ΧΩΡΙΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΙΑ - ΠΑΣΧΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΑΘΛΗΨΗ

[antouan]

Γεια σας, ονομάζομαι Α και ειμαι 22 ετών. Είχα σχέση με μια κοπέλα, την Ε(22 ετων), τα τελευταία 5 χρόνια. Όταν άρχισε η σχέση μας, βασικα μετά απο ένα διάστημα 4 μηνών και κατα την διάρκεια των παννελαδικών, η Ε άρχησε να δείχνει σημάδια κατάθλιψης, ο γιάτρος της την διέγνωσε με μανιοκατάθλιψη, είμασται και οι 2 πολυ μικροί αλλα προσπάθησα και εγώ να την στηρίξω όσο μπορούσα, στην συνέχεια καταφέραμε να περάσουμε στο πανεπιστημιο και οι 2 αλλά σε διαφορετικές πόλεις. Περάσαμε πολυ δύσκολες στιγμες αλλα πάντα είμασταν μαζί. Χωρίσαμε κατά την διαρκεια του 3 έτους για ένα χρονο, με άσχημο χωρισμό, αλλα μετά με προσέγγισε η Ε και τα ξαναβρήκαμε. Περάσαμε αλλον ένα χρόνο μαζι που ξανά είχαμε δυσκολίες αλλα έκανα πίσω στα ξεσπάσματα που είχε και προσπαθούσα να την στηρίξω όσο μπορώ. Τον τελευταίο εξάμηνο πέρναγε πραγματικά την καλητερη της περίοδο, είχε βρεί τον ρυθμό της τα πήγαινε εξέσια με την σχολή, είχε κάνει παρέες και γενικότερα ζούσε, και μαζί είμαστα καλήτερα από ποτέ, είχαμε καμια μικρά ξεσπάσματα αλλα τα ξεπερνούσαμε. Πριν 3 μέρες μου είπε πως θέλει να χωρίσουμε γιατί δεν με θέλει πια και οτί δεν με αγαπάει πια, βασικά οτι με αγαπάει σαν άνθρωπο όπως τους συμαθητες της. Πριν 1 μήνα είχαμε χωρίσει ξανά γιατι μου έλεγε οτι δεν με εμπιστευότανε, ήταν βέβαια πολυ φορτισμένη γιατι είχε παράδωσεις εργασίων και δεν της εβγαιναν οπότε είχε πολλα νευρα γενικά και επειδή με θεορούσε τον πλεον κοντινο ανθρωπο αισθανότανε πάντα πολύ άνετα, και τα συζητάγαμε όλα αλλά πολλές φορές αυτο οδηγούσε στο να ξεσπάει πολλες φορεσ τα παντα σε μένα, οταν ηρεμούσε το καταλάβενε και παντα μου το έλεγε μετα.και τα βρίσκαμε μετά. Γενικά χωρίσαμε αρκετες φορες και πάντα επέστρεφε. Πριν από ένα μηνα μου είπε οτι δεν μπορει να ζήσει χωρίς εμένα και οτι με λατρέυει.Μετά όμως από ένα μήνα μου είπε οτι δεν με αγάπαει πια και οτι δεν με θέλει πια και οτι δεν αισθάνεται τίποτα. Την αγαπάω και την θέλω ακόμα αλλα ξέρω ότι αν ισχύει κάτι τέτοιο δεν θα το κυνηγησω και θα συνεχύσω την ζωή μου. Εξάλου φοβάμαι οτι μπορεί να την κρατάω πίσω, να με βλέπει σαν έναν σύνδεσμο με όλα τα δυσκολα που πέρασε, βασικά περάσαμε μαζι. Και άλλη μια σκέψη μου είναι οτι επειδή είμαστε μικροί και 5 χρόνια είναι πολυ μεγάλο διάστημα, ίσως είναι ο καιρος για κάτι καινουργιο, ειδηκα για αυτη γιατι με όλα αυτά που πέρασε δεν έζησε ποτέ την ζωη της ή ακόμα να θέλει να δει οτι μπορεί και μόνη της χώρις να έχει την βοηθεια μου. Βέβαια τις τελευταιες μέρες πριν χωρίσουμε δεν έπερνε τα φάρμακα της.(ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ). Η αλήθεια είναι οτι με θεωρούσε δεδομένο, και φταίω και εγω για αυτό γιατι λογο τις μεγάλης ανασφάλειας της προσπαθούσα να κερδίσω την εμπιστοσύνη της με υπερπροσπάθεια, αλλα ποτέ δεν τις έγινα κολλιτσιδα! Θα ήθελα να τα ξαναβρώ μαζι της αλλα επειδή το πρωτο που θέλω είναι το καλο τις αισθάνομαι αρκετά αμήχανα γιατι δεν είμαι σίγουρος αν η απόφαση της αυτή ειναι τελεσικη και πραγματική, γιατί μου είπε οτι γενικά ήταν μπερδεμένη. Εγώ προσπαθώ να προσέξω τον εαυτό μου και είμαι αρκετά καλά αλλα καμιά φορα που τα σκευτομαι και καταλαβένω οτι μου λείπει και αναπολώ στιγμές μου έρχεται να κλάψω. Αυτη ήταν αρκετά ψυχρή, τουλάχιστον έτσι πιστεύω, για μια τέτοια απόφαση που φαντάζομαι ακόμα και αν όντως δεν με θέλει, δεν θα είναι και πιο εύκολη. Αποφάσησα και εγώ να πάρω τον χρόνο μου και να αξιοιησω τον χρονο αυτο προσέχοντας τον εαυτο μου, και παράλληλα πιστευω οτι είναι καλήτερα να αφήσω τον χρόνο να περάσει και να ξεδιαλύνει τα πράγματα. Θα ήθελα όμως μια γνώμη για το τι πιστεύετε εσεις και αν βλέπετε κάποια πιθανότητα να ξαναείμαστε μαζι με την Ε.
Υ.Γ είναι μια κοπέλα που θα ήθελα να είχα γνωρίσει σε μερικά χρόνια από τωρα

[nick190813]

Γεια σας, ονομάζομαι Α και ειμαι 22 ετών. Είχα σχέση με μια κοπέλα, την Ε(22 ετων), τα τελευταία 5 χρόνια. Όταν άρχισε η σχέση μας, βασικα μετά απο ένα διάστημα 4 μηνών και κατα την διάρκεια των παννελαδικών, η Ε άρχησε να δείχνει σημάδια κατάθλιψης, ο γιάτρος της την διέγνωσε με μανιοκατάθλιψη, είμασται και οι 2 πολυ μικροί αλλα προσπάθησα και εγώ να την στηρίξω όσο μπορούσα, στην συνέχεια καταφέραμε να περάσουμε στο πανεπιστημιο και οι 2 αλλά σε διαφορετικές πόλεις. Περάσαμε πολυ δύσκολες στιγμες αλλα πάντα είμασταν μαζί. Χωρίσαμε κατά την διαρκεια του 3 έτους για ένα χρονο, με άσχημο χωρισμό, αλλα μετά με προσέγγισε η Ε και τα ξαναβρήκαμε. Περάσαμε αλλον ένα χρόνο μαζι που ξανά είχαμε δυσκολίες αλλα έκανα πίσω στα ξεσπάσματα που είχε και προσπαθούσα να την στηρίξω όσο μπορώ. Τον τελευταίο εξάμηνο πέρναγε πραγματικά την καλητερη της περίοδο, είχε βρεί τον ρυθμό της τα πήγαινε εξέσια με την σχολή, είχε κάνει παρέες και γενικότερα ζούσε, και μαζί είμαστα καλήτερα από ποτέ, είχαμε καμια μικρά ξεσπάσματα αλλα τα ξεπερνούσαμε. Πριν 3 μέρες μου είπε πως θέλει να χωρίσουμε γιατί δεν με θέλει πια και οτί δεν με αγαπάει πια, βασικά οτι με αγαπάει σαν άνθρωπο όπως τους συμαθητες της. Πριν 1 μήνα είχαμε χωρίσει ξανά γιατι μου έλεγε οτι δεν με εμπιστευότανε, ήταν βέβαια πολυ φορτισμένη γιατι είχε παράδωσεις εργασίων και δεν της εβγαιναν οπότε είχε πολλα νευρα γενικά και επειδή με θεορούσε τον πλεον κοντινο ανθρωπο αισθανότανε πάντα πολύ άνετα, και τα συζητάγαμε όλα αλλά πολλές φορές αυτο οδηγούσε στο να ξεσπάει πολλες φορεσ τα παντα σε μένα, οταν ηρεμούσε το καταλάβενε και παντα μου το έλεγε μετα.και τα βρίσκαμε μετά. Γενικά χωρίσαμε αρκετες φορες και πάντα επέστρεφε. Πριν από ένα μηνα μου είπε οτι δεν μπορει να ζήσει χωρίς εμένα και οτι με λατρέυει.Μετά όμως από ένα μήνα μου είπε οτι δεν με αγάπαει πια και οτι δεν με θέλει πια και οτι δεν αισθάνεται τίποτα. Την αγαπάω και την θέλω ακόμα αλλα ξέρω ότι αν ισχύει κάτι τέτοιο δεν θα το κυνηγησω και θα συνεχύσω την ζωή μου. Εξάλου φοβάμαι οτι μπορεί να την κρατάω πίσω, να με βλέπει σαν έναν σύνδεσμο με όλα τα δυσκολα που πέρασε, βασικά περάσαμε μαζι. Και άλλη μια σκέψη μου είναι οτι επειδή είμαστε μικροί και 5 χρόνια είναι πολυ μεγάλο διάστημα, ίσως είναι ο καιρος για κάτι καινουργιο, ειδηκα για αυτη γιατι με όλα αυτά που πέρασε δεν έζησε ποτέ την ζωη της ή ακόμα να θέλει να δει οτι μπορεί και μόνη της χώρις να έχει την βοηθεια μου. Βέβαια τις τελευταιες μέρες πριν χωρίσουμε δεν έπερνε τα φάρμακα της.(ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΣΧΕΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ). Η αλήθεια είναι οτι με θεωρούσε δεδομένο, και φταίω και εγω για αυτό γιατι λογο τις μεγάλης ανασφάλειας της προσπαθούσα να κερδίσω την εμπιστοσύνη της με υπερπροσπάθεια, αλλα ποτέ δεν τις έγινα κολλιτσιδα! Θα ήθελα να τα ξαναβρώ μαζι της αλλα επειδή το πρωτο που θέλω είναι το καλο τις αισθάνομαι αρκετά αμήχανα γιατι δεν είμαι σίγουρος αν η απόφαση της αυτή ειναι τελεσικη και πραγματική, γιατί μου είπε οτι γενικά ήταν μπερδεμένη. Εγώ προσπαθώ να προσέξω τον εαυτό μου και είμαι αρκετά καλά αλλα καμιά φορα που τα σκευτομαι και καταλαβένω οτι μου λείπει και αναπολώ στιγμές μου έρχεται να κλάψω. Αυτη ήταν αρκετά ψυχρή, τουλάχιστον έτσι πιστεύω, για μια τέτοια απόφαση που φαντάζομαι ακόμα και αν όντως δεν με θέλει, δεν θα είναι και πιο εύκολη. Αποφάσησα και εγώ να πάρω τον χρόνο μου και να αξιοιησω τον χρονο αυτο προσέχοντας τον εαυτο μου, και παράλληλα πιστευω οτι είναι καλήτερα να αφήσω τον χρόνο να περάσει και να ξεδιαλύνει τα πράγματα. Θα ήθελα όμως μια γνώμη για το τι πιστεύετε εσεις και αν βλέπετε κάποια πιθανότητα να ξαναείμαστε μαζι με την Ε.
Υ.Γ είναι μια κοπέλα που θα ήθελα να είχα γνωρίσει σε μερικά χρόνια από τωρα

Υπάρχει η πιθανοτητα να έχει γνωρίσει άλλον ,όχι ερωτικα αποκλειστικα ,αλλά μπορεί να τις έκανε κάποιος κλικ και να θέλει να τον προσεγγισει
Μπορεί επίσης να θέλει να ζησει και λίγο μόνη της ,να δει και να μάθει την ζωή χωρισ εσενα, γτ είσται μαζί από την εφηβεία.
Μπορεί να τις λεφυγε ο έρωτας και να μην μπορεί η να νομίζει οτι ο ερωτας κρατάει για πάντα και να θέλει να τον ξαναβρει.
Επίσης μπορεί να γνώρισε κάποιον και να τον ερωτευτηκε μ την μια.
Μπορεί απλά να θέλει λιγο χώρο να ζησει λίγο την ζωή της

Φιλε μ εγώ δεν βλέπω πολλές πιθανοτητες να ξαναείσαστε μαζί ,αφου σ είπε ότι σ αγαπάει οπώς τους συμμαθητές της ,είναι δύσκολα τα πραγματα ,όταν λενε αυτό οι γυναικες συνήθως φευγουν στο λέω σαν μεγαλυτερος

Εσένα τι θες τώρα να μάθεις? πως θα την ξανακερδισεις ,?
|Τωρα μιλάτε καθόλου η έχεται κόψει εποικινωνια?

[Natalia_sups]

Ή αλήθεια είναι πως μόνος σου έχεις σκεφτει τα περισσοτερα που θα ελεγα. Δειχνεις να νοιάζεσαι αλλά και να σκέφτεσαι με λογικη. Επίσης αν ισχύουν όσα λες για το πώς διαχειριζεσαι τη κατάσταση και αν όντως φροντίζεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου τώρα πάλι πράττεις καλά και λογικά, γενικά έχεις καλή κρίση και έχεις εντοπίσει σωστά όλους τους παράγοντες που μπορούν να επηρεασουν την έκβαση της σχεσης. Τώρα το σε τι συμπεράσματα καταληγεις ζυγίζοντας τα πράγματα μόνο εσύ μπορείς να το ξέρεις. Δεν γνωρίζω κατά πόσο μπορεί να επηρεάστηκε από των αγωγή της η απο το οτι την εκοψε στο ότι δεν νιώθει τίποτα για εσενα όπως είπε. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά και ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λαθος αλλα νομίζω πως σε περιπτώσεις κατάθλιψης τυχαίνει το άτομο να αισθάνεται μία γενικοτερη απάθεια, τίποτα δηλαδή λίγο πολύ. Αλλά και πάλι αυτό δεν σημαίνει κάτι για εσένα. Δεν μπορεις να βαζεις τη ζωη σου σε παυση επειδη εισαι ανοιχτος στην ιδεα θα τα ξαναβρειτε και σου λειπει. Εσυ ξέρεις αν είσαι διατεθειμενος να κάνεις υπομονή με το "μία είμαι έτσι μία γιουβετσι"; Ποσο συχνά το θεωρείς υγιές να εναλλάσσονται οι απόψεις της από το " σε θέλω και σ'αγαπω" στο "δεν σε θελω" και ποσο θα χωριζετε και θα τα ξαναβρισκετε; Εχεις κατσει να τα σκεφτεις αυτα; Είναι ζόρι και τιμή σου και καμάρι σου αν μπορείς αλλά είστε πολύ νέοι όπως και να έχει. Επίσης ο ίδιος λες πως το είχε κάνει συνήθεια να ξεσπάει πάνω σου και πώς ίσως σε συνδέει με μία περίοδο νοσηρότητας στη ζωή της και μπορει να την κραταει πισω αυτο. Ισως και για τους δυο είναι σωστή η απόφαση που πήρε. Το ότι θεωρείς πως είναι κάποια που θα ήθελες να γνωρισεις πιο μετά στη ζωή σου είναι στα αληθεια πολύ γλυκό, αλλά ξέρεις κάτι; Δεν ξέρεις τι γυναίκες ακόμα μπορεί να γνωρισεις στη ζωή σου. Ή κοπελα είναι κάποια που αγαπάς και νοιάζεσαι οκ αλλά πού ξέρεις πόσο σε καλύπτει αν δεν έχεις μέτρο συγκρισης; (Μιλώντας για πιο σοβαρές σχέσεις, τώρα πριν τα 17 τι να είχες)...Ξέρω πως τη νοιάζεσαι και το αισθάνεσαι ως κάτι το ξεχωριστό αλλα μήπως θα ανακουφιζοσασταν και οι δύο με τον καιρό;

[Natalia_sups]

Επίσης παιζει να ισχύει αυτό που λέει ο νικ με το κλικ με άλλον. Αλλά μπορεί και όχι, μπορεί απλά όπως λες να θέλει μία ανανέωση στη ζωή της για να αισθανθεί καλα, να γνωρίσει καινούριους ανθρώπους και να κάνει αλλά πράγματα. Λογικό είναι και αυτό. Εσύ από τη μέρια σου δεν θα ήθελες το ίδιο;

[antouan]

Ή αλήθεια είναι πως μόνος σου έχεις σκεφτει τα περισσοτερα που θα ελεγα. Δειχνεις να νοιάζεσαι αλλά και να σκέφτεσαι με λογικη. Επίσης αν ισχύουν όσα λες για το πώς διαχειριζεσαι τη κατάσταση και αν όντως φροντίζεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου τώρα πάλι πράττεις καλά και λογικά, γενικά έχεις καλή κρίση και έχεις εντοπίσει σωστά όλους τους παράγοντες που μπορούν να επηρεασουν την έκβαση της σχεσης. Τώρα το σε τι συμπεράσματα καταληγεις ζυγίζοντας τα πράγματα μόνο εσύ μπορείς να το ξέρεις. Δεν γνωρίζω κατά πόσο μπορεί να επηρεάστηκε από των αγωγή της η απο το οτι την εκοψε στο ότι δεν νιώθει τίποτα για εσενα όπως είπε. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά και ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λαθος αλλα νομίζω πως σε περιπτώσεις κατάθλιψης τυχαίνει το άτομο να αισθάνεται μία γενικοτερη απάθεια, τίποτα δηλαδή λίγο πολύ. Αλλά και πάλι αυτό δεν σημαίνει κάτι για εσένα. Δεν μπορεις να βαζεις τη ζωη σου σε παυση επειδη εισαι ανοιχτος στην ιδεα θα τα ξαναβρειτε και σου λειπει. Εσυ ξέρεις αν είσαι διατεθειμενος να κάνεις υπομονή με το "μία είμαι έτσι μία γιουβετσι"; Ποσο συχνά το θεωρείς υγιές να εναλλάσσονται οι απόψεις της από το " σε θέλω και σ'αγαπω" στο "δεν σε θελω" και ποσο θα χωριζετε και θα τα ξαναβρισκετε; Εχεις κατσει να τα σκεφτεις αυτα; Είναι ζόρι και τιμή σου και καμάρι σου αν μπορείς αλλά είστε πολύ νέοι όπως και να έχει. Επίσης ο ίδιος λες πως το είχε κάνει συνήθεια να ξεσπάει πάνω σου και πώς ίσως σε συνδέει με μία περίοδο νοσηρότητας στη ζωή της και μπορει να την κραταει πισω αυτο. Ισως και για τους δυο είναι σωστή η απόφαση που πήρε. Το ότι θεωρείς πως είναι κάποια που θα ήθελες να γνωρισεις πιο μετά στη ζωή σου είναι στα αληθεια πολύ γλυκό, αλλά ξέρεις κάτι; Δεν ξέρεις τι γυναίκες ακόμα μπορεί να γνωρισεις στη ζωή σου. Ή κοπελα είναι κάποια που αγαπάς και νοιάζεσαι οκ αλλά πού ξέρεις πόσο σε καλύπτει αν δεν έχεις μέτρο συγκρισης; (Μιλώντας για πιο σοβαρές σχέσεις, τώρα πριν τα 17 τι να είχες)...Ξέρω πως τη νοιάζεσαι και το αισθάνεσαι ως κάτι το ξεχωριστό αλλα μήπως θα ανακουφιζοσασταν και οι δύο με τον καιρό;

Πριν 3 μερες χωρίσαμε οπότε δεν έχουμε και δεν νομίζω να έχουμε κάποια επαφή στο άμεσο μέλλον. Δεν πρόκειτε να παγώσω την ζωη μου ότι και να γίνει απλώς καταλαβαίνω οτι αυτή την στιγμή και στο άμεσο μέλλον το τελευταίο που θα χρείαζομουν και στην τελική θα ήθελα είναι μια σχέση. Δεν έχω κάτι να δώσω αυτή την στιγμή, και δεν αίσθανομαι οτι μπορώ να έχω κάποια άλλη γυναικα στη ζωή μου. Οχι λογο αγάπης για την Ε, αλλα γιατί έχω στερέψει συναισθηματικα. Οπότε έχω αφιερωθει στον εαυτό μου, στην σχολή μου, ξεκίνησα γυμναστική και βγαίνουμε αντροπαρέα (μπακουροπαρέα!!! :D). Μπορώ να αντιλιφθω οτι δεν είμαι έτοιμος και οτι μέσα σε 3 μέρες δεν το έχω ξεπεράσει. Απλώς επειδή ουσιαστικα είχαμε σχέση από απόσταση θα ήθελα να είναι κάτι που θα το αποφασίζαμε από κοντα και κατα πρόσωπο. Οταν μηλησαμε στο τηλεφώνο της είπα οτι δεν προκείτε να την πιέσω να τα ξαναβρούμε και οτι τις αξίζει να ξαναβιώσει τον έρωτα στην ζωή της. Αλλά για να πω την αλήθεια αυτο που με πειράζει λίγο και με συγχιζει κατά κάποιο τροπο είναι οτι πριν 10 μέρες μου έλεγε οτι δεν μπορεί να φανταστεί την ζωή της χωρίς εμένα και μετα όλη αυτή η απάθεια... Αυτό βέβαια είναι δικό μου ζήτημα και εγώ πρέπει να το διαχειριστω. Για αυτό πέρνω τον χρόνο μου και χαλαρώνω, φτιάχνο την αυτοπεποιθηση μου, φλερτάρω... Απλώς επειδή περάσαμε τόσα πολλα μαζι... και πραγματικα ξεπέρασα τον εαυτό μου σε πολλα πραγματα... την στήρηξα περισσοτερο και από τους γονεις της αυτά τα 4 χρονια και αυτο είναι δική της κουβέντα...Στα πρώτα 2 έτη ήμουν περισσοτερο κομοτηνή παρά αθήνα για να την πάρω και να την πάω εγώ στη σχολή της.. να την βγάλω έξω από το σπίτι για να κάνει βόλτες.. να την προτρέπω να παρει κοπέλες τηλέφωνο για να μπορέσει να κοινονικοποιηθει...Αφιέρωσ� � ένα μεγαλο κοματι του εαυτού μου και μου είναι αρκετα δυσκολο να πιστέφω οτι είμαι απλά ένας συμμαθητης της...είναι εγωιστικο και το ξέρω αλλα με ποναει λίγο και πρεπει ν τ λυσω εγω....

[Natalia_sups]

Σε καταλαβαίνω. Και πάλι μιλάς πολύ σωστά δεν υπάρχει κάτι να προστεθεί εκτός και αν σε ανησυχεί/βασανίζει και τίποτα άλλο. Είναι δύσκολο να αποδεχτουμε ότι ο άνθρωπος στον οποίο επενδυσαμε και δωσαμε τόσα πολλά ξαφνικα δεν αισθανεται το ίδιο και μας διαγράφει όπως φαινεται μονοκοντυλια. Αλλά συμβαίνει και σιγά σιγά θα το αντιμετωπίσεις μέσα σου με τον καιρό όπως λες και ο ίδιος. Στο κατω κατω πρεπει να εχουμε υποψη οτι δεν γινεται ο αλλος να αισθανεται πραγματα για εμας και να θελει να ειναι διπλα μας απο αισθηση υποχρεωσης που του προσφερουμε πολλα η για οσα καναμε για αυτόν/αυτην. Αυτό δεν είναι έρωτας/αγάπη, αυτό είναι συμφέρον και ψυχολογική παγίδα και για τους δυο. Μπορει να τυχει να τα δωσουμε και ολα και να μην αρκει για να ειναι αμοιβαια και δυνατα τα συναισθηματα και απο τις δυο πλευρες στο κατω κατω της γραφης, ναι, ειναι ασχημο αλλα συμβαινει. Παντως οσα κανεις φαίνονται σωστά βήματα για να πας παρακάτω. Απλά θέλει χρονο και σου εύχομαι το καλύτερο.

[antouan]

Σε καταλαβαίνω. Και πάλι μιλάς πολύ σωστά δεν υπάρχει κάτι να προστεθεί εκτός και αν σε ανησυχεί/βασανίζει και τίποτα άλλο. Είναι δύσκολο να αποδεχτουμε ότι ο άνθρωπος στον οποίο επενδυσαμε και δωσαμε τόσα πολλά ξαφνικα δεν αισθανεται το ίδιο και μας διαγράφει όπως φαινεται μονοκοντυλια. Αλλά συμβαίνει και σιγά σιγά θα το αντιμετωπίσεις μέσα σου με τον καιρό όπως λες και ο ίδιος. Στο κατω κατω πρεπει να εχουμε υποψη οτι δεν γινεται ο αλλος να αισθανεται πραγματα για εμας και να θελει να ειναι διπλα μας απο αισθηση υποχρεωσης που του προσφερουμε πολλα η για οσα καναμε για αυτόν/αυτην. Αυτό δεν είναι έρωτας/αγάπη, αυτό είναι συμφέρον και ψυχολογική παγίδα και για τους δυο. Μπορει να τυχει να τα δωσουμε και ολα και να μην αρκει για να ειναι αμοιβαια και δυνατα τα συναισθηματα και απο τις δυο πλευρες στο κατω κατω της γραφης, ναι, ειναι ασχημο αλλα συμβαινει. Παντως οσα κανεις φαίνονται σωστά βήματα για να πας παρακάτω. Απλά θέλει χρονο και σου εύχομαι το καλύτερο.

Ξέρεις η αλήθεια είναι οτι της χρωστάω πολλα πραγματα γιατι ολα αυτά με εκανάν και εμένα να οριμάσω και να καταλάβω πολλά και να μάθω τον εαυτό μου... και κατάλαβα οτι για να μπορέσω να δώσω κατι σε οποιδιποοτε άλλη θα πρέπει να έχω να τις δώσω. Στην Ε έδωσα οτι είχα. Μου μένει μια πικρία και ενα αίσθημα οτι αυτή η σχέση μας χρώσταγε κατι, και στους δυο μας, μας χρώσταγε να την βιώσουμε ενώ είμαστε καλά. Αλλά έχω έναν φόβο και την αίσθηση οτι δεν θα μπορέσω να ξαναδώσω τα ίδια. Οχι γιατι δεν θα αγαπήσω κάποια το ίδιο πολυ ή ότι δεν θα ξαναερωτευτώ, άλλα γιατί δεν ξέρω αυτή την στιγμή αν θα άντεχα να ξαναπεράσω τα ίδια...Αίσθανομαι ότι θα είμαι πιο εγωιστής κατα κάποιο τρόπο, πιο κυνικός. Και δεν νομίζω να ξανακάνω υποχωρήσεις, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό για οποιαδίποτε. Αυτο μπορεί να είναι κα παροδικό. Το καταλαβαίνω όμως. Και ακόμα και τώρα που τελείωσε, επειδή πέρα από τα ερωτικά αισθήματα, την αγαπώ και την θεωρώ δικό μου ανθρώπο, θα ήθελα να ξέρω ότι είναι καλά και ότι δεν την ρίχνει κάτι, καθως και οτι αν με χρειαστεί θα είμαι εκέι να την βοηθήσω στον βαθμό που μπορώ. Δεν θα μπορούσα να της πω όχι αν το χρειαζόταν αυτό. Επίσης το καλοκαίρι θα ορκιστεί στη σχολή της και σκεύτομαι να της στείλω μια ανθοδέσμη και ένα συμβολικό δώρο για την επιτυχία της. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΩ ΑΛΛΑ ΤΗς ΑΞΙΖΕΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΡΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ. Το θεωρείτε υπερβολικο?

[elis]

Ως καψούροκαμένος κι εγώ έχω να σ πω εσύ θα κάνεις το ωραίο και το όμορφο γτ την αγαπάς το αν σ αγαπάει αυτή είναι ένα άλλο κεφάλαιο που στην τελική τώρα που χωρίσατε δεν σε αφορά αλλά ότι έχεις να δώσεις δώστο και μη φοβάσαι οι μπαταρίες ξαναγεμίζουν όχι εύκολα άλλα σε κάνα δυο χρονάκια θα έχεις στανιάρει μόνο αυτό που λες ότι πρέπει να έχεις για να δώσεις σημαίνει ότι είσαι εντάξει παιδί κι ότι την αγάπησες οπότε ότι έχει μείνει δώστο να τα χεις καλά με τον εαυτό σου