Επιφυλακτικά αισιόδοξη...

[Inna_1]

Γεια σας. Παρακολουθούσα το φορουμ σας και παλιότερα, σαν απλός επισκέπτης αλλά ήμουν τόσο χάλια που δεν είχα καμία διάθεση να γράψω για μένα. Πέρασα πολύ βαριά κατάθλιψη και απίστευτες κρίσεις πανικού, πολύ πολύ άγχος παρέα με όλα τα ψυχοσωματικά που μπορείτε να φανταστείτε. Για τουλάχιστον 2 χρόνια. Κλεισμένη στο σπίτι εντελώς, σχεδόν συνέχεια στο κρεββάτι να χτυπιέμαι από τους πανικούς, να τρελλαίνομαι από το φόβο για τα συμπτώματα που είχα καθημερινά και να κλαίω παρακαλώντας να με κλείσουν σε καμιά κλινική ή να με βοηθήσουν να πεθάνω κι άλλες τέτοιες σκέψεις απελπισίας. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω αυτά που πέρασα και δεν θέλω να τα ξεχάσω. Με ελάχιστη βοήθεια από τους δικούς μου οι οποίοι δεν με καταλάβαιναν και πολλές φορές νευρίαζαν μαζί μου κ μου φώναζαν, με γιατρούς που με έβλεπαν ψυχρά και πειραματίζονταν πάνω μου δίνοντας μου όλους τους φαρμακευτικούς συνδυασμούς που ήξεραν. Κι εγώ να νιώθω ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα και ότι κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει. Ωσπου κάποια στιγμή πετυχαίνω επιτέλους έναν καλό γιατρό, πετυχαίνουμε έναν καλό για μένα συνδυασμό φαρμάκων και με πολύ προσπάθεια,ψυχοθεραπεία και απίστευτη στήριξη από τον γιατρό μου (να'ναι καλά ο άνθρωπος) αρχίζω σιγά σιγά να συνέρχομαι. Μου πήρε αρκετό καιρό βέβαια. Η βελτίωση μου ήταν με αρκετά αργούς ρυθμούς και με πισωγυρίσματα, αλλά τελικά κατάφερα να πηγαίνω όλο και καλύτερα.Θα μπορούσα να πω ότι το έχω σχεδόν ξεπεράσει (σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον) αλλά φοβάμαι ακόμη και να το πω.. Πάντα υπάρχει μέσα μου μια μικρή ανησυχία μήπως ξαφνικά γίνει κάτι και ξαναγυρίσω στα ίδια. Ισως δεν μπορώ και να το πιστέψω ότι είμαι καλά.Καμιά φορά σκέφτομαι είναι δυνατόν να κάνω εγώ όλα αυτά που πρώτα δεν μπορούσα με τίποτα και να μην παθαίνω ούτε πανικούς ούτε τίποτα? Προσπαθώ όμως να τις διώχνω αυτές τις σκέψεις και να απολαμβάνω όσο περισσότερο μπορώ αυτά που έχασα τα προηγούμενα χρόνια.
Θέλω να πω σε όσους περνάνε τα ίδια ότι όσο μαύρα και να φαίνονται τώρα όλα σίγουρα μπορούν να περάσουν. Αφού πέρασαν τα δικά μου που ήμουν τελείως στον πάτο, και ήμουν δύσκολη περίπτωση, κάτι που δεν το λέω μόνο εγώ αλλά και όλοι οι γιατροί που είχα επισκεφτεί. Θέλω τόσο πολύ να βλέπω άτομα που τα ξεπερνάνε. Θέλω όλοι τα το νικήσουμε αυτό το καταραμένο πρόβλημα. Και επειδή ξέρω πολύ καλά πώς είναι να μην σε καταλαβαίνει κανείς, να μην έχεις κανέναν να μιλήσεις, αν κάποιος/κάποια αισθάνεται έτσι θα χαρώ πολύ να μου στείλει και να συζητήσουμε ότι θέλει.

[kerasi]

Πώς πιστεύεις ξεκίνησαν ολα αυτα; Θελω να πω υπήρχαν κάποιες καταστάσεις, κάποια προβλήματα τοτε ή τυχαία;

[Inna_1]

Οχι ένα συγκεκριμένο γεγονός. Μαζεύτηκαν πολλά. Και τα αφηνα ετσι. Πάντα αγχωνόμουν υπερβολικά για όλα, σπουδές, δουλειές κλπ. Αυτοπεποιθεση μηδεν. Και τα επαιρνα και τα παιρνω δυστυχως ακομη ολα κατακαρδα. Δηλαδη κατι αρνητικο να μου πουν,το παραμικρο, που μπορει αλλος στη θεση μου να μην εδινε καν σημασια, εγω θα το παρω πολυ βαρια κ θα με στεναχωρει ωρες/μερες. Αυτο ειναι κατι που ακομη δεν μπορω να ξεπερασω. Δεν εχω αυτοπεποιθεση κ επηρεαζομαι απο το τι θα μου πει ο καθενας.

[elis]

Δεν έχεις άμυνες κατά τα άλλα δεν έχεις τίποτα πρέπει να μάθεις να γειώνεις σύνδεση με Κάιρο που λένε αυτό κατά τα άλλα δεν έχεις τίποτα

[Inna_1]

Ναι ακριβως, ετσι πρεπει. Αλλα δεν το καταφερνω. Που θα παει, ισως καποια στιγμη το καταφερω κι αυτο.
Σ'ευχαριστω φτωχομπινε της διπλανης πορτας!!!

[mnimonio is back]

Ευγε σου.. Οι κρισεις πανικου παλευονται , μην σκεφτεσαι το ενδεχομενο της επιστροφης τους γιατι γεμιζεις με αγχος παλι . Να σκεφτεσαι οτι αν ποτε ξαναερθουν εγω θα τις αντιμετωπισω και παλι και θα τις διαχειριστω και πιο εμπειρα

Μια πρωην πανικοβλητη :P

[Inna_1]

Πρων πανικοβλητη μπραβο και σε σενα! Αντε ετσι να το νικαμε το τερας του πανικου ολοι! Και σωστα,τωρα ειμαστε εμπειρες! Χιχι!

[elis]

Εγώ το έμαθα στο στρατό εσύ θα το μάθεις στην πορεία αφού όσοι με γνωρίζουν τώρα με περνάνε για αναίσθητο καλή επιτυχία σου εύχομαι γίνεται αυτό που θέλεις

[PenyP]

Inna τι ειδους ψυχοσωματικα ειχες;

[Inna_1]

Και τι δεν ειχα... Ζαλαδες, δυσπνοιες, ταχυκαρδιες, πονο στο στομαχι, ταση για εμετο, πονους στο στηθος, πονοκεφαλους, μουδιασματα πότε εδώ πότε εκεί, τρεμουλα. Απ'ολα! Εφευγε το ενα ερχοταν αλλο. Και αντε να ψαχνω τι ειναι,τι εχω κλπ.
Εχεις κι εσυ Peny?

[PenyP]

Εγω εχω απειρα...εμβοες,μουδιασματα σε συγκεκριμενα σημεια,μυρμηγκιασματα στα νευρα του σωματος,αισθημα οτι κατι σερνεται κατω απο το δερμα μ,θολωμα στο ενα ματι,μυικες συσπασεις..κ πολλα αλλα..απλα αυτα ειναι τα μονιμα

[Inna_1]

α τωρα που τα λες αυτα.. θυμαμαι για ποσο καιρο ενιωθα στο ενα ματι και γυρω γυρω στο κεφαλι ενα πραγμα σαν μουδιασμα-σφιξιμο. Ειχα χεστει πανω μου. Ημουν σιγουρη οτι ειναι κατι σοβαρο αλλα φοβομουν κ να παω για μαγνητικη-αξονικη. Οποτε απλα βασανιζομουν καθε μερα μ'αυτο το φοβο. Δεν θυμαμαι καθολου το πως κ ποτε εφυγε.
Επίσης μυικες συσπασεις ειχα ενα διαστημα αλλα δεν ξεραμε αν αυτο ηταν κ παρενεργεια φαρμακου. Τιναζονταν κυριως τα δαχτυλα σε χερια-ποδια αλλα κ αλλα σημεια. Μου ειχαν δωσει να παρω μαγνησιο γι'αυτο. Δεν μπορω να πω αν βοηθησε η οχι.
Εμβοες εχω και τωρα μερικες φορες. Και σαν βουλωμα οπως οταν ανεβαινουμε σε υψος. Το παθαινω καμια φορα στο ασχετο. Αλλα νταξει δεν εχω πανικοβληθει προς το παρον το προσπερναω.

[NickosDark]

Ευγε σου.. Οι κρισεις πανικου παλευονται , μην σκεφτεσαι το ενδεχομενο της επιστροφης τους γιατι γεμιζεις με αγχος παλι . Να σκεφτεσαι οτι αν ποτε ξαναερθουν εγω θα τις αντιμετωπισω και παλι και θα τις διαχειριστω και πιο εμπειρα

Μια πρωην πανικοβλητη :P

Πωπω να σαι καλα, ειναι τοσο αληθινο αυτο που γραφεις και ταυτοχρονα με τοσο αστεια χροια! Με εκανες και γελασα και το ειχα αναγκη!

Πραγματικα μπραβο Inna_1. Ελπιζω ολοι μας ετσι σιγα σιγα να μαθουμε να αποδεχομαστε τους φοβους μας και να μην τους αφηνουμε να μας περνουν απο κατω