Τί συνέβη;;;τί λάθος πάλι έκανα;;;;

[stella78]

Καλημέρα..θέλω να καταθέσω μια εμπειρία μου και χρειάζομαι την γνώμη σας..απογοητευμένη από μία προηγούμενη και, όπως νόμιζα τότε, δυνατή σχέση και μη έχοντας τίποτα να χάσω..πριν λίγο καιρό, "γνώρισα" ένα παιδι από το διαδίκτυο..και αρχίσαμε να μιλάμε, αρχικά σε επίπεδο....ερωτικού παιχνιδιού. Πολύ σύντομα όμως αυτό ξέφυγε κάπως, αρχίσαμε να ανοιγόμαστε,και κείνος ήταν πρόσφατα χωρισμένος, και διαπίστωσα πως ήταν ένας άνθρωπος με απίστευτο πνεύμα, οξυδέρκεια, μόρφωση, επίπεδο , ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορούσα να επικοινωνώ και να λέω πράγματα που δεν είχα πει ποτέ, να μιλάω ελέυθερα και απολύτως ανοιχτά, να οδηγούμαι σε σκέψεις που δεν ήξερα καν ότι είχα. Σε αυτό βέβαια βοηθούσε και το απρόσωπο της επαφής, κυρίως όμως ήταν το ότι..μίλαγε στην ψυχή μου..άλλωστε, πολύ νωρίς άρχισε να μου εκμυστηρεύεται πράγματα πολύ δικα΄του, οικογενειακά και εξαιρετικά σοβαρά, ( τα οποία όντως ισχύουν) μου στειλε φωτογραφία, ήθελε να γνωριστούμε από κοντά και μου εκμυστηρεύτηκε ότι είχε ενθουσιαστει πάρα πολύ, γιατί γι' αυτόν το μεγαλύτερο αφροδισιακό είναι η ψυχική επαφή. ξέροντας όμως τον δισταγμό μου ( μια κι ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα σε μια τέτοια διαδικασία) ..μου εξηγούσε ότι μπορώ να χω όσο χρόνο θέλω, αρκεί να μιλάμε, γιατί είχε υπομονή και γιατί σε μένα είχε βρει την επικοινωνία που πάντα ζητούσε..μιλούσαμε επί ώρες,ατέλειωτα και για τα πάντα..΄.σχετικά σύντομα, μου είπε ότι με σκεφτόταν από το πρωί ως το βράδυ..όπως και γω. Ζήτησε να μιλάμε απ' το τηλ., στην αρχή αρνήθηκα γιατί ήμουν δύσπιστη, και του το πα..μετά από λίγο όμως δέχθηκα..και μάλιστα του κανα έκπληξη, τηλεφωνόντας του, γιατί μου χε δώσει από μέρες το τηλ. του..από τότε άρχισε να παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις όλο αυτό..στέλναμε το πρωί. μηνύματα για καλημέρα, ύστερα στην δουλειά μιλάγαμε στο ίντερνετ, όταν σχόλαγα εγώ έφευγε και κείνος από την δουλειά, μου τηλεφωνούσε, όταν γύρναγα σπίτι πάλι μου τηλεφωνούσε κι ύστερα πάλι για καληνύχτα...κάποια στιγμή, χωρίς να το καταλαβαίνω συνειδητά, άρχισα να ασφυκτιώ..προσπάθησα με έμμεσο τρόπο να του εξηγήσω ότι χρειάζομαι κάποιες ώρες μοναξιάς..αλλά η επικοινωνία μας κια η ευφυία του ήταν πράγματα που με έκαναν να στέκομαι εκεί και να πιστεύω πως αυτό το στενό μαρκάρισμα , αν τελικά γινόταν κάτι μεταξύ μας, θα τού δινα να καταλάβει ότι δεν το άντεχα...εξάλλου, είχα τον φόβο ότι, επειδή είμαι απότομη και ωμή πολλές φορές, αν του το λεγα απ' το τηλ. θα θύμωνε, θα το παιρνε αλλιώς και θα τα χάλαγα όλα...είχα βρει το απόλυτο, δηλ. το να ανοιγομαι και να μιλάω για τα πάντα, να μην κρύβομαι και κείνος να καταλαβαίνει, να μην πιέζει, να μου δίνει αυτό που χρειάζομαι, κατανόηση και συντροφικότητα...ή έτσι νόμιζα..επίσης, κάθε φορά που του λεγα ότι μπορεί να μην τα βρούμε στην πραγματική ζωή, εκείνος έλεγε αποκλείεται...δεν τον ένοιαζε πώς ήμουν, τί ήμουν, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν το πνεύμα και η ψυχική μας επαφή..Εδώ πρέπει να πω, χωρίς περιαυτολογία, ότι είμαι μια γυναίκα μορφωμένη και ..όπως λένε αρκετά εντυπωσιακή και εμφανίσιμη...με χαμηλή όμως συτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να παρουσιάζω τον εαυτό πολύ χειρότερο από ότι είμαι, χωρίς να το κάνω συνειδητά..εκείνος, από την φωτογραφία, φαινόταν ένα συμπαθητικό παιδί..έκανε απίστευτα σχέδια, όνειρα, κάθε μέρα όλο και πιο πολλά..κι όταν του λεγα ότι υπερβάλλει, μιλούσε για την δύναμη της ψυχικής επαφής, την οποία είχαμε αλλά και για κάποια κοινά βιώμτα, τα οποία από τύχη..όντως είχαμε,..ζήλευε όμως , αρκετά , ήθελε να ξέρει πού είμαι και τί κάνω κάθε στι΄γμή..και έβγαζε μια αίσθηση για κυριαρχία πάνω μου...αλλά πάντα το κάλυπτε με χιούμορ και έξυπνα τρικ...εγώ στεκόμουν στο ότι είχα βρει αυτό που έψαχνα, μια ψυχή απίστευτη και καθόλου δεν με ένοιαζε η εμφάνιση..και τα όποια κακά, όπως η ζήλια και τα 40 τηλέφωνα την μέρα..θα τα χειριζόμουν από κοντά...αυτό που επίσης με φόβιζε ήταν που έβγαζε μια αίσθηση...αγριότητας, να σε πονέσει ( σωματικά εννοώ)..αλλά όλα αυτά στο πλαίσιο..παιχνιδιού κι όταν του πα ότι με τρομάζουν...τα σταμάτησε....εξάλλου, αν υπήρχε εμπιστοσύνη στο από κοντά...θα βρισκαμε τα κοινά σημεία, γιατί η αλήθεια είναι πως αυτό που με τράβηξε στην αρχή, ήταν η υποτιθέμενη μεγάλη σεξουαλική του απελευθέρωση, δηλ. το ακριβώς αντίθετο από εμένα..και του το χα πει..όλα του τα έλεγα, χωρίς να σκέφτομαι αν θυμώσει ..και καταλάβαινε...αρχικά είχαμε μια σχέση μέντορα- μαθητή που μου άρεσε, χωρίς ανωτερότητα από μέρους του, αλλά στην συνέχεια εκείνος ήταν που έδειχνε περισσότερο ενδιαφέρον.. ότι κι αν του λεγα, συνθηκολογουσε, γιατί, όπως έλεγε, δεν ήθελε να με χάσει...ώσπου ήρθε η στιγμή να βρεθούμε, την περιμέναμε και οι δύο πώς και πώς, με την διαφορά ότι εγώ, ως εξαιρετικά ανασφαλής, του λεγα συνέχεια πως μπορεί να μην του αρέσω κτλ. εκείνος έλεγε αποκλείεται, η βάση μας ήταν η ψυχική επαφή, αλλά η ουσία είναι πως παρουσίαζα μια ανασφαλή, ασχημούλα κοπέλα με αδυναμίες..ότι δηλ. πιστεύω για μένα, το οποίο, όμως, όπως λέει η ψυχολόγος μου, και οι φίλοι μου, καμία σχεση δεν έχει με αυτό που φαίνομαι..το ήξερε όμως και αυτό, του το χα πει.....Την συναντησή μασ την είχαμε παρουσιάσει και οι δύο σαν μια λεπτομέρεια, είχαμε πει τόσα μεταξύ μας που αυτό ήταν απλά..μια αναγκαία διαδικασία...και με είχε βάλει να υποσχεθώ πως δεν θα τα παρατάγαμε από την πρώτη συνάντηση, γιατί μπορεί να υπήρχε απλά αμηχανία..θα το παλεύαμε...όταν πρωτοβρεθήκαμε...εκείνος έμεινε άφωνος ( χωρίς υπερβολή, άλλωτσε, άλλο είναι το θέμα μου)..εγω απογοητέυτηκα λίγο, του ριχνα ένα κεφάλι..αλλά είχα ερωτευτεί το΄μέσα του κι εξάλλου, δεν ήταν και άσχημος..πήγαμε για ποτό, εκείνος στην αρχή δεν μίλαγε..κι όταν τον ρώτησα μου πε πως με πε΄ριμενε πολύ χειρότερη από αυτά που του χα πει..βλέπετε έχω το κακο ή καλό, να φαίνομαι πολύ δυναμική γυναίκα..αλλά κατά βα΄θος να μαι εξαιρετικά ανασφαλής, αυτά όμως του τα χα πει...τα ήξερε..στην συνάντησή μας κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. μίλαγε ακατάπαυστα μεν ( σπάνιο για κείνον διότι έλεγε ότι ήταν λακωνικός )..αλλά όιχ για μας, για τον εαυτό του , τις εμπειρίες του κτλ..πού και πού απλά πέταγε υπονοούμενα για το μέλλον μας, του στυλ θα αλλάξεις με τον καιρό και τέτοια..πράγμτα που με καναν να πιστεύω πως θα υπήρχε συνέχεια..εγώ, ασυνείδητα, έβγαλα ε΄ναν δυναμισμό, τον οποίο ήξερε ό΄τι έχω, απλά δεν είχα βγάλει τόσο γιατί μιλούσαμε σε βάθος και το βάθος μου είναι γεμάτο ανασφάλεια...να μην μακρυγορώ, το ίδιο βράδυ, αφού με καληνύχτησε, είπα στην συγκάτοικό μου ότι κάτι πήγε στραβά, δεν ήταν αυτός με τον οποίο μιλούσα ...την επόμενη, είχε κάτι αλλά δεν είπε τίποτα, στο τηλέφωνο εννοώ. εγώ όμως ρώτησα και μου πε..πως δεν του βγήκε...αλλά θα του βγαινε σιγά σιγά..πως με πε΄ριμενα αλλίως, χειρότερη...πως ήταν κολλημένος με την πρώην του κτλ...όταν απάντησα πως ούτε και σε μένα βγήκε αλλά θα κανα μια προσπάθεια..μου απάντησε ότι δεν εννούσε τίποτα από όσα έλεγε τόσο καιρό...και ότι...έπαιζε..μετά από λίγο άρχισε να λέει άλλα...
Η απορία μου είναι η εξής...τί έπαθε;;πώς γίνεται να λες μόνος σου ότι περιμένεις κάτι χειρότερο κι όταν έρχεται το καλύτερο να μην το θες...ένας φίλος μου πε πως αφού ζήλευε παθολογικά αυτό που νόμιζε πως ήσουν, το πολύ χειρότερο..δεν θα μπορούσε να αντέξει το άλλο..το καλύτερο, εγώ όμως δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. μου φαίνεται τρελλό. όπως και το να μην πίστευε τίποτα , αλλά να μην πέρναγε ούτε μία ώρα χωρίς να μου τηλ. Δεν είναι παράξενο;;;Τί συνέβη;; Έπεσα σε ψυχάκια και δεν το κατάλαβα;;Το περίεργο είναι πως ενώ με παιρνε συνέχεια τηλ. κτλ. μετά την συνάντησή μας, δεν μπήκε καν στον κόπο, απλά μετά απο δική μου προτροπή είπε αυτά σε μηνύματα, συνοπτικά...δεν με πείραξε που επέμενε στο να το παλέψουμε πριν ειδωθούμε.και με άδειασε από την π΄ρωτη μέρα.αλλά στο ότι δεν έβγαλα άκρη..αφού και μόνος του είπε πως δεν πε΄ριμενε μια γυναίκα σαν εμένα..αλλά ξέρω πως αυτό δεν έχει σημασία, αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η αντιμετώπιση...όταν μιλάς συνέχεια κι έχεις ανοιχτεί τόσο σε κάποιον ( γιατί ψέμματα δεν έλεγε ) ...όταν κάνεις σαν μωράκι όταν του μιλάς...δεν του εξηγείς κάτι;;; Δηλ. πως κάποιος σπαταλά τοση ενέργεια, χρόνο και χρήμα για κάτι που δεν του λέει τίποτα;;Εδώ περνούσαν 20 λετπά χωρίς να του απαντήσω κι έλεγε πως...θα με τιμωρήσει, πήγαινα στην Σχολή μου , σχόλαγα στις 4 και 4 και 2 λετπά μου στελνε μην..να τρέξω σπίτι για να μην μιλάω με άλλους...Είναι δυνταόν με τέτοιο συναίσθημα όταν σε δεί - και ενώ μόνο τέρας δεν είσαι, απλά του χα πει ότι είμαι χειρότερη για να δω αν μπορεί να σταθεί κάποιος στην ψυχη κι όχι στην εμφάνισή μου- με την πρώτη συνάντηση να εξαφανίζεται;;; Πού μπορεί να έφταιξα εγώ;;;Τί να κάνω;;;

[Tzeni]

Εσυ δεν εφταιξες πουθενα στελλα,
απλα αυτος αλλη περιμενε να δει και αλλη ειδε.
Ενα φοβισμενο κοριτσι, χωρις αυτοπεποιθεση, χωρις δυναμισμο, μετρια σε εμφανιση..
Αυτα ηθελε, γιατι νομιζε οτι ετσι θα σε κανει οτι θελει ....
Ενω τωρα ειδε μια κοπελαρα με δυναμισμο...
Πολυ ανδρες θελουν την γυναικα κατω απο αυτους..Χωρις πρωτοβουλια, χωρις δυναμισμο.
Μαλλον ενας τετοιος τυπος ηταν και αυτος..

Πως μπορεις να πιστευεις οτι εχεις κανει κατι????

Εξαλου Στελλα μου πολλες σχεσεις απο το ιντερνετ ξεκινανε σαν τελειες και οταν γινεται η γνωριμια απο κοντα ξενερωνεις...

Δεν πειραζει Στελλακι πανε για αλλα.

[stella78]

Το θέμα είναι ότι εγώ έτσι νιώθω, σαν την φοβισμένη κοπέλα, την ασχημούλα, αυτήν που περιγράφεις..έστω κι αν δεν είμαι, ΄για μένα έτσι είμαι..μπορεί όντως να ξενερώνεις στις σχέσεις μέσω διαδικτύου, αλλά εγώ του χα εξηγησει τις ανασφάλειες και τα κολλήματά μου...με παρέσυρε στο να πιστεύω πως τίποτα δεν μπορούσε να πάει στραβά...η ψυχολόγος μου έιπε πως ακόμα κι αυτό, το ότι δηλ. ήξερε πως πήγαινα σε ψυχολόγο τον έκανε να με νιώθε αδύναμη..σκέφτομαι όμως..πώς είναι δυνατόν να βρεις κάτι καλύτερο από αυτό που περίμενες και μην το θες....κι ενώ έχεις πει τόσα να μην δωσεις ούτε μια ευκαιρία...σκέφτομαι μήπως έφταιξα εγώ, μήπως ήμουν επιθετική, πολύ δυναμική...μήπως δεν το χειρίστηκα καλά...
Εγώ έχω το κακό ότι΄δένομαι..και το ήξερε...εξάλλου, το να μιλάς από το πρωί ως το βράδυ με κάποιον...ε, σε δένει..μιλάγαμε από τα παιδικά μας χρόνια..μέχρι τις πιο τρελλές φαντασιώσεις..και όποτε εγώ έβαζα το \"αν\"..εκείνος έλεγε πως δεν υπήρχε...αλλά καταλάβαινε μάλιστα έλεγε πως καλά κάνω κι είμαι δύσπιστη,κι όταν με το καλό μ\' έχει στην αγκαλιά του..θα δω ότι είναι αυτός που πραγματικά λέει..
Αυτό, όμως που μου κανε την μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως , όταν μου πε όλα αυτά μετά την συναντησή μας, εγώ...του πα μια αλήθεια μου που ήξερε μόνο η ψυχολόγος μου, κανείς άλλος..ότι...στην εφηβεία μου είχα υποστεί βιασμό...και ότι έτσι ένιωθα και τώρα, με την διαφορά ότι επρόκειτο για βιασμό ψυχής....δεν μπήκε καν στον κόπο να πει κάτι....πώς γίνεται να ναι κάποιος τόσο σκληρός, όταν την προηγούμενη μέρα έκανε σαν μωράκι κι..ήθελε ..να του αγοράσω αεροπλανάκια;;;( για την γλυκήτητα μιλάω)...ένας άνθρωπος υποτίθεται με επίπεδο, με γνώση των προβλημάτων και της δυσπιστίας μου στους ανθρώπους, με την σκέψη του 24 ώρες το 24ωρο σε΄μένα ( μέχρι και βόλτες που πήγαινα..εκείνος έμενε μεσα κι..έστελνε μην. για το αν κάθομαι..φρόνιμα), που σου μιλά τόσο, που κάνει τόσα όνειρα..πώς δεν μπάινει καν στον κόπο να σου πει..δεν μου βγήκε...αν όντως ήταν αυτό;;;Δηλ. χάλαγε τόσο χρόνο και χρήμα για πλάκα;;;Είχε μιλήσει στους φίλους του...τα ξέρω αυτά κι είναι αλήθεια...
Είχε πει πως θα με διεκδικούσε..εγώ τί να κάνω;;;Έχει νόημα να επιμείνω ή πρόκειται για έναν άρρωστο ανθρωπο που εγώ δεν μπορώ να δω;;;Μου λέιπει γαμώτο....το σκαβε και το κατάφερε να μπει για τα καλά μέσα μου...

[Aphelia]

Δε μου κάνει καθόλου εντύπωση όλο αυτό, είναι πολύ συνηθισμένο και μένα μου έχει τύχει.
Όταν δεν έχουμε δει τον άλλο από κοντά λείπει ένα σημαντικό κομμάτι, το πως μοιάζει, τι μας αποπνέει, πως συμπεριφέρεται. Το πρόβλημα είναι ότι από μακριά φτιάχνουμε μια εικόνα του άλλου στο μυαλό μας και όταν τελικά τον συναντήσουμε η αίσθηση που έχουμε είναι ότι πρόκειται για άλλο άνθρωπο. Δεν έχει σημασία αν είναι πιο όμορφος, καλύτερος κλπ, στο μυαλό μας πρόκειται για ξένο και αν θέλαμε να συνεχίσουμε θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από την αρχή.
ʼσε που αυτό με το μέντορας-μαθητής είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθεί σε σύντομης διάρκειας επικοινωνίας από απόσταση.
ʼσε την αμηχανία της πρώτης συνάντησης που είναι πολύ μεγαλύτερη από μία συνάντηση που έχεις δει ήδη τον άλλο.

[pennoula_v]

ΑΧ ειναι ευκολο να ανοιγεσαι και συζητας σε βαθος οταν γινεται σε απροσωπο επιπεδο.....εχεις μεγαλυτερη ανεση....συμφωνω με τζενη κ aphelia..αν πιστευεις οτι κατι μπορει να αλλαξει προσπαθησε το...

[stella78]

Τί να κάνω δηλ.;; Αφού δεν απάντησε εκείνη την ημέρα στα μην. μου, το τελευταίο ήταν \"συγνώμη, σε χρησιμοποίησα\"..αλλά νόημα δεν βγάζω..γίνεται να σε χρησιμοποιεί κανείς και να μιλά ατέλειωτα;;;μέχρι και για ποτό που πήγαμε, κι ενώ ηξερα πως κάτι είχε σπάσει ( αυτό το κάτι μπορεί να το κανα και γω ) φύγαμε ΄μόλις μας έδιωξαν δηλ. μόλις έκλεισε το μπαράκι...Τί να κάνω;;;Αν όντως κόμπλαρε δεν σημαίνει πως θα χει π΄ροβλημα;;Ή μήπως και το ότι μίλαγε 24 ώρες το 24ωρο δείχνει κάτι ..μη φυσιολογικό;;;¨εχει εξαφανιστεί πάντως...βέβαια, και γω έστειλα την Τρίτη ένα μέιλ που του τα χωνα..με παράπονο όμως...Παλεύεται κάτι και πώς;;;

[Aphelia]

Δε μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που διαχειρίζεται το μυαλό ενός άλλου μία κατάσταση. Πρέπει να θέλει ο ίδιος για δικούς του λόγους να το παλέψει και δεν είναι εύκολο. Δε νομίζω ότι είναι κάτι που παλεύεται από τη μεριά σου αφού δε σου έχει δώσει ο ίδιος το περιθώριο για κάτι τέτοιο. Αν συνεχίζατε τις συζητήσεις και σιγά σιγά μπορούσε να συσχετίσει την εικόνα που είχε μαζί σου με την εικόνα που του έβγαλες στη συνάντηση κάτι ίσως θα μπορούσε να γίνει. Αλλά αυτός φαίνεται να πελάγωσε και αντιδρά με φυγή. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι ίσως καταλαγιάσει μέσα του η φουρτούνα και να αρχίσεις να του λείπεις, οπότε να θελήσει να έχετε κι άλλο επαφή.

Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι σου είπε ότι σε χρησιμοποίησε. Δε με προβληματίζει το ότι το σκέφθηκε (το μυαλό του προσπαθεί να καταλάβει τι του έχει συμβεί) αλλά ότι στο είπε. Για να πεις κάτι τέτοιο σε άνθρωπο σημαίνει ότι θέλεις να κόψεις τις γέφυρες. Ακόμα και αν ένας άνθρωπος θέλει να είναι ειλικρινής στον άλλο και θέλει να του αποκαλύψει τις σκέψεις του, ναι μεν του το λέει αλλά συγχρόνως προσπαθεί να προστατέψει τον άλλο, εξηγώντας του, προσπαθεί να διασφαλίσει και ότι ο άλλος δε θα πληγωθεί τόσο πολύ. Αυτή τη στιγμή φαίνεται να θέλει να προστατέψει μόνο τον εαυτό του, το οποίο είναι απαράδεκτη κίνηση από έναν άνθρωπο που του έχεις ανοιχθεί τόσο πολύ, ξέρει τους φόβους σου, τις ανασφάλειές σου, μιλάγατε τόσο καιρό, έχετε αναπτύξει ένα είδους σχέση.

[stella78]

Και μένα αυτό με σοκάρει..που ενώ μιλήσαμε τόσο, ενώ περίμενε πώς και πώς την συνάντησή μας...μίλησε τόσο απότομα..εφόσον βέβαια άνοιξα εγώ την κουβέντα..και μέσα από μηνύματα, από την ώρα που συναντηθήκαμε και μετά..δεν ξάξανκουσα την φωνή του, ενώ συνήθιζε να μου μιλάει με τις ώρες...για ασήμαντα πράγματα..βγάζοντας πάνταν μία δόση κυριαρχιάς, πχ. θα σε δέσω σπίτι μου κτλ. Ακόμα και το μεσημέρι πριν βρεθούμε , μου λεγε πως το σεξ είναι κάτι που θα κάνω από δω και πέρα μόνο μαζί του..και δεν με άφηνε να κλέισω το τηλ...βέβαια, ήταν η πρώτη φορά που μου πε ότι με φαντάζεται να ρχομαι..με αθλητικό παπουτσάκι, για να μην τον περνάω πολύ στο ύψος..τέλος πάντων, λίγη σημασία έχουν όλα αυτά..γίνεται όμως να μου μίλαγε τόσο και να ταν απλά ένα πείραμα γι\' αυτόν;;έτρσι εύκολα μοιράζεται τον χρόνο και τις σκέψεις του κάποιος;;;εκτός κι αν το βίτσιο του ήταν να μπει στην ψυχή μου και ...αυτό μόνο. Αλλά πόσο χάλια πρέπει να του φάνηκα για να με αδειάσει τόσο;;;όσο ανασφαλής και να μαι, τόσο χάλια πια δεν είμαι...γιατί αν έχεις δεθεί με κάποιον, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, δεν το παλέυεις ούτε μία μέρα;;;Δεν καταλαβαίνω..σκέφτομαι να του στείλω ένα μήνυμα...μήπως περιμένει από μένα..αλλά από την άλλη, έδειξε τόση σκληρότητα που φοβάμαι τί θα απαντήσει...
Εξάλλου, δεν ξέρω ακιρβώς τί θέλω..δηλ. ένα μέροα του παραμυθιού ξεφούσκωσε και σε μένα, αλλά αυτό θα συνέβαινε και κούκλος να ήταν. το΄ηξερα γιατί απλά θα φευγε το φανταστικό στοχείο..το μόνο που ξέρω είναι πως εγώ θα θελα απλά να δίναμε μια ευκαιρία. ακι του το πα εκείνη την ημέρα στα μηνύματα, ότι δηλ. ούτε εμένα μου βγήκε - με έπιασε το εγωιστικό μου και το είπα αυτό- αλλά θα δινα μια ευκαιρία ή να μείνουμε φίλοι..μου πε πως δεν έψαχνε φίλη, και τον ρωτάω, αν δεν έψαχνε φίκη, δεν έψαχνε σχέση,άφού όπως είπε ήταν κολλημένος, τότε τί έψαχνε;;μου απάντησε...συγνώμη. Που δεν την πίστευε...γιατί έτσω και λίγο μπορώ να καταλάβω αν εννοεί κάτι που γραφει...αλλά δεν την πίστευε γιατί είναι τόσο μαλάκας ή γιατί ήθελε να καλύψει την ανασφάλειά του;;Πρέπει να το ξεχάσω;;;

[Aphelia]

Γιατί καλέ να του φάνηκες χάλια; Οι άνθρωποι δεν αντέχουν πολλές φορές να είναι ο άλλος, καλύτερος, ομορφότερος, δυναμικότερος και στις περιπτώσεις των αντρών ψηλότερες από αυτούς. Είχατε δημιουργήσει ένα συγκεκριμένο είδος σχέσης που διαμορφώθηκε από τις ελλιπείς πληροφορίες που έδινε ο ένας στον άλλο τη δεδομένη στιγμή. Γιατί μη μου πεις ότι είσαι μόνο ανασφαλής και χρειάζεσαι έναν μέντορα στη ζωή σου. Είδες και εσύ ότι αντιδρούσες μέσα σου με κάποια στοιχεία της συμπεριφοράς του. Δεν είσαι μόνο ότι του έδειξες, είσαι πολλά άλλα πράγματα συγχρόνως. Έτυχε σε αυτόν να αποκαλύψεις την ευαίσθητη πλευρά σου που συνήθως δεν αποκαλύπτεις στους άλλους και ήταν απελευθερωτικό για σένα. Βάσει αυτής της πλευράς αυτός ανέπτυξε μια εικόνα στο μυαλό του. Αν ο ίδιος επιζητούσε μια γατούλα που θα έκανε ότι ήθελε αυτός, θα την έπλαθε όπως ήθελε (που στην ουσία το είχε κάνει ήδη στο μυαλό του), του κακοφάνηκε η επαφή με την πραγματικότητα.
Σας έκανε πάντως κακό που δεν είχατε συναντηθεί νωρίτερα. Όσο περισσότερο χρόνο περνάει κάποιος φαντασιώνοντας πως είναι ο άλλος, τόσο πιο δύσκολο είναι να τον αποδεχτεί.
Αυτό πάντως που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι του λείπει αρκετή ωριμότητα.
Γιατί να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις μαζί του. Με το να το κάνεις αφού σε έχει αδειάσει κανονικά, δείχνει μία ασέβεια προς τον εαυτό σου. Θέλεις να του δείξεις ότι θα συρθείς για αυτόν ώστε να σου δώσει μία ευκαιρία; Ίσως πετύχαινε, αφού με τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνει να θέλει να νιώθει κυρίαρχος σε μία σχέση, αλλά θέλεις εσύ μία τέτοια σχέση; Αν κάνεις ένα τέτοιο βήμα φοβάμαι ότι δημιουργείς ένα προηγούμενο και χαράζεις ένα μονοπάτι σχέσης που δε θα σου είναι ευχάριστο.

[krino]

ενδιαφερον το στορυ σου και ειναι γεγονος οτι κανατε και οι δυο λαθη.
Το πρωτο και βασικοτερο (και απο κει ξεκιναει η σωρεια λαθων) ειναι οτι γνωριστηκατε μεν απο το ιντερνετ αλλα συνειχσατε την επαφη σας απο κει μεσα.

Πιστευω οτι μετα την πρωτη τυπικη γνωριμια η αντε ακομα μια επαφη θα επρεπε με πρωτη ευκαιρια να βρεθειτε και απο κει
να συνεχισετε το φλερτακι σας αν θα προεκυπτε κατι τετοιο.
Λαθος λοιπον που αυτο το υποκαταστησατε στον αερα.

Απο κει περα ο καθενας ανεβαζει το δεικτη των προσδοκιων του στο μαξιμουμ.
Αυτος σε θεωρει μια γυναικα που θα ειναι οπως την νομιζει και εσυ κατι αντιστοιχο.
Δυστυχως ομως η πραγματικοτητα ειναι αμειλικτη και προσγειωνει ακομα και αυτους που δεν θελουν.

Συμπερασμα,
πρωτον ξεχνας το τυπο γιατι αλλα σκεπτοταν και αλλα του ΄ρθαν....
:)
Δευτερον εφοσον συνεχιζεις να γνωριζεις κοσμο απο το ιντερνετ (ειναι ενας ενδιαφερον τροπος) θα το εχεις κανονα οτι εφοσον σε εξιταρει το ατομο που μιλας θα φροντιζεις να πινεις ενα καφεδακι και οχι να το τραβας επι μακρον.
Εκει θα δεις (δειτε) τι ακριβως παιζεται και οχι με τις φανταστικες υπονοιες του διαδικτυου...

[Θεοφανία]

Στέλλα...
Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι?
Πόσο χρονων ήταν αυτός ο άνθρωπος?
Λες ότι τον περνούσες ένα κεφάλι, εσύ πόσο ύψος έχεις?
Υπάρχει λόγος που σε ρωτάω.
Μια φίλη μου πέρασε ανάλογη εμπειρία, έχουν περάσει πέντε μήνες από τότε και δεν έχει συνέλθει. Όπως ΄διαβάζω τις σκέψεις σου μου θυμίζουν πάρα πολλά.
Τέτοια σύμπτωση?

[Ολα_ειναι_δανεικα]

ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΑ. ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΟΜΩΣ ΤΡΑΒΗΞΕ ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ; ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΑΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΕΦΤΙΑΞΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΕΒΛΕΠΕ ΠΛΕΟΝ ΕΤΣΙ. ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΗΚΑΤΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΝΑ ΕΙΔΕ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕ.

[stella78]

Η ιστορία μας δεν κράτησε πολύ καιρό, συγκεκριμ\'ένα 3 εβδομάδες. Αλλά ήταν πολύ έντονη, δηλ. από την στιγμή που μπήκαν και τα τηλ. στην μέση, μι΄λούσαμε κυριολεκτικά από το πρωί έως το βράδυ. Για τα πάντα...αλλά αυτό κράτησε μία εβδομάδα, πριν δηλ. τις υπόλποιες 2, μιλάγαμε για κανα 5ωρο την μέρα στο διαδίκτυο. Δεν νομίζω ότι είχε περάσει τόσος καιρός, και μάλιστα ήξερε πως ήταν για μένα κάτι πρωτόγνωρο αυτ\'ό το είδος γνωριμίας, και καταλάβαινε τις επιφυλάξεις μου. Είμαστε και οι 29χρ. όσο για το ύψοσ, εγώ είμαι 1,78, εκείνος δεν είναι και νάνοα, αλλά σαφώς κοντύτερός μου. Το ήξερε όμως το ύψος μου...δεν έκρυψα τίποτα...Σκέφτηκα να του στείλω ένα μύνημα..λέω. μήπως απλά πανικοβλήθηκε..αλλά αν είναι τόσο μαλάκας όσο λέτε, τότε όχι...δεν ξέρω τί να κάνω...

[kill_bill]

Originally posted by stella78
Η ιστορία μας δεν κράτησε πολύ καιρό, συγκεκριμ\'ένα 3 εβδομάδες. Αλλά ήταν πολύ έντονη, δηλ. από την στιγμή που μπήκαν και τα τηλ. στην μέση, μι΄λούσαμε κυριολεκτικά από το πρωί έως το βράδυ. Για τα πάντα...αλλά αυτό κράτησε μία εβδομάδα, πριν δηλ. τις υπόλποιες 2, μιλάγαμε για κανα 5ωρο την μέρα στο διαδίκτυο. Δεν νομίζω ότι είχε περάσει τόσος καιρός, και μάλιστα ήξερε πως ήταν για μένα κάτι πρωτόγνωρο αυτ\'ό το είδος γνωριμίας, και καταλάβαινε τις επιφυλάξεις μου. Είμαστε και οι 29χρ. όσο για το ύψοσ, εγώ είμαι 1,78, εκείνος δεν είναι και νάνοα, αλλά σαφώς κοντύτερός μου. Το ήξερε όμως το ύψος μου...δεν έκρυψα τίποτα...Σκέφτηκα να του στείλω ένα μύνημα..λέω. μήπως απλά πανικοβλήθηκε..αλλά αν είναι τόσο μαλάκας όσο λέτε, τότε όχι...δεν ξέρω τί να κάνω...

Απλά έπεσες στην περίπτωση. Σκέφτηκες ποτέ το ενδεχόμενο να είχε άλλο δεσμό και να έψαχνε απλά για επιβεβαίωση; Λες να πείρε αυτό που χρειαζόταν και να την έκανε μετά; Τι να πω; Νομίζω πως πρέπει να το ξεπεράσεις και να προχωρησεις.

[Aphelia]

Στέλλα, θα σου πω το εξής: Αν τύχαινε σε μένα κάτι τέτοιο, πιθανώς θα τον έπαιρνα τηλέφωνο. Θα το έκανα για να είμαι εντάξει με τον εαυτό μου, ότι έκανα ότι ήταν δυνατό για να αποκλείσω όλες τις περιπτώσεις παρεξήγησης. Μόλις όμως τον έπαιρνα τηλέφωνο και ξεκαθάριζα πλέον τα πράγματα και ήμουν σίγουρη πια για το τι συμβαίνει, τότε θα ένιωθα μια χαρά. Γιατί γνωρίζω ότι έτσι είναι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, δεν έχει να κάνει με τη δική μου ανεπάρκεια. Αυτό που θα με πλήγωνε θα ήταν η συμπεριφορά του όχι το ότι δε θέλει να είναι μαζί μου (και στο κάτω κάτω με τέτοιο χαρακτήρα ούτε εγώ θα ήθελα να είμαι μαζί του). Μήνυμα πάντως δε θα έστελνα, δε ξεκαθαρίζεις τα πράγματα με ένα μήνυμα.

Το πρόβλημα είναι ότι δε ξέρω αν αυτό είναι το κατάλληλο βήμα για σένα. Γιατί μέχρι στιγμής με αυτά που μας έχεις γράψει φαίνεται να έχεις (και δηλώνεις κιόλας ότι έχεις) μια ανασφάλεια για το πως σε βλέπουν οι άλλοι. Εγώ δεν έχω τέτοιο πρόβλημα. Είμαι σίγουρη ότι δεν αρέσω σε όλους και δε με πειράζει, ξέρω όμως ότι μπορεί να αρέσω σε μερικούς και στο κάτω κάτω και σε μένα συμβαίνει το ίδιο, δε μου αρέσουν όλοι, μου αρέσουν μερικοί. Τυχαίνει κιόλας πολλές φορές να συμπίπτουν τα γούστα μας με κάποιον άλλο και τότε επέρχεται σχέση μεταξύ μας.
Φοβάμαι λοιπόν το πως θα την εκλάβεις ψυχολογικά μία τέτοια συζήτηση μαζί του. Αν θεωρείς ότι μετά θα ησυχάσεις, ότι θα μπορείς να θέσεις τα πράγματα στη θέση τους, δε θα επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία αλλά αντίθετα θα σου κάνει και καλό για να μην είσαι πια στην αβεβαιότητα, τότε κάντο.