Καλησπέρα!

[Hilda]

Καλησπέρα σε όλους και όλες!

Είδα το site χτες και καθώς διάβαζα τα posts σκεφτόμουν 'να, υπάρχουν κι άλλοι τελικά...'. Έτσι αποφάσισα να γράψω κι εγώ την ιστορία μου. Με λένε Εβελίνα, είμαι 27 και τον τελευταίο χρόνο μένω στη Μ.Βρετανία, όπου ήρθα να κάνω διδακτορικό. Από μικρή ήμουν στρουμπουλή (χεχε) αλλά δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα μ'αυτό. Και φλερτ έκανα, και σχέσεις είχα και γενικά όλα καλά. Κι ύστερα ήρθα εδώ (έχω ξαναμείνει Αγγλία 1,5 χρόνο), όπου αντιμετώπισα μια κατάσταση περίεργη. Διάφορα προβλήματα στο πανεπιστήμιο είχαν ως αποτέλεσμα ν'αντιμετωπίζω εχθρική σχεδόν συμπεριφορά από καθηγητές και συναδέλφους. Επίσης, ενώ είμαι ιδιαίτερα επικοινωνιακό άτομο, δε μπόρεσα να κάνω παρέες (θέλεις οι συγκυρίες, θέλεις ο ανταγωνισμός....).
ʼρχισα να μένω συνέχεια μέσα, να τρώω και να βλέπω dvd. Αυτό, όλο το χειμώνα. Τα κιλά άρχισαν να μαζεύονται κι εγώ να γίνομαι όλο και πιο χάλια. Έκλαιγα με το παραμικρό, αγόραζα φαγητό και κρυβόμουν στο δωμάτιό μου για να το φάω (ένα ρόλο σ'αυτό έπαιζε και η συγκάτοικος που οτιδήποτε κι αν έτρωγα σχολίαζε ότι είναι πάρα πολύ - ένεκα Φιλιπινέζα, άρα και σούπερ αδύνατη). Δεν ήξερα τι να κάνω πια, ήμουν σίγουρη ότι οδεύω προς την κατάθλιψη...όταν είδα ένα φυλλάδιο για eating disorders στο ιατρείο του πανεπιστημίου, όπου αναγνώρισα τον εαυτό μου.
Στις 5 Απριλίου ξεκίνησα συνεδρίες (1 φορά τη βδομάδα) με μία ειδικευμένη νοσοκόμα. Αρχικά πίστευα ότι 'εντάξει, θα με κάνει καλά (!!)' αλλά όσο προχωρούσαν οι συνεδρίες συνειδητοποίησα ότι μόνη μου θα κάνω βήματα μπροστά. Όσον αφορά το αποτέλεσμα, σίγουρα δεν έχω ξεφύγει απ΄το binge eating (άμα είχα ξεφύγει, θα'χανα και κανα γραμμάριο) και το κάνω ακόμα. Το θετικό είναι ότι το κάνω πιο σπάνια, αλλά και ότι κάποια στιγμή σταματάω να τρώω, όχι όπως πριν που δε σταματούσα με τίποτα. Α, αντιμετώπισα και τη συγκάτοικο και τώρα τρώω στην κουζίνα χαχα.
Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι δε μετανιώνω σε καμία περίπτωση που ζήτησα βοήθεια απ'τον κατάλληλο άνθρωπο και το λέω αυτό γιατί πολύς κόσμος το θεωρεί φοβερό πράγμα να δει ψυχολόγο. Στην περίπτωσή μου, η νοσοκόμα που βλέπω και μέσω του προγράμματος που ακολουθούμε, με βοήθησε να σκεφτώ κάποια πράγματα και κυρίως να τα παραδεχτώ και να τα αποδεχτώ. Για μένα είναι μια βοήθεια, αλλά μόνη μου κάνω την προσπάθεια και σίγουρα θα πάρει αρκετό καιρό. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι κατάλαβα ότι πραγματικά δεν πειράζει αν παλινδρομήσω μερικές φορές (δε σημαίνει ότι επειδή ξεκίνησα counseling αυτό ήταν, δεν θα ξανακάνω ποτέ binging, έτσι αυτόματα δηλαδή), γιατί άνθρωπος είμαι και θα μου πάρει καιρό και προσπάθεια.
Το τέλειο είναι να έχεις ανθρώπους δίπλα σου που να σε στηρίζουν χωρίς να σε κρίνουν (δυστυχώς για μένα είναι στην Αθήνα, καταλαβαίνετε τι έχω πληρώσει σε τηλέφωνα!) αλλά και να αντιμετωπίζεις την κατάσταση με χιούμορ και θάρρος.
Τέλος, ποτέ δεν πίστευα ότι θα έλεγα το βάρος μου στο internet (εδώ δεν το λέω αλλού δηλαδή!)....1,63 και 90κ.

Ευχαριστώ και καλώς σας βρήκα.

[Kleanthis_ed]

Καλώς ήλθες και καλή συνέχεια !


Νομίζω το πρόβλημα σου μεταφράζεται στα ελληνικά σε αυτό που λέμε συναισθηματική υπερφαγία, έτσι;Έχω ακούσει - διαβάσει λίγα γι' αυτό...

Εσένα έχει διαγνωσθεί από συγκεκριμένο ειδικό;Αυτή η νοσοκόμα που αναφέρεις;Παίρνεις και φαρμακευτική αγωγή;

Φιλικά...

[Hilda]

Ευχαριστώ για την απάντηση.

Δεν ήξερα ότι λέγεται έτσι.

Αυτή η νοσοκόμα λειτουργεί ως ψυχολόγος (κατά κάποιο τρόπο) κι έχει τη συγκεκριμένη ειδίκευση. Το πρόγραμμα που ακολουθώ είναι ένα πρόγραμμα αυτο-βοήθειας (παίζει πάρα πολύ εδώ, ακόμα κι ο διαιτολόγος μου είπε ότι μόνη μου πρέπει να φτιάξω το διαιτολόγιό μου) και ουσιαστικά είναι το πρώτο βήμα. Το επόμενο σημείο επαφής είναι ο οικογενειακός γιατρός ο οποίος επιβεβαίωσε την προηγούμενη διάγνωση. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ακριβής (απ'τη στιγμή που κανένας από τους 2 δεν είναι ψυχολόγος ή ψυχίατρος, κι απλά έχουν μια ειδίκευση ή και πρακτική εμπειρία), πάντως μέχρι στιγμής δε μου είπαν για φαρμακευτική αγωγή.

Φιλια :-)

[Kleanthis_ed]

Bασικά για να σου δώσουν τέτοια αγωγή πρέπει να είναι ψυχίατροι και να έχουν εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές.Καλά,δεν είναι απαραίτητο ότι πρέπει να δίνεται αγωγή απλά σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργεί βοηθητικά.Βεβαίως και το καλύτερο για σένα είναι να προχωρήσεις χωρίς φάρμακα και απ' ότι βλέπω έχει επιλέξει έναν σωστό και μεθοδικό τρόπο να το κάνεις.Μπράβο σου!

Καλή συνέχεια και..φέρε μας και κανα μαγικό από εκεί πάνω...:)

[Hilda]

Ευχαριστώ πολύ για το θερμό καλωσόρισμα!

Θα δούμε πως θα πάει...

Καλη συνέχεια στη μέρα σας!

[Efi_ed]

Γεια σου Hilda!
η δικη σου ιστορία μοιάζει αρκετά με τη δική μου. Εγώ αυτή τη στιγμή και αγωγή παίρνω και ψυχοθεραπεία κάνω αλλά οπως λες πολυ σωστά ο αγώνας ειναι προσωπικός ,μ'ονοι μας θα κάνουμε το παρακάτω βήμα Εγώ βλέπω πως χρειάζεται επιμονή αλλά κυρίως αγάπη και τρυφερότητα προς τον εαυτό(και όχι με τη μορφή ντόνατ)
Καλη δυναμη σε όλους!

[Hilda]

Αχ...έτσι είναι, αγάπη προς τον εαυτό μας.

Ορισμένες μέρες ξυπνάω με δύναμη κι αισιοδοξία κι άλλες στα πατώματα. Είναι πραγματικά δύσκολο να κάνουμε συνέχεια βήματα μπροστά. Εννοείται ότι τα πισωγυρίσματα που έχω κάνει είναι αμέτρητα! Αλλά που θα πάει!!

Efi υπομονή κι επιμονή. Ελπίζω να τα λέμε :)

Φιλιά και καλό απόγευμα σε όλους.

[Efi_ed]

Ξέρεις ,κατι που εμένα με βοήθησε ειναι να μην θεωρώ τις υποτροπές πισωγυρίσματα γιατι έτσι ακυρώνεται η μέχρι τότε πρόοδος. Μου αρέσει να φαντάζομαι την πορεία μου σαν ένα μονοπάτι ,κάποιες στιγμές λοξοδρομώ αλλά ακόμα και τότε δεν σημαίνει οτι γυρνώ πίσω ακόμα κι αν η συμπεριφορά ή το συναισθημά μπορεί να μοιάζει με κάτι που έχω ξαναζήσει .Γιατί δεν είμαι ίδια ,δεν γίνεται,συνεχώς αλλάζουμε και ωριμάζουμε(ελπίζω..)

[dexa]

Καλησπερα hilda και καλως ηρθες!
Η ιστορια σου απο οτι φαινεται θα εχει καλο τελος ,και αυτο οφειλετε σε σενα μονο.
Οτροπος που αντιμετωπισες το προβλημα σου ειναι υπευθυνος γι'αυτο θα εχει και αποτελεσματα.
Σε βοηθησε και το γεγονος οτι εισαι στην χωρα που αναφερεις.
Πρεπει να παραδεχτουμε οτι στον τομεα αυτο εχουμε διαφορες τεραστιες ,η Ελλαδα σε σχεση με την χωρα που σπουδαζεις.
Μολις τον τελευταιο καιρο γινονται καποια βηματα εδω ,περισοτερο απο ιδιωτικη βουληση παρα κρατικη.
Ας ελπισουμε οτι καποια στιγμη ολα αυτα θα καλυτερεψουν.
Ευχομαι να εισαι καλα ,να εχεις την υγεια σου ,και παντα δυνατη!!
ΦΙΛΙΑ!!!!!

[Hilda]

Καλησπέρα.

Efi δεν το είχα σκεφτεί έτσι....αλλά έχεις δίκιο. Κάθε φορά σκέφτομαι 'πάλι τα ίδια;' αλλά τελικά δεν είναι η ίδια κατάσταση γιατί κάθε φορά κάτι έχει αλλάξει.

Dexa όντως εδώ βρήκα πολλές πηγές υποστήριξης, αλλά αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι υπηρεσίες αυτές έχουν αναπτυχθεί γιατί υπάρχει τρομερή έξαρση τα τελευταία χρόνια. Όπως και να'χει όμως είναι θετικό που υπάρχουν. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι σε δημόσιο επίπεδο, π.χ. σε νοσοκομείο ή στο ΙΚΑ?

Φιλιά σε όλους.

[free]

καλημερα και καλως μας ηρθες..και γω θα ελεγα οτι η περιπτωση σου ειναι "συναισθηματικη υπερφαγια"..το ιδιο ειχα και γω για 5 μηνες περιπου μετα το π[ερας της βουλιμιας μου...καταλαβαινω πως αισθανεσαι και μπραβο που τα πραγματ τωρα πανε καλυτερα!..συνεχισε ετσι..ας καλυψουμε τα πραγματικα κενα μας, οχι τα πλαστα!//να βλεπουμε ποτε πραγματικα πειναμε..εγω ας πουμε ετρωγα πολυ οταν ημουν στενοχωρημενη!..τωρα προσπαθω την ωρα που δεν ειμαι καλα να βγαινω εξω και οχι να κλεινομαι στο καβουκι μου..δεν καταφερνουμε τιποτα..κακο σε μας κανουμε!..θελει αυτοιψυχαναλυση το θεμα!καλη συνεχεια!

[Hilda]

Όντως θέλει πολλή αυτο-ψυχανάλυση αλλά θέλει και χιούμορ, γιατί με τα 15 κιλά που πήρα σε 7 μήνες, αν δεν το δω και λίγο χαλαρά το θέμα...πάει! Φαντάζομαι σε 2 μήνες που θα πάω σπίτι μου...σοκ θα πάθουν! Βέβαια, ξέρουν την κατάσταση...αλλά και πάλι.
Ο γιατρός μου είπε να φτιάξω ένα λεπτομερές καθημερινό διαιτολόγιο, έτσι ώστε να ρυθμίσω τη διατροφή μου και να απομονώσω τις 'κρίσεις' υπερφαγίας. Πιστεύετε ότι βοηθάει; Προσπαθώ να το κάνω αλλά είναι ακόμα αρχή και δεν ξέρω αν τελικά θα με βοηθήσει ή θα με εκνευρίσει η τόση λεπτομέρεια.

Καλημέρα σε όλους :)

[Efi_ed]

Καλημέρα σε όλους και καλη Κυριακή
Hilda εμένα με βοηθά πολύ το να κρατώ ημερολόγιο στο οποίο καταγράφω τι και πότε το έφαγα,τι ένιωθα κλπ. Κάποιες φορές είναι πολυ κουραστικό και εκνευριστικό αλλά αφενός βοηθά στον έλεγχο αφετέρου σε βάζει σε μια διαδικασία αυτοπαρατήρησης που είναι πολύ σημαντική για να δεις τις καταστάσεις που σε "σπρώχνουν" στην υπερφαγία ή άλλες συμπεριφορές. Μιας και είσαι στην Αγγλία αφενός δεν έχεις αυτον τον υπέροχο καύσωνα που μας λιώνει τελευταία αφετέρου μπορείς να βρεις πολλά συγγράμματα αυτοβοήθειας.Ενα που με βοήθησε εμένα(κυκλοφορεί και στα ελληνικά) είναι του δρ Fairburn .Εκεί δίνει αναλυτικές οδηγίες για ημερολόγιο και με τις άλλες τεχνικές που περιγράφει μπορεί κανείς να ΄κοντρολλάρει λίγο καλύτερα τη συμπεριφορά του. Επίσης στο site www.selfhelpmagazine.com θα βρεις κι άλλα εργαλεία
Και προς όλους:έχετε εντοπίσει κάποια βιβλία η links βοηθητικά για τη βουλιμία?

[free]

το ημερολογιο διατροφης οντως βοηθαει και εμενα πολυ...βασικα βοηθουσε..οσο το κρατουσα, δεν περνουσα τα 55 κιλα!..με το που σταματησα να κραταω+αφεθηκα πηρα την ανιουσα!..γιαυτο καλυτερα να το εχεις στα υποψην σου!

[dexa]

Ημερολογιο διατροφης?
Πρωτη φορα το ακουω ,αλλα μου ακουγεται πολυ ανδιαφερον!!
Λιγες πληροφοριες παραπανω σας παρακαλω?!?

ΦΙΛΙΑ!!!