Κατάθλιψη και Φιλία

[Deleted-member-250416b]

Ρεα δεν ξερω.
Το μονο που ξερω ειναι οτι εκει ειδα την αληθινη της φατσα.
Επρεπε μετα απο αυτο να δεχθω την δικη μου ηττα, κριση, την δικη της "απωλεια" και ολες τις αλλες αλλαγες που ηρθαν.

ηττα σε τι ?

[Constantly curious]

Ηττα στο οτι 2 χρονια καταφερνα να βιωνω κρισεις πανικου - ψυχοσωματικα- και να μην εχω λυγισει ποτέ σε τετοιο βαθμο οπως εκεινη την στιγμη μαζι της.
Απογοητευτηκα με εμενα και ταυτοχρονα ειδα οτι δεν εχει διαθεση θετικη και φιλικη απεναντι μου.

[Deleted-member-250416b]

Ηττα στο οτι 2 χρονια καταφερνα να βιωνω κρισεις πανικου - ψυχοσωματικα- και να μην εχω λυγισει ποτέ σε τετοιο βαθμο οπως εκεινη την στιγμη μαζι της.
Απογοητευτηκα με εμενα και ταυτοχρονα ειδα οτι δεν εχει διαθεση θετικη και φιλικη απεναντι μου.

πως λύγισες?

[Constantly curious]

Χε........ Ρεακι.......

- Λυγισα εκφραζοντας της οτι Εχω χασει τον ελεγχο και την εχω αναγκη -

Την ανταποκριση της δεν χρειαζεται να την ξανα γραψω.

[zerox]

σαφως και εχουμε προσωπικη ευθυνη στις επιλογες μας στους φιλους μας. κολαμε σε αυτους που αισθανομαστε οτι μας εχουν αναγκη νιωθουμε καλα να βοηθαμε..οταν εμας δεν μας βοηθαει κανεις..ξερουμε την αξια της στηριξης ..εδω εμαθα να μιλάω για μενα, να ανοιγομαι να αφηνω το βαρος της υπαρξης μου σε αλλους ανθρωπους χωρις να αισθανομαι ασχημα... τα ορια μας ειναι αγνωστα .. αισθανεσαι τυψεις οταν δεν συπαραστεκεσαι στον ανθρωπο που αγαπας και νοιαζεσαι...και η αξαντληση σου δεν εχει καμια σημασια την δεδομενη στιγμη... και ενας λογος που εμπλεκα σε "κατεστραμενες υποθεσεις" ήταν γιατι ετσι αισθανομουν και εγω για μενα.

Αυτή η εξάντληση είναι που φέρνει τα υπόλοιπα. Έχω προσπαθήσει πολύ στη ζωή μου να κάνω τον ψυχολόγο κάποιου άλλα είδα πόσο λάθος ήταν. Στη δική μου περίπτωση δεν εξαφανίστηκε κανείς, αλλά όσο πιο πολύ βοηθούσα, τόσο περισσότερο ζητούσαν. Δε μπορούσα να βάλω κανένα όριο στη βοήθεια που έδινα και κατέληγα με εξαρτητικές προς εμένα σχέσεις. Στην τελική και για αυτούς ήταν κακό γιατί βασίζονταν σε ένα στήριγμα που αποδείχθηκε πιο εύθραυστο από τους ίδιους. Ακόμα και όταν ήμουν χάλια, προσποιούμουν το βράχο για τους άλλους. Ούτε μελλοδραματισμοί ούτε τίποτα. Ήμουν και πάλι ο καλός easy-going μλκς. Και κατέληξα να σπάσω σε 1000 κομμάτια και κανείς να μη μπορεί να τα μαζέψει. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να τα μαζέψουν. Να ησυχάσω από τις υψηλές προσδοκίες των άλλων ήθελα, αλλά ακόμα και όταν προσπαθούσα να απομακρυνθώ για να με προστατέψω, πάλι μλκς έβγαινα. Ότι δηλαδή δε νοιάζομαι όσο πρέπει (εδώ γελάω). Δεν ξέρω νομίζω ότι οφείλουμε να ευχαριστούμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους άλλους. Αλλιώς σε ό,τι βοήθεια δώσουμε ή πάρουμε, κινδυνεύουμε να "φτύνουμε" προλήματα ο ένας στη μούρη του άλλου, αντί να τα μοιραζόμαστε.

[Constantly curious]

Μα ειναι η συνηθης βαση το αλληλοφτυσιμο

[zerox]

Ρεα δεν ξερω.
Το μονο που ξερω ειναι οτι εκει ειδα την αληθινη της φατσα.
Επρεπε μετα απο αυτο να δεχθω την δικη μου ηττα, κριση, την δικη της "απωλεια" και ολες τις αλλες αλλαγες που ηρθαν.

* Το θετικο της υποθεσης ειναι πως δεν μου λειπει. Συνδεσα τα κομματια του "παζλ της σχεσης" μας. Ειδα... πενθησα... τελειωσε.

Αυτός ο τρόπος σκέψης ας πούμε σημαίνει για μένα υγεία. Βλέπεις την αλήθεια και κάνεις προσπάθεια να λειτουργήσεις με καινούρια δεδομένα. Φαίνεται απλό, αλλά είναι το πιο δύσκολο.

[Constantly curious]

Τι ζωδιο εισαι zerox ???

[zerox]

Μα ειναι η συνηθης βαση το αλληλοφτυσιμο

Σκέψου εγώ ήμουν τόσο Τερέζα που τα δικά μου δεν τα "έφτυνα" για να μην κουράσω τους "φίλους". Τα κατάπινα όλα όμως (με τη μεταφορική έννοια) μέχρι που αηδίασα

[Constantly curious]

Αυτη η Αηδια εμενα μου εκανε καλο θα μου πεις το ζωδιο σου?

[Deleted-member-250416b]

Χε........ Ρεακι.......

- Λυγισα εκφραζοντας της οτι Εχω χασει τον ελεγχο και την εχω αναγκη -

Την ανταποκριση της δεν χρειαζεται να την ξανα γραψω.

χαχα..ρε σισι εγω νομιζα πως αρχισες να κοπανας τους τοιχους!!...ααχ κοριτσακι μου!!!

[Deleted-member-250416b]

Αυτη η Αηδια εμενα μου εκανε καλο θα μου πεις το ζωδιο σου?

ψαρακι την κοβω την συντροφισσα!!

[Deleted-member-250416b]

Αυτή η εξάντληση είναι που φέρνει τα υπόλοιπα. Έχω προσπαθήσει πολύ στη ζωή μου να κάνω τον ψυχολόγο κάποιου άλλα είδα πόσο λάθος ήταν. Στη δική μου περίπτωση δεν εξαφανίστηκε κανείς, αλλά όσο πιο πολύ βοηθούσα, τόσο περισσότερο ζητούσαν. Δε μπορούσα να βάλω κανένα όριο στη βοήθεια που έδινα και κατέληγα με εξαρτητικές προς εμένα σχέσεις. Στην τελική και για αυτούς ήταν κακό γιατί βασίζονταν σε ένα στήριγμα που αποδείχθηκε πιο εύθραυστο από τους ίδιους. Ακόμα και όταν ήμουν χάλια, προσποιούμουν το βράχο για τους άλλους. Ούτε μελλοδραματισμοί ούτε τίποτα. Ήμουν και πάλι ο καλός easy-going μλκς. Και κατέληξα να σπάσω σε 1000 κομμάτια και κανείς να μη μπορεί να τα μαζέψει. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να τα μαζέψουν. Να ησυχάσω από τις υψηλές προσδοκίες των άλλων ήθελα, αλλά ακόμα και όταν προσπαθούσα να απομακρυνθώ για να με προστατέψω, πάλι μλκς έβγαινα. Ότι δηλαδή δε νοιάζομαι όσο πρέπει (εδώ γελάω). Δεν ξέρω νομίζω ότι οφείλουμε να ευχαριστούμε πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους άλλους. Αλλιώς σε ό,τι βοήθεια δώσουμε ή πάρουμε, κινδυνεύουμε να "φτύνουμε" προλήματα ο ένας στη μούρη του άλλου, αντί να τα μοιραζόμαστε.

γιαυτο πιστευψ πως η καταθλιψη μας αναγκασε να κοιταξουμε τον εαυτο μας...το τερματησαμε το μοτερ

[Constantly curious]

Και εγω το ιδιο Ρεα - στο μυαλο μουυυυ εισαιιιιιιιι !!!

[Deleted-member-250416b]

χαχαχαχα... α ρε συντροφισσα!!!!