Τώρα πια το ξέρω πως ποτέ ξανά δεν θα χαμογελάσω

[Aboudaga]

Κ. Βάρναλης - Οι Μοιραίοι



Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ\' η παρέα πίναμ\' εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ\' άσωτ\' ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ\' άλλου κοντόημερ\' η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ\' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ\' απ\' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!


Το γνωρίζεις το ποίημα ?
Το νόημα το έχεις ??







Υ.Γ-Χαιρετώ τον λαό του e-psycology

[donald_girl]

οτι από δειλια είμαστε έτσι? δεν νομιζω... δεν ξερω...

[Flamenco]

Originally posted by Aboudaga
Κ. Βάρναλης - Οι Μοιραίοι



Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ\' η παρέα πίναμ\' εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ\' άσωτ\' ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ\' άλλου κοντόημερ\' η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ\' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ\' απ\' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

Διαχρονική συμπεριφορά... Το μόνο που αλλάζει μετά από τόσα χρόνια είναι ο τόπος συνάντησης.

[justme]

Originally posted by Aboudaga
Κ. Βάρναλης - Οι Μοιραίοι
.......

Το γνωρίζεις το ποίημα ?
Το νόημα το έχεις ??

Υ.Γ-Χαιρετώ τον λαό του e-psycology

Πρέπει να υπάρχει κάποιο νόημα?????
Ως περιγραφή σκέτη, τόσο αληθινή, χωρίς κάτι παραπάνω, χωρίς ντε και καλά ένα νόημα δεν μπορεί να το απεδεχθούμε ένα ποίημα??
.
.
Καλώστονα....

[Aboudaga]

χεχε

εε συμφωνω! ΠΟλλες φορες σκεφτομαι πως αυτοι που γραφουν τα ποιηματα
μπορει να μην εννουν αυτα που νομιζουμε πως εννοουν τελος παντων !

Αλλα δεν νομιζω απλως να μην υπαρχει καποιο νοημα..
Αλλα ο καθενας το λαμβανει διαφορετικα .. και δεν υπαρχει ενας και μονο
σωστος τροπος να το δεις - τεσπα..



Αυτοι λοιπον οι \" αποκληροι της ζωης \", με λιγα λογια.., καθονται και κλαινε την μοιρα τους.
Καθε βραδυ μαζευονται σε μια υπογεια τεβερνα και λενε ποσο πολυ τους βασανιζει η ζωη τους και τα παραπονα τους...
Οι παντες τους ταπεινωνουν και τους καταπιεζουν ...
Και αυτοι απλα βαζουν το κεφαλι κατω .. και τ δεχονται...
Είναι μοιραιοι . γιατι εχουν αφεθει στην τυχη τους , και δεν κανουν τιποτα
για να την αλλαξουν , δεν μπορουν να βρουν την αιτια της δυστηχιας τους ,
και ελπιζουν σε ενα θαυμα ...
Λες και ξαφνικα.. θα ανοιξει ο ουρανος... και μεσα απο μια ακτινα φωτος
θα αλλαξει η ζωη τους...

Αλλα ποιος φταιει πραγματικα ?
Φταει το κοινωνικο και πολιτικο συστημα που ζουνε ? \'Η φταινε και οι ιδιοι ?? Και γιατι δεν κανουν τιποτα ?

Εεε αυτο που θελω να σου πω τελος παντων ( και συγνωμη αν σε κουρασα :P )
ειναι πως με αγωνα λυνονται τα προβληματα ... πρωτα βρισκεις το προβλημα , μετα τη ριζα .. και μετα τη λυση !

Πως μπορεις να εισαι τοσο απαισιοδοξη ??-εισαι και μικρη ακομα -* ωραιο ποιημα μπαη δε γουεη -

Ξερεις κατι ? Αν εχασες ο,τι σε εκανε να χαμογελας στην ζωη σου..
τοτε μην σκας! Βρες κατι καινουριο ... δεν θελει τροπο , θελει κοπο --
Και σκεψου ποσο τυχερη εισαι που εχεις την υγεια σου , που ΜΠΟΡΕΙΣ να χαμογαλασεις, να ονειρευεσαι , να ελπιζεις , να νιωθεις ..
Αν κατι δεν σου αρεσει , αλλαξε το οκ ?ΔΙκια σου ειναι η ζωη ...Αν δεν κανεις κατι τωρα, ισως μετα το μετανιωσεις !




ΥΓ.. ΚαλωστΗνα :P

[donald_girl]

Xmmm...
Δεν είναι οτι δεν προσπαθώ ή ότι δεν θέλω να πρσπαθήσω... Αλλά... Έχω χάσει το νόημα της ύπαρξης μου...
Άπο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τρώω χτυπήματα, από 4 χρονών... Κάπου κουράστηκα...Ίσα , ίσα έχω κάνει τις άπειρες και τρομερες προσπάθειες και΄πάντα πέφτω πάνω σε τοίχους... Και κοιτάζω γύρω και λέω : Τα υπόλοιπα άτομα της ηλικίας μου γιατί είναι ΟΚ? γιατι ζουν καλά... Γιατί έχουν όλες τις προυποθέσεις να ζήσουν καλά και εγώ όχι? Γιατι ποτε και σε τίποτα δεν έχω μια ευκαιρία; Γιατι μόνο τρώω χτυπήματα.

Κατέληξα στο συμπέρασμα πως, αν υπάρχει Θεός με μισεί...Και εγώ τον μισώ, αμοιβαία αισθήματα!
Δεν βρίσκω λόγο στα άσχημα που ζω... Κανένα λόγο...
21 είμαι και νιώ8ω κούραση σαν 50 και ας έχω λογική 10 χρόνου

[mstrouf]

donald_girl όλα αυτά τα άσχημα συναισθήματα που μας πνίγουν βαθεία μέσα μας κ η πραγματικότητα γύρω μας, πνίγει κ την τελευταία σταγόνα ελπίδας.
Όμως ποτέ δεν είνα αργά, να αλλάξουμε την δυστυχία που μας περιβάλλει, αυτό προσπαθούμε.
Το γμτ κ το παράπονο, μας βγαίνει, γιατί γύρω μας βλέπουμε πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα βιώσαμε εμείς κ αυτό πονάει, όταν αυτό που συνέβη σε εμάς, είναι τόσο τραγικό για την κοινωνία γύρω κ όταν συνειδητοποιούμε ότι αυτά που βιώσαμε κ βιώνουμε δεν ήταν σωστά, τότε μας πνίγει αυτό το μεγάλο -γιατί σε εμένα;

[mstrouf]

λογική 10χρονου, σίγουρα δεν έχεις, γιατί δεν θα μπορούσες να συνειδητοποιήσεις τις καταστάσεις γύρω σου. το ότι είσαι 21 κ νιώθεις σαν 50, το λέω κ εγω για τον εαυτό μου, είμαι 25 κ δεν εχω ζήσει ζωή που θα ήταν για την ηλικία μου κ όλα αυτά τα συναισθήματα μας προκαλούν αυτή την κούραση που μας καταδιώκει μέσα μας.
Λόγο για να ζήσουμε, πέρα από τα άσχημα, θα βρίσκαμε αν κάναμε τις επιλογές μας κ απελευθερωνόμασταν απ\'όλα όσα μας κρατάνε πίσω.

[mstrouf]

πες μου τώρα, τι μιλάω κ εγώ, αφού δεν μπορώ η ίδια να κάνω κάτι για τον εαυτό μου, αλλά μην παραιτείσαι απ\'την προσπάθεια, είναι πολύ νωρίς για να παρατηθούμε κ ας μην ελπίζουμε.

[Aboudaga]

Originally posted by donald_girl
Xmmm...
Δεν είναι οτι δεν προσπαθώ ή ότι δεν θέλω να πρσπαθήσω... Αλλά... Έχω χάσει το νόημα της ύπαρξης μου...
Άπο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τρώω χτυπήματα, από 4 χρονών... Κάπου κουράστηκα...Ίσα , ίσα έχω κάνει τις άπειρες και τρομερες προσπάθειες και΄πάντα πέφτω πάνω σε τοίχους... Και κοιτάζω γύρω και λέω : Τα υπόλοιπα άτομα της ηλικίας μου γιατί είναι ΟΚ? γιατι ζουν καλά... Γιατί έχουν όλες τις προυποθέσεις να ζήσουν καλά και εγώ όχι? Γιατι ποτε και σε τίποτα δεν έχω μια ευκαιρία; Γιατι μόνο τρώω χτυπήματα.

Κατέληξα στο συμπέρασμα πως, αν υπάρχει Θεός με μισεί...Και εγώ τον μισώ, αμοιβαία αισθήματα!
Δεν βρίσκω λόγο στα άσχημα που ζω... Κανένα λόγο...
21 είμαι και νιώ8ω κούραση σαν 50 και ας έχω λογική 10 χρόνου

--Δεν το καταλαβαίνω αυτο, αν οπως λες κ εσυ υπαρχει Θεος σιγουρα δεν είναι υπεύθηνος για την θλιψη και την κουραση που σε καταβαλουν.
-Τι νομιζεις ? Πως εισαι η μονη της ηλικιας σου σε τετοια κατασταση?? _Υπαρχουν και αλλοι μην νομιζεις! Αλλα δεν τους βλεπεις, γιατι κοιταζοντας τους ανθρωπους γυρω μας βλεπουμε μονο μια στολη.
-Κοιτα ο,τι εγινε εγινε .Αυτο είναι το παρελθον , παντα θα υπαρχει αλλα ο χρονος δεν κυλαει προς τα πισω, μην το αφισεις να σου στοιχιωσει το μέλλον...
Καποια στιγμη ,πρεπει να το αντιμετωπισεις ...το παρελθον σου

χα! και ουτε κ εγω ξερω το νοημα της υπαρξης μου
( ειναι ο καλυτερος τροπος για να μην το χασεις ποτε -να μην το βρεις)_γιατι να υπαρχει ενα αλλοστε??:P

[Θεοφανία]

Originally posted by Aboudaga


Οι παντες τους ταπεινωνουν και τους καταπιεζουν ...
Και αυτοι απλα βαζουν το κεφαλι κατω .. και τ δεχονται...
Είναι μοιραιοι . γιατι εχουν αφεθει στην τυχη τους , και δεν κανουν τιποτα
για να την αλλαξουν , δεν μπορουν να βρουν την αιτια της δυστηχιας τους ,
και ελπιζουν σε ενα θαυμα ...
Λες και ξαφνικα.. θα ανοιξει ο ουρανος... και μεσα απο μια ακτινα φωτος
θα αλλαξει η ζωη τους...

Αλλα ποιος φταιει πραγματικα ?
Φταει το κοινωνικο και πολιτικο συστημα που ζουνε ? \'Η φταινε και οι ιδιοι ?? Και γιατι δεν κανουν τιποτα ?

Εεε αυτο που θελω να σου πω τελος παντων ειναι πως με αγωνα λυνονται τα προβληματα ... πρωτα βρισκεις το προβλημα , μετα τη ριζα .. και μετα τη λυση !

Τα σέβη μου.....


ΥΓ. Καλώς ήρθες......

[Imhokid]

<Χάνομαι...
Στην άβυσσο της ζωής χάνομαι...
Όλα γύρω μου έχουν την δική τους ιδιότροπη πνοή, μία μελαγχολική και καταθλιπτική.
Πότε μεγάλωσα και πότε το απέκτησα, την διάθεση μου σε κύκλους κατέληξα.
Πολλά είναι που με ανυσηχούν κι άλλα τόσα που πραγματικά φοβάμαι.
Όνειρα, φίλοι, σχέσεις ήταν η δύναμή μου, μα τώρα δεν μπορώ ούτε τα θετικά να αντικρύσω.
Υπάρχουν πολλοί που πράττουν πολλά, άλλοι βοηθούν για το κέρδος ενώ άλλοι για τα κοινά.
Στα αλήθεια, είναι πολλά που δεν καταλαβαίνω, αλλά γιατί εγώ να πρέπει να υποφέρω?
Μέρες έρχονται, μέρες φεύγουν. Συχνά, τα βράδια, δάκρυα με κυριεύουν.
Προσπαθώ να το ξεπεράσω, να ξεσπάσω, να αντιδράσω. Το πρόβλημα με κόπο να αλλάξω.
Μα όταν στην αδικία αντιμιλήσω, αυτομάτως το δίκιο μου χαρίζω.
Εγώ, με γεμάτα συναισθήματα εγκάρδιας, πολιορκούμαι σαν \"λάθος\" από τους άλλους, απλώς και μόνο επειδή ήθελα το δίκιο μου να βρω.
Να νιώσω πως \"υπάρχω\" σαν \"σωστός\" άνθρωπος,
αλλά η πεποίθησή μου για την στήριξη, μακριά από την \"πραγματικότητα\" ακόμα \"ζει\".
Όμως σαν ο ήλιος, έρχεται μετά από κάθε βράδυ, ίσως λέω ίσως, οι \"σκοτεινές\" μέρες πάψουν να υπάρχουν και οι βαθιές μου επιθυμίες ζεστάνουν επιτέλους την ψυχή μου.>