My Diary

[Deleted-Member09102015]

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου

Μία από τις πιο δύσκολες νύχτες της ζωής μου κάνει την εμφάνιση της. Μου φταίνε τα πάντα και μέσα σε yoctosecond παθαίνω deja vu. Αυτή τη φορά δεν το επέλεξα εγώ, όμως μου ήρθε. Χτύπησε alert. Προσπαθώ να με κρατήσω δυνατό μέσα από σκέψεις πως άτομα που έζησαν πολέμους, δεν έκαναν νύξη περί κατάθλιψης, τόσες χιλιάδες πρόσφυγες που προσπαθούν να σώσουν το πολυτιμότερο αγαθό τους, δεν αναφέρουν καν τη κατάθλιψη, αλλά την επιβίωση και το δικαίωμα στη ζωή. Παίρνω δύναμη με αυτή τη σκέψη και απλώς σκέφτομαι την επόμενη κίνηση μου. Ψάχνω για depression test ίσως να είναι κάτι που θα περάσει και να μην έχω κατάθλιψη, ίσως να είναι μία απλή στεναχώρια ή σύγχυση. Ίσως το τεστ να με καθησυχάσει και να μου προσφέρει τη πολυτέλεια της απλής στεναχώριας. Μάταια το αναμένω όμως, το τεστ ήταν κατηγορηματικό. Πρέπει να πάω σε γιατρό, όταν όμως δεν έχω τη διάθεση να σιδερώσω μία μπλούζα για να μην πάω σαν λέτσος. Με μισή καρδιά κάνω το πρωινό μου μπάνιο, που και από αυτή τη συνήθεια πλέον έχω αρχίσει να χάνω την απόλαυση. Λίγο ακόμα και θα καταντήσω σαν αυτούς που κοροιδεύω μέσα στο μετρό και στα λεωφορεία που μυρίζουν από χιλιόμετρα μακρυά.

Έφτασα στο νοσοκομείο και πήγα στο γκισέ, αναμένοντας τη σειρά μου. Το πρώτο χαστούκι ήταν ότι ραντεβού μπορούσα να κλείσω το Νοέμβριο. Αρχίζω να βράζω, νευρολόγο πότε έχει; το Νοέμβριο. Του εξηγώ πως δεν γίνεται να περιμένω μέχρι τότε, είμαι στα όρια μου, μην μου λέτε να έρθω το Νοέμβριο. Τότε κύριε αν είναι επείγον πηγαίνετε στο παθολογικό των ΤΕΠ και πείτε τους το πρόβλημα σας και θα σας καθοδηγήσουν αυτοί. Ένιωσα ντροπή που ξεστόμισα σε έναν υπάλληλο πως δεν μπορώ να περιμένω τον Νοέμβριο, αλλά αυτοσκοπός αποτελεί η επιβίωση και όχι η ντροπή. Ένιωσα μία ανακούφιση και κατευθύνθηκα στο παθολογικό, μία γιατρίνα με κοιτάει
στα μάτια πιτσιρίκα ειδικευόμενη. Της λέω να κατεβάσει ένα ψυχίατρο γιατί δεν είμαι καλά μου λέει μισό λεπτό και τους ειδοποιεί. Περίμενε λίγο γιατί έχουν ενημέρωση και θα έρθει κάποιος να σε δει. Έρχεται μετά από δύο ώρες, ενώ εγώ έχω καπνίσει παράλληλα μισό πακέτο τσιγάρα. Σκέφτομαι πως δεν θέλω να είναι γιατρίνα, δεν θέλω να δει την αδυναμία και να αναλύσει την αδυναμία μου γυναίκα. Δεν το γουστάρω... θα γίνω ράκος. Ξέρω ήδη από μέσα μου τι θα μου δώσει έχω σχεδιάσει μια λίστα αντικαταθλιπτικών στο μυαλό μου και αρχίζω να σκέφτομαι τι θα μου δώσει. Πρέπει να του πάρω wellbutrin αλλά δεν θα μου το δώσει και το ξέρω. Αν είναι οξύθυμος μπορεί να μου πει ρε μεγάλε γιατί ήρθες εδώ πέρα, αφού θες εσύ να επιλέξεις την αγωγή πήγαινε σε ένα φαρμακείο να την αγοράσεις μόνος σου. Τι ήρθες εδώ πέρα να κάνεις, να εκμεταλλευτείς την υπογραφή μου; Άστο μην του πεις τίποτα, ίσως να σου το δώσει εξ' αρχής αν και οι πιθανότητες είναι απειροελάχιστες. Έρχεται ο γιατρός, τον ευχαρίστησα που κατέβηκε χωρίς να έχει ιατρείο και η αφοπλιστική απάντηση του "είναι υποχρέωση μου", μου κλέβει τη καρδιά. Με ρωτάει τι έχω και του εξηγώ με τρόπο αδιαμφισβήτητο γιατί πιθανολογώ πως πάσχω από μείζων κατάθλιψη.

Γυρνάω σπίτι παίρνω το τέταρτο και κοιτάω το ταβάνι. Κλείνω κινητά, fb, skype, τα πάντα να μην με βρίσκει κανείς. Διάθεση για τίποτα. Προσπαθώ να αναρωτηθώ τι είναι αυτό που προκαλεί την κατάθλιψη. Θα έδινα τα πάντα για να κάνω ένα rewiring τον εγκέφαλο μου.

Μπαίνω στο διαδίκτυο και κοιτώ για φόρουμ ψυχολογίας. Γίνομαι μέλος σε αυτό και αρχίζω να γράφω ότι νιώθω εκείνη τη στιγμή λίγο πολύ ότι είπα και στον ψυχίατρο μου. Οκ τελικά δεν είμαι μόνος, είμαστε πολλοί και πολλές. Κάποιες και κάποιοι μου δίνουν δύναμη, οκ θα περάσει... γνώρισα νέο κόσμο που με καταλαβαίνει.... που μπορώ να τους πω τα δικά μου και μπορώ να διαβάσω τα δικά τους... Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε απλώς μάλλον για διαφορετικές αιτίες, όπου κάποιοι ίσως τις γνωρίζουν και κάποιοι άλλοι τις αναζητούν για να τις επιλύσουν. Μετά από μία μίνι συνομιλία αράζω στο κρεβάτι και κοιτώ το ταβάνι φοβούμενος τη νύχτα που έρχεται τις αντιδράσεις μου.

Πηγαίνει η ώρα τρεις και μισή και τα μάτια μου αρχίζουν να κλείνουν. 3 ημέρες αυπνίας ήταν αρκετές για να με καταβάλλουν και να κλείσω τα μάτια μου!

[agnostix]

Το να κανεις καταθεση ψυχης καπου ειναι αν μη τι αλλο πολυ λυτρωτικο,ακομα και μονος σου ενα τετραδιο ξεκινα να γραφεις ειμαι σιγουρη θα παρει φωτια το στυλο!!!
https://scontent-mxp1-1.xx.fbcdn.net...25&oe=5665625C

[Deleted-member-250416b]

μου αρεσε το κειμενο... με εκανε και γελασα, μια χαρα , συνεχισε το γραψιμο εδω... μου αρεσει πολυυυυ!!!!

[Γάτος]

Συμπάσχω παλικάρι. Τους χαιρετισμούς μου για καλή δύναμη και αγώνα.

[Deleted-Member09102015]

Θα σας κόψω εισιτήριο από βδομάδα! Το ημερολόγιο το κάνω για να γυρίσω κάποτε-εύχομαι τουλάχιστον- να τα διαβάσω και να μπορώ να γελάσω και να λέω κοίτα πως ήμουν κάποτε.... Thanks κορίτσια και Γάτε.

[Deleted-Member09102015]

@me

https://www.youtube.com/watch?v=rSycSBYHitc

[Deleted-Member09102015]

Τέταρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015 2η ημέρα

6 και μισή μετά από 72 ώρες αυπνίας κατάφερα να κοιμηθώ 3 ώρες, κλασικό σύμπτωμα της κατάθλιψης. Τώρα μπορώ να είμαι βέβαιος πως δεν είμαι θύμα λάθος διάγνωσης και μπορώ να το αποδεχθώ. Σπάω το χάπι το ζυγίζω και ναι οκ είναι 0,005gr. Παλιά μου τέχνη κόσκινο! Φτιάχνω καφέ ανάβω τσιγάρο και κοιτάω το ταβάνι για ακόμα μια φορά. Αρχίζει να με πιάνει η μαυρίλα και είναι το σημείο που αρχίζω να βρίζω τα πάντα. Αν είναι δυνατόν ακόμα δεν ξύπνησα αναρωτιέμαι... Που έμπλεξα αν είναι δυνατόν. Σκέφτομαι την agnostix που μου πρότεινε ψυχοθεραπευτή και στέλνω μέιλ στο πανεπιστήμιο για να κλείσω ραντεβού με ψυχοθεραπευτή.

Αρχίζω να διαβάζω τις διάφορες ψυχικές νόσους που υπάρχουν και φρικάρω. Σκέφτομαι πως θα μπορούσα να ήμουν και χειρότερα. Θα μπορούσα να φανταστώ πως ακούω φωνές, πως με κυνηγάνε και άλλα τέτοια διάφορα. Χασκογελάω σκεπτόμενος πόσες φορές είχα ξεφύγει από τους μπάτσους όταν έπινα κόκες και μου κάνανε έλεγχο, αλλά δεν μου βρίσκανε τίποτα ποτέ. Σκέπτομαι μα είναι δυνατόν να σε καταδιώξει κάτι εσένα; Χάσιμο χρόνου για τον ίδιο τον εγκέφαλο που θα μπει στο κόπο να δημιουργήσει το σενάριο της καταδίωξης. Τελικά ο εγκέφαλος ήξερε με ποιο τρόπο θα με χτυπήσει. Θα με χτυπήσει εκεί που μπορεί. Σε ότι αδυναμία κρατάω μέσα μου και δεν την αφήνω να βγει προς τα έξω. Σοβαρεύομαι και βάζω τον εαυτό μου να λειτουργήσει σωστά να σκεφτεί τι με οδήγησε εδώ, τι είναι αυτό που μου λείπει το οποίο καλλιεργήθηκε και τώρα ήρθε ο καιρός του θερίσματος. Τι φταίει και ξέσπασε το μυαλουδάκι μου; Αφήνω τον εαυτό μου να μου ανοιχθεί, να μου δείξει το γιατί. Παραδέχομαι μετά από αρκετή ώρα πως κάποιες αιτίες με έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο. Αιτίες όμως που δεν υπάρχει λόγος να τις αναφέρω ποτέ και σε κανέναν, όχι γιατί βλάπτουν κάποιον ή κάποια αλλά γιατί ακόμα και να τις πω κανείς μα κανείς δεν μπορεί να μου δώσει τη λύση. Η μία και μοναδική λύση είναι το rewiring του εγκεφάλου και η διαγραφή κάποιων σχέσεων.

Κάθομαι και σκέπτομαι μέσα σε αυτά, πως ακόμα και μέσα στο φόρουμ, δεν είμαι εντελώς ειλικρινής, δεν τους έχω πει σε τι πανεπιστήμιο είμαι και τι ειδικότητα έχω. Οι περισσότεροι θα εκπλαγούν, αλλά δεν θα καταλάβουν πως είναι τελείως διαφορετικό να διαβάζεις μια έρευνα από το να σου πει ο ίδιος ο ασθενής το τι νιώθει για την αγωγή που λαμβάνει. Κρύβομαι λίγο αλλά είναι η προστασία μου. Σκέφτομαι έναν από τους καλύτερους επιστήμονες στην Ευρώπη και αμφινταλαντεύομαι για το αν πρέπει να του στείλω ένα μήνυμα να μου πει και εκείνος την άποψη του ή όχι. Του στέλνω το μήνυμα και του λέω τι μου βρήκε και τι φάρμακο μου γράψανε. Κατά τα άλλα η ημέρα καταναλώθηκε στο να διαβάζω ένα φόρουμ όπου μέσα σε αυτό μαθαίνω για κάποιον που πάσχει 8 χρόνια και η συνέχεια επιφυλάσσει άλλη μια μέρα ξαπλωτός στο κρεβάτι. Ο Δημήτρης μου στέλνει μήνυμα, ηρέμησε δεν είναι τίποτα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει ζήσει επεισόδιο στη ζωή του, άλλος ελαφρύτερο άλλος βαρύτερο. Σκέψου πως το 1/10 των Αμερικανών στρέφονται περιοδικά στα χάπια. Μην σε φοβίζει τίποτα, έλα στις 12 αύριο από το γραφείο μου να τα πούμε. Ένιωσα μεγάλη χαρά που ο Δημήτρης μου είπε ότι θα το λύσουμε. Ο μέσος πολύ καλός ψυχίατρος γνωρίζει τα φάρμακα, τη διατροφή κτλ κτλ κτλ κτλ σε ένα ποσοστό περίπου στο 70%. Ο Δημήτρης τα γνωρίζει όλα αυτά στο 100% και δεν μπορείς να του πας κόντρα. Δεν υπάρχει γιατρός να του πάει κόντρα, είναι η ειδικότητα του, είναι αυτός που θα δώσει στην ανθρωπότητα τη λύση στο πρόβλημα της. Είναι αυτός που κατά πάσα πιθανότητα θα του ζητήσουν οι ίδιοι οι ψυχίατροι να εκφράσει την άποψη του γιατί γνωρίζει το πιο δύσκολο κομμάτι της φαρμακευτικής ουσίας.

Παίρνω δύναμη και σκέφτομαι από μέσα μου, ρε μαλάκα φτάσε το επίπεδο του Δημήτρη, γίνε καλά και φτάσε τον. Βοήθησε την ανθρωπότητα, πρόσφερε της πραγματική βοήθεια. Αρχίζω να εκμεταλλεύομαι το κακό που με βρήκε και να το μετατρέπω έστω για λίγο σε πλεονέκτημα. Βγάζω τις κακές σκέψεις και κρατώ μέσα μου πως πρέπει μετά από αυτό που έζησα να αφιερωθώ σε αυτό που με χτύπησε. Δεν θα είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Όλοι οι μεγάλοι που άφησαν κάτι πίσω τους είχαν τη τύχη για εμάς και την ατυχία για τους ίδιους να γίνουν θύματα του προβλήματος που έδωσαν τη λύση. Το ξέρω πως σε 100 χρόνια από τώρα ο κάθε άνθρωπος θα πηγαίνει σε ένα φαρμακείο εξελιγμένο και θα παραλαμβάνει προσωποποιημένα σκευάσματα. Είναι θέμα χρόνου να συμβεί αυτό. Οι του χώρου το γνωρίζουν και ήδη έχουν ξεκινήσει και το αναφέρουν σε ανεπίσημες συζητήσεις που γίνονται μεταξύ του καφέ μιας παρέας. Όλοι το λέμε στο καφέ πως θα γίνει αυτό, αλλά δεν ξέρουμε το πότε.

Μπαίνω στο φόρουμ και διαβάζω κάτι το οποίο με νευριάζει αφάνταστα όχι γιατί θίχθηκα από κάτι, αλλά γιατί νιώθω το πόνο του μέλους και νιώθω τόσο αδύναμος να βοηθήσω αυτό το μέλος. Δεν το λυπάμαι, αλλά στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να το βοηθήσω για κάτι που για τη πλειοψηφία του κόσμου δεν έχει βάση, αλλά για εκείνο το μέλος που το βιώνει έχει και παραέχει. Μπήκα στη θέση του και το ένιωσα. Θέλω να το βοηθήσω τόσο πολύ. Δεν ξέρω καν τι ηλικία έχει, ξέρω όμως πως δεν είναι δυνατόν σε mid 20's να λες θέλω να πεθάνω. Όχι ρε πούστη μου δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Ίσως τελικά όλη αυτή η μαυρίλα που βιώνω τώρα να μου βγει σε καλό. Ναι οκ δεν έχω διάθεση να ανοίξω ούτε το εξώφυλλο ενός βιβλίου που ζυγίζει 5 κιλά ανάμεσα στα 16 που πρέπει να ανοίξω αλλά ξέρω όμως πως όταν γίνω καλά θα τα φάω και τα 16. Ο κόσμος με χρειάζεται και σαν παθών μπορώ να τους δώσω, πολλά περισσότερα από κάποιον άλλον που απλώς το ασκεί ως επάγγελμα και δεν το έχει ζήσει αλλά απλώς διαβάζει τις έρευνες και τις απόψεις από αυτά που εκμυστηρεύονται οι ίδιοι και οι ίδιες στις έρευνες.

Το ξέρω πως δεν εκμυστηρεύονται τα πάντα, όπως δεν θα το έκανα και εγώ στη θέση τους. Τελικά αυτή η μαυρίλα όσο απίστευτο και αν φαντάζει για το μέσο νου σε καλό θα μου βγει, τουλάχιστον θα πάρω εγώ τη καλή πλευρά που μπορώ να αρπάξω από όλο αυτό το κακό που με βρήκε.... Για την ώρα πρέπει να μάθω τους κανόνες και τους όρους που μου θέτει, για να μπορέσω στη συνέχεια να τους ξεκλειδώσω έναν-έναν!

[Deleted-member-15102015]

Depressed soul...... εισαι ακομα, οπως φαινεται, στην αρχη της διαδρομης κ εχει πολυ ακομα, αλλα αμα αντιμετωπιζαν ολοι την καταθλιψη οπως εσυ, μαλλον δεν θα υπηρχε καταθλιψη. Κ αν αναρωτιεσαι γιατι στο λεω, η απαντηση ειναι οτι τη λυση δεν την ψαχνεις μονο στη χημεια...... αλλα κ στον τροπο που σκεφτεσαι κ λειτουργεις σε ολη σου τη ζωη. Οντως καποιες στασεις ζωης κ χαρακτηριστικα μας μπορει να κατσει συγκυριακα η λογω συνθηκων να "κουμπωσουν" με καποια εξωτερικα γεγονοτα (βεβαια τα γεγονοτα αυτα δεν ειναι παντα απροκλητα κ μη ελεγχομενα απο εμας, αλλα αμεσα η εμμεσα ερχονται ως απορροια του τροπου με τον οποιο συμπεριφερομαστε ως προσωπικοτητες) κ τοτε να ' σου η καταθλιψη χτυπαει την πορτα σου..... η κανει κ εφοδο. Γιαυτο αλλωστε λεγεται οτι η γνωσιακη- συμπεριφορικη ψυχοθεραπεια κανει θαυματα. Μαθαινεις κ παραδεχεσαι ποιος εισαι, τι σου λειπει, τι φοβασαι, τι ψαχνεις, τι παει στραβα κ γιατι αντιδρας οπως αντιδρας.



Οσο για το μελος που λες οτι θελει να πεθανει...... κοιτα, δεν εχω ιδεα για ποιο μελος μιλας. Εχε ομως υπ' οψιν οτι, οπως κ στην πραγματικη ζωη, ετσι κ στο forum, μπορει καποιος να το λεει αυτο κ να το εννοει, οποτε χρειαζεται αμεσα βοηθεια, μπορει να το λεει μεταφορικα πανω στην απελπισια της στιγμης, μπορει απλα να ανεβαζει κ ολοκληρη παρασταση για να τραβηξει την προσοχη.

[Deleted-Member09102015]

Oκ τότε και αν κάποιος για παράδειγμα έχει θέσει ως στόχο να νυμφευθεί τη Σλεναρίκοβα όταν είναι για παράδειγμα 1,50 με τα χέρια στην ανάταση και δεν έχει ούτε καν δουλειά τι να του κάνει η γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, πρέπει να φάει ολόκληρο ποίημα για να κατανοήσει πως οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι λιγότερες από το να πιάσει το τζακποτ 10 εκατομμυριών στο τζόκερ; Και άντε και πέφτει σε κατάθλιψη γιατί αντιλαμβάνεται πως οι πιθανότητες εξανεμίζονται εκεί τι κάνει; Ποιος θα τον βοηθήσει και πως θα το περάσει; Αν το περάσει φεύγει και η κατάθλιψη, αλλά πως θα φύγει εφόσον έχει φάει σκάλωμα και έχει θέσει πολύ υψηλά στάνταρ; Δεν λέω πως η χημεία δίνει τη λύση, αλλά ποια είναι η λύση όταν φοράει παρωπίδες και βλέπει μπροστά του μόνο αυτόν τον πολύ υψηλό και άπιαστο στόχο; Εντάξει εγώ δεν σου λέω πως γνωρίζω τη κατάθλιψη, γιατί τώρα τη μαθαίνω από τον ίδιο μου τον εαυτό και ότι έχω διαβάσει από τα βιβλία, αλλά πως θα αντεπεξέλθει αυτή η προσωπικότητα; και δεν σου τα λέω ειρωνικά, αλλά για να κατανοήσω πως λειτουργεί και πως ξεκολλάει κάποιος από πολύ υψηλούς στόχους που βλέπει μόνο αυτούς στη ζωή του.

[elis]

ΟΛΑ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ
ΕΚΤΟΣ ΣΠΑΝΙΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ ΜΕ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΛΟΙ ΒΟΗΘΙΟΥΝΤΑΙ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΠΟΥ ΟΝΤΩΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ
ΣΤΡΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΝ ΦΑΡΜΑΚΑ
ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Η ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΜΕ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΟΠΥ ΕΧΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ΚΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΑΘΟΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΟΠΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ

[Deleted-member-15102015]

Oκ τότε και αν κάποιος για παράδειγμα έχει θέσει ως στόχο να νυμφευθεί τη Σλεναρίκοβα όταν είναι για παράδειγμα 1,50 με τα χέρια στην ανάταση και δεν έχει ούτε καν δουλειά τι να του κάνει η γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, πρέπει να φάει ολόκληρο ποίημα για να κατανοήσει πως οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι λιγότερες από το να πιάσει το τζακποτ 10 εκατομμυριών στο τζόκερ; Και άντε και πέφτει σε κατάθλιψη γιατί αντιλαμβάνεται πως οι πιθανότητες εξανεμίζονται εκεί τι κάνει; Ποιος θα τον βοηθήσει και πως θα το περάσει; Αν το περάσει φεύγει και η κατάθλιψη, αλλά πως θα φύγει εφόσον έχει φάει σκάλωμα και έχει θέσει πολύ υψηλά στάνταρ; Δεν λέω πως η χημεία δίνει τη λύση, αλλά ποια είναι η λύση όταν φοράει παρωπίδες και βλέπει μπροστά του μόνο αυτόν τον πολύ υψηλό και άπιαστο στόχο; Εντάξει εγώ δεν σου λέω πως γνωρίζω τη κατάθλιψη, γιατί τώρα τη μαθαίνω από τον ίδιο μου τον εαυτό και ότι έχω διαβάσει από τα βιβλία, αλλά πως θα αντεπεξέλθει αυτή η προσωπικότητα; και δεν σου τα λέω ειρωνικά, αλλά για να κατανοήσω πως λειτουργεί και πως ξεκολλάει κάποιος από πολύ υψηλούς στόχους που βλέπει μόνο αυτούς στη ζωή του.

Ωραία...... μιας κ το πας στους υψηλούς στόχους που είναι το κουσούρι μου ( 1 από πολλά μάλλον). Ξεκινάς με το γιατί να θέλεις αυτούς τους στόχους, τί σκοπεύεις να καλύψεις με αυτούς κ γιατί θα γίνεις πιο ευτυχισμένος αν θα τους κατορθώσεις. Ενδέχεται να καταλάβεις ότι στην πραγματικότητα κάποιοι στόχοι μπορεί να είναι επιφανειακοί, να θέλουν να καλύψουν άλλα κενά κ ότι ακόμα κ εάν τα κατάφερνες πάλι δεν θα γινόσουν ευτυχισμένος. Πχ την Σκλεναρίκοβα γιατί τη θέλεις πιο πολύ? Γιατί όντως είναι από τις ωραιότερες γυναίκες που περπάτησαν ποτέ στη γη ή για να την κυκλοφορείς σαν τρόπαιο? Κ πόσο σημασία παίζει για σένα η εμφάνιση κ γιατί? Μετά πας στο κομμάτι των ρεαλιστικών στόχων κ της αποδοχής του εαυτού σου όπως είναι. Μαθαίνεις να σε δέχεσαι για αυτό που είσαι κ καλλιεργείς κ βελτιώνεις τα κομμάτια που στην πραγματικότητα σου προκαλούν προβλήματα (λέγε τα κ ανασφάλειες ή απωθημένα). Αλλά προϋπόθεση για να δουλέψει κάτι τέτοιο είναι να είσαι διατεθειμένος να αλλάξεις τον εαυτό σου προς το καλύτερο.

Κάποτε είχα κάνει αυτό το είδος ψυχοθεραπείας, χωρίς να ξέρω ότι λέγεται έτσι. Γινόταν από ειδικευμένο προσωπικό σε νοσοκομειακή μονάδα για διατροφικές διαταραχές κ εγώ είχα νευρική ανορεξία. Δεν υπάρχει ασθένεια που να σου φοράει χειρότερες παρωπίδες. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν 1 σκελετό εσύ βλέπεις 1 φάλαινα κ ακόμα κ αν ψιλοδεκτείς ότι τελικά ο καθρέφτης δείχνει 1 σκελετό, κ πάλι επιμένεις ότι ¨εσένα έτσι σου αρέσει κ δεν σε ενδιαφέρει τί λένε κ τί βλέπουν οι άλλοι". Όπως καταλαβαίνεις δεν ξυπνάει 1 άνθρωπος το πρωί κ του καρφώνεται η ιδέα να εξαϋλώσει τον εαυτό του. Κάποια πράγματα πάνε πολύ στραβά στο μυαλό του για να πάρει τέτοιο δρόμο. Θυμάμαι μου είχαν γράψει κ αντικαταθλιπτικά, αλλά εγώ δεν τα πήρα (απλά τους έκανα τη χάρη να μου τα γράψουν για να μη με πρήζουν), ήθελα να το κάνω μόνη μου, ήξερα βάθος κήπος ότι όλο αυτό ήταν στο μυαλό μου. Βέβαια ήταν εξαιρετικά επίπονο, αλλά τα κατάφερα κ σχετικά σύντομα, κ αυτό γιατί ήμουν πολύ συνεργάσιμη (βέβαια κ οι γιατροί ξέρανε τη δουλειά τους άψογα) στο να πέσουν οι παρωπίδες που λες. Το θέμα λοιπόν δεν είναι να βρεις παρηγοριά γιατί δεν θα έχεις τη Σκλεναρίκοβα κ γιατί θα πρέπει να καταλάβεις ότι αυτός είναι 1 μη ρεαλιστικός στόχος (άσχετο, αλλά κ ο Καρεμπέ που την είχε, την είχε κατακερατώσει......). Το θέμα είναι να βρεις τί σε κάνει ευτυχισμένο κ να το κυνηγήσεις κ τί νομίζεις λανθασμένα ότι θα σε έκανε, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να είναι άμυνες/ ανασφάλειες κλπ κλπ ή γενικά το ο,τιδήποτε σε κρατάει πίσω.

[elis]

ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ ΤΩΡΑ ΜΗ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΗ

[Deleted-member-15102015]

ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ ΤΩΡΑ ΜΗ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΗ

Οκ...... ας σου καθότανε κ ας μην την ..........

[Macgyver]

ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΓΚΟΜΕΝΑ ΤΩΡΑ ΜΗ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΑΥΤΗ

Ουτε εμενα μαρεσει elis . Κρυα ειναι .

[Deleted-member-250416b]

Θα σας κόψω εισιτήριο από βδομάδα! Το ημερολόγιο το κάνω για να γυρίσω κάποτε-εύχομαι τουλάχιστον- να τα διαβάσω και να μπορώ να γελάσω και να λέω κοίτα πως ήμουν κάποτε.... Thanks κορίτσια και Γάτε.

δεν πληρωνω - δεν πληρωνω... και να ξερεις εχεις ψηλη θεαματικοτητα επειδη ειναι οι εκλογες και εκοψα την τηβη..αλλα μετα τις εκλογες θελω σασπενς ερωτες παθη δολαρια ιντρικες... αλλιως θα σε φαει το CSI ΜΑΙΑΜΙ