Εχασα εναν στενο παιδικο μου φιλο

[Winston_man]

Πριν λιγο ηρθα σπιτι ειχα βγει εξω. Με το που μπαινω η μανα μου μου λεει εχουμε ενα δυσαρεστο. Σκοτωθηκε ο φωτης που παιζατε στο χωριο μικροι μαζι. Εμεινα κοκκαλο. Πώς? Ειχε πιει και γυριζε ξημερωματα σπιτι με το αυτοκίνητο και τράκαρε με ενα λεωφορειο και σκοτωθηκε επιτοπου. Η κηδεια εγινε τη προηγουμενη Κυριακη και εμας δεν μας ενημερωσε κανεις και δεν πήγαμε. Και ολοι λεγανε γιατι δεν ηρθαμε και μας κακοχαρακτηρισαν. Η μανα μου εκανε καποια τηλεφωνα να πει οτι δεν ξεραμε και τωρα το μαθαμε και οτι θα παμε σιγουρα στα 40. Ηταν 27 χρονων και μαζι παιζαμε μπασκετ και ποδοσφαιρο μικροι οταν πηγαινα στο χωριο της μανας μου τα καλοκαίρια. Μαζι βγαιναμε τα βράδια στο μαγαζι του χωριου και τρωγαμε κανα σουβλάκι και παιζαμε χαρτια κτλ... Ημασταν πολυ φιλοι. Απο τοτε που ηρθαμε Αθηνα και ημουν 15 χρονων χαθηκαμε αλλα τον θυμαμαι καλα ηταν ενας στενος παιδικος μου φιλος. Κριμα το παιδι παει αδικα. Οι δικοι του ειναι χαλια και οι αλλοι συγγενεις. Καποιοι ισως πουν αφου ηταν πιωμενος πηγαινε γυρευοντας. Δεν ξερω ισως να χουν και δικιο αλλα οσοι γνωριζαμε το παιδι από κοντα αυτο δεν αποτελει αναχωμα στο πονο που ειναι μεγαλος. Χαθηκε ενα νεο παλικαρι που ειχε ολη τη ζωη μπροστα του. Ενας παιδικος μου φιλος στο χωριο που παιζαμε μαζι μικροι. Χαθηκε τοσο αδικα απο μια απροσεξια απο μια κακια στιγμη. Ολο το χωριο ηταν στη κηδεια εκτος από μας. (που επαναλαμβανω δεν το ξεραμε σημερα το μαθαμε) Θα παμε στα 40 σιγουρα. Ηταν εκτος από παιδικος μου φιλος και μακρινος συγγενης μου. Σκοτωθηκε εδω Αθηνα. Αιωνια του η μνημη ζωη σε λογου μας.

[Winston_man]

Σκεφτομουν τι ειναι ο άνθρωπος... Δεν μπορω να το πιστεψω οτι πεθανε... Δεν μπορω με τιποτα ομως. Οι ανθρωποι πεθαινουν το ξερω καλα αλλα οταν προκειται για καποιο προσωπο που ξερεις καλα θεωρεις απιθανο να πεθανει, αν ειναι νεος και δυνατος. Τουλαχιστον εγω θεωρουσα αδυνατο να πεθανει το παιδι αυτο. Κι ομως πεθανε και προσγειωθηκα ανωμαλα στη πραγματικοτητα. Συνηδητοποιησα οτι ο ο οποιοσδηποτε μπορει να πεθανει οποτεδηποτε. Δεν ειμαστε τιποτα...

[pennoula_v]

συλληπητρια....κριμα ννεος ανθρωπος..

[anwnimi]

Συλλυπητήρια Winston_man
Μην αισθάνεσαι άσχημα για το τι μπορεί να είπαν άλλοι, αυτά συνήθως πάντα λέγονται και είναι κακεντρέχειες.

Ήρθες αντιμέτωπος και με το σοκ της συνειδητοποίησης ότι όλοι είμαστε τρωτοί, ανεξάρτητα από την ηλικία μας...Και ποιος από μας δε θα σοκαριζόταν όταν άκουγε ότι ένας φίλος του στην ίδια ηλικία έχει φύγει; Ερχόμαστε αντιμέτωποι με το γεγονός ότι δεν ξέρουμε τι θα συμβεί την επόμενη μέρα, όχι μόνο στους γύρω μας αλλά και σε μας τους ίδιους... Είναι πολύ σοκαριστικό όταν συνειδητοποιούμε κάτι τέτοιο. Το δυσκολότερο είναι να αξιοποιήσουμε το φόβο από το σοκ αυτό ώστε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως εμείς θέλουμε κι όχι όπως οι άλλοι, όπως εμάς μας γεμίζει, γιατί ξέρουμε πια ότι κανείς δε μας εγγυάται τίποτα πια...Υλικά αγαθά, ανούσιες σχέσεις, εργασιομανία, τεχνητοί κόσμοι με ουσίες, φόβος προσέγγισης των άλλων, φόβος έκφρασης των επιθυμιών μας, πόσο όλα αυτά σπαταλούν την πολύτιμη ζωή μας άδικα...

[mpempa]

αυτα βλεπω και καταλαβαινω τη αξια της ζωης ακομη και με ενα προβλημα.οσο στεκομαστε στα ποδια μας ειμαστε καλα.ολα ξεπερνιουνται και δεν χρειαζεται να σπαταλιομαστε για τιποτα.και γω εχασα φιλους απο δυστηχηματα(απλα καποιος αλλος περασε με κοκκινο) οχι τοσο στενους αλλα πληγωθηκα πολυ.απο το τιμονι που κραταμε κρεμεται η δικη μας ζωη αλλα και των αλλων.συλληπητηρια.

[Winston_man]

Ευχαριστω για τις απαντησεις σας.


Αυριο ειναι το μνημοσυνο (τα 40) και θα παμε ολοι.

[Winston_man]

Πηγαμε κοσμος πολύς. Ειδα καποια ατομα που ειχα χρονια ολοκληρα να τα δω. Συγγενεις και φιλους. πολυς κοσμος ειχε μαζευτει. Η οικογενεια του αδικοχαμενου παλικαριου ηταν κομματια. Ειδικα η μια αδερφη του εκλαιγε συνεχεια. Δεν εχω να πω κατι αλλο. Κριμα ηταν νεοτατος 27 χρονων. Συνηδητοποιησα οτι ολοι ειμαστε αναλωσιμοι ακομα και οι νεοι οι γεματοι ζωη. Αιωνια του η μνημη.