My story

[papaki]

sorrry my greek is bad ...

Θα πω και εγο την ηστορια μου. Απο μικρη ηλικια 5 ετων ειχα ανχος που μαλον φταει οτι καπιος με πειραχε σεξουαλικα. αποτε ποναγε το στομαχι μου και πηγενα σηνεχεια στο γιατρο. αλλα δεν μου εβρισκε τιποτα. οταν εφτασα σε ηλικια 10 ετων ηρθαμε στην Αμερικη, που δεν μου αρεσε καθολου και καθε καλοκαιρι εφευγα για Ελλαδα. Η ζωη εδω μου φενοτανε πολυ βαρετι και δεν ειχα και φιλους. απο το σχολειο στο σπιτη, αρχισα σιγα σιγα να μελανχολω. Στα 13 μου κλιστικα στον ευατον μου και η ζωη μου ολη ητανε ο υπολογιστης. Ειχα πανικους, δεν η8ελα να κανω τιποτα, τιποτα δεν με σηγκινουσε. Ειχα αγοροφοβεια, κλειστοφογια, αλλα τα μαλαβα μονη μου, και δεν μιλαγα σε κανενα. Ειχα βαρεθι τη ζωη μου. Οταν πηγα 16 τοτε μου προτινε ο γιατρος μου να παρω ενα ηρεμιστικο. Αυτο με βοηθισε λιγακι, αλλα δεν μου αρεσε γιατι εχανα της ασθεις μου, και ημουνα σαν ενα zombie οποτε στα 19 μου σταματισα αποτομα, με καταλικσι, οτι με πηρε 3 μηνες να βρω τον ευατον μου, και οτι τοτε αρχισε μια αλλη ιστορια με την ανορεχια μου που τελικα ηρθε το τελος της πρην λιγο καιρο. Οπως βλεπετε εχο περασι πολλα. Το τελευτειο ενα μησι χρονο ζουσα στην Ελλαδα, και μου αρεσε η ζωη περισοτερο απο οτι μου αρεσι στην Αμερικη. Στην αρχη μου ητανε δυσκολα αλλα μετα σινιθισα. Τελικα οταν εγινε ενας μεγαλος σεισμος, με επιασε πανικος και ηθελα να γιρισω πισο. Ειπα πως θα αντεχω ολη την ωρα να εχο τρελες σκεψεις οτι μπωρει να γινι σεισμος .. Τωρα ομος πεφτο στην ιδια παγιδα, παλι δεν γουσταρω την Αμερικη και θελω να γιρισω πισω στην Ελλαδα, αλλα δεν αντεχω να νιοθω ανασφαλεια με τη σκεψη οτι θα ανχομε ποτε και ποτε θα γινη ενας σεισμος.. Η αληθεια ειναι οτι μου λιπι η Ελλαδα παρα πολυ, διλαδι εκει θελω να φτιαχω τη ζωη μου, η αμερικι παντα θα μου λιπι γιατι εζησα και εδω, αλλα της περισοτερες ευχαριστες στιγμες της εχο ζησει εκει.


Και το αλλο που 8ελω να ροτισω ειναι, δεν θελω να χαναπαρω ηρεμιστικο, γιατι οπως ειπα δεν μου αρεσι που χανω της ασθισεις μου, αλλα πος μπορω να ηρεμισο, και να μην εχω αυτες της τρελες της σκεψεις, το ανχος, και πος να μην αφισω τη καθημερινοτιτα, να με τρελενι?

Θα η8ελα να ζησω τη καθε στιγμη της ζωης μου χαλαρι, ηρεμι, χωρις τρελες σκεψεις .θελω να σκεφτομε θετικα. Θελω να κανω οικογενια καπια στιγμη. θα η8ελα να πω επισεις οτι εχω χαμιλι εκτιμισι για τον ευατον μου και αυτο δεν βοηθαει καθολου.

[mstrouf]

εχεις επισκεφθει κάποιον ειδικό ή μήπως έχεις μιλήσεις με τους δικούς για τις φοβίες σου;

[Θεοφανία]

Παπάκι...έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να δεις έναν ειδικό?
Σου μιλάω για ψυχολόγο που σίγουρα θα σε βοηθήσει χωρίς φάρμακα.
Στην Αμερική έχει πολύ καλούς γιατρούς. Δεν έχουν καμία σχέση με τους δικούς μας.
Εγώ έπαθα κρίση άσθματος στο Μανχάταν και με πήγαν στα επείγοντα και πραγματικά νόμιζα πως ήμουν σε άλο κόσμο, όχι σε άλλη χώρα.
Για σκέψου το....

[PSYCHOANS]

My story



sorrry my greek is bad ...

Θα πω και εγο την ηστορια μου. Απο μικρη ηλικια 5 ετων ειχα ανχος που μαλον φταει οτι καπιος με πειραχε σεξουαλικα. αποτε ποναγε το στομαχι μου και πηγενα σηνεχεια στο γιατρο. αλλα δεν μου εβρισκε τιποτα. οταν εφτασα σε ηλικια 10 ετων ηρθαμε στην Αμερικη, που δεν μου αρεσε καθολου και καθε καλοκαιρι εφευγα για Ελλαδα. Η ζωη εδω μου φενοτανε πολυ βαρετι και δεν ειχα και φιλους. απο το σχολειο στο σπιτη, αρχισα σιγα σιγα να μελανχολω. Στα 13 μου κλιστικα στον ευατον μου και η ζωη μου ολη ητανε ο υπολογιστης. Ειχα πανικους, δεν η8ελα να κανω τιποτα, τιποτα δεν με σηγκινουσε. Ειχα αγοροφοβεια, κλειστοφογια, αλλα τα μαλαβα μονη μου, και δεν μιλαγα σε κανενα. Ειχα βαρεθι τη ζωη μου. Οταν πηγα 16 τοτε μου προτινε ο γιατρος μου να παρω ενα ηρεμιστικο. Αυτο με βοηθισε λιγακι, αλλα δεν μου αρεσε γιατι εχανα της ασθεις μου, και ημουνα σαν ενα zombie οποτε στα 19 μου σταματισα αποτομα, με καταλικσι, οτι με πηρε 3 μηνες να βρω τον ευατον μου, και οτι τοτε αρχισε μια αλλη ιστορια με την ανορεχια μου που τελικα ηρθε το τελος της πρην λιγο καιρο. Οπως βλεπετε εχο περασι πολλα. Το τελευτειο ενα μησι χρονο ζουσα στην Ελλαδα, και μου αρεσε η ζωη περισοτερο απο οτι μου αρεσι στην Αμερικη. Στην αρχη μου ητανε δυσκολα αλλα μετα σινιθισα. Τελικα οταν εγινε ενας μεγαλος σεισμος, με επιασε πανικος και ηθελα να γιρισω πισο. Ειπα πως θα αντεχω ολη την ωρα να εχο τρελες σκεψεις οτι μπωρει να γινι σεισμος .. Τωρα ομος πεφτο στην ιδια παγιδα, παλι δεν γουσταρω την Αμερικη και θελω να γιρισω πισω στην Ελλαδα, αλλα δεν αντεχω να νιοθω ανασφαλεια με τη σκεψη οτι θα ανχομε ποτε και ποτε θα γινη ενας σεισμος.. Η αληθεια ειναι οτι μου λιπι η Ελλαδα παρα πολυ, διλαδι εκει θελω να φτιαχω τη ζωη μου, η αμερικι παντα θα μου λιπι γιατι εζησα και εδω, αλλα της περισοτερες ευχαριστες στιγμες της εχο ζησει εκει.


Και το αλλο που 8ελω να ροτισω ειναι, δεν θελω να χαναπαρω ηρεμιστικο, γιατι οπως ειπα δεν μου αρεσι που χανω της ασθισεις μου, αλλα πος μπορω να ηρεμισο, και να μην εχω αυτες της τρελες της σκεψεις, το ανχος, και πος να μην αφισω τη καθημερινοτιτα, να με τρελενι?

Θα η8ελα να ζησω τη καθε στιγμη της ζωης μου χαλαρι, ηρεμι, χωρις τρελες σκεψεις .θελω να σκεφτομε θετικα. Θελω να κανω οικογενια καπια στιγμη. θα η8ελα να πω επισεις οτι εχω χαμιλι εκτιμισι για τον ευατον μου και αυτο δεν βοηθαει καθολου.

--------------------------------------------------------------------------------
Papaki....συγκλονιστική η ιστορία σου και σίγουρα οι κατακτήσεις που έχεις κάνει ήδη δείχνουν ότι όλα θα πηγαίνουν όλο και καλύτερα.Στο θρέντ του σεισμού μίλησα ότι ενδεχομένως πίσω απ τον φόβο του σεισμού να κρύβεται κάτι άλλο (είναι μια μορφή άμυνας γνωστή και ως μετάθεση).Πολλές φορές στην προσπάθεια μας να διαφυλάξουμε τον ψυχισμό μας απο μια τραυματική εμπειρία του παρελθόντος,τη σηματοδοτούμε με έναν φόβο φαινομενικά άσχετο.Ένας ειδικός θα σε βοηθούσε ακόμα περισσότερο.....και σίγουρα είναι ο μόνος αρμόδιος για να σου πεί τι πρέπει να κάνεις.....