Ανυπόφορη συνάδελφος

[Annie1989]

Καλησπέρα σας.
Είμαι νέα εργαζόμενη σε μία εταιρεία κι όπως καταλαβαίνετε, έχω πολύ μικρή εμπειρία σε κάποια πράγματα . Παρόλα αυτά, είμαι άτομο που προσπαθεί και που κάνει πάντα ό,τι καλύτερο μπορεί, ενώ όταν μου έρχεται μία πολύ δύσκολη περίπτωση, ρωτάω και τους πιο έμπειρους για να βεβαιωθώ ότι είμαι στο σωστό δρόμο, όπως όλοι κάνουν εκεί, έμπειροι και μη, δηλαδή ο ένας συμβουλεύεται τον άλλον. Έχω παρατηρήσει όμως το εξής: στο διπλανό με εμένα γραφείο κάθεται μία συνάδελφος η οποία έχει 10 χρόνια προϋπηρεσία και πολλές γνώσεις, και την έχω ρωτήσει κάποιες φορές ορισμένα ζητήματα, τα οποία της φαίνονται αυτονόητα, όχι όμως και για εμένα, καθώς δεν έχω την εμπειρία της. Κάθε φορά που τη ρωτάνε κάτι, είτε εγώ είτε κάποιος άλλος, πάντα απαντάει φωνάζοντας, μιλώντας δυνατά, χωρίς να καταλαβαίνω το λόγο. Έχω παρατηρήσει επίσης ότι πολλές φορές με επιπλήττει και μου μιλάει απότομα και ειρωνικά για τις ερωτήσεις μου, με ύφος,ενώ εάν κάνει άλλος την ίδια ερώτηση, πότε δε μιλάει όπως μιλάει σε μένα. Εγώ όμως πάντα την αντιμετωπίζω με ευγένεια και ηρεμία και της έχω εξηγήσει πάντα με ωραίο τρόπο ότι δεν είναι ωραία αυτή η συμπεριφορά. Πολλές φορές την έχω προσεγγίσει, αλλά δεν έχω καταφέρει κάτι, γιατί είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Αυτό που με στεναχωρεί όμως είναι ότι δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάει και φωνάζει έτσι σε εμένα. Προχθές που τη ρώτησα κάτι μου μίλησε πολύ απότομα με τρόπο πολύ ταπεινωτικό μπροστά στους υπόλοιπους συναδέλφους και με στεναχώρησε πολύ, καθώς είμαι άτομο που δεν του αρέσουν οι φωνές. Δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι έχθρα ή ζήλια ή αντιπάθεια. Εκείνη έχει βγάλει τη σχολή , είναι αρραβωνιασμένη και δεν είναι και πολύ περιποιημένη γενικά. Εγώ πάλι πέρα από τη σχολή, έχω πάρει και κάποια αλλά πτυχία, έχω συγγράψει άρθρα, έχω μιλήσει σε συνέδρια κλπ., είμαι παντρεμένη, μου αρέσει να περιποιούμαι τον εαυτό μου και 7 χρόνια μικρότερη. Δεν μπορώ να καταλάβω τί την πειράζει σε μένα τόσο και συμπεριφέρεται έτσι. Μήπως επειδή εγώ είμαι ήρεμη κι ευγενική μαζί της πάντα την κάνει να το πάρει ως δική μου αδυναμία; Επειδή πολλές φορές μου έρχεται να φωνάξω κι εγώ, αλλά θεωρώ ότι θα χάσω το δίκιο μου, πώς μπορώ να το διαχειριστώ και να της δείξω ότι ποσώς με ενδιαφέρει, ώστε να την αποθαρρύνω και να μην το ξανακάνει; Τί θα με συμβουλεύατε;

[jock77]

Έχεις δοκιμάσει κάποια στιγμή μετά την δουλειά να της ζητήσεις να συζητήσετε? Να της πεις οτι η συμπεριφορά της σε φέρνει σε δύσκολη θέση και σε στεναχωρεί και οτι έχεις μόνο καλές προθέσεις και οτι αν κανεις κατι που την ενοχλεί να στο πεί ωστε να υπάρξει μια ισορροπία στην σχέση σας? Είστε και οι δύο μορφωμένα και πολιτισμένα άτομα και απο μια ήρεμη πολιτισμένη κουβέντα ίσως βρεθεί κάποια λύση σε όλο αυτο.
Σε κάθε σχέση, προσωπική η εργασιακή η επικοινωνία είναι το σπουδαιότερο πράγμα και μέσα απο την επικοινωνία μπορούμε να βρουμε λύση και διέξοδο σε πολλά απο τα προβλήματά μας.

[Annie1989]

Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές και δε θεωρεί ότι κάνει κάτι κακό, αλλά αντίθετα ότι εγώ είμαι αυτή που εκτίθεται.

[jock77]

Οι υπόλοιποι συνάδελφοί σας τι γνώμη έχουν? πχ στο περιστατικό που λές που ένιωσες ταπεινωτικά μπροστά τους.. το συζήτησες με κάποιον άλλον?

[Annie1989]

Οι υπόλοιποι συνάδελφοί σας τι γνώμη έχουν? πχ στο περιστατικό που λές που ένιωσες ταπεινωτικά μπροστά τους.. το συζήτησες με κάποιον άλλον?

Το συζήτησα με δυο διαφορετικά άτομα και μου είπαν ότι έχω απόλυτο δίκιο να έχω προσβληθεί, γιατί από τη μια θα μπορούσε οτιδήποτε την ενοχλεί να το πει με ωραίο τρόπο, από την άλλη δεν υπήρχε λόγος να την ακούσει όλο το γραφείο. Μου είπαν επίσης ότι θαυμάζουν την ψυχραιμία μου.

[Anti-pression]

Κατα πόσο η δουλεια σου εξαρταται απο αυτην; Αν υπαρχουν αλλοι συναδελφοι που μπορουν να σου δειξουν την δουλεια, τοτε παρατα την και ζητα βοηθεια μονο απο εκεινους. Αν την χρειαζεσαι οπωσδηποτε για να μπορεσεις να βελτιωθεις κ να δουλεψεις τοτε ειναι δυσκολη περιπτωση.

Να την πιασεις και να της μιλησεις δεν εχει κανενα νοημα. Τετοια ατομα εχουν τετοιο θεμα 'ανωτεροτητας'.. που δεν καταλαβαινουν τιποτα. Ζουνε με αυτο. Το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να της πεις, εγω ήρθα εδω για να συνεργαστουμε, θελεις να παμε μαζι στον προισταμενο να λυσουμε το προβλημα; Αν δεν αλλαξει κ τοτε, πηγαινε μονη στον προισταμενο. Δεν θα ειναι καρφωμα γιατι θα την εχεις ενημερωσει πιο πριν, την θεση σου θα υπερασπιστεις.
Τετοια ατομα υπαρχουν σε ολες τις εταιριες και ειναι παντα οι παλιοι, νομιζουν οτι ειναι δικη τους. Στις περισσοτερες περιπτωσεις εχουν την ευνοια των ανωτερων, λαθος των τελευταιων ειναι αλλωστε αυτη η κατασταση. Αν ο προισταμενος σε καταλαβει κ την βαλει στη θεση της, τοτε συνεχιζεις χωρις προβληματα. Αν ομως κανει τα στραβα ματια που ειναι κ το πιθανοτερο, τοτε ειναι δυσκολα τα πραγματα. Δεν θα μπορεσεις να μαθεις την δουλεια και θα αναγκαστεις να παραιτηθεις. Αν εισαι οντως τοσο ψυχραιμη και υπομονετικη, τοτε θα κατσεις περιμενοντας ισως μια πιθανη απολυση, εφοσον δεν αποδιδεις. Μπορει να βαλει κ αυτη το χερακι της.

Μην επικεντρωνεσαι στα αιτια, αν ειναι ζηλεια η κατι αλλο. Αυτο ειναι πιο πολυ δικο της θεμα να το λυσει.

Έχω περασει απο παρομοιες καταστασεις κ εχω χασει δουλειες. Οταν ο παλιος δεν δειχνει την δουλεια δεν υπαρχει λυση. Ειναι λαθος των προισταμενων.

[kutchunie]

Θα προσπαθήσω να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου. Το να είναι ενας άνθρωπος απότομος, είναι και άσχημο και ενοχλητικό. Βέβαια, ΄μπορεί κάτι να κάνεις και να πυροδοτείς τη συμπεριφορά αυτή. Επειδή εισαι νέα και άπειρη όπως λες, μήπως φορτώνεται δουλειά που αναλαμβάνεις εσύ αλλα δεν μπορείς να τελειώσεις λόγω απειρίας και την εκνευρίζεις ή θέλει να σε κάνει πέρα; Δεν θέλω να σε μειώσω και τα λέω αυτά. Απλά αυτά είναι λάθη που δεν συνειδητοποιούν οι αρχάριοι ας πούμε και το βλέπω κι εγώ στη δική μου δουλειά. Κάποιες φορές οι πρακτικάριοι και οι νεοπροσληφθέντες γενικότερα είναι εκνευριστικοί στη δουλειά, γιατί και μισές δουλειές κάνουν και δε σε αφήνουν να τελειώσεις αυτό που κάνεις, γιατί σε βομβαρδίζουν με ερωτήσεις, βέβαια αυτό σπάνια συμβαίνει. Αλλά οκ, δεν θα ανοίξουμε και βεντέτα για χ απορίες ενός νέου στη δουλειά που για κάποιον που εργάζεται πολύ περισσότερο είναι αυτονόητες.
Επίσης, εμένα ο μόνος τρόπος να με κάνει κάποιος να εκνευριστώ, είναι να αντιληφθώ πως είναι αδιάφορος ή πως η συμπεριφορά του είναι αντιεπαγγελματική ή παράτυπη. Εκεί τρελαίνομαι λίγο. Μήπως την ρωτάς συνέχεια ίδια πράγματα;
Τι ακριβώς σου είπε και σε πρόσβαλε; σε είπε χαζή ας πούμε; Και όταν λες ότι σου λέει πως εκτίθεσαι τι εννοεί; Οι συνάδελφοι με τους οποίους συζήτησες, σε υπερασπίστηκαν με κάποιο τρόπο την ώρα του συμβάντος; σου έλυσαν τις απορίες σου;

Εγώ αυτό που έχω να προτείνω, είναι να μην καταναλώνεις την ενέργειά σου να κάνεις φιλίες μαζί της. Αν είναι θέμα ανταγωνιστικότητας στην εργασία, μην ασχολήσαι άλλο με το πως θα γίνει να μην σε μαλώνει. Εξάλλου στην δουλειά οφείλουμε να είμαστε τυπικοί και επαγγελματίες ακόμη κι συνεργαζόμαστε με την κολλητή μας.
Ρώτα αλλους συναδέλφους για να μην ερχεστε σε ρήξη και απέδειξέ της, ότι είσαι παραγωγική και επαγγελματίας. Για να είναι 10 χρόνια στο γραφείο αυτό, αν μιλάμε και για ιδιωτικό τομέα, τότε μάλλον δε βρίσκεται εκεί τυχαία. Αν και μετά από αυτό συνεχίσει να είναι ανάποδη, τότε είναι ο χαρακτήρας της αυτός, αλλά εφόσον θα έχεις αποδείξει πράγματα δε θα εχει και τίποτα να σου πει.

[kutchunie]

Στις περισσοτερες περιπτωσεις εχουν την ευνοια των ανωτερων, λαθος των τελευταιων ειναι αλλωστε αυτη η κατασταση. Αν ο προισταμενος σε καταλαβει κ την βαλει στη θεση της, τοτε συνεχιζεις χωρις προβληματα. Αν ομως κανει τα στραβα ματια που ειναι κ το πιθανοτερο, τοτε ειναι δυσκολα τα πραγματα. Δεν θα μπορεσεις να μαθεις την δουλεια και θα αναγκαστεις να παραιτηθεις. Αν εισαι οντως τοσο ψυχραιμη και υπομονετικη, τοτε θα κατσεις περιμενοντας ισως μια πιθανη απολυση, εφοσον δεν αποδιδεις. Μπορει να βαλει κ αυτη το χερακι της.

Μην επικεντρωνεσαι στα αιτια, αν ειναι ζηλεια η κατι αλλο. Αυτο ειναι πιο πολυ δικο της θεμα να το λυσει.

Έχω περασει απο παρομοιες καταστασεις κ εχω χασει δουλειες. Οταν ο παλιος δεν δειχνει την δουλεια δεν υπαρχει λυση. Ειναι λαθος των προισταμενων.

Στη δική μου δουλειά πριν κάτσουμε σε γραφείο, κάνουμε σεμινάρια και γενικότερα, κατά τη διάρκεια της καριέρας μας κάνουμε σεμινάρια που διοργανώνει η εταιρία. Ενας υπάλληλος, ακόμα και μετά την εκπαίδευση, έχει κενά τα οποία οφείλονται στην έλλειψη εμπειρίας. Ο νέος υπάλληλος, θα γίνει αποδεκτός, όταν θα δείξει προθυμία, ευστροφία και μπορεί προσαρμοστεί και να έχει βοήθεια, χωρίς να κρατάει και τους υπόλοιπους πίσω στις δικές τους υποχρεώσεις. Πως να το πω καλύτερα. Ο νέος, σε όποια δουλειά και να είναι, θα κάνει την "λάντζα" των παλιών. Ακόμα και περισσότερα πτυχία να έχει, δεν μετράει αυτό, γιατί σε κάθε εργασιακό χώρο με το ίδιο αντικείμενο, η παραγωγική διαδικασία είναι διαφορετικά δομημένη και μοναδική. Επομένως, κερδίζει όταν είναι πολύ καλός σε όσα ξέρει να κάνει, τα κάνει σωστά και γρήγορα, αναλαμβάνει την "λάντζα" των παλιών (πχ φωτοτυπίες αν μιλάμε για γραφείο) και οι παλιοί αφού τους εξοικονομήσει χρόνο, θα τον βοηθήσουν με τα κενά τα οποία έχει.

Εάν επειδή έχει ένα πτυχίο παραπάνω, πας σε ένα εργασιακό χώρο χωρίς να είσαι στέλεχος με εμπειρία και θέλεις αυτοί που βγάζουν την παραγωγή (οτιδήποτε κι αν είναι αυτό που παράγεται, είτε προϊόν είτε υπηρεσία) να σταματούν για να σου δείχνουν, θα μείνει πίσω το όλο πράγμα και κανείς δεν είναι διατεθημένος να ακούσει σχόλια από το αφεντικό για το ότι έπεσε η απόδοσή του ας πούμε, ή να του μειωθούν τα μπόνους παραγωγικότητας, εάν υπάρχουν, επειδή ήρθε νέος υπάλληλος στη δουλειά. Ούτε και υπάρχει πιθανότητα να κάτσει κάποιος υπερωρία, την στιγμή που οι περισσότεροι ούτε τον κανονικό μισθό δεν παίρνουν, να δείξει σε κάποιον το οτιδήποτε.

[Anti-pression]

Στη δική μου δουλειά πριν κάτσουμε σε γραφείο, κάνουμε σεμινάρια και γενικότερα, κατά τη διάρκεια της καριέρας μας κάνουμε σεμινάρια που διοργανώνει η εταιρία. Ενας υπάλληλος, ακόμα και μετά την εκπαίδευση, έχει κενά τα οποία οφείλονται στην έλλειψη εμπειρίας. Ο νέος υπάλληλος, θα γίνει αποδεκτός, όταν θα δείξει προθυμία, ευστροφία και μπορεί προσαρμοστεί και να έχει βοήθεια, χωρίς να κρατάει και τους υπόλοιπους πίσω στις δικές τους υποχρεώσεις. Πως να το πω καλύτερα. Ο νέος, σε όποια δουλειά και να είναι, θα κάνει την "λάντζα" των παλιών. Ακόμα και περισσότερα πτυχία να έχει, δεν μετράει αυτό, γιατί σε κάθε εργασιακό χώρο με το ίδιο αντικείμενο, η παραγωγική διαδικασία είναι διαφορετικά δομημένη και μοναδική. Επομένως, κερδίζει όταν είναι πολύ καλός σε όσα ξέρει να κάνει, τα κάνει σωστά και γρήγορα, αναλαμβάνει την "λάντζα" των παλιών (πχ φωτοτυπίες αν μιλάμε για γραφείο) και οι παλιοί αφού τους εξοικονομήσει χρόνο, θα τον βοηθήσουν με τα κενά τα οποία έχει.

Εάν επειδή έχει ένα πτυχίο παραπάνω, πας σε ένα εργασιακό χώρο χωρίς να είσαι στέλεχος με εμπειρία και θέλεις αυτοί που βγάζουν την παραγωγή (οτιδήποτε κι αν είναι αυτό που παράγεται, είτε προϊόν είτε υπηρεσία) να σταματούν για να σου δείχνουν, θα μείνει πίσω το όλο πράγμα και κανείς δεν είναι διατεθημένος να ακούσει σχόλια από το αφεντικό για το ότι έπεσε η απόδοσή του ας πούμε, ή να του μειωθούν τα μπόνους παραγωγικότητας, εάν υπάρχουν, επειδή ήρθε νέος υπάλληλος στη δουλειά. Ούτε και υπάρχει πιθανότητα να κάτσει κάποιος υπερωρία, την στιγμή που οι περισσότεροι ούτε τον κανονικό μισθό δεν παίρνουν, να δείξει σε κάποιον το οτιδήποτε.

Οπως ο νεος θα κανει την λαντζα των παλιων, ετσι κ ο παλιος θα δειξει στον νεο. Ειναι ατυπος κανονας. Θα καταναλωσει και λιγο χρονο, πως να γινει διαφορετικα; Ειναι μεσα στο παιχνιδι, διαφορετικα θα κλεισει η εταιρια, αν φυγουν οι παλιοι χωρις να ερθουν νεοι. Θεωρητικα καθενας πρεπει να ξερει να κανει τη δουλεια σου, στην πραγματικοτητα ομως ο νεος κανει την λαντζα και ο παλιος βρισκει χρονο κ δειχνει.
Το θεμα ειναι οτι πρεπει και οι δυο να το καταλαβουν και να το κανουν χωρις φωνες. Στην συγκεκριμενη περιπτωση, μπορει η παλια συναδελφος να βοηθαει αλλα να ειναι πολυ απαιτητικη η φιλη που εγραψε το θεμα, δεν το ξερουμε. Στις περισσοτερες περιπτωσεις ομως το αντιθετο συμβαινει. Λιγοι ειναι οι παλιοι συναδελφοι που εχουν κλεισει 10ετια-15ετια και δεν εχουν καβαλησει το καλαμι, δεν γλυκαινοντε απο την εξουσια που νομιζουν οτι εχουν.

[Remedy]

Καλησπέρα σας.
Είμαι νέα εργαζόμενη σε μία εταιρεία κι όπως καταλαβαίνετε, έχω πολύ μικρή εμπειρία σε κάποια πράγματα . Παρόλα αυτά, είμαι άτομο που προσπαθεί και που κάνει πάντα ό,τι καλύτερο μπορεί, ενώ όταν μου έρχεται μία πολύ δύσκολη περίπτωση, ρωτάω και τους πιο έμπειρους για να βεβαιωθώ ότι είμαι στο σωστό δρόμο, όπως όλοι κάνουν εκεί, έμπειροι και μη, δηλαδή ο ένας συμβουλεύεται τον άλλον. Έχω παρατηρήσει όμως το εξής: στο διπλανό με εμένα γραφείο κάθεται μία συνάδελφος η οποία έχει 10 χρόνια προϋπηρεσία και πολλές γνώσεις, και την έχω ρωτήσει κάποιες φορές ορισμένα ζητήματα, τα οποία της φαίνονται αυτονόητα, όχι όμως και για εμένα, καθώς δεν έχω την εμπειρία της. Κάθε φορά που τη ρωτάνε κάτι, είτε εγώ είτε κάποιος άλλος, πάντα απαντάει φωνάζοντας, μιλώντας δυνατά, χωρίς να καταλαβαίνω το λόγο. Έχω παρατηρήσει επίσης ότι πολλές φορές με επιπλήττει και μου μιλάει απότομα και ειρωνικά για τις ερωτήσεις μου, με ύφος,ενώ εάν κάνει άλλος την ίδια ερώτηση, πότε δε μιλάει όπως μιλάει σε μένα. Εγώ όμως πάντα την αντιμετωπίζω με ευγένεια και ηρεμία και της έχω εξηγήσει πάντα με ωραίο τρόπο ότι δεν είναι ωραία αυτή η συμπεριφορά. Πολλές φορές την έχω προσεγγίσει, αλλά δεν έχω καταφέρει κάτι, γιατί είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Αυτό που με στεναχωρεί όμως είναι ότι δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάει και φωνάζει έτσι σε εμένα. Προχθές που τη ρώτησα κάτι μου μίλησε πολύ απότομα με τρόπο πολύ ταπεινωτικό μπροστά στους υπόλοιπους συναδέλφους και με στεναχώρησε πολύ, καθώς είμαι άτομο που δεν του αρέσουν οι φωνές. Δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι έχθρα ή ζήλια ή αντιπάθεια. Εκείνη έχει βγάλει τη σχολή , είναι αρραβωνιασμένη και δεν είναι και πολύ περιποιημένη γενικά. Εγώ πάλι πέρα από τη σχολή, έχω πάρει και κάποια αλλά πτυχία, έχω συγγράψει άρθρα, έχω μιλήσει σε συνέδρια κλπ., είμαι παντρεμένη, μου αρέσει να περιποιούμαι τον εαυτό μου και 7 χρόνια μικρότερη. Δεν μπορώ να καταλάβω τί την πειράζει σε μένα τόσο και συμπεριφέρεται έτσι. Μήπως επειδή εγώ είμαι ήρεμη κι ευγενική μαζί της πάντα την κάνει να το πάρει ως δική μου αδυναμία; Επειδή πολλές φορές μου έρχεται να φωνάξω κι εγώ, αλλά θεωρώ ότι θα χάσω το δίκιο μου, πώς μπορώ να το διαχειριστώ και να της δείξω ότι ποσώς με ενδιαφέρει, ώστε να την αποθαρρύνω και να μην το ξανακάνει; Τί θα με συμβουλεύατε;

με τον τροπο που περιγραφεις κι εκεινην κι σενα, ειναι σαν να μας υποδεικνυεις οτι σε ζηλευει επειδη εισαι πιο μικρη, περιποιημενη κατα την γνωμη σου, κι εχεις παραπανω πτυχια...
και αντε να πω τα πτυχια, καλα. αλλα αυτο που υπαινισεσαι με τις ηλικιες και τους αρρεβωνες # γαμους, ειναι λιγο... πως να το πω.. ας το πω μικροαστικη οπτικη για να μην πω κατι αλλο. ισως εχετε τετοιου ειδους διαφορες, οπτικης στα πραγματα ας το πω, και ειναι τοσο ξυνη μαζι σου. της την σπας βρε παιδι μου. αυτο μαλλον συμβαινει.
μπορει να ισχυει, μπορει και οχι (το οτι σε ζηλευει κι εσυ εισαι αμεμπτη).
μπορει να κανεις κατι, μπορει και οχι.
αν δεν ακουσουμε και την αλλη πλευρα, δεν μπορουμε να ξερουμε.

αυτο που θα πρτεινα μιας και ακρη δεν βρισκεις, ειναι να αποστασιοποιηθεις πληρως.
ποιος ο λογος να της απευθυνεσαι εφοσον σε προσβαλει κι ουτε το σταματαει, ουτε το παραδεχεται?
μην της μιλας κι εσυ, και τελος.
ψαξε βοηθεια σε αλλους συναδελφους σου.

[elis]

ο νεοσ ειναι ωραιοσ αλλα ο παλιοσ ειναι αλλιωσ

[Numenor]

Μήπως απλά νιώθει ότι κινδυνεύει η θέση της και ίσως αυτός είναι ο λόγος που σε μειώνει και το φωνάζει;

[kutchunie]

Οπως ο νεος θα κανει την λαντζα των παλιων, ετσι κ ο παλιος θα δειξει στον νεο. Ειναι ατυπος κανονας. Θα καταναλωσει και λιγο χρονο, πως να γινει διαφορετικα; Ειναι μεσα στο παιχνιδι, διαφορετικα θα κλεισει η εταιρια, αν φυγουν οι παλιοι χωρις να ερθουν νεοι. Θεωρητικα καθενας πρεπει να ξερει να κανει τη δουλεια σου, στην πραγματικοτητα ομως ο νεος κανει την λαντζα και ο παλιος βρισκει χρονο κ δειχνει.
Το θεμα ειναι οτι πρεπει και οι δυο να το καταλαβουν και να το κανουν χωρις φωνες. Στην συγκεκριμενη περιπτωση, μπορει η παλια συναδελφος να βοηθαει αλλα να ειναι πολυ απαιτητικη η φιλη που εγραψε το θεμα, δεν το ξερουμε. Στις περισσοτερες περιπτωσεις ομως το αντιθετο συμβαινει. Λιγοι ειναι οι παλιοι συναδελφοι που εχουν κλεισει 10ετια-15ετια και δεν εχουν καβαλησει το καλαμι, δεν γλυκαινοντε απο την εξουσια που νομιζουν οτι εχουν.

Συμφωνώ πωε ετσι γίνετε. Ο νεος κανει την λατζα κ ο παλιος διορθώνει και δείχνει. Ειμαι 8 χρόνια στη δουλεια, κανεις ποτε δε μου αρνήθηκε βοήθεια αλλα ουτε κι εγω αρνηθηκα να βοηθήσω κάποιον, το αντιθετο, συμβαίνει με μεγαλη φυσικότητα, και στα δύο καταστήματα της επιχείρησης αυτής. Απο τηνν εμπειρία μου εδω, μόνο ενας παλιός δεν εκανε ποτέ τίποτα, ή δεν ειχε ορεξη να κάνει αλλα είχε καποια προβληματάκια και υπήρχε κατανόηση και επίσης, μια πρακτικάρια δεν εκανε τπτ και ήταν πολύ ενοχλητική/αναιδής. Ειχε έρθει,δεν ήξερε να δουλεύει ουτε το εξέλ και αν της ελεγες βγάλε φωτοτυπιες ή παρε τηλεφωνα σε πελατες ή πηγαινε σε εξωτερική εργασία (γενικότερα αν ζητουσες να κάνει λαντζα) ελεγε δεν το κάνω αυτό γιατί εγω δε σπουδασα για να βγαζω φωτοτυπίες ή δεν ειμαι δούλος σου κτλ και οταν ειχε κάτι που δεν ηξερε να κανει, εκανε ολοκληρο θεμα κι ας είχες πελάτες μπροστα σου ή ας εκαμες δουλειά που απαιτεί προσοχή. Δε την εβρισα ποτέ αν και ενα χεσιματακι το χρειαζοταν της.
Αυτη στην τωρινή εργασία. Στην προηγούμενη οχι απλώς δε βοηθούσε κανεις, αλλά σε υπονομευαν κιόλας αν μπορούσαν. Ηταν ομως το περιβάλλον και η φυση της δουλειας πολύ ανταγωνιστική, αλλά και πάλι, δενεχω ακομη καταλάβει ποιον εξυπηρετούσε η μη υπαρξη αλληλεγγύης και πνευματος συνεργασίας, αφου ολα κρινονται στο αποτελεσμα και το τλικό προιόν ειναι αποτελεσμα συλλογικής δουλειάς.
Αυτό για την 15ετία δεν ισχύει πάντα. Πχ στη δουλεια που είμαι οταν ηρθα, ενας συνάδελφος 20ετίας με βοήθησε να γίνω καλή και να καταλάβω. Βέβαια, μέχρι λουκάνικα μου εστελνε να του ψωνίζω το 1ο εξάμηνο και ότι είχα να κάνω που εφορούσε το δικό μου κομμάτι στη δουλειά, επρεπε να το τελειώνω στα κλεφτά, για να του κάνω την λαντζα αλλά ηξερε τη δουλειά καλύτερα απο όλους και εμαθα πραγματα που ουτε σε 5 χρόνια δε θα μάθαινα μόνη μου.

[kerasi]

Μαλλον σου κάνει μπουλινγκ, απο αυτά που περιέγραψες ταιριάζει το ψυχολογικό προφίλ και σε σενα και σ' εκεινη.

[melissa]

Θα κάνω κι εγώ λίγο το δικηγόρο του διαβολου ως άτομο που σπάνια θα ζητήσει βοήθεια όχι γιατί ξέρω τα πάντα, αλλά γιατί πρώτα θα έχω εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες να βρω την λύση μόνη μου και μετά θα καταφύγω σε κάποιον συνάδελφο. Μηπως το παρακάνεις με τις ερωτήσεις; Κάθε ποτε την ρωτάς; Και επίσης τι είδους ερωτήσεις τις κανεις; Το έχεις ψάξει πριν την ρωτήσεις ή θεωρείς δεδομένο ότι όταν δεν ξέρεις κάτι πρέπει να σου λύσει την απορία κάποιος συνάδελφος; Δεν ξέρω και το είδος της δουλειάς για να καταλάβω.

Έχω φίλη πάντως, η οποία όταν έφτασε να είναι η πιο παλιά στο τμήμα ερχόντουσαν όλοι σε αυτήν για ερωτήσεις. Σαν άτομο βοηθάει τους πάντες με χαρά, αλλά είχε φτάσει στο αμήν γιατί μου έλεγε ότι όλοι οι καινούργιοι την ρωταγαν για το παραμικρό για να βγάλουν από πάνω τους την ευθύνη αν γίνει λάθος. Σημειωτέων, δεν ήταν προϊσταμένη τους, ήταν απλά μια συνάδελφος. Σε αυτή την περίπτωση την καταλαβαίνω απόλυτα που δεν πρόσφερε απλόχερα βοήθεια. Την κράταγαν καθημερινά πίσω από τη δίκη της δουλειά, γιατί δεν ήθελαν να ψάξουν μόνοι τους ή να κάνουν λάθη. Και αν γινόταν λάθος φυσικά θα είχαν το ύφος, α δεν φταίω εγώ εκείνη μου είπε... Αν περιμένεις σωστή συναδελφική συμπεριφορά, πρέπει κι εσυ πρώτος να την επιδεικνύεις.