Πλήρης παραίτηση

[καμμενος 1993]

Γράφω εδώ γιατί πραγματικά δεν έχω κανέναν για να μιλήσω...Αυτο είναι το τρίτο καταθλιπτικό επεισόδιο που περνάω μέσα σε 2 χρόνια και το πιο βαρύ.Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι σε αδιέξοδο... Η θλίψη μου είναι απέραντη και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει λίγο να ξεχαστω και να νιώσω καλά.Δεν έχω όρεξη για τίποτα άλλα ακόμα και να προσπαθήσω να κάνω μικροπραγματα όπως να διαβάσω ένα βιβλίο ή να δω μια σειρά, δεν μπορώ με τίποτα νσυγκεντρωθω κι έτσι είναι πραγματικά σαν να μην τα κάνω. Όπως έγραψα και σε προηγούμενο ποστ μου δεν μπορώ ούτε καν να εκφραστώ, δεν βγαίνει λέξη. Το μυαλό μου κολλάει...Ειμαι κλεισμένος σπιτι όλη μέρα και 'παλεύω' με τις σκέψεις Σήμερα μετά από καιρό είπα να βγω λίγο έξω να περπατήσω.Κυριολεκτικα σερνόμουν και με πιασε ζάλη και πονοκέφαλος οπότε γύρισα άρον άρον σπίτι, ξάπλωσα και κοιμήθηκα. Το μόνο πράγμα που θέλω να κάνω είναι αυτό, να κοιμάμαι ώστε να μην σκέφτομαι τίποτα. Κι όταν ξυπνάω κάθομαι 2 3 ώρες στο κρεβάτι περιμένοντας μάταια να με πάρει παλι ο ύπνος. Αισθάνομαι ανίκανος για να κάνω το οτιδήποτε για να βοηθήσω την μητέρα μου πιάνοντας μια δουλειά Να δείξω έστω στο ελάχιστο ότι την νοιάζομαι και την αγαπάω. Αντί αυτού την στεναχωρω που με βλέπει με τέτοια χάλια.Προσπαθεί να δείχνει ότι είναι καλά αλλά ξέρω πόσο δύσκολο της είναι και προσπαθεί να μην το δείχνει για να μην με κάνει χειρότερα. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν έχω κίνητρα, δεν έχω όνειρα, δεν είναι απλά ότι είμαι απαισιόδοξος αλλα δεν βλέπω καν το μέλλον. Έχω παραιτηθεί από τα πάντα, ακόμα κι από τα όνειρα που είχα. Κάθε μέρα πεθαίνω μέσα μου και δεν βρίσκω πως θα γίνουν καλύτερα τα πράγματα. Δεν θέλω να ξαναπάρω χάπια, δεν είναι λύση αυτή στην περίπτωση μου. Δεν θέλω να φτάσω σε σημείο να τα παίρνω μόνιμα.Κι από την άλλη δεν γνωρίζω τους λόγους που με κάνουν να πέφτω(μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω),έτσι δεν ξέρω πως μπορώ να βοηθηθω με ψυχοθεραπεία η ψυχανάλυση.Αυτα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

[kutchunie]

Καλημέρα! ήσουν παλιότερα σε αγωγη; ένιωθες καλύτερα τότε; Αν ναι, πως και σταμάτησες; Σε προέτρεψε ψυχίατρος ή μόνος σου;

[καμμενος 1993]

Καλημέρα κουτσουνι.Σε αγωγή ήμουν την πρώτη φορά και με το που επανήλθα την έκοψα από μόνος μου.

[kutchunie]

Πως μπόρεσες; Είναι πολύ δύσκολο αν κόψεις τα χάπια μόνος. Επιπλέον, γιατί θεωρείς τόσο μεγάλο κόστος το να κάνεις μια αγωγή; Ίσως σε βοηθήσει να εξαλείψεις κάποια συμπτώματα, όπως οι άσχημες σκέψεις και τελικά καταφέρεις να αντιμετωπισεις το πρόβλημα πιο ριζικά.

Γενικότερα δεν εκφράζεσαι; Σε κανένα; δεν έχεις κάποιο φίλο; ή έστω μια δραστηριότητα καλλιτεχνική. Έστω να γράφεις όσα σκέφτεσαι, απλά για να τα βγάλεις από μέσα σου.

Δεν ξέρω πως μπορείς να παρακάμψεις αυτή την αντίσταση. Αν θέλεις όμως μπορείς να προσπαθήσεις να γράφεις κάποιες σκέψεις ή προβληματισμούς.

Σίγουρα αυτό που νιώθεις είναι οξύς πόνος και ψάχνεις για λύτρωση, αλλά δε νομίζεις πως κάπως πρέπει να ξεκινήσεις;

[Deleted-member-250416b]

σε καταλαβαινω απόλυτα ντιμ ..ολοι καπως ετσι ειμαστε σε αυτην την φαση... στην φαση παραιτηση πρεπει να κανεις υπομονη και σιγα σιγα θα βρεις απο μονος σου λύσεις να το αντιμετωπίσεις. μην γεμιζεις με ενοχες..αρρωστησες!..δεν φταις εσυ... συνεχισε να γραφεις εδω... βγαλε την μαυριλα σου τουλαχιστον και ετσι σιγα σιγα θα δουλεψει και η σκεψη. πες μας ολα οσα νιωθεις βασικα σε εσενα θα τα λες ..αλλα ειναι καλο να ξερεις οτι καποιος σε ακουει μερικες φορες ...

[καμμενος 1993]

Πως μπόρεσες; Είναι πολύ δύσκολο αν κόψεις τα χάπια μόνος. Επιπλέον, γιατί θεωρείς τόσο μεγάλο κόστος το να κάνεις μια αγωγή; Ίσως σε βοηθήσει να εξαλείψεις κάποια συμπτώματα, όπως οι άσχημες σκέψεις και τελικά καταφέρεις να αντιμετωπισεις το πρόβλημα πιο ριζικά.

Γενικότερα δεν εκφράζεσαι; Σε κανένα; δεν έχεις κάποιο φίλο; ή έστω μια δραστηριότητα καλλιτεχνική. Έστω να γράφεις όσα σκέφτεσαι, απλά για να τα βγάλεις από μέσα σου.

Δεν ξέρω πως μπορείς να παρακάμψεις αυτή την αντίσταση. Αν θέλεις όμως μπορείς να προσπαθήσεις να γράφεις κάποιες σκέψεις ή προβληματισμούς.

Σίγουρα αυτό που νιώθεις είναι οξύς πόνος και ψάχνεις για λύτρωση, αλλά δε νομίζεις πως κάπως πρέπει να ξεκινήσεις;

Δεν είχα κανένα πρόβλημα με την διακοπή.Ισως επειδή τα πήρα μόνο για ένα μήνα.Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι σίγουρος ότι με βοήθησαν η αν απλά έκανε τον κύκλο του το καταθλιπτικό επεισόδιο και ήρθα στα ίσα μου γιατί δεν ήταν ότι είδα απλά βελτίωση αλλά έγινα εντελώς καλά και για ένα μήνα που τα περνα δεν ξέρω κατά πόσο είναι λογικό κάτι τέτοιο.Οσο να ναι είναι ψυχοτροπες ουσίες τα αντικαταθληπτικα και επειδή έχω ιστορικό χρήσης ναρκωτικών που έχουν παίξει σίγουρα τον ρόλο τους στο να φτάσω στα σημερινά χάλια δεν τα βλέπω με τόσο καλό μάτι.Φιλους πλέον δεν έχω και πάει πολύς καιρός από τότε που είχα πραγματικούς φίλους που θα μπορούσα να τους ανοιχτω.καλλιτεχνικες δραστηριοτητες όχι δεν έχω.γραφω σκέψεις και προβληματισμούς μου που και που αλλά δεν βοηθάει αυτό σε κάτι. Το μυαλό μου είναι πολύ θολό και οι σκέψεις κολλάνε,πάω να μιλήσω η να γράψω κάτι και ψάχνω λεξεις.Μου τα σκάει με πολύ μεγάλες δόσεις χαζομάρας η κατάθλιψη,μπορεί να έχω και ψευδοανοια δεν ξέρω.Σε ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματα σου

[καμμενος 1993]

σε καταλαβαινω απόλυτα ντιμ ..ολοι καπως ετσι ειμαστε σε αυτην την φαση... στην φαση παραιτηση πρεπει να κανεις υπομονη και σιγα σιγα θα βρεις απο μονος σου λύσεις να το αντιμετωπίσεις. μην γεμιζεις με ενοχες..αρρωστησες!..δεν φταις εσυ... συνεχισε να γραφεις εδω... βγαλε την μαυριλα σου τουλαχιστον και ετσι σιγα σιγα θα δουλεψει και η σκεψη. πες μας ολα οσα νιωθεις βασικα σε εσενα θα τα λες ..αλλα ειναι καλο να ξερεις οτι καποιος σε ακουει μερικες φορες ...

Καλημέρα Ρεα σε ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση. Μακάρι να δουλέψει η σκέψη γιατί αυτός είναι κι ο λόγος που με αποτρέπει να κάνω ψυχανάλυση.Εσυ σε τι φάση βρίσκεσαι; Ελπιζω να είναι κάτι περαστικό και να το ξεπεράσεις γρηγορα

[kutchunie]

Δεν είχα κανένα πρόβλημα με την διακοπή.Ισως επειδή τα πήρα μόνο για ένα μήνα.Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι σίγουρος ότι με βοήθησαν η αν απλά έκανε τον κύκλο του το καταθλιπτικό επεισόδιο και ήρθα στα ίσα μου γιατί δεν ήταν ότι είδα απλά βελτίωση αλλά έγινα εντελώς καλά και για ένα μήνα που τα περνα δεν ξέρω κατά πόσο είναι λογικό κάτι τέτοιο.Οσο να ναι είναι ψυχοτροπες ουσίες τα αντικαταθληπτικα και επειδή έχω ιστορικό χρήσης ναρκωτικών που έχουν παίξει σίγουρα τον ρόλο τους στο να φτάσω στα σημερινά χάλια δεν τα βλέπω με τόσο καλό μάτι.Φιλους πλέον δεν έχω και πάει πολύς καιρός από τότε που είχα πραγματικούς φίλους που θα μπορούσα να τους ανοιχτω.καλλιτεχνικες δραστηριοτητες όχι δεν έχω.γραφω σκέψεις και προβληματισμούς μου που και που αλλά δεν βοηθάει αυτό σε κάτι. Το μυαλό μου είναι πολύ θολό και οι σκέψεις κολλάνε,πάω να μιλήσω η να γράψω κάτι και ψάχνω λεξεις.Μου τα σκάει με πολύ μεγάλες δόσεις χαζομάρας η κατάθλιψη,μπορεί να έχω και ψευδοανοια δεν ξέρω.Σε ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματα σου

Ενα μήνα που τα πήρες, έχεις δίκιο να αμφιβάλλεις για την αποτελεσματικότητα.

Σου είπα για το γραψιμο, γιατι κι εγώ όταν περνουσα μειζον, ένοιωθα εντελώς μαλάκας. Ούτε καν να κλάψω δεν μπορούσα. Σα πέτρα ήμουν και το μονο που με εκανε να ξεσπώ ήταν να γράφω αυτα που έβλεπα στον ύπνο μου. Τόμους με ασυνάρτητες εικόνες εχω γράψει που αργότερα διάβαζα ξανά και ξανά. Αρχισα να κλαίω τουλάχιστον πολύ αργότερα ή να λέω αυτα που σκεφτόμουν ή να τα γράφω, αλλά αφου ήμουν σε αγωγή.
Δεν ξέρω πως μπορεί να ξεφύγει κανείς απο αυτό το σπάσιμο το εσωτερικό διχως χάπια. Δε μπορω να σε βοηθησω σε αυτό, λυπάμαι. Ομως μπορείς να γράφεις ότι θέλεις. Ακόμα και βλακεία να είναι όπως λες, δε θα σε παρεξηγήσει κανεις, ίσως βγει κάποια άκρη.

[Deleted-member-250416b]

Καλημέρα Ρεα σε ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση. Μακάρι να δουλέψει η σκέψη γιατί αυτός είναι κι ο λόγος που με αποτρέπει να κάνω ψυχανάλυση.Εσυ σε τι φάση βρίσκεσαι; Ελπιζω να είναι κάτι περαστικό και να το ξεπεράσεις γρηγορα

και εγω δοκιμασα με χαπια ..και εγω τα εκοψα μονη μου ... αλλα δεν με βοηθησαν εμενα . μεχρι πριν λιγες μερες ημουν στην ιδια φαση με σενα..τωρα ειμαι στην φαση να βρω τροπους να την αντιμετωπίσω... μπορει τωρα να σου φαινεται απιστευτο αυτο...αλλα η παραιτηση σε μπουκωνει απο τοση απελπισια που τελικα ..μπαινεις αυτοματα καποια στιγμη στην επομενη φαση.

[καμμενος 1993]

Μου αρκεί που διαβάζεις αυτά που λέω και γράφεις κάτι κουτσουνι.Σε τι κατάσταση είσαι τώρα;

[καμμενος 1993]

Μπράβο ρε εσύ Ρεα.Μονο που έφερες το μυαλό σου σε μια διαδικασία αναζήτησης τρόπων διαφυγής είναι ένα μεγάλο βήμα. Πόσο καιρό τα έπαιρνες;και τι έχεις στο μυαλό σου να κάνεις τώρα;

[kutchunie]

Έχω κόψει τα χάπια και συνεχίζω ψυχανάλυση. Καμία σχέση με τον άνθρωπο που ήμουν. Μου σκάνε διάφορα συμπτώματα, αλλά είμαι σε θέση να τα διαχειριστώ, δηλαδή και να αναγνωρίσω πως είναι σύμπτωμα και να είμαι λειτουργική και να βρίσκω αποτελεσματική λύση στην αντιμετώπιση χωρίς να κάνω νέες απωθήσεις ή προβολές, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές.
Αν θέλεις, πες κάνε ένα μίνι "βιογραφικό". Τι είναι αυτό που σε έριξε στη λούμπα πιστεύεις; τι θα ήθελες να αλλάξεις σε σένα αν μπορούσες, πέρα απο τις άσχημες σκέψεις και την ανηδωνία ή την έλλειψη κινήτρου.
Πχ το δικό μου μείζον ξεκίνησε απο ένα σκηνικό βίαιο, έγινε αυτό το κράκ μέσα μου και μετά είδα και κάτι φωτογραφίες μου παιδικές και είχα πάθει αποπροσωποποίηση, δηλαδή με έβλεπα στον καθρεύτη και δε με αναγνώριζα. Αυτό που ήθελα να αλλάξει ήταν να βρω τρόπο να δώσω στο παιδι που έβλεπα στις φωτογραφίες δικαίωση για διάφορα πράγματα και να το απαλλάξω απο την σκατίλα που του φόρτωνα. Τρελή ιδέα αλλα ετσι το έβλεπα. Εσύ τι σκέφτεσαι;

[καμμενος 1993]

Συγχαρητήρια κουτσουνι. Εύχομαι να ρθει η μέρα που θα αφήσεις όλη την μαυριλα πίσω σου.οσο για μένα δεν ξέρω τι είναι αυτό που με ρίχνει.Μπορώ να κάνω υποθέσεις μόνο. Σίγουρα οι ουσίες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο.Ειδικα το χορτο στο οποίο είχα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.Ακομα και μετά από τα καταθλιπτικα επεισόδια,δεν έβαζα μυαλό κι άρχιζα να ξαναπινω.Μετα είναι τα άσχημα παιδικά μου χρόνια.Απο την κακοποίηση και απόρριψη των άλλων παιδιών στο δημοτικό μέχρι τον θάνατο του πατέρα μου αργότερα.Επισης έχω πολύ χαμηλή αυτοπεποιθηση και πάντα αναζητουσα επιβεβαίωση από τους άλλους.Παντα με νοιάζε τι θα πουν οι άλλοι και τι εικόνα δείχνω προς τα εξω.Επισης την πρώτη φορά που έπεσα είχα περάσει μια μακράς διαρκείας αγχωτικη κατάσταση λόγο μιας βλακειας που είχα κάνει.Επισης το καλοκαίρι οι υποτιθέμενοι 'φιλοι' μου κάναν κάτι πολύ άσχημο με αποτέλεσμα εχθως από το να πληγωθώ να μείνω και χωρίς παρέα.Ειναι πολλά αυτά που θέλω να αλλάξω εχθως από αυτά που εννοούνται στο αρχικό μου ποστ.Αλλα κυρίως θέλω να βελτιώσω την σχέση μου με την μητέρα και την αδερφή μου και να σταματήσω να δίνω τόσο αξία στους αλλους. Τα λέω κάπως μπερδεμένα το ξέρω αλλά ελπίζω να βγάλεις άκρη.

[menis_64]

φιλε μου και εγω εχασα τον πατερα μου και περασα δυσκολες ωρες. ειχα συνδεθει μαζι του και ηταν και το ψυχολογικο μου στηριγμα στην καταθλιψη αλλα και ταυτοχρονα και το κινητρο μου για να βγω να εργαστω. καπου καπου και εγω νοιωθω αποθαρρυμενος αλλα προσπαθω να πεισμωνω γιατι ξερω πως θα ηταν περηφανος ο πατερας μου για μενα. η ψυχαναλυση βοηθαει οχι σε ολους τον ιδιου βαθμο, μαλιστα υπαρχουν και κεντρα ψυχολογικης υποστηριξης δωρεαν απλα εχει καπως αναμονη αν υπαρχει πολυς κοσμος που περιμενει να βοηθηθει. και εγω απο μικρος δεν ημουν πολυ δυναμικος ουτε ειχα πολυ αυτοπεποιθεση. καπου καπου αν μπορεις διαβαζε και κανενα βιβλιο ψυχολογικου τυπου βοηθανε στο να ξεμπερδεψεις τις σκεψεις σου, για οτι αλλο ειμαστε εδω

[kutchunie]

Συγχαρητήρια κουτσουνι. Εύχομαι να ρθει η μέρα που θα αφήσεις όλη την μαυριλα πίσω σου.οσο για μένα δεν ξέρω τι είναι αυτό που με ρίχνει.Μπορώ να κάνω υποθέσεις μόνο. Σίγουρα οι ουσίες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο.Ειδικα το χορτο στο οποίο είχα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.Ακομα και μετά από τα καταθλιπτικα επεισόδια,δεν έβαζα μυαλό κι άρχιζα να ξαναπινω.

Με ουσίες έχεις κόψει; ήσουν το "κακό" παιδί ας πουμε μικρός;

μέχρι τον θάνατο του πατέρα μου αργότερα

Αυτό πως το βίωσες; ενοιωσες απροστάτευτος; ενοιωσες πως έπρεπε να αναλάβεις τον ρόλο του δυνατου ας πουμε και να στηρίξεις την μητέρα και την αδερφη σου; ενοιωσες ενοχες για την ικανοτητα σου να αναλάβεις τον ρόλο "ο αντρας του σπιτιου";

Μετα είναι τα άσχημα παιδικά μου χρόνια.Απο την κακοποίηση και απόρριψη των άλλων παιδιών στο δημοτικό μέχρι τον θάνατο του πατέρα μου αργότερα. Επισης έχω πολύ χαμηλή αυτοπεποιθηση και πάντα αναζητουσα επιβεβαίωση από τους άλλους. Παντα με νοιάζε τι θα πουν οι άλλοι και τι εικόνα δείχνω προς τα εξω. Επισης την πρώτη φορά που έπεσα είχα περάσει μια μακράς διαρκείας αγχωτικη κατάσταση λόγο μιας βλακειας που είχα κάνει . Επισης το καλοκαίρι οι υποτιθέμενοι 'φιλοι' μου κάναν κάτι πολύ άσχημο με αποτέλεσμα εχθως από το να πληγωθώ να μείνω και χωρίς παρέα.

Εχεις ενοχές γενικότερα για τον τρόπο που αντιμετώπισες τις καταστάσεις; Πιστεύεις ότι κάνεις λάθος επιλογές και αν ναι που βρίσκεται το λάθος; Απέναντι στους άλλους ή απέναντι σε σένα;

Ειναι πολλά αυτά που θέλω να αλλάξω εχθως από αυτά που εννοούνται στο αρχικό μου ποστ.Αλλα κυρίως θέλω να βελτιώσω την σχέση μου με την μητέρα και την αδερφή μου και να σταματήσω να δίνω τόσο αξία στους αλλους. Τα λέω κάπως μπερδεμένα το ξέρω αλλά ελπίζω να βγάλεις άκρη.

Νοιωθεις πως τους χρωστας να είσαι καλά δηλαδή; Σε σένα δεν νοιωθεις πως χρωστάς να είσι καλά; δεν νοιωθεις οτι έστω και λίγο σου αξίζει; Ποια κομμάτια είναι εκεινα που θα εκαναν καλύτερη την σχέση σου μαζί τους;


Υ.γ. συγγνωμη που αργησα να απαντησω