Ψυχαναγκασμοι βοηθεια!!

[Mara.Z]

Το αν θα παρω φαρμακα, εξαρταται απο το τι θα πει η ψυχολογος. Απλα διαισθάνομαι οτι προς τα κει παω κι εχω φρικάρει. Λεω την αληθεια. Οχι τοσο για τη ληψη, αλλα για τη μονιμοτητα της ληψης ψυχοφαρμακων. Θα παιρνω σε ολη μου τη ζωη; Οσους γνωριζω, παίρνουν πολλα χρονια. Και καλα στην αρχη, για να ρυθμιστω. Μετά τι γίνεται; Που συνηθιζεις με αυτα και απλα δεν θες να γυρισεις στα παλια; Ολοι λενε απο την αλλη (και αυτοι που παίρνουν κ αυτοι που δεν παιρνουν), οτι τα φάρμακα απλως κουκουλωνουν τα συμπτώματα....

σορρυ κιολας αλλα το τι θα πει ο γιατρος μετραει....
ο ψυχολογος με ποια κριτηρια να κρινει αν χρειαζεσαι φαρμακα??
οργανικο ειναι το προβλημα!!!! μπορεις να το χωνεψεις?

το αν θα παιρνεις σεολη σου τη ζωη, κανεις δεν το ξερει, θα εξαρτηθει απο την πορεια σου. μπορει να παιρνεις για καποιο διαστημα καθε χρονο, μετα να σταματας, και τον επομενο χρονο παλι, να ξανασταματας κλπ.
Αυτο εχει να κανει με το τι θα σου πει ο γιατρος σου!!
Πιστεψε με, οταν νιωσεις την απιστευτη χαλαρωση μυαλου μετα απο ενα 2-3μηνο περιπου, θα λες ποσο βλακας ησουν που καθυστερησες να ξεκινησεις αγωγη...εγω αυτο λεω! εκανα τα παντα, απο διατροφη, σκληρη γυμναστικη, γιογκα κλπ και τιποτα δεν εδρασε τοσο γρηγορα και καταλυτικα οσο τα αντικαταθλιπτικα. Μακαρι να τα ειχα παρει νωριτερα, να ειχα ρυθμιστει και να ειχα ξεμπερδεψει με τη δουλεια μου....
Σχετικα με το κουκουλωμα, εγω ποτε δεν το ενιωσα....και να θελω να αγχωθω, δεν μπορω....ειναι σα να υπαρχει ενα αορατο διχτυ απο κατω μου και να με εμποδιζει να πεσω στο γκρεμο του ακραιου αγχους.
ηρεμει μυαλο και σωμα, χαλαρωνεις πολυυυυυ βαθια, κοιμασαι πολυ καλυτερα, ηρεμουν οι ρυθμοι σου, η σκεψη δεν τρεχει με 1000χλμ το δευτερολεπτο κλπ.
Βρες μονο εναν καλο ψυχιατρο!! αυτο ειναι το σημαντικο!!!!!

[Delmem080319a]

Γεια σου Νεφέλη, συμφωνώ πολύ με τα όσα έγραψε ο/η Antipression, δώσε βάση σε αυτά που έχεις, φιλίες, δραστηριότητες... Και για την ΙΔΨ άστην ας υπάρχει στο παρασκήνιο, είναι όπως όταν ζεις σε ένα σπίτι και καμιά φορά ακούγεται απ' έξω κάποιο κορνάρισμα, ένα κομπρεσέρ, ένας συναγερμός αυτοκινήτου, η δυνατή μουσική του γείτονα που δεν σ' αρέσει κλπ εντάξει είναι λίγο εκνευριστικό, αλλά συνεχίζεις τη ζωή σου και με αυτό το "θόρυβο", έτσι δεν είναι? δεν είναι το τέλος του κόσμου. Άμα αρχίζεις να σκέφτεσαι αν και πότε θα γίνεις καλά ή αν μιζεριάζεις όχι για τις εμμονές, αλλά και για την ίδια την πάθηση, τότε ναι αυτοσαμποτάρεσαι. Αποδέξου ότι έχεις αυτό, δεν πειράζει, τα δύσκολα μας κάνουν πιο δυνατούς...
Εφόσον έχεις αντέξει χωρίς τα φάρμακα εδώ και χρόνια και έχεις μια σχετικά καλή ζωή, λειτουργική, μην τα πάρεις - γνώμη μου. Και δες τι δρα αγχολυτικά σε σένα, άσκηση ή κάτι άλλο είναι καλός αντιπερισπασμός όταν έρχονται οι ιδεοληψίες κλπ. Εν πάσει περιπτώσει αφού έχεις ψυχολόγο, που εμπιστεύεσαι, συνέχισε τη δουλειά που κάνετε μαζί, συζήτησε και για το θέμα των φαρμάκων που σε απασχολεί. Και αν σε παίρνει από κάτω καμιά φορά όπως είναι φυσικό και σε καταλαβαίνω, μίλησε γι' αυτή τη στενοχώρια και σε ένα κοντινό σου άτομο και στον ειδικό βέβαια, όταν τα μοιραζόμαστε καταλαγιάζει λίγο αυτό το αίσθημα απελπισίας, προσπάθησε να μη το δραματοποιείς παραπάνω. Και πάλι σκέψου τα όσα κάνεις στη ζωή που σε γεμίζουν και ότι τα κατάφερες ως εδώ και ΑΝΤΕΧΕΙΣ.

[Nefeli28]

Γεια σου Νεφέλη, συμφωνώ πολύ με τα όσα έγραψε ο/η Antipression, δώσε βάση σε αυτά που έχεις, φιλίες, δραστηριότητες... Και για την ΙΔΨ άστην ας υπάρχει στο παρασκήνιο, είναι όπως όταν ζεις σε ένα σπίτι και καμιά φορά ακούγεται απ' έξω κάποιο κορνάρισμα, ένα κομπρεσέρ, ένας συναγερμός αυτοκινήτου, η δυνατή μουσική του γείτονα που δεν σ' αρέσει κλπ εντάξει είναι λίγο εκνευριστικό, αλλά συνεχίζεις τη ζωή σου και με αυτό το "θόρυβο", έτσι δεν είναι? δεν είναι το τέλος του κόσμου. Άμα αρχίζεις να σκέφτεσαι αν και πότε θα γίνεις καλά ή αν μιζεριάζεις όχι για τις εμμονές, αλλά και για την ίδια την πάθηση, τότε ναι αυτοσαμποτάρεσαι. Αποδέξου ότι έχεις αυτό, δεν πειράζει, τα δύσκολα μας κάνουν πιο δυνατούς...
Εφόσον έχεις αντέξει χωρίς τα φάρμακα εδώ και χρόνια και έχεις μια σχετικά καλή ζωή, λειτουργική, μην τα πάρεις - γνώμη μου. Και δες τι δρα αγχολυτικά σε σένα, άσκηση ή κάτι άλλο είναι καλός αντιπερισπασμός όταν έρχονται οι ιδεοληψίες κλπ. Εν πάσει περιπτώσει αφού έχεις ψυχολόγο, που εμπιστεύεσαι, συνέχισε τη δουλειά που κάνετε μαζί, συζήτησε και για το θέμα των φαρμάκων που σε απασχολεί. Και αν σε παίρνει από κάτω καμιά φορά όπως είναι φυσικό και σε καταλαβαίνω, μίλησε γι' αυτή τη στενοχώρια και σε ένα κοντινό σου άτομο και στον ειδικό βέβαια, όταν τα μοιραζόμαστε καταλαγιάζει λίγο αυτό το αίσθημα απελπισίας, προσπάθησε να μη το δραματοποιείς παραπάνω. Και πάλι σκέψου τα όσα κάνεις στη ζωή που σε γεμίζουν και ότι τα κατάφερες ως εδώ και ΑΝΤΕΧΕΙΣ.

Σε ευχαριστώ breath για την απαντηση.
Σιγουρα πρεπει να μείνει στο παρασκήνιο, αλλα υπαρχουν φορες που το παρασκηνιο ερχεται στο προσκηνιο και σου κατευθυνει τη ζωη με τροπο που γινεται απο δυσλειτουργικη μεχρι αφορητη. Κι οταν συμβαίνει αυτο, ολα τα υπολοιπα πανε κατα διαολου. Και δυστυχώς επηρεάζονται αμεσα οι άνθρωποι του περιβάλλοντος μου και οι ενοχές αυξανουν και ο φαυλος κυκλος δεν σταματα. Η Ιδψ ειναι ενοχες, τρέφεται απο τις ενοχές και καταληγει σε ενοχές.
Ειμαι με αυτήν 30 χρονια....

[Nefeli28]

σορρυ κιολας αλλα το τι θα πει ο γιατρος μετραει....
ο ψυχολογος με ποια κριτηρια να κρινει αν χρειαζεσαι φαρμακα??
οργανικο ειναι το προβλημα!!!! μπορεις να το χωνεψεις?

το αν θα παιρνεις σεολη σου τη ζωη, κανεις δεν το ξερει, θα εξαρτηθει απο την πορεια σου. μπορει να παιρνεις για καποιο διαστημα καθε χρονο, μετα να σταματας, και τον επομενο χρονο παλι, να ξανασταματας κλπ.
Αυτο εχει να κανει με το τι θα σου πει ο γιατρος σου!!
Πιστεψε με, οταν νιωσεις την απιστευτη χαλαρωση μυαλου μετα απο ενα 2-3μηνο περιπου, θα λες ποσο βλακας ησουν που καθυστερησες να ξεκινησεις αγωγη...εγω αυτο λεω! εκανα τα παντα, απο διατροφη, σκληρη γυμναστικη, γιογκα κλπ και τιποτα δεν εδρασε τοσο γρηγορα και καταλυτικα οσο τα αντικαταθλιπτικα. Μακαρι να τα ειχα παρει νωριτερα, να ειχα ρυθμιστει και να ειχα ξεμπερδεψει με τη δουλεια μου....
Σχετικα με το κουκουλωμα, εγω ποτε δεν το ενιωσα....και να θελω να αγχωθω, δεν μπορω....ειναι σα να υπαρχει ενα αορατο διχτυ απο κατω μου και να με εμποδιζει να πεσω στο γκρεμο του ακραιου αγχους.
ηρεμει μυαλο και σωμα, χαλαρωνεις πολυυυυυ βαθια, κοιμασαι πολυ καλυτερα, ηρεμουν οι ρυθμοι σου, η σκεψη δεν τρεχει με 1000χλμ το δευτερολεπτο κλπ.
Βρες μονο εναν καλο ψυχιατρο!! αυτο ειναι το σημαντικο!!!!!

Μαρα, ο ψυχολογος θα με στείλει σε ψυχίατρο αν το κρινει απαραιτητο. Ολοι οι ψυχολογοι συνεργαζονται με ψυχιατρους γι'αυτές τις περιπτώσεις.
Οσο για τα φάρμακα, αυτο ακριβως λεω: δεν αισθάνεσαι αγχος γιατι εισαι κατω απο την"κουβερτα" φαρμάκων που κουκουλώνει τα συμπτώματα σου. Αν μεινεις ξεσκεπάστη, τι θα γινει; Θα είσαι το ιδιο ηρεμη;
Και αυτη η κουβερτα ποσο θα σε σκεπάζει; Για παντα;

[Anti-pression]

οι ενοχές αυξανουν και ο φαυλος κυκλος δεν σταματα. Η Ιδψ ειναι ενοχες, τρέφεται απο τις ενοχές και καταληγει σε ενοχές.
Ειμαι με αυτήν 30 χρονια....

Άλλο πράγμα οι ενοχες. Μπορει τα ατομα με ΙΔΨ να εχουν μια μεγαλυτερη ταση να εχουν ενοχες, ομως και ατομα που δεν εχουν ΙΔΨ μπορει να τις εχουν και οντως δυσκολα μπαινουν στο παρασκηνιο. Αυτες ειναι το βασανιστηριο και λιγοτερο οι ψυχαναγκασμοι. Οι ψυχαναγκασμοι δεν συνεπαγονται ομως παντα ενοχες και μπορουν πιο ευκολα να αγνοηθουν και να ζεις μαζι τους.

[Mara.Z]

Μαρα, ο ψυχολογος θα με στείλει σε ψυχίατρο αν το κρινει απαραιτητο. Ολοι οι ψυχολογοι συνεργαζονται με ψυχιατρους γι'αυτές τις περιπτώσεις.
Οσο για τα φάρμακα, αυτο ακριβως λεω: δεν αισθάνεσαι αγχος γιατι εισαι κατω απο την"κουβερτα" φαρμάκων που κουκουλώνει τα συμπτώματα σου. Αν μεινεις ξεσκεπάστη, τι θα γινει; Θα είσαι το ιδιο ηρεμη;
Και αυτη η κουβερτα ποσο θα σε σκεπάζει; Για παντα;

υποτιθεται οτι με την αγωγη θα εξασκηθεις σε οσα μαθαινεις με τον ψυχολογο!
ΑΛΛΑ υπαρχουν καποια πραγματα που δεν μπορεις να τα κανεις μονη σου ή με τον ψυχολογο.
Αν πας σε ψυχιατρο, τοσο που βασανιζεσαι, αποκλειεται να μην σου προτεινει καποια αγωγη, εστω λαιτ, για να ανακουφισθεις στην καθημερινοτητα σου.
Είναι σα να εχω πιεση και να προσπαθω να τη ριξω με το να αθλουμαι και τρεφομαι σωστα, χωρις αντιυπερτασικα. Καλη χρυση η ασκηση και η διατροφη αλλα μονος σου δεν τη ριχνεις σταθερα την πιεση.
Ετσι ειναι και αυτα. Παιζουν και οι ορμονες, ρολο! Γυναικα εισαι, εχεις περασει τα 30 ε? δεν εισαι 20χρονο να σου πουμε να το παλαιψεις μονη σου, εχεις γεννησει και παιδια, οποτε οι ορμονες κανουν παρτυ...
Οσες εχουν προβλημα με το θυρεοειδη τους παιρνουν χαπι για ολη τη ζωη τους. Και οσοι εχουν βαρυτερα θεματα, επισης.
Καταλαβες? δεν ειναι κουβερτα που σε σκεπαζει εξωτερικα οσο κανει κρυο. Σε βαζει σε νεα τροχια ΟΡΓΑΝΙΚΗ!!!!

[Mara.Z]

Μαρα, ο ψυχολογος θα με στείλει σε ψυχίατρο αν το κρινει απαραιτητο.

Βρε Νεφελη περασες οσα περασες, που δεν τα λες και λιγα. Γιατι δεν δοκιμαζεις εναν ψυχιατρο σε ενα δημοσιο νοσοκομειο ή σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας να δεις τι θα σου πει?
Με τον ψυχολογο συζητηση κανεις, εχεις εναν καλο ακροατη, αντε να μαθεις και ορισμενες τεχνικες.
Ειναι σα να εισαι εγκυος και να πηγαινεις σε μαια για μαθηματα ανωδυνου τοκετου αντι να πας σε γυναικολογο.

[blackbird]

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Εννοείται πως η ψυχολόγος που σε παρακολουθεί αν κρίνει πως ΜΠΟΡΕΙΣ να αποφύγεις τα φάρμακα και να μην επισκεφθείς ακόμα ψυχίατρο (που η πρώτη του δουλειά θα είναι η συνταγή) το καλύτερο που θα έχεις να κάνεις είναι να την ακούσεις!

[Mara.Z]

Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Εννοείται πως η ψυχολόγος που σε παρακολουθεί αν κρίνει πως ΜΠΟΡΕΙΣ να αποφύγεις τα φάρμακα και να μην επισκεφθείς ακόμα ψυχίατρο (που η πρώτη του δουλειά θα είναι η συνταγή) το καλύτερο που θα έχεις να κάνεις είναι να την ακούσεις!

Γιατι να μην επισκεφθει εναν ψυχιατρο, εστω για μια εξεταση??
δηλαδη αυτο που λενε....η 1η του δουλεια ειναι η συνταγη... οκ ειναι καπως...
αφου αρρωστος εισαι, δεν τα βγαζεις περα, δυσκολευει η καθημερινοτητα σου, βασανιζεσαι. Δεν ειναι ολα μελι-γαλα για να πουμε ααα τι καλα ειμαι λυπημενος σημερα, αυριο θα μου περασει.

Η Νεφελη βασανιζεται 30χρονια, η ιδια το λεει. Εχει δοκιμασει ψυχολογους, και εχει δηλητηριασθει απο μια προσφατη τοξικη εμπειρια-ψυχοθεραπεια με εναν αυτοαποκαλουμενο ψυχοθεραπευτη.
Συν το οτι εχει οικογενεια, παιδια, υποχρεωσεις...δηλαδη ποσο θελει ενας ανθρωπος για να λασκαρει η βιδα τελειως? και ποσο πρεπει να βασανισθει ακομα??? Ιατρικο ειναι το θεμα της, δεν ειναι απλα και μονο ψυχολογικο!

Και ο οποιος ψυχολογος τι καταρτιση εχει να εκτιμησει τα οργανικα της συμπτωματα?
ειναι αλλη η δουλεια του ψυχολογου, αλλη του γιατρου! Εχω γνωστη η οποια απο καταθλιψη επεσε στο κρεβατι και δεν σηκωνοταν μηνες, με μωρο παιδι! Και η ψυχολογος της ελεγε οτι οχι δεν χρειαζεται ψυχιατρο, ξεκουραση θελει. Και την πλακωνε στις τεχνικες και στα ημερολογια...Ωσπου αντρας και θειος την πηγαν με το ζορι σε ψυχιατρο και σταθηκε η κοπελα στα ποδια της.
Δεν ειναι ολα θεμα να μιλησεις και να σε ακουσουν, ουτε κραταω ημερολογιο να τσεκαρω τις σκεψεις μου και να τις αλλαξω. Καλα χρυσα αυτα, αλλα απαιτειται ενα συγκεκριμενο οργανικο υποβαθρο για να ευδοκιμησουν αλλιως ματαιος κοπος.
Εγω με το προβλημα που ειχα πηγα σε ψυχιατρο απο το 2012. Και δεν μου εδωσε κανενα αντικαταθλιπτικο, μονο ζαναξ αυξομειουμενο για 3-4 μηνες. Ελλειψη συγκεντρωσης ειχα. Τα συμπτωματα επεμεναν. Δεν μπορουσα να δουλεψω καθολου. Μυαλο διαλυμενο. Εχασα 4 χρονια προσπαθωντας μονη μου, εκανα τα παντα, μεχρι και αυστηρες πρωτεινικες διαιτες, φουλ καλα λιπαρα που λενε οτι βοηθανε τον εγκεφαλο κλπ. ΤΙΠΟΤΑ.
Και τελικα ξαναπηγα σε ψυχιατρο, ειπα οτι δεν παει αλλο, εχω μεινει τραγικα πισω στη δουλεια μου, δεν μπορω να διαβασω την υλη μου, και μου εδωσε το 1ο. Μετα απο καποιους μηνες επειδη νυσταζα παρα πολυ και ειχα καταληξει να κοιμαμαι φουλ12ωρο, το ειπα και μου δινει 2ο οποτε ηρθα στα ισα μου.
Και ναι ο οργανισμος θελει χρονο να επανελθει. Οταν οι καρδιακοι παλμοι σου φτανουν τους 150 σε ηρεμια, δεν στρωνεις απο τη μια στιγμη στην αλλη. Θελει χρονο, και υπομονη, και καλη διατροφη, και ασκηση, και αγωγη.

[Nefeli28]

Αν παω στον ψυχίατρο δεν θα ειναι απλα για εξεταση. Θα μου δωσει αγωγη. Αυτο είναι το μονο σιγουρο σε οσα συζηταμε.
Απο την αλλη, υπαρχει η εξης κατάσταση (που περιγράφεις κι εσυ Μαρα): ειμαι 30 χρονια με αυτο, παλευω τα τελευταία 3-4 κυριολεκτικά με ολες μου τις δυνάμεις, δυστυχώς ειχα μια άσχημη εμπειρία με ειδικο, παρολα αυτα ομως δεν το εβαλα κατω. Δεν εγκατελειψα την προσπάθεια για τον εαυτο μου. Ειμαι σε καινούρια ψυχολογο, στην ιδια που ειχε παει κι η αδερφη μου για το ιδιο προβλημα.
Οταν χρειάστηκε την εστειλε παράλληλα σε ψυχιατρο για φαρμακα, ενω με την ίδια εκανε ψυχοθεραπεία. Πηρε φάρμακα περιπου 2 χρονια και τωρα ειναι μια χαρα χωρις αυτά. Δεν της εφυγε εντελως η ιδψ, ομως μπορει κ τη διαχειρίζεται.
Φυσικα ολα αυτα δεν σημαίνουν κατι. Καθε περίπτωση ειναι διαφορετική. Δεν σημαίνει οτι την ιδια πορεια θα εχω κι εγω...
Απλα εχω κουραστεί και απογοητευτεί πολυ... το τελευταίο 6 μηνο ηρθαν τα πανω κατω..
Κουράστηκα...

[Diana1982]

Με τους γονείς σου τί σχέσεις είχες;

[Mara.Z]

Αν παω στον ψυχίατρο δεν θα ειναι απλα για εξεταση. Θα μου δωσει αγωγη. Αυτο είναι το μονο σιγουρο σε οσα συζηταμε.
Απο την αλλη, υπαρχει η εξης κατάσταση (που περιγράφεις κι εσυ Μαρα): ειμαι 30 χρονια με αυτο, παλευω τα τελευταία 3-4 κυριολεκτικά με ολες μου τις δυνάμεις, δυστυχώς ειχα μια άσχημη εμπειρία με ειδικο, παρολα αυτα ομως δεν το εβαλα κατω. Δεν εγκατελειψα την προσπάθεια για τον εαυτο μου. Ειμαι σε καινούρια ψυχολογο, στην ιδια που ειχε παει κι η αδερφη μου για το ιδιο προβλημα.
Οταν χρειάστηκε την εστειλε παράλληλα σε ψυχιατρο για φαρμακα, ενω με την ίδια εκανε ψυχοθεραπεία. Πηρε φάρμακα περιπου 2 χρονια και τωρα ειναι μια χαρα χωρις αυτά. Δεν της εφυγε εντελως η ιδψ, ομως μπορει κ τη διαχειρίζεται.
Φυσικα ολα αυτα δεν σημαίνουν κατι. Καθε περίπτωση ειναι διαφορετική. Δεν σημαίνει οτι την ιδια πορεια θα εχω κι εγω...
Απλα εχω κουραστεί και απογοητευτεί πολυ... το τελευταίο 6 μηνο ηρθαν τα πανω κατω..
Κουράστηκα...

Nεφελη ο ψυχιατρος θα σου δωσει αγωγη επειδη τη χρειαζεσαι!!! δεν ειναι τροφη τα φαρμακα ουτε γλυκα να τα παιρνουμε απερισκεπτα και αφειδως.
Ανθρωποι ειμαστε, καλοκουρδισμενες μηχανες που αμα μια βιδα λασκαρει αστα βραστα!
Αφου βασανιζεσαι τοσο, και φτανεις στο σημειο να ζητας βοηθεια ακομα και εδω, γιατι δεν επισκεπτεσαι εναν γιατρο σε ενα δημοσιο νοσοκομειο? να του πεις τις επιφυλαξεις σου, να το συζητησεις, να δεις τι θα σου πει? ειναι καπως ισοπεδωτικο να απορριπτεις τον ψυχιατρο επειδη αααααα θα δωσει φαρμακα.
Δηλαδη αν ειχες ενα αλλο οργανικο προβλημα και πηγαινες σε γιατρο, τι θα του ελεγες? θα προσπαθησω με διατροφη, γιογκα κλπ και φαρμακα δεν παιρνω??
εγω σου ειπα 4 χρονια χτυπηθηκα και ακρη δεν βρηκα....και λιγο καλυτερα να γινομουν, μετα κυλουσα ακομα χειροτερα. Ναι καθε περιπτωση σαφως ειναι διαφορετικη αλλα καποιες ενδειξεις τις παιρνεις.
Εσυ λες οτι βασανιζεσαι 30 χρονια συν το οτι εισαι επιβαρημενη με παιδια, αντρα και σπιτι. Θεμα ορμονων ειναι, δεν ειναι θεμα σκεψης ολα...διορθωνω τη σκεψη λυνω το προβλημα.

[Nefeli28]

Με τους γονείς σου τί σχέσεις είχες;

Αυστηρο περιβαλλον, πειθαρχία, θρησκοληψία, μπαμπας απών και μαμα ναρκισσος

[Diana1982]

Αυστηρο περιβαλλον, πειθαρχία, θρησκοληψία, μπαμπας απών και μαμα ναρκισσος

Νομίζω ότι εκεί πρέπει να εστιάσεις την ψυχοθεραπεία σου,για να δεις αποτέλεσμα.
Νομίζω αν ψαχτείς λίγο σε αυτό το κομμάτι θα σε βοηθήσει πολύ.
Τώρα όσον αφορά τα φάρμακα,συνήθως καλύπτουν μόνο τα συμπτώματα-αλλά κάποιες φορές βοηθάνε και πολύ!
Αυτό θα το δεις εσύ και με την συνεργασία του ιατρου σου.

Συνήθως για να αποφύγουμε τις ψυχικές συγκρούσεις που κληρονομήσαμε από την οικογένεια,ο ανθρωπος αποκτάει κάποιες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές-μία τέτοια περίπτωση είσαι και εσύ!
Ειδικά με μητέρα νάρκισσο,συμπληρώνεται απόλυτα η εικόνα....λογικά θα πρέπει να είσαι και τελειομανής!

[Nefeli28]

Νομίζω ότι εκεί πρέπει να εστιάσεις την ψυχοθεραπεία σου,για να δεις αποτέλεσμα.
Νομίζω αν ψαχτείς λίγο σε αυτό το κομμάτι θα σε βοηθήσει πολύ.
Τώρα όσον αφορά τα φάρμακα,συνήθως καλύπτουν μόνο τα συμπτώματα-αλλά κάποιες φορές βοηθάνε και πολύ!
Αυτό θα το δεις εσύ και με την συνεργασία του ιατρου σου.

Συνήθως για να αποφύγουμε τις ψυχικές συγκρούσεις που κληρονομήσαμε από την οικογένεια,ο ανθρωπος αποκτάει κάποιες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές-μία τέτοια περίπτωση είσαι και εσύ!
Ειδικά με μητέρα νάρκισσο,συμπληρώνεται απόλυτα η εικόνα....λογικά θα πρέπει να είσαι και τελειομανής!

Καλημερα Diana,
ναι δυστυχώς ειμαι τελειομανης. Και οι συγκρουσεις που γίνονται μεσα μου ειναι σε πολλαπλά επίπεδα. Αυτο με εχει εξουθενωσει. Νιωθω μεγαλη απογοήτευση για ολα.
Πράγματι, στην ψυχοθεραπεία που κανω εστιαζουμε στα οικογενειακα θεματα που κουβαλαω και που με διαμορφωσαν ολα αυτά τα χρονια. Εκει βρίσκονται ολες σχεδόν οι απαντησεις και το τοπιο ξεκαθαριζει ολο και περισσότερο οσο προχωραμε βαθιά.
Αυτο που με απογοητευει ειναι οτι δεν μειωνονται τα ψυχαναγκαστικά μου. Υποθέτω πως θελει χρονο, αλλα εχω κουραστει να περιμενω και να ελπίζω.
Εχω κανει υπερπροσπάθεια το τελευταίο 6μηνο για πράγματα που με ξεπερνούσαν. Εχω εξαντληθεί...