ανεξηγητη συμπεριφορα

[a_neu]

δεν θα ελεγα πως εχετε αδικο, καμμια σας. απαντω λοιπον πως οντως ξερω τι θα ηθελα αλλα και αντικειμενικα και υποκειμενικα φαινεται απραγματοποιητο ή ισως απιαστο για τους αδυναμους. θα ηθελα να γινοταν ενα θαυμα και να ημουν παλι ερωτευμενη με τον σωστο ανθρωπο, ή μονη και να μην με ενδιεφερε κανεις. να κοιτουσα τα παιδια μου, να ειχα δυναμη να δουλευω και να ζω μονη, να χαιρομαι με απλα πραγματα οπως παλια, να μπορω να χαμογελω, να κοιμαμαι ηρεμη και χωρις γκρινια και ασυννενοησια οπως τωρα, να μην εχω τυψεις για τα παλια γιατι θα κανω πραξη την εξιλεωση μου προσφεροντας οσα τουσ στερησα διπλά. και που ειναι το δυσκολο σε ολα αυτα; 1.δεν εχω δυναμη να αφησω τον τωρινο συντροφο μου και γιατι ειμαι ακομα ερωτευμενη μαζι του και επειδη τα ασχημα που περνω δεν ειναι και τοσο ασχημα ωστε να αγανακτησω μια και καλη. αν τον αφησω και εχω αμφιβολιες δεν θα μπορεσω να προχωρησω. 2. οικονομικα ειμαι τοσο χαλια που θα επρεπε να βρω δουλεια απο την πρωτη μερα. η ωυχολογικη μου κατασταση ομως δεν θα μου το επιτρεψει για πολλους μηνες. 3. η ηλικια μου και οι γνωσεις μου δεν εχουν περαση στη ζητηση εργασιας. και σωματικα, δεν εχω την αντοχη μιας νεας γυναικας. 4, εκανα τρεις προσπαθειες αποτυχημενες, πως να βασιστω στον εαυτο μου; 5. αν φυγω και προσπαθησω και πουμε και πως δεν θα πισογυρισω οσο και να με πονά, δεν θα καταφερω αυτο για το οποιο θα ξεκινουσα, δηλαδη τη γαληνη και την αποδοχη του εαυτου μου, συνεπως δεν υπαρχει λογος αν δεν ειναι να εκπληρωσω τον σκοπο μου.
κατα τα αλλα, απαντωντας τωρα στη θεοφανια, ναι φιλη μου, νοιωθω πολυ μιζερη γιατι πιστευω αλλα και φοβαμαι οτι δεν ειναι στο χερι μου να τα αλλαξω ολα αυτα. ουτε τα μισα δεν περνουν απο το χερι μου. και δυστυχως ουτε τα αισθηματα υπακουουν στη λογικη μου αλλα και η λογικη μου ταλαντευεται γιατι αν μου ελεγε πως ολα ειναι στο χερι μου τοτε θα ηταν μια ονειροπολα λογικη, αρα απιαστη σαν ονειρο.

[alexandros3]

Πως μπόρεσες να παρατήσεις τα παιδιά σου;
Απορεία.

[alexandros3]

Θέλω να πω ήταν κάτι παθολογικό (δεν μπορώ τρελένομαι, για παράδειγμα)
ή επιλογή (θα κάνω τη ζωή μου, χαθήτε)

[deleted-member141015]

a_neu, συμφωνώ με τη Θεοφανία πως το \'θέλω\' είναι που κάνει τη διαφορά. Καταλαβαίνω βέβαια ότι είναι δύσκολο να νιώσουμε ότι \'μπορούμε\' όταν έχουν συσσωρευτεί οι δυσκολίες και βάζουμε στον εαυτό μας την ταμπέλα του \'αδύναμου\', ενώ συχνά είναι επίσης δύσκολο να παραδεχτούμε ότι τελικά απλά δεν θέλουμε, όσο παράδοξο και να φαίνεται αυτό.

Από όσα περιγράφεις πάντως, όχι μόνο τα μισά αλλά όλα περνούν από το χέρι σου. Η \'ονειροπόλα\' και \'άπιαστη\' σκέψη είναι αυτή που περιμένει θαύματα. Πιάνοντάς τα λοιπόν με τη σειρά:
1. Δεν είσαι υποχρεωμένη να ξεκινήσεις αφήνοντας τον σύντροφο εδώ και τώρα. Βάλε προτεραιότητες.
2. Γιατί να ψάξεις δουλειά αφού τον αφήσεις και όχι από τώρα;
3. Οι γνώσεις σου ποιες είναι; Η σωματική σου υγεία σε περιορίζει με κάποιον τρόπο; Έψαξες, δοκίμασες ή βγάζεις το συμπέρασμα ότι \'έτσι θα είναι\'; Βελτίωσε τις γνώσεις σου, την αυτοπεποίθησή σου και τον κοινωνικό σου κύκλο. Αν μη τι άλλο βλέπω έχεις πρόσβαση στο διαδίκτυο και χρησιμοποιείς υπολογιστή. Απευθύνσου στο δήμο της γειτονιάς σου και ψάξε για επιδοτούμενα ή δωρεάν προγράμματα. Ακόμα και η απλή συμμετοχή σε δραστηριότητες συλλόγων-ομάδων θα σε ωφελήσει.
4. Οι \'αποτυχημένες προσπάθειες\' ήταν μήπως προσπάθειες του τύπου \'όλα ή τίποτα\'; Αν αυτό το μοντέλο δεν λειτούργησε για εσένα στο παρελθόν, δεν υπάρχει λόγος να το επαναλάβεις. Ξεκίνα με μικρότερες αλλαγές.
5. Αφού αναγνωρίζεις ότι η γαλήνη και η αποδοχή του εαυτού σου δεν θα έρθουν αυτόματα με το να φύγεις, γιατί ξεκινάς όλες σου τις σκέψεις με το \'αν φύγω\' και φτιάχνεις καταστροφικά σενάρια; Οποιαδήποτε κακοπληρωμένη δουλειά θα σου επιτρέψει να απευθυνθείς σε έναν ειδικό. Ο σύντροφος επίσης ίσως θα μπορούσε να σε βοηθήσει οικονομικά. Σημειωτέον ότι ούτε ο ειδικός κάνει θαύματα, θα σε διευκολύνει στην κατανόηση και αποδοχή και μπορείς να αποφασίσεις για περαιτέρω αλλαγές.

[Sofia]

αληθεια a_neu, αν δεν ειναι στο χέρι σου να αλλαξεις κατι στη ζωή σου, τοτε σε ποιου χερι ειναι να το κάνει?

ομως η κατάσταση αυτη που δημιουργηθηκε εγινε βάζοντας το χεράκι σου...σωστά? δεν ξέρω αν εισαι η αποκλειστικη υπεύθυνη, οπως σιγουρα εσυ εφτιαξες τη ζωη σου καπως ετσι με τον ενα ή τον άλλο τροπο.νομίζω πως το χεράκι μας μπορει να κανει μια χαρα δουλεια οχι μονο για το χειροτερο αλλα κ για το καλυτερο.Μονο που για το καλυτερο θελει πιο πολυ δουλεια....

Το να παραμενεις σ αυτη την κατασταση σιγουρα δεν σε βοηθάει...ομως σου δινει μια ασφάλεια ενος γνωριμου περιβάλλοντος που εχεις συνηθισει κ μιας ανημποριας που εχεις επιβάλει στον εαυτο σου. Ασυνειδητα ισως....

Λογια οπως σκεφτομαι σαν 5 χρονων, ειμαι αδιορθωτη μπορει να ναι κ χαδια στον εαυτο μας, κ οχι χαστουκια....ή εστω δικαιολογιες.