται με φάρμακα, χρειάζεται ψυχοθεραπεία και αυτές παίρνουν εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα για να δώσουν αποτέλεσμα, αν δώσουν ποτέ. Δε βρίσκω το νόημα να περιμένω να ζήσω "μία φυσιολογική ζωή" στα πέριξ των 40 μου, ας πούμε, η οποία δε θα έχει καν καμία σχέση με τη ζωή που εγώ θέλω να ζήσω τώρα (δε με ενδιαφέρει να κάνω οικογένεια και παιδιά, αν κάνω μια δουλειά που δε μου αρέσει). Σκέφτομαι πολλά χρόνια την αυτοκτονία ως ρεαλιστική λύση και για να είμαι ειλικρινής, πλέον, δε με νοιάζει αν και ποιους θα στενοχωρούσε κάτι τέτοιο. Εγώ δεν αντέχω και έχω κάνει αρκετή υπομονή. Τα πράγματα μονίμως αλλάζουν, αλλά μόνο προς το χειρότερο.

Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, και παρακαλώ κρατήστε για τον εαυτό σας τα περί δειλίας, εύκολων λύσεων και τα περί βελτίωσης στο αόριστο μέλλον, γιατί να μην αυτοκτονήσω;

Ευχαριστώ όσους έκαναν το κόπο και έφτασαν ως εδώ.

[aggelos11]

Αφησες τον κοσμο να σου λεει οτι δεν εισαι καλος κι οτι πρεπει να αυτοκτονησεις γιατι δεν ανταποκριθηκες στις ηλιθιες πρωτογονες κι ανευ βαθυτερης ουσιας απαιτησεις του.Αυτη η μπασταρδη φωνουλα που ακους στο κεφαλι σου δεν ειναι αλλη παρα το συνοθυλευμα ολων εκεινων των φωνων της ζωης σου που σου λενε οτι δεν εισαι καλος γιατι δεν εισαι οπως σε θελουν αυτες.Σηκω πανω κι παλεψε η πεθανε γιατι ο κοσμος σου πε οτι δεν εισαι καλος.Κι αυτην την φορα μην παλεψεις για να προσαρμοστεις στον κοσμο,αλλα για να εδραιωσεις τον κοσμο σου,οπως τον θες εσυ στα πλαισια αυτου του κοσμου.Μην ξαναπροδοσεις τον εαυτο σου για τα θελω των αλλων κι αυτος θα σταματησει να σου χτυπαει αυτα τα καμπανακια.Δυναμη!

[pngts]

Φίλε ηρέμησε λίγο. Καταρχάς βλέπω ότι είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος, έχεις περάσει τόσα και ακόμα είσαι εδώ. Πήρες πτυχίο. Αυτό το θεωρείς λίγο? Το θέμα σου λοιπόν είναι ότι αντί να στρέψεις αυτή την δύναμη σου προς μια σωστή κατεύθυνση την έστρεψες εναντίον σου. Πρέπει να βρεις κάποιον ειδικό να σε βοηθήσει σε αυτό. Υπάρχει και δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη. Μην σκέφτεσαι μόνο την αυτοκτονία. Δεν είναι λύση. Κάνε μια σωστά στοχευμενη προσπάθεια. Το χρωστάς στον εαυτό σου.

[Deleted-member-250416b]

... εγω δεν καταλαβα γιατι θες να αυτοκτονήσεις?.. μεχρι στιγμης υποπτευομαι 2 λόγους, επειδη δεν βρισκεις την δουλεια που θες και επειδη ειχες μια ερωτικη απογοητευση... δεν το λέω υποτιμητικα ..αλλα ειλικρινα δεν καταλαβα... ξεκινησες μια φυσιολογικη ιστορία ενος νεου ανθρωπου με τις καποιες δυσκολίες που εχουν οι περισσοτεροι νεοι σημερα και εκει που βλέπω οτι το παλευεις κανονικα, ξαφνικα μου σκαει μπαμ η ερωτηση γιατι να ζησεις ..... δεν καταλαβαινω...

[αλεξανδρος_77]

ο προλογος μου θυμιζει λιγο εμενα κ μαλον περιγραφει τη συγκρουση αναμεσα στη λογικη κ το συναισθημα

Ήμουν μέχρι προ ολίγου καιρού φοιτητής. Ξεκίνησα ως πολύ καλός και ως ένα βαθμό κοινωνικός,

δυστηχως δε γινεται να ζησεις μονος οτι κ αν εκανες θα ανακαλυψεις μια μερα οτι οι αλλοι σου ειναι απαρετιτοι αφου συνηθως στα 20 εχεις αυτη την εντυπωση οτι θα τα καταφερεις μονος σου αλλα μετα θα αλαξεις γνωμη εγω πιστευω οτι χρειαζεσαι περισσοτερα συναισθηματα για να βρεις στη ζωη σου νοημα.

[deleted_member27-11-2015]

δυστηχως δε γινεται να ζησεις μονος οτι κ αν εκανες θα ανακαλυψεις μια μερα οτι οι αλλοι σου ειναι απαρετιτοι αφου συνηθως στα 20 εχεις αυτη την εντυπωση οτι θα τα καταφερεις μονος σου αλλα μετα θα αλαξεις γνωμη εγω πιστευω οτι χρειαζεσαι περισσοτερα συναισθηματα για να βρεις στη ζωη σου νοημα.

πολυ σωστο!

[αλεξανδρος_77]

ετσι κ αλλιως θα υπαρξουν κ αλλες που θα κανουν τη πρωτη κινηση κ μη σου κανει εντυπωση αν σου μιλησουν για θ.. κλπ θα πρεπει να βρεις τροπο να σταθεις διπλα τους μετα υπαρχει πιθανοτητα να ξινισουν λιγο κ να κανεις τη δευτερη κινηση εσυ κ τη τριτη αυτες κλπ παντως ετσι οπως τα γραφεις δε νομιζω να κολησεις με καπια αν δεν κανει κατι η ιδια πρωτη ακομα κ αν μετα σε βρ πχ μετα θα αλαξει γνωμη στην αρχη ολα μπορει να συμβουν πιθανα η απιθανα κ μαλον θα ναι καπια πολυ δυνατη γυναικα εστω κ αν σου φανει αδυναμη αλλα θα πρεπει να συνηθισεις να μιλας κ θα πρεπει να κανεις προπονηση σ αυτο γιατι συνηθως οσοι ντρεπονται μιλανε κ λιγο κ αυτο πρεπει να αλαξει εκτος αν μιλα πολυ η ιδια στην αρχη θα σου φανουν ολα αυτα δυσκολα μεχρι να συνηθισεις..

[turtle]

Ίσως αν το είχες εκφράσει τελικά .. μπορεί και να την είχες απομυθοποιήσει .. γιατί μπορεί να συμβεί κι αυτό .. έχουν την γοητεία τους και οι πλατωνικοί έρωτες .. αλλά χρειάζεται πολλά περισσότερα ένας άνθρωπος για να μπορεί να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα , όσο για το ότι δεν κάνεις την δουλειά που σου αρέσει .. τι να σου πω και εγώ έτσι ξεκινάμε από σχολές με φουσκωμένα τα μυαλά και με κόλλημα στο αντικείμενο .. πολύ αργότερα έρχεται η στιγμή που το απομυθοποιείς κι αυτό και λες .. εργασία είναι αυτή που μου επιτρέπει να βιοπορίζομαι αξιοπρεπώς και με το μυαλό μου καθαρό και ήρεμο..και αν έχω και λίγο χώρο για τα ενδιαφέροντα μου πάλι καλά ...έχεις κάνει πολύ δρόμο για να φτάσεις ως εδώ για να κάνεις τέτοιες σκέψεις .. διατήρησε τον αυτοσεβασμό και αυτόν που έχεις πάρει από ανθρώπους που σ έχουν αγαπήσει για τους άλλους άστο στον άνεμο ..https://www.youtube.com/watch?v=gzQoHZV5x_g και έμπα πάλι στο χορό !

[Constantly curious]

Πλέον είμαι απελπισμένος από κάθε άποψη, έχω πάρει μόνος μου πολλά αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά κατά καιρούς και κανένα απολύτως δε βοήθησε, ενώ δεν υπήρχε/υπάρχει καθόλου η δυνατότητα για ψυχιάτρους/ψυχολόγους κλπ Νιώθω ότι ακόμη και να είχα πλέον τη δυνατότητα να πήγαινα σε κάποιον ειδικό, πλέον δεν έχει νόημα. Το πρόβλημά μου δε λύνεται με φάρμακα, χρειάζεται ψυχοθεραπεία και αυτές παίρνουν εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα για να δώσουν αποτέλεσμα, αν δώσουν ποτέ.

Απο μονος σου αγχολυτικα λιγο δυσκολο γιατι θελουν συνταγογραφηση, αλλα δε θα σταθω εκει. Η ψυχοθεραπεια βοηθαει παρα πολυ οταν κανεις το βημα να κανεις ανασυγκροτηση του εαυτου σου !!! Δεν παιρνει παρα πολυ χρονο γιατι οταν πας για να λυσεις και δεσμευεσαι βλεπεις με ελαχιστες αλλαγες-στα ματια των αλλων ελαχιστες- οτι σκαει ενα ΦΩΣ !!! Η ζωη που εχεις ζησει οπως γραφεις μεχρι στιγμης ειχε χρωμα σκουρο... Γιατι να μην αυτοκτονησεις ???

Γιατι φιλε υπαρχουν και αλλα χρωματα !!! Πριν εγκαταλειψεις δωσε στον εαυτο σου την ευκαιρια να τα δει !!!

[pngts]

Φιλε πριν αρκετα χρονια ειχα καταθλιψη σε βαθμο που δεν μπορουσα ουτε να σηκωθω απο το κρεβατι.Ακομα και το να παω να παρω τσιγαρα ηταν κουραστικο.Το απεφευγα κι αυτο.Καπου εκει πιστεψα κι εγω οτι ολα ειναι μαυρα και η ζωη δεν εχει νοημα.Τοτε λοιπον μαζεψα οτι δυναμη μου ειχε απομεινει και ειπα θα κανω μια τελευταια προσπαθεια.Πανε περιπου 10 χρονια απο τοτε.Μπορω να πω με βεβαιοτητα οτι εχω αλλαξει παρα πολυ.Και μην νομιζεις οτι ηταν δυσκολα ολα αυτα τα χρονια.Ισως ο πρωτος χρονος να ηταν δυσκολος αλλα με την βοηθεια των δικων μου και ειδικων στο θεμα της ψυχικης υγειας εφτασα να ζω κανονικα,με τα πανω και τα κατω μου.Κανε μια συντονισμενη και σοβαρη προπαθεια και μην τα παρατησεις.

[elis]

εμενα μου χα νε πει την παρακατω φραση και την τιμαω και να πεθανεισ τι θα καταλαβεισ
σε μενα επιασε αυτο

[Deleted-member-250416b]

εμενα μου χα νε πει την παρακατω φραση και την τιμαω και να πεθανεισ τι θα καταλαβεισ
σε μενα επιασε αυτο

χαχαχα...μου αρεσε! το κραταω και για μενα ...

[Deleted-member-250416b]

Απο μονος σου αγχολυτικα λιγο δυσκολο γιατι θελουν συνταγογραφηση, αλλα δε θα σταθω εκει. Η ψυχοθεραπεια βοηθαει παρα πολυ οταν κανεις το βημα να κανεις ανασυγκροτηση του εαυτου σου !!! Δεν παιρνει παρα πολυ χρονο γιατι οταν πας για να λυσεις και δεσμευεσαι βλεπεις με ελαχιστες αλλαγες-στα ματια των αλλων ελαχιστες- οτι σκαει ενα ΦΩΣ !!! Η ζωη που εχεις ζησει οπως γραφεις μεχρι στιγμης ειχε χρωμα σκουρο... Γιατι να μην αυτοκτονησεις ???

Γιατι φιλε υπαρχουν και αλλα χρωματα !!! Πριν εγκαταλειψεις δωσε στον εαυτο σου την ευκαιρια να τα δει !!!

ρε cc, εχεις δίκιο, αυτο με τα χάπια είναι ενα θεμα...μπορει να το εχουν νταουνιασει τα χαπια το παιδι και οντως πως τα πηρε??

[καθρεπτης]

Μσυ σαμποτάρεις τόσο πολύ τον εαυτό σου... ακόμα και σε μας εδώ έβαλες όρο να μην σου πούμε τα του "μην αυτοκτονήσεις" λες και μας ζητάς να σου δώσουμε κουράγιο για να κάνεις την μπούρδα που έχεις στο μυαλό σου. Αυτό που μου μυρίζει κι εμένα η φάση σου είναι κατάθλιψη και σίγουρα πρέπει να δεις κάποιον ειδικό γι αυτό που όπως προαναφέρθηκε υπάρχουν και δημόσιοι που δεν χρειάζεσαι λεφτά. Τα φάρμακα από μόνα τους δεν μπορούν να κάνουν και πολλά, είναι σαν να παίρνεις φάρμακα για την χοληστερίνη και να συνεχίζεις να τρως πανσέτες τηγανιτές... το πόσο φάουλ είναι να παίρνουμε φάρμακα από μόνοι μας δεν θα το σχολιάσω καν.
Κουράγιο μόνο έχω να σου πω μσυ και να θυμάσαι πως δυστυχώς κανείς δεν θα σε βοηθήσει περίσσοτερο από τον εαυτό σου, οπότε ανασκουμπώσου και πρόσπάθησε..

[msu]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.
Κουτσούρεψα λίγο τα μηνύματά σας και δίνω απαντήσεις σε ερωτήματα που εξέφρασαν και άλλοι, στον έναν μόνο από τους δύο, γιατί είχε βγει πολύ μεγάλο το μήνυμα.

Αφησες τον κοσμο να σου λεει οτι δεν εισαι καλος κι οτι πρεπει να αυτοκτονησεις γιατι δεν ανταποκριθηκες στις ηλιθιες πρωτογονες κι ανευ βαθυτερης ουσιας απαιτησεις του.

Τι ακριβώς έχει να κάνει με κοινωνικά πρέπει, δηλαδή; Το ότι θέλω να έχω μία δουλειά που να μη σιχαίνομαι; Το να μη μένω με τη μάνα μου; Το να έχω φίλους; Το να να μπορώ, όταν το θέλω, να έχω το θάρρος να πω σε μια κοπέλα το πώς αισθάνομαι; Συγγνώμη, αλλά αυτά είναι δικά μου θέλω και δικές μου ανάγκες.

Αν το λες για τη δουλειά συγκεκριμένα, ίσως έχεις δίκαιο ως ένα βαθμό, δηλαδή, αν ζούσα σε μία ιδιαιτέρως φτωχή αφρικανική/ασιατική/νοτιοαμερικανική χώρα, μάλλον θα είχα άλλες προτεραιότητες, αλλά δε ζω εκεί. Προφανώς και το περιβάλλον σου καθορίζει τις προτεραιότητες. Ίσως αυτός είναι και ένας λόγος που είμαι έτσι, δηλαδή το ότι έχω χτίσει τις προτεραιότητες μου με βάση μία χώρα, την προ κρίσης Ελλάδα, που δεν υπάρχει πια. Για να επιβιώσει κανείς, πρέπει να αλλάξει προτεραιότητες και αυτό δε μπορώ, και για να είμαι ειλικρινής, ούτε θέλω να κάνω.

Φίλε ηρέμησε λίγο. Καταρχάς βλέπω ότι είσαι πολύ δυνατός άνθρωπος, έχεις περάσει τόσα και ακόμα είσαι εδώ. Πήρες πτυχίο. Αυτό το θεωρείς λίγο?

Βασικά, ναι, το θεωρώ λίγο. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, δε με ενδιαφέρει καν το ότι πήρα το πτυχίο, γιατί, παρότι ισχυρό, προσωπικά μου είναι άχρηστο χωρίς ειδίκευση.

Δε ξέρω αν είμαι δυνατός ή όχι, πάντως σίγουρα δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από το μήνυμά μου. Δεν ήταν και ο στόχος μου αυτός, άλλωστε. Υπάρχει, όμως, ένα σημείο στο οποίο, ανεξάρητα από το πόσο δυνατός είναι κανείς, τα προβλήματα, έτσι όπως τα εκλαμβάνει ο ίδιος (δεν έχει απολύτως καμία σημασία το πώς το βλέπουν οι άλλοι) είναι μεγαλύτερα από όσο αντέχει, το ψυχολογικό βάρος γίνεται μεγαλύτερο από την αντοχή του.

... εγω δεν καταλαβα γιατι θες να αυτοκτονήσεις?.. μεχρι στιγμης υποπτευομαι 2 λόγους, επειδη δεν βρισκεις την δουλεια που θες και επειδη ειχες μια ερωτικη απογοητευση...

Οκ, κατάλαβα πώς το πας. Θα σου απαντήσω, λοιπόν, ως εξής. Έχω πολλά ελλατώμματα, αλλά η ασάφεια δεν είναι ένα από αυτά.
Θα παράβλεψες στο μήνυμά μου τα σημεία στα οποία λέω το πώς μου είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη η κοινωνικοποίηση γενικά και ότι, πλέον, δεν έχω φίλους. Παρέβλεψες, επίσης, το ότι δεν είχα το θάρρος ποτέ στην ηλικία μου να πλησιάσω και να εκφράσω συναισθήματα σε κάποια κοπέλα. Η συγκεκριμένη κοπέλα, για παράδειγμα, που ανέφερα, είναι μόνη της αυτή τη στιγμή και δε με έχει απορρίψει ποτέ, για να είμαι απογοητευμένος. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κακό. Μακάρι να μπορούσα να της έλεγα το πώς αισθάνομαι και ας με απέρριπτε. Δε ξέρω πώς θα το έπαιρνα, αλλά σίγουρα θα ήταν πλέον ένα καθαρό τοπίο.

Αλλά πρώτα και κύρια παρέβλεψες το σημαντικότερο όλων. Το πώς ακριβώς αυτό το συναισθηματικό έλλειμμα, με έχει κάνει να έχω εγκαταλείψει αυτά ήθελα να κάνω, τη ζωή την ίδια. Δε μπορώ να είμαι με καμία κοπέλα, αν πρωτίστως δεν αισθάνομαι εγώ καλά με τη ζωή μου και δε μπορώ να βελτιώσω σε τίποτε τη ζωή μου έχοντας τόσο έντονο συναισθηματικό έλλειμμα. Τον βλέπεις τον φαύλο κύκλο; Αν αυτό δεν είναι πρόβλημα, τότε δε ξέρω τι είναι.

ετσι κ αλλιως θα υπαρξουν κ αλλες

Είναι το ίδιο που λέω στην rea ακριβώς από πάνω: "Δε μπορώ να είμαι με καμία κοπέλα, αν πρωτίστως δεν αισθάνομαι εγώ καλά με τη ζωή μου και δε μπορώ να βελτιώσω σε τίποτε τη ζωή μου έχοντας τόσο έντονο συναισθηματικό έλλειμμα. Τον βλέπεις τον φαύλο κύκλο;"

Ίσως αν το είχες εκφράσει τελικά .. μπορεί και να την είχες απομυθοποιήσει ..... εργασία είναι αυτή που μου επιτρέπει να βιοπορίζομαι αξιοπρεπώς και με το μυαλό μου καθαρό και ήρεμο..και αν έχω και λίγο χώρο για τα ενδιαφέροντα μου πάλι καλά ...έχεις κάνει πολύ δρόμο για να φτάσεις ως εδώ για να κάνεις τέτοιες σκέψεις .. διατήρησε τον αυτοσεβασμό και αυτόν που έχεις πάρει από ανθρώπους που σ έχουν αγαπήσει για τους άλλους άστο στον άνεμο ..https://www.youtube.com/watch?v=gzQoHZV5x_g και έμπα πάλι στο χορό !

Αν ήταν τόσο απλό το ζήτημα, δε θα ήμουν τώρα σε αυτή τη θέση, δε νομίζεις. Καλώς ή κακώς έχω έναν χαρακτήρα με ισχυρές και αμετακίνητες απόψεις σε κάποια θέματα. Όταν λέω ότι ντρεπόμουν να της μιλήσω, αυτή η ντροπή φτάνει σε "παθολογικά" όρια. Όταν λέω ότι θέλω να κάνω μία συγκεκριμένη εργασία, είναι γιατί είναι το μόνο που ξέρω, ήμουν καλός και είμαι ισχυρά αντίθετος στο να κάνω οτιδήποτε άλλο. Πόσο αντίθετος; Τόσο όσο να σκέφτομαι την αυτοκτονία ως μία ρεαλιστική διέξοδο.

Απο μονος σου αγχολυτικα λιγο δυσκολο γιατι θελουν συνταγογραφηση, αλλα δε θα σταθω εκει. Η ψυχοθεραπεια βοηθαει παρα πολυ οταν κανεις το βημα να κανεις ανασυγκροτηση του εαυτου σου !!!

Το μόνος μου είναι σχετικό. Μου τα είχε γράψει ιατρός άλλης ειδικότητας όταν του εξήγησα ότι είχα έντονο άγχος. Τα έπαιρνα σπάνια και μόνο ως κατασταλτικά σε καταστάσεις έντονου θυμού. Έχω να πάρω κοντά ένα χρόνο κάτι τέτοιο.

Η ψυχοθεραπεία μπορεί και να μη βοηθήσει, ειδικά αν είναι διαταραχή της προσωπικότητας. Και αν βοηθήσει, παίρνει πολύ χρόνο, χρόνο που δεν είμαι διετεθειμένος να ξοδέψω. Συν τοις άλλοις δεν υπάρχουν χρήματα.

Τοτε λοιπον μαζεψα οτι δυναμη μου ειχε απομεινει και ειπα θα κανω μια τελευταια προσπαθεια.Πανε περιπου 10 χρονια απο τοτε.Μπορω να πω με βεβαιοτητα οτι εχω αλλαξει παρα πολυ.Και μην νομιζεις οτι ηταν δυσκολα ολα αυτα τα χρονια.Ισως ο πρωτος χρονος να ηταν δυσκολος αλλα με την βοηθεια των δικων μου και ειδικων στο θεμα της ψυχικης υγειας εφτασα να ζω κανονικα,με τα πανω και τα κατω μου.Κανε μια συντονισμενη και σοβαρη προπαθεια και μην τα παρατησεις.

Νομίζω ότι έχω κάνει πολλές προσπάθειες. Ό,τι περνούσε από το χέρι μου, φυσικά. Για την ακρίβεια νομίζω ότι έχω ήδη ξοδέψει τη δική μου τελευταία προσπάθεια προ πολλού. Δεν έχω τη δυνατότητα καμίας βοήθειας από συγγενείς, ούτε υλικής, ούτε ψυχολογικής. Όχι ότι δε θα ήθελαν να με στηρίξουν, αλλά φυσικά δε μπορούν και για να είμαι ειλικρινής δεν τους αντέχω εγώ. Τον τελευταίο καιρό κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μην καταλήξω μαζί τους. Προτιμώ να μείνω άστεγος αν χρειαστεί από το να γυρίσω στους δικούς μου.

εμενα μου χα νε πει την παρακατω φραση και την τιμαω και να πεθανεισ τι θα καταλαβεισ
σε μενα επιασε αυτο

Το αντιστρέφω το ερώτημα. Και που θα ζήσω τι θα καταλάβω; Για να φτάσω να εργάζομαι μέχρι τα 67 μου σε μία δουλειά που δε μου αρέσει, μόνος στον κόσμο, παρακαλώντας να πεθάνω επιτέλους; Να μου λείπει τέτοια ζωή.

Μσυ σαμποτάρεις τόσο πολύ τον εαυτό σου... ακόμα και σε μας εδώ έβαλες όρο να μην σου πούμε τα του "μην αυτοκτονήσεις"

Άλλο πράγμα είπα. Είπα δε χρειάζεται να μου πείτε ότι τα γνωστά που λέγονται συνήθως σε ανθρώπους που εκφράζουν τέτοιες απόψεις ότι επιλέγουν την εύκολη λύση, ότι είναι δειλοί κτλ τα οποία από το ένα μπαίνουν, από το άλλο βγαίνουν έτσι και αλλιώς.