Ποτε πρεπει να σε διωξει ο ψυχοθεραπευτης?

[elisabet]

Elisabet, το να πας σε ψυχοθεραπευτη δε σημαινει απαραιτητα οτι εχεις αποφασισει να δουλεψεις με τον εαυτο σου. Μπορει να το κανεις "για τα ματια", για να εχεις να πεις οτι δε λειτουργησε, οτι ουτε ο ειδικος σου ελυσε τα προβληματα, οτι η δικη σου περιπτωση ειναι αδιεξοδη αρα δε φταις, με λιγα λογια για να συνεχισεις να κρυβεσαι πισω απο το δαχτυλο σου.
Μπορει να φταιει η μεθοδος, η ελλειψη ικανοτητων του ψυχοθεραπευτη, η χημεια μεταξυ ασθενους και επαγγελματια, αλλα μπορει να φταιει και η αρνηση να δυσκολευτει και να κουραστει ο ιδιος ο ασθενης. Δεν ειμαι σιγουρη αν αυτο θα μπορουσε ο επαγγελματιας σε καθε περιπτωση να το ανατρεψει.

Σκεφτομουν και αλλους λογους που θα μπορουσε να διακοπει μια θεραπεια. Πχ αν ο επαγγελματιας φτασει να επηρεαζεται συναισθηματικα και παψει να ειναι αντικειμενικος, αν αποκτησει υπερβολικη οικειοτητα.

Στην περιπτωση της γνωστης μου, εκανε ηδη 4 χρονια συνεδριες σε αυτην την ψυχολογο και μου ελεγε οτι ειδε τρομερη βελτιωση σε πολυ σημαντικους τομεις, τον τελευταιο χρονο ομως την επιασε μια μαυριλα ΧΩΡΙΣ να προκυψει καποιο δραματικο γεγονος, τρωγοταν με τα ρουχα της, επεμενε οτι της φταινε ολα και εκανε μεγαλο πισωγυρισμα. Δεν ξερω παντως αν τελικα τσακωθηκαν ασχημα και της ειπε να μην ξαναπαει αν δε νιωσει ετοιμη.

Σαν τεχνασμα που λεει και η Νεφελη, θα μπορουσε να λειτουργησει για να αφυπνιστεις, να μην επαναπαυεσαι και βουλιαζεις, αλλα ειναι ρισκο απο πλευρας του ψυχοθεραπευτη, ειναι πολυ πιθανο ο πελατης να το παρει στραβα και να μην ξαναπατησει.
Πολυ δυσκολο να εκτιμησει κανεις τον καλο λογο πισω απο μια βαρβατη απορριψη.

Σ αυτή τη περίπτωση που πηγαίνει κάποιος αλλά δεν έχει διάθεση να δουλέψει τίποτα, δεν είναι δουλειά του θεραπευτή να του το δείξει έστω κι αυτό που κάνει; Οτι είναι αρνητικός και δεν δέχεται βοήθεια; Ας πούμε οτι εγώ πάω στον ψυχολόγο πχ μόνο και μόνο για να μπορώ να πω μετά οτι πήγα και δεν με βοήθησε. Δεν είναι δουλειά του ψυχολόγου να μου μιλήσει ανοιχτά και ειλικρινά και να μου πει "ε ψιτ κοπελιά είσαι εδώ αλλά δεν δείχνεις καμιά διάθεση να κάνεις τίποτα για την κατάσταση σου οπότε δεν μπορώ να σε βοηθήσω μόνος μου." Εγώ νομίζω οτι σαν καλός επαγγελματίας αυτό οφείλει να κάνει.

Πέρα από αυτό, σκέφτομαι οτι εγώ με την συγκεκριμένη συμπεριφορά αποκλείεται σε έναν άλλο ψυχολόγο (που θα χρησιμοποιούσε άλλες τεχνικές, θα είχαμε καλύτερη χημεία κτλ) να μπορούσα τελικά να αφυπνιστώ;

ΚΙ ακόμα, ο ψυχολόγος δεν είναι άνθρωπος κι αυτός; Αποκλείεται με ένα άτομο, ειδικά όπως λες με την γνωστή σου που πηγαίνει χρόνια, να έχει κουραστεί; Δηλαδή αν τόσα χρόνια έκανε οτι τεχνικές ήξερε, χρησιμοποιήσε όλες τους τις γνώσεις, εμπειρία κτλ και βοήθησε την γνωστή σου μέχρι ενός σημείου αλλά παρόλα αυτά εκείνη ξαναέπεσε όπως τώρα.... αυτό δεν σημαίνει πως οτι είχε να πάρει από αυτή τη σχέση με τον συγκεκριμένο το πήρε;

[Remedy]

Σ αυτή τη περίπτωση που πηγαίνει κάποιος αλλά δεν έχει διάθεση να δουλέψει τίποτα, δεν είναι δουλειά του θεραπευτή να του το δείξει έστω κι αυτό που κάνει; Οτι είναι αρνητικός και δεν δέχεται βοήθεια; Ας πούμε οτι εγώ πάω στον ψυχολόγο πχ μόνο και μόνο για να μπορώ να πω μετά οτι πήγα και δεν με βοήθησε. Δεν είναι δουλειά του ψυχολόγου να μου μιλήσει ανοιχτά και ειλικρινά και να μου πει "ε ψιτ κοπελιά είσαι εδώ αλλά δεν δείχνεις καμιά διάθεση να κάνεις τίποτα για την κατάσταση σου οπότε δεν μπορώ να σε βοηθήσω μόνος μου." Εγώ νομίζω οτι σαν καλός επαγγελματίας αυτό οφείλει να κάνει.

Πέρα από αυτό, σκέφτομαι οτι εγώ με την συγκεκριμένη συμπεριφορά αποκλείεται σε έναν άλλο ψυχολόγο (που θα χρησιμοποιούσε άλλες τεχνικές, θα είχαμε καλύτερη χημεία κτλ) να μπορούσα τελικά να αφυπνιστώ;

ΚΙ ακόμα, ο ψυχολόγος δεν είναι άνθρωπος κι αυτός; Αποκλείεται με ένα άτομο, ειδικά όπως λες με την γνωστή σου που πηγαίνει χρόνια, να έχει κουραστεί; Δηλαδή αν τόσα χρόνια έκανε οτι τεχνικές ήξερε, χρησιμοποιήσε όλες τους τις γνώσεις, εμπειρία κτλ και βοήθησε την γνωστή σου μέχρι ενός σημείου αλλά παρόλα αυτά εκείνη ξαναέπεσε όπως τώρα.... αυτό δεν σημαίνει πως οτι είχε να πάρει από αυτή τη σχέση με τον συγκεκριμένο το πήρε;

μπορει και να του το εχει δειξει ομως, ειτε αμεσα , ειτε εμμεσα, ειτε με ολους τους τροπους και ο ασθενης να μην το 'ακουγε".

εγω νομιζω οτι ειτε το ενα, ειτε το αλλο, ειτε και τα δυο συμβαινουν.
δλδ ειτε ο ψυχ κατεληξε οτι ο ασθενης δεν ειχε καμια προθεση να δει το τι συμβαινει η να προσπαθησει και μιλαμε για επαφη χρονων, οχι για μερικες συνεδριες, ειτε ο ψυχ θεωρησε οτι οι μεθοδοι και οι γνωσεις του δεν μπορουν να βοηθησουν τον συγκεκριμενο ασθενη και αδικα του παιρνει τα χρηματα, ενω μπορει να προσπαθησει οταν θα θελει, με καποιον αλλον ψυχ.
επισης μπορει να ισχυει και το αλλο που λεει η ελισσαβετ, να εφτασε ο ψυχ στα ορια του απο την συναναστροφη αυτη και να μην εχει πλεον διαθεση/κουραγιο να δουλεψει μαζι του/της.

[M87]

Δε μιλαμε για επαναληψεις ιδιων φρασεων ή ποιηματων. Ακομη κι αν ο ασθενης ειναι "αργοστροφος" στο να κατανοησει τι μπορει να συμβαινει και γιατι, αν αρνειται κατηγορηματικα να αλλαξει οτιδηποτε και επιμενει οτι πρεπει να αλλαξουν οι αλλοι για να νιωσει πιο βολικα, ποσες "επαναληψεις" μεθοδων, ασκησεων, τεχνικων, διαλογων, φρασεων, λογιδριων κλπ πρεπει να χρησιμοποιησει ο ψυχοθεραπευτης? Εσυ λες επ αοριστον.

Πράγματι εγώ λέω ότι ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ να προσπαθεί συνέχεια. Ή τίμια εναλλακτική είναι ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΕΞ' ΑΡΧΗΣ το αν προτίθεται να τα πει μια, δύο ή πέντε φορές όπως προανέφερα.

Εγω λεω οχι, αν ο ασθενης ειναι σε αρνηση και παει απλως γιατι θελει να δειξει στους δικους του οτι πηγε να κανει αυτο που τον εστειλαν να κανει ή για να "γκρινιαζει" και να κατηγορει ή για να ξαλαφρωνει λεγοντας τα προβληματα του, τοτε ο ψυχοθεραπευτης οφειλει να ειναι ειλικρινης και να μην πληρωνεται χωρις να παραγει εργο!
Το ιδιο πιστευω και για αλλα ελευθερα επαγγελματα. Αν εγω ειμαι καθηγητρια αγγλικων και θελω σαν προσωπικο στοχο να εχω ενα πολυ μεγαλο ποσοστο επιτυχιας στις εξετασεις για διπλωμα, θα ειμαι καθετη με τους μαθητες, δε θα ερχονται για να σαχλαμαριζουν κι εγω να τσεπωνω τα λεφτακια τους. Ομοιως και σε άλλα επαγγελματα, οπως και στο δικο μου, αν ο πελατης δεν ειναι προθυμος να ακολουθησει το δρομο που του δειχνω για να εχουμε το αποτελεσμα για το οποιο με πληρωνει, εχουμε προβλημα. Ειναι σαφεστατα πιο βολικο να πω δεν πειραζει προβλημα του αφου ειναι κηφηνας, αλλα αν αγαπας τη δουλεια σου και πορωνεσαι, δεν μπορεις να το παρεις ετσι...
Μοιραια με την επ αοριστον θεραπεια για χρονια χωρις αποτελεσματα, θα ερθει και η στιγμη που ο ασθενης/πελατης θα κατηγορησει τον επαγγελματια ως εκμεταλλευτη που τον κραταει χρονια στο ιδιο σημειο και του τα τρωει.

Πολύ ωραία. Προτείνεις δηλαδή αξιολόγηση και διαχωρισμό μεταξύ των θεραπευομένων οι οποίοι - για τον οποιονδήποτε λόγο - παρουσιάζουν πολύ μικρή ή και καθόλου άρνηση στα όσα λέει ο θεραπευτής και μεταξύ όσων έχουν - και πάλι για οποιονδήποτε λόγο - μεγάλη ή και την απόλυτη άρνηση στα όσα λέει ο θεραπευτής.

Κατ΄αρχάς να τονίσουμε ότι θα μπορούσα να εκλάβω την προσέγγιση σου εκ του πονηρού, ως μια απόπειρα - πολύ συνηθισμένη - μετάθεσης των ευθυνών μη-αποθεραπείας. στον θεραπευόμενο ο οποίος στην τρέχουσα πραγματικότητα της Ελλάδας, πληρώνει συν τοις άλλοις τον θεραπευτή.

Πέρα από αυτό, εγώ θέλω να ρωτήσω τα εξής:

1. Ποιός και με ποιόν τρόπο θα θέσει "τον πήχη" της άρνησης προκειμένου να κατηγοριοποιήσει τους θεραπευόμενους ως "χαμηλής" / "υψηλής" άρνησης;
2. Με ποιόν τρόπο θα εξασφαλίσεις ότι ΓΙΑ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΕΝΟΥ - τα δευτερεύοντα βλέπεις, είναι σαφώς πιο εύκολα στην επίλυση τους - κάποιος ανήκει σε κατηγορία "χαμηλής" / "ύψηλής" άρνησης;
3. Με ποιόν τρόπο εξασφαλίζεις ότι η κατηγοριοποίηση του θεραπευόμενου θα είναι ενιαία ή μεταβλητή αναλόγως το ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ του αν έχει παραπάνω από ένα;

Εσύ μπορεί να θέλεις "υψηλό ποσοστό" επιτυχίας των θεραπευομένων σου ή των μαθητών αγγλικής γλώσσας σου και καλά κάνεις. Η κοινωνία έξω όμως χ***ηκε για το τι θέλεις και το αν θα σου στείλει δεκτικούς μαθητές ή θεραπευόμενους, ή σκερβελέδες μαθητές και θεραπευόμενους σε άρνηση. Και καλά, πες ότι έπιασες "το ποσοστό που θα σε κάνει ευτυχισμένη". Αν δεν το πιάσεις τι θα κάνεις; Θα ρίξεις την ευθύνη στους μαθητές / θεραπευόμενους και θα πεις ότι δεν προσπαθούν αρκετά;

Λυπάμαι άλλα βρίσκω τις θέσεις σου, σε μήκος κύματος Ernst Rudin σχετικά με Αρεία Φυλή κλπ. Αν δεν γουστάρεις - όχι εσύ συγκεκριμένα - να βοηθήσεις κόσμο είτε ως καθηγήτρια αγγλικών, είτε ως θεραπευτής, άλλαξε επάγγελμα (ειδικά για το δεύτερο, αν έχει μείνει κάτι μέχρι του χρόνου). Ποιός καλείται να αξιολογηθεί; Ο θεραπευόμενος ή ο επαγγελματίας; Ο θεραπευόμενος που περνάει το κατώφλι του γραφείου σου σήμερα, κάνει ναρκωτικά και σκέφτεται να αυτοκτονήσει - δεν συζητάω να έχει την οποιαδήποτε φυσιολογική συμπεριφορά, ισορροπία ή να στέκεται στα πόδια του με υποτυπώδεις τρόπους - και εσύ θα τον "αξιολογήσεις" σχετικά με το αν σου παρουσιάζει υψηλή / χαμηλή αντίσταση; Γιατί δεν του λές στα ίσα "αυτοκτόνα ρε φίλε, δεν με νοιάζει γιατί εγώ έχω ως προτεραιότητα τα ποσοστά μου... Σε όσους αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε";

Τέλος, μπορούμε και οι θεραπευόμενοι να παίξουμε το ίδιο παιχνίδι. Μπορούμε να κατατάξουμε τους "θεραπευτές" σε κόπανους με μηδενικό ποσοστό αποθεραπείας και σε "θεραπευτές" τους οποίους θα καλούμε, λιγότερο κόπανους με μη-μηδενικό ποσοστό αποθεραπείας.

Σου αρέσει έτσι;

Αλλά πες ότι, ποιητική αηδία, εφαρμόσαμε και ένα σύστημα αξιολόγησης και διαχωρισμού των θεραπευομένων και πλέον εσύ στο γραφείο σου δέχεσαι ΜΟΝΟ θεραπευόμενους με χαμηλές αντιστάσεις. Μετά τι θα κάνεις; Θα τους "σπάς" ψυχολογικά λέγοντας τους αυτό το οποίο δεν αντέχουν για να έχεις καθαρή τη συνείδηση σου, προτρέποντας τους έμμεσα να αυτοκτονήσουν, και αν επιζήσουν έχει καλώς, αν όχι "ε τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά"; Μήπως θα λες και ότι "ε αυτός αυτοκτόνησε, δεν τον σκότωσα εγώ".

Μου αρέσουν οι προτεραιότητες σου. Θες χαμηλές αντιστάσεις θεραπευομένων και υψηλά ποσοστά αποθεραπείας σε δεδομένο χρονικό διάστημα ή πλήθος επαναλήψεων από τον θεραπευτή. Για τον θεραπευόμενο ούτε κουβέντα. Μόνο το τι θες εσύ. Καλύτερα να σου στέλνουμε μόνο υγιείς ασθενείς εσένα. Ή ακόμα καλύτερα να μη σου στέλνουμε κανέναν.

Εσυ ειπες οτι πρεπει στην 1η συνεδρια ο ψυχοθεραπευτης να ξεκαθαρισει αν μπορει να πουλησει ψυχοθεραπεια ή οχι και σε αυτο ακριβως απαντησα.

Για να είμαστε ακριβείς, στο σχόλιο 12 (22-11-2017, 20:17) είπα ότι:

Αν ο θεραπευτής δεν θέλει - ή και δεν μπορεί - να πουλήσει ψυχοΘΕΡΑΠΕΙΑ, αυτό οφείλει να το ξεκαθαρίσει στην 1η και όχι στην 100η συνεδρία.

Για το οποίο εσύ σχολίασες στο σχόλιο 13 (22-11-2017, 21:03) ότι:

Με τι [χειρό;]μαντικές ικανότητες ψυχανεμίζεται ο "θεραπευτής" απο την 1η συνεδρια οτι με τον συγκεκριμενο ασθενη/πελατη δεν προκειται να επιτευχθει ψυχοθεραπεια?

Συμφωνείς δηλαδή ότι ο θεραπευτής ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ από την 1η συνεδρία το αν υφίστανται ΜΟΝΟ πιθανότητες μη-επίτευξης ψυχοθεραπείας με οποιονδήποτε ασθενή. Εδώ, εγώ συμπληρώνω ότι ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ δεν μπορεί να προβλέψει το αν υφίστανται ΜΟΝΟ πιθανότητες επίτευξης ψυχοθεραπείας με οποιονδήποτε ασθενή. Και τονίζω ότι μου φαίνεται πολύ περίεργο το ότι δεν αναφέρεσαι στην περίπτωση ψυχοθεραπείας της 1ης, 10ης, 100ης ή παραπάνω επανάληψης. Σαν και να αποκλείεται η ψυχοθεραπεία για εσένα γενικώς, μιας και αναφέρεσαι μόνο σε αυτή την πιθανότητα.

Για να κάνω πιο εμφανές το τι θέλω να πω πρέπει να ρωτήσω:

Τι σχέση έχει το αν ο θεραπευτής μπορεί ή όχι να προβλέψει ότι δεν πρόκειται να επιτευχθεί ψυχοθεραπεία, - σύμφωνα με τo σχόλιo σου [13 22-11-2017, 21:03] πάντα - με το αν θα δηλώσει στον θεραπευόμενο στην 1η αντί της 100ης συνεδρίας, το αν εκείνος είναι ικανός ή όχι να παρέχει ψυχόΘΕΡΑΠΕΙΑ; - σύμφωνα με τα όσα είπα στο σχόλιο (12 22-11-2017, 20:17) το οποίο παρέθεσα πιο πάνω.

Αν δηλαδή ο "θεραπευτής" μυριστεί ότι ψυχοθεραπεία "δεν παίζει" με τον θεραπευόμενο, θα δηλώσει ότι είναι ή ότι δεν είναι ικανός να παρέχει ψυχόΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Αν πάλι, ο "θεραπευτής" μυριστεί ότι ψυχοθεραπεία "παίζει" με τον θεραπευόμενο, θα δηλώσει ότι δεν είναι ή ότι είναι ικανός να παρέχει ψυχόΘΕΡΑΠΕΙΑ;

Απάντηση δεν θα πάρω βέβαια, αλλά μήπως τελικά οι στόχοι των "επαγγελματιών ψυχικής υγείας" δεν συμπεριλαμβάνουν την ψυχοθεραπεία / αποθεραπεία του ψυχικά ασθενή;

Όλα τα παραπάνω ισχύουν αν και εφόσον παραβλέψω την κατάμαυρη πορεία της ψευδοεπιστήμης της ψυχιατρικής / ψυχοθεραπείας φυσικά.

[M87]

μπορει και να του το εχει δειξει ομως, ειτε αμεσα , ειτε εμμεσα, ειτε με ολους τους τροπους και ο ασθενης να μην το 'ακουγε".

εγω νομιζω οτι ειτε το ενα, ειτε το αλλο, ειτε και τα δυο συμβαινουν.
δλδ ειτε ο ψυχ κατεληξε οτι ο ασθενης δεν ειχε καμια προθεση να δει το τι συμβαινει η να προσπαθησει και μιλαμε για επαφη χρονων, οχι για μερικες συνεδριες, ειτε ο ψυχ θεωρησε οτι οι μεθοδοι και οι γνωσεις του δεν μπορουν να βοηθησουν τον συγκεκριμενο ασθενη και αδικα του παιρνει τα χρηματα, ενω μπορει να προσπαθησει οταν θα θελει, με καποιον αλλον ψυχ.
επισης μπορει να ισχυει και το αλλο που λεει η ελισσαβετ, να εφτασε ο ψυχ στα ορια του απο την συναναστροφη αυτη και να μην εχει πλεον διαθεση/κουραγιο να δουλεψει μαζι του/της.

Και γιατί η μόνη πρόταση η οποία υφίσταται στο μυαλό του "επαγγελματία ψυχικής υγείας" είναι να παραπέμψει τον θεραπευόμενο σε ΑΛΛΟ "επαγγελματία ψυχικής υγείας" καταδικάζοντας τον να ξαναξεκινήσει από την αρχή;

Για ποιό λόγο η παύση ψυχοθεραπείας, χωρίς την αλλαγή του θεραπευτη - παρόλο που η απόφαση διακοπής ή όχι ανήκει ΜΟΝΟ στον θεραπευόμενο - παραβλέπεται όποτε συζητάμε το συγκεκριμένο θέμα;

Προσωπικά το βρίσκω πολύ περίεργο το ότι εμμέσως πλην σαφώς ο θεραπευόμενος ΠΡΕΠΕΙ να καταδικαστεί σε επανεκκίνηση. Άλλωστε δεν συζητάμε την "προδοσία" ή την αμφισβήτηση της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ την οποία έχει ο θεραπευόμενος στον θεραπευτή. Συνεπώς γιατί η όποια διακοπή - η επιλογή της οποίας ανήκει στον θεραπευόμενο μόνο - συνοδεύεται από "αλλαγή θεραπευτή"; Ούτε η μέθοδος κρίνεται γιατί μέχρι το σημείο* της στασιμότητας η όποια μέθοδος καλώς ή κακώς δούλευε. Όπως έθεσε η savatage το ερώτημα:

Μετα απο ποσο διαστημα στασιμοτητας θα επρεπε να σε σταματουν? Και ειναι καλυτερο να σου πουν ξαναελα οταν θα το εννοεις οτι θελεις να κανεις αλλαγες ή να σε παραπεμπουν σε αλλο επαγγελματια με ισως διαφορετικη μεθοδο?

* Εικάζω το σημείο αντιμετώπισης ΚΥΡΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ μιας και αφ' ενός για τα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα του θεραπευόμενου οι "επαγγελματίες ψυχικής υγείας" πετάνε τη σκούφια τους! και αφ' ετέρου τα ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ παίρνουν περισσότερο χρόνο από τα υπόλοιπα, οπότε είναι εύκολο αυτά να "βαπτιστούν" ως στασιμότητα.

[streidi]

[QUOTE=M87;700380][COLOR="#000000"]Δεν υπάρχουν λόγοι να διώξει ο θεραπευτής κάποιον, κατά την άποψη μου.

Εάν η πρόοδος του θεραπευόμενου παραμένει στάσιμη [και αυτό οφείλεται στον θεραπευόμενο και όχι στον θεραπευτή] τότε ο θεραπευτής - ΟΤΑΝ και ΑΝ ξεκολλήσει από το όποιο τέλμα του ο θεραπευόμενος - το μόνο που έχει να υπενθυμίσει στον θεραπευόμενο είναι:

"θυμάσαι που σου έλεγα Α, Β, Γ τον τελευταίο χρόνο, αλλά εσύ δεν το συνειδητοποιούσες μέχρι σήμερα που το συζητάμε;...[B]"

Αυτό ΔΕΝ είναι ψυχοθεραπεία, πάντως, δεν ξέρω γιατί υποθέτεις ότι είναι...

[M87]

Δεν υπάρχουν λόγοι να διώξει ο θεραπευτής κάποιον, κατά την άποψη μου.

Εάν η πρόοδος του θεραπευόμενου παραμένει στάσιμη [και αυτό οφείλεται στον θεραπευόμενο και όχι στον θεραπευτή] τότε ο θεραπευτής - ΟΤΑΝ και ΑΝ ξεκολλήσει από το όποιο τέλμα του ο θεραπευόμενος - το μόνο που έχει να υπενθυμίσει στον θεραπευόμενο είναι:

"θυμάσαι που σου έλεγα Α, Β, Γ τον τελευταίο χρόνο, αλλά εσύ δεν το συνειδητοποιούσες μέχρι σήμερα που το συζητάμε;..."

Αυτό ΔΕΝ είναι ψυχοθεραπεία, πάντως, δεν ξέρω γιατί υποθέτεις ότι είναι...

Δείξε μου εσύ από που προκύπτει, ότι αποτελεί υπόθεση μου, ότι τα όσα παρέθεσες, ΕΙΝΑΙ ψυχοθεραπεία.

[Nefeli28]

Η ευθυνη μεσα σε ενα ψυχοθεραπευτικο σχημα, βαραινει κατα κυριο λογο για να μην πω απολυτο, τον θεραπευτή. Οπως αν κανει μαλακια ο χειρούργος. Ποιος θα φταίει; ο ασθενής στο χειρουργειο;
Σαφως υπάρχουν ασθενείς με αντιδραση, με στασιμοτητα, με ενα σωρο τέτοια. Τι σοι ασθενείς θα ηταν αν δεν ειχαν;
Είναι ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ να τον βοηθήσει. Να του δωσει με καθε τροπο και καθε εργαλειο να καταλαβει τι του συμβαίνει και να τον ωθήσει να ξεκολλήσει, να παει παρακάτω, να βοηθηθεί. Αν δεν το καταλαβε ο ασθενής με την πρωτη ή τη δευτερη φορά, δουλειά του ειναι να το ξαναπεί. Κι η δασκαλα στο σχολειο εκατό φορες λεει κατι μέχρι να το πιασουν οι μαθητες. Γι'αυτο πληρωνεται.
Εαν παλι ο ασθενής κουραστει, καλα κανει. Έχει δικαιωμα να κουραστει. Κι ο θεραπευτής ειναι δουλειά του να δει παλι πώς θα βοηθησει. Οχι πώς θα τον χαντακωσει, ή πως θα του τα παίρνει χωρις να γίνεται πρόοδος. Εκείνος εχει τα εργαλεία, εκείνος πληρωνεται για να φέρει εις περας το εργο του, εκεινος ειναι αρμοδιος για την έκβαση της ψυχοθεραπείας.

[Remedy]

Η ευθυνη μεσα σε ενα ψυχοθεραπευτικο σχημα, βαραινει κατα κυριο λογο για να μην πω απολυτο, τον θεραπευτή. Οπως αν κανει μαλακια ο χειρούργος. Ποιος θα φταίει; ο ασθενής στο χειρουργειο;
Σαφως υπάρχουν ασθενείς με αντιδραση, με στασιμοτητα, με ενα σωρο τέτοια. Τι σοι ασθενείς θα ηταν αν δεν ειχαν;
Είναι ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ να τον βοηθήσει. Να του δωσει με καθε τροπο και καθε εργαλειο να καταλαβει τι του συμβαίνει και να τον ωθήσει να ξεκολλήσει, να παει παρακάτω, να βοηθηθεί. Αν δεν το καταλαβε ο ασθενής με την πρωτη ή τη δευτερη φορά, δουλειά του ειναι να το ξαναπεί. Κι η δασκαλα στο σχολειο εκατό φορες λεει κατι μέχρι να το πιασουν οι μαθητες. Γι'αυτο πληρωνεται.
Εαν παλι ο ασθενής κουραστει, καλα κανει. Έχει δικαιωμα να κουραστει. Κι ο θεραπευτής ειναι δουλειά του να δει παλι πώς θα βοηθησει. Οχι πώς θα τον χαντακωσει, ή πως θα του τα παίρνει χωρις να γίνεται πρόοδος. Εκείνος εχει τα εργαλεία, εκείνος πληρωνεται για να φέρει εις περας το εργο του, εκεινος ειναι αρμοδιος για την έκβαση της ψυχοθεραπείας.

συμφωνω με οσα γραφεις παραπανω, αλλα ποιο ειναι το συμπερασμα σου, τελικα?
στο πλαισιο αυτο, δεν ειναι πιθανο ο ψυχ να κρινει οτι ο ασθενης θα βοηθηθει καλυτερα αν απευθυνθει σε αλλον γιατι ο ιδιος δεν μπορει να τον βοηθησει?

[Remedy]

Και γιατί η μόνη πρόταση η οποία υφίσταται στο μυαλό του "επαγγελματία ψυχικής υγείας" είναι να παραπέμψει τον θεραπευόμενο σε ΑΛΛΟ "επαγγελματία ψυχικής υγείας" καταδικάζοντας τον να ξαναξεκινήσει από την αρχή;

δεν ξέρουμε αν είναι η μόνη πρόταση στο μυαλό του, είναι αυτή στην οποία κατέληξε κατά την κρίση του την οποία αποφάσισε ο ασθενής να εμπιστευθεί. κρίση που οφείλεται στην οποια γνώση, οποια προσωπικότητα και όποιες γνωσεις διαθέτει για το αντικείμενο, αλλα και για τον συγκεκριμενο ασθενη μετα απο χρόνια παρακολουθησης.
"καταδίκη" την ονομάζεις εσυ, κατα την "ανειδίκευτη " γνωμη και κρίση σου και με την άγνοια για το τι πραγματικά έχει δει ο ειδικός, αλλα και αγνοια και της ιδιας της ψυχοθεραπείας.
στην πραγματικότητα μπορεί να είναι καλύτερο για τον ασθενή απο το να συνεχίσει, ακριβώς όπως πρότεινε ο ειδικός..



Για ποιό λόγο η παύση ψυχοθεραπείας, χωρίς την αλλαγή του θεραπευτη - παρόλο που η απόφαση διακοπής ή όχι ανήκει ΜΟΝΟ στον θεραπευόμενο - παραβλέπεται όποτε συζητάμε το συγκεκριμένο θέμα;

ΛΑΘΟΣ. η διακοπή της θεραπείας με τον συγκεκριμένο θεραπευτή, είναι απόφαση οποιουδήποτε απο τους δυο. ο θεραπευτης δεν είναι ομηρος σε μια θεραπέια που δεν πιστεύει πλέον.
εσυ προσωπικά, αποδίδεις πάντα δόλο στον θεραπευτή, αλλά μπορεί απλά να έχει δίκιο..
αποφαση μονο του ασθενη, ειναι αν θα σταματησει η οχι ΓΕΝΙΚΩΣ την θεραπεία, οπότε αν θέλει να συνεχίσει μπορεί να απευθυνθεί σε άλλο θεραπευτή.

Προσωπικά το βρίσκω πολύ περίεργο το ότι εμμέσως πλην σαφώς ο θεραπευόμενος ΠΡΕΠΕΙ να καταδικαστεί σε επανεκκίνηση. Άλλωστε δεν συζητάμε την "προδοσία" ή την αμφισβήτηση της ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ την οποία έχει ο θεραπευόμενος στον θεραπευτή. Συνεπώς γιατί η όποια διακοπή - η επιλογή της οποίας ανήκει στον θεραπευόμενο μόνο - συνοδεύεται από "αλλαγή θεραπευτή"; Ούτε η μέθοδος κρίνεται γιατί μέχρι το σημείο* της στασιμότητας η όποια μέθοδος καλώς ή κακώς δούλευε. Όπως έθεσε η savatage το ερώτημα:

"καταδίκη" την ονομάζεις εσυ, κατα την "ανειδίκευτη " γνωμη και κρίση σου και με την άγνοια για το τι πραγματικά έχει δει ο ειδικός, αλλα και αγνοια και της ιδιας της ψυχοθεραπείας.
μα τον εμπιστευεται ΑΚΡΙΒΩΣ για να τον καθοδηγησει για τον καλυτερο τροπο να θεραπευτη. αν σε καποιο σημειο αποφασισει οτι η καλυτερη λυση θα ειναι να παει αλλου, θα ρπεπει και παλι να τον εμπιστευθει, αλλα ακομα κι αν δεν εμπιστευθεί την αποφαση του, το καλυτερο θα ειναι να φυγει ετσι κι αλλιως. τι δουλεια μπορει να κανει με καποιον θεραπευτη που δεν εμπειστευεται και που ο διιος (ο θεραπευτης) κρινει οτι δεν μπορει να τον θεραπευσει>?
η διακοπή της θεραπείας με τον συγκεκριμένο θεραπευτή, είναι απόφαση οποιουδήποτε απο τους δυο. ο θεραπευτης δεν είναι ομηρος σε μια θεραπέια που δεν πιστεύει πλέον.
εσυ προσωπικά, αποδίδεις πάντα δόλο στον θεραπευτή, αλλά μπορεί απλά να έχει δίκιο..
αποφαση μονο του ασθενη, ειναι αν θα σταματησει η οχι ΓΕΝΙΚΩΣ την θεραπεία, οπότε αν θέλει να συνεχίσει μπορεί να απευθυνθεί σε άλλο θεραπευτή.


* Εικάζω το σημείο αντιμετώπισης ΚΥΡΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ μιας και αφ' ενός για τα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ προβλήματα του θεραπευόμενου οι "επαγγελματίες ψυχικής υγείας" πετάνε τη σκούφια τους! και αφ' ετέρου τα ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ παίρνουν περισσότερο χρόνο από τα υπόλοιπα, οπότε είναι εύκολο αυτά να "βαπτιστούν" ως στασιμότητα.

"εικαζεις" κατα την καχυποπτη κριση σου. δεν μπορεις σε καμια περιπτωση να αποδειξεις οτι ειχε αδικο ο θεραπευτης, απλα θελεις να τον αμφισβητησεις , χωρις στηριγμενα επιχειρηματα. οπως κανεις απντα οταν μιλας για θεραπευτες

10 χαρακτηρες

[Nefeli28]

συμφωνω με οσα γραφεις παραπανω, αλλα ποιο ειναι το συμπερασμα σου, τελικα?
στο πλαισιο αυτο, δεν ειναι πιθανο ο ψυχ να κρινει οτι ο ασθενης θα βοηθηθει καλυτερα αν απευθυνθει σε αλλον γιατι ο ιδιος δεν μπορει να τον βοηθησει?

ΕΑΝ ο θεραπευτής είναι σωστός και ΔΕΝ κοιταει το συμφερον του ναι, θα τον παραπεμψει αλλού.
Πιστεύεις ή γνωριζεις οτι υπαρχουν πολλοι τετοιοι;
Ας ακούσουμε εμπειριες ασθενων λοιπον που ο θεραπευτής τους να τους εστειλε αλλού.
Θεωρω οτι ειναι σπανιο ενας θεραπευτης να παραπέμψει σε συναδελφο. Αφενος ειναι ασυμφορο, αφετέρου ειναι ζημιογονο για το image του να "παραδεχτεί" την ανημπορια του να βοηθήσει. Και εαν εν τελει το κανει, περισσότερο θα εχει να κάνει με τον ίδιο παρά με τον ασθενή. Κοινώς για να ξαποστειλει ασθενή, μαλλον δεν θα τον αντεχει αλλο, δεν θα γουστάρει πια να τον βλέπει. Απλό.

[Remedy]

ΕΑΝ ο θεραπευτής είναι σωστός και ΔΕΝ κοιταει το συμφερον του ναι, θα τον παραπεμψει αλλού.
Πιστεύεις ή γνωριζεις οτι υπαρχουν πολλοι τετοιοι;
Ας ακούσουμε εμπειριες ασθενων λοιπον που ο θεραπευτής τους να τους εστειλε αλλού.
Θεωρω οτι ειναι σπανιο ενας θεραπευτης να παραπέμψει σε συναδελφο. Αφενος ειναι ασυμφορο, αφετέρου ειναι ζημιογονο για το image του να "παραδεχτεί" την ανημπορια του να βοηθήσει. Και εαν εν τελει το κανει, περισσότερο θα εχει να κάνει με τον ίδιο παρά με τον ασθενή. Κοινώς για να ξαποστειλει ασθενή, μαλλον δεν θα τον αντεχει αλλο, δεν θα γουστάρει πια να τον βλέπει. Απλό.

πιστευω οτι θα υπαρχουν και τετοιοι και "αλλιωτικοι".
το θεμα ειναι who is who...
στο τελευταιο, συμφωνω, θεωρω οτι οι περισσοτεροι μαλλον τους ξεφορτωνονται με αυτον τον τροπο, παρα φοβουνται μηπως δεν ειναι αρκετοι οι ιδιοι..
αλλα δεν ειναι και αυτο σεβαστο?
οπως ειπε καποιος παραπανω, ανθρωποι ειναι κι αυτοι. αν εχουν πλεον κουραστει και δεν εχουν διαθεση να προσφερουν, τοτε οντως δεν θα προσφερουν, οποτε κι ετσι να ειναι, καλυτερα να τους διωχνουν παρα να τους βαριουνται και να υπολειτουργουν τρωγοντας τα λεφτα του πελατη.

[Nefeli28]

πιστευω οτι θα υπαρχουν και τετοιοι και "αλλιωτικοι".
το θεμα ειναι who is who...
στο τελευταιο, συμφωνω, θεωρω οτι οι περισσοτεροι μαλλον τους ξεφορτωνονται με αυτον τον τροπο, παρα φοβουνται μηπως δεν ειναι αρκετοι οι ιδιοι..
αλλα δεν ειναι και αυτο σεβαστο?
οπως ειπε καποιος παραπανω, ανθρωποι ειναι κι αυτοι. αν εχουν πλεον κουραστει και δεν εχουν διαθεση να προσφερουν, τοτε οντως δεν θα προσφερουν, οποτε κι ετσι να ειναι, καλυτερα να τους διωχνουν παρα να τους βαριουνται και να υπολειτουργουν τρωγοντας τα λεφτα του πελατη.

Φυσικά και ειναι ανθρωποι. Αλλα ο επαγγελματισμος τους θα φανει και απο αυτό. Το πώς και το πότε θα διωξουν τον ασθενή. Ετσι ωστε να κάνουν το καλυτερο δυνατό για εκείνον. Εαν είναι σωστοί, το μέλημά τους θα ειναι οι ασθενεις τους.
Τα λεφτα ξέρουν να τα παίρνουν, ας φερθούν με επαγγελματισμο. Μέχρι το τελος.

[elisabet]

Πάντως εγώ σε κάποιο κέντρο που είχα απευθυνθεί όταν έψαχνα για ψυχολόγο και δεν είχα ιδέα που να κοιτάξω, μου ζήτησαν να τους πω το θέμα μου μέσω μειλ (ήμουν σε άλλη πόλη) για να μου απαντήσουν αν μπορούν να με βοηθήσουν και με παρέπεμψαν σε άλλον επειδή υπήρχε το ενδεχόμενο να γνωρίζουν κάποιον δικό μου γνωστό (πήγαινε σε αυτούς πριν χρόνια). Και επειδή αυτό τους το έγραψα στο μειλ, και μόνο αυτό ήταν λόγος για να μη με δεχτούν. Και μάλιστα μου εξήγησαν στο μειλ ότι δεν θα μπορέσει να χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας επειδή θα υπάρχει αυτή η υποψία. Αυτό μου έκανε πολύ καλή εντύπωση.
Θέλω να πω οτι σίγουρα στον χώρο κυκλοφορεί και πολλή σαβούρα (όπως σε όλους τους χώρους εξάλλου) αλλά υπάρχουν και σωστοί επαγγελματίες που σέβονται την δουλειά που κάνουν και το πρόβλημα του ανθρώπου που απευθύνεται σε αυτούς.

[M87]

συμφωνω με οσα γραφεις παραπανω, αλλα ποιο ειναι το συμπερασμα σου, τελικα?
στο πλαισιο αυτο, δεν ειναι πιθανο ο ψυχ να κρινει οτι ο ασθενης θα βοηθηθει καλυτερα αν απευθυνθει σε αλλον γιατι ο ιδιος δεν μπορει να τον βοηθησει?

Αλλιώς "τραγούδαγε" ο "θεραπευτής" όταν ο θεραπευόμενος ξεκινούσε την συνεργασία. ΟΛΟΙ μας ακούσαμε υποσχέσεις θεραπείας, αποθεραπείας, φυσιολογικής ζωής, ελπίδες κλπ. Ο "θεραπευτής" και η τεχνική του είναι κατάλληλες όσο ο θεραπευόμενος ασχολείται με τα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ ΘΕΜΑΤΑ του. Μόλις πάει να αγγίξει τα ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ του, ο "θεραπευτής" πέφτει σε κατάθλιψη, στενοχωριέται, διαπιστώνει τέλμα και στασιμότητα, αδυνατεί να επικοινωνήσει και να κατανοήσει τον θεραπευόμενο. Μόνο που δεν αυτομαστιγώνεται! Χάλια σου λέω.

[M87]

Πάντως εγώ σε κάποιο κέντρο που είχα απευθυνθεί όταν έψαχνα για ψυχολόγο και δεν είχα ιδέα που να κοιτάξω, μου ζήτησαν να τους πω το θέμα μου μέσω μειλ (ήμουν σε άλλη πόλη) για να μου απαντήσουν αν μπορούν να με βοηθήσουν και με παρέπεμψαν σε άλλον επειδή υπήρχε το ενδεχόμενο να γνωρίζουν κάποιον δικό μου γνωστό (πήγαινε σε αυτούς πριν χρόνια). Και επειδή αυτό τους το έγραψα στο μειλ, και μόνο αυτό ήταν λόγος για να μη με δεχτούν. Και μάλιστα μου εξήγησαν στο μειλ ότι δεν θα μπορέσει να χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας επειδή θα υπάρχει αυτή η υποψία. Αυτό μου έκανε πολύ καλή εντύπωση.
Θέλω να πω οτι σίγουρα στον χώρο κυκλοφορεί και πολλή σαβούρα (όπως σε όλους τους χώρους εξάλλου) αλλά υπάρχουν και σωστοί επαγγελματίες που σέβονται την δουλειά που κάνουν και το πρόβλημα του ανθρώπου που απευθύνεται σε αυτούς.

Εσύ απευθύνθηκες σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας και συνήθως αυτά δεν έχουν μόνο έναν ψυχολόγο. Οπότε τι πρόβλημα υπήρχε να σε βάλουν να συνεργαστείς με οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον ψυχολόγο με τον οποίο συνεργάστηκε ο γνωστός σου; Πέρα από αυτό, σε ποιά "υποψία" αναφέρεσαι; Δεν βλέπω να υπάρχει κάποια οποιαδήποτε υποψία. Ενδεχομένως να υπήρχε σύγκρουση συμφερόντων αν και εφόσον το Κέντρο Ψυχικής Υγείας απασχολούσε μόνο έναν ψυχολόγο [τότε που πήγαινε ο γνωστός σου αλλά και τώρα], όχι όμως υποψία.