Ιδεοληψίες SOS

[Riaki]

Dimkn το χειρότερο αυτό είναι ....να μπορείς να απαντήσεις πίσω σ' αυτές τις παρανοικές σκέψεις και να μην σε αγγίζει και τίποτα από την άλλη !!! φρίκηηηη κόλαση.. αυτό δεν σου την σπάει και πιο πολύ πως η λογική σου από την μια και κατανοεί και απαντά λογικα στις παράλογες σκέψεις.αλλα και από την άλλη δεν γίνεται και τίποτα απολύτως... !!!

[souno]

Διαβαζα τι εγραφες dimkn και σκεφτομουν ποσο μοιαζουν οι ιστοριες μας. Εγω τον εχασα στα 8 και ξεκινησε η ιδια πορεια. Στο γυμνασιο η πρωτη κριση, ζαλαδες, χρονια να τρεχω στο γιατρο νομιζοντας πως κατι εχω. Περασαν οι κρισεις αλλα το αγχος εχει μεινει. Τελευταια εχω σκεψεις οτι ισως το χανω, οτι απο το πολυ αγχος θα παθω κατι...και βλεπω ποσο εναλασσεται ολο αυτο. Ενω παλια φοβομουν τις αρρωστιες στο σωμα τωρα νιωθω οτι ξεχναω, δε μπορω να συγεντρωθω, φοβαμαι μηπως πεσω σε καταθλιψη, φοβαμαι οτι ισως οδηγηθω να κανω κακο στον εαυτο μου η σε καποιον αλλο απο τη πολυ θλιψη,,,και ποσες ακομα σκεψεις. Χιλιαδες το λεπτο....νιωθω το μυαλο μου κουρασμενο. Με απασχολει πολυ που δε μπορω να συγκεντρωθω ή οτι ξεχναω ευκολα, οτι διαβαζω και ξαναδιαβαζω κατι για να το εμπεδωσω. Οι εξετασεις μου ολες ηταν καλες. Ο ψυχολογος λεει οτι ειναι αγχωδης διαταραχη και ολα ειναι απο εκει και πωσ οπως παλια συγκεντρωνομουν στο σωμα και στις αισθησεις τωρα επικεντρωνομαι στο οτι ξεχναω και στο οτι δε μπορω να συγκεντρωθω. Ολη μερα νιωθω πως με τσεκαρω για να δω αν θα το παθω η οχι και φυσικα το παθαινω πιο συχνα. Το εχει κανενας αλλος? Σας ευχαριστω πολυ

[dimkn]

Διαβαζα τι εγραφες dimkn και σκεφτομουν ποσο μοιαζουν οι ιστοριες μας. Εγω τον εχασα στα 8 και ξεκινησε η ιδια πορεια. Στο γυμνασιο η πρωτη κριση, ζαλαδες, χρονια να τρεχω στο γιατρο νομιζοντας πως κατι εχω. Περασαν οι κρισεις αλλα το αγχος εχει μεινει. Τελευταια εχω σκεψεις οτι ισως το χανω, οτι απο το πολυ αγχος θα παθω κατι...και βλεπω ποσο εναλασσεται ολο αυτο. Ενω παλια φοβομουν τις αρρωστιες στο σωμα τωρα νιωθω οτι ξεχναω, δε μπορω να συγεντρωθω, φοβαμαι μηπως πεσω σε καταθλιψη, φοβαμαι οτι ισως οδηγηθω να κανω κακο στον εαυτο μου η σε καποιον αλλο απο τη πολυ θλιψη,,,και ποσες ακομα σκεψεις. Χιλιαδες το λεπτο....νιωθω το μυαλο μου κουρασμενο. Με απασχολει πολυ που δε μπορω να συγκεντρωθω ή οτι ξεχναω ευκολα, οτι διαβαζω και ξαναδιαβαζω κατι για να το εμπεδωσω. Οι εξετασεις μου ολες ηταν καλες. Ο ψυχολογος λεει οτι ειναι αγχωδης διαταραχη και ολα ειναι απο εκει και πωσ οπως παλια συγκεντρωνομουν στο σωμα και στις αισθησεις τωρα επικεντρωνομαι στο οτι ξεχναω και στο οτι δε μπορω να συγκεντρωθω. Ολη μερα νιωθω πως με τσεκαρω για να δω αν θα το παθω η οχι και φυσικα το παθαινω πιο συχνα. Το εχει κανενας αλλος? Σας ευχαριστω πολυ

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ.. ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ. ΞΕΡΩ. ΕΠΙΣΗΣ ΠΑΝΤΑ ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΟ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟ ΕΙΧΑ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ.. Τωρα ειναι λες και εχω μια παθητικοτητα.. Καταλαβαινω, απανταω αλλα σαν να εχω ενα πεπλο πανω μου που δεν μ αγγιζει τιποτα.. Ουτε να κλάψω δε μπορώ..Παρεμπιπτόντως αν διαβασες για το οτι ειχα ενα περιστατικο με καποιον.. Παλευα πολυ να γινω '' αναισθητη''σαν αυτον. Και τωρα που νιωθω ετσι,ειναι απαισιο. Επισης τις τελευταιες μερες. Νομιζω οτι και καλα υποπτευομαι τους παντες.. Αλλα θελω να πιστετω οτι οπως και με τις σωματικες ασθενειες.. Μιμούμαι τα συμπτωματα. Κ νομίζω πως τα εχω.. Δε ξέρω, είναι τόσο επώδυνο.

[dimkn]

[QUOTE=Riaki;597925]Dimkn το χειρότερο αυτό είναι ....να μπορείς να απαντήσεις πίσω σ' αυτές τις παρανοικές σκέψεις και να μην σε αγγίζει και τίποτα από την άλλη !!! φρίκηηηη κόλαση.. αυτό δεν σου την σπάει και πιο πολύ πως η λογική σου από την μια και κατανοεί και απαντά λογικα στις παράλογες σκέψεις.αλλα και από την άλλη δεν γίνεται και τίποτα απολύτως... !!![/QU Αν κλατσω να ασχοληθώ με το πόσο φρίκη νιώθω ,θα κάτσω στον καναπέ και δεν θα ξανασηκωθώ.φυσικα.ειναι λες και εχεις δυο λογικές.απο τη μία τα σκέφτεσαι,τα επεξεργαζεσαι και λες μηπως οντως ειναι ετσι; και απο την αλλη λες αποκλίεται.εγω γενικα αναλυω πολυ τα πραγματα .και λεω πχ.μπορει να εχω κατι και να μπορω ταυτοχρονα να μιλησω κ λογικα.πραγμα λιγακι δυσκολο.μετα λεω ,μπορει να πασχω απο κατι και καποιες στιγμες να λογικεύομαι.επίσης πολλές φορές μου περνάνε και πολυ άσχημες σκέψεις επειδή με βασανίζει όλο αυτό.άλλες πάλι δεν καταλαβαινω αν σκεφτομαι,τι σκεφτομαι,στα χαμενα.Πάντως έχω καταλήξει σε ενα μικρο συμπέρασμα..ένα τρικ που κάνω είναι να μην κοιμάμαι με αυτές τις σκέψεις,αδειάζω όσο γίνεται το κεφάλι μου εκείνη τη στιγμή.και όντως το πρωι οταν ξυπναω δεν με βομβαρδιζουν,όπως όταν κοιμάμαι μ αυτές.

[dimkn]

Είναι απόλυτα φυσικό.και γω τσεκάρω το καθε τι..και μαλιστα αισθανομαι ότι πλέον η ερωτηση γίνεται αυτόματα (μηπως εχω αυτο το συμπτωμα;) χωρις να το καταλαβαινεις.Αν θέλεις τη γνώμη μου..ναι μεν πηγάζουν από το κοινό ιστορικό μας όλα αυτά τα συμπτωματα,αλλά συνεχώς προστίθενται και όλα τα υπόλοιπα γεγονότα που συμβαινουν.Γενικά με την απώλεια δεν συμβιβάζεσαι ποτέ πιστεύω,τη συνηθίζεις θεωριτικά.απλά εγώ σαν παιδί δεν εκδήλωνα τα συναισθηματά μου,ημουν πολυ ζωντανη και χαρουμενη.Και μετά βγήκαν όλα. Το μόνο που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν ότι ήμουν πάντα υπερβολικά ώριμη,λογω καταστασεων.

[Deleted-member250416]

Dimkn το χειρότερο αυτό είναι ....να μπορείς να απαντήσεις πίσω σ' αυτές τις παρανοικές σκέψεις και να μην σε αγγίζει και τίποτα από την άλλη !!! φρίκηηηη κόλαση.. αυτό δεν σου την σπάει και πιο πολύ πως η λογική σου από την μια και κατανοεί και απαντά λογικα στις παράλογες σκέψεις.αλλα και από την άλλη δεν γίνεται και τίποτα απολύτως... !!!

Μα αυτό ακριβώς... Ρε συ, πριν δεν έγραφες αυτό;
"εκείνο που κάνω εγώ και φαντάζομαι πολλοί απο εσάς θα το έχετε δοκιμάσει είναι μόλις κάνω την παρανοική σκέψη αμέσως να απαντήσω πίσω στο εαυτό μου '' ολα αυτά που λές δεν είναι λογικά μπλα μπλα...ανάλογα με την κάθε σκέψη.. και ηρεμώ αρκετά όταν το κάνω.. το έχω μάθει από την συμπεριφορική που έκανα βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο είναι αποτελεσματικό πάντως οι σκέψεις μειώθηκαν αρκετά με αυτή την μέθοδο. το βασικό είναι όπως είπες και εσύ να εκλογικεύουμε κάθε μέρα τις σκέψεις μας με στόχο σιγά σιγά να τις εξαφανίσουμε.."

Το βρήκα αντιφατικό αλλά ίσως δεν κατάλαβα καλά. Τελοσπάντων. Εμένα πάντως ο ψυχίατρος και η ψυχοθεραπεύτριά μου μου έχει πει πως όσο το εκλογικεύω, όσο προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τις διώξω, κάνω τα πράγματα χειρότερα και το άγχος αντί να μειωθεί αυξάνεται σε σημείο που νιώθεις ότι τρελαίνεσαι... Για αγχώδη διαταραχή πρόκειται. Δεν μπορείς να πεις "Εντάξει μωρέ, ξέρω πως αυτό κι' αυτό δεν ισχύει οπότε όλα κομπλέ" ή "Τώρα δεν πρέπει να το σκεφτώ αυτό". Απλά δεν γίνεται, είναι τραγικά δύσκολο έως ακατόρθωτο... Είναι σαν να λέμε στον εαυτό μας αυτό που δεν θέλουμε να μας λένε οι άλλοι επειδή δεν πιάνει και περισσότερο εκνευριζόμαστε, π.χ "Έλα μην αγχώνεσαι/στεναχωριέσαι". Εγώ κάνω το τρικ που έγραψε η Ντιμ και επίσης όταν έρχονται οι σκέψεις (που πιστέψτε με είναι μόνο 2 συγκεκριμένες που σχετίζονται αλλά λόγω της παράξενης φύσης τους με ταλαιπωρούν -ή τουλάχιστον ταλαιπωρούσαν- σχεδόν ΟΛΗ ΜΕΡΑ και κάποιες φορές κατέληγα να κάνω ψυχαναγκαστικά κάποια πράγματα για να ηρεμήσω) τις δέχομαι ή απλά κάνω σαν να μην ήρθαν και εκείνη την ώρα ή προσπαθώ να κάνω κάτι άλλο για να ξεχαστώ ή σκέφτομαι απευθείας κάτι άλλο. Δεν πετυχαίνει πάντα, πολλές φορές θέλω να τις ξεφορτωθώ τελείως και να μην νιώθω τέτοια φρίκη αλλά τις φορές που τα καταφέρνω νιώθω περήφανη!

[Riaki]

-moonlight εγώ το έγραψα αυτό που βρήκες αντιφατικό και για να λέμε την αλήθεια και εγώ το βρίσκω Ωστόσο όμως όσα έγραψα είναι απλα αυτά που με συμβούλεψε η ψυχολόγος μου να κάνω.. .έχει κάποιος από εσας ακολουθήσει την συμπεριφορική ως θεραπεία? Αν ναι.. σας παρακαλώ πείτε μου αν σας βοήθησε.. και πως.. επειδή αυτό με τις αυτομάτες λογικές απαντήσεις που μου είπε η ψυχολόγος μου δεν το βρίσκω ιδιαιτερα βοηθητικό..πιθανόν όμως να βοηθάει και να μην το έχω καταλάβει ακόμη.. Και εμένα μου είπε ακριβώς το ίδιο..δηλαδή μου είπε πως όταν έρχονται οι σκέψεις και εγώ παλεύω να τις διώξω και φυσικά την ώρα που έρχονται νιώθω θυμό με τον εαύτο μου που πάλι δεν μπορέσα να ελέγξω την σκέψη μου.. όταν λοιποόν αντιδρώ με θυμό και νεύρα ότι δεν τα κατάφερα πάλι τότε πιο πολύ τρελλένομαι.. και επίσης μου είπε να προσπαθώ να είμαι συνέχεια αποσχολημένη.. επειδή απαξ και είμαι μόνη και καθίσω λίγο χωρίς να κάνω κάτι, αμέσως οι σκέψεις ξεκινούν να γυρνάνε σαν τρελλές.. σας έχει τύχει να νιώσετε πως σε κάποιες στιγμές που πιθανόν να νιώθετε όμορφα είτε επειδή κάνετε που σας ευχαρηστεί είτε επειδή κάποιο γεγονός σας έδωσε χαρά.. αμέσως να έρχονται οι σκέψεις και να τα διαλύουν όλα? :/ εμένα μου τυγχαίνει πολύ συχνά αυτό δυστηχώς..

[dimkn]

Μα αυτό ακριβώς... Ρε συ, πριν δεν έγραφες αυτό;
"εκείνο που κάνω εγώ και φαντάζομαι πολλοί απο εσάς θα το έχετε δοκιμάσει είναι μόλις κάνω την παρανοική σκέψη αμέσως να απαντήσω πίσω στο εαυτό μου '' ολα αυτά που λές δεν είναι λογικά μπλα μπλα...ανάλογα με την κάθε σκέψη.. και ηρεμώ αρκετά όταν το κάνω.. το έχω μάθει από την συμπεριφορική που έκανα βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο είναι αποτελεσματικό πάντως οι σκέψεις μειώθηκαν αρκετά με αυτή την μέθοδο. το βασικό είναι όπως είπες και εσύ να εκλογικεύουμε κάθε μέρα τις σκέψεις μας με στόχο σιγά σιγά να τις εξαφανίσουμε.."

Το βρήκα αντιφατικό αλλά ίσως δεν κατάλαβα καλά. Τελοσπάντων. Εμένα πάντως ο ψυχίατρος και η ψυχοθεραπεύτριά μου μου έχει πει πως όσο το εκλογικεύω, όσο προσπαθώ με νύχια και με δόντια να τις διώξω, κάνω τα πράγματα χειρότερα και το άγχος αντί να μειωθεί αυξάνεται σε σημείο που νιώθεις ότι τρελαίνεσαι... Για αγχώδη διαταραχή πρόκειται. Δεν μπορείς να πεις "Εντάξει μωρέ, ξέρω πως αυτό κι' αυτό δεν ισχύει οπότε όλα κομπλέ" ή "Τώρα δεν πρέπει να το σκεφτώ αυτό". Απλά δεν γίνεται, είναι τραγικά δύσκολο έως ακατόρθωτο... Είναι σαν να λέμε στον εαυτό μας αυτό που δεν θέλουμε να μας λένε οι άλλοι επειδή δεν πιάνει και περισσότερο εκνευριζόμαστε, π.χ "Έλα μην αγχώνεσαι/στεναχωριέσαι". Εγώ κάνω το τρικ που έγραψε η Ντιμ και επίσης όταν έρχονται οι σκέψεις (που πιστέψτε με είναι μόνο 2 συγκεκριμένες που σχετίζονται αλλά λόγω της παράξενης φύσης τους με ταλαιπωρούν -ή τουλάχιστον ταλαιπωρούσαν- σχεδόν ΟΛΗ ΜΕΡΑ και κάποιες φορές κατέληγα να κάνω ψυχαναγκαστικά κάποια πράγματα για να ηρεμήσω) τις δέχομαι ή απλά κάνω σαν να μην ήρθαν και εκείνη την ώρα ή προσπαθώ να κάνω κάτι άλλο για να ξεχαστώ ή σκέφτομαι απευθείας κάτι άλλο. Δεν πετυχαίνει πάντα, πολλές φορές θέλω να τις ξεφορτωθώ τελείως και να μην νιώθω τέτοια φρίκη αλλά τις φορές που τα καταφέρνω νιώθω περήφανη!

Πραγματι.. Οταν προσπαθεις να τις διωξεις, γινονται εντονοτερες.. Το καλυτερο ειναι να τις αφηνεις να υπαρχουν, χωρις να ασχολεισαι μαζι τους. Ομως ειναι και το πιο δυσκολο, καθως οι περισσοτερες ειναι επιμονες, τρομακτικες, μη φυσιολογικες κτλ.

[Riaki]

Πραγματι.. Οταν προσπαθεις να τις διωξεις, γινονται εντονοτερες.. Το καλυτερο ειναι να τις αφηνεις να υπαρχουν, χωρις να ασχολεισαι μαζι τους. Ομως ειναι και το πιο δυσκολο, καθως οι περισσοτερες ειναι επιμονες, τρομακτικες, μη φυσιολογικες κτλ.

Βασικά πρέπει να τις αφήνουμε εκεί.. αλλα χωρίς να νιώθουμε τόσο πανικό και τρόμο όταν έρχονται.. αντίθετα θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με ηρεμία όταν έρχονται όσο τρομακτικές και αν είναι.. και φυσικά εκεινή την ώρα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλα είναι στο μυαλό μας εφόσον, κάναμε τόσεςςςς σκέψεις... και έμειναν όλες εκεί.. στο μυαλό .. δεν έγιναν πράξη ! και δεν θα γίνουν..

[dimkn]

Βασικά πρέπει να τις αφήνουμε εκεί.. αλλα χωρίς να νιώθουμε τόσο πανικό και τρόμο όταν έρχονται.. αντίθετα θα πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε με ηρεμία όταν έρχονται όσο τρομακτικές και αν είναι.. και φυσικά εκεινή την ώρα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλα είναι στο μυαλό μας εφόσον, κάναμε τόσεςςςς σκέψεις... και έμειναν όλες εκεί.. στο μυαλό .. δεν έγιναν πράξη ! και δεν θα γίνουν..

Αυτο το "είναι στο μυαλό μας" .. Είναι τόσο δύσκολο να το πιστέψεις και οι σκέψεις τόσο ρεαλιστικές. Για παράδειγμα εχει τωρα δυο μερες,που νομιζω οτι τους υποπτευομαι ολους και οτι εμφανιζω συμπτωματα παρανοιας. Ξερω οτι δεν θα ημουν σε θεση να τα αναγνωριζω αλλα φοβαμαι πολυ. Με καθησυχαζει μονο το οτι ο γιατρός μου ειχε πει δεν εχεις παρανοια κι ουτε προκειται να αποκτησεις ποτε.

[Deleted-member250416]

-moonlight εγώ το έγραψα αυτό που βρήκες αντιφατικό και για να λέμε την αλήθεια και εγώ το βρίσκω Ωστόσο όμως όσα έγραψα είναι απλα αυτά που με συμβούλεψε η ψυχολόγος μου να κάνω.. .έχει κάποιος από εσας ακολουθήσει την συμπεριφορική ως θεραπεία? Αν ναι.. σας παρακαλώ πείτε μου αν σας βοήθησε.. και πως.. επειδή αυτό με τις αυτομάτες λογικές απαντήσεις που μου είπε η ψυχολόγος μου δεν το βρίσκω ιδιαιτερα βοηθητικό..πιθανόν όμως να βοηθάει και να μην το έχω καταλάβει ακόμη.. Και εμένα μου είπε ακριβώς το ίδιο..δηλαδή μου είπε πως όταν έρχονται οι σκέψεις και εγώ παλεύω να τις διώξω και φυσικά την ώρα που έρχονται νιώθω θυμό με τον εαύτο μου που πάλι δεν μπορέσα να ελέγξω την σκέψη μου.. όταν λοιποόν αντιδρώ με θυμό και νεύρα ότι δεν τα κατάφερα πάλι τότε πιο πολύ τρελλένομαι.. και επίσης μου είπε να προσπαθώ να είμαι συνέχεια αποσχολημένη.. επειδή απαξ και είμαι μόνη και καθίσω λίγο χωρίς να κάνω κάτι, αμέσως οι σκέψεις ξεκινούν να γυρνάνε σαν τρελλές.. σας έχει τύχει να νιώσετε πως σε κάποιες στιγμές που πιθανόν να νιώθετε όμορφα είτε επειδή κάνετε που σας ευχαρηστεί είτε επειδή κάποιο γεγονός σας έδωσε χαρά.. αμέσως να έρχονται οι σκέψεις και να τα διαλύουν όλα? :/ εμένα μου τυγχαίνει πολύ συχνά αυτό δυστηχώς..

Ου ναι, το τελευταίο μου συμβαίνει σχεδόν όλη μέρα, είναι εξαντλητικό όλο αυτό. Ακόμη και όταν διαβάζω κάτι, πολλές φορές με "επισκέπτονται"!!! Η δική μου ακολουθεί αυτή την θεραπεία πάντως, εδώ και 2 συνεδρίες έχουμε ασχοληθεί με αυτό το θέμα οπότε δεν μπορώ να πω πως με βοήθησε εφόσον είμαστε ακόμη στο στάδιο "πώς και γιατί", και εδώ που τα λέμε έχουμε και οι 2 κάτι στο μυαλό μας αλλά σε πολλά πράγματα η απάντηση είναι "γιατί έτσι"! Έχω διαβάσει πως έρχονται για να μας προστατεύσουν από το έντονο άγχος, σαν άμυνα δηλαδή (ναι οκ, μόνο που μας κάνουν να ασχολούμαστε μ' αυτές και να νιώθουμε φρίκη). Ή τελοσπάντων για κάποιο άλλο λόγο που είναι δύσκολο να εξηγηθεί.. Ίσως στο είπε για να μην φρικάρεις γιατί όπως λέει η Δημ είναι τρομακτικές και μη φυσιολογικές και αν βάλεις τον λογικό εαυτό στο παιχνίδι, να καταλάβεις πως είναι προϊόν της φαντασίας/σκέψης σου και να μην φρικάρεις άδικα (βέβαια όλα αυτά είναι θεωρητικά... Εύχομαι να μην το νιώσουν για να καταλάβουν την γλύκα χαχα). Ευτυχώς όμως διαπίστωσες από μόνη σου πως όλο αυτό δεν σε βοηθάει. Δες λίγο εδώ: http://www.iatronet.gr/ygeia/psyxiki...diataraxi.html

"Το άτομο αναγνωρίζει αυτές τις σκέψεις και παρορμήσεις ως ξένες προς τον εαυτό του και την προσωπικότητά του και ως απαράδεκτες και μη λογικές και προσπαθεί να τις διώξει από το μυαλό του, συχνά χωρίς αποτέλεσμα με επακόλουθη επιδείνωση του άγχους του."

Αυτό μου έχει πει και ο γιατρός αλλά και η ψυχολόγος. Σε άλλα sites γράφει πως αυτό ακριβώς πρέπει να αποφεύγουμε.

Για να μην παρεξηγηθώ και να μην σας φρικάρω, μην σας παρασύρει το λινκ και πιστέψετε πως έχετε ΙΨΔ. Ο δικός μου γιατρός με μια ώρα συνεδρίας και κάποια πράγματα που του είχε πει η ψυχολόγος πριν πάω, είπε πως μοιάζει με ΙΨΔ αλλά δεν είναι σίγουρος ακόμη και απλά μου είπε πως πρόκειται για αγχώδη διαταραχή. Όπως και να' χει, οι ιδεοληψίες φεύγουν με ψυχοθεραπεία όπως μου είπε και όχι με φάρμακα γιατί όταν τα σταματήσεις μπορεί να επανέλθουν.

*dim μου, καμία σχέση με παράνοια, μην ανησυχείς :)
Όποιος φοβάται ότι θα τρελαθεί, είναι αυτός που δεν τρελαίνεται..

[dimkn]

Ου ναι, το τελευταίο μου συμβαίνει σχεδόν όλη μέρα, είναι εξαντλητικό όλο αυτό. Ακόμη και όταν διαβάζω κάτι, πολλές φορές με "επισκέπτονται"!!! Η δική μου ακολουθεί αυτή την θεραπεία πάντως, εδώ και 2 συνεδρίες έχουμε ασχοληθεί με αυτό το θέμα οπότε δεν μπορώ να πω πως με βοήθησε εφόσον είμαστε ακόμη στο στάδιο "πώς και γιατί", και εδώ που τα λέμε έχουμε και οι 2 κάτι στο μυαλό μας αλλά σε πολλά πράγματα η απάντηση είναι "γιατί έτσι"! Έχω διαβάσει πως έρχονται για να μας προστατεύσουν από το έντονο άγχος, σαν άμυνα δηλαδή (ναι οκ, μόνο που μας κάνουν να ασχολούμαστε μ' αυτές και να νιώθουμε φρίκη). Ή τελοσπάντων για κάποιο άλλο λόγο που είναι δύσκολο να εξηγηθεί.. Ίσως στο είπε για να μην φρικάρεις γιατί όπως λέει η Δημ είναι τρομακτικές και μη φυσιολογικές και αν βάλεις τον λογικό εαυτό στο παιχνίδι, να καταλάβεις πως είναι προϊόν της φαντασίας/σκέψης σου και να μην φρικάρεις άδικα (βέβαια όλα αυτά είναι θεωρητικά... Εύχομαι να μην το νιώσουν για να καταλάβουν την γλύκα χαχα). Ευτυχώς όμως διαπίστωσες από μόνη σου πως όλο αυτό δεν σε βοηθάει. Δες λίγο εδώ: http://www.iatronet.gr/ygeia/psyxiki...diataraxi.html

"Το άτομο αναγνωρίζει αυτές τις σκέψεις και παρορμήσεις ως ξένες προς τον εαυτό του και την προσωπικότητά του και ως απαράδεκτες και μη λογικές και προσπαθεί να τις διώξει από το μυαλό του, συχνά χωρίς αποτέλεσμα με επακόλουθη επιδείνωση του άγχους του."

Αυτό μου έχει πει και ο γιατρός αλλά και η ψυχολόγος. Σε άλλα sites γράφει πως αυτό ακριβώς πρέπει να αποφεύγουμε.

Για να μην παρεξηγηθώ και να μην σας φρικάρω, μην σας παρασύρει το λινκ και πιστέψετε πως έχετε ΙΨΔ. Ο δικός μου γιατρός με μια ώρα συνεδρίας και κάποια πράγματα που του είχε πει η ψυχολόγος πριν πάω, είπε πως μοιάζει με ΙΨΔ αλλά δεν είναι σίγουρος ακόμη και απλά μου είπε πως πρόκειται για αγχώδη διαταραχή. Όπως και να' χει, οι ιδεοληψίες φεύγουν με ψυχοθεραπεία όπως μου είπε και όχι με φάρμακα γιατί όταν τα σταματήσεις μπορεί να επανέλθουν.

*dim μου, καμία σχέση με παράνοια, μην ανησυχείς :)
Όποιος φοβάται ότι θα τρελαθεί, είναι αυτός που δεν τρελαίνεται..

να ρωτησω κατι; εγω τωρα περναω μια φαση που δεν πολυ επηρεαζομαι απο τις καταστασεις,σαν να μη με αγγιζει τιποτα, συναισθηματικα.και αυτες οι σκεψεις δεν μου δημιουργουν οπως αλλοτε..πανικο..ειναι φυσιολογικο αυτο;

[Deleted-member250416]

να ρωτησω κατι; εγω τωρα περναω μια φαση που δεν πολυ επηρεαζομαι απο τις καταστασεις,σαν να μη με αγγιζει τιποτα, συναισθηματικα.και αυτες οι σκεψεις δεν μου δημιουργουν οπως αλλοτε..πανικο..ειναι φυσιολογικο αυτο;

Χωρίς να απαντώ με σιγουριά, νομίζω πως ναι. Σε προηγούμενο ποστ έγραψα ότι όταν έρχονται οι σκέψεις και εγώ μπορώ να μην τους δίνω σημασία, νιώθω περήφανη, και αυτός βασικά είναι ο στόχος για να μην μας επηρρεάζουν! Τώρα για το πρώτο που λες, ότι δεν επηρρεάζεσαι από τις καταστάσεις (ή τις σκέψεις) μάλλον γίνεται από άμυνα, έχεις κουραστεί να παλεύεις με το μυαλό σου και σε έχουν κουράσει όλα γύρω σου που είναι σαν να αδειάζεις και επιτρέπεις για λίγο στον εαυτό σου να ξεκουραστεί. Μια υπόθεση κάνω, εσύ θα σκεφτείς καλύτερα αν ισχύει στην δική σου περίπτωση :)

[dimkn]

Χωρίς να απαντώ με σιγουριά, νομίζω πως ναι. Σε προηγούμενο ποστ έγραψα ότι όταν έρχονται οι σκέψεις και εγώ μπορώ να μην τους δίνω σημασία, νιώθω περήφανη, και αυτός βασικά είναι ο στόχος για να μην μας επηρρεάζουν! Τώρα για το πρώτο που λες, ότι δεν επηρρεάζεσαι από τις καταστάσεις (ή τις σκέψεις) μάλλον γίνεται από άμυνα, έχεις κουραστεί να παλεύεις με το μυαλό σου και σε έχουν κουράσει όλα γύρω σου που είναι σαν να αδειάζεις και επιτρέπεις για λίγο στον εαυτό σου να ξεκουραστεί. Μια υπόθεση κάνω, εσύ θα σκεφτείς καλύτερα αν ισχύει στην δική σου περίπτωση :)

εγώ πάλι νομίζω ότι δεν είναι φυσιολογικό..εγώ στο παραμικρό ερέθισμα αντιδρούσα..τώρα ότι και να συμβεί δεν ταράζομαι...λες και έχω αδειασει απο συναίσθημα..

[Deleted-member250416]

Αν συμβαίνουν ακραία πράγματα και δεν αντιδράς, ή τελοσπάντων πράγματα που αν ήσουν σε άλλη φάση ΣΙΓΟΥΡΑ θα αντιδρούσες και θα ένιωθες "κάπως", και αν συμβαίνει για καιρό, σίγουρα κάτι παίζει... :/

Πηγαίνεις σε ψυχολόγο;