φοβάμαι τον θάνατο

[prasiniklosti]

εδώ και πολύ καιρό πάσχω απο καταθλιψη και φοβίες. Κάνω συννεχώς άσχημες σκέψεις. Πως κάτι θα συμβεί σε εμένα ή τους δικούς μου ανθρώπους. Πως οι γονείς μου θα αρρωστήσουν και θα πεθάνουν ή πως θα πάθει κάτι ο αδερφός μου ή ακόμα κι εγώ πως κάτι θα παθω. Παίρνω εδώ και 7 μήνες ladose, xanax και solian που είναι αντιψυχωσικό και έχω βελτιωθεί αρκετά. Πάντα όμως οι σκέψεις παραμένουν. Και συγκεκριμένα πως όλα αυτά που σκέφτομαι είναι πολύ ευκολο να γίνουν δηλαδή να πάθουν κάτι οι γονείς μου και ο αδερφός μου. Θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω. Ενα χρόνο πριν που ήμουν καλά και ζούσα έντονα! Θα μου περάσει άραγε ή θα βγουν αληθινά όλα αυτα που σκέφτομαι;

[maria1965]

Δεν αρκουν τα φαρμακα πρεπει να βοηθησεις και εσύ τον εαυτο σου ,τετοιες φοβιες εχουμε ολοι μας αλλα το αντιμετωπιζουμε με ψυχραιμια, ουτος ή αλλως δεν μπορουμε να κανουμε και αλλιως, οτι είναι να συμβει θα συμβει.
Εγω ωεχω χάσει τον πατερα μου και αλλα κοντινα μου προσωπα , βρήκα το κουράγιο και στάθηκα στα ποδια μου το ιδιο και η αδερφή μου που έχασε τον αντρα της σε νεαρή ηλικία με δυο ανήλικα παιδιά, εκανε κουράγιο και συνεχιζει για τα παιδια της.....

[Aphelia]

Εμένα μου πέρασαν αυτές οι σκέψεις όταν άρχισα να δουλεύω, δεν είχα χρόνο να ασχολούμαι με τέτοιες ανησυχίες, άσε που απέκτησα περισσότερη αυτοπεποίθηση για το ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου και όσο να\' ναι αυτές οι ανησυχίες υποδηλώνουν μια ανασφάλεια για το πως θα αντεπεξέλθεις στο χαμό ενός δικού σου ανθρώπου.

[anwnimi]

prasiniklosti μου και ποιος δεν τον φοβάται το θάνατο; Μόνο τα ζώα, τα καλοκάγαθα αυτά πλάσματα, που δεν έχουν επίγνωση του θανάτου τους.

Έχω χάσει κι εγώ αγαπημένα μου πρόσωπα. Κι εγώ τον φοβόμουνα και τον φοβάμαι, περισσότερο για τους άλλους όπως λες κι εσύ κι όχι τόσο για μένα.
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να φοβόμαστε τον πιθανό χαμό των δικών μας ανθρώπων. Όταν φτάνει όμως στα όρια του υπερβολικού άγχους - φτάνω κι εγώ ενίοτε στο άκρο αυτό - μας κάνει δυσλειτουργικούς και δυστυχισμένους...
Σκέψου, θα κερδίσεις τίποτα με το να σκέφτεσαι συνέχεια ότι κάτι κακό θα συμβεί στους δικούς σου ανθρώπους; Υπάρχει περίπτωση με αυτή σου τη σκέψη να ξορκίσεις το θάνατο, να τον απομακρύνεις; Απολαμβάνεις τις στιγμές με τα αγαπημένα σου πρόσωπα ή με το συνεχές άγχος για αυτούς δεν μπορείς καν να χαρείς τις στιγμές μαζί τους; Αν είναι το δεύτερο ποιο είναι τελικά το νόημα να τους βλέπεις ζωντανούς αν δεν τους \"ζεις\";

Στο τελευταίο επεισόδιο του παρά πέντε η γιαγιά του Σπύρου του είπε:
Το θάνατο δεν τον νίκησε κανείς. Σημασία έχει να νικήσεις τη ζωή...