Κατάθλιψη και αυτοκτονικές τάσεις

[Lonely Heart]

Θέλω να "φύγω" στον ύπνο μου.
Έχω αποπειραθεί να πεθάνω αλλά πονεσα τόσο πολύ που δεν μπορω να το ξανά ζήσω... Γιατί είμαι σίγουρη ότι δεν θα μπορέσω να αντεξω τον πόνο μέχρι τέλους.
Έχω πει για τα συμπώματα αλλά δεν έχω αναφέρει τα αίτια...
Εχω πει μόνο τα παρεμφερή.
Λοιπόν η αιτία είναι ή προδοσία μιας φίλης μου που είχε τρομερές συνέπειες στην ζωή μου, όσες δεν μπορείτε να φανταστείτε. Δεν θέλω να το αναλυσω άλλο.Αυτό το γεγονός κ η απόρριψη που συνέπεσαν μαζί με έφτασαν στην απόπειρα. Από τότε πέρασαν 3,5 χρόνια όμως οι συνέπειες της προδοσίας με ακολουθούν ακόμη κάνοντας με να νιώθω όπως και τότε.Πάντα θα υπάρχουν ή άνθρωποι ή καταστάσεις που θα φροντίσουν να μου τα θυμήσουν.Είμαι ούτως ή άλλως υπερευαίσθητη.
Δεν μπορώ να ξεχάσω αλλά ούτε και να το πω πουθενά ούτε σε ειδικό ,αν μπορούσα να πάω.
Αλλά πλέον δεν είναι το μόνο γεγονός που με κάνει δυστυχισμενη φοβάμαι για το μέλλον, ναι είμαι δειλή. Κυρίως φοβάμαι να χάσω τους γονείς μου ,αυτό είναι που με κρατάει ακόμη στην ζωή ,ξέρω πως θα πονεσουν .
Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα τους χάσω και θα γίνει σχετικά νωρίς γιατί είναιμεγάλοι,ξέρω επίσης ότι θα είμαι μόνη σε αυτό γιατί δεν έχω αδέρφια.
Είναι κάτι που το ζουν όλοι.
Όμως με βασανίζει σαν ιδέα ,αν συμβεί αυτό τότε δεν θα γίνω ποτέ καλά. Θα πεθάνω κι εγω.
Οπότε καταλήγω στο συμπέρασμα ότι και κλ να γίνω θα ξανά καταρευσω μια και καλή μετά.
Απλά μερικοί άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να είναι δυστυχισμενοι κι εγω είμαι από αυτούς. Δεν έχω νιώσει χαρά ποτέ μέχρι τώρα και δεν το θεωρώ νορμαλ.

[elis]

αυτα που εχεισ ολα ξεπερνιουνται στο λεω εγγυημενα γιατι τα ειχα κι εγω και τα ξεπερασα και αφου ειδα την αλλαγη μπορω να σου εξηγησω πολυ απλα οτι οσο πιο ευαισθητοσ εμφανιζεσαι τοσο πιο σκληροσ εισαι στο μεσα σου
δηλαδη εσυ βλεπεισ τον κοσμο με πολυ σκληρο τροπο και δεν αντεχεισ αυτο που βλεπεισ
και αυτο σε κανει να νιωθεισ αβολα αμα αλλαξεισ τον τροπο που βλεπεισ τον κοσμο
θα στανιαρεισ πανευκολα εγω ετσι ημουνα και τωρα που το ξεπερασα εγινα γατακι
καλη επιτυχια αλλα θα γινεισ γατακι δηλαδη θα ειναι νορμαλ η παρουσια σου αλλα το μεσα σου θα αλαφρυνει
τελοσ παντων εχεισ πολλεσ ελπιδεσ να το ξεπερασεισ ευκολα να ξερεισ

[elis]

εσενα καταλαβα τι εχεισ γιατι τα ειχα κι εγω αλλα δεν ξερω πωσ να τα περιγραψω κι αν μπορουν να γινουν σε σενα

[Lonely Heart]

εσενα καταλαβα τι εχεισ γιατι τα ειχα κι εγω αλλα δεν ξερω πωσ να τα περιγραψω κι αν μπορουν να γινουν σε σενα

Ταυτίζομαι ακριβώς με αυτο που λες...
Βλέπω με πολύ άσχημο τρόπο τον κόσμο.
Και αυτό με επηρεάζει παααρα πολύ.
Ότι κακό συμβαίνει γύρο μου το απορροφαω...Σαν να γίνεται σε εμένα.
Έτσι κι αλλιως ο κόσμος είναι πολύ άσχημος το κακό υπερισχύει παντού.

[Deleted-member250416]

Λοιπόν. Θα προσπαθήσω να σου αναλύσω τις δικές μου σκέψεις, κι' αυτό γιατί καθώς διάβαζα αυτό που έχεις γράψει, σε αρκετά σημεία ήταν σαν να το είχα γράψει εγώ. Απλά έχω μάλλον δυνατό το ένστικτο της επιβίωσης και δεν θέλω με τίποτα να πονέσουν οι άλλοι γύρω μου που θεωρώ πως ακόμη κι' αν έκανα πράξη τις σκέψεις μου, θα ήμουν πάαρα πολύ εγωίστρια και δεν νομίζω να ήταν λύτρωση ούτε καν ο θάνατος. Πώς να ηρεμήσεις αν νιώθεις ακόμη και την τελευταία στιγμή πως με αυτό που πας να κάνεις θα τσακίσεις τους άλλους που σε νοιάζονται; Για τους γονείς σου και μόνο λοιπόν, ΑΞΙΖΕΙ όχι μόνο να μην παραιτηθείς από την ζωή, αλλά και να προσπαθείς για ό,τι καλύτερο. Να προσπαθείς να κάνεις καλά την lonely... Ξέρω πως νιώθεις πως ποτέ δεν θα το καταφέρεις, πως φταίει και ο χαρακτήρας σου γι' αυτό. Μην τον κατηγορείς... Από μικρό παιδάκι έκλαιγα κάθε φορά που βίωνε κάποιος τον πόνο και ένιωθα πως δεν άντεχα να ζω έτσι. Όμως ξέρεις κάτι; Το έχω αναλύσει μέσα μου και βλέπω πως με την ευαισθησία μπορείς να ΝΙΩΘΕΙΣ για πάντα, ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΤΕ ΚΕΝΟΣ γιατί δεν θα σε αφήνει ποτέ σε ησυχία, και όχι αυτό δεν είναι κακό. Πάντα θα σου υπενθυμίζει πως είσαι άνθρωπος, πως βιώνεις και τον πόνο αλλά και την ΧΑΡΑ, με την ίδια ακριβώς ΕΝΤΑΣΗ. Όταν κάποιος άνθρωπος επικεντρώνει στα συναισθήματα, δεν νιώθει ποτέ πως τον έχουν εγκαταλείψει. Όταν απ' την άλλη κάποιος ζει χωρίς συναισθήματα, μέχρι πόσο θα αντέχει αυτό το κενό; Αξίζει να ζεις έτσι; Κάποιοι το παλεύουν, αλλά για ρώτα πώς... Αξίζει πολύ περισσότερο για μένα να ζεις ΚΙ' ΑΣ ΠΟΝΑΣ!!! Όσο "αυτοκαταστροφικό" κι' αν ακούγεται αυτό. Γιατί όταν βιώνει κάποιος τόσο έντονα τον πόνο, άλλο τόσο έντονα μπορεί να ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ τα πολύ μικρά καθημερινά γεγονότα/στιγμές/ανθρώπους που θα του προκαλέσουν επιτέλους την χαρά... Ναι θα γίνεις καλά όταν το θελήσεις πολύ και το προσπαθήσεις ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. Μόνο εσύ μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να τον εμπιστευτείς. Αν γίνεις τώρα καλά, θα μπορείς να ΑΝΤΕΞΕΙΣ και μετά ακόμη και την απώλεια που περιγράφεις. Ίσως σου ακούγεται εξωφρενικό και παράλογο αυτό που γράφω αλλά θα νιώθεις πως έχεις περάσει δύσκολα και κατάφερες να πιαστείς ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ και να σηκωθείς/συνέλθεις. Μόνο απ' αυτές τις καταστάσεις αρχίζεις να εκτιμάς και λίγο τον εαυτό σου, ακριβώς επειδή ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ δοκιμάζεσαι ΚΑΙ ΤΟ ΝΙΩΘΕΙΣ. Ξημερώνουν οι μέρες και ξέρεις πως είσαι ακόμη ζωντανή, πως κατάφερες να βγάλεις ακόμη μια νύχτα γι' αυτούς που αγαπάς, και γι' αυτούς που θα προσπαθήσεις για να γίνεις καλά. Αυτή την στιγμή αυτό είναι το κίνητρο που έχεις. Όταν το κατορθώσεις όμως θα προστεθούν κι' άλλα κίνητρα γιατί θα αρχίζεις να εκτιμάς την lonely, χωρίς καν να χρειάζεσαι την επιβεβαίωση των άλλων, ακόμη κι' αν δεν το αναγνωρίζει κανείς.

Όσον αφορά την προδοσία της φίλης σου, έχω δει που έχεις γράψει σε άλλο θέμα πως δεν θα το ξεχάσεις ποτέ και γι' αυτό δεν θα γίνεις ποτέ καλά (?? Κάτι τέτοιο) και θέλω να σου πω πρώτα ένα μεγάλο μπράβο γιατί λίγοι άνθρωποι μπορούν να ανοιχτούν και να εμπιστευτούν πραγματικά κάποιον, άρα και να δεθούν τόσο μαζί του ώστε στην συνέχεια να τους ρίξει τόσο πολύ. Και κατά δεύτερον θέλω να σου υπενθυμίσω πως δυστυχώς δεν εκτιμούν όλοι αυτό το δέσιμο και εμπιστοσύνη που τους δείχνεις και έτσι σε προδίδουν. Είναι αναμενόμενο να πληγωθείς, και θα σου έλεγα πως δεν χρειάζεται να το ξεχάσεις γιατί δεν είναι κάτι που ξεχνιέται. Θα ηρεμήσεις όμως ΜΟΝΟ όταν την συγχωρέσεις πραγματικά, και για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να αποδεχτείς αυτό που είπα πιο πάνω... Πως δεν ήταν άξια της εμπιστοσύνης σου, πως έκανε τεράστιο λάθος και πως κάποιοι άνθρωποι είτε δεν σκέφτονται τις συνέπειες των πράξεων τους, ή είναι "από την φύση τους" κακοί... Δεν αξίζει όμως να κρατάμε κακίες γιατί στο τέλος δεν ησυχάζουμε ούτε εμείς.

[Lonely Heart]

Ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Όσον αφορά την ευαισθησία για κάποιο χρονικό διάστημα το σκεφτόμουν κι εγω κατ'αυτον τον τρόπο. Στους υπέρ ευαίσθητους ανθρώπους όλα τα συναισθήματα είναι οξυμένα...Μπορούν να νιώσουν με την ίδια ένταση και την χαρά και την λύπη.
Όμως είναι και πολύ επιρρεπείς στην κατάθλιψη, το 70% εκ των οποίον από ότι έχω διαβάσει ,σύμφωνα με κάτι έρευνες έχει βιώσει την κατάθλιψη τουλάχιστο μια φορά...
Μου την σπάει που εγω ουσιαστικά είμαι έτσι από την φύση μου ,εντάξει δεν είμαι μόνο εγώ,εντάξει υπάρχουν και πολύ χειρότερα αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι έτσι όσο κι αν το εκλογικεύσω.Λεν ότι υπάρχουν και θετικά όπως ή ενσυναίσθηση, όμως αυτήν είναι μια αρετή που οφελει κυρίως τους γύρο, μπορει να φανεί κάπως εγωιστικό αυτό...
Θέλω να πω εν ολιγης ότι τα αρνητικά είναι περισσότερα από τα θετικά...
Τώρα σχετικά με την προδοσία της φίλης μου.
Δεν με πείραξε που με πρόδωσε όσο οι συνέπειες της πράξης της .
Εξάλλου όλο έλεγα να απιμακρυνθω κι όλο το ανέβαλα ,καθώς όλο εντάσεις είχαμε ,είχε ξεφύγει κάπως ή κατάσταση, μέχρι που καταλήξαμε εκεί...

[Deleted-member250416]

Κοίτα, για να σου πω την αλήθεια εμένα δεν με ενοχλεί η ευαισθησία μου (ακόμη κι' αν ξέρω πως ευθύνεται κι' αυτή που πέφτω συχνά πυκνά σε κατάθλιψη και κάνω τις ίδιες σκέψεις με σένα) γιατί αυτό ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ και το έχω αποδεχτεί... Είναι ίσως το μοναδικό πράγμα που "αγαπώ" πάνω μου, κι' ας με βασανίζει... Γι' αυτό θα σου έλεγα πως αν δεν μπορείς να το δεχτείς, ο μόνος τρόπος για να ησυχάσεις και να μην σε επηρρεάζει είναι να το αλλάξεις. Είναι νέμεν καθαρά στοιχείο του χαρακτήρα σου, αλλά με πολλύ κόπο -και χρόνο- θα μπορείς να ελέγχεις τα συναισθήματά σου...

Αυτό που κάνω εγώ πλέον είναι να αναγνωρίζω κάθε φορά από πριν τί θα με ρίξει, και αν νιώθω πως ο πόνος θα με διαλύσει (όσο κι' αν το έχω αποδεχτεί, κάποια πράγματα είναι πάνω από εμάς και δεν πρέπει να τα αφήνεις να σε τρώνε), αποφεύγω -και μάλιστα με ευκολία- να το σκέφτομαι για λόγους επιβίωσης περισσότερο, και στο λέω γιατί βλέπω πως και για σένα είναι αβάσταχτος ο πόνος και οδηγεί σε ακραίες σκέψεις...

Για την φίλη σου καταλαβαίνω τί εννοείς. Κράτα όμως αυτό που είπα:

"Δεν ήταν άξια της εμπιστοσύνης σου, πως έκανε τεράστιο λάθος και πως κάποιοι άνθρωποι είτε δεν σκέφτονται τις ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ των πράξεων τους, ή είναι "από την φύση τους" κακοί... Δεν αξίζει όμως να κρατάμε κακίες γιατί στο τέλος δεν ησυχάζουμε ούτε εμείς."

[dragonfly1]

μοναχικη καρδουλα ανθρωποι πανε και ερχονται στη ζωη μας και εγω προσφατα εχασα τον καλυτερο μο φιλο.ξερω πως ειναι να δινεις τα παντα και στο τελος να μενεις κενη.πριν 3 χρονια ειχα κανει και γω αποπειρα και καταλαβα σαν τη ζω δεν εχει.μην αφηνεις κανεναν να στο κανει αυτο το πραγμα να αγαπας μονο τον εαυτο σου ειναι πολυ σημαντικο.ανκαποιοσ θελει να μεινει στη ζωουλα σου καλως αλλα αν δεν θελει απλα ας τον να φυγει.μην στεναχωριεσαι που εισαι ευαισθητη ας γινουν οι αλλοι πιο ανθρωποι.ξερω ατομα σαν και εμας μας εκμεταλευονται .να εχεις εσωτερικη γαληνη και το μυστικο ειναι "μην κλαις γι αυτα που εχασες γελα γι αυτα που μενουν παντα μεσα σου".λες οτι δεν εχεις νιωσει ποτε χαρα...χαρα ειναι που εχεις ακομα τους γονεις σου που ξυπνας καθε μερα και για θυμισε λιγο οταν ησουν μικρη η ακομα και τωρα αμα επερνες καποιο δωρο δεν ενιωθες χαρουμενη?ειναι μερικα πραγματα που τα εχουμε βγαλει απο τη ζωη μας και τα εχουμε αφησει πισω....ΖΗΣΕ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ

[Lonely Heart]

Ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Για το αν ή Ζωή είναι μικρή δυσανασχετω ακόμη...
Σε άλλους φαίνεται μικρή γιατί προφανώς περνάν καλά και είναι πιο δυνατοί ενδεχομένως και σε κάποιους άλλους μεγάλη για παααρα πολλούς λόγους.
Για εμένα μόνο που στην ζωή υπάρχει ο θάνατος αρκεί για να την απαξιωσω.Όχι γιατί θα πεθάνω εγώ αλλά γιατί θα πεθάνουν δικοί άνθρωποι. Αυτο είναι που δεν θα αντέξω.
Δεν αντιλέγω ότι υπάρχουν μικρά πράγματα στην ζωή που την ομορφαίνουν αλλά θα πρέπει να είμαστε σε θέση να τα εκτιμήσουμε...
Ασε που είμαι τόσο απαισιοδοξη που μόνο τα αρνητικά βλέπω.. Για να μην πω ότι αυτά είναι και τα περισσότερα!!!

[dragonfly1]

ξερεις ποσο μπορω να σε καταλαβω πολυ....αλλα για καποιο λογο μας δωθηκε ζωη και δεν πρεπει να το βαλουμε κατω...καθε μερα σχεδον σκεφτομαι τον θανατο και δεν τον φοβαμαι κιολας...σκεφτηκες ποτε ομως πως αν φυγεις απο τη ζωη θα κανεις και συ κακο σε ατομα που σε αγαπανε ?σκεφτηκες αν θα αντεξουν οι γονεις σου να σε χασουν?μερικοι την αυτοκτονια την βρισκουν αδυναμια εγω πλεον εγωιστικο εκ μερους μας...δεν ξερω ποια ειναι η λυση στη θλιψη αλλα νομιζω πως ο καθενας πρεπει να την ανακαλυψει μονος του.μερικες φορες ειναι αδικο αλλοι να παλευουν για τη ζωη και μεις να μην την εκτιμαμε...

[Evil]

Δεν μπορώ να φανταστώ τι συνέπειες θα μπορούσε να είχε το οτιδήποτε, που να ήταν τόσο μεγάλες, ωστε να μην μπορείς να τις αποδεχτείς και να προχωρησεις; Η μικρή εμπειρία που έχω στη ζωη μου έχει δείξει πως ότι και να γίνει, με λίγη αναλυση στο μυαλό και λίγη προσπάθεια να δεις μπροστά στη ζωη σου με αισιοδοξία, πάντα βρίσκεις δύναμη να τα καταφέρεις και να συνεχίσεις.

Όσο για την "υπερευαισθησία", προφανώς και είναι χάρισμα, αρκεί να μάθεις να το αξιοποιεις με τον καιρό...έτσι το βλέπω εγώ.

[Lonely Heart]

Το θέμα είναι που να την βρω την αισιοδοξία που από μικρό παιδί την ψάχνω κι όλο μου κρύβεται!!!
Γενικώς σαν άνθρωπος έχω πολλά ψυχολογικά κυρίως ανασφάλειες όπως θα έχεις καταλάβει κι από άλλα ποστ μου....Έχω χάσει λίγο την μπάλα με τον εαυτό μου,δεν μπορώ να του επιβληθω καν!

[Evil]

Έχω διαβάσει πολλά σου ποστ αλλά δεν βρήκα σε κάποιο περισσότερες λεπτομέρειες για το πρόβλημα σου. Καταλαβαίνω πως είσαι πολύ πιο ευαίσθητο άτομο από τον μέσο άνθρωπο, έχεις ανασφάλειες, σε αυτό το άρθρο αναφερεις ένα γεγονός που έγινε και οι συνέπειες του σε κυνηγάνε ακόμα, δεν είσαι αισιόδοξη. Αυτα τα "δεδομένα" έχω πάνω-κάτω για σενα. Συνεπώς απ τη δικιά μου οπτική γωνία με αυτά τα δεδομένα το πρόβλημα φαίνεται απλό. Σκέψου αισιόδοξα του τύπου να δεις όλα τα πιθανά θετικά που μπορούν να συμβούν στο κοντινό μέλλον. Αυτό το γεγονός που αναφερεις σε αυτό το άρθρο, ο,τι συνέπειες και να έφερε πιθανόν να μπορείς να το αποδεχτείς και να προχωρησεις στη ζωη σου κ.λπ.

Θέλω να πω ότι με αυτά που λες ίσως να μην είναι αρκετά και να χρειάζεται περισσότερη λεπτομέρεια να σε καταλάβω. Υποθέτω, έτσι...μην το πάρεις στραβά. Απλά προσπαθώ να καταλάβω...

[Lonely Heart]

Καταλαβαίνω...Αλλά αυτό ντρέπομαι φρικτά να το πω ακόμη και σε ψυχολόγο να πηγενα δεν θα το έλεγα...Απλα ήταν που ηταν ούτος ή άλλος στραβό τι κλήμα το έφαγε κι ο γάιδαρος!
Ίσως να μην είναι και τόσο σοβαρά αυτά που έχω και να τα βλέπω εγώ έτσι επειδή είμαι ευαίσθητη ποιός ξέρει;

[Evil]

Απ' όσα γραφείς, με τον τρόπο που γράφεις κ.λπ, εγώ έχω βγάλει μια προσωπική άποψη για 'σενα. Για παραδειγμα οτι είσαι πολύ ευστροφη, με πολύ κατανόηση, με προοπτικές να χτισεις έναν πιο δυνατό χαρακτήρα (εδώ απ' όσο κατάλαβα οι απόψεις μας διαφέρουν). ^^

Πιστεύω πως αν προσπαθεις λίγο λίγο, θα τα καταφέρεις συντομα... Δεν είμαι απ' τα άτομα που λένε ένα ανόητο "μην παραιτηθείς, θα τα καταφέρεις" ενώ είναι προφανής η αδιέξοδος, αλλά το βλέπω σε σένα, με βάση τα λίγα αυτά πράγματα που ξερω για σένα.

...Καλή τύχη λοιπον;