Άντρας ή παιδάκι;

[ioannis2]

Αυτές τις συνέπειες έχουν, στη μετέπειτα ζωη τους, όσοι βίωσαν σε παιδική/νεανική ηλικία υποτιμήσεις μέσα στο σπίτι. Είναι ως εάν να συνόψισες τις συνέπειες αυτές στα πιο πάνω μηνύματα σου, ασχέτως αν όλες αυτες έχουν να κανουν με σενα.
Γιατί δεν απευθύνθηκες σε κάποιο ψυχολογο, ειδικότερα της γνωστικής συμπεριφορικής μεθόδου?
Αυτα τα αρνητικά τα οποία έχεις στη συμπεριφορα, θεραπεύονται μεσα από καταλληλη μεθοδο που θα σου υποδειξει ένας καλός ψυχολόγος. Μην παρατήσεις το θέμα σπουδές και δες ένα ψυχολόγο της ειδικότητος που σου προτείνω. Αυτά τα δυο να κάνεις!!
Είσαι πολύ νέος για να βασανίζεσαι. Τα υπολοιπα στα βαλα με κόκκινο φοντο στο μήνυμα πιο πάνω.

[FirewindG80]

Ιωάννη ένα ευχαριστώ είναι λίγο,κυρίως για τις απαντήσεις που έδωσες (με το κόκκινο φόντο) στα προηγούμενα μου μηνύματα και σε συγκεκριμένα μάλιστα θέματα!
Αρχικά,δεν πέρασα στη σχολή προτίμησης μου γιατί δεν είναι μια κοινή σχολή ΑΕΙ/ΤΕΙ,απλά ''κατέληξα'' εκεί. Η ζήτηση είναι υπέρ-αυξημένη και η προσφορά κατά πολύ μειωμένη τα τελευταία χρόνια,λόγω της κρίσης και της ανεργίας (η σχολή και γενικότερα ο κλάδος σε εντάσσει στην εργασία μετά την αποφοίτηση). Ωστόσο,είμαι διατεθειμένος να ξαναπροσπαθήσω.
Για το θέμα της κρίσης πριν το συμπέρασμα,θα το δουλέψω σημαντικά. Είναι ένα απ' τα πρώτα κομμάτια που θεωρώ πως πρέπει να αλλάξω.
Κάθε φορά που με κοιτάζουν οι περαστικοί-άγνωστοι,πιστεύω πως έχουν να πουν κάτι κακό για μένα. Από τη σκέψη μου αυτή και μόνο,ορισμένες φορές κάνω αρκετά νευρικές κινήσεις,γεγονός που το κάνει χειρότερο.
Επιπρόσθετα,στο θέμα των γυναικών συμφωνώ με την ατάκα 'Αν δεν μπαζώσεις,δεν κτίζεις'. Για αυτό,άλλωστε,όπως είπα, 'ενέδωσα' σε κάποιες περιπτώσεις,απλά για μια εμπειρία. Το πρόβλημα μου όμως απ' ο,τι κατάλαβα έχει να κάνει με την εικόνα για εμένα. Σαφώς και είμαι σε θέση να δηλώσω το ενδιαφέρον μου για κάποια κοπέλα,απλώς με θεωρώ 'λίγο' και 'μικρό' στη συμπεριφορά. Συνεπώς,πρέπει απλά να βελτιώσω την άποψή μου για εμένα τον ίδιο.
Τώρα όσον αφορά τα άτομα που έκανα παρέα δεν έκαναν καμάκι,όπως κάνουν οι περισσότεροι νεαροί. Απλά γνώριζαν κοπέλες-φίλες μέσω άλλων φίλων τους και έβγαιναν παρέα μετά. Όταν ήμουν μικρός δεν μου έμαθαν τα 'μυστικά' του παιχνιδιού,ούτε της προσέγγισης,ούτε των εκδοχών.
Συμπληρώνοντας, 'κακό' παιδί γίνεσαι από μικρός. Αν σου μάθουν ότι η γυναίκα είναι κρέας,γουστάρει χρήματα,αυτοκίνητα,φιγούρα και ιστορίες,τότε αυτομάτως θα αναζητήσεις μια διέξοδο εκεί. Εμένα δεν μου τα είπαν,αλλά τα έμαθα στην πορεία μετά μόνος μου. Το μοναδικό που έμαθα είναι ο σεβασμός και να μην βλέπω τις γυναίκες ως αντικείμενο. Ίσως για αυτό να είμαι (ή να δείχνω) το 'καλό' παιδί,αν και δεν κρύβω ότι με ενοχλεί λίγο αυτό το τρίπτυχο 'καλός,γλυκός,ευαίσθητος'. Όταν μιλάω με κοπέλες και μου το λένε,είναι σα να μου λένε ότι είμαι και εγώ καλός φιλενάδος. Εν ολίγοις,αν δεν αλλάξω,όπως είπες,δεν θα προοδεύσω.
Το πρόβλημα της αυτοπεποίθησης είναι πολύ γενικό και για αυτό έθεσα και ένα ευρύτερο πλαίσιο (οικογένεια-σχέσεις). Εκεί ρίχνω το φταίξιμο και ως εκ τούτου,ήθελα πιο συγκεκριμένες απαντήσεις,όπως και πήρα. Σε ψυχολόγο δεν απευθύνθηκα γιατί δειλιάζω. Θεωρώ πως αν πω όλα όσα μου συνέβησαν,ο/η ψυχολόγος θα αρκεστεί απλά σε γλυκανάλατες ατάκες περί αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης,διότι το πρόβλημα που έχω είναι πιο σύνθετο και ολίγον δυσεύρετο. Αν βρω πάντως κάποιον/α καλό/η στη συγκεκριμένη ειδικότητα σίγουρα θα το σκεφτώ να πάω! Είναι η 1η φορά που το λέω έτσι δημόσια. Κάθε φορά που πήγαινα να ανοίξω συζήτηση για το συγκεκριμένο θέμα οι περισσότεροι δίσταζαν να απαντήσουν συγκεκριμένα ή αρκέστηκαν και αυτοί σε ατάκες όπως : Μίλα με τον πατέρα σου,δεν είναι έτσι τα πράγματα,είσαι μικρός και δεν ξέρεις τι λες κλπ'. Προφανώς,αυτοί δεν έχουν περάσει παρόμοιες δυσκολίες και τα είχαν όλα έτοιμα και η συζήτηση μαζί τους μόνο χάσιμο χρόνου θα ήταν.
Ούτως ή άλλως,τότε που προσπαθούσα να πιάσω αυτή την κουβέντα,ήμουν σε νεαρότερη ηλικία,οπότε τα παιδιά απλά ενδιαφέρονταν να τα χαρτζιλικώνουν για να βγαίνουν τα σ/κ στις καφετέριες και τα club. Η 'καλή' σχέση πατέρα-γιου ήταν δεδομένη και δυστυχώς λίγοι την εκτιμούσαν.
Η ανυπαρξία ενός ανδρικού προτύπου στη ζωή ενός εφήβου είναι χειρότερη από την ύπαρξη ενός ορθού ή ενός λανθασμένου,διότι για τις δύο τελευταίες βλέπεις και κρίνεις,ποιο δρόμο θες να ακουλουθήσεις. Εγώ που εντάσσομαι στην 1η,δεν ξέρω κατά που να 'πάω'. Για αυτό το λόγο μερικές φορές προσέχω ιδιαίτερα τους κατά πολύ μεγαλύτερους μου (καθηγητές και γενικότερα ανθρώπους που είναι μεγάλοι αρκετά για να σου μάθουν πράγματα),πιστεύοντας πως θα μάθω μερικά από αυτά που έπρεπε να μου είχε μάθει ο πατέρας μου.

[maria eleni]

Καλησπέρα αγαπητά μέλη του forum! Είμαι καινούργιο μέλος εδώ και επέλεξα αυτό το forum και τη συγκεκριμένη κατηγορία,καθώς ευελπιστώ πως έτσι θα λάβω κάποιες σοβαρές απαντήσεις στο πρόβλημα μου. Κατ'αρχάς,να πω ότι είμαι νέος στην ηλικία και το πρόβλημα μου υπάρχει αρκετό χρόνο και ότι δεν το έχω συζητήσει με κανέναν στα σοβαρά επειδή είναι ιδιαίτερα προσωπικό (Οι γονείς μου είναι χωρισμένοι αρκετά χρόνια και έκτοτε ζω με τη μητέρα μου. Για τις δύο παρακάτω περιπτώσεις,με συγκρίνω με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μου,όπως τα βλέπω εγώ έξω. Αποκλείονται,φυσικά,αυτοί που κάνουν καμάκι ή/και παριστάνουν τους άντρες από το internet).
Το πρόβλημα μου λοιπόν έχει να κάνει με την ψυχολογία και τον χαρακτήρα μου.Αφορά την εικόνα μου για εμένα. Για να μην πολυλογώ,θεωρώ πως δεν είμαι αρκετά ''άντρας'',είτε γενικά,είτε για την ηλικία μου. Με θεωρώ παιδάκι ακόμα. Για αυτό το θέμα,ρίχνω τις ευθύνες στον πατέρα μου. Ποτέ μου δεν τον θεωρούσα πρότυπο,ούτε ως πατέρα,ούτε ως άντρα. Κάποτε τον θαύμαζα ως άντρα,αλλά όσο περνούσαν τα χρόνια κατάλαβα ότι όση 'ομορφιά' υπήρχε εξωτερικά,τόση σαπίλα υπήρχε εσωτερικά. Θα αναφέρω ενδεικτικά,χωρίς να επεκταθώ,πως πάντα με μείωνε μπροστά στον κόσμο αλλά και στο σπίτι και πως ποτέ δεν άκουσα καλή κουβέντα,παρόλο που δεν ήμουν ποτέ ο 'αληταράς'. Δεν τα πηγαίναμε ποτέ καλά,χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Έτσι λοιπόν,ποτέ μου δεν έμαθα από κάποιον μεγαλύτερο και εμπειρότερο πως να φέρεσαι σωστά,σαν άντρας στην προσωπική και στη δημόσια ζωή.
Παλαιότερα είχα κόμπλεξ (κυρίως με την εμφάνιση μου) και πάντα ντρεπόμουν σε δημόσιους χώρους . Ήμουν ντροπαλός από μικρός,αλλά πιστεύω πως ο πατέρας μου το έκανε χειρότερο. Ακόμα και σήμερα το έχω. Όταν βρίσκομαι έξω δηλαδή,δεν γουστάρω να με κοιτάνε. Πιστεύω πως θα έχουν κάτι κακοπροαίρετο να πουν,αν και το ξέρω πως όλα αυτά είναι στο κεφάλι μου. Αποφεύγω να χαιρετάω γνωστούς ακόμα!
Επιπλέον,υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στο θέμα της προσέγγισης με το γυναικείο φύλο. Ποτέ μου ως τώρα δεν είχα επιτυχίες. Μου άρεσαν πολύ λίγες κοπέλες,αλλά δεν τους άρεσα εγώ. Εγώ άρεσα μόνο σε αυτές που δεν μου άρεσαν και αναγκαζόμουν μερικές φορές να συμβιβαστώ,για να μπω στο 'παιχνίδι'. Δεν ξέρω να μιλάω σαν ''άντρας''. Δεν μου βγαίνει το καμάκι καθόλου και γενικά δεν μπορώ να με δω σαν άντρα,ώστε να προβώ σε κάτι τέτοιο. Λέω πάντα κάτι (παιδιάστικες) βλακείες,για να σπάσει ο πάγος και μέχρι εκεί. Έχω δοκιμάσει αρκετές τακτικές,αλλά το τέλος είναι το ίδιο: Καμία κοπέλα δεν δείχνει κάποιο ενδιαφέρον (και δεν εννοώ να μου την πέσει αυτή,αλλά για ένα απλό,θηλυκό ενδιαφέρον) και καταλήγουμε να ανταλλάζουμε facebook και να ξαναβγαίνουμε τυπικά σαν παρέα. Είμαι εμφανίσιμος μεν,αλλά αν τους ρωτήσεις για εμένα θα πουν απλά ένα 'καλό παιδί'. Δεν με θεωρώ βαρετό άτομο,αλλά πολύ 'παιδί' για να γίνει κάτι και το κακό είναι ότι δεν μπορώ να το αλλάξω,όσο και να το λέω στον εαυτό μου.
Εν κατακλείδι,θεωρώ πως δεν έχω την αρμόζουσα συμπεριφορά και τρόπο σκέψης για το φύλο μου και για την ηλικία μου. Είμαι αρκετά κλειστό άτομο. Δεν εκδηλώνομαι συχνά,σχεδόν καθόλου. Αυτό που θέλω είναι να μου πείτε τι ακριβώς πιστεύετε ότι φταίει και τι μπορώ να κάνω. Η επιλογή-λύση να μιλήσω με τον πατέρα μου αποκλείεται,καθώς το έχω ήδη προσπαθήσει,αλλά δεν καταλαβαίνει και λέει τα δικά του.

Υ. Γ1 Επειδή αναφέρω συχνά τις λέξεις 'άντρας','θηλυκό','συμπεριφο� �ά',παρακαλώ να μην ακούσω καμία ατάκα για μισογυνισμούς,ισότητες και ανωτερότητες-κατωτερότητες. Δεν το εννοώ έτσι. Απλά θεωρώ πως ο καθένας έχει μια διαφορετική συμπεριφορά,ανάλογα με το φύλο του. Εννοείται πως υπάρχει ισότητα και σεβασμός.Δεν είμαι φαλλοκράτης,ούτε μισογύνης,ούτε συντηρητικός και πουριτανός.

Υ. Γ2 Επειδή τα έγραψα κάπως μπερδεμένα,ενδεχομένως να ξέφυγα από το θέμα σε κάποια σημεία,θα σας παρακαλούσα να μου πείτε αν χρειαστείτε κάποια διευκρίνιση.

δεν χρειάζεται ολοι να ειναι γ...μαω της γειτονιάς κουλ.. οπως λες εισαι κ νεαρος στην ηλικια...

[FirewindG80]

δεν χρειάζεται ολοι να ειναι γ...μαω της γειτονιάς κουλ.. οπως λες εισαι κ νεαρος στην ηλικια...

Όχι και γ..ιας της γειτονιάς,αλλά με αυτοπεποίθηση,αξιοπρέπεια. ..ένα ανδρικό ανάστημα! Να τον σέβονται,να ξέρει να μιλάει,να επιβάλλεται...Όπως κατάλαβες,εγώ έχω κατά νου το παραδοσιακό ανδρικό πρότυπο..Δεν δίνω έμφαση στην εμφάνιση καθόλου.Το να έχει μπράτσα,μούσια και να 'ναι ψηλός δεν μου λέει κάτι. Άνδρας είσαι στην ψυχή για εμένα..

[Magdalinx]

Έχεις πιάσει όλα τα θέματα και τα έχεις κάνει μια υπέροχη σαλάτα όπου πουθενά δεν υπερτερείς παρά μειονεκτείς. Εγώ αυτό που έχω να σου πω είναι ότι είναι ιδιαίτερα ελκυστικό και υπέροχο κάποιος να είναι παιδί ειδικά σε αυτές τις ηλικίες. Να μην έχει στημένο λόγο, να ειναι αυθορμητος με κάθε άσχετο που μπορεί να πετάξει. Ειναι πιο περιπετειώδες και πιο αγνό και όμορφο. Ωστόσο καταβάθος είσαι και ιδιαίτερα ωριμος δεν σαρέσει το φαίνεσθαι, και όλα αυτά τα ανουσια πράγματα που μπορεί να ενθουσιάζουν τους συνομιληκούς σου. Οπότε για μένα το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι η ελλειψη αυτοεκτίμησης.Δεν ειναι ότι είσαι παιδι είναι ότι σου λείπει ο αέρας. Και αυτό ειναι μια κοινωνική δεξιότητα που κατακτιέται απτο χαμηλά προς το ψηλά. Ξεκινάς με πιο προσιτές και σιγουρες επιλογές και συναναστροφές και σιγά σιγά προχωράς. Να ξέρεις όλοι οι άνθρωποι έχουμε 1-2 βασικά προβληματα π μας βασανίζουν. Εγώ για παράδειγμα σκέφτομαι πολλές φορές και φοβάμαι πως δεν θα έχω τι να πω με τον αλλον. Με τον καθέναν. Δεν χωριζομαστε σε γαμάτους και μη. Απλά κάποιοι έχουν μάθει να το κρύβουν και αλλοι αποδέχοντάς το το ξεπερνούν. Επιπλέον το να είσαι γλυκος και ευαισθητος είναι ότι χρειάζεται μια κοπέλα. Τα κακά αγορια πληγώνουν τον εγωισμό ενός κοριτσιού γι αυτό νομίζει πω ερωτεύεται αλλά όταν πάρει την επιβεβαίωσει ξενερώνει γτ τα κακα αγόρια κανεις στην πραγματικότητα δεν τα εκτιμάει. Τέλος δεν υπάρχει ανθρωπος που δεν έχει αποδώσει τα ελαττώματα του στους γονείς του και δεν έχει νιώσει θυμό κπ στιγμή. Ομως είσαι σε μια ηλικία που εσύ αποφασίζεις ποιος θες να είσαι!
Το θέμα λοιπον κατά την γνώμη μου δεν είναι πως θα αλλάξεις τον εαυτό σου αλλά πως θα δεις πως στην πραγματικότητα είσαι κατι πολύ πολυ καυτερο απαυτό που νομιζεις και πως θα αφήσεις τους αλλους να το δουν!!

[FirewindG80]

Έχεις πιάσει όλα τα θέματα και τα έχεις κάνει μια υπέροχη σαλάτα όπου πουθενά δεν υπερτερείς παρά μειονεκτείς. Εγώ αυτό που έχω να σου πω είναι ότι είναι ιδιαίτερα ελκυστικό και υπέροχο κάποιος να είναι παιδί ειδικά σε αυτές τις ηλικίες. Να μην έχει στημένο λόγο, να ειναι αυθορμητος με κάθε άσχετο που μπορεί να πετάξει. Ειναι πιο περιπετειώδες και πιο αγνό και όμορφο. Ωστόσο καταβάθος είσαι και ιδιαίτερα ωριμος δεν σαρέσει το φαίνεσθαι, και όλα αυτά τα ανουσια πράγματα που μπορεί να ενθουσιάζουν τους συνομιληκούς σου. Οπότε για μένα το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι η ελλειψη αυτοεκτίμησης.Δεν ειναι ότι είσαι παιδι είναι ότι σου λείπει ο αέρας. Και αυτό ειναι μια κοινωνική δεξιότητα που κατακτιέται απτο χαμηλά προς το ψηλά. Ξεκινάς με πιο προσιτές και σιγουρες επιλογές και συναναστροφές και σιγά σιγά προχωράς. Να ξέρεις όλοι οι άνθρωποι έχουμε 1-2 βασικά προβληματα π μας βασανίζουν. Εγώ για παράδειγμα σκέφτομαι πολλές φορές και φοβάμαι πως δεν θα έχω τι να πω με τον αλλον. Με τον καθέναν. Δεν χωριζομαστε σε γαμάτους και μη. Απλά κάποιοι έχουν μάθει να το κρύβουν και αλλοι αποδέχοντάς το το ξεπερνούν. Επιπλέον το να είσαι γλυκος και ευαισθητος είναι ότι χρειάζεται μια κοπέλα. Τα κακά αγορια πληγώνουν τον εγωισμό ενός κοριτσιού γι αυτό νομίζει πω ερωτεύεται αλλά όταν πάρει την επιβεβαίωσει ξενερώνει γτ τα κακα αγόρια κανεις στην πραγματικότητα δεν τα εκτιμάει. Τέλος δεν υπάρχει ανθρωπος που δεν έχει αποδώσει τα ελαττώματα του στους γονείς του και δεν έχει νιώσει θυμό κπ στιγμή. Ομως είσαι σε μια ηλικία που εσύ αποφασίζεις ποιος θες να είσαι!
Το θέμα λοιπον κατά την γνώμη μου δεν είναι πως θα αλλάξεις τον εαυτό σου αλλά πως θα δεις πως στην πραγματικότητα είσαι κατι πολύ πολυ καυτερο απαυτό που νομιζεις και πως θα αφήσεις τους αλλους να το δουν!!

Μου έδωσες μια πολύ εύστοχη απάντηση θα έλεγα και σε ευχαριστώ πολύ! Εγώ θα ήθελα να με βλέπω περισσότερο ως άντρα και όχι ως παιδί. Όχι μόνο για τις κοπέλες,αλλά και επειδή μου αρέσει εμένα.
Υπάρχουν αρκετά καλά,γλυκά και ευαίσθητα παιδιά (το λέω έχοντας συνομιλήσει μαζί τους,όχι από λεγόμενα κοριτσιών) και πραγματικά,είναι πολύ χαμηλές οι πιθανότητες να τα εκτιμήσει αυτά τα χαρακτηριστικά μια κοπέλα. Περισσότερο τους κρατάνε ως συμβούλους,φίλους και ψυχολόγους. Η πιο συνήθης περίπτωση είναι να τους αραδιάζουν με τα γκομενικά-ψυχολογικά τους,ενώ μόλις οι ίδιοι έχουν κάποιο πρόβλημα,αυτές θα είναι 'απασχολημένες'. Το τρίπτυχο 'καλός,γλυκός και ευαίσθητος' εκτιμάται σε χώρες όπου δεν έχει ανάγκη κανείς το φαίνεσθαι μέσω χρημάτων και υλικών πραγμάτων,διότι ζουν αξιοπρεπώς και κατ'επέκταση αναζητούν βαθύτερες πτυχές στο χαρακτήρα του ανθρώπου.
Όσον αφορά το δικό σου ζήτημα δεν χρειάζεται να ανησυχείς καθόλου! Όσο εσύ έχεις άποψη και εμπειρίες για κάποια πράγματα και φυσικά,μπορείς να επικοινωνήσεις ανθρώπινα,τότε δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Αν ο άλλος δεν μπορεί να αρθρώσει μια κουβέντα επειδή δεν έχει μάθει να 'μιλάει',αλλά να κοιτάει μόνο το κινητό και το facebook και να χρησιμοποιεί συνεχώς στερεότυπες εκφράσεις,τότε είναι πρόβλημα του. Πέρνα από μια καφετέρια να ακούσεις πως μιλάνε οι ακόμα μικρότεροι από εμένα. Είναι σαν να υπάρχουν μόνο 10 λέξεις στο λεξιλόγιο τους. Για αυτό κοίτα εσύ να διατηρήσεις το δικό σου λεξιλόγιο,απόψεις και ενδιαφέροντα και άσε τους άλλους. Δεν είναι στο χέρι σου να τους μάθεις να μιλάνε! Φιλικά πάντα. :D

[ioannis2]

Συμπέρασμα μου μέσα από τα πιο πάνω λόγια σου: Είσαι πολύ ώριμος στο νου για την ηλικία σου, και πολύ μετρημένος (ξέρεις που πατάς). Αυτά είναι το ατού σου που λένε. Δυστυχώς όσους δεν τους έμαθαν πως να χειρίζονται κάποιες πλευρές/όψεις της ζωης, αυτά πρέπει να τα ανακαλύψουν από μόνοι τους. Αυτο το επιτυγχάνουν χρησιμοποιώντας αυτα τα ατού τους και με την παρατήρηση (δλδ βλέποντας τί ακριβώς κάνουν αυτοί που τα καταφέρνουν σε κάτι).
Ως προς το θεμα σχολή, ξαναδώσε πανελλαδικές! 21 χρονών είσαι! Είσαι μικρός, δεν σε πήραν τα χρόνια!! Δες και το θεμα ψυχολόγος με τον τροπο που σου το πρότεινα.

[FirewindG80]

Συμπέρασμα μου μέσα από τα πιο πάνω λόγια σου: Είσαι πολύ ώριμος στο νου για την ηλικία σου, και πολύ μετρημένος (ξέρεις που πατάς). Αυτά είναι το ατού σου που λένε. Δυστυχώς όσους δεν τους έμαθαν πως να χειρίζονται κάποιες πλευρές/όψεις της ζωης, αυτά πρέπει να τα ανακαλύψουν από μόνοι τους. Αυτο το επιτυγχάνουν χρησιμοποιώντας αυτα τα ατού τους και με την παρατήρηση (δλδ βλέποντας τί ακριβώς κάνουν αυτοί που τα καταφέρνουν σε κάτι).
Ως προς το θεμα σχολή, ξαναδώσε πανελλαδικές! 21 χρονών είσαι! Είσαι μικρός, δεν σε πήραν τα χρόνια!! Δες και το θεμα ψυχολόγος με τον τροπο που σου το πρότεινα.

Σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου Ιωάννη!! Πλέον θα αρχίσω να βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά! Και για το θέμα των Πανελλαδικών ήδη το σκέφτομαι! Σε ευχαριστώ και πάλι!